Kinderen
alle pijlers
Even in paniek !
maandag 10 maart 2008 om 13:16
Ik weet het even niet meer....
Ben een zeer trotse moeder van 3 heerlijke koters , al 4 jaar gescheiden. Nu sinds een aantal maanden een nieuwe relatie , we doen heel rustig aan qwa opbouwen , de kids hebben hem ook nog niet gezien. Wel zijn ze sinds kort op de hoogte van het feit dat mama een nieuwe vriend heeft. En wil ik hem ook binnen kort aan hen voorstellen .
Maar nu tot mijn grootste schrik kom ik er vandaag achter dat ik zwanger ben. Dacht het al te voelen , na 3 koters weet je wel zo'n beetje hoe je lichaam in elkaar zit. Maar de zwangerschapstest bevestigde het vandaag. En echt gewoon dwars door de pil heen , (1 keer vergeten maar volgens de huisarts was dat in de goede week) en daarbij we gebruikte uiteraard ook nog een condoom , maar ja schijnbaar is daar echt wat mee mis gegaan !!!!!!!!!!!!
Weet het echt even niet meer......
Ben een zeer trotse moeder van 3 heerlijke koters , al 4 jaar gescheiden. Nu sinds een aantal maanden een nieuwe relatie , we doen heel rustig aan qwa opbouwen , de kids hebben hem ook nog niet gezien. Wel zijn ze sinds kort op de hoogte van het feit dat mama een nieuwe vriend heeft. En wil ik hem ook binnen kort aan hen voorstellen .
Maar nu tot mijn grootste schrik kom ik er vandaag achter dat ik zwanger ben. Dacht het al te voelen , na 3 koters weet je wel zo'n beetje hoe je lichaam in elkaar zit. Maar de zwangerschapstest bevestigde het vandaag. En echt gewoon dwars door de pil heen , (1 keer vergeten maar volgens de huisarts was dat in de goede week) en daarbij we gebruikte uiteraard ook nog een condoom , maar ja schijnbaar is daar echt wat mee mis gegaan !!!!!!!!!!!!
Weet het echt even niet meer......
dinsdag 11 maart 2008 om 12:23
Puckje fijn dat het gesprek goed verlopen is! Samen staan jullie sterk dat is wel duidelijk! Sterker dan jij alleen en jij lijkt alles al zo goed te regelen te bedeken. Goed om te horen dat je je verstand goed gebruikt en hem zelfs tegen je eigen gevoel naar huis hebt alten gaan ivm je kindjes. Fijn dat je in deze situatie niet alleen aan jezelf hebt gedacht!
Ik weet zeker....jullie komen er wel!
Ik weet zeker....jullie komen er wel!
dinsdag 11 maart 2008 om 12:34
Puckje, een vriendin van mijn tante heeft ook twee vroeggeboortes gehad, maar dankzij goede hulp van het AMC (of VU, zou het kunnen navragen als je wil) heeft ze haar derde zwangerschap tot 38 weken uit kunnen dragen. Wel met medicijnen en strenge controles, maar misschien is het de moeite waard het eens na te vragen.
dinsdag 11 maart 2008 om 13:04
Star : heb vandaag al contakt gehad met het WKZ in Utrecht daar heeft mijn jongste na de geboorte 4 maanden gelegen.
Volgende week heb ik daar een gesprek , eventueel zou het zelfs kunnen dat ik voor combi zorg kies. Om het toch wat minder medisch te maken voor onszelf zou ik de eerste maanden tot het goed gaat onder controle kunnen bij de verloskundige met zo nu en dan een check-up bij de gyn. Bij de eerste de beste vroegtijdige wee ben ik zo in het ziekenhuis. Ook starten we bij de eerste de beste wee met weeënremmers , in pilvorm begreep ik dat je die gewoon thuis kan nemen. Neemt niet allemaal weg natuurlijk dat het geen makkelijke weg gaat worden. Maar ja aan het einde van die weg hebben we dan natuurlijk ook echt een wonder in ons leven erbij.
Ik praat hier alsof de keuze is gevallen al (misschien verstandelijk nog niet maar gevoelsmatig denk ik al wel)....
