Kinderen
alle pijlers
Het hartje van een knuffel over laten vliegen
donderdag 22 februari 2024 om 18:03
Een aantal maanden geleden is mijn dochter van 8 haar knuffel verloren. Zij en dat konijntje waren onafscheidelijk en hij bood haar veel troost bij lastige momenten.
Hij staat zelfs op onze gezinsfoto's aan de wand.
We hebben er alles aan gedaan om hem terug te vinden maar hij is helaas echt weg.
Mijn dochter was er kapot van. En dat is ze nu, na 4 maanden nog steeds.
Enige troost heeft ze wel, een zelfde knuffel hadden we gelukkig nog liggen, maargoed, dat was niet hém natuurlijk.
Nu moest ze net aan tafel weer huilen omdat ze hem zo mist. Ze zegt dat ze het lijfje van hem wel heeft in haar nieuwe knuffel, maar zijn hartje niet.
Ik vroeg haar of het haar zou helpen om via een sport ritueeltje het nieuwe knuffeltje te voorzien van het hartje van haar oude vriendje. Daar was ze erg enthousiast over.
Ik dacht zelf een hartje van klei maken en die in de knuffel naai, maar ze wil absoluut niet dat ik hem open maak.
Heeft iemand misschien een creatief idee?
Alvast bedankt voor het meedenken!
Hij staat zelfs op onze gezinsfoto's aan de wand.
We hebben er alles aan gedaan om hem terug te vinden maar hij is helaas echt weg.
Mijn dochter was er kapot van. En dat is ze nu, na 4 maanden nog steeds.
Enige troost heeft ze wel, een zelfde knuffel hadden we gelukkig nog liggen, maargoed, dat was niet hém natuurlijk.
Nu moest ze net aan tafel weer huilen omdat ze hem zo mist. Ze zegt dat ze het lijfje van hem wel heeft in haar nieuwe knuffel, maar zijn hartje niet.
Ik vroeg haar of het haar zou helpen om via een sport ritueeltje het nieuwe knuffeltje te voorzien van het hartje van haar oude vriendje. Daar was ze erg enthousiast over.
Ik dacht zelf een hartje van klei maken en die in de knuffel naai, maar ze wil absoluut niet dat ik hem open maak.
Heeft iemand misschien een creatief idee?
Alvast bedankt voor het meedenken!
donderdag 22 februari 2024 om 19:13
Oef, deze zorgde zelf bij mij voor natte ogen!Reisverslaafde schreef: ↑22-02-2024 19:05Misschien nog iets van een gedichtje erbij zeggen, zodat het hartje weer terugkomt?
Ik heb zelf geprobeerd wat bestaande gedichtjes iets aan te passen.
Een knuffel voor je tranen
Een knuffel voor je gemis
Een knuffel vol met liefs en troost
Omdat het soms zo moeilijk is
Ik vind de weg terug naar jou
De weg via de sterrenlaan
Ik vlieg door de wolken
Heel ver voorbij de maan
Ik heb je weer gevonden
Je bent weer terug bij mij
Ik neem je mee
En nu ben je altijd weer dichtbij
Succes in ieder geval
Echt heel mooi!
donderdag 22 februari 2024 om 19:17
Awh wat verdrietig voor je dochter TO! Ik ben hier zelf helaas niet zo creatief in, maar het deed me denken aan het verhaal over Kafka en het kleine meisje en haar pop.
donderdag 22 februari 2024 om 19:20
Ik snap dit helemaal. Ooit vergat ik de knuffel van mijn kind mee te nemen naar een nachtje weg. Het was traumatisch voor het hele gezin. Het was drie uur van huis, maar we waren geneigd om er voor terug te rijden.Redballoon schreef: ↑22-02-2024 18:04Echt, als ik dit niet zelf zou meemaken en ik zou dit topic lezen zou ik denken doe normaal! Maar jeetje, wat kan zoiets heftig zijn voor een kind!
donderdag 22 februari 2024 om 19:22
Ik vind het een heel bijzonder verhaal van een heel gevoelig meisje. Je zou ook nog de regenboogbrug-metafoor kunnen gebruiken, die voor huisdieren wordt gebruikt.
