Kinderen
alle pijlers
het grote geheim.
zaterdag 5 mei 2007 om 12:05
wat is dat toch dat (zo het lijkt) iedereen stiekum zwanger probeert te worden.
smoesjes verzinnen voor ouders , vriendinnen en werk.....als arts of ziekenhuisbezoeken noodzakelijk blijken
(okee werk kan ik nog bij inkomen ...)
mijn moeder en mijn schoon ouders die hebben we gewoon bij het stoppen van de pil blij verteld dat we gestopt waren met voorbehoedsmiddelen.
- niet een keer de afgelopen anderhalf jaar heb ik de ongeduldige vraag gekregen ... en is t al gelukt??
dat mijn partner zijn sperma moest laten testen op vruchtbaarheid heb ik met mijn moeder en mijn schoonmoeder heel fijn kunnen praten over de onzekerheden en twijfels toen bleek dat hij 75 % verminderd vruchtbaar bleek waren de moeders ook daar voor ons om ons hartverwarmend op te vangen....
nu heb ik een hele lieve moeder*;, en een topwijf *;als schoonmoeder en begrijp wel dat dat niet bij iedereen zo is ....
maar waarom het allemaal voor jezelf houden als je ouders je er zo lief in kunnen bijstaan?
smoesjes verzinnen voor ouders , vriendinnen en werk.....als arts of ziekenhuisbezoeken noodzakelijk blijken
(okee werk kan ik nog bij inkomen ...)
mijn moeder en mijn schoon ouders die hebben we gewoon bij het stoppen van de pil blij verteld dat we gestopt waren met voorbehoedsmiddelen.
- niet een keer de afgelopen anderhalf jaar heb ik de ongeduldige vraag gekregen ... en is t al gelukt??
dat mijn partner zijn sperma moest laten testen op vruchtbaarheid heb ik met mijn moeder en mijn schoonmoeder heel fijn kunnen praten over de onzekerheden en twijfels toen bleek dat hij 75 % verminderd vruchtbaar bleek waren de moeders ook daar voor ons om ons hartverwarmend op te vangen....
nu heb ik een hele lieve moeder*;, en een topwijf *;als schoonmoeder en begrijp wel dat dat niet bij iedereen zo is ....
maar waarom het allemaal voor jezelf houden als je ouders je er zo lief in kunnen bijstaan?
zondag 6 mei 2007 om 10:56
Mijn moeder word dan voor het eerst oma en ik vind niet dat ze mag weten dat we er mee bezig zijn. Ook niet als ik straks de mmm in ga. Dat is iets wat ik met mn vriend moet doorstaan en niet dat oma zich daar druk om gaat maken. Het zou wel fijn zijn als je steun krijg van familie maar ik heb ervoor gekozen om het voor de grootouders nog geheim te houden. (Niet dat super veel mensen het weten) Mijn vriend zegt ook straks duurt het nog jaren of het lukt helemaal niet en dan is het ook niet leuk.
zondag 6 mei 2007 om 11:05
Ik heb het zelf altijd heel prettig gevonden om er gewoon open over te zijn. Bij ons wist familie, vrienden collega's dat wij graag een kindje wilden en ik heb dit nooit als vervelend ervaren toen het iets langer ging duren. Juist de openheid heeft mij geholpen om het af en toe van mij af te praten. Ook toen we de eerste stappen in de medische molen hebben gezet, wist iedereen bij wie het ter sprake kwam ervan. Toen ik gelukkig toch spontaan zwanger werd, wist iedereen het bij ca 6 weken. Behalve dat sommige mensen vinden dat ik wel heel lang zwanger ben (ben nu 31 weken) omdat ze het zo vroeg wisten, heb ik dit ook prima gevonden. Ik vond het wel heel prettig dat iedereen het wist toen ik de eerste 3 maanden groen en misselijk ten tonele kwam.
Voor mij werkt dit prima, maar ik denk dat iedereen moet kijken wat bij hen past en waar zij zich prettig bij voelen.
