Kinderen
alle pijlers
Hoe moet mijn dochter van 2 jaar "oudere mensen" noemen?
dinsdag 24 juli 2007 om 09:16
Hoi!
Ik vraag me soms af hoe mijn dochter de buurvrouw, tantes en ooms van mij , vriendinnen van omaetc. moet noemen. Ik heb vroeger zelf geleerd om "tante" en "oom" te zeggen, ook tegen de buurvrouw enzo. Mijn vriend vindt dit belachelijk, hij zegt dat de buurvrouw toch echt onze dochters tante niet is....;-) Verder noemt ze de overbuurvrouw, mevrouw, dat doe ik zelf ook bij haar. Ik zou zelf toch het liefst kiezen voor tante of gewoon voor de voornaam.........ik vind mevr. en meneer zo afstandelijk klinken. Wat vinden jullie???
Ik vraag me soms af hoe mijn dochter de buurvrouw, tantes en ooms van mij , vriendinnen van omaetc. moet noemen. Ik heb vroeger zelf geleerd om "tante" en "oom" te zeggen, ook tegen de buurvrouw enzo. Mijn vriend vindt dit belachelijk, hij zegt dat de buurvrouw toch echt onze dochters tante niet is....;-) Verder noemt ze de overbuurvrouw, mevrouw, dat doe ik zelf ook bij haar. Ik zou zelf toch het liefst kiezen voor tante of gewoon voor de voornaam.........ik vind mevr. en meneer zo afstandelijk klinken. Wat vinden jullie???
dinsdag 24 juli 2007 om 09:21
Buurkinderen zeggen tegen mij: buurvrouw Swinta, mijn kids zeggen dat ook tegen andere buurmannen en vrouwen (wij hebben dennis van klussen met kijkers ofzo als buurman, die heet dus buurman Dennis :P)
Tante is alleen een echte tante. Tegen andere vriendinnen zeggen ze gewoon hun voornaam.
Andere mensen zijn meneer en mevrouw!
dinsdag 24 juli 2007 om 09:25
Nou ik geloof dat ik ze gewoon buurvrouw zou laten zeggen, of buurvrouw Jannie(of hoe ze dan ook heet), of gewoon bij de voornaam. Zelf vind ik het ook verschrikkelijk dat mijn nichtje van 3 mij tante noemt, dit wordt erg gestimuleerd door haar moeder....grrrr...Gewoon mijn voornaam vind ik prima. Bij ons heten mijn ouders ook Opa Bert, en ook zo bij oma, gewoon de voornaam erachter.
Mijn zusje wil ook persé géén Tante genoemd worden.
dinsdag 24 juli 2007 om 09:26
Katootje, lastig he?
Ik heb mijn zoontje geleerd om bijv buurvrouwen aan te spreken met buurvrouw. De voornaam vind ik te vrij, behalve als je natuurlijk echt een heel goed contact hebt met je buren.. En mijn ooms en tantes zijn voor hem gewoon ook oom en tante. Ik zou er niet voor kiezen om iedere vage kennis of buurvrouw met Tante aan te spreken. Ik moest dit vroeger dus wel, en vind dat tot op de dag van vandaag inderdaad wel vreemd, want het is mijn tante toch niet???
Vrienden van ons mag hij gewoon met de voornaam aanspreken. Verder noemt hij iedereen meneer of mevrouw. En zegt hij netjes U (mmm, niet altijd, jammer is dat)
Maar nou een andere vraag van mijn kant. Wie leert zijn kinderen om IEDEREEN met U aan te spreken? Dus ook papa en mama?
want mijn schoonzus leert haar kinderen om u te zeggen, dus ook tegen de eigen ouders. Nu vind mijn zoontje dat wel heel gek, en hij vind het ook moeilijk om zijn eigen oom en tante met U aan te spreken. We proberen het hem wel aan te leren, uit respect voor mijn schoonzus, maar het loopt toch vrij stroef, omdat mijn zoontje dat niet gewend is.