Volgende week heb ik daar een gesprek , eventueel zou het zelfs kunnen dat ik voor combi zorg kies. Om het toch wat minder medisch te maken voor onszelf zou ik de eerste maanden tot het goed gaat onder controle kunnen bij de verloskundige met zo nu en dan een check-up bij de gyn. Bij de eerste de beste vroegtijdige wee ben ik zo in het ziekenhuis. Ook starten we bij de eerste de beste wee met weeënremmers , in pilvorm begreep ik dat je die gewoon thuis kan nemen. Neemt niet allemaal weg natuurlijk dat het geen makkelijke weg gaat worden. Maar ja aan het einde van die weg hebben we dan natuurlijk ook echt een wonder in ons leven erbij.
Ik praat hier alsof de keuze is gevallen al (misschien verstandelijk nog niet maar gevoelsmatig denk ik al wel)....
dinsdag 11 maart 2008 om 13:06
dinsdag 11 maart 2008 om 13:26
Heej Puckje,
Fijn dat je zo'n goed gsprek hebt gehad!!!
Star, die vriendin van je tante had die ook last van een zwakke baarmoedermond dan? Want volgens mij schrijven ze kinderaspirine daar niet voor voor, maar werkt dit juist weer wel als je vroeggeboortes hebt gehad doordat de placenta niet goed werkt (bijvoorbeeld iets mis met de doorbloeding).
Maar dat is slechts wat ik weet van vriendinnen, dus misschien heb ik het wel finaal mis.
Fijn dat je zo'n goed gsprek hebt gehad!!!
Star, die vriendin van je tante had die ook last van een zwakke baarmoedermond dan? Want volgens mij schrijven ze kinderaspirine daar niet voor voor, maar werkt dit juist weer wel als je vroeggeboortes hebt gehad doordat de placenta niet goed werkt (bijvoorbeeld iets mis met de doorbloeding).
Maar dat is slechts wat ik weet van vriendinnen, dus misschien heb ik het wel finaal mis.
dinsdag 11 maart 2008 om 14:22
:
Waar je de steen ook legt in dit beekje,het zal uiteindelijk de goede kant opstromen!
Wat een ontzettend mooie zin Iry , kreeg er tranen van in me ogen en nee dat waren niet de hormonen
Meid,zo is het ook gewoon,ik hoop dat je dat een beetje houvast geeft.
Lief van je vriend zeg om vrij te nemen.
Geniet desondanks de emotionele achtbaan waar je inzit,lekker van je middagje samen.
dinsdag 11 maart 2008 om 19:14
Marjan, ik denk dat je gelijk hebt.
Antwoord gekregen:
Ze moest iedere dag heparine prikken en kinderasperines slikken voor de stolling van haar bloed, dus eigenlijk om bloedstolsels tegen te gaan. En verder heeft ze veel medicatie voor haar hoge bloeddruk gebruikt.
Sorry Puckje, denk dus dat dit voor jou helaas niet van toepassing is.
Antwoord gekregen:
Ze moest iedere dag heparine prikken en kinderasperines slikken voor de stolling van haar bloed, dus eigenlijk om bloedstolsels tegen te gaan. En verder heeft ze veel medicatie voor haar hoge bloeddruk gebruikt.
Sorry Puckje, denk dus dat dit voor jou helaas niet van toepassing is.
dinsdag 11 maart 2008 om 21:06
Ik sluit me hierbij aan. Ook al is de relatie nog pril, als het goed zit kan het dit wel hebben. Wordt dit het eerste kind voor je vriend? Dat is dan ook voor hem superbijzonder.
Zoek alle mogelijkheden op het medische vlak goed uit, en ook dat zal goed komen.Ik begrijp volledig dat je in een achtbaan zit, maar luister naar je gevoel.
Liefs,
Noa
Zoek alle mogelijkheden op het medische vlak goed uit, en ook dat zal goed komen.Ik begrijp volledig dat je in een achtbaan zit, maar luister naar je gevoel.
