Kinderen
alle pijlers
hekel aan kind van school halen
vrijdag 15 februari 2008 om 11:47
hoi,ik heb er een hekel aan om mijn zoontje van school op te halen omdat het wel lijkt alsof ik van een andere planeet kom als ik aan kom lopen. Ze kijken me aan alsof ik 25 armen heb ofzo. Ik hou er niet van om over het weer te kletsen om maar iets te kletsen te hebben dus ga ik met ook niet in een groepje bij elkaar geklitte moeders staan die het nergens over hebben. daarbij zie ik er nog heel jong uit en verzorg me goed (in tegenstelling tot heel veel andere moeders die er staan) misschien is het dat jaloezie ofzo?ik weet het niet maar ik vind het echt superirritant! wie heeft dit ook?
vrijdag 15 februari 2008 om 14:42
vrijdag 15 februari 2008 om 14:48
Hier nog een voormalig laarzen met rokjes draagster. Ik heb ook een tijdlang gedacht dat het communiceren met mannen een stuk makkelijker is. Nu werk ik in een mannenwereld en mannen blijken net mensen te zijn, ze lijken een stuk meer op ons dan ik dacht. Heb sindsdien eigenlijk nooit meer rokjes met laarzen aan naar het werk......zou het één toch met het ander in verband staan???/?
vrijdag 15 februari 2008 om 14:50
Ik vind het contact met mannen meestal een stuk ongecompliceerder en duidelijker. Vrouwen zijn vaak van die moeilijke zeurpietjes en snel beledigd. Helaas heb ik nog niet veel vrouwen mogen tegenkomen die niet zo zeiken. Ja, hier op het forum lopen er genoeg rond, maar ik heb de pech dat ik die niet in het echt ontmoet! En bedankt, stom leuk vrouwluuj!...
*moeilijk doet*
*zeurt*
*pruilt*
*moeilijk doet*
*zeurt*
*pruilt*
vrijdag 15 februari 2008 om 14:58
oke, bedankt voor je reactie, het beeld wordt voor mij iets duidelijker. Ja wat is normaal? Daar heb ik niet 1,2,3, een antwoord op, Wat betekent het voor jou? Dit naar aanleiding van je eigen woorden.
Misschien is het toch wel een idee om over het weer te beginnen. Dat is een veilig onderwerp waar iedereen wel een mening over heeft. En zeker in het begin is het toch aftasten en daar kunnen idd stiltes bij vallen. Maar toch zijn chitchatonderwerpen een manier om elkaar een beetje af te tasten en te leren kennen. En dat hoeft naar mijn mening echt niet met schreeuwerige stem. Ik persoonlijk zou daar alleen maar door worden afgeschrikt.
Ik begrijp wel je moeite om je aan te sluiten bij een bestaand groepje, zeker als je het gevoel hebt dat ze je veroordelen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 15 februari 2008 om 15:03
Ah verhelderend! Raadsel opgelost. Hoewel ik toch denk dat je met wat haute cuisine voedselschikken een mooi compromis kunt bereiken. Erwtje hier, garnaaltje daar, druppeltje saus. Dik wordt je er niet van, maar eten is mogelijk zonder het bord aan het oog te onttrekken.
Of ik denk aan mijn buurkleuter, die stelselmatig alles weigert te eten wat op de hond op zijn Jip en Jannekebord heeft gelegen (dat is zielig voor de hond). Het mooie bord blijft daardoor zichtbaar, terwijl er toch niet alleen van gegeten maar zelfs gesmuld kan worden.
Maar ik ben even kwijt waarom dit nou ook weer relevant was
vrijdag 15 februari 2008 om 15:04
Het is zelfs bewezen dat een kind waarvan de moeder zich op het schoolplein afzijdig houdt moeite kan krijgen met het contact leggen met andere kinderen.
Dat het kind in de klas aangekeken wordt op het gedrag van zijn/haar moeder.
