Hoe verandert relatie na krijgen kind?

28-12-2024 15:17 20 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ergens volgend jaar willen mijn vriend en ik gaan proberen om zwanger te worden.
Onze relatie is goed. We zijn erg verbonden met elkaar en vullen elkaar aan op dagen dat de ander even wat minder lekker gaat.
Ik heb het idee dat we de eerste tijd van het hebben van een kind goed door zouden kunnen komen, maar dat is natuurlijk theoretisch en daarom ben ik benieuwd naar ervaringen van anderen.

Hoe zijn jullie de eerste tijd/jaar als ouders doorgekomen? Was het standje overleven of konden jullie ook nog echt de relatie voelen die jullie ervoor hadden? Bleef de verbinding goed? Misschien haal ik nog wat tips uit jullie verhalen :-]
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn partner en ik ervaren onze relatie zoals die was voor er kinderen waren nog steeds bestaat en daar een hele dimensie (je partner als ouder) bij is gekomen. We voelen ons allebei gelijkwaardig aan elkaar, zowel in onze relatie als in de zorgtaken. Om eerlijk te zijn heeft het bij ons alleen maar mooie dingen toegevoegd aan onze relatie.

Wat voor ons goed werkt is bij elkaar inchecken, dat deden we al maar is ons nu nog meer waard. We vragen gedurende de dag hoe de ander zich voelt en proberen over en weer onze behoeftes aan te geven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Partner en ik hadden er een dikke verantwoordelijkheid bij, namelijk een pasgeboren baby. En ik lag totaal in de kreukels na de bevalling.
Man is 5 weken halve dagen thuis gebleven. Hij pakte de verschoningen in de nacht, terwijl ik het voeden deed. Wensten elkaar geen 'welterusten', maar 'tot zo'.

Later, toen baby groter werd, deden we om de beurt de nachtelijke huilbuien. En nu, 2 kinderen verder, verdelen we nog steeds de taken en kinderen naar wat elk van ons leuk vind. Dus man staat bij het voetbalveld en ik help mee met alles van school.

We zijn nog steeds een team. Beste maatjes. Met de verantwoordelijkheid voor werk, inkomen, huishouden en kinderen, naast eigen leuke dingen en gezamenlijke dingen.

Blijf met elkaar praten, hou elkaar overeind, doe dingen uit jezelf voor de ander en reageer stress en ellende niet af op de ander, want de ander is niet je verbale boksbal.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier waren de eerste 4 jaar (tropenjaren) wel pittig. Slaaptekort is niet goed voor je humeur en relatie. Daarnaast blijken we toch andere opvoedstijlen te hanteren dus daar moesten we onze weg in zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij waren 10 jaar samen toen ons eerste kind werd geboren.
Vanaf dat we ouders werden regelmatig tijd vrijgemaakt om even wat samen te doen. Filmpje , uit eten, even wat drinken samen,weekendje weg of zelfs een weekje samen op vakantie. Dit kon natuurlijk alleen bij de gratie van lieve ouders die het heerlijk vonden om op te passen.
Ik vond die uitstapjes hele fijne oplaadmomenten.
Ookal werden me op het schoolplein wel verwijtende blikken toegeworpen als ik zei dat we een weekje weg gingen zonder kinderen. "Dat je dat kúnt" ....alsof je leven als stel moet ophouden als je een kind krijgt. Ik vond het een waardevolle investering. 2 kanten op. Oplaadmoment voor ons èn fijne herinneringen van mn inmiddels volwassen kinderen aan de tijd bij opa en oma.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe meer afleiding, drukte, andere prioriteiten etc, hoe groter de kans dat je van elkaar verwijderd raakt. Ik denk dat vrijwel iedereen in een lange relatie daar wel ervaring mee heeft. Als je kinderen krijgt, is dit een bijkomende factor. Omdat je veel bezig bent met je gezin ben je dit makkelijk minder met je relatie.
Ik hoor om me heen vooral mannen die hierover klagen, omdat zij het gevoel hebben dat hun vrouw/vriendin zich vooral toelegt op hun rol als moeder. Tegelijkertijd denk ik dat dat ook komt door de druk die vrouwen ervaren om alles zo goed mogelijk te doen, omdat zij vaak de meeste mental load dragen.
Mijn advies: blijven praten, verdeel de taken goed. Zoek elkaar op als je elkaar kwijt dreigt te laten, maar accepteer ook dat het erbij hoort dat je het soms druk hebt. Dat hoort bij de nieuwe fase waar je in gaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
De kraamperiode bij baby 1 was bij ons juist een periode van grote verbondenheid. Mijn partner te zien met onze baby en hoe goed hij bleek in zorgen was echt heel mooi. We waren toen ruim 10 jaar bij elkaar. We waren echt een team en genoten ook heel erg van onze zo gewenste baby. Met twee kinderen werd het wel pittiger omdat je dan meestal echt je handen vol hebt en je lijf ook continue in beslag genomen wordt door die kleine mensen. Regelmatig samen weg, ook eigen dingen blijven doen en vooral beseffen dat het voorbij gaat zijn voor ons heel belangrijk geweest. Nog steeds ben ik blij dat ik onze kinderen met hem mag delen want ik weet dat niemand op de wereld is die net zoveel van ze houdt als ik. Onze relatie is zeker veranderd maar niet in negatieve zin.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er is aan de ene kant een enorm stuk bijgekomen, ik hield al veel van mijn man maar ik hou nog meer van mijn man als vader van onze meisjes doordat hij zo lieve vader is. Ze stoeien elke ochtend met pappa op het grote bed, enz