Ik heb mijn zoontje geleerd om bijv buurvrouwen aan te spreken met buurvrouw. De voornaam vind ik te vrij, behalve als je natuurlijk echt een heel goed contact hebt met je buren.. En mijn ooms en tantes zijn voor hem gewoon ook oom en tante. Ik zou er niet voor kiezen om iedere vage kennis of buurvrouw met Tante aan te spreken. Ik moest dit vroeger dus wel, en vind dat tot op de dag van vandaag inderdaad wel vreemd, want het is mijn tante toch niet???
Vrienden van ons mag hij gewoon met de voornaam aanspreken. Verder noemt hij iedereen meneer of mevrouw. En zegt hij netjes U (mmm, niet altijd, jammer is dat)
Maar nou een andere vraag van mijn kant. Wie leert zijn kinderen om IEDEREEN met U aan te spreken? Dus ook papa en mama?
want mijn schoonzus leert haar kinderen om u te zeggen, dus ook tegen de eigen ouders. Nu vind mijn zoontje dat wel heel gek, en hij vind het ook moeilijk om zijn eigen oom en tante met U aan te spreken. We proberen het hem wel aan te leren, uit respect voor mijn schoonzus, maar het loopt toch vrij stroef, omdat mijn zoontje dat niet gewend is.
dinsdag 24 juli 2007 om 09:41
Onze dochter kan net wat woordjes, maar we zeggen nu al: buurvrouw S., buurman (ook toevallig) S. Het zijn inderdaad geen tante's of ooms. Vriendin van ons zal ook gewoon (ook toevallig) S. worden genoemd en geen tante S. Of onze dochter moet haar op haar eigen manier een naam geven.
Een vreemde is gewoon mevrouw, meneer, de overbuurvrouw wordt waarschijnlijk 'overbuurvrouw' of mevrouw.
Een vreemde is gewoon mevrouw, meneer, de overbuurvrouw wordt waarschijnlijk 'overbuurvrouw' of mevrouw.
dinsdag 24 juli 2007 om 09:55
Kweetnietmeer, papa en mama met u aanspreken hoeft van ons niet. Dat ligt ook aan mijn opvoeding, ik heb dat niet van huis uit meegekregen.
Neefjes van ons doen dat wel, zeggen u tegen papa en mama. Prima toch? Als mijn zwager en schoonzus dat willen, dan is dat hun keuze.
Ik heb er nog niet over nagedacht of onze dochter nu ook u tegen hen moet zeggen, als hun kinderen dat al doen betekent het niet dat ik me moet aanpassen. Maar uit respect en als zij dat prettiger vinden, dan wordt het wel u. Ik heb er nog niet over nagedacht
Ik weet wel dat mijn broer en schoonzus er geen moeite mee zullen hebben dat zij je worden genoemd.
Voor mij hoeft ze tegen opa en oma, mijn broer en zijn vrouw ook geen u te zeggen.
Natuurlijk wil ik haar met respect opvoeden, respect voor andere mensen en beleefd zijn vind ik belangrijk. Dus tegen onbekenden: u.
Als ik naar mezelf kijk, zei ik ook altijd u tegen ooms en tante's, maar nu ik zelf 35 ben en zij in de 60, is het je geworden. Dat is zo gegaan. Ze heten nu ook geen tante N. en oom K. meer, maar nu is het N. en K.
Terwijl ik bij mijn man zijn familie wel oom A. en tante B. zeg.
Neefjes van ons doen dat wel, zeggen u tegen papa en mama. Prima toch? Als mijn zwager en schoonzus dat willen, dan is dat hun keuze.
Ik heb er nog niet over nagedacht of onze dochter nu ook u tegen hen moet zeggen, als hun kinderen dat al doen betekent het niet dat ik me moet aanpassen. Maar uit respect en als zij dat prettiger vinden, dan wordt het wel u. Ik heb er nog niet over nagedacht
Ik weet wel dat mijn broer en schoonzus er geen moeite mee zullen hebben dat zij je worden genoemd.