Ik geloof niet dat is wat je wil voor je kind.
Heb ook genoeg moeders op school die zich bij het ophalen afzijdig houden en niet weten hoe snel ze na school met het kind van het schoolplein af moeten zijn.
Vaak krijgt het kind dan niet eens de kans om met een ander kindje af te spreken.
Dat het kind in de klas aangekeken wordt op het gedrag van zijn/haar moeder.
Ik geloof niet dat is wat je wil voor je kind.
Heb ook genoeg moeders op school die zich bij het ophalen afzijdig houden en niet weten hoe snel ze na school met het kind van het schoolplein af moeten zijn.
Vaak krijgt het kind dan niet eens de kans om met een ander kindje af te spreken.
vrijdag 15 februari 2008 om 15:07
Of, nog filosofischer, is een mooi bord ineens geen mooi bord meer omdat er een berg boerenkool op ligt? Dat doet niets af de schoonheid van het bord, maar verhoogt hooguit het eetplezier omdat met het slinken van de berg er een steeds fraaiere ondergrond onthuld wordt.
Crickey, mensen! Wat een inzichten!
Crickey, mensen! Wat een inzichten!
vrijdag 15 februari 2008 om 15:09
Migjam.
Ik herken je situatie wel(tenminste het gevoel dat het je geeft)
Ik was ooit een tienermoeder en voelde mij een bezienswaardigheid op het schoolplein.
Ook altijd blikken naar mij toe en voelde mij vaak opgelaten.
Maar....ik was ook heel onzeker en ik kan niet makkelijk contact leggen met mensen die ik niet ken. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen als ik zomaar op iemand afstap. Ik stond dus ook vaak alleen.
Wat ik wel deed,altijd iedereen groeten waar ik langs liep. Een glimlach als ik een blik opving (en dat is een bewuste actie,want ik heb van nature een chagerijnige blik).
Ja ik probeerde wel open te zijn,maar naar mij stapte ook niemand af op het plein(Mischien wel om dezelfde reden,als ik).
Maar als er eenmaal vriendjes over de vloer komen,kom je de ouders ook aan de deur tegen,en dat maakt makkelijker een praatje(voor mij dan)
En zo werd het ook makkelijker op het plein,zoiets groeit denk ik ook.
Nou was ik niet ineens een "groepjes"moeder ,maar had wel vaker wat aanspraak.
Nu kom ik al jaren niet meer op het plein omdat mijn twee oudste kids niet meer opgehaald hoeven te worden,haha mijn dochter zou zich rot lachen( ze is 18)
maar over een jaartje sta ik er weer,pfff
Ik heb er ook een hekel aan,maar dan omdat ik door weer en wind moet, altijd op de tijd moet letten(en ik kan niet met tijd omgaan)
En nu kan ik lekker op mijn bank hangen met een joggingbroek als ik dat eens wil.
Maarja,dan moet die joggingbroek wel uit!!
Wat voor een groepje hoor je trouwens als je een joggingbroek aan hebt,maar wel een hippe, èn make -up èn je haar netjes èn parfum op????
Ik herken je situatie wel(tenminste het gevoel dat het je geeft)
Ik was ooit een tienermoeder en voelde mij een bezienswaardigheid op het schoolplein.
Ook altijd blikken naar mij toe en voelde mij vaak opgelaten.
Maar....ik was ook heel onzeker en ik kan niet makkelijk contact leggen met mensen die ik niet ken. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen als ik zomaar op iemand afstap. Ik stond dus ook vaak alleen.
Wat ik wel deed,altijd iedereen groeten waar ik langs liep. Een glimlach als ik een blik opving (en dat is een bewuste actie,want ik heb van nature een chagerijnige blik).
Ja ik probeerde wel open te zijn,maar naar mij stapte ook niemand af op het plein(Mischien wel om dezelfde reden,als ik).