Wat wel belangrijk is geweest is om hem dingen op zijn manier te laten doen, ik zie bij vriendinnen wel dat ze commentaar hebben op alles wat hun man met de kinderen doet. Ik heb dat nooit zo gedaan het hoeft niet op mijn manier, het gaat op onze manier. We praten samen over wat we belangrijk vinden voor de kinderen en met de kinderen en we staan goed op 1 lijn maar in sommige dingen zijn we anders dat is prima.

Ik kan gerust een weekje op vakantie met vriendinnen , en hij met vrienden. Maar dat is tegelijk wel het wat lastigere nu de kinderen nog klein zijn is ons leven meer verdeeld. We hebben niet mega veel oppas opties, dus vaak is het of hij gaat weg met vrienden of ik met vriendinnen. Avondje uit eten lukt prima met betaalde oppas maar vinden we dan vaak ook wel weer gezellig met de kinderen te doen dus doen we te weinig samen.
Ik ga vaak paardrijden. En samen tijd is een kostbaar goed 😊
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij zitten nu in ons eerste jaar als ouders. Eigenlijk gaat het heel vanzelf. Het is meer plannen als we weg willen natuurlijk, maar dat weet je van te voren. We hebben fijne afspraken en daar houden we ons aan. Af en toe nemen we de tijd om echt te praten samen.

Het is heel mooi vind ik om een kind te hebben samen waar je allebei het meeste van houdt. En hoe trots je samen kunt zijn als hij/zij een nieuw geluidje maakt of voor het eerst omrolt. Dat is echt iets van ons samen.

Maar het is niet alleen maar leuk natuurlijk. Er zijn ook dingen die iets minder gaan:

's Avonds tegelijk naar bed zit er voor nu niet meer echt in. Dat deden we voor baby wel.

Verdeling van onze echte vrije tijd. Mijn man zegt heel makkelijk 'goed als ik morgen naar vrienden/sporten/wat dan ook ga?' Ik doe dat veel minder snel waardoor de verdeling van vrije tijd nu best scheef is. Maar dat ligt ook aan mezelf.