Vertellen dat dieren die dood gaan, de regenboogbrug over gaan. Samen een regenboog tekenen. Foto van de oude knuffel, met een mooi zelfgemaakt hartje erbij, aan de ene kant van de regenboog leggen en de nieuwe knuffel aan de andere kant. Laat de foto van knuffel met het hartje over de regenboogbrug teruggaan naar de nieuwe knuffel. Misschien is dit een ritueel wat past bij je dochter.
Vertellen dat dieren die dood gaan, de regenboogbrug over gaan. Samen een regenboog tekenen. Foto van de oude knuffel, met een mooi zelfgemaakt hartje erbij, aan de ene kant van de regenboog leggen en de nieuwe knuffel aan de andere kant. Laat de foto van knuffel met het hartje over de regenboogbrug teruggaan naar de nieuwe knuffel. Misschien is dit een ritueel wat past bij je dochter.
laatje wijzigde dit bericht op 22-02-2024 19:32
2.18% gewijzigd
.
donderdag 22 februari 2024 om 19:22
Redballoon schreef: ↑22-02-2024 18:32Bedankt voor de super lieve reacties!!
De ideeën van een kledingstuk, ketting of een gehaakt hartje aan de buitenkant is denk ik juist een bevestiging dat dit een andere is... ze wil juist zo graag dat hij "hetzelfde" wordt.
Ik denk dat we voor de foto op de knuffel drukken gaan. Ik stelde het haar net voor en ze klonk alsof ze daar wel iets mee kan.
Overigens vind ik zoccellia ook een hele mooie, dat je juist vrienden wordt door de dingen die je samen meemaakt.
Die nemen we mee, daar gaan we zeker mee aan de slag!
Bedankt lieverds!
Daarom zou ik juist denken aan een ritueel waarbij jullie (met ogen dicht) het hartje van de eerste knuffel in gedachten nemen, het met jullie (of haar) handen opvangen in de handen en het dan in gedachten in de knuffel brengen door de handen op de knuffel te leggen.
Ik zou daarbij gebruik maken van een verhaaltje wat jullie zelf opstellen, waarbij jullie 'het hartje' vertellen hoe gewenst het is, wanneer het zo geholpen heeft en of het in jullie handen wil komen.
donderdag 22 februari 2024 om 19:41
Reisverslaafde schreef: ↑22-02-2024 19:05Misschien nog iets van een gedichtje erbij zeggen, zodat het hartje weer terugkomt?
Ik heb zelf geprobeerd wat bestaande gedichtjes iets aan te passen.
Een knuffel voor je tranen
Een knuffel voor je gemis
Een knuffel vol met liefs en troost
Omdat het soms zo moeilijk is
Ik vind de weg terug naar jou
De weg via de sterrenlaan
Ik vlieg door de wolken
Heel ver voorbij de maan
Ik heb je weer gevonden
Je bent weer terug bij mij
Ik neem je mee
En nu ben je altijd weer dichtbij
Succes in ieder geval
(weinig toevoegend deze post maar toch...)
donderdag 22 februari 2024 om 20:28
O wacht, doet me denken aan een Disney tekenfilm: Soul. Ik weet niet voor welke leeftijd dat is, maar daar verhuist de ziel naar een ander lichaam. Heel lieve film.Laatje schreef: ↑22-02-2024 19:22Ik vind het een heel bijzonder verhaal van een heel gevoelig meisje. Je zou ook nog de regenboogbrug-metafoor kunnen gebruiken, die voor huisdieren wordt gebruikt.
Vertellen dat dieren die dood gaan, de regenboogbrug over gaan. Samen een regenboog tekenen. Foto van de oude knuffel, met een mooi zelfgemaakt hartje erbij, aan de ene kant van de regenboog leggen en de nieuwe knuffel aan de andere kant. Laat de foto van knuffel met het hartje over de regenboogbrug teruggaan naar de nieuwe knuffel. Misschien is dit een ritueel wat past bij je dochter.
donderdag 22 februari 2024 om 20:56
Hopelijk vinden jullie een mooie manier om de pijn wat te verzachten.
donderdag 22 februari 2024 om 21:24
donderdag 22 februari 2024 om 21:39
Misschien raar, maar ik zou juist haar verdriet erkennen als het er is.