Maar als er eenmaal vriendjes over de vloer komen,kom je de ouders ook aan de deur tegen,en dat maakt makkelijker een praatje(voor mij dan)
En zo werd het ook makkelijker op het plein,zoiets groeit denk ik ook.
Nou was ik niet ineens een "groepjes"moeder ,maar had wel vaker wat aanspraak.
Nu kom ik al jaren niet meer op het plein omdat mijn twee oudste kids niet meer opgehaald hoeven te worden,haha mijn dochter zou zich rot lachen( ze is 18)
maar over een jaartje sta ik er weer,pfff
Ik heb er ook een hekel aan,maar dan omdat ik door weer en wind moet, altijd op de tijd moet letten(en ik kan niet met tijd omgaan)
En nu kan ik lekker op mijn bank hangen met een joggingbroek als ik dat eens wil.
Maarja,dan moet die joggingbroek wel uit!!
Wat voor een groepje hoor je trouwens als je een joggingbroek aan hebt,maar wel een hippe, èn make -up èn je haar netjes èn parfum op????
vrijdag 15 februari 2008 om 15:14
Bij ons op het schoolplein zijn toch zat mensen die alleen staan, naast de groepjes. Kan me niet voorstellen dat elke moeder van elk kind bij jouw zoontje in de klas in een groepje staat. Spreek eens een moeder alleen aan, gewoon wat geklets over de school.
Of wacht het eerste verjaarspartijtje van je zoon af, daardoor leer je ook wat moeders 'kennen'.
Verder denk ik dat de mensen het te druk hebben met zichzelf om uitgebreid naar jou te kijken. Ik had een ex die ook het gevoel had dat iedereen naar hem keek, kwam daardoor nooit meer zijn kinderen ophalen terwijl hij dat eerder graag deed. Denk dat het in zijn hoofd zat, en niet in de feiten.
Of wacht het eerste verjaarspartijtje van je zoon af, daardoor leer je ook wat moeders 'kennen'.
Verder denk ik dat de mensen het te druk hebben met zichzelf om uitgebreid naar jou te kijken. Ik had een ex die ook het gevoel had dat iedereen naar hem keek, kwam daardoor nooit meer zijn kinderen ophalen terwijl hij dat eerder graag deed. Denk dat het in zijn hoofd zat, en niet in de feiten.
vrijdag 15 februari 2008 om 15:17
Iry, je hebt het goed verwoord. Zo heb ik het ook ervaren. Niet dat ik "vriendinnen" op het schoolplein heb, maar ik voel me vrij om te bellen als ik te laat ben of als ik de kinderen om 8 uur bij iemand moet laten. Ik merk ook dat mijn zoon makkelijker afspreekt sindsdat ik me open stel.
Dit geldt ook voor het groepje "hoofdduk". Ik kan met ze ook praten, maar doe ik het niet vaak, want ze gaan snel een andere taal spreken (wat ik wel ook begrijp).
Dit geldt ook voor het groepje "hoofdduk". Ik kan met ze ook praten, maar doe ik het niet vaak, want ze gaan snel een andere taal spreken (wat ik wel ook begrijp).
vrijdag 15 februari 2008 om 15:48
Ik zie er ook slonzig uit, als ik een keer voor werk netjes ben komen er meteen vragen wat ik in mijn agenda heb voor vandaag. En ik ben eigenlijk wel een beetje jaloers op die moeders die elke morgen met een kekke outfit en mooie coupe en make up op het schoolplein staan.
Maar dat zou voor mij misschien juist reden zijn om met zo'n moeder aan te pappen, in plaats van haar links te laten liggen. Juist omdat ik een beetje tegen haar op zou kijken. Dus die jaloezie interpretatie begrijp ik niet goed.
