Kinderen
alle pijlers
Gedrag 10 jarige zoon? Geen OP
woensdag 26 oktober 2022 om 20:55
Op 10 jarige leeftijd werk je niet meer met een stickerkaart. Ik zou hem als tiener behandelen.
Heeft hij zo'n bui, dan telefoon of schermtijd innemen (sowieso schermtijd beperken, mijn zoon wordt agressief na spellen op de switch terwijl het bijvoorbeeld farm simulator of animal crossing is).
Krijgt hij zakgeld? Dan zou ik overgaan op klusgeld. Geef waarde aan een klusje en laat hem zo zijn zakgeld bij elkaar verdienen (of een extraatje).
Zorg dat je zijn extra's beperkt en dat hij goed gedrag moet laten zien om te verdienen.
Dat is voor nu maar ik zou op zoek gaan naar thuisbegeleiding waar je een klik mee hebt, film desnoods het gedrag en vraag om een diagnostisch onderzoek. Jij hebt hulp nodig en jouw zoon heeft hulp nodig. Regel voor jezelf een aparte therapeut.
Heel veel sterkte, je hart breekt als je jouw kind zo ziet worstelen. De zorg voor een kind met extra behoeften kan je zo eenzaam maken, je doet je best, meer kan je niet doen.
Heeft hij zo'n bui, dan telefoon of schermtijd innemen (sowieso schermtijd beperken, mijn zoon wordt agressief na spellen op de switch terwijl het bijvoorbeeld farm simulator of animal crossing is).
Krijgt hij zakgeld? Dan zou ik overgaan op klusgeld. Geef waarde aan een klusje en laat hem zo zijn zakgeld bij elkaar verdienen (of een extraatje).
Zorg dat je zijn extra's beperkt en dat hij goed gedrag moet laten zien om te verdienen.
Dat is voor nu maar ik zou op zoek gaan naar thuisbegeleiding waar je een klik mee hebt, film desnoods het gedrag en vraag om een diagnostisch onderzoek. Jij hebt hulp nodig en jouw zoon heeft hulp nodig. Regel voor jezelf een aparte therapeut.
Heel veel sterkte, je hart breekt als je jouw kind zo ziet worstelen. De zorg voor een kind met extra behoeften kan je zo eenzaam maken, je doet je best, meer kan je niet doen.
woensdag 26 oktober 2022 om 20:56
Heb je zelf ook hulp, hoe je met hem om kunt gaan?
Ik lees bovenal een heel ongelukkig kind, dat zich geen raad weet (en daar zit nog een diagnose onder).
En een moeder die zich daar geen raad mee weet.
Als jij huilt, lacht hij je niet uit, dan weet hij geen andere uiting te geven aan zijn emoties.
Hoop echt, dat je zelf ook hulpt hebt
Ik lees bovenal een heel ongelukkig kind, dat zich geen raad weet (en daar zit nog een diagnose onder).
En een moeder die zich daar geen raad mee weet.
Als jij huilt, lacht hij je niet uit, dan weet hij geen andere uiting te geven aan zijn emoties.
Hoop echt, dat je zelf ook hulpt hebt
woensdag 26 oktober 2022 om 20:58
Een kind met extra behoeften kan je ook niet zomaar hetzelfde behandelen (en straffen) als een "gemiddeld" kind. Al jouw voorstellen zou ik enorm afraden, sowieso zolang er geen professionele begeleiding is. Of je moet willen dat de boel totaal escaleert. Een kind met extra behoeften dat niet wordt begrepen kan ook heel eenzaam zijn voor hem.Aneliz schreef: ↑26-10-2022 20:55Op 10 jarige leeftijd werk je niet meer met een stickerkaart. Ik zou hem als tiener behandelen.
Heeft hij zo'n bui, dan telefoon of schermtijd innemen (sowieso schermtijd beperken, mijn zoon wordt agressief na spellen op de switch terwijl het bijvoorbeeld farm simulator of animal crossing is).
Krijgt hij zakgeld? Dan zou ik overgaan op klusgeld. Geef waarde aan een klusje en laat hem zo zijn zakgeld bij elkaar verdienen (of een extraatje).