Voor mij hoeft ze tegen opa en oma, mijn broer en zijn vrouw ook geen u te zeggen.
Natuurlijk wil ik haar met respect opvoeden, respect voor andere mensen en beleefd zijn vind ik belangrijk. Dus tegen onbekenden: u.
Als ik naar mezelf kijk, zei ik ook altijd u tegen ooms en tante's, maar nu ik zelf 35 ben en zij in de 60, is het je geworden. Dat is zo gegaan. Ze heten nu ook geen tante N. en oom K. meer, maar nu is het N. en K.
Terwijl ik bij mijn man zijn familie wel oom A. en tante B. zeg.
dinsdag 24 juli 2007 om 10:28
Respect tonen kan ook op andere manieren dan alleen U zeggen.
Vroeger zei ik ook altijd U tegen mijn ouders, tot de pubertijd, toen begon het met jij en jou.
Mijn kids zeggen 'je' tegen iedereen, maar ze spreken wel met 2 woorden. Dank je, oma bv. Ik ken ook kids die dan wel U zeggen, maar als ze iets krijgen er niet voor bedanken. Dat vind ik raar. Dat hoort bij de fatsoensnorm.
Ook als ze iemand niet verstaan zeggen ze: 'wat zegt u', en niet die irritante: hè?
dinsdag 24 juli 2007 om 10:38
Dochter is 7 maanden en praat nog niet, maar ik ben er wel al over na aan t denken. Ik denk dat vrienden gewoon bij de voornaam worden genoemd. Lief heeft een neef die zowat zijn broer is, hij wordt wel "oom F" genoemd door lief, dus dat wordt de enige nep-oom in het geheel. Dochter heeft 1 tante, maar ik denk dat dat er snel genoeg vanaf gaat... gewoon bij de voornaam is lekker duidelijk.
Buurvrouwen en -mannen zouden in ons geval ook zo aangesproken worden, aangevuld met de voornaam. Is hier alleen niet echt aan de orde want de dichtstbijzijnde buuf woont op 500 meter.
Wel wonen wij in Belgie waar het heel normaal is om u te zeggen. Het is net zo gewoon als je en jij in NL. Aangezien dochter naar een belgische school zal gaan, zal ze dat u'en ook snel aangeleerd krijgen. Ik vind dat geen probleem, zeker omdat het hier als gangbare beleefdheidsvorm gebruikt wordt, zelfs tegen de ouders of vriendjes en vriendinnetjes!
Buurvrouwen en -mannen zouden in ons geval ook zo aangesproken worden, aangevuld met de voornaam. Is hier alleen niet echt aan de orde want de dichtstbijzijnde buuf woont op 500 meter.
Wel wonen wij in Belgie waar het heel normaal is om u te zeggen. Het is net zo gewoon als je en jij in NL. Aangezien dochter naar een belgische school zal gaan, zal ze dat u'en ook snel aangeleerd krijgen. Ik vind dat geen probleem, zeker omdat het hier als gangbare beleefdheidsvorm gebruikt wordt, zelfs tegen de ouders of vriendjes en vriendinnetjes!
dinsdag 24 juli 2007 om 10:42
Ik vind dat je moet kijken naar hoe mensen zélf aangesproken willen worden. Ik leer mijn dochter (nou ja, nog niet helemaal van toepassing, zoveel praat ze niet ;)) om iedereen met meneer/mevrouw en u aan te spreken. Mochten mensen zelf zeggen 'nee joh, ze mag wel Jannie zeggen' dan vind ik dat prima.
Ik vind namelijk dat ze zich gewoon beleefd en fatsoenlijk moet gedragen en 'u' zeggen tegen vreemden vind ik wel zo beleefd, je weet nooit of mensen het vervelend vinden om zomaar met 'je' aangesproken te worden.
Opa en oma zijn hier gewoon opa en oma, zonder toevoeging van de voornaam. Ooms en tantes hangt af van de ooms en tantes in kwestie, willen die liever bij hun voornaam genoemd worden dan vind ik dat prima.
