Geïrriteerd naar partner

13-04-2021 15:18 101 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi, mijn partner en ik wonen al bijna twee jaar samen. Maar sinds eind februari woont zijn dochter van zes bij ons. Ik zelf heb geen kinderen. Ik ben door omstandigheden opeens stiefmoeder geworden. Ik merk dat ik Wekelijks irritaties heb naar mijn partner toe en ik voel ook doordat dat komt door zijn dochtertje van zes. Wij kunnen gewoon goed met elkaar opschieten dat is verder geen probleem. Maar ik ben toch lichtelijk sneller geïrriteerd en vraag me af hoe dit komt en of andere dit ook hebben gehad of mee hebben gemaakt.
Wat kan ik hier verder aan doen
Hetvrijewoord schreef:
13-04-2021 17:42
Ja, kinderen vragen aandacht, zeker als ze nog zo jong zijn en zeker als hun leven plotseling op hun kop staat.

Dat is aanpassen als je dat niet gewend bent. Dat gaat voorlopig ook niet echt veranderen, het lijkt mij verstandig dat de behoeften van de dochter nu prioriteit hebben. Aan jou om te bedenken of je hiermee kunt omgaan of niet.
Het is voor to goed om een realistisch verwachtingspatroon te hebben, maar het is ook aan haar partner om goed oog te hebben voor de situatie van to.

Kind zit op school, gaat eerder naar bed en dus zijn er vast momenten samen te pakken.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje 6 weken geleden de fulltime verzorging van een kind in jullie schoot geworpen en dit zijn je irritaties???

Prijs je gelukkig zou ik zeggen...

Ik denk dat jullie alle hulp moeten aangrijpen die je kunt krijgen qua begeleiding.

Je partner is een fulltime kind ook niet gewend én net een nieuwe baan. Die vent weet ook niet wat hem overkomt. Ineens zo druk en geen tijd voor zijn eigen gedachten. Ik snap dat aandacht voor jou erbij inschiet.

Wat inderdaad niet eerlijk is, want voor jou is het ook super zwaar. Maarja jullie hebben het allebei zwaar.
Alle reacties Link kopieren
Wat zijn er veel botte, overgesimplificeerde reacties. Je moet toch wel een soort Boeddhistische monnik zijn om er niets bij te voelen als je leven zo plotseling zo fundamenteel verandert zonder dat je daar invloed op hebt gehad. En dan ook nog terwijl je eigen bewegingsruimte daar in nu extra beperkt is met een horecabaan midden in de pandemie. Ik lees (gelukkig) nergens dat TO haar best niet doet om het meisje een welkom gevoel te geven.

TO wat een heftige situatie, voor jullie allemaal. Ik kan mij voorstellen dat je veel van je eigen gevoelens en wensen een beetje hebt moeten inslikken en dat dat zich nu uit in irritaties. Geef jezelf (en je vriend en zijn dochter) allereerst de tijd om te wennen aan alles wat er veranderd is. In huis is er nu niet zoveel ruimte voor jou (dat arme meisje staat natuurlijk nu op één) en je vriend zal ook met andere dingen bezig zijn. Dat is best heftig ineens. Is er een andere plek waar jij wel ongenuanceerd terecht kan met jouw zorgen en gevoelens?

Kan je met je vriend goed praten over hoe jullie dit willen gaan invullen en hoe jullie het ervaren?
zandblauwtjes wijzigde dit bericht op 13-04-2021 18:09
0.09% gewijzigd
Jeetje wat een heftige situatie to, hebben jullie hier hulp bij? Want dit is echt niet iets dat je zomaar even zelf moet kunnen hoor.