Zorg dat je zijn extra's beperkt en dat hij goed gedrag moet laten zien om te verdienen.
Dat is voor nu maar ik zou op zoek gaan naar thuisbegeleiding waar je een klik mee hebt, film desnoods het gedrag en vraag om een diagnostisch onderzoek. Jij hebt hulp nodig en jouw zoon heeft hulp nodig. Regel voor jezelf een aparte therapeut.
Heel veel sterkte, je hart breekt als je jouw kind zo ziet worstelen. De zorg voor een kind met extra behoeften kan je zo eenzaam maken, je doet je best, meer kan je niet doen.
woensdag 26 oktober 2022 om 20:59
Dan is gezinshulp thuis juist heel fijn!
Ze komen in jullie natuurlijke omgeving, kijken dan hoe je zoon op alledaags gedrag reageert, en gaan daar met jullie allemaal mee aan de slag.
Het is vaak ook veel praktischer en gericht op het welzijn van het gehele gezin, opvoedondersteuning, en waar nodig doorverwijzing voor extra hulp voor een gezinslid met extra problematiek.
Lijkt me voor jou de ideale partner nu je het zo moeilijk hebt met je zoon.
Samen kijken, sparren, extra handvaten en hulp hoe je dingen aan kan pakken.
Sterkte hoor, ik kan me helemaal indenken dat je wanhopig bent. Je kan je zo machteloos voelen als het niet goed gaat met je kind.
Ze komen in jullie natuurlijke omgeving, kijken dan hoe je zoon op alledaags gedrag reageert, en gaan daar met jullie allemaal mee aan de slag.
Het is vaak ook veel praktischer en gericht op het welzijn van het gehele gezin, opvoedondersteuning, en waar nodig doorverwijzing voor extra hulp voor een gezinslid met extra problematiek.
Lijkt me voor jou de ideale partner nu je het zo moeilijk hebt met je zoon.
Samen kijken, sparren, extra handvaten en hulp hoe je dingen aan kan pakken.
Sterkte hoor, ik kan me helemaal indenken dat je wanhopig bent. Je kan je zo machteloos voelen als het niet goed gaat met je kind.
woensdag 26 oktober 2022 om 21:04
Zeker als een kind bij ons wordt aangemeld is er eerst diagnostiek op de poli voor de gezinsbehandeling. Soms is er twijfel over diagnostiek en wordt er gevraagd om proces diagnostiek. Dus starten met de gezinsbehandeling en dan gaan de weg observaties te doen.
where ever you go, go with your heart
woensdag 26 oktober 2022 om 21:19
.
Volgens mij staat dit er nu toch al 5 keer
Niet geschoten is altijd mis
woensdag 26 oktober 2022 om 21:30
En die andere ouder wel?Lila-Linda schreef: ↑26-10-2022 20:56Heb je zelf ook hulp, hoe je met hem om kunt gaan?
Ik lees bovenal een heel ongelukkig kind, dat zich geen raad weet (en daar zit nog een diagnose onder).
En een moeder die zich daar geen raad mee weet.
Als jij huilt, lacht hij je niet uit, dan weet hij geen andere uiting te geven aan zijn emoties.
Hoop echt, dat je zelf ook hulpt hebt
woensdag 26 oktober 2022 om 21:33
Geen idee, de moeder schrijft hier.
woensdag 26 oktober 2022 om 21:42
Ik heb gespecialiseerde gezinsbegeleiding gehad voordat er überhaupt ooit naar mijn kind gekeken was. En dat was echt een drama.Avocadeau schreef: ↑26-10-2022 20:59Dan is gezinshulp thuis juist heel fijn!
Ze komen in jullie natuurlijke omgeving, kijken dan hoe je zoon op alledaags gedrag reageert, en gaan daar met jullie allemaal mee aan de slag.
Het is vaak ook veel praktischer en gericht op het welzijn van het gehele gezin, opvoedondersteuning, en waar nodig doorverwijzing voor extra hulp voor een gezinslid met extra problematiek.
