Het is even teveel met dreumes

BlauweDruif schreef: ↑

12-02-2023 10:47

Ik vind het op dit moment vooral heel vervelend dat zoon niet luistert. Op het kinderdagverblijf had de leidster hier ook al over "geklaagd". Maar het valt me nu ook zelf echt op als ik zoon zie met andere kindjes, zoon is veel eigenwijzer en volgt geen aanwijzingen op. Laat zich vrijwel niet corrigeren. Ik weet niet of dit een fase is of karakter of dat we niet streng genoeg met hem zijn, maar het is extreem vermoeiend. Dit is ook de reden dat we geen tweede kind willen, ik kan het echt niet aan.

Het enorm grote voordeel van twee kinderen is voor mij wel dat ze ook echt wat langer samen spelen vanaf dat de jongste 2,5-3 is. Kunnen ze een uur lang samen hondje spelen of ik zie ik zie wat jij niet ziet doen, of noem het maar op wat ik na 5 minuten al wel zat ben.
Maar het opvolgen van aanwijzingen gaat wel slechter als ze samen zijn.

BlauweDruif schreef: ↑

12-02-2023 10:47

Oh wat herken ik veel hier! Mijn zoon is ruim 2 en ook zo ondernemend! Zit nooit stil, gaat altijd op onderzoek uit en is voor niets of niemand bang. Gelukkig is mijn man heel betrokken en spenderen we allebei evenveel tijd met zoon, anders zou ik het echt niet volhouden. Ik vind het op dit moment vooral heel vervelend dat zoon niet luistert. Op het kinderdagverblijf had de leidster hier ook al over "geklaagd". Maar het valt me nu ook zelf echt op als ik zoon zie met andere kindjes, zoon is veel eigenwijzer en volgt geen aanwijzingen op. Laat zich vrijwel niet corrigeren. Ik weet niet of dit een fase is of karakter of dat we niet streng genoeg met hem zijn, maar het is extreem vermoeiend. Dit is ook de reden dat we geen tweede kind willen, ik kan het echt niet aan.

Het is zwaar inderdaad. Enige oplossing is (denk ik) miljoen keer nee blijven zeggen want straffen heeft niet echt zin bij 1,5. Doodvermoeiend is het. Ik wil wel een 2e (ben heel pril zwanger), kunnen ze mekaar lekker lastigvallen

BlauweDruif schreef: ↑

12-02-2023 10:47

Oh wat herken ik veel hier! Mijn zoon is ruim 2 en ook zo ondernemend! Zit nooit stil, gaat altijd op onderzoek uit en is voor niets of niemand bang. Gelukkig is mijn man heel betrokken en spenderen we allebei evenveel tijd met zoon, anders zou ik het echt niet volhouden. Ik vind het op dit moment vooral heel vervelend dat zoon niet luistert. Op het kinderdagverblijf had de leidster hier ook al over "geklaagd". Maar het valt me nu ook zelf echt op als ik zoon zie met andere kindjes, zoon is veel eigenwijzer en volgt geen aanwijzingen op. Laat zich vrijwel niet corrigeren. Ik weet niet of dit een fase is of karakter of dat we niet streng genoeg met hem zijn, maar het is extreem vermoeiend. Dit is ook de reden dat we geen tweede kind willen, ik kan het echt niet aan.

Herkenbaar, zaten we met vrienden en alle kinderen leuk een dag in een speeltuin, kon iedereen lekker bijkletsen, behalve ik; ik rende van hot naar her achter mijn ondernemende en eigenwijze kinderen aan. En net als bij jou, 2 van onze kinderen echt een duidelijk verschil met "gemiddelde" kinderen. Het werd pas wat beter vanaf groep 4 basisschool, ze krijgen dan meer gevoel voor hun omgeving en het effect van eigen gedrag op emoties van anderen en vanaf toen ging het bij deze 2 echt ineens zoveel gemakkelijker.
Hou vol!!!

Hier was het rond die leeftijd heel erg. Ze klom op barkrukken, tafels, van alles. Nu is ze 2 en gaat het iets beter al heeft ze laatst de tandpasta en mn dagcrème leeggespoten. Niks is veilig want ze kan overal op klimmen. Het gaat wel steeds beter. Dat huilen over veel is nog steeds zo, maar ik moet zeggen dat ik er wat meer gewend aan geraakt ben. Ik zeg kort dat het inderdaad vervelend is en dan is het meestal klaar.

Zeeschelp schreef: ↑

12-01-2023 20:50

Wat lees ik hier nog veel mensen die zeggen dat ze hun huilende dreumes negeren.. 6 maanden geleden stond je nog een baby heen en weer te wiegen, en nu ze kunnen lopen moeten ze blijkbaar opeens zich maar niet aan stellen terwijl het in hun ogen heel groot is. Kun je toch niet verwachten van zo'n ukje? Moet die opeens leren zichzelf te troosten en kalmeren? Zelfs veel volwassenen hebben daar nog moeite mee.