Maar dat zou voor mij misschien juist reden zijn om met zo'n moeder aan te pappen, in plaats van haar links te laten liggen. Juist omdat ik een beetje tegen haar op zou kijken. Dus die jaloezie interpretatie begrijp ik niet goed.
vrijdag 15 februari 2008 om 16:13
Oké, laten we er van uitgaan dat zowel jij als de moeders die er nét even anders uitzien last hebben van vooroordelen .
Dan is het toch eigenlijk hartstikke leuk , of een uitdaging , om die te ontkrachten ? Dat jij erachter komt dat je misschien best veel gemeen hebt met slons a , of vreselijk kan lachen met slooffie b en dat zij merken dat jij echt niet uit bent op hun vent en ook de zelf de plee scrobt bijvoorbeeld .
Dan is het toch eigenlijk hartstikke leuk , of een uitdaging , om die te ontkrachten ? Dat jij erachter komt dat je misschien best veel gemeen hebt met slons a , of vreselijk kan lachen met slooffie b en dat zij merken dat jij echt niet uit bent op hun vent en ook de zelf de plee scrobt bijvoorbeeld .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 15 februari 2008 om 16:19
Ik zou juist een gesprek met mensen aangaan om ze het tegendeel te bewijzen. Dat moeders ervoor kiezen om zich niet te "verzorgen" naar jou standaard is hun probleem alleen jij maakt je er druk om. Als het jou niet bevalt kijk je toch niet? Als ik jou verhaal zo lees dan zou ik vallen onder de zeer hippe moeders met alle merkkleding en nodige zonnenbrillen en ik rijd ook nog een grote Jeep. Mooi meegenomen maar lekker belangrijk zou ik zeggen. Ik kan je vertellen dat mijn beste vriendinnen juist niet degene zijn die zich kleden zoals ik. De moeders op het schoolplein hebben nadat ik me netjes voorstelde en liet blijken mezelf niet zo serieus te nemen, met open armen ontvangen.
Iemand schreef voor mij, anderen kan je niet veranderen, wel jezelf..touche!
Iemand schreef voor mij, anderen kan je niet veranderen, wel jezelf..touche!
vrijdag 15 februari 2008 om 16:25
Je moet eigenlijk nuchter genoeg zijn om te weten hoe sommige dingen " werken " ; kijken is beoordelen is hokje plaatsen is binnenhalen danwel afwijzen . Té mooi ( ? ) is bedreigend / confronterend / benadrukken van wat er vast wel allemaal mis is .
Zo werkt het nou eenmaal voor de grote meerderheid . Achteraf bezien en door schade en schande gewijs geworden en ouder, wijzer en misschien zelfs milder geworden , zie je hoe bepaald gedrag in elkaar steekt maarrrrr kan ik ook zeggen dat je vaak zelf ( onbewust ) aan bepaalde dingen meewerkt .
Zo werkt het nou eenmaal voor de grote meerderheid . Achteraf bezien en door schade en schande gewijs geworden en ouder, wijzer en misschien zelfs milder geworden , zie je hoe bepaald gedrag in elkaar steekt maarrrrr kan ik ook zeggen dat je vaak zelf ( onbewust ) aan bepaalde dingen meewerkt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 15 februari 2008 om 16:31
Begint dit allemaal pas als ze naar school gaan, en waarom dán pas? Of heb je het op peuterspeelzaal/ kinderdagverblijf ook al? Ik merk het namelijk nooit, geen clubjesvorming, geen geoordeel, iedereen is gewoon vriendelijk. Ik breng dochter altijd naar kdv op weg naar mijn werk, dus zie er eigenlijk altijd gewoon normaal gekleed en opgemaakt uit. Toen ik een keer ziek was heb ik haar in slobber kleren en met net uit bed haar weggebracht, ook geen probleem. Ik zie wel beetje op tegen de schoolgang als ik soms verhalen hoor over speeldates en schoolpleinperikelen enzo.
Eowyn, Sweety, Superstar, *proesttttt*
Eowyn, Sweety, Superstar, *proesttttt*
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
