Kinderen
alle pijlers
gewoon laten huilen?
dinsdag 8 mei 2007 om 11:17
Hallo,
Als een babietje nou niet wil slapen, laten jullie hem/haar dan net zo lang huilen totdat ze in slaap valt.
Ik heb het idee dat structuur en regelmaat het beste werken... en als je weet dat het kindje geen pijntjes of honger kan hebben, dan maar gewoon laten huilen of er toch wel af en toe naar toe gaan?
hoe doen jullie dat?
Als een babietje nou niet wil slapen, laten jullie hem/haar dan net zo lang huilen totdat ze in slaap valt.
Ik heb het idee dat structuur en regelmaat het beste werken... en als je weet dat het kindje geen pijntjes of honger kan hebben, dan maar gewoon laten huilen of er toch wel af en toe naar toe gaan?
hoe doen jullie dat?
dinsdag 8 mei 2007 om 11:24
Vervelend is dat he?
Ik heb dat nooit gedaan, ook nooit gewerkt met de 3 R'en. Baby's huilen naar mijn idee niet voor niets. Ik liet mijn dochter echt weleens een minuut of 3 huilen voordat ze in slaap viel, maar sliep ze dan niet en hoorde ik ook niet dat ze in slaap ging vallen dan haalde ik haar er gewoon weer uit. Dan sliep ze maar niet of in de draagdoek of in de box ofzo.
Ik weet niet hoe oud je kindje is? Voor een kind van een jaar vind ik het alweer heel ander dan voor een hele kleine baby. Hele kleintjes zou ik sowieso niet laten huilen.
Ik heb dat nooit gedaan, ook nooit gewerkt met de 3 R'en. Baby's huilen naar mijn idee niet voor niets. Ik liet mijn dochter echt weleens een minuut of 3 huilen voordat ze in slaap viel, maar sliep ze dan niet en hoorde ik ook niet dat ze in slaap ging vallen dan haalde ik haar er gewoon weer uit. Dan sliep ze maar niet of in de draagdoek of in de box ofzo.
Ik weet niet hoe oud je kindje is? Voor een kind van een jaar vind ik het alweer heel ander dan voor een hele kleine baby. Hele kleintjes zou ik sowieso niet laten huilen.
dinsdag 8 mei 2007 om 11:51
Ik laat ze even huilen. Streng he? ;) Als ze hun buikje vol hebben, een schone luier, geen boertje meer dwars en moe zijn, dan gaan ze naar bed en mogen ze best even huilen zonder dat ik daarvan in de stress schiet.
Als het naar mijn idee te lang duurt of het huilen wordt hysterisch dan ga ik wel even kijken. De ene keer alleen even om 'stiekem' te kijken hoe ze er bij liggen, de ander keer even het speentje geven en een aai over de bol oid.
Mijn kinderen slapen boven in hun eigen bedje of onderweg in de maxi cosi of wandelwagen (en een enkele keer een draagdoek onderweg).
Voor mij en mijn kinderen werkt dit goed. Ze huilen eigenlijk nooit voor het slapen gaan. Ik vermoed omdat ze zo goed in een ritme zitten en dit met de paplepel hebben binnengekregen. Als ze nu huilen (zoon is 2 jaar en dochter 4 maanden, dan weet ik dat er echt wat is, want 'zomaar' huilen doen ze niet meer (hooguit beetje jengelen, maar dat is wat anders). Dus dan ga ik meteen kijken.
Bij mij heeft het dus echt gewerkt om ze vanaf het begin af en toe te laten huilen. ze hebben zelf geleerd in slaap te vallen, zonder mijn dikke kop iedere minuut boven de wieg ;).
Zeg nou zelf, kun jij wel slapen als er iemand iedere paar minuten boven je hoofd hangt om te zien waarom je nog niet slaapt?
Mamarleen
Als het naar mijn idee te lang duurt of het huilen wordt hysterisch dan ga ik wel even kijken. De ene keer alleen even om 'stiekem' te kijken hoe ze er bij liggen, de ander keer even het speentje geven en een aai over de bol oid.
Mijn kinderen slapen boven in hun eigen bedje of onderweg in de maxi cosi of wandelwagen (en een enkele keer een draagdoek onderweg).