Liefs,
Noa
woensdag 12 maart 2008 om 02:32
Misschien zit je totaal niet op mijn reactie te wachten, maar ik vind het allemaal wel erg heftig klinken. Ik sta zelf neutraal tegenover abortus, maar ik heb het idee dat je blik op dit moment alleen beperkt blijft tot de zwangerschap an sich. Uit je verhaal maak ik op dat je jongste drie is - dan neem ik aan dat je in elk geval minder dan drie jaar bij je ex-man weg bent. Nu heb je tien weken een vriend (kende je hem al langer/kennen je kinderen hem al als persoon?) en ben je zwanger. Kennelijk hebben je drie kinderen hem - begrijpelijk - nog niet ontmoet en hebben jullie nog niet samengewoond.
Het lijkt me nu nog zo'n wankele situatie. Ik bedoel, je oudste (hoe oud zijn ze?) kinderen hebben wellicht de scheiding nog niet verwerkt en worden binnen een paar weken geconfronteerd met vriend PLUS baby in aantocht. Ben je niet bang dat ze dan de overstap maken naar hun vader of zich achtergesteld voelen ten opzichte van de nieuwe baby (die wel een vader in de buurt heeft). Hoe zie je het samenwonen met zijn allen voor je? Hoe goed ken je deze man eigenlijk? Hoe zeker ben je dat als de eerste verliefdheid voorbij is, hij bij je intrekt (en zoals iedereen ook bijzonder hinderlijke gewoontes zal hebben) de relatie goed is en blijft? Hoe zeker ben je ervan dat hij een goede rol voor je andere drie kan spelen? Is hij de man die het huishouden zal draaien als jij weer maanden in het ziekenhuis moet liggen? Zullen je kinderen dat zonder slag of stoot accepteren?
Ik bedoel dit allemaal niet lullig en als je nu na tien weken onverwacht zwanger zou zijn van je eerste kind, dan zou ik denken laat maar komen als je dat wil, maar nu denk ik - het gaat niet alleen om jou, het gaat met name om drie kinderen waarvan de wereld binnen nu en een paar weken totaal, maar dan ook totaal en heel abrupt op zijn kop komt te staan. En naar mijn mening zou je je in je afweging met name moeten leiden door je andere drie. Financieel zal het waarschijnlijk wel lukken - weet niet hoe groot de kans is dat je ex-man jouw alimentatie intrekt als je een andere vriend hebt, maar dan nog. En als je er drie kan opvoeden, zal een vierde zeker ook lukken. De hamvraag is dus: wat betekent dit voor het leven van je drie bestaande kinderen?
Veel succes met je beslissing!
Het lijkt me nu nog zo'n wankele situatie. Ik bedoel, je oudste (hoe oud zijn ze?) kinderen hebben wellicht de scheiding nog niet verwerkt en worden binnen een paar weken geconfronteerd met vriend PLUS baby in aantocht. Ben je niet bang dat ze dan de overstap maken naar hun vader of zich achtergesteld voelen ten opzichte van de nieuwe baby (die wel een vader in de buurt heeft). Hoe zie je het samenwonen met zijn allen voor je? Hoe goed ken je deze man eigenlijk? Hoe zeker ben je dat als de eerste verliefdheid voorbij is, hij bij je intrekt (en zoals iedereen ook bijzonder hinderlijke gewoontes zal hebben) de relatie goed is en blijft? Hoe zeker ben je ervan dat hij een goede rol voor je andere drie kan spelen? Is hij de man die het huishouden zal draaien als jij weer maanden in het ziekenhuis moet liggen? Zullen je kinderen dat zonder slag of stoot accepteren?
Ik bedoel dit allemaal niet lullig en als je nu na tien weken onverwacht zwanger zou zijn van je eerste kind, dan zou ik denken laat maar komen als je dat wil, maar nu denk ik - het gaat niet alleen om jou, het gaat met name om drie kinderen waarvan de wereld binnen nu en een paar weken totaal, maar dan ook totaal en heel abrupt op zijn kop komt te staan. En naar mijn mening zou je je in je afweging met name moeten leiden door je andere drie. Financieel zal het waarschijnlijk wel lukken - weet niet hoe groot de kans is dat je ex-man jouw alimentatie intrekt als je een andere vriend hebt, maar dan nog. En als je er drie kan opvoeden, zal een vierde zeker ook lukken. De hamvraag is dus: wat betekent dit voor het leven van je drie bestaande kinderen?
