Kinderen
alle pijlers
Gezin compleet na vruchtbaarheidsbehandelingen
dinsdag 31 mei 2022 om 12:21
Hi,
In 2016 schreef ik ooit kort mee in het zwanger (hopen te) worden met ivf/icsi. Ik kon met geen mogelijkheid meer in mijn oude account dus maar een nieuwe aangemaakt.
Nu jaren later zijn we ontzettend blij met onze twee kinderen.
Maar wat ik me afvraag. Ik merk dat ik het traject, de teleurstellingen, het niet meer vanzelfsprekend vinden, woordkeuze van mensen omtrent kinderwens... etc. met me mee draag. Ik merk het in gesprekken met anderen maar ook in mijn eigen hoofd. Soms een stemmetje dat bijna niet kan geloven dat dit geluk ons niet wordt afgepakt. Het voorbereiden op slecht nieuws heeft er in al die jaren in het traject toch wel ingehakt. Waar ik me dan weer schuldig over voel. Een soort mentale restklachten lijken het wel. Ook voel ik in elke vezel dat ik niet mag klagen omdat ik weet dat het niet iedereen gegund is. Deze gedachten overschaduwen echt niet ons geluk en ik voel me wel degelijk een enorme bofkont dat het toch gelukt is.
Mijn vraag is aan anderen die een soort gelijk traject hebben doorlopen of ze hier, net als ik, nog de (in meer of mindere mate) impact van merken ook na het vervullen van je wens? Of is het niet herkenbaar?
In 2016 schreef ik ooit kort mee in het zwanger (hopen te) worden met ivf/icsi. Ik kon met geen mogelijkheid meer in mijn oude account dus maar een nieuwe aangemaakt.
Nu jaren later zijn we ontzettend blij met onze twee kinderen.
Maar wat ik me afvraag. Ik merk dat ik het traject, de teleurstellingen, het niet meer vanzelfsprekend vinden, woordkeuze van mensen omtrent kinderwens... etc. met me mee draag. Ik merk het in gesprekken met anderen maar ook in mijn eigen hoofd. Soms een stemmetje dat bijna niet kan geloven dat dit geluk ons niet wordt afgepakt. Het voorbereiden op slecht nieuws heeft er in al die jaren in het traject toch wel ingehakt. Waar ik me dan weer schuldig over voel. Een soort mentale restklachten lijken het wel. Ook voel ik in elke vezel dat ik niet mag klagen omdat ik weet dat het niet iedereen gegund is. Deze gedachten overschaduwen echt niet ons geluk en ik voel me wel degelijk een enorme bofkont dat het toch gelukt is.
Mijn vraag is aan anderen die een soort gelijk traject hebben doorlopen of ze hier, net als ik, nog de (in meer of mindere mate) impact van merken ook na het vervullen van je wens? Of is het niet herkenbaar?
erla wijzigde dit bericht op 01-06-2022 11:15
0.09% gewijzigd
dinsdag 31 mei 2022 om 13:10
Ik denk dat je vooral moet proberen te negeren dat andere mensen er op een bepaalde manier over praten. Dit is niet inherent aan jullie traject maar iets wat veel mensen met zich meedragen als het leven (en medisch) anders verloopt.
Ik heb 1 zoon die ernstig ziek is, heb wel zoveel kloterige opmerkingen gehoord, ik voel ook nog steeds rouw als ik knullen zie van zijn leeftijd die het leven op de gangbare manier meemaken (en dat gaat natuurlijk ook niet zonder slag of stoot!) alleen maken zij, en hun ouders, mijlpalen mee die wij nooit zullen zien. Dat blijft pijnlijk ook al gun ik iedereen om me heen uiteraard het beste.
Dat is ook mijn probleem en is iets waar ik zelf wat mee moet. Ik kan niet vragen of de hele wereld rekening wil houden met mijn gevoelens.
Sommige mensen maken qua kinderwens weinig mee, het gaat volgens het boekje, alles is 'maakbaar' voor hun gevoel en tja, daar kun je niet van verwachten dat ze alles begrijpen.