En als ik dan lees dat jij al een tijd gedwongen thuis zit door corona kan ik me helemaal voorstellen dat je nu even niet je normale zonnige zelf bent.
Misschien beginnen met eens praten bij de huisarts?
Alle reacties Link kopieren
Poeh TO wat heftig. Is het de bedoeling dat kind definitief bij jullie blijft wonen of is dit een tijdelijk situatie?
redbulletje schreef:
13-04-2021 17:14
Hij wil een 6-jarig kind wat hij nooit heeft gezien opeens fulltime bij hem laten wonen? Heeft hij wel 'n vaderschapstest gedaan?
Ik zou hem zeggen een huis voor hemzelf en z'n kind te zoeken als hij het kind niet terug wil sturen naar familie. Beeindig desnoods de relatie. Dat is 'n korte pijn. Als je hem met kind bij jou laat wonen dan zit je er nog minimaal 10 (maar waarschijnlijk langer) jaar mee in huis.
je moet echt even wat posts teruglezen.
Is jou geboortejaar 93? Je bent nog jong. Van de een op de andere dag fulltime verzorger van een 6- jarig kind. Waar anderen in die rol mogen groeien (en het zwaar hebben en tegen onzekerheden aanlopen) ben jij plotsklaps in die positie gerold.
Poeh, ik zou niet met je willen ruilen.
nehiuzbun
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 04-06-2021 20:57
Reden: vt t
99.54% gewijzigd
Hoe woon je samen met een man die een kind heeft en ligt het niet in de lijn der verwachting dat er ooit iets met de moeder kan gebeuren?
Alle reacties Link kopieren
Vervelend TO, maar dat is het risico van een man met kinderen.. Je wist van tevoren altijd al dat er altijd iets met moeders kan gebeuren waardoor je opeens opgescheept zit met een kind in huis. Helaas gaat het kind logischerwijs altijd voor je relatie dus heb je het maar te slikken en is je eigen leven nu grotendeels voorbij, hoe moeilijk dat ook is. Ik zou in ieder geval NIET voor het kind gaan zorgen en ook niet belagen, dat hoort vader zelf te doen.
Lillybit schreef:
13-04-2021 18:27
Hoe woon je samen met een man die een kind heeft en ligt het niet in de lijn der verwachting dat er ooit iets met de moeder kan gebeuren?
Hoe groot acht jij de kans dat een volwassene op jonge leeftijd ineens in het geheel niet meer voor zijn kind kan zorgen?
Alle reacties Link kopieren
Pff arm kind. Ik ben zelf het kind geweest. Moeder werd ziek en ik moest bij vader gaan wonen die daarvoor niet structureel voor mij zorgde.

Stiefmoeder had nul begrip voor wat er allemaal bij moeder was gebeurt maar had wel hele hoge verwachtingen qua omgang, huishouden en gedrag. Ook irritatie naar vader toe als hij eerst mij groette of dergelijke. Waardoor vader altijd in spagaat zat en ook niet voelde als veilig omdat hij naar haar moest luisteren om geen gedoe in zijn relatie te krijgen waar ik dan de schuldige van was.

Alsjeblieft TO neem een stap terug dit arme meisje is nog zo klein en jij een vreemde voor haar. Ze heeft haar vader nu zo hard nodig.
DS1971 schreef:
13-04-2021 18:34
Hoe groot acht jij de kans dat een volwassene op jonge leeftijd ineens in het geheel niet meer voor zijn kind kan zorgen?
Je leest het, best realistisch om er rekening mee te houden.
Alle reacties Link kopieren
Garnaal93xoxo schreef:
13-04-2021 16:24
Het zijn kleine dingetjes.. zoals ik heb een gesprek met mijn partner, zij praat er door heen en ons gesprek valt weg..

We zorgen beide voor het kind hij heeft sinds afgelopen maandag weer werk dus ik breng en haal haar van school sinds maandag.

Dan zien we elkaar weer na zijn werk en ik wordt amper tot niet gegroet door mijn partner.. (niet altijd) en dan irriteer ik mij daar weer aan..

Ze kwam hiervoor wel bij hem (voor covid..) en bij zijn familie denk aan een weekje oid) Alleen ik ben nieuw... en door corona zat er een periode tussen.
Ik zou stoppen met concurreren om zijn tijd met het meisje. Geef ze samen tijd en neem tijd voor elkaar wanneer zij in bed ligt, dus ergens nam 20.00 uur.