Ja, je oude knuffel is kwijt. Je hebt nu deze, die is niet hetzelfde, maar gaat over een tijdje wel weer hetzelfde voor je betekenen. Hoe meer je ermee knuffelt, hoe eerder hij 'eigen' is, dus laat hem je nu maar troosten en je tranen drogen.
Vertel hem alle verhalen en je verdriet.
Juist het erkennen dat ze verdrietig is en op haar manier rouwt om het verlies van haar vriendje zorgt dat ze leert omgaan met haar emoties.
Deze knuffel is bijna exact hetzelde, dus het gaat haar echt om het sentiment, het idee van verlies en nooit meer terug.
Dat is ook rot, maar wel iets om mee te oefenen samen.
Je voelt dat, dat is naar. Hoe kunnen we zorgen dat je dat gevoel het best kan verdragen?
Want een hartjes-ritueel is mooi, maar gaat haar verdriet denk ik niet wegnemen.
Leer haar omgaan met haar emoties. Erken ze, leg uit hoe gevoel werkt, comfort haar zoveel mogelijk als dat nodig is.
Ja, je oude knuffel is kwijt. Je hebt nu deze, die is niet hetzelfde, maar gaat over een tijdje wel weer hetzelfde voor je betekenen. Hoe meer je ermee knuffelt, hoe eerder hij 'eigen' is, dus laat hem je nu maar troosten en je tranen drogen.
Vertel hem alle verhalen en je verdriet.
Juist het erkennen dat ze verdrietig is en op haar manier rouwt om het verlies van haar vriendje zorgt dat ze leert omgaan met haar emoties.
Deze knuffel is bijna exact hetzelde, dus het gaat haar echt om het sentiment, het idee van verlies en nooit meer terug.
Dat is ook rot, maar wel iets om mee te oefenen samen.
Je voelt dat, dat is naar. Hoe kunnen we zorgen dat je dat gevoel het best kan verdragen?
Want een hartjes-ritueel is mooi, maar gaat haar verdriet denk ik niet wegnemen.
Leer haar omgaan met haar emoties. Erken ze, leg uit hoe gevoel werkt, comfort haar zoveel mogelijk als dat nodig is.
donderdag 22 februari 2024 om 21:45
Als je wilt TO wil ik best een brief namens de knuffel schrijven met foto's die ik fotoshop van de knuffel, vanuit de hemel, regenboogbrug aan je dochter.
Dat het daar mooi is en hij/zij daar veel vriendjes heeft, veel ijsjes mag eten en spelen en niet precies weet hoe hij/zij daar gekomen is maar wel ook haar mist maar dat er 1 brief geschreven mocht worden om afscheid te nemen.
Een laatste groet kan verzachtend werken.
Dat het daar mooi is en hij/zij daar veel vriendjes heeft, veel ijsjes mag eten en spelen en niet precies weet hoe hij/zij daar gekomen is maar wel ook haar mist maar dat er 1 brief geschreven mocht worden om afscheid te nemen.
Een laatste groet kan verzachtend werken.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
donderdag 22 februari 2024 om 21:50
Vreemde titel maar ik snap het helemaal! Wij waren vorig jaar de beer vergeten in het buitenland! Ik was er zelf ook gewoon ziek van en miste het ding bijna net zo erg als dochter. Echt knoop in mijn maag ook.
Gelukkig heeft hij zijn weg terug gevonden naar ons.
De tips nog niet gelezen maar zitten vast goede tussen
Gelukkig heeft hij zijn weg terug gevonden naar ons.
De tips nog niet gelezen maar zitten vast goede tussen
I wanna live my life with the volume full!
donderdag 22 februari 2024 om 23:12
Ja, dat doen we ook hoor! Dit is ook niet bedoeld om het verdriet op te lossen, maar om het wellicht een plaatsje te kunnen geven en de band tussen haar en "De nieuwe" te versterken.Avocadeau schreef: ↑22-02-2024 21:39Misschien raar, maar ik zou juist haar verdriet erkennen als het er is.