Tegen ons mag ze 'je' zeggen, maar ik ken wel mensen die dat anders doen.
Ik vind namelijk dat ze zich gewoon beleefd en fatsoenlijk moet gedragen en 'u' zeggen tegen vreemden vind ik wel zo beleefd, je weet nooit of mensen het vervelend vinden om zomaar met 'je' aangesproken te worden.
Opa en oma zijn hier gewoon opa en oma, zonder toevoeging van de voornaam. Ooms en tantes hangt af van de ooms en tantes in kwestie, willen die liever bij hun voornaam genoemd worden dan vind ik dat prima.
Tegen ons mag ze 'je' zeggen, maar ik ken wel mensen die dat anders doen.
dinsdag 24 juli 2007 om 10:54
Die van mij (2,5 jaar) zegt tegen iedereen met grijs haar opa of oma.... En da's niet altijd handig. Zo stond ik laatst in de rij voor de supermarkt, ging hij heel hard roepen: opa, kan je even aan de kant gaan!! :$ Ineens stond dat ontzettend brutaal, terwijl dat echt niet zo bedoeld is. Dus nu leer ik hem dat hij maar 2 opa's heeft en de rest van de grijze duiven zijn 'meneer'.
De buurvrouw is gewoon buurvrouw en oom's en tante's worden met alleen de voornaam aangesproken. Oma en opa's heten opa + naam. Is vanzelf zo gegroeid.
En wij zijn papa en mama, behalve als hij ons niet kan zien (bijv. ons kwijt is in een winkel) dan noemt hij ons bij de voornaam. Heel slim vind ik dat, want dan hoeven niet alle moeders te reageren op zijn geroep.
De buurvrouw is gewoon buurvrouw en oom's en tante's worden met alleen de voornaam aangesproken. Oma en opa's heten opa + naam. Is vanzelf zo gegroeid.
En wij zijn papa en mama, behalve als hij ons niet kan zien (bijv. ons kwijt is in een winkel) dan noemt hij ons bij de voornaam. Heel slim vind ik dat, want dan hoeven niet alle moeders te reageren op zijn geroep.
dinsdag 24 juli 2007 om 11:35
Oh, Kabouter, ik moest echt lachen om die opmerking van "opa". Daar moeten mensen ook maar een beetje de humor van inzien....toch?
Mijn dochter hoeft echt geen u tegen me te zeggen, daar zou ik me niet prettig bij voelen. De opa's en oma's willen dit ook absoluut niet. Onze broers en zus willen ook geen oom en tante genoemd worden. Maar de rest is heel verschillend.....pfff Vreemde mensen zijn inderdaad gewoon meneer en mevrouw en "u".
Echt super al die reacties!
Mijn dochter hoeft echt geen u tegen me te zeggen, daar zou ik me niet prettig bij voelen. De opa's en oma's willen dit ook absoluut niet. Onze broers en zus willen ook geen oom en tante genoemd worden. Maar de rest is heel verschillend.....pfff Vreemde mensen zijn inderdaad gewoon meneer en mevrouw en "u".
Echt super al die reacties!
dinsdag 24 juli 2007 om 12:51
Hoi,
Ik vind de suggestie van Eowynn wel goed, laat de mensen zelf zeggen hoe ze aangesproken willen worden.
En met beleefdheid is inderdaad niks mis, maar respect en beleefdheid zit niet alleen in het woord U. Mijn kinderen (en de kinderen van vrienden ook) noemen mij gewoon bij mijn voornaam, maar mijn neefje moet van mij zus U en tante Sapphire tegen mij zeggen. Ik erger me er echt blauw aan, heb al tien keer gezegd dat ik niet zo genoemd wil worden.
Dus ja, wat is dan respectvoller?
Het enige leuke daaraan was dat mij kinderen (20 en 18) mijn zus dus consequent tante en u noemden... en ze kon er niks van zeggen, natuurlijk ;)
Ik vind de suggestie van Eowynn wel goed, laat de mensen zelf zeggen hoe ze aangesproken willen worden.