Waar wij echt niet meer op hetzelfde level zitten is ons seksleven. Ik ben daar soms dan ook onzeker over. Ik vraag mezelf dan: Waarom heb ik geen zin? Ik wil echt graag zin hebben, maar de dagen gaan zo snel en ik ben in de avond zo moe dat ik alleen maar wil slapen. En als mijn baby slaapt dan ben ik blij dat ik mijn lichaam, tijd en gedachten even voor mijzelf heb.
Voor mijn man is dat anders en hierin begrijpen we elkaar soms niet. Ik hoop wel echt dat dat weer terugkomt. En dat ik dus ook weer ruimte ga voelen om er aan te werken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier is lang heel moeilijk geweest. Drie kinderen snel elkaar. Het evenwicht vinden als man vrouw tov huishouden en zorg kinderen. Slaaptekort, zorgen, kinderen die letterlijk tussen je in komen enzoverder enzovoort.

We proberen af en toe met ons twee een avondje te gaan en een keertje per jaar op hotel. We weten dat de last erbij hoort en we weten beiden dat het van voorbijgaande aard is. Veel koppels vergeten dat laatste en gaan uit elkaar in die heftige periode.
Alle reacties Link kopieren Quote
Verbinding blijven houden als partners vind ik soms moeilijk. In basis is die verbinding er zeker, altijd. In zoverre zit onze basis meer dan goed. Maar de verbinding komt de eerste jaren veel vaker tot uiting in de rol vader-moeder. En dat is ook prachtig mooi, maar bewust tijd nemen voor elkaar buiten die rol is wel belangrijk. Wij doen dat nu weer vaker en dan verzucht ik wel eens dat ik man soms best mis. In dat opzicht was ons leven zo veel makkelijker voor ons kind er was. Mijn tip: neem je partnerschap niet voor lief. Die relatie is minstens zo belangrijk als jullie relatie met jullie kindje straks.

Goed kunnen communiceren is wel key trouwens. Zorg dat dat op orde is voordat de baby komt. Want de vermoeidheid en het zorgen maakt dat 100 keer lastiger.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier was het een uitdaging en totaal geen roze wolk. Toen de 1e 1 maand oud was overleed mijn moeder. Toen ze 4 maanden oud was, raakte ik zwanger van de 2e . Ook weer een HG zwangerschap… 2e was een huilbaby die met gemak 9 u per dag kon huilen tot ze 9 maanden oud was . 2 jaar nauwelijks geslapen en een man die veel van huis weg was + geen vangnet.

Maar we zijn nog steeds samen. Mensen zeiden vaak “ het wordt makkelijker” en dat lijkt te kloppen. Probeer te blijven communiceren op een normale manier en tijd vrij te maken voor elkaar. Besteed aandacht aan elkaar ook al zit dat soms maar in hele kleine dingen zoals een auto laten warm draaien ‘s ochtends als je weet dat de ander zo vertrekt etc etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
28-12-2024 15:49
Hier waren de eerste 4 jaar (tropenjaren) wel pittig. Slaaptekort is niet goed voor je humeur en relatie. Daarnaast blijken we toch andere opvoedstijlen te hanteren dus daar moesten we onze weg in zoeken.
Over hoe op te voeden hebben wij nog niet echt gesprekken gehad. Wel goed om dat in ieder geval van elkaar te weten van te voren, dus dat ga ik volgend jaar aankaarten bij hem. Thanks!
Alle reacties Link kopieren Quote
Bbubbels schreef:
28-12-2024 17:32
Mijn tip: neem je partnerschap niet voor lief. Die relatie is minstens zo belangrijk als jullie relatie met jullie kindje straks.

Goed kunnen communiceren is wel key trouwens. Zorg dat dat op orde is voordat de baby komt. Want de vermoeidheid en het zorgen maakt dat 100 keer lastiger.
Dankjewel voor de tip! Ik kan me niet voorstellen dat ik hem ooit voor lief ga nemen, maar je met zoveel veranderingen in je leven kan dat natuurlijk best. En communicatie is gelukkig al goed bij ons en ontwikkelt zich nog steeds in positieve zin.
Alle reacties Link kopieren Quote
PickingUpThePieces schreef:
28-12-2024 19:50
Hier was het een uitdaging en totaal geen roze wolk. Toen de 1e 1 maand oud was overleed mijn moeder. Toen ze 4 maanden oud was, raakte ik zwanger van de 2e . Ook weer een HG zwangerschap… 2e was een huilbaby die met gemak 9 u per dag kon huilen tot ze 9 maanden oud was . 2 jaar nauwelijks geslapen en een man die veel van huis weg was + geen vangnet.

