Kinderen
alle pijlers
Hoe berisp/straf je je kind?
vrijdag 7 september 2007 om 17:30
Wat doen jullie als je kind iets heeft gedaan wat absoluut niet door de beugel kan? Ik bedoel zoiets als "weglopen" bij het buitenspelen, terwijl de afspraak is, dat je dat eerst meldt.
Ik had vanmiddag zoiets bij de hand. Mijn oudste (7) was dus alleen op pad gegaan zonder iets te melden. Toen ik even ging kijken waar hij was, kon ik hem niet vinden. Ongerust ging ik zoeken, en vond hem bij een kennis, een eind uit de buurt.
Ik heb hem meegenomen, en hem verteld dat ik heel boos was dat hij zich niet aan de afspraken heeft gehouden, en hem naar zijn kamer heb gestuurd.Met de boodschap dat ie daar de hele middag mocht blijven. Dikke tranen, veel verdriet, maar accepteerde wel dat hij straf kreeg.
Maar omdat het zo lekker weer was, en iedereen buiten was, heb ik hem maar na een klein half uurtje laten gaan.......
Hij blij, bleef keurig in de buurt, maar weet dat hij het ongetwijfeld weer gaat doen, met als excuus: " ik was het even vergeten."
Hoe lossen jullie zoiets op? Ik vind overigens "sorry, het spijt me" zeggen niet een oplossing. Het kind meent het vaak niet eens, omdat hij/zij zich van geen kwaad bewust is. "Sorry" zeggen is een formaliteit waar ik geen waarde aan hecht, tenzij het echt gemeend is. Maar dat kan ik bij mijn kinderen volgens mij nog niet verwachten.
Ik had vanmiddag zoiets bij de hand. Mijn oudste (7) was dus alleen op pad gegaan zonder iets te melden. Toen ik even ging kijken waar hij was, kon ik hem niet vinden. Ongerust ging ik zoeken, en vond hem bij een kennis, een eind uit de buurt.
Ik heb hem meegenomen, en hem verteld dat ik heel boos was dat hij zich niet aan de afspraken heeft gehouden, en hem naar zijn kamer heb gestuurd.Met de boodschap dat ie daar de hele middag mocht blijven. Dikke tranen, veel verdriet, maar accepteerde wel dat hij straf kreeg.
Maar omdat het zo lekker weer was, en iedereen buiten was, heb ik hem maar na een klein half uurtje laten gaan.......
Hij blij, bleef keurig in de buurt, maar weet dat hij het ongetwijfeld weer gaat doen, met als excuus: " ik was het even vergeten."
Hoe lossen jullie zoiets op? Ik vind overigens "sorry, het spijt me" zeggen niet een oplossing. Het kind meent het vaak niet eens, omdat hij/zij zich van geen kwaad bewust is. "Sorry" zeggen is een formaliteit waar ik geen waarde aan hecht, tenzij het echt gemeend is. Maar dat kan ik bij mijn kinderen volgens mij nog niet verwachten.
vrijdag 7 september 2007 om 18:39
van een kind van 7 kun je toch wel een oprecht 'sorry' verwachten?? Ik neem aan dat je hebt uitgelegd waarom je boos was? En dat hij ook snapt waarom hij straf kreeg?
En als je nu al weet dat dit ongetwijfeld weer zal gebeuren, omdat hij het 'toch weer vergeet' had je misschien iets consequenter moeten zijn, en hem juist wel wat langer op zn kamer moeten laten zitten, juist met het wat mooiere weer. Vergeet ie vast minder snel dat ie iets gedaan heeft wat gewoon niet door de beugel kan.
Nu denkt ie misschien: Mama zegt dit (voor straf de hele middag op je kamer blijven) maar doet dat (na een half uurtje gewoon weer lekker buitenspelen met vriendjes).
Maar ja, ik heb geen kids en dus misschien makkelijk praten.
En als je nu al weet dat dit ongetwijfeld weer zal gebeuren, omdat hij het 'toch weer vergeet' had je misschien iets consequenter moeten zijn, en hem juist wel wat langer op zn kamer moeten laten zitten, juist met het wat mooiere weer. Vergeet ie vast minder snel dat ie iets gedaan heeft wat gewoon niet door de beugel kan.
Nu denkt ie misschien: Mama zegt dit (voor straf de hele middag op je kamer blijven) maar doet dat (na een half uurtje gewoon weer lekker buitenspelen met vriendjes).
Maar ja, ik heb geen kids en dus misschien makkelijk praten.
vrijdag 7 september 2007 om 19:13
Een oprecht sorry is er volgens mij nog niet bij, want kinderen zijn zo impulsief, ze zien en doen. Misschien dat ze achteraf wel spijt hebben, maar dan meer van de berisping, dan van het uitstapje. (want het was toch leuk?)
Over het algemeen ben ik heel consequent, maar juist bij dit soort dingen weet ik niet goed wat ik moet doen. Omdat ik dat impulsieve wel begrijp, kan ik ook niet echt lang boos zijn.
