Het is even teveel met dreumes

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 19:07

Hoi allemaal,

Ik open dit topic omdat ik hoop herkenning te vinden.

Ons zoontje wordt bijna 1,5 en is zeer ondernemend. Zo ondernemend dat als ik zelfs maar ga plassen de lamp is omgegooid, alle schoenen door de gang liggen, hij zijn hoofd heeft gestoten en alle keukenkastjes openstaan.

Hij huilt de laatste tijd ook ontzettend veel bij alles. Als ik nee zeg, als ik m’n schoenen pak om ze aan te doen, als ik mijn eigen ontbijt smeer (hij heeft dan al brood) en ook als ik een slokje water neem.

Het is wellicht allemaal normaal dreumes gedrag, maar het is me soms even teveel. Ik zit ook in de ziektewet vanwege langdurige bekkenklachten, dus mijn lichaam helpt ook niet altijd mee. Ook wil hij vaak niet vastgehouden of getroost worden en duwt me dan weg. Als ik hem neerzet is het ook niet goed en gaat hij vaak nog harder huilen.

Iemand die het herkent en een hart onder de riem heeft? Kan wel een peptalk gebruiken

blijfgewoonbianca donderdag 12 januari 2023 om 20:27

https://www.lannoo.be/nl/blog/tips-insp ... rskleuters

https://ishetalspeeltijd.nl/20-dreumes-activiteiten/

Gewoon ( hun ) speelgoed hebben ze vaak ook wel gezien.

blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 12-01-2023 20:39

15.98% gewijzigd

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Tweetje2014 donderdag 12 januari 2023 om 20:37

poldervrouw schreef: ↑
12-01-2023 20:19
Box.. simpel.. Als je de kamer uit moet of even je hand vrij wil. Box.. en laat maar huilen.

consequent zijn
nee is nee
dreinen is een no-go. Als er niets aan de hand is dan hoeft er niet gedreind te worden. Negeren dat gedrag

En eten geen drama van maken. Eet hij, mooi, eet hij niet, morgen weer een dag

HEt gaat over. Het is vaak frustratie omdat ze veel meer willen dan dat ze kunnen. Vaak als ze weer iets nieuws kunnen, wordt het gedrag ook beter.

Adem in.. adem uit

Wij hebben meerdere kinderen en bij het merendeel werkt de aanpak zoals je zegt, maar dat is helaas niet altijd zo. Op sommige kinderen heb je helaas niet veel grip door je eigen aanpak. Bij 1 van onze kinderen werden wij tot wanhoop gedreven, geen land mee te bezeilen ondanks dezelfde consequente aanpak als bij de anderen. Jarenlang mee getobt en pas tegen een jaar of zes werd hij wat meer meegaand. Ook de juffen zaten met handen in het haar op peuterspeelzaal en basisschool zaten die periode met handen in het haar. Gelukkig toch goed gekomen, maar als ouders/gezin ga je redelijk kapot die jaren.

Zeeschelp donderdag 12 januari 2023 om 20:50

Wat lees ik hier nog veel mensen die zeggen dat ze hun huilende dreumes negeren.. 6 maanden geleden stond je nog een baby heen en weer te wiegen, en nu ze kunnen lopen moeten ze blijkbaar opeens zich maar niet aan stellen terwijl het in hun ogen heel groot is. Kun je toch niet verwachten van zo'n ukje? Moet die opeens leren zichzelf te troosten en kalmeren? Zelfs veel volwassenen hebben daar nog moeite mee.