Veel succes met je beslissing!
woensdag 12 maart 2008 om 14:32
Hoezo bedoel je dit niet lullig? Deze dingen maken het juist zo moeilijk voor TO en zijn de redenen dat ze haar verhaal met ons deelt. Om met haar mee te denken dus.
Nou boft Puck volgens mij met de verwekker van de baby en gaan ze samen naar oplossingen zoeken. Dat is toch prima? M.i. praat je haar zowat een abortus aan, of op zijn minst meer hoofdbrekers dan ze al had.
woensdag 12 maart 2008 om 14:39
Ik zou denk ik niet lang hoeven te twijfelen, in jouw situatie. (maar ik ben dan ook w.s. tot mijn 80ste broeds 
). Wel goed organiseren allemaal, voor alle denkbare scenario's, dat wel. Maar ik ben van mening dat er altijd genoeg liefde is voor nóg een kindje. Niet linksom dan wel rechtsom.
Weet je al wat jullie gaan doen dit weekend met zijn 2-en? Veel plezier alvast, erg leuk voor je!
). Wel goed organiseren allemaal, voor alle denkbare scenario's, dat wel. Maar ik ben van mening dat er altijd genoeg liefde is voor nóg een kindje. Niet linksom dan wel rechtsom. Weet je al wat jullie gaan doen dit weekend met zijn 2-en? Veel plezier alvast, erg leuk voor je!
woensdag 12 maart 2008 om 14:42
Even naar boven gehaald om te laten zien dat puckje wel degelijk nadenkt over dat deze zwangerschap voor anderen en vooral haar kinderen ook van invloed is.
Volgens mij kan ze het geheel heel goed bekijken hoor.
Ben het wel eens dat de andere kids ineens veel op hun bordje zullen krijgen. Maar....kinderen zijn heel flexibel hoor!
Ik denk dat ook dat wel goed zal komen.
Vraag is inderdaad of het zal klikken tussen haar vriend en de kinderen.Maar hij loopt er in ieder geval niet voor weg,en dat zegt al heel wat vind ik.
woensdag 12 maart 2008 om 21:35
Marjolein jammer dat je reageerd zonder eerst het verhaal goed te lezen. Als je eerst goed gelezen had onder andere kunnen lezen dat ze al 4 jaar gescheiden is (staat zelfs in het openingsstukje).
* Puck ik sta ook heel neutraal tegen adoptie maar zou het zelf denk ik alleen kunnen als het kindje echt iets ernstigs zou mankeren. Dat jouw vriend zo goed reageerd zegt al genoeg over jullie relatie. Een dikke buik komt niet meteen dus tijd genoeg voor de kids om eerst aan hem te wennen en dan pas van een zwangerschap te horen. Dat deze kleine hummel dwars door de pil en condoom is gekomen zegt denk ik al genoeg, een klein geschenkje dus. Wacht het gesprek in het ziekenhuis even af. Mocht een zwangerschap serieus gevaar voor jou of de baby kunnen hebben zou ik er zelf overna denken het weg te laten halen maar als zij het aandurven zou ik zelf dit geschenkje laten komen!
* Puck ik sta ook heel neutraal tegen adoptie maar zou het zelf denk ik alleen kunnen als het kindje echt iets ernstigs zou mankeren. Dat jouw vriend zo goed reageerd zegt al genoeg over jullie relatie. Een dikke buik komt niet meteen dus tijd genoeg voor de kids om eerst aan hem te wennen en dan pas van een zwangerschap te horen. Dat deze kleine hummel dwars door de pil en condoom is gekomen zegt denk ik al genoeg, een klein geschenkje dus. Wacht het gesprek in het ziekenhuis even af. Mocht een zwangerschap serieus gevaar voor jou of de baby kunnen hebben zou ik er zelf overna denken het weg te laten halen maar als zij het aandurven zou ik zelf dit geschenkje laten komen!
donderdag 13 maart 2008 om 01:52
Kennelijk komt mijn post harder over dan ik had bedoeld. Daarvoor excuses. Ik bedoelde ook niet te zeggen dat Puckje niet nadenkt en de belangen van haar andere kinderen vergeet. Zo komt ze ook helemaal niet op mij over. Wat ik wel probeerde - en kennelijk te hard, is enig tegenwicht te bieden aan de gedachte dat het allemaal wel goed zal komen, omdat vriend zo aardig reageert. Dat deed de vriend van een vriendin ook, maar vervolgens in de vijfde maand kon hij het allemaal niet aan en stond zij er alleen voor.