Ik heb 1 zoon die ernstig ziek is, heb wel zoveel kloterige opmerkingen gehoord, ik voel ook nog steeds rouw als ik knullen zie van zijn leeftijd die het leven op de gangbare manier meemaken (en dat gaat natuurlijk ook niet zonder slag of stoot!) alleen maken zij, en hun ouders, mijlpalen mee die wij nooit zullen zien. Dat blijft pijnlijk ook al gun ik iedereen om me heen uiteraard het beste.
Dat is ook mijn probleem en is iets waar ik zelf wat mee moet. Ik kan niet vragen of de hele wereld rekening wil houden met mijn gevoelens.
Sommige mensen maken qua kinderwens weinig mee, het gaat volgens het boekje, alles is 'maakbaar' voor hun gevoel en tja, daar kun je niet van verwachten dat ze alles begrijpen.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 31 mei 2022 om 13:14
Ik herken het wel, denk ik, al sta ik er niet altijd bij stil. Bij ons duurde het 5 jaar voor de wens vervuld was (wij hebben één kind) en de onbevangenheid rond zwanger worden en zwanger zijn is er helemaal af. Ik heb tijdens en ook na de zwangerschap ontelbaar vaak gedroomd dat het allemaal niet echt was, dat ik me had vergist, dat er geen kind kwam. Ik was tijdens de zwangerschap flink ziek, dus genieten was er ook absoluut niet bij. Soms vind ik het jammer en denk ik dat ik iets gemist heb, iets waar anderen zo blij van worden. En soms is het zoals het is.
Zwangerschapsaankondigingen werden een stuk aangenamer toen ik eenmaal (gevorderd) zwanger was, maar mensen die er heel luchtig over doen, die 4 maanden proberen ellenlang vinden ... ik merk dat ik daar vaak wel iets van vind.
Zwangerschapsaankondigingen werden een stuk aangenamer toen ik eenmaal (gevorderd) zwanger was, maar mensen die er heel luchtig over doen, die 4 maanden proberen ellenlang vinden ... ik merk dat ik daar vaak wel iets van vind.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
dinsdag 31 mei 2022 om 13:19
Ik ben 2x 'gewoon' zwanger geraakt, maar beide keren via keizersnede bevallen.
Nu hoor ik dus bij Eva dat ik geen vertrouwen meer mag hebben in mijn lijf omdat ik het niet zelf heb gedaan. Die twentse dame zegt het niet op die manier, maar zo 'hoor' ik haar.
Terwijl ik juist ontzettend naar mijn gevoel heb geluisterd, zelf zag dat het niet ging lukken met bevallen en blij was dat er medische hulp voor mij aanwezig was. 2 Prima spoed keizersnedes gehad, ook al waren het complicaties en spannend.
Ik denk dat het vooral gaat om het gemak hoe het gezegd word. En nu kun je nooit zoveel disclaimers in een verhaal stoppen, want zoveel vrouwen, zoveel verhalen over kinderen, maar toch voelt het alsof ik iets heb uit te leggen ofzo.
Nu hoor ik dus bij Eva dat ik geen vertrouwen meer mag hebben in mijn lijf omdat ik het niet zelf heb gedaan. Die twentse dame zegt het niet op die manier, maar zo 'hoor' ik haar.
Terwijl ik juist ontzettend naar mijn gevoel heb geluisterd, zelf zag dat het niet ging lukken met bevallen en blij was dat er medische hulp voor mij aanwezig was. 2 Prima spoed keizersnedes gehad, ook al waren het complicaties en spannend.
Ik denk dat het vooral gaat om het gemak hoe het gezegd word. En nu kun je nooit zoveel disclaimers in een verhaal stoppen, want zoveel vrouwen, zoveel verhalen over kinderen, maar toch voelt het alsof ik iets heb uit te leggen ofzo.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 31 mei 2022 om 13:36
Ik herken het wel. Hier speelt alleen nog de twijfel voor een 2e maar ik ben ergens bang dat door te zetten omdat ik nu duidelijkere grenzen heb tot hoe ver ik daarvoor wil gaan, dus ik voel misschien ook wel een tikje jaloezie naar mensen die onbevangen voor een kindje kunnen gaan (wij waren bij voorbaat al op behandelingen aangewezen). Laatst was mijn schoonzus zwanger, dus ik zei o wat spannend een 3e! Haar reactie was, ja dat was altijd al het plan en zulke reacties kunnen nog steeds helemaal verkeerd bij mij vallen, ondanks ik ook helemaal gelukkig ben als het er bij ons bij 1tje blijft.