Ik las eens een voorbeeld van Dr Becky, en dat heeft zo mijn ogen geopend. Ik vind haar sowieso fantastisch en onze dochter reageert mega goed op haar manier van omgaan met woedeuitbarstingen en andere gedragsuitdagingen.
Ze gaat uit van: empathie, valideren van het gevoel, maar ook een grens stellen.
Ze gaf als voorbeeld dat je in een vliegtuig zit, en er is heftige turbulentie. Je raakt er overstuur van, en dan doen de piloten een mededeling:
Piloot 1:
'Hou eens op met dat geschreeuw, er is helemaal niks aan de hand. Je stelt je aan! Ga eens zitten en doe normaal!'
Ik word hier niks rustiger van. Snapt deze piloot wel hoe ernstig de turbulentie is?
Piloot 2:
'Ik word helemaal gek van al dat gegil en dan kan ik me niet focussen. Ik ga je geluid uitzetten en negeren'
Top, nu ben ik niet meer bang voor de turbulentie maar voor het feit dat mijn piloot niet competent is. Deze luistert niet eens!
Piloot 3:
'Ik hoor dat er mensen bang zijn. Je hebt gelijk, er is inderdaad best veel turbulentie. Maar je angst is niet nodig. Ik heb hier ervaring mee en ik weet wat ik doe. Ik weet dat we samen veilig aan gaan komen. Laten we stoppen met gillen en samen drie keer diep rustig ademhalen.'
De piloot is rustig, toont empathie, valideert mijn angst maar stelt ook een grens. Deze piloot stelt me gerust en ik kalmeer.

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 21:08

initiumnovum schreef: ↑
12-01-2023 20:15
Zoals ik het lees is dat hij om aandacht, nabijheid en grenzen vraagt.

Heb je een duidelijke dagstructuur en betrek je hem bij dagelijkse bezigheden? Onderneem je activiteiten met hem? Bijvoorbeeld samen de was doen, samen boodschappen opruimen, samen een puzzeltje maken, lekker buiten spelen (weer of geen weer), boekjes lezen, zingen etc?

Als je dat allemaal al doet dan is loose parts play of montessori play misschien wel iets voor jullie. (Als het goed maakt dat moe).

Je kunt ook een mand met speelgoed houden voor als je naar de wc gaat oid waar hij normaal niet mee mag spelen. Wc tijd is heilig. Vooral alleen op de wc.

Maar ook qua eten, nee is nee. Je hoeft niet overal in mee te gaan. Ik denk dat je daar iets duidelijker in moet zijn. En misschien ook consequent (dat weet ik natuurlijk niet of je dat al doet .) het lijkt alsof hij ruimte voelt door het steeds te proberen.

Maar ik weet natuurlijk niet meer dan wat er in de OP staat, wie weet denk je, mens je kent mij niet’ dat klopt ook

Ik vind dit juist hele fijne tips! Doordat ik zelf zo uitgeput ben heb in de neiging hem zichzelf te laten vermaken, en dat werkt averechts natuurlijk en dat kan hij nog niet echt. We hebben wel een speelhoek voor hem ingericht en probeer goed aan toy rotation te doen, zodat het interessant blijft. Hebben veel open einde speelgoed en hij kan daar (soms) wel lekker mee spelen. Ook hebben we een keukentje en hij roert er wat op los. Hebben nu ook een leertoren, zodat hij erbij kan staan in de keuken en kan helpen, dat vindt hij ook heel leuk.

Ik heb zelf adhd en als mijn hoofd overvol is, is iets bedenken om te doen soms lastig. Ga het eens voor mezelf opschrijven, wat makkelijker om op terug te vallen.

Zeeschelp donderdag 12 januari 2023 om 21:09

Wat ik me opeens bedenk: kan het verlatingsangst zijn TO? Bij 18 maanden krijgen ze daar weer zon piek van (geloof de eerste rond 9maand?) Onze dochter heeft die pieken altijd iets eerder en had 6 weken terug ook opeens moeite met in slaap vallen etc en huilen bij afscheid kdv. Toen wilde ze ook opeens niet getroost maar ook niet neergezet. Uiteindelijk als de eerste ‘woede’ eraf was liet ze zich wel troosten en knuffelen. Dat ging wel vanzelf weer beter en over!

zeeschelp wijzigde dit bericht op 12-01-2023 21:10

11.35% gewijzigd

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 21:10

Tweetje2014 schreef: ↑
12-01-2023 20:17
Lieve TO, zelf niet in optimale topvorm verkeren, fysiek en geestelijk en ondertussen topsport met je dreumes moeten uitoefenen put natuurlijk compleet uit! Tips heb ik niet, anders dan proberen je rust te pakken op alle momenten dat het kan! Laat je aanrecht een chaos zijn, de wasmand overvol en de stof 3 cm dik, gewoon de boel de boel laten en geen slaaf van je leven worden.
Verder herkenning en een knuffel!