Maar aannemende dat de vriend van Puckje dat niet doet (en waarom zou hij ook), kan deze situatie toch vanwege de drie andere kinderen consequenties hebben, die Puckje wellicht niet wil. Geen idee of een die gedachte reeel is - ik ken Puckje niet, maar bij voorbeeld dat een van de oudere kinderen besluit om bij papa te gaan wonen. Ik geloof dat "deskundigen" er altijd op wijzen dat het vormen van een "nieuw" gezin twee jaar duurt; dat moet nu natuurlijk wel in een soort snelkookpan.
Maar aan de andere kant wil dat natuurlijk ook niet zeggen dat dat allemaal per definitie gaat gebeuren en per definitie misloopt. Da's het lastige - en ik neem aan dat Puckje daarmee worstelt, dat je helaas vooraf niet weet welke keuze uiteindelijk de beste is. Het kind houden en over twintig jaar gelukkig samen zijn "kan je je nog voorstellen dat we toen over abortus hebben zitten denken?" versus het kind houden en er over drie maanden alleen voor staan, gezeur met beide exen en een oudste die bij zijn vader gaat wonen. Of een abortus en daar over twintig jaar samen misschien nog steeds spijt van hebben versus een abortus en als de relatie over vier maanden na een futiele vuilniszakken-ruzie is beeindigd, dolblij zijn dat er niet nog een kind bij komt. Milan Kundera heeft dat keuze-probleem in de "Ondraaglijke lichtheid van het bestaan" mooi verwoord.
Voor Puckje hoop ik in elk geval dat zij uiteindelijk kan terugkijken op een geslaagde keuze. Veel wijsheid en geluk in elk geval.
Maar aannemende dat de vriend van Puckje dat niet doet (en waarom zou hij ook), kan deze situatie toch vanwege de drie andere kinderen consequenties hebben, die Puckje wellicht niet wil. Geen idee of een die gedachte reeel is - ik ken Puckje niet, maar bij voorbeeld dat een van de oudere kinderen besluit om bij papa te gaan wonen. Ik geloof dat "deskundigen" er altijd op wijzen dat het vormen van een "nieuw" gezin twee jaar duurt; dat moet nu natuurlijk wel in een soort snelkookpan.
Maar aan de andere kant wil dat natuurlijk ook niet zeggen dat dat allemaal per definitie gaat gebeuren en per definitie misloopt. Da's het lastige - en ik neem aan dat Puckje daarmee worstelt, dat je helaas vooraf niet weet welke keuze uiteindelijk de beste is. Het kind houden en over twintig jaar gelukkig samen zijn "kan je je nog voorstellen dat we toen over abortus hebben zitten denken?" versus het kind houden en er over drie maanden alleen voor staan, gezeur met beide exen en een oudste die bij zijn vader gaat wonen. Of een abortus en daar over twintig jaar samen misschien nog steeds spijt van hebben versus een abortus en als de relatie over vier maanden na een futiele vuilniszakken-ruzie is beeindigd, dolblij zijn dat er niet nog een kind bij komt. Milan Kundera heeft dat keuze-probleem in de "Ondraaglijke lichtheid van het bestaan" mooi verwoord.
Voor Puckje hoop ik in elk geval dat zij uiteindelijk kan terugkijken op een geslaagde keuze. Veel wijsheid en geluk in elk geval.
donderdag 13 maart 2008 om 02:35
Hoi Marjolein.
Zo hard vond ik je post nu ook weer niet overkomen hoor.
Je maakt echt wel een punt met je post en begrijp ook je bedoeling om de andere kant te belichten.