Maar we zijn nog steeds samen. Mensen zeiden vaak “ het wordt makkelijker” en dat lijkt te kloppen. Probeer te blijven communiceren op een normale manier en tijd vrij te maken voor elkaar. Besteed aandacht aan elkaar ook al zit dat soms maar in hele kleine dingen zoals een auto laten warm draaien ‘s ochtends als je weet dat de ander zo vertrekt etc etc.
Dit klinkt echt als een heel pittige tijd. Van te voren bedenk je niet dat al die dingen kunnen gebeuren en al zou je dat wel doen, kun je je er nog niet goed op voorbereiden. Fijn dat het bij jullie nu wat makkelijker begint te worden, dat zal vast een opluchting zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
De eerste veranderde weinig aan de relatie, naast minder tijd voor elkaar.
Nu we sinds kort een tweede hebben is het wel moeilijker, eigenlijk hebben we nu vrijwel geen tijd meer met z’n 2en, plus we zijn echt heel moe.
Maar goed, onze 2e is pas 3 maanden en we zitten ook middenin een verbouwing dus het is hopelijk een fase.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nimnim schreef:
28-12-2024 21:10
Over hoe op te voeden hebben wij nog niet echt gesprekken gehad. Wel goed om dat in ieder geval van elkaar te weten van te voren, dus dat ga ik volgend jaar aankaarten bij hem. Thanks!
En zelfs als je het bespreekt, weet je nog niet hoe het is als het zover is. Maar het gesprek aangaan is altijd goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Onze relatie heeft op geen enkele manier gewankeld. En oh, zeker de babytijd van de eerste was een aardverschuiving. Ik heb het af en toe best lastig gehad (met gewoon baby-gedoe hoor, maar de hormonen en verantwoordelijkheid waren overweldigend!) maar heb een man als een soort stabiel georganiseerd eiland, waar ik altijd op terug kon vallen. We praten, delen ergernissen, accepteren af en toe onredelijkheid, weten waar het vandaan komt. En we hebben de taken qua kinderen en huishouden écht eerlijk verdeeld, wat ook belangrijk is, denk ik.

Blijf communiceren, blijf tijd vinden voor elkaar. Dat hoeft zeker niet in de vorm van weekendjes weg of zo, onze kinderen zijn zelden bij oppas, maar ik ziet soms in m’n omgeving bij gezinnen dat alles dichtgetimmerd is, die doet dat en die doet dan dat, die sport op woensdag dus gaat die op donderdag etc, en voor je het weet ben je elkaar aan het aflossen en nooit meer samen. Terwijl ook avondjes samen zo belangrijk zijn (vind ik). Daar een goede balans in vinden is wel belangrijk.
charlie591 wijzigde dit bericht op 29-12-2024 14:45
5.73% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind en vond het lastig om de verbinding te blijven voelen. Dat kwam bij ons vooral doordat schoonzusje tegelijk met mijn partner zwanger bleek en zij ook bijna 150 km richting ons verhuisde waardoor partner en haar zusje ineens heel verbonden waren. Maar goed dan zijn de baby's er en is er een periode van op jezelf en eigen gezin gericht zijn.
Zorg voor een goede balans in werk-zorg verdeling, besteed taken zoals tuin en schoonmaak uit. En blijf ook dingen voor jezelf en met z'n tweeën doen. Dat laatste is er bij ons wel ingeschoten soms.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt het nu over de eerste tijd maar de zorgen om je kind gaat nooit meer weg. Wij hebben de laatste jaren grote zorgen gehad om een van onze kinderen. Daar viel de baby, peuter en basisschooltijd echt bij in het niet.
Belangrijk is om te blijven praten over wat en hoe je je voelt en waar je als partners behoefte aan hebt.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven