Kinderen
alle pijlers
Grote monden puber
zondag 5 november 2023 om 09:04
Hi,
Onze dochter is bijna 13. Zit in de 1e van de middelbare, de puberteit heeft zijn intrede gedaan met bijbehorende grote monden. Hoewel ze verder (nog) niet buiten de lijntjes kleurt, kan ik vreselijk onder de indruk zijn van de grote monden die ze mij durft te geven. Daarnaast zit er een behoorlijke kop op en als ze iets echt niet wil dan zal ze het niet doen. Als ze me zo'n grote mond geeft is dat voor mij een no go en word ik boos.
Ik word weleens 'bang' van het idee dat ze nog 13 moet worden en wat het straks zal zijn als ze 16 is.
Hoe gaan andere ouders om met de grote monden van je puber?
Onze dochter is bijna 13. Zit in de 1e van de middelbare, de puberteit heeft zijn intrede gedaan met bijbehorende grote monden. Hoewel ze verder (nog) niet buiten de lijntjes kleurt, kan ik vreselijk onder de indruk zijn van de grote monden die ze mij durft te geven. Daarnaast zit er een behoorlijke kop op en als ze iets echt niet wil dan zal ze het niet doen. Als ze me zo'n grote mond geeft is dat voor mij een no go en word ik boos.
Ik word weleens 'bang' van het idee dat ze nog 13 moet worden en wat het straks zal zijn als ze 16 is.
Hoe gaan andere ouders om met de grote monden van je puber?
zondag 5 november 2023 om 11:01
Precies. Veel sterkte voor jou, dit sloopt je als ouder.Anyco schreef: ↑05-11-2023 10:09Om even te relativeren; het is maar een grote mond.
Toen onze jongste 14 was kon ik gemiddeld drie keer per dag kanker krijgen in alle soorten en maten en deed hij gewoon waar hij zin in had. Drugs ( alle soorten) gebruiken, dealen, inbreken, scooters jatten en wat je nog meer voor leuks kan bedenken. We hadden een warme band met de wijkagent in die tijd.
Helaas doet ie op zijn 19de nog steeds niet veel om trots op te zijn, hopelijk gaat ie het licht nog eens zien.
zondag 5 november 2023 om 11:08
Als leerkracht ben ik het hier helemaal mee eens.
Als volwassene weet je dat het pubers zijn en dat die vreemde sprongen maken (hormonen, hersenen in ontwikkeling etc etc, 'het tienerbrein' is inderdaad een topboek).
Tegelijkertijd heb ik mijn grens heel duidelijk voor mezelf en zo communiceer ik dat ook richting de puber. "X is mijn grens en als je daar overheen gaat volgt consequentie Y."
Als ik iemand die grens over laat gaan, dan merk ik ook dat er emotie bij me naar boven komt (woede, verdriet, angst), dus ik bewaak mijn grens en dat geeft me ook het gevoel dat ik in controle ben.
Alleen jij weet waar jouw grens ligt TO.
zondag 5 november 2023 om 11:38
Yasminmax schreef: ↑05-11-2023 11:08Als leerkracht ben ik het hier helemaal mee eens.
Als volwassene weet je dat het pubers zijn en dat die vreemde sprongen maken (hormonen, hersenen in ontwikkeling etc etc, 'het tienerbrein' is inderdaad een topboek).
Tegelijkertijd heb ik mijn grens heel duidelijk voor mezelf en zo communiceer ik dat ook richting de puber. "X is mijn grens en als je daar overheen gaat volgt consequentie Y."
Als ik iemand die grens over laat gaan, dan merk ik ook dat er emotie bij me naar boven komt (woede, verdriet, angst), dus ik bewaak mijn grens en dat geeft me ook het gevoel dat ik in controle ben.
Alleen jij weet waar jouw grens ligt TO.
Dit!
Een kind dat roept: 'Wat een gezeik!' kan ik beter handelen dan een kind dat zegt: 'Wat ben jij een zeikwijf.'
Bij dat laatste is het heel persoonlijk tegen mij gericht. Bij het eerste kan het ook gaan om algemeen geldende regels binnen de school.