Het meisje is alles wat vertrouwd is kwijt, is misschien wel getraumatiseerd door het drugs/medicijn gebruik van haar moeder en moet ineens haar vader delen. Nu heeft ze ook nog een nieuwe onbekende opvoeder.

Plan met je partner samen tijd in tussen 20.00 en 22.00 uur.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Hier eigen kinderen samen en ja onze gesprekken lopen ook niet echt vloeiend haha komen ze ook tussen door. En als mijn man thuis komt willen er twee eerst aandacht dus die kus krijg ik ook vaker niet dan wel. Maar dat zijn kinderen van ons samen dus ik ben blij dat hij ze dan aandacht geeft en hij wordt gelijk opgeëist. Wij hebben altijd wat tijd samen in de avond.

Ik snap dat je moet wennen en dat kost tijd maar jou partner kan niks met jou irritaties nu. Goed blijven praten als ze op bed ligt en samen er het beste van maken.
Hopelijk lukt t omdat meisje een steady basis te geven. Kinderen krijgen meer mee dan je denkt hoor
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Wat is het plan van vader eigenlijk? Blijft dit meisje de komende jaren bij hem wonen? En kan hij dat juridisch regelen?
Jeetje To wat ontzettend heftig voor iedereen! Voor jou, voor je vriend en helemaal voor het kind.
Je hebt gewoon totaal overvallen en jullie leven is overgenomen. Logisch dat er wat irritaties zijn.

Bespreek je gevoelens met iemand die ze begrijpt en ze niet veroordeelt. Als je jezelf kunt uiten raak je veel sneller spanningen en ladingen kwijt. ik zou proberen omdat niet bij je vriend te doen op dit moment, maar bij een goede vriendin of hier, of de telefonische hulpdienst.

Ga je een beetje verdiepen in de wereld met kinderen. Lees hier topics, praat met moeders. Heb je niet een zus of vriendin met kleine kinderen?
Dan krijg je een beter beeld van wat je mag verwachten. Dat een 6jarige ergens doorheen praat is heel normaal. Dat ze meteen de aandacht van vader vraagt als ze thuis komt ook. Maar je kunt best beginnen met aanleren dat ze even moet wachten omdat jij aan het praten bent. Maar doe dan niet op het moment dat vader net thuis komt.
Ik lees dat je al gezellig bezig bent met haar. Dat is goed, zo leren jullie elkaar goed kennen en krijgen jullie een band.

Het meisje is getraumatiseerd hierdoor. Dat kan niet anders. Van het ene op het andere moment weggerukt worden uit je vertrouwde omgeving en ergens terecht komen met zelfs een andere taal is heel heftig, dat kan ze ook niet overzien of begrijpen. Daardoor kan ze ander gedrag gaan vertonen. Bv claimgedrag. Weer in de broek of in bed plassen. of andere dingen. Wees daar alert op. Word niet boos, zoek hulp als het nodig is.

Probeer ook even vooruit te kijken. Gaat ze op termijn terug naar moeder of blijft ze bij jullie? Wat moet er geregeld worden als ze bij jullie blijft en jij ook weer gaat werken?
Hoe is de zorg geregeld? Want no way dat dat allemaal automatisch op jou neer moet komen.
En natuurlijk moet je wel met je vriend praten. Hij moet ook weten hoe je erin staat. Maar de echte lading zou ik voorlopig even ergens anders neerleggen. Voor hem is dit ook heel wat.

Heel veel sterkte. En geef het tijd. Ga desnoods af en toe een nachtje logeren bij je ouders of bij een vriendin om op te laden.
Alle reacties Link kopieren
Goede post van fifty. Wat ik nog wil aanvullen: houd er rekening mee dat dat gedrag ook nog kan komen. In het begin gedragen kinderen zich soms nog netjes, omdat ze op 'bezoek' zijn. Pas als het allemaal langer gaat duren, waardoor jullie vertrouwder zijn en ze dus meer durft te laten zien én van de andere kant wellicht het gemis van moeder steeds groter wordt, kan haar gedrag moeilijker worden. Zorg dat je daar op voorbereid bent, in ieder geval mentaal, maar het zou ook mooi zijn als je voor die tijd al iemand hebt geregeld bij wie je dan met vragen terecht kunt.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje to, heftig verhaal.

Man heeft ook nog een nieuwe baan, dan is het extra fijn en nodig en voor hem lastig om regelmatig samen goed af te stemmen.
Hoe gaat het met hem, hoe gaat het met jou, hoe gaat het met kind en hoe gaat het met communicatie.
Het is niet gek dat ergens nu gaten vallen. Het gaat mis als daar niet over gepraat kan worden, want jullie hebben elkaar hard nodig, dit zijn pittige tijden.

Ik snap niet helemaal dat dochter niks meegekregen heeft van de OD. Was moeder een heel gemiddelde vrouw met één foutje en denkt dochter dat ze leuk bij vader logeert dan?
Kan ze eigenlijk wel terug naar moeder. Heeft die haar zaken wel op orde?

Fijn dat je het heeft geen gezellig maakt thuis.

Dit is altijd hard werken. Veel succes en blijf overleggen. En leuke dingen doen met drie, met haar en ook met hem.
Lillybit schreef:
13-04-2021 20:13
Je leest het, best realistisch om er rekening mee te houden.
Ik lees ook wel eens over een vliegtuig die neerstort.

Vertel eens: hoe hou jij daar rekening mee?
Wat een heftige situatie voor jullie allemaal :hug:
Schakel professionele hulp in voor het hele gezin, het is een enorme verandering. Ga eens met de huisarts praten over de mogelijkheden. Er moet ruimte zijn voor iedereen en veiligheid voor iedereen. Al komt er eens per week iemand langs om te praten over hoe het gaat met iedereen, om een rustige omgeving te creeëren en een praatmoment te hebben.
DS1971 schreef:
14-04-2021 07:52
Ik lees ook wel eens over een vliegtuig die neerstort.

Vertel eens: hoe hou jij daar rekening mee?
Appels en peren.
Man krijgt kind, man is verantwoordelijk voor kind.
Alle reacties Link kopieren
Maar dan nog, af en toe of volledig de zorg, met ook nog een onzekere toekomst.
Kinderen moet je aan wennen. Deze is 6, niet van jou en uit een ander land. Geef het de tijd. Is het de bedoeling dat ze blijft of gaat ze weer terug als het beter met haar moeder gaat?
Alle reacties Link kopieren
DS1971 schreef:
13-04-2021 17:01
Dat vind ik een onredelijk voorstel, dat zij haar eigen woning maar moet gaan verlaten. Nog afgezien van dat zoiets ook niet even snel geregeld kan worden, zeker als je werkloos bent.

Het is wel heel makkelijk gezegd. Alsof to er niet toe doet.

Dit is gewoon een hele vervelende situatie voor iedereen. En het is denk ik vooral aan vader om in te schikken en zowel zijn dochter als zijn vriendin aandacht te geven. En dus niet nauwelijks gedag zeggen tegen je vriendin die op dat moment alweer een paar uur van de zorg over heeft genomen.
Eens met DS 1971.

Wat een kut-opmerkingen maken jullie allemaal!!!

Dat TO zich terug moet trekken in haar behoeftes, dat het nog erger is voor het kind, dat TO moet gaan latten, ...etc.

TO geeft aan dat het kind meer dan welkom is in haar eigen huis, maar dat vader niet eens het fatsoen heeft om stiefmoeder met respect te behandelen. Daar is TO teleurgesteld om.

Dat mag. TO haar wereld is plotseling volledig omgegooid door het verliezen van haar baan en is plotsklaps stiefmoeder geworden van een 6 jarig kind.
Dat is nogal wat! Ze vraagt hier om tips en inzichten, maar het enige wat jullie doen is haar nog meer een rotgevoel geven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven