Kinderen
alle pijlers
Groep 8-er zondert zich af
vrijdag 7 april 2023 om 16:38
Goedemiddag forumleden,
Mijn oudste van 12 jaar zit in groep 8, een lief, gevoelig en sociaal meisje. Niet op de voorgrond maar weet wel wat ze wel en niet wil. Altijd wel vrienden/vriendinnen gehad maar geen kind wat geïnteresseerd is in groepen. Liefst klein, veilig en vertrouwd.
Geen probleem, maar nu in groep 8 zien we dat ze zich steeds meer afzondert van de andere kinderen. Ze heeft één beste vriendin en nog wel wat 'losse' contacten maar dat is het ook. Er lijkt opeens een groot gat te zijn met meiden waar ze voorheen veel mee speelde maar zich nu niet meer thuis bij voelt. Ze wordt overigens niet gepest maar zie wel dat het een kind is wat snel 'vergeten' wordt. Ze heeft een hele zachte stem bijvoorbeeld en is bescheiden, een prachtig karakter wat mij betreft, maar in groepen en tussen kinderen die erg extravert zijn sneeuwt ze onder.
Ik ben vooral op zoek naar ervaringen van ouders van gevoelige kinderen en de overgang naar het VO, maakte je kind toen wel makkelijk nieuwe vrienden. Is dit 'normaal' gedrag op deze leeftijd in groep 8? Moet er bij zeggen dat ze nog vrij speels is. Het lijkt er ook niet op dat ze er zelf last van heeft maar mijn 'angst' is soms dat ze de boot mist en dat ze te weinig sociale vaardigheden heeft bij de overstap naar VO.
Hoe heb jij je gevoelige kind hierin begeleidt? Tips en trucs zeer welkom!
Mijn oudste van 12 jaar zit in groep 8, een lief, gevoelig en sociaal meisje. Niet op de voorgrond maar weet wel wat ze wel en niet wil. Altijd wel vrienden/vriendinnen gehad maar geen kind wat geïnteresseerd is in groepen. Liefst klein, veilig en vertrouwd.
Geen probleem, maar nu in groep 8 zien we dat ze zich steeds meer afzondert van de andere kinderen. Ze heeft één beste vriendin en nog wel wat 'losse' contacten maar dat is het ook. Er lijkt opeens een groot gat te zijn met meiden waar ze voorheen veel mee speelde maar zich nu niet meer thuis bij voelt. Ze wordt overigens niet gepest maar zie wel dat het een kind is wat snel 'vergeten' wordt. Ze heeft een hele zachte stem bijvoorbeeld en is bescheiden, een prachtig karakter wat mij betreft, maar in groepen en tussen kinderen die erg extravert zijn sneeuwt ze onder.
Ik ben vooral op zoek naar ervaringen van ouders van gevoelige kinderen en de overgang naar het VO, maakte je kind toen wel makkelijk nieuwe vrienden. Is dit 'normaal' gedrag op deze leeftijd in groep 8? Moet er bij zeggen dat ze nog vrij speels is. Het lijkt er ook niet op dat ze er zelf last van heeft maar mijn 'angst' is soms dat ze de boot mist en dat ze te weinig sociale vaardigheden heeft bij de overstap naar VO.
Hoe heb jij je gevoelige kind hierin begeleidt? Tips en trucs zeer welkom!
vrijdag 7 april 2023 om 20:01
Mijn oudste zoon was op de basisschool het onopvallende jongetje in de klas. Had één vriendje, werd nooit gepest, maar hoorde er ook niet echt bij. Klasgenoten begrepen zijn hobby's niet zo goed, hij hield van andere boeken etc, was/is gek op geschiedenis en haat(te) voetbal. Ik denk dat je wel een beeld hebt.
Vanaf dag 1 in de brugklas maakte hij vrienden, hij zit nu in 2Havo, heeft een leuke vriendengroep (met allemaal wat 'nerdy' jongens en meiden), is bijna elke dag op pad, zit uren te appen. Bouwt hele zaterdagen met twee maatjes aan grote Technisch Lego-projecten met motoren die geprogrammeerd worden en zo en heeft het geweldig naar zijn zin. En zijn cijfers zijn nog goed ook!
De jongens en meiden die nu bij hem in de klas zitten, passen gewoon meer bij hem dan zijn klas op de basisschool.
Wij hebben daar verder niets aan gedaan, behalve hem gesteund toen hij besloot om als enige van zijn basisschool naar zijn huidige school te gaan. Hij heeft daar echt een frisse start gemaakt.
Vanaf dag 1 in de brugklas maakte hij vrienden, hij zit nu in 2Havo, heeft een leuke vriendengroep (met allemaal wat 'nerdy' jongens en meiden), is bijna elke dag op pad, zit uren te appen. Bouwt hele zaterdagen met twee maatjes aan grote Technisch Lego-projecten met motoren die geprogrammeerd worden en zo en heeft het geweldig naar zijn zin. En zijn cijfers zijn nog goed ook!
De jongens en meiden die nu bij hem in de klas zitten, passen gewoon meer bij hem dan zijn klas op de basisschool.
Wij hebben daar verder niets aan gedaan, behalve hem gesteund toen hij besloot om als enige van zijn basisschool naar zijn huidige school te gaan. Hij heeft daar echt een frisse start gemaakt.
"Je ne suis pas d’accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu’au bout pour que vous puissiez le dire." -Voltaire
vrijdag 7 april 2023 om 20:05
Zolang ze er zelf geen last van heeft, zou ik er niets mee doen.
Als je dochter er echt last van zou hebben vind ik het wat anders. Maar ook dan niet richten op veranderen. Ik zou dan eerder kijken of er hobby's zijn waar ze wat kinderen kan ontmoeten die meer zoals zij zijn. Mijn zoon heeft bijvoorbeeld op school weinig aansluiting, maar op zijn beide sporten wel.
Als je dochter er echt last van zou hebben vind ik het wat anders. Maar ook dan niet richten op veranderen. Ik zou dan eerder kijken of er hobby's zijn waar ze wat kinderen kan ontmoeten die meer zoals zij zijn. Mijn zoon heeft bijvoorbeeld op school weinig aansluiting, maar op zijn beide sporten wel.
pauliene wijzigde dit bericht op 01-06-2023 21:43
27.79% gewijzigd
vrijdag 7 april 2023 om 20:07
Ik zou hopen dat ze bij gelijkgestemden in de brugklas komt, beetje nette/rustige school uitzoeken dus. En anders zorgen dat ze toch ergens voldoening uit haalt, al is het maar één hartsvriendin op of buiten school, of een hobby waar ze superblij van wordt. 
Het is in mijn ervaring niet het alleen zijn per se dat voor problemen zorgt, maar het kan je wel doen geloven dat je raar bent of dat er iets mis met je is, zeker als tiener. Je wordt vatbaar voor onzekerheid, omdat er ook populaire kinderen met groepjes zijn en mensen jou er juist consequent niet echt bij lijken te moeten.
Maar je kunt nou eenmaal moeilijk optrekken met mensen waar je geen klik mee hebt, dat moet je als ouder dus ook niet willen forceren. Ik vind dat je weerbaar wordt van het besef dat het niet aan jou ligt, en van dingen doen die je zelfvertrouwen geven. Ik was ook zo'n kind, had wel twee "losse" vriendinnen die op hun eigen manier ook buitenbeentjes waren, maar zou toch willen dat ik buiten school ook ergens voldoening en zelfvertrouwen uit had kunnen halen (ik had hoge cijfers, maar zat verder alleen maar thuis en speelde uren per dag een online spel).
Het is in mijn ervaring niet het alleen zijn per se dat voor problemen zorgt, maar het kan je wel doen geloven dat je raar bent of dat er iets mis met je is, zeker als tiener. Je wordt vatbaar voor onzekerheid, omdat er ook populaire kinderen met groepjes zijn en mensen jou er juist consequent niet echt bij lijken te moeten.
Maar je kunt nou eenmaal moeilijk optrekken met mensen waar je geen klik mee hebt, dat moet je als ouder dus ook niet willen forceren.
Ik vind dat je weerbaar wordt van het besef dat het niet aan jou ligt, en van dingen doen die je zelfvertrouwen geven. Ik was ook zo'n kind, had wel twee "losse" vriendinnen die op hun eigen manier ook buitenbeentjes waren, maar zou toch willen dat ik buiten school ook ergens voldoening en zelfvertrouwen uit had kunnen halen (ik had hoge cijfers, maar zat verder alleen maar thuis en speelde uren per dag een online spel).
vrijdag 7 april 2023 om 22:37
En toch wil ik hier op in gaan. Als ouder, over het algemeen, doe je je best om je kind een goed gevoel te geven als je weet en ziet dat je kind gevoeliger is dan een ander kind.LuciFee2023 schreef: ↑07-04-2023 17:33En een ouder die haar gevoel geeft dat ze goed is zoals ze is ipv denken dat ze sociaal een probleem heeft.
Maar dat je je zorgen maakt als ouder is heel normaal. En dan ga je ook het rijtje af van tekortkomingen. Is er iets wat we over het hoofd zien...
Waar kan ik haar bij helpen of misschien wel externe hulp? Ze post niet voor niets hier een bericht.
Er zijn geen richtlijnen wat goed of fout zijn.
zaterdag 8 april 2023 om 09:30
Wat is dat wel? In mijn ogen zijn de gelukkigste mensen de meest succesvolle mensen. Als deze moeder denkt dat haar kind misschien minder gelukkig wordt omdat kind sociaal niet kan ' meekomen', dan kan ik me voorstellen dat ze dit ' afzonderen' als een probleem ziet.Zenmomentje schreef: ↑07-04-2023 22:47Het hebben van veel vrienden is niet het hoogste doel in het leven.
Ik vind het super moeilijk om de verschillen tussen mezelf en mijn kind te nemen voor wat ze zijn. Kind is sociaal gezien een stuk sterker dan ik was op die leeftijd en leest niks slechts in eventuele foutjes die anderen maken. Ik ben veel meer zo dat ik zo een foutje dan persoonlijk neem. Zo is er één kind dat een beetje kan pesten in de klas, zoon is er gewoon mee bevriend en roept hem tot de orde als dat nodig is. Ik had op die leeftijd nooit dat lef of dat overwicht gehad
ik wil mijn zoon eigenlijk tot voorzichtigheid manen, maar ik vind dit ook wel mooi...Ik snap waar je zorgen vandaan komen, TO, maar kan dit ook te maken hebben met het projecteren van je eigen onzekerheid op je dochter? Ik heb een vriendin die haar dochter onbenaderbaar noemt. Dat kan toch niet goed zijn? Ze heeft maar twee vriendinnen, etc. Maar dochter heeft ook nog haar eigen karakter, terwijl moeder slecht alleen kan zijn en best wel een social butterfly is. Ik vind dochter juist wel sterk, ze gaat graag naar school en doet het daar goed...
zaterdag 8 april 2023 om 11:21
De gelukkigste mensen zijn in mijn ogen het meest succesvol, zoals ik al zei. Als iemand keuzes maakt die ik niet zou maken, maar die persoon is er gelukkig mee, dan is er toch niks aan de hand?
Zo ken ik meerdere mensen die in een sector werken waarin ik nooit zou willen werken. Ook werken ze heel veel. Ik ken ook mensen die helemaal niet werken, ook iets waar ik zelf niet voor zou kiezen. Toch zijn al deze mensen gelukkig en ze doen niemand kwaad met hun keuze. In mijn ogen succesvolle mensen met een goed leven. Ik vind mezelf ook behoorlijk succesvol en mijn kind ( ook al is hij dus zo anders dan ik) ook.
zaterdag 8 april 2023 om 13:18
Mijn oudste, inmiddels 3e jaar VO was precies zo. Een enkele echte vriend en wat los eromheen wat niet echt "vrienden" waren maar waar hij dan wel eens mee optrok.
Hij vind dat zelf geen probleem en heeft tot onze verbazing een fijn groepje om zich heen verzamelt op het VO. Met elkaar begonnen in het 1e jaar en niet eens meer allemaal in dezelfde klas maar nog steeds goede vriendschappen dus het kan zeker goedkomen.
Hij vind dat zelf geen probleem en heeft tot onze verbazing een fijn groepje om zich heen verzamelt op het VO. Met elkaar begonnen in het 1e jaar en niet eens meer allemaal in dezelfde klas maar nog steeds goede vriendschappen dus het kan zeker goedkomen.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
zaterdag 8 april 2023 om 14:32
Bedankt voor je reactie, dit is precies wat ik eigenlijk bedoel. Ik ben zelf ook gevoelig en me heel erg bewust van projectie/spiegelen en dat ik 'mijn' gevoel niet 'haar' gevoel moet maken. Maar ik weet ook dat ik vroeger ook echt heb moeten leren mezelf te profileren, wat assertiever te worden. Ik liet me ook snel overrulen door de super assertieve kinderen en ik weet ook dat ik me daar heel onzeker door kon voelen.CherryBlossom- schreef: ↑07-04-2023 22:37En toch wil ik hier op in gaan. Als ouder, over het algemeen, doe je je best om je kind een goed gevoel te geven als je weet en ziet dat je kind gevoeliger is dan een ander kind.
Maar dat je je zorgen maakt als ouder is heel normaal. En dan ga je ook het rijtje af van tekortkomingen. Is er iets wat we over het hoofd zien...
Waar kan ik haar bij helpen of misschien wel externe hulp? Ze post niet voor niets hier een bericht.
Er zijn geen richtlijnen wat goed of fout zijn.
Ook weet ik dat ik de lat best hoog leg met veel zaken maar wil ook niet achteraf spijt hebben dat ik dingen over het hoofd heb gezien of dat ik te druk met andere dingen was en juist mijn dochter hierbij een beetje had moeten helpen.
Ook weet ik dat de wereld gewoon hard is, dat het hebben van een aantal goede vrienden je een goed gevoel geeft, dat je ergens bij hoort en dit kan zeker je geluksgevoel vergroten. En ja, soms moet een minder sociaal kind daar misschien wat mee geholpen worden.
Ik vind het gewoon heel lastig: leun ik achterover en vertrouw ik er op dat het goed komt of ga ik het stiekem toch een beetje sturen.