En met beleefdheid is inderdaad niks mis, maar respect en beleefdheid zit niet alleen in het woord U. Mijn kinderen (en de kinderen van vrienden ook) noemen mij gewoon bij mijn voornaam, maar mijn neefje moet van mij zus U en tante Sapphire tegen mij zeggen. Ik erger me er echt blauw aan, heb al tien keer gezegd dat ik niet zo genoemd wil worden.
Dus ja, wat is dan respectvoller?
Het enige leuke daaraan was dat mij kinderen (20 en 18) mijn zus dus consequent tante en u noemden... en ze kon er niks van zeggen, natuurlijk ;)
dinsdag 24 juli 2007 om 13:46
Ik ben van iedereen die ik ken echt de meest ouderwetse, want mijn zoontje moet vriendinnen van mij en de buurvrouw van mij aanspreken met "tante voornaam". Of, in het geval van de buurvrouw: "buurkindjesnaam-mamma". Ook ouders van vriendjes en vriendinnetjes heten "Hutsefluts'-mamma" en "Binkie's-papa".
Ik vind het zelf heel vervelend dat zoveel vriendinnen en ouders van andere kinderen zelf dan zeggen "anders voel ik me zo oud" en bij hun voornaam genoemd willen worden. Want sorry beste vriendinnen en ouders van de vriendjes van mijn kind: als je boven de veertig bent BEN je ook stokoud voor een kind van 3.
Ik snap best dat het raar klinkt als je door een kind ineens als oom of tante aangesproken wordt, dat vind ik zelf ook gek om tante fash genoemd te worden. En natuurlijk klinkt het schattig dat een kind van 2 of 3 jouw naam zo lekker peuterig uitspreekt. Maar die peuter is straks ook een kind van 10, en een kind van 10 die iemand van ruim 50 bij zijn voornaam aanspreekt alsof ze samen in de zandbak gezeten hebben vind ik persoonlijk echt gewoon onopgevoed en onbeschoft. En dat vinden veel van de vriendinnen die nu zeggen dat voornaam prima is ook, als ik hen vraag of zij het leuk of normaal vinden als een kind van een jaar of 10 ofzo hun moeder aanspreekt met "Hé Truus" terwijl Truus al 52 is, dan zitten ze met kromme tenen. Nou, zegik dan, dáárom wil ik dus dat mijn kind jou ook niet met "Hé Miep" aanspreekt, want als hij 10 is ben jij ook 52 (of 48, of 46, of...) en had je zijn oma dus kunnen zijn.
Dus nee, als het aan mij ligt geen voornamen voor mijn kind maar dat is wel heel moeilijk aan te leren omdat de aangesprokenen alles wat jij probeert aan te leren weer teniet doen.
Ik vind het zelf heel vervelend dat zoveel vriendinnen en ouders van andere kinderen zelf dan zeggen "anders voel ik me zo oud" en bij hun voornaam genoemd willen worden. Want sorry beste vriendinnen en ouders van de vriendjes van mijn kind: als je boven de veertig bent BEN je ook stokoud voor een kind van 3.
Ik snap best dat het raar klinkt als je door een kind ineens als oom of tante aangesproken wordt, dat vind ik zelf ook gek om tante fash genoemd te worden. En natuurlijk klinkt het schattig dat een kind van 2 of 3 jouw naam zo lekker peuterig uitspreekt. Maar die peuter is straks ook een kind van 10, en een kind van 10 die iemand van ruim 50 bij zijn voornaam aanspreekt alsof ze samen in de zandbak gezeten hebben vind ik persoonlijk echt gewoon onopgevoed en onbeschoft. En dat vinden veel van de vriendinnen die nu zeggen dat voornaam prima is ook, als ik hen vraag of zij het leuk of normaal vinden als een kind van een jaar of 10 ofzo hun moeder aanspreekt met "Hé Truus" terwijl Truus al 52 is, dan zitten ze met kromme tenen. Nou, zegik dan, dáárom wil ik dus dat mijn kind jou ook niet met "Hé Miep" aanspreekt, want als hij 10 is ben jij ook 52 (of 48, of 46, of...) en had je zijn oma dus kunnen zijn.