Ik vind puckje wel verstandig overkomen in haar topic,dus denk ik dat ze haar ogen niet sluit voor wat het allemaal voor haar andere kids voor gevolgen heeft.
Ik ben het wel eens dat ze daar heel voorzichtig mee om moet gaan en dat daar een hele zware taak ligt.
Zo hard vond ik je post nu ook weer niet overkomen hoor.
Je maakt echt wel een punt met je post en begrijp ook je bedoeling om de andere kant te belichten.
Ik vind puckje wel verstandig overkomen in haar topic,dus denk ik dat ze haar ogen niet sluit voor wat het allemaal voor haar andere kids voor gevolgen heeft.
Ik ben het wel eens dat ze daar heel voorzichtig mee om moet gaan en dat daar een hele zware taak ligt.
donderdag 13 maart 2008 om 09:07
Hallo Allemaal ,
Heb deze topic geopend om juist verschillende meningen te horen , alle punten bekijk ik zelf dus dat anderen dat hier doen na het lezen van mijn topic vind ik heel normaal.
Dus marjolein , begrijp dat sommige het even hard over vinden komen , zelf heb ik hem ook even 2 keer moeten lezen maar jouw post is net als de andere gewoon jouw mening. En dat is ook wat ik hier vraag , jullie mening !.
In het nadenken bekijk ik ook zeer zeker wat als ik er alleen voor kom te staan. Dat is momenteel totaal niet aan de orde maar met zo'n prille relatie moet je wel eerlijk zijn en weet je het dus nooit. Niet dat ik geen vertrouwen heb hoor in mijn vriend maar reeël moet je blijven en eerlijk ook tegenover jezelf. Wat in hoeverre ken je nou iemand na nog geen 3 maanden !.
Daarbij natuurlijk in hoeverre is zo'n prille relatie bestand tegen eventuele problemen binnen de zwangerschap en de tijd erna. Ik zal natuurlijk een verhoogd risico hebben op vroegtijdige weeën en vroeggeboorte. En jammer genoeg uit ervaring weet ik dat , dat hele zware tijden zijn . De communicatie tussen mijn vriend en ik is zeer zeker meer dan goed te noemen. Wat een valkuil was tussen mijn ex en mij , dus dat is een pluspunt.
Mijn ex kan de allimentatie niet intrekken omdat hij het zwart op wit heeft willen zetten destijds .
Mijn ex en ik gaan ook nog heel goed met elkaar om dit omwille van de kinderen. We hebben altijd geroepen de kinderen hoeven niet de dupe te worden van dat het tussen ons niet werkt.
We zijn ook heel flexibel in de omgangsregeling , willen ze niet gaan ze niet willen ze extra dan gaan ze extra. Dus als straks misschien deze kleine er is en ze willen gewoon een weekend lekker thuis blijven zodat we wat met zijn allen kunnen doen zal dat echt geen probleem zijn.
Misschien gek maar ik basseer mijn keuze nu echt op het wat kan ik zelf aan samen met de kinderen . Als het goed blijft gaan tussen mij en me vriend en de kinderen en we worden gelukkig is dat alleen maar heel erg meegenomen.
Mijn kinderen zijn trouwens totaal niet jarloers ingesteld de oudste twee waren dat ook totaal niet toen de jongste geboren werd. Het betrekken op hun niveau bij de verzorging en zorgen dat er ook altijd 1 op 1 aandacht is werkt heel goed bij hun.
Dit is ook altijd mogelijk geweest door dat ik heel veel mensen om me heen heb die het heerlijk vinden om eens even een uurtje of 2 op te passen zodat ik met 1 van de 3 even alleen weg kan. Dat kan het bos even zijn of een ijsje eten in de stad.
Heb gisteren een gesprek gehad bij het VBOK en hun kunnen weinig voor me doen. Dit omdat ze bijna geen meerwaarde kunnen leveren dan alleen een luisterend oor. Heb immers alles op orde , Een huis met genoeg slaapkamers , financieeël alles op orde , geen andere problemen buiten dit alles om enz enz. Natuurlijk wel even positief !.
Mijn kinderen gaan trouwens zaterdag kennis maken met mijn vriend , waar ze erg naar uitkijken.