Ik merk dat ik ook nog steeds moet slikken bij zwangerschapsaankondigingen, lijkt bijna een soort aangeleerde reactie waar ik niet meer vanaf kom. En een stukje boosheid over het voortraject, zulke duidelijke klachten en toch geen diagnose doorverschillende artsen, met als gevolg vruchtbaarheidsproblemen. En dan lees je reacties hier op het forum dat mensen in een ivf traject hun lot maar moeten accepteren en dat het leven niet zo maakbaar is dat iedereen maar kinderen moet kunnen krijgen. Dus ja, het doet nog wel wat met me
Ik merk dat ik ook nog steeds moet slikken bij zwangerschapsaankondigingen, lijkt bijna een soort aangeleerde reactie waar ik niet meer vanaf kom. En een stukje boosheid over het voortraject, zulke duidelijke klachten en toch geen diagnose doorverschillende artsen, met als gevolg vruchtbaarheidsproblemen. En dan lees je reacties hier op het forum dat mensen in een ivf traject hun lot maar moeten accepteren en dat het leven niet zo maakbaar is dat iedereen maar kinderen moet kunnen krijgen. Dus ja, het doet nog wel wat met me
dinsdag 31 mei 2022 om 13:40
Maleficent: zo is het ook. Wat iemand ook mee maakt. Daar zit dan opeens je expertise en een openzenuw. Dat is inderdaad inherent aan mijn ervaringen. Om dat zo te lezen werkt wel weer relativerend, Dankjewel daarvoor.
Maar ik voel soms wel de drang om mensen er op te wijzen in de hoop dat ze bij een ander 2 keer nadenken. Dat is mijn taak niet maar ik kan het niet laten. Dat menen iets te moeten vinden van andersmans kinderwens (of het ontbreken van die wens) vind ik zo storend.
Ik had mijzelf van te voren iets relaxter ingeschat. Dat ik het helemaal achter me zou laten.
Maar ik voel soms wel de drang om mensen er op te wijzen in de hoop dat ze bij een ander 2 keer nadenken. Dat is mijn taak niet maar ik kan het niet laten. Dat menen iets te moeten vinden van andersmans kinderwens (of het ontbreken van die wens) vind ik zo storend.
Ik had mijzelf van te voren iets relaxter ingeschat. Dat ik het helemaal achter me zou laten.
dinsdag 31 mei 2022 om 13:42
Ook voel ik in elke vezel dat ik niet mag klagen omdat ik weet dat het niet iedereen gegund is
Dit moet je echt gaan loskoppelen van elkaar. Jij koppelt deze twee ongerelateerde zaken aan elkaar met een simpel 'omdat', maar ze zijn niet gerelateerd. Ze staan los van elkaar. Deze zin is gewoon niet waar.
Waarom mag jij niet klagen? Omdat het hebben van een gezin anderen niet gegund is? Wat een onzin. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik mag niet klagen over de acht kilo die ik kwijt wil, want ik ben nog steeds relatief slank en sommigen hebben obesitas.
Zoiets?
Kom op, je weet toch wel dat dat niet waar is?
Dit moet je echt gaan loskoppelen van elkaar. Jij koppelt deze twee ongerelateerde zaken aan elkaar met een simpel 'omdat', maar ze zijn niet gerelateerd. Ze staan los van elkaar. Deze zin is gewoon niet waar.
Waarom mag jij niet klagen? Omdat het hebben van een gezin anderen niet gegund is? Wat een onzin. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik mag niet klagen over de acht kilo die ik kwijt wil, want ik ben nog steeds relatief slank en sommigen hebben obesitas.
Zoiets?