Zodra het persoonlijk wordt, raakt het me meer.
zondag 5 november 2023 om 12:01
Als je weet dat dit regelmatig gebeurt, kan het helpen voor jezelf een standaard reactie te formuleren, bijvoorbeeld: 'Als jij zo brutaal doet, wacht ik wel tot je rustig bent voor we weer verder praten.' Of: 'Dit vind ik te ver gaan, voor nu stopt dit gesprek.' Of: 'Zo gaan we hier niet met elkaar om. Ik noem jou ook niet een X als ik boos op je ben.'
Je reageert dan minder vanuit je woede en meer vanuit je waarden/wat je eigenlijk wil overbrengen. Ook schakel je in al deze voorbeelden van de inhoud naar de relatie. Als je boos bent over een opmerking die de relatie schaadt, heeft het vaak weinig zin om over de inhoud verder te praten.
Je reageert dan minder vanuit je woede en meer vanuit je waarden/wat je eigenlijk wil overbrengen. Ook schakel je in al deze voorbeelden van de inhoud naar de relatie. Als je boos bent over een opmerking die de relatie schaadt, heeft het vaak weinig zin om over de inhoud verder te praten.
zondag 5 november 2023 om 13:07
zondag 5 november 2023 om 13:56
Mijn man ook toen de kinderen in de puberteit waren
Ik liet het meeste van me afglijden. De regels ( niet schelden )waren duidelijk en daar hielden ze zich meestal wel aan.
Dochter kon ontzettend met haar ogen draaien, dramaqueen was dat
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
zondag 5 november 2023 om 14:24
Dat was hier ook. Ik kwam al heel jong bij mijn schoonouders over de vloer en ineens zag ik in mijn man zijn ouders tegenover zijn jongste zusje.
Ik had ineens een puber in huis (oudste) en tegelijkertijd een pre-puber. (middelste) Daarnaast had ik ineens een puber op herhaling (man). En toen zag ik dus ook waarom zijn zusje dus een puber-from-hell was. (Woorden van schoonouders)
Schoonouders zochten echt de hele tijd de confrontatie op over alles. Van gemorste kruimel, tot schoenen onder de bank en tijd van thuiskomen na het uitgaan. Man en ik hebben daar veel over gepraat en gelukkig kon hij meebewegen mijn kant op.
zondag 5 november 2023 om 15:32
Bij uitschelden (zeiksnor, klojo) volgt er een duidelijke consequentie die voelbaar is (telefoon weg, WiFi wachtwoord tijdelijk veranderd, afkoelen op kamer). Bij een ‘ok boomer’ of ‘je bent zo cringe’ haal ik mijn schouders op. Het schelden (klojo, zeiksnor) doet de puber des huizes hier alleen tegen man.
Man trekt het slecht en gaat er vol bovenop zitten. Zoon is een meester in het zoveel mogelijk knoppen in één zin in te drukken. Een voorbeeld van vandaag:
Zoon komt naar onder met zijn speaker. Draait keiharde beukmuziek. Man zegt dat het zachter moet of dat hij anders een koptelefoon moet opzetten. Zoon draait muziek nog een standje hoger. Man begint stem te verheffen en begint over sociaal wenselijk gedrag, respect en fatsoen. Zoon reageert gelijk met ‘Ok boomer, kun je nog iets harder krijsen want ik versta je niet’. Dit alles met een afgrijselijke beat als stemmig begeleidingsmuziekje. Man pakt speakerboxje af en verbreekt de Bluetooth connectie. Zoon zet vervolgens de muziek door naar het geluidssysteem van de tv. Man nog bozer en schreeuwt nog harder over asociaal gedrag en dat zoon niet moet denken ermee weg te komen. Zoon gaat voor de kill en krijst: ‘Wat ga je doen dan’.
Gisteren had ik een vergelijkbaar akkefietje met zoon. Ik pak de speaker en zet het op een acceptabel volume. Zoon draaide het weer omhoog. Ik geef hem de keuze: normaal volume, koptelefoon of geen WiFi voor zijn Spotify. Zoon zucht en noemt mij een boomer. Ik zeg: ‘Ik vind jou stiekem ook heel lief’. Zoon roept ‘cringe!’ en rent weer terug naar zijn veilige hol (kamer) en gaat daar verder met zijn geluidsbombardement. Ik lees rustig onder de krant.