Lijkt me voor jou de ideale partner nu je het zo moeilijk hebt met je zoon.
Samen kijken, sparren, extra handvaten en hulp hoe je dingen aan kan pakken.
Sterkte hoor, ik kan me helemaal indenken dat je wanhopig bent. Je kan je zo machteloos voelen als het niet goed gaat met je kind.
Ik kreeg allemaal tips die later, toen bleek dat mijn zoon autisme heeft, juist totaal averechts werkten.
Daarom: eerst onderzoek, dan passende begeleiding.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 26 oktober 2022 om 21:44
En bij TO is er dus nog helemaal geen diagnostiek gedaan. Gezinsbegeleiding lijkt me dan nog vrij zinloos.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 26 oktober 2022 om 21:54
Wij hadden wel diagnostiek gedaan voor de jongste, oudste heeft ASS, maar daar kwam niets uit. Wel kenmerken van van alles, maar niets om er een diagnose van te maken (het werd een stoornis NAO). De gezinshulp was ook echt een vreselijk mens, die vond dat ik vooral repressiever moest optreden en straffen moest geven waar ze echt last van had. Ik denk dat als ik dat had gedaan, ik dan helemaal geen inboedel had gehad. Een goede opmerking die ze wel had, was dat het kind zich niet gehoord voelde, als temperamentvol persoon tussen twee introverte types in een ‘autiproof’ huishouden waar ze zich ook maar moest voegen naar de grillen van haar zus. Toen ik daar meer op ging acteren, ging het al snel veel beter.
Dat lees ik ook een beetje bij TO. Ze luistert niet naar haar zoon en wat hij nu eigenlijk voor behoeften heeft. Dus die gaat schoppen. Dat is eigenlijk heel logisch.
woensdag 26 oktober 2022 om 22:28
De andere kant op, doe je weleens wat 1 op 1 met je zoon? Iets wat hij leuk vind en jullie samen kunnen doen? Of met je vriend als het bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd is.
Zou je met partner kunnen afspreken om ieder weekend een dagdeel beide met 1 kind op te trekken? Heeft je dochter ook de volle aandacht en heb je kans dat je zoon zich meer gezien voelt.
En iedere keer ruil je dan van kind.
Al is het maar naar de ijsboer wandelen.
Gevoelsmatig zou ik eerder insteken op verbinding, dan op strijd. Laat die nieuwe regels maar bedenken met de gezinsbegeleiding. Je hebt nog even om connectie te vinden, als hij 15 is wordt dat een stuk lastiger.
Zou je met partner kunnen afspreken om ieder weekend een dagdeel beide met 1 kind op te trekken? Heeft je dochter ook de volle aandacht en heb je kans dat je zoon zich meer gezien voelt.
En iedere keer ruil je dan van kind.
Al is het maar naar de ijsboer wandelen.
Gevoelsmatig zou ik eerder insteken op verbinding, dan op strijd. Laat die nieuwe regels maar bedenken met de gezinsbegeleiding. Je hebt nog even om connectie te vinden, als hij 15 is wordt dat een stuk lastiger.
appeltaartmetrozijn wijzigde dit bericht op 26-10-2022 22:31
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
19.78% gewijzigd
woensdag 26 oktober 2022 om 22:44
Ik lees heeeel veel emoties.
Probeer eens neutraal te zijn en te blijven naar je zoon. Wat er ook gebeurt, jij gaat niet mee in de emotie.
Boos zijn helpt niet, verdriet ook niet. Dus dan bkijft neutraal over.
Van te voren rustig alles vootuit plannen. Eerst dit, dan dat. En zo laat gaan we naar school.
Zonder dat jij ongeduldig wordt of bood. Herhalen en positief zijn als het lukt.
Werk de dag door dmv plannen. Weten waar hij aan toe is.
Maak huisregels en hou je allemaal eraan. Zonder boos te worden.
Tuurlijk is boos worden soms nodig, maar voor jouw zoon helpt het niets, het maakt dingen juist erger waardoor je alleen nog maar boosheid en agressie hebt.