Kom op, je weet toch wel dat dat niet waar is?
dinsdag 31 mei 2022 om 13:46
Ja snap ik wel, maar weet je, sommige mensen zijn nu eenmaal dom en gevoelloos. Je zal ze nooit veranderen. Je kan er best wat van zeggen, maar besef je dat die ander daar misschien niks mee wil doen. En dan wordt het extra pijnlijk, dus probeer dat los te zien van jezelf, het zegt alles over die persoon en niks over jou.Erla schreef: ↑31-05-2022 13:40Maleficent: zo is het ook. Wat iemand ook mee maakt. Daar zit dan opeens je expertise en een openzenuw. Dat is inderdaad inherent aan mijn ervaringen. Om dat zo te lezen werkt wel weer relativerend, Dankjewel daarvoor.
Maar ik voel soms wel de drang om mensen er op te wijzen in de hoop dat ze bij een ander 2 keer nadenken. Dat is mijn taak niet maar ik kan het niet laten. Dat menen iets te moeten vinden van andersmans kinderwens (of het ontbreken van die wens) vind ik zo storend.
Ik had mijzelf van te voren iets relaxter ingeschat. Dat ik het helemaal achter me zou laten.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 31 mei 2022 om 13:47
Botanietje:
Niet leuk maar wel fijn voor mij om die herkenning te lezen. Ik wil er ook niet te veel bij stilstaan. Dat lukt ook goed. Maar moet zeggen dat begrip en herkenning van mijn gedachten die soms opkomen me nu wel goed doen. Kan het dan ook nog wat meer laten rusten. Het hoort er bij.
Wat rot dat je dan eindelijk zwanger bent en dan zo misselijk. Oneerlijk vind ik dat. Maar je hebt er geen invloed op helaas.
Hahaha dat laatste zinnetje. Dat heb ik ook. Ik vind er wel iets van.
Niet leuk maar wel fijn voor mij om die herkenning te lezen. Ik wil er ook niet te veel bij stilstaan. Dat lukt ook goed. Maar moet zeggen dat begrip en herkenning van mijn gedachten die soms opkomen me nu wel goed doen. Kan het dan ook nog wat meer laten rusten. Het hoort er bij.
Wat rot dat je dan eindelijk zwanger bent en dan zo misselijk. Oneerlijk vind ik dat. Maar je hebt er geen invloed op helaas.
Hahaha dat laatste zinnetje. Dat heb ik ook. Ik vind er wel iets van.
dinsdag 31 mei 2022 om 13:50
Onze tweede was ook nogal een traject, meer omdat we moesten uitzoeken waarom de eerste ziek was geworden en of en op welke manier het erfelijk was. De onbezorgdheid was er bij ons ook wel af. Maar ik ben nu achteraf onwijs dankbaar dat hij er is, dat het gelukt is en ook daar hebben we wel wat over te horen gekregen vooraf, waar we toch aan begonnen.
maar goed, als ik zie hoeveel geluk hij ons brengt al 11 jaar kan ik dat gelukkig heel makkelijk achter me laten.
maar goed, als ik zie hoeveel geluk hij ons brengt al 11 jaar kan ik dat gelukkig heel makkelijk achter me laten.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 31 mei 2022 om 13:51
Doreia,
Wie heeft dat ooit de wereld ingeslingerd dat er maar 1 manier van bevallen is? Dikke onzin zoals jezelf gelukkig ook weet. Natuurlijk ben je dan even boos en verdrietig. Maar het zijn niet de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt die dat soort dingen zeggen hè? (En al was het zo elke ervaring is anders)
Wie heeft dat ooit de wereld ingeslingerd dat er maar 1 manier van bevallen is? Dikke onzin zoals jezelf gelukkig ook weet. Natuurlijk ben je dan even boos en verdrietig. Maar het zijn niet de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt die dat soort dingen zeggen hè? (En al was het zo elke ervaring is anders)
dinsdag 31 mei 2022 om 13:58
Patatje: Fijn om te lezen dat je het herkent. Ik heb hetzelfde bij het lezen van je reactie. Ik zet me nog steeds schrap voor zwangerschapsaankondigingen en wie er nu weer met een verrassing kan komen. Gaat super snel in mijn hoofd en krijg het nog niet afgeleerd. Ook toen wist ik al dat de zwangerschap van een ander niks over mij zei. En nu slaat het al helemaal nergens meer op. Restklachten.
