Kinderen
alle pijlers
Even klagen
donderdag 1 juli 2021 om 21:49
Pfff zit net pas beneden want sinds een paar weken slaapt de jongste zo slecht. Ze is nu 1,5 jaar, slaapt nog 1 x overdag.
Eerder ging dit altijd prima, maar ze zit nu in een fase dat ik erbij moet blijven tot ze in slaap valt. Niet alleen in de avond maar ook overdag moet ik erbij blijven zitten. Of Nouja moeten.. als ik het niet doe gaat ze gerust een uur keihard huilen.
Daarnaast wordt ze ook nog elke nacht wakker en slaapt dan erg moeizaam weer in. Ik leg haar dan tussen ons in bed maar ook daar is het keten, zitten, huilen, draaien tot ze uiteindelijk in slaap valt na een uur. En vervolgens is ze na een uur weer wakker (rond 6.00) en begint haar dag wel.
Overdag probeer ik actief met de twee jongsten te zijn (de middelste is 3, de oudste gaat al naar school). Zodat ze kunnen uitrazen, maar zodra we thuis zijn en ik bijvoorbeeld de keuken in ga of een klusje moet doen hangt de jongste contant aan mijn broekspijpen te huilen. Ze wil het liefst dat ik haar de hele tijd optil en ronddraag.
Ik weet dat dit een fase is, want dit had de middelste ook met die leeftijd maar pffff ik ben het even helemaal zat.
Het huishouden ligt op z’n gat, ik heb nergens tijd voor, of tenminste ik kan niks afmaken waar ik aan begin (wasmanden stapelen zich op).
Ik zet ze vaker dan ik wil voor de tv zodat ik iedergeval kan koken.
Meehelpen met iets vinden ze niet interessant.
Ruzie maken met elkaar en gevaarlijke toeren uithalen vinden ze wel heel erg leuk
Nu is het over een uur mijn “bedtijd” en ik heb geen moer kunnen doen.
Man is ook gewoon op kantoor overdag dus daar heb ik niks aan
en in de avond klust hij nog steeds in huis (klushuis).
Ik had allemaal plannen en doelen voor de komende tijd; beter voor mezelf zorgen, op tijd naar bed, het huishouden beter bijhouden, het huis zooivrij maken. Winterjassen wassen en opruimen, dat soort dingen. Maar het komt er gewoon niet van. Als mijn man al begint over zo’n extra/achterstallig klusje schiet ik al in de stress.
Ok, dit was mijn klaagzang. Als iemand met me meeleeft of tips heeft hoor ik het wel
Sidenote: oppas hebben we niet, geen kdv, geen familie waar we de kids kunnen dumpen
)
Eerder ging dit altijd prima, maar ze zit nu in een fase dat ik erbij moet blijven tot ze in slaap valt. Niet alleen in de avond maar ook overdag moet ik erbij blijven zitten. Of Nouja moeten.. als ik het niet doe gaat ze gerust een uur keihard huilen.
Daarnaast wordt ze ook nog elke nacht wakker en slaapt dan erg moeizaam weer in. Ik leg haar dan tussen ons in bed maar ook daar is het keten, zitten, huilen, draaien tot ze uiteindelijk in slaap valt na een uur. En vervolgens is ze na een uur weer wakker (rond 6.00) en begint haar dag wel.
Overdag probeer ik actief met de twee jongsten te zijn (de middelste is 3, de oudste gaat al naar school). Zodat ze kunnen uitrazen, maar zodra we thuis zijn en ik bijvoorbeeld de keuken in ga of een klusje moet doen hangt de jongste contant aan mijn broekspijpen te huilen. Ze wil het liefst dat ik haar de hele tijd optil en ronddraag.
Ik weet dat dit een fase is, want dit had de middelste ook met die leeftijd maar pffff ik ben het even helemaal zat.
Het huishouden ligt op z’n gat, ik heb nergens tijd voor, of tenminste ik kan niks afmaken waar ik aan begin (wasmanden stapelen zich op).
Ik zet ze vaker dan ik wil voor de tv zodat ik iedergeval kan koken.
Meehelpen met iets vinden ze niet interessant.
Ruzie maken met elkaar en gevaarlijke toeren uithalen vinden ze wel heel erg leuk
Nu is het over een uur mijn “bedtijd” en ik heb geen moer kunnen doen.
Man is ook gewoon op kantoor overdag dus daar heb ik niks aan
en in de avond klust hij nog steeds in huis (klushuis). Ik had allemaal plannen en doelen voor de komende tijd; beter voor mezelf zorgen, op tijd naar bed, het huishouden beter bijhouden, het huis zooivrij maken. Winterjassen wassen en opruimen, dat soort dingen. Maar het komt er gewoon niet van. Als mijn man al begint over zo’n extra/achterstallig klusje schiet ik al in de stress.
Ok, dit was mijn klaagzang. Als iemand met me meeleeft of tips heeft hoor ik het wel
Sidenote: oppas hebben we niet, geen kdv, geen familie waar we de kids kunnen dumpen
)
vrijdag 2 juli 2021 om 08:49
Ik negeerde dat gedrag hoor. Uitleggen dat ze even wat anders moet doen. Aanbieden dat ze kan helpen. Wil ze dat niet? Dan huilt ze maar even.
Slaapproblemen hadden er 2 van de 3. Was daar zo klaar mee. Functioneerde gewoon niet meer. Had permanent het gevoel dat ik een kater had. Kinderen hebben een hele tijd bij ons op de kamer geslapen. Was vast niet pedagogisch verantwoord maar we kregen zo wel allemaal onze nachtrust.
Slaapproblemen hadden er 2 van de 3. Was daar zo klaar mee. Functioneerde gewoon niet meer. Had permanent het gevoel dat ik een kater had. Kinderen hebben een hele tijd bij ons op de kamer geslapen. Was vast niet pedagogisch verantwoord maar we kregen zo wel allemaal onze nachtrust.
vrijdag 2 juli 2021 om 11:25
Nu is het over een uur mijn “bedtijd” en ik heb geen moer kunnen doen.
In elk geval accepteren dat je nou eenmaal nu niets anders uit je handen krijgt dan het hoogst noodzakelijke. Van druk over dingen waar je niet aan toekomt wordt het echt niet beter.
En schakel hulp in. Als is het maar voor de schoonmaak.
vrijdag 2 juli 2021 om 11:55
Accepteren idd. Mijn huis ziet er soms uit alsof er een kernexplosie is geweest maar het belangrijkste is wel schoon, sanitair en keuken bv. Zoals m'n vader altijd zei 'dit huis is schoon genoeg om gezond te zijn en vuil genoeg om gelukkig te zijn' die uitspraak geeft me rust. Ik heb m zelfs uitgeprint in een fotolijstje in huis hangen
En de boodschappen laten bezorgen, ideaal! Geef daar graag wat extra aan uit, scheelt zoveel dan dat met de kinderen erbij te moeten doen of in je spaarzame vrije uurtjes.