Lief, dankjewel

theetjeerbij wijzigde dit bericht op 12-01-2023 21:26

1.36% gewijzigd

stipjepipje donderdag 12 januari 2023 om 21:11

Mijn zoontje had ook zo’n fase van alleen maar huilen, dat betekende altijd tandjes/kiesjes, en een bepaalde fase was het verlatingsangst. Dat heb ik gewoon maar geaccepteerd en dus zat ik met peuter op schoot ok de wc

Enige tip die ik heb: regel af en toe een break, precies zoveel als je nodig hebt om sane te blijven. Hier was dat door zelf weer wat te gaan werken (2,5 dag) en af en toe oppas zodat ik even 2 uurtjes met mezelf de stad in kon. Heerlijk, kun je er daarna weer tegen aan.

poldervrouw donderdag 12 januari 2023 om 21:14

Zeeschelp schreef: ↑
12-01-2023 20:50
Wat lees ik hier nog veel mensen die zeggen dat ze hun huilende dreumes negeren..

Je hebt negeren en negeren.

Ik zei meestal: Ik hoor dat je heel boos bent en mama kan het niet voor je oplossen/wat jij wil kan nu niet/we gaan eerst XYZ en dan mag jij ABC. En als kind dan bleef dreinen was het heel simpel "mama heeft net XYZ gezegd, dan is het nu klaar" en dan negeer ik het gedrein. NAtuurlijk als kind echt verdriet heeft of iets dergelijk negeer je kind niet. maar dreinen ? Dreinen is zeuren en zeuren ben ik heel snel klaar mee

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 21:16

Zeeschelp schreef: ↑
12-01-2023 21:09
Wat ik me opeens bedenk: kan het verlatingsangst zijn TO? Bij 18 maanden krijgen ze daar weer zon piek van (geloof de eerste rond 9maand?) Onze dochter heeft die pieken altijd iets eerder en had 6 weken terug ook opeens moeite met in slaap vallen etc en huilen bij afscheid kdv. Toen wilde ze ook opeens niet getroost maar ook niet neergezet. Uiteindelijk als de eerste ‘woede’ eraf was liet ze zich wel troosten en knuffelen. Dat ging wel vanzelf weer beter en over!

Daar heb ik serieus nog niet eens bij stil gestaan. Nu je het zegt klopt het inderdaad dat hij bij het kdv wat meer moeite heeft. Normaal wandelde hij altijd naar binnen zonder nog oog voor me te hebben, nu wil hij graag opgetild en vastgehouden worden. Hij huilt de laatste tijd ook heel hard als we thuis zijn van het kdv. We gaan binnenkort wisselen naar een plek waar ze veel meer buiten zijn en veel montessori achtige activiteiten doen, hoop ook dat hij dan wat meer op zijn plek zit.

Anoniem_65020ff49281f donderdag 12 januari 2023 om 21:22

In het kader van naar buiten: Heb je al een ielm softshell pak? Dan kun je in alle weersomstandigheden naar buiten zonder dat kleren zeiknat worden.

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 21:29

Banananaa schreef: ↑
12-01-2023 21:22
In het kader van naar buiten: Heb je al een ielm softshell pak? Dan kun je in alle weersomstandigheden naar buiten zonder dat kleren zeiknat worden.

Ja die hebben we! Alleen geen laarzen dus die ga ik morgen kopen. Hij stampt graag in de plassen, maar moet wel huilen van natte sokken

stipjepipje donderdag 12 januari 2023 om 21:50

Theetjeerbij schreef: ↑
12-01-2023 21:16
Daar heb ik serieus nog niet eens bij stil gestaan. Nu je het zegt klopt het inderdaad dat hij bij het kdv wat meer moeite heeft. Normaal wandelde hij altijd naar binnen zonder nog oog voor me te hebben, nu wil hij graag opgetild en vastgehouden worden. Hij huilt de laatste tijd ook heel hard als we thuis zijn van het kdv. We gaan binnenkort wisselen naar een plek waar ze veel meer buiten zijn en veel montessori achtige activiteiten doen, hoop ook dat hij dan wat meer op zijn plek zit.

hier was het echt heel erg die fase. En dan is schoenen aan doen al teken dat je weggaat dus paniek. Veel kiekeboe spelen of verstoppen thuis en tadaaaa daar is mama weer. Ook duidelijk vertellen wat je gaat doen, zodat ze snappen wat er gaat volgen. Heel moeilijk om ineens te moeten begrijpen voor die kleine hersentjes, dat mama er misschien niet altijd zal zijn. Best zielig ook. Door het zo te zien kon ik er meer begrip voor opbrengen op de moeilijke dagen. En daar mezelf breaks te gunnen

S0LEIL donderdag 12 januari 2023 om 21:50

Theetjeerbij schreef: ↑
12-01-2023 21:29
Ja die hebben we! Alleen geen laarzen dus die ga ik morgen kopen. Hij stampt graag in de plassen, maar moet wel huilen van natte sokken

Mijn zoon stampt zo hard, dat de sokken in de laarzen ook nat zijn. En zelfs het iELM pak soms doorweekt.
Ik vind laarzen vooral fijn om zijn dure schoenen een beetje heel te houden.

Tip: koop zelf ook laarzen.
Lekker meestampen (of erdoorheen waden, als dat beter is voor je bekken) helpt goed om je eigen hoofd leeg te maken weet ik inmiddels. En je zoon vindt het geweldig, samen gek doen met mama.

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 22:02

S0LEIL schreef: ↑
12-01-2023 21:50
Mijn zoon stampt zo hard, dat de sokken in de laarzen ook nat zijn. En zelfs het iELM pak soms doorweekt.
Ik vind laarzen vooral fijn om zijn dure schoenen een beetje heel te houden.

Tip: koop zelf ook laarzen.
Lekker meestampen (of erdoorheen waden, als dat beter is voor je bekken) helpt goed om je eigen hoofd leeg te maken weet ik inmiddels. En je zoon vindt het geweldig, samen gek doen met mama.

Goede tip! Dat gaan we samen eens proberen. Heb ook een waterdichte jas en neem dan maar een paraplu mee onder het mom ‘slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding’.

Skawa donderdag 12 januari 2023 om 22:32

Pff dat klinkt zwaar To, ik vind het soms ook erg zwaar met mijn 2 jarige maar dit gedrag ( het vele huilen ) herken ik van mijn beiden kids niet.
Kun je hem soms activiteiten aanbieden die meer gekaderd zijn? Kleien bijv maar vanuit de kinderstoel dan kun jij even ernaast zitten met een kop thee en uitpuffen. Stickertjes plakken.

Mijn 2 jarige staat wel altijd in de wc

where ever you go, go with your heart

Wombat donderdag 12 januari 2023 om 22:34

Ik vond 1,5 echt de moeilijkste leeftijd. Zeker bij de oudste.
Ze willen zoveel en kunnen nog zo weinig. Een brok frustratie.
Daarna wordt het echt beter! Zeker als je een beetje vlotte prater hebt is 2 alweer zoveel beter dan 1,5.

Theetjeerbij donderdag 12 januari 2023 om 22:42

Skawa schreef: ↑
12-01-2023 22:32
Pff dat klinkt zwaar To, ik vind het soms ook erg zwaar met mijn 2 jarige maar dit gedrag ( het vele huilen ) herken ik van mijn beiden kids niet.
Kun je hem soms activiteiten aanbieden die meer gekaderd zijn? Kleien bijv maar vanuit de kinderstoel dan kun jij even ernaast zitten met een kop thee en uitpuffen. Stickertjes plakken.