Ja, je oude knuffel is kwijt. Je hebt nu deze, die is niet hetzelfde, maar gaat over een tijdje wel weer hetzelfde voor je betekenen. Hoe meer je ermee knuffelt, hoe eerder hij 'eigen' is, dus laat hem je nu maar troosten en je tranen drogen.
Vertel hem alle verhalen en je verdriet.
Juist het erkennen dat ze verdrietig is en op haar manier rouwt om het verlies van haar vriendje zorgt dat ze leert omgaan met haar emoties.
Deze knuffel is bijna exact hetzelde, dus het gaat haar echt om het sentiment, het idee van verlies en nooit meer terug.
Dat is ook rot, maar wel iets om mee te oefenen samen.
Je voelt dat, dat is naar. Hoe kunnen we zorgen dat je dat gevoel het best kan verdragen?
Want een hartjes-ritueel is mooi, maar gaat haar verdriet denk ik niet wegnemen.
Leer haar omgaan met haar emoties. Erken ze, leg uit hoe gevoel werkt, comfort haar zoveel mogelijk als dat nodig is.
donderdag 22 februari 2024 om 23:16
Ach, wat lief van je dankjewel!Lolainthebigcity schreef: ↑22-02-2024 21:45Als je wilt TO wil ik best een brief namens de knuffel schrijven met foto's die ik fotoshop van de knuffel, vanuit de hemel, regenboogbrug aan je dochter.
Dat het daar mooi is en hij/zij daar veel vriendjes heeft, veel ijsjes mag eten en spelen en niet precies weet hoe hij/zij daar gekomen is maar wel ook haar mist maar dat er 1 brief geschreven mocht worden om afscheid te nemen.
Een laatste groet kan verzachtend werken.
Ik wil zo min mogelijk dingen doen of zeggen wat zij als nep zal beschouwen.
Ze is helaas la genoeg om te begrijpen dat haar knuffel die brief niet geschreven kan hebben.
Of ze ook echt gelooft in het "overvliegen van het hartje" vraag ik me al af, maar daar heeft ze niks anders dan positief op gereageerd.
donderdag 22 februari 2024 om 23:39
Ahh, goed van je.
Dan hoop ik dat je samen met haar iets kan bedenken om het een plaatsje te kunnen geven.
Kind hier maakt 'altaartjes'. Een zelfgemaakte tekening, een foto, en liefst een steen met daarop de datum...
De eerste keer haalde ik daar mijn wenkbrauw even over op, maar ondertussen weet ik dat het de manier is waarop kind verwerkt dat iets dierbaars weg of kapot is.
Kan ook nog zomaar ineens een uur overstuur zijn over een verloren knuffel van 3 jaar terug.
Ik vertaal het als gemis naar de periode die erbij hoorde, moeite met 'einde era', dat dat stukje nooit meer terug zal komen, die tijd voorbij is. Gevoelsmatig is het meer dan alleen het verloren voorwerp waar om gerouwd wordt hier in huis.
Sterkte!
Zo sneu, dat heftige kinderverdriet!
Dan hoop ik dat je samen met haar iets kan bedenken om het een plaatsje te kunnen geven.
Kind hier maakt 'altaartjes'. Een zelfgemaakte tekening, een foto, en liefst een steen met daarop de datum...
De eerste keer haalde ik daar mijn wenkbrauw even over op, maar ondertussen weet ik dat het de manier is waarop kind verwerkt dat iets dierbaars weg of kapot is.
Kan ook nog zomaar ineens een uur overstuur zijn over een verloren knuffel van 3 jaar terug.
Ik vertaal het als gemis naar de periode die erbij hoorde, moeite met 'einde era', dat dat stukje nooit meer terug zal komen, die tijd voorbij is. Gevoelsmatig is het meer dan alleen het verloren voorwerp waar om gerouwd wordt hier in huis.
Sterkte!