Voor mij en mijn kinderen werkt dit goed. Ze huilen eigenlijk nooit voor het slapen gaan. Ik vermoed omdat ze zo goed in een ritme zitten en dit met de paplepel hebben binnengekregen. Als ze nu huilen (zoon is 2 jaar en dochter 4 maanden, dan weet ik dat er echt wat is, want 'zomaar' huilen doen ze niet meer (hooguit beetje jengelen, maar dat is wat anders). Dus dan ga ik meteen kijken.
Bij mij heeft het dus echt gewerkt om ze vanaf het begin af en toe te laten huilen. ze hebben zelf geleerd in slaap te vallen, zonder mijn dikke kop iedere minuut boven de wieg ;).
Zeg nou zelf, kun jij wel slapen als er iemand iedere paar minuten boven je hoofd hangt om te zien waarom je nog niet slaapt?
Mamarleen
dinsdag 8 mei 2007 om 11:53
dinsdag 8 mei 2007 om 12:08
haaa,
Zoooon lastig onderwerp dit. Ik heb er ook erg mee gezeten. Ik ben zelf iemand die het liefst niet zou laten huilen. Maar ik heb een exemplaar gekregen dat heeft moeten leren slapen. Al in mijn buik sliep ze niet echt, altijd in beweging. Toen ze er was ook alleen even wegzakken en dan weer wakker.
Ik heb haar altijd in bedje gelegd, en zelf in slaap laten vallen. Huilen mocht, maar nooit als het echt huilen werd.
Zon babietje heeft maar 1 manier om alles te verwerken om zich heen en te uiten dat is door huilen.
Hier was gelukkig wel heel duidelijk wat een huiltje was voor het slapen gaan en wat huilen was als er echt iets was.
na 7 maanden vind mijn dochtertje het prima in bedje, maar af en toe komt er nog een huiltje voor ze gaat slapen. Daarmee valt ze dan in slaap. Dat wordt nu steeds vaker vervangen door haarduimpje en een beestje over haar gezichtje te trekken. Ze heeft dus echt iets nodig om in slaap te valen. Gelukkig gaat dat nu op een manier die ik ook wat fijner vind.
Ik denk dat het belangrijk is te kijken naar je kindje en naar jezelf. Huilen is niet leuk, maar sommigen die hebben het nodig zonder dat ze zich daar echt ongelukkig bij voelen.
Zoooon lastig onderwerp dit. Ik heb er ook erg mee gezeten. Ik ben zelf iemand die het liefst niet zou laten huilen. Maar ik heb een exemplaar gekregen dat heeft moeten leren slapen. Al in mijn buik sliep ze niet echt, altijd in beweging. Toen ze er was ook alleen even wegzakken en dan weer wakker.
Ik heb haar altijd in bedje gelegd, en zelf in slaap laten vallen. Huilen mocht, maar nooit als het echt huilen werd.
Zon babietje heeft maar 1 manier om alles te verwerken om zich heen en te uiten dat is door huilen.
Hier was gelukkig wel heel duidelijk wat een huiltje was voor het slapen gaan en wat huilen was als er echt iets was.
na 7 maanden vind mijn dochtertje het prima in bedje, maar af en toe komt er nog een huiltje voor ze gaat slapen. Daarmee valt ze dan in slaap. Dat wordt nu steeds vaker vervangen door haarduimpje en een beestje over haar gezichtje te trekken. Ze heeft dus echt iets nodig om in slaap te valen. Gelukkig gaat dat nu op een manier die ik ook wat fijner vind.
Ik denk dat het belangrijk is te kijken naar je kindje en naar jezelf. Huilen is niet leuk, maar sommigen die hebben het nodig zonder dat ze zich daar echt ongelukkig bij voelen.
dinsdag 8 mei 2007 om 13:07
Ik had vroeger dat er ná het drinken en boertje doen nog een heeeeeel klein ietsiepietsie boertje dwars zat. Ik heb daardoor ontzettend gehuild en gelukkig haalde mijn moeder mij er wel uit en ging ze met me rondlopen. Als dat ienieminieboertje er dan uit was, was ik rustig en ging ik rustig slapen. (ik heb dit trouwens nog wel eens)
Gelukkig had mijn moeder die ervaring met mij en gelukkig liet mijn moeder mij niet huilen, omdat ik tenslotte een vol buikje, boertje gedaan en droge luier had.