Man trekt het slecht en gaat er vol bovenop zitten. Zoon is een meester in het zoveel mogelijk knoppen in één zin in te drukken. Een voorbeeld van vandaag:
Zoon komt naar onder met zijn speaker. Draait keiharde beukmuziek. Man zegt dat het zachter moet of dat hij anders een koptelefoon moet opzetten. Zoon draait muziek nog een standje hoger. Man begint stem te verheffen en begint over sociaal wenselijk gedrag, respect en fatsoen. Zoon reageert gelijk met ‘Ok boomer, kun je nog iets harder krijsen want ik versta je niet’. Dit alles met een afgrijselijke beat als stemmig begeleidingsmuziekje. Man pakt speakerboxje af en verbreekt de Bluetooth connectie. Zoon zet vervolgens de muziek door naar het geluidssysteem van de tv. Man nog bozer en schreeuwt nog harder over asociaal gedrag en dat zoon niet moet denken ermee weg te komen. Zoon gaat voor de kill en krijst: ‘Wat ga je doen dan’.
Gisteren had ik een vergelijkbaar akkefietje met zoon. Ik pak de speaker en zet het op een acceptabel volume. Zoon draaide het weer omhoog. Ik geef hem de keuze: normaal volume, koptelefoon of geen WiFi voor zijn Spotify. Zoon zucht en noemt mij een boomer. Ik zeg: ‘Ik vind jou stiekem ook heel lief’. Zoon roept ‘cringe!’ en rent weer terug naar zijn veilige hol (kamer) en gaat daar verder met zijn geluidsbombardement. Ik lees rustig onder de krant.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 5 november 2023 om 15:56
Uitschelden was hier inderdaad over de grens en accepteerde ik niet.
De rest was meebewegen, proberen je humor te behouden en zo weinig mogelijk grenzen stellen. Het grappige is dat ze er nu beiden goed op terug kijken en de momenten dat ik het echt zat was nog precies weten. Ook dat ze dan wisten dat ze echt ver over de grens waren gegaan.
Oudste heeft hevig gepuberd, de jongste veel minder. Het is toch ook een beetje trial and error denk ik.
De rest was meebewegen, proberen je humor te behouden en zo weinig mogelijk grenzen stellen. Het grappige is dat ze er nu beiden goed op terug kijken en de momenten dat ik het echt zat was nog precies weten. Ook dat ze dan wisten dat ze echt ver over de grens waren gegaan.
Oudste heeft hevig gepuberd, de jongste veel minder. Het is toch ook een beetje trial and error denk ik.
zondag 5 november 2023 om 19:28
Wat hier altijd geholpen heeft is elkaar opzoeken als ouders, het ook van elkaar overnemen als een van de twee over de kook raakte. En de humor blijven zien, en vooral veel van ze blijven houden.
En uit wat je schreef volgt nog een andere die hier belangrijk was: vergeet dat jij altijd gelijk hebt en terecht boos wordt, en je kind niet. Zelf excuses maken als dat gewoon terecht is kan enorm verhelderend werken
En uit wat je schreef volgt nog een andere die hier belangrijk was: vergeet dat jij altijd gelijk hebt en terecht boos wordt, en je kind niet. Zelf excuses maken als dat gewoon terecht is kan enorm verhelderend werken
zondag 5 november 2023 om 19:59
Eens zelf sorry zeggen is heel belangrijkOude_Man_2 schreef: ↑05-11-2023 19:28Wat hier altijd geholpen heeft is elkaar opzoeken als ouders, het ook van elkaar overnemen als een van de twee over de kook raakte. En de humor blijven zien, en vooral veel van ze blijven houden.
En uit wat je schreef volgt nog een andere die hier belangrijk was: vergeet dat jij altijd gelijk hebt en terecht boos wordt, en je kind niet. Zelf excuses maken als dat gewoon terecht is kan enorm verhelderend werken
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
maandag 6 november 2023 om 09:28
@Anyco, allereerst valt jouw reactie mij op tussen alle andere. Ik denk dat dit is waar je als ouder zijnde voor vreest en om het dan werkelijkheid te zien worden is vreselijk. Ik hoop dat het op een dag goed komt met je zoon en daarmee ook met jullie want ik kan me voorstellen dat dit je kapotmaakt. Heel veel dikke knuffels voor jou.
Nadat we boos op elkaar geweest zijn zal ik altijd met haar praten, omdat ik wil dat we elkaar begrijpen, maar ook om dingen uit te praten, en mijn eigen fouten toe te geven als dat nodig is en het weer goed te maken.