Ik las eens een voorbeeld van Dr Becky, en dat heeft zo mijn ogen geopend. Ik vind haar sowieso fantastisch en onze dochter reageert mega goed op haar manier van omgaan met woedeuitbarstingen en andere gedragsuitdagingen.
Ze gaat uit van: empathie, valideren van het gevoel, maar ook een grens stellen.
Ze gaf als voorbeeld dat je in een vliegtuig zit, en er is heftige turbulentie. Je raakt er overstuur van, en dan doen de piloten een mededeling:
Piloot 1:
'Hou eens op met dat geschreeuw, er is helemaal niks aan de hand. Je stelt je aan! Ga eens zitten en doe normaal!'
Ik word hier niks rustiger van. Snapt deze piloot wel hoe ernstig de turbulentie is?
Piloot 2:
'Ik word helemaal gek van al dat gegil en dan kan ik me niet focussen. Ik ga je geluid uitzetten en negeren'
Top, nu ben ik niet meer bang voor de turbulentie maar voor het feit dat mijn piloot niet competent is. Deze luistert niet eens!
Piloot 3:
'Ik hoor dat er mensen bang zijn. Je hebt gelijk, er is inderdaad best veel turbulentie. Maar je angst is niet nodig. Ik heb hier ervaring mee en ik weet wat ik doe. Ik weet dat we samen veilig aan gaan komen. Laten we stoppen met gillen en samen drie keer diep rustig ademhalen.'
De piloot is rustig, toont empathie, valideert mijn angst maar stelt ook een grens. Deze piloot stelt me gerust en ik kalmeer.

Omdat het gewoon niet altijd kan. Wat doe je als er twee kinderen tegelijkertijd huilen? De ene mocht haar regen laarzen niet aan en de andere mocht de tandpasta niet leeg spuiten. Dan moet je wel 1 even laten huilen. Of je wc is dermate groot dat het niet veilig is voor kind om rond te lopen. Dan zou ik kind ook in een box zetten, ook al huilt ze. Uiteindelijk vind ik veiligheid belangrijker dan huilen. Het is niet zo zwart wit dat de kinderen altijd huilen en je nooit troost. Je doet je best waar kan, en soms lukt het niet om het perfect te doen.

@florence 13, heel herkenbaar, maar dat is wel hoopgevend.
@Belize mooi gezegd, je kunt het ook nooit perfect doen in zo'n geval.

Toen ik vandaag met mijn zoontje boodschappen ging doen, was het weer lastig om in de kinderwagen te blijven zitten. Hij hing met zijn hoofd onder de wagen en probeerde van alles uit het mandje er onder te grijpen. Toen ik hem op de terugweg zelf liet lopen omdat het hem gelukt was om uit de (gesloten) riempjes van de wagen te wurmen stopte hij bij elke voortuin om er steentjes uit te pakken.
Vervolgens ging hij op de grond liggen toen ik hem daar weg wou halen.
Eenmaal thuis, toen ik even mijn boodschappen opruimde, schepte hij ondertussen al het zand uit de zandbak op de tuinmeubels, toen moest hij naar binnen en ging hij de keukenkastjes uitladen en met stoelen schuiven. Tijdens het eten stootte hij nog even zijn drinken om, dus ik was er rond middagslaap tijd wel even helemaal klaar mee.
Ik vond het in de zomer ook heel pittig. Gingen we lekker een dagje naar het strand met 32 graden, lopen mijn man en ik afwisselend de hele dag achter hem aan te rennen. Echt niet het stranddagje waar ik op had gehoopt! Gelukkig knuffelt hij wel graag, dat maakt veel goed. En hij zegt TA als hij iets wil hebben.

libe schreef: ↑

14-02-2023 19:02

@florence 13, heel herkenbaar, maar dat is wel hoopgevend.
@Belize mooi gezegd, je kunt het ook nooit perfect doen in zo'n geval.

Toen ik vandaag met mijn zoontje boodschappen ging doen, was het weer lastig om in de kinderwagen te blijven zitten. Hij hing met zijn hoofd onder de wagen en probeerde van alles uit het mandje er onder te grijpen. Toen ik hem op de terugweg zelf liet lopen omdat het hem gelukt was om uit de (gesloten) riempjes van de wagen te wurmen stopte hij bij elke voortuin om er steentjes uit te pakken.
Vervolgens ging hij op de grond liggen toen ik hem daar weg wou halen.
Eenmaal thuis, toen ik even mijn boodschappen opruimde, schepte hij ondertussen al het zand uit de zandbak op de tuinmeubels, toen moest hij naar binnen en ging hij de keukenkastjes uitladen en met stoelen schuiven. Tijdens het eten stootte hij nog even zijn drinken om, dus ik was er rond middagslaap tijd wel even helemaal klaar mee.
Ik vond het in de zomer ook heel pittig. Gingen we lekker een dagje naar het strand met 32 graden, lopen mijn man en ik afwisselend de hele dag achter hem aan te rennen. Echt niet het stranddagje waar ik op had gehoopt! Gelukkig knuffelt hij wel graag, dat maakt veel goed. En hij zegt TA als hij iets wil hebben.