Mijn kinderen hebben allebei gehad dat ze na borst, boeren, schone luier en nog eens boeren een boertje dwars hadden zitten, af en toe. En ja, ik haalde ze uit bed en ging met ze rondlopen en husselen. Niet na 1-3 minuten, even huilen moet kunnen, maar niet veel langer.
Tuurlijk, ieder zn eigen manier, maar soms lijkt alles in orde, is alles gedaan, en is er gewoon toch nog wat. Soms hebben ze, ondanks net schone luier, toch ineens de broek vol, of krampjes (mijn dochter kon wínden laten, hoorden we over de hele bovenverdieping.. dat zal ook wel eens zeer gedaan hebben!) en dan is even tegen mama/papa aanhuilen wel prettiger dan alleen zo in je bedje, als baby, denk ik.
Gelukkig had mijn moeder die ervaring met mij en gelukkig liet mijn moeder mij niet huilen, omdat ik tenslotte een vol buikje, boertje gedaan en droge luier had.
Mijn kinderen hebben allebei gehad dat ze na borst, boeren, schone luier en nog eens boeren een boertje dwars hadden zitten, af en toe. En ja, ik haalde ze uit bed en ging met ze rondlopen en husselen. Niet na 1-3 minuten, even huilen moet kunnen, maar niet veel langer.
Tuurlijk, ieder zn eigen manier, maar soms lijkt alles in orde, is alles gedaan, en is er gewoon toch nog wat. Soms hebben ze, ondanks net schone luier, toch ineens de broek vol, of krampjes (mijn dochter kon wínden laten, hoorden we over de hele bovenverdieping.. dat zal ook wel eens zeer gedaan hebben!) en dan is even tegen mama/papa aanhuilen wel prettiger dan alleen zo in je bedje, als baby, denk ik.
Later is nu
dinsdag 8 mei 2007 om 13:14
Dreamer, hier hetzelfde inderdaad. Soms begon ze te huilen, dan pakte ik haar op, liep even rond en dan líet ze toch een scheet of een boer. Ik vertrouw er nóóit op dat er niets aan de hand zou zijn als ze een schone luier en geen honger hebben. Baby's huilen nou eenmaal ook omdat ze niet alleen willen zijn, omdat er een boer dwars zit, omdat ze gewoon huilen om het huilen, omdat de luier niet lekker zit, omdat ze pijn hebben, enzovoorts. En ik zie het nut er niet van in om ze dat alleen in hun bed te laten doen.
dinsdag 8 mei 2007 om 13:16
Ik laat mijn muisje (3 maand alweer) ook even huilen als ze in bed ligt, overdag na de voedingen huilt ze vrijwel niet, alleen na de voeding van 19.00 uur jengelt ze. Zelf denk ik dat ze de dag dan moet verwerken, als het te lang duurt dan troost ik haar maar probeer haar (hoe moeilijk ik dat soms ook vind) niet uit bed te halen. Meestal valt ze dan ook snel in slaap.
dinsdag 8 mei 2007 om 13:25
Ik heb mijn 2e latren huilen. Ze was een vreselijk onrustig Madammeke dat anders echt niet in slaap viel. Het ging me door merg en been en ik had er gruwelijk veel moeite mee, maar anders sliep ze echt niet. Meestal duurde het maar 6 minuten, maar het voelde als uren.
Een paar weken later bleek ze een koemelkallergie te hebben. Eindelijk was duidelijk waar de onrust en het nauwelijsk slapen vandaan kwamen. Het huilen was dus wel degelijk ergens om, ook al had ze geen honger meer en een schone luier en moest ze echt niet meer boeren of wat dan ook. spijt van het laten huilen heb ik niet, het was de enige manier om haar haar rust te gunnen. Maar nu de KMA onder controle is, huilt ze nooit meer voor het in slaap vallen.
Ik raad je aan te zoeken naar een oorzaak voor het huilen. Neemt niet weg dat je haar wel eens kunt laten huilen om te kijken of ze zo wel gaat slapen, maar mijn mening is nog steeds dat babies niet voor niks huilen.
Een paar weken later bleek ze een koemelkallergie te hebben. Eindelijk was duidelijk waar de onrust en het nauwelijsk slapen vandaan kwamen. Het huilen was dus wel degelijk ergens om, ook al had ze geen honger meer en een schone luier en moest ze echt niet meer boeren of wat dan ook. spijt van het laten huilen heb ik niet, het was de enige manier om haar haar rust te gunnen. Maar nu de KMA onder controle is, huilt ze nooit meer voor het in slaap vallen.