Excuses maken als ik ernaast zat doe ik ook hoor, want ik vind het belangrijk dat ze ziet dat ook mama haar fouten heeft.
Ik snap dat je dat zegt maar wat er vaak gebeurd is dat ik haar iets vraag en dat ik dan uit het iets een grote mond krijg. Als ik daar dan boos op reageer omdat ik niet wil dat ze zo tegen mij doet, dan zegt zij dat ik niet boos moet doen. Misschien heb ik het zo beter uitgelegd. Meer: als ik iets normaal vraag of zeg, dan verwacht ik ook op een normale manier antwoord.apiejapie schreef: ↑05-11-2023 09:55Oei, ik vind deze zin niet handig. Je geeft aan dat je niet zomaar boos wordt, maar daarmee zeg je impliciet dat zij wel zomaar boos wordt. Als je dat zo aangeeft naar haar, is het logisch dat ze boos wordt/blijft, want voor háár is de reden dat ze boos wordt wél heel relevant. Het is niet aan de ander om te bepalen of een reden gegrond genoeg is om er een emotie bij te voelen of niet. Met jouw uitspraak lijk je te zeggen dat je vindt dat ze zich aanstelt in haar boze gedrag. Met zo'n visie komen jullie niet samen. Vervolgens zeg je dat zij die stap mist. Die hoef je van haar ook niet te kunnen verwachten in de puberteit. Het is echt een fysiek en chemisch proces, waarbij logica vaak ver te zoeken is. Juist goed om op een rustig moment zaken te bespreken waarbij zowel voor haar emoties en als die van jou plek is. Maar doe dat niet in het moment. Mensen die boos zijn zijn niet redelijk, pubers zijn zelfs vaak ronduit onredelijk. Neem op zo'n moment wat afstand tot elkaar, en zoek elkaar op een rustig moment op. En zorg voor leuke momenten tussendoor. Zorg dat jullie lijntje blijft bestaan. Ga ergens samen wat drinken, naar de bioscoop, kook samen: maak contact met je kind.
En verder sterkte. Weet dat dit tijdelijk is....
Nadat we boos op elkaar geweest zijn zal ik altijd met haar praten, omdat ik wil dat we elkaar begrijpen, maar ook om dingen uit te praten, en mijn eigen fouten toe te geven als dat nodig is en het weer goed te maken.
Ik zou willen dat ik er zo luchtig in kon staan, ook zonder zorgen voor de toekomst.Solomio schreef: ↑05-11-2023 09:56Mijn oudste was altijd heel gezeglijk.
Toen hij voor het eerst een grote mond gaf vond ik dat ook gewoon lollig.
Wel werd ik lichtelijk boos.
Waarop hij zei: maar ik puber, dan word je brutaal.
Waarop ik zei: en dan word ik boos.
Toen was de lol er weer af.
Dat was zijn puberteit.
Mijn jongste echter....
Maar ik heb me eigenlijk nooit zorgen gemaakt over 'later'.
Nee hoor, ze mag absoluut niet minder dan een ander, ze mag best wel heel veel, maar we vinden niet alles altijd per se nodig omdat ze ook nog maar 12 is. Denk dan bijvoorbeeld aan dingen als naar vrienden/vriendinnen in het stadje naast ons, met vrienden/vriendinnen naar een festivalletje bij ons in de stad. Dat zijn dingen die we nog niet nodig vinden, maar waar wel een middenweg in gevonden kan worden. Maar hier maakt iedere ouder andere keuzes in en dat is dan ook prima.Suniva schreef: ↑05-11-2023 09:57Als Marietje x mag moeten jullie zoeken naar een middenweg? Mag ze per definitie minder dan Marietje dan? En hoe terecht is dat?
Het beste wat je kunt doen is niet boos worden op grotemondmomenten. Ik weet hoe moeilijk dat is maar misschien helpt het om dan na te denken over je doel en hoe je dat het snelste bereikt.
Klopt, maar dat zit er zó diep ingebakken. Ik weet ook gewoon niet zo goed hoe ik dat dan doe zeg maar.Yakuzakiko schreef: ↑05-11-2023 09:57Laat je eigen opvoeding los, jij doet het op jouw manier. Een grote bek is helemaal niet zo erg, dat hoort er bij.