Belangrijkste; vraag spoedig hulp. Diagnostiek bij ggz en vandaaruit therapie of medische ondersteuning, net wat nodig is. Begeleiding voor hem en vraag ouderbegeleiding voor jou. Dan heb jij ook je moment om te uiten en vragen en onzekerheid te delen. Tips te krijgen.
Zet dat snel in werking.
Maar weet: het wordt hard werken. Jij als ouder zult zeker aangepakt gaan worden om sterk te worden en je zoon te kunnen begeleiden en opvoeden. Ook als je het er niet mee eens bent.
Want al heeft hij hetzelfde als je schoonvader, jouw zoon is nog jong en kan echt nog heel veel aan gedaan worden.
Dus stop met vergelijken en neem je zoon als individu met al zijn mooie en moeilijke kanten.
Hulp is nu nodig, want als het uit de hand loopt zit je straks wel met gedoe. Het moet veilig worden in huis en dat is hard werken.
Hopelijk vind je snel de goede hulp. Via je huisarts kun je al snel een ggz aanmelding krijgen. En als het zeer kritiek is kunnen er ook dingen voorrang krijgen, maar dan is eerst jeugdhulp al binnen.
Sterkte!
Mijn zoon met ass is 11 en door vroeg een heel eigen manier van opvoeding te doen, die helemaal passend is, gaat het qua gedrag fantastisch. Het komt er op neer dat alle boosheid en agressie betekende dat hij verdrietig was en vastgehouden moest worden. Ipv wegsturen dus bij je nemen. Compleet tegenovergestelde. Want als de hele wereld vergaat door alle emoties en mijn eigen agressie... Dan is daar mama met de armen open.
Klinkt makkelijker dan was hoor, is een lange weg geweest. Maar een zeer werkzame relatie met rust en liefde.
Probeer eens neutraal te zijn en te blijven naar je zoon. Wat er ook gebeurt, jij gaat niet mee in de emotie.
Boos zijn helpt niet, verdriet ook niet. Dus dan bkijft neutraal over.
Van te voren rustig alles vootuit plannen. Eerst dit, dan dat. En zo laat gaan we naar school.
Zonder dat jij ongeduldig wordt of bood. Herhalen en positief zijn als het lukt.
Werk de dag door dmv plannen. Weten waar hij aan toe is.
Maak huisregels en hou je allemaal eraan. Zonder boos te worden.
Tuurlijk is boos worden soms nodig, maar voor jouw zoon helpt het niets, het maakt dingen juist erger waardoor je alleen nog maar boosheid en agressie hebt.
Belangrijkste; vraag spoedig hulp. Diagnostiek bij ggz en vandaaruit therapie of medische ondersteuning, net wat nodig is. Begeleiding voor hem en vraag ouderbegeleiding voor jou. Dan heb jij ook je moment om te uiten en vragen en onzekerheid te delen. Tips te krijgen.
Zet dat snel in werking.
Maar weet: het wordt hard werken. Jij als ouder zult zeker aangepakt gaan worden om sterk te worden en je zoon te kunnen begeleiden en opvoeden. Ook als je het er niet mee eens bent.
Want al heeft hij hetzelfde als je schoonvader, jouw zoon is nog jong en kan echt nog heel veel aan gedaan worden.
Dus stop met vergelijken en neem je zoon als individu met al zijn mooie en moeilijke kanten.
Hulp is nu nodig, want als het uit de hand loopt zit je straks wel met gedoe. Het moet veilig worden in huis en dat is hard werken.
Hopelijk vind je snel de goede hulp. Via je huisarts kun je al snel een ggz aanmelding krijgen. En als het zeer kritiek is kunnen er ook dingen voorrang krijgen, maar dan is eerst jeugdhulp al binnen.
Sterkte!
Mijn zoon met ass is 11 en door vroeg een heel eigen manier van opvoeding te doen, die helemaal passend is, gaat het qua gedrag fantastisch. Het komt er op neer dat alle boosheid en agressie betekende dat hij verdrietig was en vastgehouden moest worden. Ipv wegsturen dus bij je nemen. Compleet tegenovergestelde. Want als de hele wereld vergaat door alle emoties en mijn eigen agressie... Dan is daar mama met de armen open.