En mensen die geen kinderwens hebben of zelf makkelijk kinderen krijgen die dan zeggen dat ivf of icsi veel te ver gaan. Blegh. Was voor ons ook de enige optie. Maar die mensen verspil ik ook geen uitleg aan. Dat is zinloos.
Heel veel succes met kiezen voor wel of niet weer een traject. Het weten wat je te wachten kan staan maakt de keuze niet perse makkelijker.
En mensen die geen kinderwens hebben of zelf makkelijk kinderen krijgen die dan zeggen dat ivf of icsi veel te ver gaan. Blegh. Was voor ons ook de enige optie. Maar die mensen verspil ik ook geen uitleg aan. Dat is zinloos.
Heel veel succes met kiezen voor wel of niet weer een traject. Het weten wat je te wachten kan staan maakt de keuze niet perse makkelijker.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:03
Ik heb geen IVF gedaan maar ik vind dat ook heel storend. Je weet niet wat er met je gebeurd als de wens zo groot is en het niet lukt. Of mensen die heel makkelijk zeggen dat er niks vergoed moet worden, dan moeten mensen maar een hond nemen ofzo. Ik kan daar erg slecht tegen en wil zo iemand het liefste slaan, maar ja, ik denk dat ze het er om doen, reacties uitlokken, dus beter negeren maar,
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 31 mei 2022 om 14:04
Wat een goede krachtige reactie. Helemaal mee eens... rationeel dan.Jufjoke schreef: ↑31-05-2022 13:42Ook voel ik in elke vezel dat ik niet mag klagen omdat ik weet dat het niet iedereen gegund is
Dit moet je echt gaan loskoppelen van elkaar. Jij koppelt deze twee ongerelateerde zaken aan elkaar met een simpel 'omdat', maar ze zijn niet gerelateerd. Ze staan los van elkaar. Deze zin is gewoon niet waar.
Waarom mag jij niet klagen? Omdat het hebben van een gezin anderen niet gegund is? Wat een onzin. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik mag niet klagen over de acht kilo die ik kwijt wil, want ik ben nog steeds relatief slank en sommigen hebben obesitas.
Zoiets?
Kom op, je weet toch wel dat dat niet waar is?
Natuurlijk weet ik dat. Maar ik heb jaren de percentages gehoord over slagingskansen, verdrietige mensen gezien, voorbereidende gesprekken gehad over hoe het leven er uit zou zien zonder kinderen....(denk niet dat je je daar echt op kan voorbereiden maar je probeert gewoon alles maar te bespreken om wat houvast te hebben)
Hoe dan ook...ik wil altijd die disclaimer er bij plaatsen dat ik besef hoeveel geluk wij hebben. Gewoon voor die ander die dit misschien leest en graag met mij had willen ruilen.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:08
Weet je wel waar je aan begint? Dat is gewoon iemand ter verantwoording roepen. Als mensen oprecht bezorgd zijn met alles wat er op jullie afkomt dan kunnen ze toch beter vragen op welke manier ze jullie kunnen ondersteunen. Wat fijn dat jullie je eigen besluit hebben genomen!Maleficent schreef: ↑31-05-2022 13:50Onze tweede was ook nogal een traject, meer omdat we moesten uitzoeken waarom de eerste ziek was geworden en of en op welke manier het erfelijk was. De onbezorgdheid was er bij ons ook wel af. Maar ik ben nu achteraf onwijs dankbaar dat hij er is, dat het gelukt is en ook daar hebben we wel wat over te horen gekregen vooraf, waar we toch aan begonnen.
maar goed, als ik zie hoeveel geluk hij ons brengt al 11 jaar kan ik dat gelukkig heel makkelijk achter me laten.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:09
Je hebt echt geen disclaimer nodig. Natuurlijk zijn er altijd mensen die het nog veel zwaarder hebben. Maar dat staat wel compleet los van jou.Erla schreef: ↑31-05-2022 14:04Wat een goede krachtige reactie. Helemaal mee eens... rationeel dan.