Uitschelden doet ze echt niet gelukkig; het is 'alleen' maar brutaal en daar schrik ik van omdat ik me dat dus vroeger niet in mijn hoofd haalde om tegen mijn ouders te doen.
Het grappige is dus dat het buiten de deur een heel beleefd meisje is en dat ons idee van opvoeden met normen en waarden dus wel geslaagd is. Ze weet prima hoe het moet en dan kom ik dus op wat iemand anders hier schreef: dat ze zich bij mij / ons veilig genoeg voelt om die grote mond dus wel tegen open te trekken.
Dit vind ik een hele goede en dat zou ik mezelf echt moeten gaan aanleren. Koel blijven, deur dichttrekken en niet reageren. Ik zou mezelf een pluim geven als ik het voor elkaar kreeg haha.Gele_Badjas schreef: ↑05-11-2023 12:01Als je weet dat dit regelmatig gebeurt, kan het helpen voor jezelf een standaard reactie te formuleren, bijvoorbeeld: 'Als jij zo brutaal doet, wacht ik wel tot je rustig bent voor we weer verder praten.' Of: 'Dit vind ik te ver gaan, voor nu stopt dit gesprek.' Of: 'Zo gaan we hier niet met elkaar om. Ik noem jou ook niet een X als ik boos op je ben.'
Je reageert dan minder vanuit je woede en meer vanuit je waarden/wat je eigenlijk wil overbrengen. Ook schakel je in al deze voorbeelden van de inhoud naar de relatie. Als je boos bent over een opmerking die de relatie schaadt, heeft het vaak weinig zin om over de inhoud verder te praten.
Mag ik hier stiekem een klein beetje om gniffelen?lemoos2 schreef: ↑05-11-2023 15:32Bij uitschelden (zeiksnor, klojo) volgt er een duidelijke consequentie die voelbaar is (telefoon weg, WiFi wachtwoord tijdelijk veranderd, afkoelen op kamer). Bij een ‘ok boomer’ of ‘je bent zo cringe’ haal ik mijn schouders op. Het schelden (klojo, zeiksnor) doet de puber des huizes hier alleen tegen man.
Man trekt het slecht en gaat er vol bovenop zitten. Zoon is een meester in het zoveel mogelijk knoppen in één zin in te drukken. Een voorbeeld van vandaag:
Zoon komt naar onder met zijn speaker. Draait keiharde beukmuziek. Man zegt dat het zachter moet of dat hij anders een koptelefoon moet opzetten. Zoon draait muziek nog een standje hoger. Man begint stem te verheffen en begint over sociaal wenselijk gedrag, respect en fatsoen. Zoon reageert gelijk met ‘Ok boomer, kun je nog iets harder krijsen want ik versta je niet’. Dit alles met een afgrijselijke beat als stemmig begeleidingsmuziekje. Man pakt speakerboxje af en verbreekt de Bluetooth connectie. Zoon zet vervolgens de muziek door naar het geluidssysteem van de tv. Man nog bozer en schreeuwt nog harder over asociaal gedrag en dat zoon niet moet denken ermee weg te komen. Zoon gaat voor de kill en krijst: ‘Wat ga je doen dan’.
Gisteren had ik een vergelijkbaar akkefietje met zoon. Ik pak de speaker en zet het op een acceptabel volume. Zoon draaide het weer omhoog. Ik geef hem de keuze: normaal volume, koptelefoon of geen WiFi voor zijn Spotify. Zoon zucht en noemt mij een boomer. Ik zeg: ‘Ik vind jou stiekem ook heel lief’. Zoon roept ‘cringe!’ en rent weer terug naar zijn veilige hol (kamer) en gaat daar verder met zijn geluidsbombardement. Ik lees rustig onder de krant.
Dat doen mijn man en ik ook wel hoor. Achteraf elkaar aankijken en ons afvragen of dit nu zojuist écht gebeurde en er samen een beetje om lachen, praten over hoe we zoiets dan de volgende keer aanvliegen enz.Oude_Man_2 schreef: ↑05-11-2023 19:28Wat hier altijd geholpen heeft is elkaar opzoeken als ouders, het ook van elkaar overnemen als een van de twee over de kook raakte. En de humor blijven zien, en vooral veel van ze blijven houden.