zaterdag 8 april 2023 om 15:26
Wat ik hier en daar lees en zelf ook wel ervaren heb (ik was ook "zo'n kind") is dat er nogal eens te sterk met een extraverte bril op naar introvertere kinderen gekeken wordt. Nou zit ik zelf niet in de kinderen, maar ook in de 'grotemensenwereld' is dat troef. Ik snap de zorg over een gevoelig kind, maar het kind daarvoor 'klaarmaken' betekent vaak in de praktijk dat het kind zoals het is verloochend wordt. Extraverte eigenschappen moet aanleren. Dat geeft de boodschap af dat het kind niet goed genoeg is, maar is - zoals ik het zelf in ieder geval ervaren heb - ook een vorm van grensoverschrijding omdat het kind geforceerd wordt iets te doen wat niet goed voelt. Als je er al wat mee denkt te moeten, zou ik denken dat je weg moet blijven van dit soort symptoombestrijding maar kijkt welke begeleiding het kind zélf nodig denkt te hebben. Niet het kind over grenzen duwen, maar achter of naast het kind staan.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 8 april 2023 om 15:31
Oh ja, en over 'speels' is ook al hier en daar wat geschreven, maar mijn ervaring destijds was dat achter puberen/schreeuwen/groepsdynamiek vaak evengoed nog speelsheid zat. Mijn letterlijke ervaring in klas 1 VO: ik werd uitgelachen als ik het over spelen had, want zij hadden het over "playen". Nou zal ik relatief nog wel wat 'speelser' geweest zijn, juist omdat ik de ruimte daarvoor eerder te weinig ervaren heb omdat ik steeds bezig was me aan mijn omgeving aan te passen, maar het verschil was lang niet zo groot als je op het eerste gezicht zou denken. Zolang je dochter er zelf geen problemen bij ervaart, zou ik het lekker laten.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 10 april 2023 om 17:31
Mooie reactie! Even een andere invalshoek, geen symptoombestrijding of kinderen over grenzen duwen maar er naast blijven staan. Die onthoud ik, dankjewel!canis-felis schreef: ↑08-04-2023 15:26Wat ik hier en daar lees en zelf ook wel ervaren heb (ik was ook "zo'n kind") is dat er nogal eens te sterk met een extraverte bril op naar introvertere kinderen gekeken wordt. Nou zit ik zelf niet in de kinderen, maar ook in de 'grotemensenwereld' is dat troef. Ik snap de zorg over een gevoelig kind, maar het kind daarvoor 'klaarmaken' betekent vaak in de praktijk dat het kind zoals het is verloochend wordt. Extraverte eigenschappen moet aanleren. Dat geeft de boodschap af dat het kind niet goed genoeg is, maar is - zoals ik het zelf in ieder geval ervaren heb - ook een vorm van grensoverschrijding omdat het kind geforceerd wordt iets te doen wat niet goed voelt. Als je er al wat mee denkt te moeten, zou ik denken dat je weg moet blijven van dit soort symptoombestrijding maar kijkt welke begeleiding het kind zélf nodig denkt te hebben. Niet het kind over grenzen duwen, maar achter of naast het kind staan.
zaterdag 15 april 2023 om 22:02
Bij mijn dochter gebeurde dit vorig jaar ook in groep 8.
Vooral toen de definitieve resultaten van de uitstroom bekend waren.
Ineens lieten anderen haar links liggen waar ze al die jaren mee om ging.
Maar eerlijk is eerlijk, ook zij trok zich terug.
Achteraf denk ik dat het een soort zelfbescherming is geweest. Ze moest op het VMBO helemaal opnieuw beginnen - haar vriendinnen gingen naar het VWO. Ook op andere scholen. Dochter is uiteindelijk bij geen 1 oude klasgenoot in de klas gekomen.
Ze heeft nu wat vriendinnen en wat vrienden
En over haar oude basisschool vriendinnen rept ze niet meer. Ze heeft zelfs geen contact meer met ze en dat vindt ze ook wel best
Vooral toen de definitieve resultaten van de uitstroom bekend waren.
Ineens lieten anderen haar links liggen waar ze al die jaren mee om ging.
Maar eerlijk is eerlijk, ook zij trok zich terug.
Achteraf denk ik dat het een soort zelfbescherming is geweest. Ze moest op het VMBO helemaal opnieuw beginnen - haar vriendinnen gingen naar het VWO. Ook op andere scholen. Dochter is uiteindelijk bij geen 1 oude klasgenoot in de klas gekomen.
Ze heeft nu wat vriendinnen en wat vrienden
En over haar oude basisschool vriendinnen rept ze niet meer. Ze heeft zelfs geen contact meer met ze en dat vindt ze ook wel best
zaterdag 15 april 2023 om 23:17
Hier moest ik ook aan denken, je kunt hierover toch het gesprek met je kind aangaan? Het lijkt me dat ze daar oud genoeg over is en dat hoeft ook helemaal niet zwaar of beladen. Kan je volgens mij gewoon zo insteken als 'Hee, ik merk dat je steeds meer met 1 vriendin optrekt, terwijl je vroeger meerdere vriendin(in)en had. Hoe bevalt dat? Vind je het fijn dat je alles met 1 iemand kan delen, lijkt me toch anders dan als je met steeds met andere kinderen speelt.' En dat ligt het aan haar antwoord of ze meer steun nodig heeft met het maken van vrienden/onderhouden van contacten, of dat het zo gewoon goed is. Want het kan ook heel fijn zijn, dat ze zegt 'Ik heb het met Mientje zo naar mijn zin, we vinden precies dezelfde dingen leuk en hebben nooit gedoe, dat was vorig jaar toen ik meer met verschillende mens omging anders.'canis-felis schreef: ↑08-04-2023 15:31Oh ja, en over 'speels' is ook al hier en daar wat geschreven, maar mijn ervaring destijds was dat achter puberen/schreeuwen/groepsdynamiek vaak evengoed nog speelsheid zat. Mijn letterlijke ervaring in klas 1 VO: ik werd uitgelachen als ik het over spelen had, want zij hadden het over "playen". Nou zal ik relatief nog wel wat 'speelser' geweest zijn, juist omdat ik de ruimte daarvoor eerder te weinig ervaren heb omdat ik steeds bezig was me aan mijn omgeving aan te passen, maar het verschil was lang niet zo groot als je op het eerste gezicht zou denken. Zolang je dochter er zelf geen problemen bij ervaart, zou ik het lekker laten.
En als ze het niet fijn vind dan kun je het daar over hebben, uitleggen dat dit een leeftijd is waarin kinderen veranderen etc. Sturing is dan misschien niet eens nodig, weten dat je er over kan praten met je ouders over dingen die je lastig vind of die niet gaan zoals je kan willen is soms al genoeg. En je kan dan altijd vragen of ze wilt dat je met haar meedenkt over oplossing. Maar nogmaals, voor hetzelgde geld is ze hartstikke tevreden/gelukkig met hoe het gaat.
maandag 17 april 2023 om 14:53
Mijn oudste was vroeger precies hetzelfde.Deenje2 schreef: ↑07-04-2023 17:04Mijn zoon (nu 1 vwo) was ook zo. Zowel in groep 7-8 als nu op het vwo. Heeft geen echte vrienden , maar wordt ook niet getreiterd. Soms mist hij wel vrienden, maar hij ziet wel in dat hij dan zelf ook vaker een stapje naar voren moet doen. Dat hij ook moet laten zien dat hij mee wil doen.
Vrienden kun je niet afdwingen. Mogelijk trekt dit met de tijd nog bij. En anders nieuwe kansen bij bijvoorbeeld een bijbaan of een nieuwe hobby.
Sowieso erg op zichzelf. Best sociaal, maar met een grens.
Wij hebben het altijd zo gelaten. Niet benoemd.
En vanaf de bovenbouw (vierde/vijfde klas toen de profielen werden ingezet, alles werd gehusseld en iedereen gewoon wat ouder werd) zat ie ineens volop in een vriendengroep, vanaf de zesde klas verkering, etc.
Nu student met een normaal sociaal leven. Die overigens nog steeds óók graag alleen is.
maandag 17 april 2023 om 15:52
En probeer de gesprekken een beetje die kant op te sturen en luister eens naar hoe ze er zelf in staat. Vindt ze het vervelend, of juist niet?Grasisgroener schreef: ↑10-04-2023 17:31Mooie reactie! Even een andere invalshoek, geen symptoombestrijding of kinderen over grenzen duwen maar er naast blijven staan. Die onthoud ik, dankjewel!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