Natuurlijk weet ik dat. Maar ik heb jaren de percentages gehoord over slagingskansen, verdrietige mensen gezien, voorbereidende gesprekken gehad over hoe het leven er uit zou zien zonder kinderen....(denk niet dat je je daar echt op kan voorbereiden maar je probeert gewoon alles maar te bespreken om wat houvast te hebben)
Hoe dan ook...ik wil altijd die disclaimer er bij plaatsen dat ik besef hoeveel geluk wij hebben. Gewoon voor die ander die dit misschien leest en graag met mij had willen ruilen.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:13
Aan de ene kant snap ik het wel, het is toch een soort trauma. Aan de andere kant moet je denk ik ook oppassen om niet alles negatief op te gaan vatten. Ik heb ooit gezegd dat ik blij was dat ik geen keizersnede hoefde. Letterlijk alleen dat, en ook niet als reactie op iemand die dat wel had gehad of zo. En toen kreeg ik ook een hele boze reactie dat een keizersnede ook bevallen was, en zij niet minder moeder etc. Daar hadden we het totaal niet over, ik bedoelde juist dat ik er relatief makkelijk vanaf gekomen was. En dat ik daar dus mazzel had. Dat het niks met je eigen verdiensten of iets kunnen te maken heeft, dat het niks met je moederschap te maken heeft, dat weet ik allemaal dondersgoed. Maar blijkbaar was het voor haar zo’n trauma geworden, dat ze alles en iedereen die iets over een vaginale bevalling zei in welke context dan ook meteen opvatte als neerbuigend, beledigend etc.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:19
Je draagt mee wat je meegemaakt hebt. Dat geldt voor ons allemaal en het bepaalt je (instinctieve) reactie. Voel je daar niet schuldig over. Je hoeft niks 'af te leren'. Het is soms heel goed om aandacht geven aan dat verdriet of leed. Je hoeft het niet alleen maar weg te stoppen en te relativeren. Je hebt toen een heel moeilijke tijd gehad en dat is niet opeens weg doordat je uiteindelijk twee gezonde kinderen hebt gekregen. Die dingen bestaan naast elkaar, je hoeft niet te kiezen.
Mijn oudste is een paar maanden te vroeg geboren met een keizersnee. Ik mocht hem pas een etmaal later vasthouden en hij heeft 2 maanden in het ziekenhuis gelegen. Ik vond dat verschrikkelijk en heb daar veel verdriet om gehad. Zelfs nu heb ik er nog wel eens verdriet om (vooral op zijn verjaardag). En dat mag gewoon.
Ik heb na zijn geboorte kraamvisites ook een tijdje heel lastig gevonden. Ik werd er verdrietig en jaloers van en moest na zo'n bezoek vaak huilen.
En verder kan ik mededelingen over prenatale onderzoeken niet zo goed hebben. Mensen lijken zich niet te realiseren dat er veel meer syndromen zijn dan die paar trisomieën die getest worden en melden opgewekt dat 'alles goed' is. Ik moet op mijn tong bijten om niet te zeggen dat ze dat absoluut niet zeker kunnen weten. Ik zeg het niet hoor want ik wil hun geluksgevoel niet wegnemen, maar ik vind het zo ontzettend naief. Ik ben me ervan bewust dat het komt doordat ik zelf een kind heb met een zeldzaam syndroom.
Mijn oudste is een paar maanden te vroeg geboren met een keizersnee. Ik mocht hem pas een etmaal later vasthouden en hij heeft 2 maanden in het ziekenhuis gelegen. Ik vond dat verschrikkelijk en heb daar veel verdriet om gehad. Zelfs nu heb ik er nog wel eens verdriet om (vooral op zijn verjaardag). En dat mag gewoon.
Ik heb na zijn geboorte kraamvisites ook een tijdje heel lastig gevonden. Ik werd er verdrietig en jaloers van en moest na zo'n bezoek vaak huilen.