Maar ik wil wel dat mijn kind zich houdt aan de regels......
Over het algemeen ben ik heel consequent, maar juist bij dit soort dingen weet ik niet goed wat ik moet doen. Omdat ik dat impulsieve wel begrijp, kan ik ook niet echt lang boos zijn.
Maar ik wil wel dat mijn kind zich houdt aan de regels......
vrijdag 7 september 2007 om 19:14
Ik was het even vergeten zou dan bij mij beslist uitdraaien op een langer huisarrest. Een paar uur, da's zat. Maar wel dat ze voelen dat ze niet buiten zijn en de hele wereld wel.
Ik ga er niet van uit dat het vergrijp dan nooit meer voorkomt. Maar de sanctie is duidelijk, en als 'ie het erom doet kun je altijd het huisarrest met een dagje uitbreiden.
Wel duidelijk maken dat je ongerust wordt als hij weg is zonder zich te melden.
Sorry doe ik ook niet aan. Vind mezelf al een hele piet dat ik verwacht -soms- dat ze het tegen elkaar zeggen. Al dan niet gemeend.
Niet aan de computer en Ga maar naar boven ...... dat was het dan wel met mijn variatie in straffen. Of -ik heb ook nog kleintjes- Kom maar hier bij me op een stoel zitten en blijf daar.
Ik ga er niet van uit dat het vergrijp dan nooit meer voorkomt. Maar de sanctie is duidelijk, en als 'ie het erom doet kun je altijd het huisarrest met een dagje uitbreiden.
Wel duidelijk maken dat je ongerust wordt als hij weg is zonder zich te melden.
Sorry doe ik ook niet aan. Vind mezelf al een hele piet dat ik verwacht -soms- dat ze het tegen elkaar zeggen. Al dan niet gemeend.
Niet aan de computer en Ga maar naar boven ...... dat was het dan wel met mijn variatie in straffen. Of -ik heb ook nog kleintjes- Kom maar hier bij me op een stoel zitten en blijf daar.
vrijdag 7 september 2007 om 20:38
ik vind jouw reactie niet zo goed eerlijk gezged. Eerst geef je hem straf (en terecht) en zeg je hem dat hij de rest van de middag op de kamer te blijven, dan mag hij na een half uur weer naar buiten, wel tegenstrijdig. Bovendien trekt hij misschien de conclusie dat als hij weer straf krijgt dat het dan ook weer een "makkie" wordt.
Als je iets zegt, dan moet je het ook doen, is het motto hier in huis. Dat geldt niet alleen voor leuke dingen, maar ook voor minder leuke dingen en niet alleen voor ouders maar ook voor kinderen.
De oudste straf ik meer met een aantal dagen niet mogen computeren, dan met op zijn kamer spelen. De jongste vindt het wel erg als ze voor straf op haar kamer moet spelen. Mijn jongste was ook ergens heen gegaan zonder te zeggen waarheen (en waar ze niet zelf naar toe mocht), zij mag nu alleen voor de deur dat ik haar kan zien. Dat is nu al een week of 2 en ze baalt er zo langzamerhand echt van. Laatst zei ze uit zichzelf dat als ze wel weer verder mocht dat ze dan nooit meer naar de speeltuin zou gaan waar ze niet heen mocht (moet het nog zien, maar de boodschap is in elk geval overgekomen)
Ze moeten bij mij wel sorry zeggen, al is dat nog niet altrijd haalbaar. Ik leg duidel;ijk uiot dat ik geschrokken ben of boos ben en ik vind dat zij dan hun excuses moeten aanbieden. Natuurlijk snap ik ook wel dat het nooit meer zullen doejn niet haalbaar is. Mijn kinderen zijn overigens 4 en 6.
Als je iets zegt, dan moet je het ook doen, is het motto hier in huis. Dat geldt niet alleen voor leuke dingen, maar ook voor minder leuke dingen en niet alleen voor ouders maar ook voor kinderen.
De oudste straf ik meer met een aantal dagen niet mogen computeren, dan met op zijn kamer spelen. De jongste vindt het wel erg als ze voor straf op haar kamer moet spelen. Mijn jongste was ook ergens heen gegaan zonder te zeggen waarheen (en waar ze niet zelf naar toe mocht), zij mag nu alleen voor de deur dat ik haar kan zien. Dat is nu al een week of 2 en ze baalt er zo langzamerhand echt van. Laatst zei ze uit zichzelf dat als ze wel weer verder mocht dat ze dan nooit meer naar de speeltuin zou gaan waar ze niet heen mocht (moet het nog zien, maar de boodschap is in elk geval overgekomen)
Ze moeten bij mij wel sorry zeggen, al is dat nog niet altrijd haalbaar. Ik leg duidel;ijk uiot dat ik geschrokken ben of boos ben en ik vind dat zij dan hun excuses moeten aanbieden. Natuurlijk snap ik ook wel dat het nooit meer zullen doejn niet haalbaar is. Mijn kinderen zijn overigens 4 en 6.