Zo sneu, dat heftige kinderverdriet!
vrijdag 23 februari 2024 om 00:32
Wat een drama voor je dochter. Een hartje van vilt misschien en dat als een kettinkje bevestigen aan de nieuwe knuffel.
Wij hebben overigens naam labels op de konijnen van onze dochter genaaid met een telefoon nummer - misschien een goede tip. Op die manier kwam een bunny alsnog weer thuis nadat ze hem ergens had laten liggen.
Wij hebben overigens naam labels op de konijnen van onze dochter genaaid met een telefoon nummer - misschien een goede tip. Op die manier kwam een bunny alsnog weer thuis nadat ze hem ergens had laten liggen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 23 februari 2024 om 00:38
Ik vind het nogal overtrokken allemaal. Ik heb als kind afscheid moeten nemen van mijn huisdier (konijn) en later katten. En dat vond ik behoorlijk traumatisch maar ik ben er overheen gekomen. Ik ( en mijn kinderen) heb zelf nooit een lievelings knuffel gehad. Lijkt mij ontzettend onhandig. Misschien omdat ze hier zowat verzuipen in hun knuffels en speelgoed 
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 23 februari 2024 om 06:51
GroenTuintje schreef: ↑23-02-2024 00:38Ik vind het nogal overtrokken allemaal. Ik heb als kind afscheid moeten nemen van mijn huisdier (konijn) en later katten. En dat vond ik behoorlijk traumatisch maar ik ben er overheen gekomen. Ik ( en mijn kinderen) heb zelf nooit een lievelings knuffel gehad. Lijkt mij ontzettend onhandig. Misschien omdat ze hier zowat verzuipen in hun knuffels en speelgoed
Dit spreekt nogal tegen hè?
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 23 februari 2024 om 07:19
Het is haar lievelingsknuffel! Toen mijn dochter haar grijze Jellycat bunny kwijt was en iemand die ergens gezien had, heb ik door het park gerend alsof mijn leven er vanaf hing…GroenTuintje schreef: ↑23-02-2024 00:38Ik vind het nogal overtrokken allemaal. Ik heb als kind afscheid moeten nemen van mijn huisdier (konijn) en later katten. En dat vond ik behoorlijk traumatisch maar ik ben er overheen gekomen. Ik ( en mijn kinderen) heb zelf nooit een lievelings knuffel gehad. Lijkt mij ontzettend onhandig. Misschien omdat ze hier zowat verzuipen in hun knuffels en speelgoed
Als kind had ik een pop: dat ding was op een gegeven moment compleet gerafeld. Ik was intens verdrietig toen ik haar kwijt raakte. Mijn moeder heeft toen een nieuwe genaaid, maar dat was niet hetzelfde…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 23 februari 2024 om 08:15
was er maar iemand voor je geweest, die dit liefdevol had opgevangenGroenTuintje schreef: ↑23-02-2024 00:38Ik vind het nogal overtrokken allemaal. Ik heb als kind afscheid moeten nemen van mijn huisdier (konijn) en later katten. En dat vond ik behoorlijk traumatisch maar ik ben er overheen gekomen. Ik ( en mijn kinderen) heb zelf nooit een lievelings knuffel gehad. Lijkt mij ontzettend onhandig. Misschien omdat ze hier zowat verzuipen in hun knuffels en speelgoed
vrijdag 23 februari 2024 om 11:26
ik ben 43. heb toen ik 12 was een knuffel van opa en oma gekregen. wij waren daar omdat ándere opa overleed.Juultje schreef: ↑22-02-2024 18:23Mijn dochter van 17 slaapt ook nog steeds met de knuffel die ze al net zo lang heeft. Zoon van 14 ook, maar die kan eventueel wel zonder, dochter eigenlijk niet. Ze heeft een reserve, maar die is niet helemaal slap geknuffeld, dus als de ‘echte’ ooit sneuvelt of kwijtraakt is ze denk ik echt erg verdrietig. Ook al is ze bijna 18….
Ik snap dus ook heel goed dat je iets voor je dochter wilt doen
deze knuffel ligt nog steeds in mijn bed en ik kan sinds een jaar of 5 op vakantie zonder knuffel.
dus...
En doooooor!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