Mijn 2 jarige staat wel altijd in de wc

We hebben een boekje met Nijntje stickers liggen, die kunnen we wel eens gaan gebruiken! Stickertjes plakken heb ik nog niet met hem gedaan. Verf likt hij helaas aan en ben bang dat hij de klei opeet

S0LEIL donderdag 12 januari 2023 om 22:43

Theetjeerbij schreef: ↑
12-01-2023 22:42
We hebben een boekje met Nijntje stickers liggen, die kunnen we wel eens gaan gebruiken! Stickertjes plakken heb ik nog niet met hem gedaan. Verf likt hij helaas aan en ben bang dat hij de klei opeet

Play-doh kan "gewoon" gegeten worden. Maar dat doet hij waarschijnlijk maar één keer, want het is heel zout.

Aviendha donderdag 12 januari 2023 om 22:46

Zeeschelp, als mijn zoon keihard gilt omdat hij bijvoorbeeld zijn sokken aan moet doen, of omdat het na 5 boekjes voorlezen een keer klaar is, geloof ik niet dat hij het ervaart als turbulentie. Ik denk dat hij gewoon grenzen aan het testen is. Om dat soort dingen ga ik niet mega empathisch doen, dat moeten ze ook leren.

Forget about what I said; the lights are gone and the party's over

m-april donderdag 12 januari 2023 om 22:50

GroenTuintje schreef: ↑
12-01-2023 20:25
Die van mij klommen gewoon uit de box hoor

Mijn jongste klom toen ze 9maanden was al uit de box

alleen landde ze dan meestal headfirst op de grond, dus toen hebben we de box weggedaan.

agene donderdag 12 januari 2023 om 23:06

Zeeschelp schreef: ↑
12-01-2023 19:37
Dochter had ook deze fase (is nu 17 maand), maar spreekt sinds zon 6 weken heel behoorlijk en toen is het gedrag ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze kan nu heel goed aangeven wat ze wil en dat scheelt een hoop frustratie. Ook bied ik haar volop keuzes (de roze of de paarse beker? Melk of water? Welk boekje? etc) en dat geeft haar een gevoel van autonomie waar ze erg goed op reageert. Het is me trouwens ook opgevallen dat ze echt opstandig wordt van het woordje 'nee' dus ik verwoord het anders ("Kom, die la is voor mama, deze is voor jou")
We hebben ook in de keuken een paar lades waar ze in mag rommelen en dat vindt ze heel erg leuk. Dan mag ze van mij bijvoorbeeld de lepels bij de lepels zoeken en de broodmesjes bij de broodmesjes (niet scherp natuurlijk, voor daar reactie op komt )
Ik probeer ook zo veel mogelijk de frustratie los te laten om bende die ze maakt, zolang het niet gevaarlijk is en ze is lekker bezig laat ik haar en dan ruimen we het erna weer samen op (die opdrachtjes vindt ze ook heel leuk trouwens: handdoeken terug in de la bijv, of bij de schone was de gekleurde sokken bij elkaar zoeken).
Als ze iets doet wat echt niet door de beugel kan dan doe ik hetzelfde als hoe ik onze pups opvoed (haha): nee zeggen en afleiden met iets anders, bijv speelgoed wat ze heel erg leuk vindt.

Ik ben het trouwens oneens met de reacties hierboven, ook met het huilen 'om niks' troost ik wel. Ze is pas net baby af(!) en wij kunnen iets dan wel 'om niks' vinden, maar voor zo'n kleintje is het heel wat. Ik zeg dan "Ach kom maar bij mama, je wil zooo graag in die la en dat mag niet en dat vind jij dan heel stom, dat snapt mama! Hier hebben we 2 leuke speeltjes waar je wel mee mag spelen, zullen we blokken bouwen of met de auto spelen?" Werkt eigenlijk altijd. Die emoties zijn nog zo groot bij die kleintjes, aan ons om ze te helpen reguleren. Het is pas een dreumes he!
Het wordt echt beter!