Klinkt makkelijker dan was hoor, is een lange weg geweest. Maar een zeer werkzame relatie met rust en liefde.
woensdag 26 oktober 2022 om 22:49
Je schrijft inderdaad een beetje warrig TO. Maar wat ik er uit op maak, vind ik heftig. In het bijzonder voor je zoon. (En ook deels herkenbaar voor mij)
Ik denk dat je er goed aan doet om een verwijzing naar de GGZ te vragen (ik zeg dat niet snel). Ik zou daarbij sturen op onderzoek naar omgevingsfactoren (gezin, school, ..) en naar kind-kenmerken.
Sterkte!
Ik denk dat je er goed aan doet om een verwijzing naar de GGZ te vragen (ik zeg dat niet snel). Ik zou daarbij sturen op onderzoek naar omgevingsfactoren (gezin, school, ..) en naar kind-kenmerken.
Sterkte!
woensdag 26 oktober 2022 om 23:51
donderdag 27 oktober 2022 om 06:02
Zoiets schreef iemand anders ook al, terwijl mijn ervaring exact tegenovergesteld is.
Juist door een goede diagnose en gezinsonderzoek bleek mijn opvoeding juist prima aan te sluiten bij wat mijn kinderen nodig hadden en hoefde ik juist helemaal niet meer zo hard te werken.
Dat hard werken hangt m.i. samen met het loslaten van je eigen verwachtingen en die bleek ik niet te hebben.
Mijn harde werken had meer te maken met het feit dat ik vanuit de omgeving veel kritiek kreeg op mijn opvoeding en ik daar heel onzeker van werd, waardoor ik allerlei dingen ging doen die niet pasten bij mij en mijn kind. Dat hoefde allemaal niet meer toen eenmaal duidelijk was dat mijn kinderen het eigenlijk heel goed deden met mijn opvoeding.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 27 oktober 2022 om 06:57
Solomio schreef: ↑27-10-2022 06:02Zoiets schreef iemand anders ook al, terwijl mijn ervaring exact tegenovergesteld is.
Juist door een goede diagnose en gezinsonderzoek bleek mijn opvoeding juist prima aan te sluiten bij wat mijn kinderen nodig hadden en hoefde ik juist helemaal niet meer zo hard te werken.
Dat hard werken hangt m.i. hing voor mij samen met het loslaten van je eigen verwachtingen en die bleek ik niet te hebben.
Mijn harde werken had meer te maken met het feit dat ik vanuit de omgeving veel kritiek kreeg op mijn opvoeding en ik daar heel onzeker van werd, waardoor ik allerlei dingen ging doen die niet pasten bij mij en mijn kind. Dat hoefde allemaal niet meer toen eenmaal duidelijk was dat mijn kinderen het eigenlijk heel goed deden met mijn opvoeding.
[/quote
Mooi dat het voor jou en je zoon zo werkte. Maar elke situatie is anders. En elke diagnose en de omgang daarmee ook.
Plus dat hier ook de familiedynamiek een grote rol speelt.
donderdag 27 oktober 2022 om 08:02
Zeg je dat ook tegen de mensen die schrijven dat het heel hard werken is?
Ik schrijf mijn post als reactie op diverse posts over dat het hard werken is als je begeleiding krijgt. Ik zet daar alleen maar mijn ervaring tegenover, waarom heb jij de behoefte om daar even een kanttekening bij te plaatsen?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 27 oktober 2022 om 23:58
Ik snap je reactie (deze gequote maar je reactie iets erboven op mijn bericht)Solomio schreef: ↑27-10-2022 08:02Zeg je dat ook tegen de mensen die schrijven dat het heel hard werken is?
Ik schrijf mijn post als reactie op diverse posts over dat het hard werken is als je begeleiding krijgt. Ik zet daar alleen maar mijn ervaring tegenover, waarom heb jij de behoefte om daar even een kanttekening bij te plaatsen?
Dat harde werken benoemde ik met name omdat ik het idee heb dat TO op haar manier al hard werkt, en misschien wel overtuigd is dat ze het juiste doet.