Even een lieve opmerkiing van vriendlief : we hebben zaterdagavond een feestje , dus ik zei nou geen wijntje voor mij dan , vriendlief: nee ook geen biertje voor mij , ik: waarom niet ?....hij: omdat we samen zwanger zijn , jij niet alleen !!.
Vond dit zo lief , maar hij krijgt gewoon zijn biertje hoor zaterdag hahahaha.
Veel liefs van mij.....
Heb deze topic geopend om juist verschillende meningen te horen , alle punten bekijk ik zelf dus dat anderen dat hier doen na het lezen van mijn topic vind ik heel normaal.
Dus marjolein , begrijp dat sommige het even hard over vinden komen , zelf heb ik hem ook even 2 keer moeten lezen maar jouw post is net als de andere gewoon jouw mening. En dat is ook wat ik hier vraag , jullie mening !.
In het nadenken bekijk ik ook zeer zeker wat als ik er alleen voor kom te staan. Dat is momenteel totaal niet aan de orde maar met zo'n prille relatie moet je wel eerlijk zijn en weet je het dus nooit. Niet dat ik geen vertrouwen heb hoor in mijn vriend maar reeël moet je blijven en eerlijk ook tegenover jezelf. Wat in hoeverre ken je nou iemand na nog geen 3 maanden !.
Daarbij natuurlijk in hoeverre is zo'n prille relatie bestand tegen eventuele problemen binnen de zwangerschap en de tijd erna. Ik zal natuurlijk een verhoogd risico hebben op vroegtijdige weeën en vroeggeboorte. En jammer genoeg uit ervaring weet ik dat , dat hele zware tijden zijn . De communicatie tussen mijn vriend en ik is zeer zeker meer dan goed te noemen. Wat een valkuil was tussen mijn ex en mij , dus dat is een pluspunt.
Mijn ex kan de allimentatie niet intrekken omdat hij het zwart op wit heeft willen zetten destijds .
Mijn ex en ik gaan ook nog heel goed met elkaar om dit omwille van de kinderen. We hebben altijd geroepen de kinderen hoeven niet de dupe te worden van dat het tussen ons niet werkt.
We zijn ook heel flexibel in de omgangsregeling , willen ze niet gaan ze niet willen ze extra dan gaan ze extra. Dus als straks misschien deze kleine er is en ze willen gewoon een weekend lekker thuis blijven zodat we wat met zijn allen kunnen doen zal dat echt geen probleem zijn.
Misschien gek maar ik basseer mijn keuze nu echt op het wat kan ik zelf aan samen met de kinderen . Als het goed blijft gaan tussen mij en me vriend en de kinderen en we worden gelukkig is dat alleen maar heel erg meegenomen.
Mijn kinderen zijn trouwens totaal niet jarloers ingesteld de oudste twee waren dat ook totaal niet toen de jongste geboren werd. Het betrekken op hun niveau bij de verzorging en zorgen dat er ook altijd 1 op 1 aandacht is werkt heel goed bij hun.
Dit is ook altijd mogelijk geweest door dat ik heel veel mensen om me heen heb die het heerlijk vinden om eens even een uurtje of 2 op te passen zodat ik met 1 van de 3 even alleen weg kan. Dat kan het bos even zijn of een ijsje eten in de stad.
Heb gisteren een gesprek gehad bij het VBOK en hun kunnen weinig voor me doen. Dit omdat ze bijna geen meerwaarde kunnen leveren dan alleen een luisterend oor. Heb immers alles op orde , Een huis met genoeg slaapkamers , financieeël alles op orde , geen andere problemen buiten dit alles om enz enz. Natuurlijk wel even positief !.
Mijn kinderen gaan trouwens zaterdag kennis maken met mijn vriend , waar ze erg naar uitkijken.
Even een lieve opmerkiing van vriendlief : we hebben zaterdagavond een feestje , dus ik zei nou geen wijntje voor mij dan , vriendlief: nee ook geen biertje voor mij , ik: waarom niet ?....hij: omdat we samen zwanger zijn , jij niet alleen !!.
Vond dit zo lief , maar hij krijgt gewoon zijn biertje hoor zaterdag hahahaha.
Veel liefs van mij.....