Heel herkenbaar dit! Mijn kinderen hadden rond dezelfde leeftijd ook een lastige periode, volgens mij omdat ze veel meer wilden communiceren dan ze konden. Ik zou het huilen dus zéker niet negeren, want dat lijkt me nog eens extra rot voor je kind: je probeert iets te zeggen, dat lukt niet en dan word je ook nog genegeerd.

Zeeschelp donderdag 12 januari 2023 om 23:08

Aviendha schreef: ↑
12-01-2023 22:46
Zeeschelp, als mijn zoon keihard gilt omdat hij bijvoorbeeld zijn sokken aan moet doen, of omdat het na 5 boekjes voorlezen een keer klaar is, geloof ik niet dat hij het ervaart als turbulentie. Ik denk dat hij gewoon grenzen aan het testen is. Om dat soort dingen ga ik niet mega empathisch doen, dat moeten ze ook leren.

Dat mag natuurlijk, maar ik kijk daar anders tegenaan. Het is heel makkelijk voor ons om te bepalen dat iets wel meevalt, terwijl het voor zon kleintje heel groot kan zijn. Ik zou er ook goed van balen als ik me heb verheugd om even lekker te forummen op de bank en iemand pakt mijn laptop af, of dwingt mij mn schoenen aan te doen en mee te gaan terwijl ik niet snap waarom.
Ze kunnen dat prima leren mét empathie, mijn inziens. Dochter krijgt heus wel grenzen maar wel op een manier die ook begrip heeft voor haar ‘visie’. Je kan dezelfde grens op verschillende manieren brengen. Heeft ze ook nodig trouwens, het is een ondernemend meisje

teaforthree vrijdag 13 januari 2023 om 14:42

Lieve to,
Dit is héél herkenbaar! Ik heb ook zo'n exemplaar. Hij klom als baby zijnde al uit de kinderstoel en op de tafel, net op de momenten dat ik bijvoorbeeld even met zijn zus bezig was, (laten we het erop houden dat hij een aardig hard hoofd heeft

) en ik kon nog niet eens naar de wc of meneer had het hele huis al verbouwd. Daarnaast heeft hij ook een enorm pittig karakter en gilt daardoor wanneer hem iets niet aanstaat. Geen fijne combinatie met een 1.5 jaar oudere zus en een babybroertje van 9 maanden in huis. Wat mij er doorheen heeft gesleept is tegen mezelf zeggen dat het wel weer overgaat en dat het een faaaaase is. Weliswaar een erg lange, maar toch. Hij is nu 2.5 en nog steeds een kleine draak, maar sinds hij zich beter uit kan drukken (duurde lang voordat hij ging praten), merk ik wel dat het beter gaat.
Qua tips moest ik even denken, maar wat mij heeft geholpen is om hem taakjes te geven. Wanneer ik de was aan het vouwen was, kreeg hij ook een stapeltje doekjes/sokken. Bij het uitruimen van de vaatwasser, mocht hij zijn eigen beker en bordje terug zetten.
Wanneer ik moest plassen, ging hij mee. Niet altijd even praktisch, maar zo hield ik hem wel afgeleid en het voorkwam dat hij alles overhoop haalde.
Wat betreft die heftige reacties:
Wanneer mijn zoontje niet getroost wil worden, laat ik hem even, maar blijf wel in de buurt. Vooral de verbinding blijven houden is belangrijk. Na een paar minuten wil hij vaak wel even op schoot of een knuffel. Voor kleine kindjes zijn gevoelens gewoon heel groot, dus reageren ze ook heftiger omdat ze die emotie nog niet goed kunnen reguleren.
Hij heeft helaas de leeftijd waarop ze grenzen opzoeken en het ene kind kan hier beter mee omgaan dan het andere. Uiteindelijk wordt het beter, echt. Het is super pittig, maar ook aan deze fase komt weer een einde!

Ik weet dat ik in mijn eigen wereld leef. Dat geeft niet, ze kennen me daar.