En verder kan ik mededelingen over prenatale onderzoeken niet zo goed hebben. Mensen lijken zich niet te realiseren dat er veel meer syndromen zijn dan die paar trisomieën die getest worden en melden opgewekt dat 'alles goed' is. Ik moet op mijn tong bijten om niet te zeggen dat ze dat absoluut niet zeker kunnen weten. Ik zeg het niet hoor want ik wil hun geluksgevoel niet wegnemen, maar ik vind het zo ontzettend naief. Ik ben me ervan bewust dat het komt doordat ik zelf een kind heb met een zeldzaam syndroom.
dinsdag 31 mei 2022 om 14:26
Ja dat snap ik, wat je schrijft.nansie schreef: ↑31-05-2022 14:19
En verder kan ik mededelingen over prenatale onderzoeken niet zo goed hebben. Mensen lijken zich niet te realiseren dat er veel meer syndromen zijn dan die paar trisomieën die getest worden en melden opgewekt dat 'alles goed' is. Ik moet op mijn tong bijten om niet te zeggen dat ze dat absoluut niet zeker kunnen weten. Ik zeg het niet hoor want ik wil hun geluksgevoel niet wegnemen, maar ik vind het zo ontzettend naief. Ik ben me ervan bewust dat het komt doordat ik zelf een kind heb met een zeldzaam syndroom.
ook dat mensen tegen me zeiden: 'was het niet te zien dan in je zwangerschap?' tot zelfs 'en waarom heb je hem laten komen' (op een onprettige toon, van iemand die ik amper kende).
Nee, niet alles is te zien en te ontdekken in de echo's, mijn zoon leek blakend gezond, tot na de eerste 9 maanden.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 31 mei 2022 om 14:56
Nee niet echt rest klachten. Ik denk er niet meer zo vaak aan hoe het begon alleen blij dat ze er nu zijn. Wel merk ik dat ik heel erg veel medeleven voel als ik iemand spreek bij wie het helemaal niet gelukt is of vanwege fysieke redenen of omdat het in t leven gewoon niet gelukt is terwijl ze dat wel graag gewild hadden. Dat voel ik diep omdat dat mijn grootste angst was dat niet lukken
where ever you go, go with your heart
dinsdag 31 mei 2022 om 15:21
Herkenbaar.nansie schreef: ↑31-05-2022 14:19Je draagt mee wat je meegemaakt hebt. Dat geldt voor ons allemaal en het bepaalt je (instinctieve) reactie. Voel je daar niet schuldig over. Je hoeft niks 'af te leren'. Het is soms heel goed om aandacht geven aan dat verdriet of leed. Je hoeft het niet alleen maar weg te stoppen en te relativeren. Je hebt toen een heel moeilijke tijd gehad en dat is niet opeens weg doordat je uiteindelijk twee gezonde kinderen hebt gekregen. Die dingen bestaan naast elkaar, je hoeft niet te kiezen.
Mijn oudste is een paar maanden te vroeg geboren met een keizersnee. Ik mocht hem pas een etmaal later vasthouden en hij heeft 2 maanden in het ziekenhuis gelegen. Ik vond dat verschrikkelijk en heb daar veel verdriet om gehad. Zelfs nu heb ik er nog wel eens verdriet om (vooral op zijn verjaardag). En dat mag gewoon.
Ik heb na zijn geboorte kraamvisites ook een tijdje heel lastig gevonden. Ik werd er verdrietig en jaloers van en moest na zo'n bezoek vaak huilen.
En verder kan ik mededelingen over prenatale onderzoeken niet zo goed hebben. Mensen lijken zich niet te realiseren dat er veel meer syndromen zijn dan die paar trisomieën die getest worden en melden opgewekt dat 'alles goed' is. Ik moet op mijn tong bijten om niet te zeggen dat ze dat absoluut niet zeker kunnen weten. Ik zeg het niet hoor want ik wil hun geluksgevoel niet wegnemen, maar ik vind het zo ontzettend naief. Ik ben me ervan bewust dat het komt doordat ik zelf een kind heb met een zeldzaam syndroom.
Ik heb mijn verdriet om de bevalling en wat daar op volgde, weggestopt en dat heb ik afgelopen november voor mijn kiezen gehad. 9 jaar naar dato dus.
