Kinderen
alle pijlers
Hoe wordt het weer gezellig aan tafel?
donderdag 21 februari 2008 om 20:56
OK, veel besproken onderwerp maar ik ben het even zo zat en hoop op advies van ouders die ook een driftige dreumes hebben die kliert tijdens het eten!!
Zoon Manuel is 14 maanden en het is een lekker joch met een behoorlijk eigen willetje.
Sinds een maand of twee gaat het avondeten echt niet lekker. Hij weigert regelmatig te eten. Op zich normaal voor zijn leeftijd maar toch wil ik natuurlijk het liefste dat hij wat avondeten binnen krijgt.
Meestal gaan er wel een paar happen in als hij zelf met zijn eigen lepel mag kliederen en ik of mijn man er met een andere lepel zo af en toe wat happen in stoppen.
Ik probeer hem zoveel mogelijk met de pot te laten mee-eten, maar ik grijp toch weer regelmatig naar de potjes Olvarit omdat hij zoveel dingen ineens niet meer wil eten. Meestal gingen die potjes ook wel goed, maar hij wordt per dag kieskeuriger. Maaltijden die hij een maand geleden heerlijk zat te eten die weigert hij nu.
Ik weet dat het advies bij kinderen die eten weigeren, vooral niet aandringen is om hem te laten eten en het geklieder een beetje moet negeren. Dat zou ik best kunnen volhouden, ware het niet dat zoonlief vreselijk tekeer gaat. Krijsen, met eten en lepels gooien... echt de bloemkool zit soms op het plafond...
Ik heb eigenlijk niet eens zo'n moeite met het eten-weigeren want ik weer dat dat erbij hoort. De rotzooi op de vloer is ook niet lekker, maar dat hoort er ook bij.
Waar ik WEL moeite mee heb is zijn gedrag!! Hoe leer ik hem dat zijn gedrag niet wordt getolereerd?! Wat we nu doen is gewoon duidelijk NEE zeggen en boos naar hem kijken, waarop hij nog harder gaat huilen en driftig met alles gaat gooien wat hij in zijn bereik heeft.
Hoe wordt het weer gezellig, en kunnen we lekker rustig aan tafel zitten zonder dat wij gefrustreerd naar zijn gekrijs zitten te luisteren?
Het lijkt wel alsof hij zelf wil bepalen wat hij eet, want als hij het eten op zijn bord niet wil, dan wijst hij wel met zijn kleine vingertje naar de stukken vlees op ons bord (zoals rookworsten enzo...
) . Ik bepaal wat hij eet, niet hij... tenminste zo zou het moeten zijn. Helaas denkt hij daar anders over.
p.s. en na het eten is hij gewoon weer een engeltje...
Zoon Manuel is 14 maanden en het is een lekker joch met een behoorlijk eigen willetje.
Sinds een maand of twee gaat het avondeten echt niet lekker. Hij weigert regelmatig te eten. Op zich normaal voor zijn leeftijd maar toch wil ik natuurlijk het liefste dat hij wat avondeten binnen krijgt.
Meestal gaan er wel een paar happen in als hij zelf met zijn eigen lepel mag kliederen en ik of mijn man er met een andere lepel zo af en toe wat happen in stoppen.
Ik probeer hem zoveel mogelijk met de pot te laten mee-eten, maar ik grijp toch weer regelmatig naar de potjes Olvarit omdat hij zoveel dingen ineens niet meer wil eten. Meestal gingen die potjes ook wel goed, maar hij wordt per dag kieskeuriger. Maaltijden die hij een maand geleden heerlijk zat te eten die weigert hij nu.
Ik weet dat het advies bij kinderen die eten weigeren, vooral niet aandringen is om hem te laten eten en het geklieder een beetje moet negeren. Dat zou ik best kunnen volhouden, ware het niet dat zoonlief vreselijk tekeer gaat. Krijsen, met eten en lepels gooien... echt de bloemkool zit soms op het plafond...
Ik heb eigenlijk niet eens zo'n moeite met het eten-weigeren want ik weer dat dat erbij hoort. De rotzooi op de vloer is ook niet lekker, maar dat hoort er ook bij.