In het dikgedrukte zit (voor een deel) waarschijnlijk het probleem, je liet hem zelf lopen omdat hij zichzelf had losgewurmd, daarmee leer je hem feitelijk dat hij zijn zin kan krijgen als hij door blijft gaan met het vertonen van ongewenst gedrag.

Ik snap echt hoe lastig een ondernemende 2 jarige is en hoe lastig het is om consequent te zijn en blijven. Maar als je/jullie het volhouden zal het er wel voor zorgen dat het beter wordt. Wat het voor mij makkelijker te maakt consequent te blijven is door alleen 'nee' te zeggen op momenten en in situaties waarin het echt niet kan/gevaarlijk is/echt niet mag/etc. en niet op momenten dat ik het liever niet wil maar het in principe wel zou kunnen.

In zo'n situatie, zoals die jij beschrijft, probeer ik het voor te zijn dat ze uit de wagen probeert te klimmen, door haar gewoon te laten lopen op het moment dat ik merk dat ze uit de wagen wil (ondanks dat het daardoor veel langer duurt allemaal en ik het fijner zou vinden als ze gewoon in de wagen bleef zitten). Ik weet van mezelf dat, in zo'n situatie zoals die van jou vanmorgen, ik het gedoe om haar weer in de wagen te krijgen, het gehuil en gewurm de hele weg naar huis vervelender vind dan haar gewoon te laten lopen en ik haar op zo'n moment haar zin zou geven als ze door zou gaan terwijl ik nee had gezegd. Dus probeer ik ervoor te zorgen zulke situaties voor te zijn, door in eerste instantie al 'ja' te zeggen. Het scheelt een hoop tijd en frustratie door gewoon 'ja' te zeggen in zulke situaties, de uitkomst is hetzelfde maar je vermijdt wel het hele riedeltje 'Nee, blijven zitten. Niet doen. Dat mag niet. (Enz.)'. En het belangrijkste voordeel is dat je je kind niet leert dat ongewenst gedrag uiteindelijk toch beloond wordt.

Belize schreef: ↑

14-02-2023 17:13

Omdat het gewoon niet altijd kan. Wat doe je als er twee kinderen tegelijkertijd huilen? De ene mocht haar regen laarzen niet aan en de andere mocht de tandpasta niet leeg spuiten. Dan moet je wel 1 even laten huilen. Of je wc is dermate groot dat het niet veilig is voor kind om rond te lopen. Dan zou ik kind ook in een box zetten, ook al huilt ze. Uiteindelijk vind ik veiligheid belangrijker dan huilen. Het is niet zo zwart wit dat de kinderen altijd huilen en je nooit troost. Je doet je best waar kan, en soms lukt het niet om het perfect te doen.

Zo is het maar net. Ik zou hoogst verbaasd zijn als dit onder “laten huilen” valt.

Mijn dreumes is 16 maanden en het valt me op dat hij huilt zodra iets niet naar zijn zin gaat. Een speelgoedje dat niet meewerkt, het eten dat niet bevalt etc.

Heel logisch ook want hij heeft nog helemaal niet geleerd hoe hiermee om te gaan. Maar anders dan in de babytijd pak ik hem nu ook niet meteen meer op. Ik wil eerst m’n klusje afmaken en ik vind wel dat hij dat nu al moet leren.

Geen langdurige klus dan hè. Als mama het bestek in haar hand heeft bergt ze dat eerst even op. Ze doet eerst even de deur dicht. Ze ruimt eerst even de bezem op

En dan troost ik hem.
Valt ie zn tand door de lip dan laat ik alles overigens meteen vallen

Theetjeerbij heel herkenbaar. Onze dreumes van 13 maanden zeurt al heel veel hele dag door sinds de geboorte. Ik vind het zeer vermoeiend en geniet soms veel minder van hem hierdoor.
Hij slaapt ook sinds de geboorte overdag heel slecht en moeizaam. Hij heeft erge reflux gehad waardoor we hem na de fles altijd een half uur rechtop hielden voordat we hem in bedje legden. Waardoor we nu nog steeds hem in slaap wiegen overdag. Maar sinds paar weken wilt hij dus helemaal niet meer slapen. Wat een gevecht. Wilt dan vastgehouden worden, maar inderdaad ook weer niet te dichtbij. Niks is goed bij hem.

Herken jouw kind heel erg in het mijne. Ik heb niet alles bijgelezen, maar slaapt jouw kindje wel goed ?