Voor mij werkt dit prima, maar ik denk dat iedereen moet kijken wat bij hen past en waar zij zich prettig bij voelen.
zondag 6 mei 2007 om 11:57
Hoi,
Ik heb zelf ook pas heel laat verteld dat ik zwanger was. Mijn schoonouders wisten het zelfs pas met 19 weken :o (en dat was nog te vroeg eigenlijk). Toen op de uitgebreide echo met 21 weken een schisis en een verwijd nierbekken te zien was heeft mijn schoonmoeder dat tegen iédereen verteld. Terwijl nog helemaal niet zeker was hoe erg de schisis was en wat het verwijd nierbekken kon betekenen, heeft zij allerlei vage verhalen de wereld ingeholpen. Mijn eigen ouders hadden braaf hun mond gehouden en kregen van mijn tante, die het weer van de vriendin van mijn schoonmoeder gehoord had, de opmerking dat "met één nier ook goed te leven valt" :?. Achteraf bleek het allemaal heel erg mee vallen en heeft zij dus onnodig een heleboel onrust veroorzaakt.
Ik heb zelf ook pas heel laat verteld dat ik zwanger was. Mijn schoonouders wisten het zelfs pas met 19 weken :o (en dat was nog te vroeg eigenlijk). Toen op de uitgebreide echo met 21 weken een schisis en een verwijd nierbekken te zien was heeft mijn schoonmoeder dat tegen iédereen verteld. Terwijl nog helemaal niet zeker was hoe erg de schisis was en wat het verwijd nierbekken kon betekenen, heeft zij allerlei vage verhalen de wereld ingeholpen. Mijn eigen ouders hadden braaf hun mond gehouden en kregen van mijn tante, die het weer van de vriendin van mijn schoonmoeder gehoord had, de opmerking dat "met één nier ook goed te leven valt" :?. Achteraf bleek het allemaal heel erg mee vallen en heeft zij dus onnodig een heleboel onrust veroorzaakt.
zondag 6 mei 2007 om 15:04
Omdat mijn ouders mijn ouders zijn en ik niet alles met ze hoef te delen. Zo'n intieme band heb ik nu ook weer niet met ze en dat is maar goed ook. Mijn zus kwam er bij toeval achter dat we bezig waren met nr 1 (had mijn foliumzuurtabletten laten slingeren die ze vond) en dat vond ik al vervelend genoeg.
zondag 6 mei 2007 om 17:08
ik begrijp ook wel dat er mensen zijn die een kletskous als ( schoon) moeder hebben. of niet zo een goede verstand houding met ouders of de exemplaren van de partner... zo zijn er nog legio redenen te vinden. om het voor jezelf te houden.
met alle respect voor een ieder zijn keuze vroeg ik het mij gewoon af waarom ik zovele lees die het geheim houden.
voornamelijk doordat een ieder denkt vanuit zijn eigen referentie kader en in mijn geval is dat een heel open contact met mijn moeder en mijn schoonmoeder.
geen van beiden kwebbelen zaken door naar andere mensen.
en geen van beide komt met ongevraagde adviezen, of de vraag of het al eens gelukt is. Wel heeft mijn schoonmoeder me apart genomen en me verteld dat het bij haar vroeger ook niet allemaal van een leijen dakje ging dat het toch ook behoorlijk lang duurde voor het een keer raak was. dat ze heel goed begreep hoe teleurstellend dat kon zijn. dat ik altijd even bij haar langs kan om te kletsen of even haar te bellen, maar als ik daar geen behoefte aan had dan is dat ook goed.
met alle respect voor een ieder zijn keuze vroeg ik het mij gewoon af waarom ik zovele lees die het geheim houden.
voornamelijk doordat een ieder denkt vanuit zijn eigen referentie kader en in mijn geval is dat een heel open contact met mijn moeder en mijn schoonmoeder.
geen van beiden kwebbelen zaken door naar andere mensen.
en geen van beide komt met ongevraagde adviezen, of de vraag of het al eens gelukt is. Wel heeft mijn schoonmoeder me apart genomen en me verteld dat het bij haar vroeger ook niet allemaal van een leijen dakje ging dat het toch ook behoorlijk lang duurde voor het een keer raak was. dat ze heel goed begreep hoe teleurstellend dat kon zijn. dat ik altijd even bij haar langs kan om te kletsen of even haar te bellen, maar als ik daar geen behoefte aan had dan is dat ook goed.
zondag 6 mei 2007 om 17:17
Hoi Malye,ik heb de rest niet gelezen.Maar voor mij was het destijds zelfs bijna vervelend om te vertellen.Ik wilde het met niemand delen tot aan die 'veilige' echo.Gewoon geen behoefte, het voelde als privee.Maar zelfs na die echo toen alles in orde bleek, had ik moeite met vertellen.Ik had bijna het tegenovergestelde gevoel van van de daken willen schreeuwen.Ik kon het fysiek gezien niet te lang verzwijgen,maar anders had men het pas te horen gekregen tegen de tijd van bevalling.Ik had gewoon zelf veel tijd nodig om te wennen aan het idee en geen behoefte aan overdadig veel belangstelling of goedbedoelde adviezen.Zowat iedereen (werk,familie) was lyrisch en kwam voor mijn gevoel erg in mijn levenssfeer en dat had wat mij betreft niet gehoeven. Ik wilde gewoon rust en ook nog met andere dingen bezig zijn dan met zwanger wezen. Dat lijkt met een dikke buik bijna onmogelijk.
zondag 6 mei 2007 om 21:14
Ik ben de vorige keer zwanger geworden van 1 enkele keer zonder condoom en voor t zingen de kerk uit... Need I say more?;)
Kan me dus niet voorstellen dat het nu een jaar zal gaan duren (maar dat wil niet zeggen dat ik denk dat het weer in 1 keer raak is...)
Mag ik mss een beetje zelfverzekerd zijn??? :P
Mamarleen
zondag 6 mei 2007 om 21:28
Idd, je weet het nooit... Dat snap ik ook wel. En idd het is oneerlijk verdeeld. Ben ik het allemaal mee eens, maar toch, maak ik me dus geen zorgen en dat wil ik me ook niet aan laten praten.
Mijn moeder was bij alle 3 haar kinderen binnen 2 maand zwanger, en in geen van beiden families komen vruchtbaarheidsproblemen voor. Dat in combinatie met een gezonde levenstijl, leeftijd (ben 'pas' 22) en bovenstaande over verwekking van de 1e, durf ik dus best te beweren dat ik er niet tegen op zie.
Maar goed, dat is helemaal niet relevant. Ik wou alleen aangeven dat ik het voorlopig nog wel min of meer geheim wil houden, maar dat ik me voor kan stellen dat ik het wel zou zeggen als we de MMM in zouden moeten. Dat was mijn punt, niet om het anderen er in te wrijven dat ik zo vlot zwanger was.
Mamarleen
zondag 6 mei 2007 om 21:42
Tja, de eerste 2, 3 maanden kletste ik er overheen, maar daarna was het antwoord meestal iets in de trend van: we doen er ons best voor (als mensen er naar vroegen en reken maar dat ze dat doen als hij al wel 2 kids heeft: willen jullie er samen ook nog? Waarom VRAGEN mensen dat eigenlijk?? Vind ik ook niet altijd fijn). Mijn eigen moeder weet alles, voor ik kwam is er ook 2 jaar geoefend en dat wist ik ook al voordat we zelf begonnen. Mijn schoonfamilie is een ander verhaal, daar mijn zwager 2 maal door de pil heengeschoten heeft bij zijn vrouw en mijn kadokindjes ook zo gemaakt waren. Lang w88 is hun vreemd en ik heb om die reden weinig zin om het met hen te delen, ik verw8 van die kant geen begrip. Vrienden weten het ook, maar het is een vervanhunbedshow... Want helaas is het goede zaad nu op en wordt het bij ons op z'n best IUI of een wonder. Oh, en mijn baas hoort het wel als hij me vraagt waarom ik steeds naar de dokter moet. Tis nogal een mannenwereld waarin ik werk, dus daar heb ik die behoefte om het te delen niet, behalve met 1 collegaatje die het klappen van de zweep kent!