En dat loslaten is hard werken. Niet meer vergelijken met schoonpa, geen oude koeien uit de sloot, niet meer boos reageren op het kind enz.
Ik hoor vaak om me heen dat ze al zo vreselijk hard werken, ze kunnen niet nog meer aan.
Maar ik zag het net als jij wel anders. Loslaten en meebewegen. Nog steeds is dat nadenken, reflecteren, kijken wat werkt.. Maar dat is anders dan hard werken zoals het overkwam.
Patronen loslaten kan soms nog moeilijker zijn dan nieuwe aan te leren
vrijdag 28 oktober 2022 om 00:25
Het lijkt me heel zinvol om gespecialiseerde jeugdhulp aan te vragen, een voorbeeld is een iag of iog traject ( intensieve ambulante gezinsbehandeling). De behandeling thuis is gericht op samen onderzoeken wat wel goed gaat, en dat zien ouders soms echt niet meer, door de negatieve spiraal waar ze in terecht zijn gekomen, en vanuit daar kleine stapjes te zetten naar verbetering. Het hele gezin wordt erbij betrokken. Ook psycho educatie is een onderdeel van de behandeling, je krijgt meer inzicht in de behoeftes van jouw kind, en diagnostiek kan gelijk oplopen met het thuistraject. De methodiek is oplossingsgericht, systeemgericht en positief.
Het is voor jouw zoon niet fijn om ( al dan niet openlijk) vergeleken te worden met een vervelende opa, en wat betekent deze kijk op hem voor jou in de omgang naar hem? Hij klinkt ongelukkig en jij ook. Samen met professionele hulp investeren in het verbeteren van de onderlinge band zou ik jullie echt gunnen.
Echt TO, het is niet uitzichtloos en je kind is nog jong, ik hoop dat je gauw hulp gaat zoeken dat beter bij jullie aansluit.
Het is voor jouw zoon niet fijn om ( al dan niet openlijk) vergeleken te worden met een vervelende opa, en wat betekent deze kijk op hem voor jou in de omgang naar hem? Hij klinkt ongelukkig en jij ook. Samen met professionele hulp investeren in het verbeteren van de onderlinge band zou ik jullie echt gunnen.
Echt TO, het is niet uitzichtloos en je kind is nog jong, ik hoop dat je gauw hulp gaat zoeken dat beter bij jullie aansluit.
vrijdag 28 oktober 2022 om 06:21
Daarom zet ik er mijn ervaring tegenover.Andrea28 schreef: ↑27-10-2022 23:58Ik snap je reactie (deze gequote maar je reactie iets erboven op mijn bericht)
Dat harde werken benoemde ik met name omdat ik het idee heb dat TO op haar manier al hard werkt, en misschien wel overtuigd is dat ze het juiste doet.
En dat loslaten is hard werken. Niet meer vergelijken met schoonpa, geen oude koeien uit de sloot, niet meer boos reageren op het kind enz.
Ik hoor vaak om me heen dat ze al zo vreselijk hard werken, ze kunnen niet nog meer aan.
Maar ik zag het net als jij wel anders. Loslaten en meebewegen. Nog steeds is dat nadenken, reflecteren, kijken wat werkt.. Maar dat is anders dan hard werken zoals het overkwam.
Patronen loslaten kan soms nog moeilijker zijn dan nieuwe aan te leren
Het werd juist minder hard werken toen er eenmaal een diagnose en passende hulp was.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 28 oktober 2022 om 06:49
Dit. TO behandeld zoon als een kleuter (2 uur spenderen om hem in bed te krijgen?!) én hij is de baas (smeken? Serieus?). En omdat schoonpa een driftkikker is wordt zoon daar mee vergeleken. Waarschijnlijk wordt het hem nog gezegd ook, 'je lijkt op je opa' wat natuurlijk negatief in zijn oren klinkt.
Praat eens een keer met hem, op een normale manier. Ik denk dat je dan al veel wijzer wordt. Wat bij mijn kinderen altijd hielp was in de auto gaan praten, dan hoef je elkaar niet aan te kijken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