Dus nee, als het aan mij ligt geen voornamen voor mijn kind maar dat is wel heel moeilijk aan te leren omdat de aangesprokenen alles wat jij probeert aan te leren weer teniet doen.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 24 juli 2007 om 14:26
So heeeeee, al een hoop reacties!!
Zo heb ik ooit eens tegen mijn nichtje gezegd, toen ik pas "in de familie" was, Nee hoor, je hoeft geen u tegen mij te zeggen. Toen kreeg ik weer de wind van voren van mijn schoonzus. Want ZIJ voed haar kinderen op en zij leert haar kinderen om u te zeggen.
Maar ja, dan denk ik, ik voed mijn zoontje op mijn manier op. En daar hoort bij naaste tantes en ooms geen U bij. Maar ik vind de tip van Eowyn (schrijf ik het goed?) wel een goeie. Ik laat mijn zoontje gewoon vragen wat hij nu tegen ze moet zeggen.
Opa's en Oma's zijn bij ons trouwens wel U,
Zo heb ik ooit eens tegen mijn nichtje gezegd, toen ik pas "in de familie" was, Nee hoor, je hoeft geen u tegen mij te zeggen. Toen kreeg ik weer de wind van voren van mijn schoonzus. Want ZIJ voed haar kinderen op en zij leert haar kinderen om u te zeggen.
Maar ja, dan denk ik, ik voed mijn zoontje op mijn manier op. En daar hoort bij naaste tantes en ooms geen U bij. Maar ik vind de tip van Eowyn (schrijf ik het goed?) wel een goeie. Ik laat mijn zoontje gewoon vragen wat hij nu tegen ze moet zeggen.
Opa's en Oma's zijn bij ons trouwens wel U,
dinsdag 24 juli 2007 om 16:14
Fash, ik ben het vooral eens met het gedeelte waarin je zegt dat iemand niet hoort te worden aangesproken alsof hij/zij naast je in de zandbak heeft gezeten. Het gaat vooral om de toon die gezet wordt, de woordkeus en of er wel sprake van een normale "gezagsverhouding" die bij de verschillende leeftijd past.
Het gaat me er niet om oud of jong te willen lijken, want zoals jij zegt ben je op je 25e voor een kind van 2 al oud. Het voorbeeld dat jij geeft, He Truus, vind ik een prachtig voorbeeld, want ik vind He tante Truus net zo onbeschoft klinken.
Nog 1 voorbeeldje dan, de kinderen van een van mijn vriendinnen moeten U zeggen van mijn vriendin. Waarop haar zoon (11 jaar) tegen mij zegt "bent u soms gestoord?" Waarop mijn zoon (20) hem aanspreekt met de woorden "Je hoort niet zulke taal te gebruiken tegen mensen die ouder zijn dan jij, zoals Sapphire, want Sapphire vroeg jou gewoon iets en dan hoor je dus gewoon beleefd antwoord te geven."
Dit is twee weken terug gebeurd, vandaar dat dit topic me zo aanspreekt, ik vind echt vooral de wijze waarop je iemand bejegent belangrijk en niet perse de aanspreekvorm.
Het gaat me er niet om oud of jong te willen lijken, want zoals jij zegt ben je op je 25e voor een kind van 2 al oud. Het voorbeeld dat jij geeft, He Truus, vind ik een prachtig voorbeeld, want ik vind He tante Truus net zo onbeschoft klinken.
Nog 1 voorbeeldje dan, de kinderen van een van mijn vriendinnen moeten U zeggen van mijn vriendin. Waarop haar zoon (11 jaar) tegen mij zegt "bent u soms gestoord?" Waarop mijn zoon (20) hem aanspreekt met de woorden "Je hoort niet zulke taal te gebruiken tegen mensen die ouder zijn dan jij, zoals Sapphire, want Sapphire vroeg jou gewoon iets en dan hoor je dus gewoon beleefd antwoord te geven."
Dit is twee weken terug gebeurd, vandaar dat dit topic me zo aanspreekt, ik vind echt vooral de wijze waarop je iemand bejegent belangrijk en niet perse de aanspreekvorm.
dinsdag 24 juli 2007 om 16:22
Ik spreek onze buren bij de voornaam aan en dat mag ons zoontje Vico ook wel doen. Hier mensen van onze leeftijd, eind 20/begin 30. Vind u en mevrouw of meneer zo stijf. Buurman Pieter bijv. ipv Pieter kan ik me nog iets bij voorstellen. Hij noemt onze ouders (als ie kan praten straks....haha) gewoon opa en oma maar hoeft geen u te zeggen. Maar wel U tegen vreemde mensen straks. En het ligt er aan wie het zijn hoor maar ik vind het bij de voornamen noemen prima. Ook tegen ooms en tantes. Heb zelf altijd Tante Marja moeten zeggen bijv. Bah! En een paar neefjes van me noemen mij tante Marlies, ook bah! Vind het zo ouderwets. Maar goed, meningen verschillen.
Vind inderdaad ook net taalgebruik en u tegen onbekende volwassenen belangrijker dan 'buurman' ipv voornaam bij iemand van onze eigen leeftijd.
Doeg, Marlies
Vind inderdaad ook net taalgebruik en u tegen onbekende volwassenen belangrijker dan 'buurman' ipv voornaam bij iemand van onze eigen leeftijd.
Doeg, Marlies
dinsdag 24 juli 2007 om 19:13
Hier zou ik dus niet aan beginnen. Ik (wij) voed mijn zoon op met de fatsoensnormen die ik belangrijk vind. Die ga ik dus niet voor andere aanpassen. Prima als de kinderen van vrienden hen met U moeten aanspreken, maar mijn zoon hoeft dat niet perse. Vind ik veel te verwarrend. Onze fatsoensnormen aanleren gaat van nature, maar om die van andere aan te leren, vind ik persoonlijk onzin.
Ik heb in eerdere discussies al eens aangegeven dat ik U ook niet associeer met respect hebben voor iemand. De lading van U is m.i. de laatste deccenia veranderd. Met 'je' kan je ook heel goed respect tonen. Ik heb mijn vader altijd met 'je' aangesproken. En ik heb toch een torenhoog respect voor hem. Daar kan geen U tegen op :P
Maar ik leer mijn zoon dus ook niet bewust U zeggen. Ik vind het namelijk vervelend als hij bijvoorbeeld beleefd "DankJEwel mevrouw" zegt, hem te moeten verbeteren "Nee, het is DankUwel". (Overigens blijkt het ook niet nodig zijn het bewust te leren, hij neemt het simpelweg van mijn man en mij over
).Verder vind wil ik dat hij mensen noemt naar hun rol. Is het de buurvrouw, dan is het buurvrouw W. Is het zijn juf is het Juf M. Zijn het de moeders of vaders van een vriendje, dan is het moeder/vader van vriendje. Zijn het onze vrienden dan is het alleen hun voornaam. enz. enz. Heel simpel toch eigenlijk om mensen te noemen naar wat ze zijn...;)
Tante en oom zijn speciale familiare benoemingen die alleen voor die personen gelden (net als mama, papa, oma, opa). Ik vind het bijna oneervol om 'zomaar' iemand zo'n speciale naam te geven.
dinsdag 24 juli 2007 om 19:20
In onze vriendengroep noemen de kinderen van 1 vriendin ook alle vriendinnen "tante voornaam."
Mij niet want ik wil het niet hebben, ik heet Mars en ben hun tante niet.
Ik vind het echt heel idioot iemand tante of oom te noemen die dat niet is. Vroeger hadden mijn ouders ook vrienden die er echt op stonden dat we ze oom en tante noemden. Ik vond dat als kind heel gek en ook echt naar. Ik vond ze ook eng met hun getante en ge-oom.