Ben volledig ingestort, bleek PTSS te hebben en ben met EMDR gestart.
Het gaat nu langzaamaan iets beter, maar de bevalling blijft een wond.
Zoon is nu ruim 9 en nu begint hij tegen beperkingen aan te lopen. Daar krijgt hij (en wij) nu hulp voor bij revalidatiepoli
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 31 mei 2022 om 15:53
Ik denk dat nare, verdrietige of traumatische ervaringen rondom het (willen) krijgen van een kind heel veel impact hebben. Veel vrouwen houden daar heel lang last van. Er is vaak niet zoveel aandacht voor die ervaringen en soms wordt er heel laconiek of lomp op gereageerd, waardoor je het gevoel krijgt dat je niet moet zeuren of het er niet over mag hebben.
Dat is denk ik wat jouw verhaal laat zien, Calvijn. Fijn dat je nu hulp krijgt.
Dat is denk ik wat jouw verhaal laat zien, Calvijn. Fijn dat je nu hulp krijgt.
dinsdag 31 mei 2022 om 20:27
Hoewel ik dat heel goed begrijp, denk ik dat je misschien moet overwegen om daarmee te minderen/stoppen.Erla schreef: ↑31-05-2022 14:04Wat een goede krachtige reactie. Helemaal mee eens... rationeel dan.
Natuurlijk weet ik dat. Maar ik heb jaren de percentages gehoord over slagingskansen, verdrietige mensen gezien, voorbereidende gesprekken gehad over hoe het leven er uit zou zien zonder kinderen....(denk niet dat je je daar echt op kan voorbereiden maar je probeert gewoon alles maar te bespreken om wat houvast te hebben)
Hoe dan ook...ik wil altijd die disclaimer er bij plaatsen dat ik besef hoeveel geluk wij hebben. Gewoon voor die ander die dit misschien leest en graag met mij had willen ruilen.
Je bent niet verantwoordelijk voor de situatie bij een ander, en je legt zo heel veel verantwoordelijkheid bij jezelf neer die gewoon bij de ander (of juist bij niemand) hoort, hoe pijnlijk ook. Dat jij een kind/kinderen hebt kunnen krijgen en een ander niet is niet jouw schuld of verantwoordelijkheid natuurlijk. Dus je hoeft je ook niet te verantwoorden naar een ander.
En hiermee bagatelliseer je dus heel erg je eigen gevoel, ten koste van jezelf, dat jij ook gewoon een moeilijk traject hebt gehad. Alsof je dat niet mag hebben of daar niet over mag klagen omdat het uiteindelijk is gelukt.
dinsdag 31 mei 2022 om 20:56
Ach meid ik ben bij de eerste met een ruggenprik bevallen en tegen mij werd ook gezegd dat dat niet “echt bevallen” was. Nou ze kwam echt niet uit een Surprise ei hoor.Doreia* schreef: ↑31-05-2022 13:19Ik ben 2x 'gewoon' zwanger geraakt, maar beide keren via keizersnede bevallen.
Nu hoor ik dus bij Eva dat ik geen vertrouwen meer mag hebben in mijn lijf omdat ik het niet zelf heb gedaan. Die twentse dame zegt het niet op die manier, maar zo 'hoor' ik haar.
Terwijl ik juist ontzettend naar mijn gevoel heb geluisterd, zelf zag dat het niet ging lukken met bevallen en blij was dat er medische hulp voor mij aanwezig was. 2 Prima spoed keizersnedes gehad, ook al waren het complicaties en spannend.
Ik denk dat het vooral gaat om het gemak hoe het gezegd word. En nu kun je nooit zoveel disclaimers in een verhaal stoppen, want zoveel vrouwen, zoveel verhalen over kinderen, maar toch voelt het alsof ik iets heb uit te leggen ofzo.
De eerste is bij ons via ICSI geboren en de andere twee zijn via de natuurlijke weg gegaan. Ik ben dankbaar dat het gelukt was en voelde me gezegend. Dat het bij een ander niet lukt vind ik spijtig en verdrietig maar ik heb geen schuldgevoel oid. Het leven is nu eenmaal niet eerlijk.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