En uit wat je schreef volgt nog een andere die hier belangrijk was: vergeet dat jij altijd gelijk hebt en terecht boos wordt, en je kind niet. Zelf excuses maken als dat gewoon terecht is kan enorm verhelderend werken
Excuses maken als ik ernaast zat doe ik ook hoor, want ik vind het belangrijk dat ze ziet dat ook mama haar fouten heeft.
maandag 6 november 2023 om 10:00
Mijnietbellen schreef: ↑06-11-2023 09:28@Anyco, allereerst valt jouw reactie mij op tussen alle andere. Ik denk dat dit is waar je als ouder zijnde voor vreest en om het dan werkelijkheid te zien worden is vreselijk. Ik hoop dat het op een dag goed komt met je zoon en daarmee ook met jullie want ik kan me voorstellen dat dit je kapotmaakt. Heel veel dikke knuffels voor jou.
Ik snap dat je dat zegt maar wat er vaak gebeurd is dat ik haar iets vraag en dat ik dan uit het iets een grote mond krijg. Als ik daar dan boos op reageer omdat ik niet wil dat ze zo tegen mij doet, dan zegt zij dat ik niet boos moet doen. Misschien heb ik het zo beter uitgelegd. Meer: als ik iets normaal vraag of zeg, dan verwacht ik ook op een normale manier antwoord.
Nadat we boos op elkaar geweest zijn zal ik altijd met haar praten, omdat ik wil dat we elkaar begrijpen, maar ook om dingen uit te praten, en mijn eigen fouten toe te geven als dat nodig is en het weer goed te maken.
Ik zou willen dat ik er zo luchtig in kon staan, ook zonder zorgen voor de toekomst.
Nee hoor, ze mag absoluut niet minder dan een ander, ze mag best wel heel veel, maar we vinden niet alles altijd per se nodig omdat ze ook nog maar 12 is. Denk dan bijvoorbeeld aan dingen als naar vrienden/vriendinnen in het stadje naast ons, met vrienden/vriendinnen naar een festivalletje bij ons in de stad. Dat zijn dingen die we nog niet nodig vinden, maar waar wel een middenweg in gevonden kan worden. Maar hier maakt iedere ouder andere keuzes in en dat is dan ook prima.
Klopt, maar dat zit er zó diep ingebakken. Ik weet ook gewoon niet zo goed hoe ik dat dan doe zeg maar.
Uitschelden doet ze echt niet gelukkig; het is 'alleen' maar brutaal en daar schrik ik van omdat ik me dat dus vroeger niet in mijn hoofd haalde om tegen mijn ouders te doen.
Het grappige is dus dat het buiten de deur een heel beleefd meisje is en dat ons idee van opvoeden met normen en waarden dus wel geslaagd is. Ze weet prima hoe het moet en dan kom ik dus op wat iemand anders hier schreef: dat ze zich bij mij / ons veilig genoeg voelt om die grote mond dus wel tegen open te trekken.
Dit vind ik een hele goede en dat zou ik mezelf echt moeten gaan aanleren. Koel blijven, deur dichttrekken en niet reageren. Ik zou mezelf een pluim geven als ik het voor elkaar kreeg haha.
Mag ik hier stiekem een klein beetje om gniffelen?
Dat doen mijn man en ik ook wel hoor. Achteraf elkaar aankijken en ons afvragen of dit nu zojuist écht gebeurde en er samen een beetje om lachen, praten over hoe we zoiets dan de volgende keer aanvliegen enz.
Excuses maken als ik ernaast zat doe ik ook hoor, want ik vind het belangrijk dat ze ziet dat ook mama haar fouten heeft.
Vanaf die leeftijd zeiden wij altijd: 'Met en goed plan mag alles.'
Dat hield in dat ze zelf moesten nadenken over hoe ze dat plan dan zelfstandig konden uitvoeren. Dus hoe ze er heen gingen, hoe ze terug kwamen, wie het ging betalen, wat het kostte etc. Dat plan moesten ze met ons overleggen. Soms gaven we nog wat tips, konden we ergens in ondersteunen en heel soms werd het plan afgekeurd. Als ze zelf nauwelijks konden verzinnen hoe ze het konden uitvoeren, dan ging het niet door. Dan waren ze er kennelijk nog te jong voor.