Ik raad je aan te zoeken naar een oorzaak voor het huilen. Neemt niet weg dat je haar wel eens kunt laten huilen om te kijken of ze zo wel gaat slapen, maar mijn mening is nog steeds dat babies niet voor niks huilen.
dinsdag 8 mei 2007 om 14:08
dinsdag 8 mei 2007 om 14:33
ja maar een kindje moet ook leren om alleen te zijn en alleen in zijn bedje te gaan slapen. Ik ben bang dat ik anders een ontzettend aandachtbehoeftig kindje krijg die gaat huilen om aandacht. Ik vind ook dat je een kindje moet leren om met frustraties om te leren gaan....
een kindje direct uit bed oppakken als het huilt lijkt mij gewoon niet zo goed in dat opzicht, hoe moeilijk het ook is.
een kindje direct uit bed oppakken als het huilt lijkt mij gewoon niet zo goed in dat opzicht, hoe moeilijk het ook is.
dinsdag 8 mei 2007 om 14:45
Keuteltje, ik heb drie kinderen, en juist de omgekeerde ervaring: namelijk dat ze juíst niet huilen of hebben gehuild om aandacht -ze weten namelijk al snel dat dat niet nodig is, of ze weten uberhaupt niet dat je moet huilen om bepaalde dingen voor elkaar te krijgen, dat kan ook;)
Als ze aandacht nodig hebben krijgen ze het, en dat is denk ik een heel veilig gevoel, juist allesbehalve frustrerend. Frustrerend lijkt het me pas als je voor niks ligt te krijsen.
Een andere reden om ze niet te laten huilen was ook gewoon dat ik er zelf heel slecht tegen kan hoor, ik ben een watje wat dat betreft, maar ik heb ook bij alle drie gemerkt dat ze heel snel andere manieren hadden om aan te geven wat er was.
Als mijn jongste van 4 maanden bijvoorbeeld wakker wordt ligt hij heel rustig een tijdje wakker te worden, op z'n handjes te kluiven, om zich heen te kijken, en na een tijdje gaat hij geluid maken. En op een gegeven moment wordt dat een 'nu wil ik er wel eens uit'-geluidje. En dan ga ik er dus heen.
Honger idem, ik merk het aan allerlei signalen ver voor het huilen wordt, en dus huilt hij eigenlijk nooit om een voeding.
Het betekent dus echt niet dat je meteen op elke kik moet reageren of een probleem creeert.
Als ze aandacht nodig hebben krijgen ze het, en dat is denk ik een heel veilig gevoel, juist allesbehalve frustrerend. Frustrerend lijkt het me pas als je voor niks ligt te krijsen.
Een andere reden om ze niet te laten huilen was ook gewoon dat ik er zelf heel slecht tegen kan hoor, ik ben een watje wat dat betreft, maar ik heb ook bij alle drie gemerkt dat ze heel snel andere manieren hadden om aan te geven wat er was.
Als mijn jongste van 4 maanden bijvoorbeeld wakker wordt ligt hij heel rustig een tijdje wakker te worden, op z'n handjes te kluiven, om zich heen te kijken, en na een tijdje gaat hij geluid maken. En op een gegeven moment wordt dat een 'nu wil ik er wel eens uit'-geluidje. En dan ga ik er dus heen.
Honger idem, ik merk het aan allerlei signalen ver voor het huilen wordt, en dus huilt hij eigenlijk nooit om een voeding.
Het betekent dus echt niet dat je meteen op elke kik moet reageren of een probleem creeert.
dinsdag 8 mei 2007 om 14:49
Hij huilt dus ook weinig om in slaap te vallen. De laatste week wil hij nog wel eens boos protesteren als ik hem in bed leg, maar dat is binnen drie minuten weer over.
En is het geen boos jengelen maar echt huilen, dan vis ik hem er altijd meteen uit en zat er negen van de tien keer tóch nog een boer dwars of gaat hij na twee minuutjes knuffelen en tegen me aanhouden daarna wél rustig slapen.
Heb ik bij de oudste twee ook gedaan en die slapen prima.