Mijn kind hoeft dat ook echt niet te doen, vind het juist helemaal geen respect tonen ofzo. Dat toon je in mijn ogen niet op die manier.
Maar ieder zijn gewoonte...
Mij niet want ik wil het niet hebben, ik heet Mars en ben hun tante niet.
Ik vind het echt heel idioot iemand tante of oom te noemen die dat niet is. Vroeger hadden mijn ouders ook vrienden die er echt op stonden dat we ze oom en tante noemden. Ik vond dat als kind heel gek en ook echt naar. Ik vond ze ook eng met hun getante en ge-oom.
Mijn kind hoeft dat ook echt niet te doen, vind het juist helemaal geen respect tonen ofzo. Dat toon je in mijn ogen niet op die manier.
Maar ieder zijn gewoonte...
dinsdag 24 juli 2007 om 20:11
Tuurlijk, in de kern maakt de aanspreektitel niet zo gek veel uit, dat ben ik met je eens. Maar toch valt mij persoonlijk op, ook bij oudere pubers zeg maar of zelfs bij volwassenen, dat mensen die het normaal vinden om iedereen maar je en jij te noemen en ook zonder dat de ander het aangeeft met voornamen gaat strooien, vaak ook in de rest van hun toon nogal familiair zijn.
En persoonlijk denk ik daarnaast, dat is een puur praktische overweging dus, dat het makkelijker is om een ouder kind af te leren om meneer of mevrouw te zeggen als diegene dat zelf niet wil, dan om een kind die van peuter af aan jan en alleman bij de voornaam noemt aan te leren dat dat in sommige situaties niet gepast is. Ik heb liever dat mijn eigen kind té beleefd is, dan dat ie te onbeleefd is. Voor mij persoonlijker voelt het duidelijker aan om hem nu aan te leren dat er verschil is tussen grote mensen en kinderen, dan om de ene persoon ( bijvoorbeeld een vreemde) wél mevrouw te moeten noemen en de andere persoon gewoon Marie te noemen. Lekker duidelijk: grote mensen spreek je niet bij hun voornaam aan, kinderen wel.
Mijn zoon mag trouwens ook geen Hé zeggen, ook niet tegen mij. Mocht ik vroeger zelf ook niet trouwens, dan zei mijn moeder "Hey is for horses" (of diezelfde uitdrukking maar dan in het surinaams). Ook mag mijn zoon niet tegen mij schreeuwen en ik vind het eigenlijk ook niet zo prettig als hij mij gewoon bij mijn voornaam noemt. Mamma Fash zegt ie wel, dat vind ik wel weer leuk.
Ik moet zeggen dat ik merk dat hij het wel nu al heeft overgenomen om mensen mevrouw of meneer te noemen, ik was laatst nog heel trots toen ik hem in een winkel netjes naar iemand toe zag lopen, wachtte totdat diegene hem zag en toen pas "mevrouw, mag ik...? " zei.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 24 juli 2007 om 21:51
Mijn zus haar dochter noemt mij Tanti:)
Mijn dochter zal mijn zus hetzelfde aan gaan spreken. Wel met je en jij.
Ik vind de titel Tante/Tanti juist bijzonder, we hebben veel vriendinnen maar mijn zus is de Tanti van m'n dochter, en ik die van haar dochter.
Mijn familie is heel close en ik wil graag dat ze weet dat haar Tanti een andere rol in haar leven heeft dan een vriendin van mij.
Mijn dochter zal mijn zus hetzelfde aan gaan spreken. Wel met je en jij.
Ik vind de titel Tante/Tanti juist bijzonder, we hebben veel vriendinnen maar mijn zus is de Tanti van m'n dochter, en ik die van haar dochter.
Mijn familie is heel close en ik wil graag dat ze weet dat haar Tanti een andere rol in haar leven heeft dan een vriendin van mij.