En soms hadden ze zo'n goed plan dat het dus wel doorging terwijl wij hen eigenlijk nog te jong vonden. En dat onze mening dus eigenlijk niet klopte.
maandag 6 november 2023 om 10:28
maandag 6 november 2023 om 10:42
Nou en dit vind ik dus een lastige, want mijn ouders tolereerden geen grote bek van mij maar ik ben daar niet ongelukkiger van geworden.
maandag 6 november 2023 om 11:54
Geen idee, ik heb ze nog niet gezien
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 6 november 2023 om 12:16
maandag 6 november 2023 om 12:18
echt?Mijnietbellen schreef: ↑06-11-2023 10:42Nou en dit vind ik dus een lastige, want mijn ouders tolereerden geen grote bek van mij maar ik ben daar niet ongelukkiger van geworden.
hoe weet je dat?
je vindt dit gedrag van je puber ook lastig omdat het zaken triggert uit de tijd, dat jijzelf 13 was
en niemand naar je luisterde
maandag 6 november 2023 om 12:22
Heel herkenbaar allemaal, valt me wel op dat er veel vaders sneller op de kast zitten dan de moeders..
Is hier ook het geval, we zijn er met oudste redelijk doorheen gefietst die kon enkel af en toe een flinke discussie starten over hoe nutteloos het in zijn ogen was om naar school te gaan want tja de helft van de vakken heb je later toch niks aan
Jongste die pubert echter voor 2 nu, huiswerk waarom? Op tijd thuis komen? Ben geen kleuter meer! Kamer een beetje bijhouden, dat is toch mijn kamer?! Een keer iets gezonds eten in plaats van meerdere keren per week roepen ja daag dat mot ik niet. Grote mond op bijna alles want moe, humeurig, leven is zwaar etc etc
Ik kan er tot bepaalde hoogtes nog wel de humor van inzien, geef gewoon paar keer per week aan dat ik mijn servies graag terug wil. Heb ongemerkt locaties delen aangezet op iphone zodat ik in ieder geval een idee heb waar de bende van ellende uithangt. Geen schone kleren in de kast dan vraag ik simpel of in je ondergoed naar school een nieuwe rage is en dan kan ineens de wasmand gevuld worden en wordt er zelfs meegeholpen.
Wat de grote monden betreft ik kijk trek een wenkbrauw op en vraag of er serieus verwacht wordt dat als ik zo aangesproken wordt ik ook nog maar iets doe/ergens mee help etc. Vaak is het dan diepe zucht en een okeeeee
Man gaat heel slecht er op die gaat met gestrekt been er in en dan zitten we in discussies van uren als je het laat gaan dus daar doe ik dan maar een bluspoging maar man kan daar ook niet zo goed tegen
Is hier ook het geval, we zijn er met oudste redelijk doorheen gefietst die kon enkel af en toe een flinke discussie starten over hoe nutteloos het in zijn ogen was om naar school te gaan want tja de helft van de vakken heb je later toch niks aan
Jongste die pubert echter voor 2 nu, huiswerk waarom? Op tijd thuis komen? Ben geen kleuter meer! Kamer een beetje bijhouden, dat is toch mijn kamer?! Een keer iets gezonds eten in plaats van meerdere keren per week roepen ja daag dat mot ik niet. Grote mond op bijna alles want moe, humeurig, leven is zwaar etc etc
Ik kan er tot bepaalde hoogtes nog wel de humor van inzien, geef gewoon paar keer per week aan dat ik mijn servies graag terug wil. Heb ongemerkt locaties delen aangezet op iphone zodat ik in ieder geval een idee heb waar de bende van ellende uithangt. Geen schone kleren in de kast dan vraag ik simpel of in je ondergoed naar school een nieuwe rage is en dan kan ineens de wasmand gevuld worden en wordt er zelfs meegeholpen.
Wat de grote monden betreft ik kijk trek een wenkbrauw op en vraag of er serieus verwacht wordt dat als ik zo aangesproken wordt ik ook nog maar iets doe/ergens mee help etc. Vaak is het dan diepe zucht en een okeeeee
Man gaat heel slecht er op die gaat met gestrekt been er in en dan zitten we in discussies van uren als je het laat gaan dus daar doe ik dan maar een bluspoging maar man kan daar ook niet zo goed tegen
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