En is het geen boos jengelen maar echt huilen, dan vis ik hem er altijd meteen uit en zat er negen van de tien keer tóch nog een boer dwars of gaat hij na twee minuutjes knuffelen en tegen me aanhouden daarna wél rustig slapen.
Heb ik bij de oudste twee ook gedaan en die slapen prima.
dinsdag 8 mei 2007 om 14:54
Mijn oudste zoontje kon heel moeilijk in slaap komen, was ook altijd heel onrustig. We lieten hem wel altijd op zijn kamertje, maar gingen vaak naast zijn ledikantje zitten en zongen zachtjes en aaiden over zijn buikje tot hij rustig werd. Ook zat ik vaak op de overloop en ging om de paar minuten naar hem toe voor speentje. Na verloop van tijd was dit steeds minder nodig en leerde hij vanzelf in slaap vallen.
De jongste had 5-10 minuutjes huilen nodig om in slaap te vallen. Mocht hij langer huilen of ineens harder gaan huilen, dan ging ik er altijd naar toe, nam hem even bij me om te knuffelen en legde hem weer terug (ook altijd op kamertje gebleven trouwens). Ook dit ging vanzelf over.
Het zijn overigens allebei prima slapers nu (bijna 2 en 3 jaar oud). Ik denk dat je er echt niet bang voor hoeft te zijn dat je teveel aandacht geeft. Ik heb dat ook wel eens gedacht, maar dat was achteraf helemaal niet nodig.
De jongste had 5-10 minuutjes huilen nodig om in slaap te vallen. Mocht hij langer huilen of ineens harder gaan huilen, dan ging ik er altijd naar toe, nam hem even bij me om te knuffelen en legde hem weer terug (ook altijd op kamertje gebleven trouwens). Ook dit ging vanzelf over.
Het zijn overigens allebei prima slapers nu (bijna 2 en 3 jaar oud). Ik denk dat je er echt niet bang voor hoeft te zijn dat je teveel aandacht geeft. Ik heb dat ook wel eens gedacht, maar dat was achteraf helemaal niet nodig.
dinsdag 8 mei 2007 om 15:04
Hoi keuteltje
Correct me if i'm wrong.Maar jij hebt toch nog geen kind? Weet ik uit een ander topic,Je praat ook over een babytje dus vandaar .
waarom houdt deze vraag je al bezig dan?
Ik vind het zielig om babytjes te laten huilen en niet nodig.Ze leren er niets van.Ik ben meer een "kom maar lekker knuffelen dan"moeder.En heb hele tevreden kindjes.Of dat daar mee te maken heeft weet ik natuurlijk niet.Maar laten huilen? nee....echt niet!!
Groetjes,Iry
Correct me if i'm wrong.Maar jij hebt toch nog geen kind? Weet ik uit een ander topic,Je praat ook over een babytje dus vandaar .
waarom houdt deze vraag je al bezig dan?
Ik vind het zielig om babytjes te laten huilen en niet nodig.Ze leren er niets van.Ik ben meer een "kom maar lekker knuffelen dan"moeder.En heb hele tevreden kindjes.Of dat daar mee te maken heeft weet ik natuurlijk niet.Maar laten huilen? nee....echt niet!!
Groetjes,Iry
dinsdag 8 mei 2007 om 16:23
Vergeet niet, ieder kind en iedere moeder is anders. De een kiest ervoor zijn/haar kind meteen te troosten omdat het geen gehuil kan aanhoren (het zieligheids-effect), de ander weet dat zijn/haar kind dat huiltje nodig heeft om in te slapen en moet zich bedwingen om het kind niet meteen te troosten omdat dat averechts werkt. Weer een ander kan het gehuil gerust een kwartier aanhoren en druk bezig zijn met andere kinderen en niet op stel en sprong steeds naast het bedje staan etc etc. Er zijn tal van voorbeelden. En geen van deze voorbeelden zijn naar mijn idee 'slecht'. Kijk vooral goed naar je kind, en naar wat je zelf aan kan.
De ene moeder heeft er geen probleem mee om uren naast een bedje te zitten troosten of het kind in bed te nemen. Een ander kan juist beter met de situatie omgaan door af en toe het kind een kwartiertje te laten huilen en de babyfoon uit te draaien.