CHL zaterdag 14 januari 2023 om 09:13

Ik ben inmiddels ook weer in deze fase aanbeland en de grap is dat ik dus al was vergeten hoe vermoeiend het ook al weer is. Achteraf herinner ik me dus vooral hoe leuk ze zijn als dreumes, maar nu ik er weer middenin zit weet ik dat ik bij de oudste 2 ook zo gesloopt was aan het einde van de dag. Het is nog geen 9 uur en ik heb de dreumes al 384 keer uit de hondenmand moeten halen, hij heeft het waterbakje al 2 keer leeggegoten, waarvan 1 keer over zichzelf, al het speelgoed uit de manden en kasten over de vloer bezaaid, de knoppen van de oven verstopt en 700 pogingen gedaan om de salontafel naar de keuken te schuiven om te gebruiken als klimrek om op de aanrecht te kunnen kijken

Mijn tactiek is eigenlijk heel simpel: zo moe mogelijk maken. Sowieso moet hij vaak al mee de oudste 2 brengen en halen van school/peuteropvang/zwemles/gym/scouting/dansles en ga ik met hem naar muziek op schoot en dan is hij eigenlijk altijd wel rustig, dan valt er weer ff wat anders te zien. Maar bv boodschappen doen, boswandeling of binnenspeeltuin plan ik niet echt op een moment, maar dat doen we dan als ik het ff beu ben om hem voor de 80e keer te corrigeren op hetzelfde, dan is even een andere omgeving voor ons allebei fijn

Theetjeerbij zaterdag 14 januari 2023 om 10:25

teaforthree schreef: ↑
13-01-2023 14:42
Lieve to,
Dit is héél herkenbaar! Ik heb ook zo'n exemplaar. Hij klom als baby zijnde al uit de kinderstoel en op de tafel, net op de momenten dat ik bijvoorbeeld even met zijn zus bezig was, (laten we het erop houden dat hij een aardig hard hoofd heeft ) en ik kon nog niet eens naar de wc of meneer had het hele huis al verbouwd. Daarnaast heeft hij ook een enorm pittig karakter en gilt daardoor wanneer hem iets niet aanstaat. Geen fijne combinatie met een 1.5 jaar oudere zus en een babybroertje van 9 maanden in huis. Wat mij er doorheen heeft gesleept is tegen mezelf zeggen dat het wel weer overgaat en dat het een faaaaase is. Weliswaar een erg lange, maar toch. Hij is nu 2.5 en nog steeds een kleine draak, maar sinds hij zich beter uit kan drukken (duurde lang voordat hij ging praten), merk ik wel dat het beter gaat.
Qua tips moest ik even denken, maar wat mij heeft geholpen is om hem taakjes te geven. Wanneer ik de was aan het vouwen was, kreeg hij ook een stapeltje doekjes/sokken. Bij het uitruimen van de vaatwasser, mocht hij zijn eigen beker en bordje terug zetten.
Wanneer ik moest plassen, ging hij mee. Niet altijd even praktisch, maar zo hield ik hem wel afgeleid en het voorkwam dat hij alles overhoop haalde.
Wat betreft die heftige reacties:
Wanneer mijn zoontje niet getroost wil worden, laat ik hem even, maar blijf wel in de buurt. Vooral de verbinding blijven houden is belangrijk. Na een paar minuten wil hij vaak wel even op schoot of een knuffel. Voor kleine kindjes zijn gevoelens gewoon heel groot, dus reageren ze ook heftiger omdat ze die emotie nog niet goed kunnen reguleren.
Hij heeft helaas de leeftijd waarop ze grenzen opzoeken en het ene kind kan hier beter mee omgaan dan het andere. Uiteindelijk wordt het beter, echt. Het is super pittig, maar ook aan deze fase komt weer een einde!

Lief, dankjewel voor je uitgebreide reactie. Eigenlijk weet ik dit wel, maar als je hoofd overstroomt is het soms even lastig relativeren

Actieve topics