Mamarleen
De ene moeder heeft er geen probleem mee om uren naast een bedje te zitten troosten of het kind in bed te nemen. Een ander kan juist beter met de situatie omgaan door af en toe het kind een kwartiertje te laten huilen en de babyfoon uit te draaien.
Mamarleen
dinsdag 8 mei 2007 om 17:00
Ik kan me trouwens nog 1 geval herinneren, toen was ik een jaar of 4, dat ik eng gedroomd had, lag te huilen en m'n moeder me niet hoorde. Ik weet nog hoe vréselijk ik dat vond, hoe alleen ik me voelde en hoe bang..
nóg een reden voor mij m'n kinderen niet te laten huilen
Ik krijg trouwens altijd complimentjes, van anderen, bij anderen, dat mijn kinderen zo makkelijk gaan slapen, óveral. Dus je kan ze best, als ze jong zijn, uit bed halen als ze huilen, daar "verpest" je ze écht niet mee
nóg een reden voor mij m'n kinderen niet te laten huilen
Ik krijg trouwens altijd complimentjes, van anderen, bij anderen, dat mijn kinderen zo makkelijk gaan slapen, óveral. Dus je kan ze best, als ze jong zijn, uit bed halen als ze huilen, daar "verpest" je ze écht niet mee
Later is nu
dinsdag 8 mei 2007 om 17:13
Ik had een tweeling waarvan een exemplaar een huilbaby, en dan moet je wel eens laten huilen, anders word je stapelgek. Ben je met de een bezig, dan moet je sowieso de ander laten huilen als je in je eentje bent. De ene baby voeden terwijl je met je voet de ander schommelt in de wipstoel, maar verder, tja, gevalletje pech gehad. Was er echt iets, op een gegeven moment leer je de verschillende huiltjes van je kind wel kennen, dan kreeg dat uiteraard voorrang.
Wel jammer overigens dat keuteltje blijkbaar meer een stellling poneert dan daadwerkelijk twijfelt of ze haar baby wel of niet moet laten huilen. Had wel iets duidelijker gemaakt mogen worden in de openingspost.
Wel jammer overigens dat keuteltje blijkbaar meer een stellling poneert dan daadwerkelijk twijfelt of ze haar baby wel of niet moet laten huilen. Had wel iets duidelijker gemaakt mogen worden in de openingspost.
dinsdag 8 mei 2007 om 20:45
Volgens mij is het allemaal niet zo zwart wit. Ik heb mijn zoon soms wel laten huilen en soms niet. Als ik het idee had dat hij even huilde om in slaap te komen, dan liet ik hem lekker huilen. Soms wel 20 minuten en idd, dan viel hij in slaap.
Maar er waren ook gevallen dat ik hem heel snel weer pakte en even mee naar beneden nam. Dan ging hij na 5 minuten weer in bed en sliep gelijk.
Ik ben altijd heel erg op mijn gevoel af gegaan en dat werkte bij ons erg goed. Ik had het idee dat een bepaalde huil niet voor niets een bepaald gevoel oproept (een gevoel van: nu moet ik hem pakken, of een gevoel van: jij hebt je slaap hard nodig en moet echt even jezelf in slaap huilen).
Als het niet ging om in slaap vallen, heb ik hem eigenlijk nooit laten huilen.
Maar er waren ook gevallen dat ik hem heel snel weer pakte en even mee naar beneden nam. Dan ging hij na 5 minuten weer in bed en sliep gelijk.
Ik ben altijd heel erg op mijn gevoel af gegaan en dat werkte bij ons erg goed. Ik had het idee dat een bepaalde huil niet voor niets een bepaald gevoel oproept (een gevoel van: nu moet ik hem pakken, of een gevoel van: jij hebt je slaap hard nodig en moet echt even jezelf in slaap huilen).
Als het niet ging om in slaap vallen, heb ik hem eigenlijk nooit laten huilen.
dinsdag 8 mei 2007 om 21:03
Hahahaha. Uit dit soort opmerkingen blijkt altijd een totale overschatting van de intellectuele vermogens van een kind.
Met frustraties leren kinderen zo rond hun tweede voor het eerst omgaan. En je mag blij zijn als ze als volwassene ermee om kunnen gaan, maar de meeste volwassenen hebben al buitengewoon veel moeite om goed met frustraties om te gaan, dus waarom dat dan ineens wel van een baby verwacht wordt?