Waar ik WEL moeite mee heb is zijn gedrag!! Hoe leer ik hem dat zijn gedrag niet wordt getolereerd?! Wat we nu doen is gewoon duidelijk NEE zeggen en boos naar hem kijken, waarop hij nog harder gaat huilen en driftig met alles gaat gooien wat hij in zijn bereik heeft.
Hoe wordt het weer gezellig, en kunnen we lekker rustig aan tafel zitten zonder dat wij gefrustreerd naar zijn gekrijs zitten te luisteren?
Het lijkt wel alsof hij zelf wil bepalen wat hij eet, want als hij het eten op zijn bord niet wil, dan wijst hij wel met zijn kleine vingertje naar de stukken vlees op ons bord (zoals rookworsten enzo...
) . Ik bepaal wat hij eet, niet hij... tenminste zo zou het moeten zijn. Helaas denkt hij daar anders over.p.s. en na het eten is hij gewoon weer een engeltje...
donderdag 21 februari 2008 om 21:08
Hmmm. Mijn zoontje is nu 13 maanden en ik herken het enigzins. Het gebeurt (gebeurde) wel alleen op dagen dat ik later ben met eten (red het echt niet altijd om om half zes het eten op tafel te hebben, ben nogal een kluns in de keuken). Sinds ik daar achter ben krijgt mijn manneke gewoon op tijd een potje (of een kliekje) als ik laat ben, en eigenlijk gaat het avond eten op een enkele keer na super. Dus miss is eerder eten voor manuel ook een idee?
Als zoonlief trouwens genoeg heeft gehad dan begint hij ook te smeren en pak ik zijn eten bij hem weg en geef ik hem een speeltje.
Mijn vriendin's zoon is wat groter en begrijpt wat meer, zij draait hem gewoon met kinderstoel en al om als hij loopt te klieren met eten, werkt als een tierelier.
En een tip die ik ook wel eens gehoord heb; kleinere beetjes aanbieden. Zeg maar de hoeveelheid van twee happen voor zijn neus zetten en pas als hij die opheeft bijscheppen. Maar daar heb ik dus zelf geen ervaring mee.
Succes iig
Als zoonlief trouwens genoeg heeft gehad dan begint hij ook te smeren en pak ik zijn eten bij hem weg en geef ik hem een speeltje.
Mijn vriendin's zoon is wat groter en begrijpt wat meer, zij draait hem gewoon met kinderstoel en al om als hij loopt te klieren met eten, werkt als een tierelier.
En een tip die ik ook wel eens gehoord heb; kleinere beetjes aanbieden. Zeg maar de hoeveelheid van twee happen voor zijn neus zetten en pas als hij die opheeft bijscheppen. Maar daar heb ik dus zelf geen ervaring mee.
Succes iig
donderdag 21 februari 2008 om 21:17
@tinus. Ik herken je frustratie. Heb hier een tijd geleden zelf een topic over geopend. Wanneer geef je je kind teveel zijn of haar zin en wanneer stel je duidelijke grenzen. Weet niet of "mijn" topic helemaal de lading dekt maar zal het ff uppen, misschien lees je handige informatie.
Mijn zoon eet sinds deze week ineens mee met de pot. Daarvoor dus taferelen hoe jij die beschrijft. Uiteindelijk toch maar alle adviezen ter harte genomen en het maar laten gaan. Wil hij niet eten? Dan niet. Moet wel zeggen dat zoon niet 's nachts wakker werd van de trek. Afgelopen week kreeg hij ineens wat controle over de lepel, en nu wil hij alleen eten als hij het zelf mag doen. Het is dus ineens gezellig aan tafel.
Mijn zoon eet sinds deze week ineens mee met de pot. Daarvoor dus taferelen hoe jij die beschrijft. Uiteindelijk toch maar alle adviezen ter harte genomen en het maar laten gaan. Wil hij niet eten? Dan niet. Moet wel zeggen dat zoon niet 's nachts wakker werd van de trek. Afgelopen week kreeg hij ineens wat controle over de lepel, en nu wil hij alleen eten als hij het zelf mag doen. Het is dus ineens gezellig aan tafel.
donderdag 21 februari 2008 om 21:33
@tinus, ik las nog even bij december 2006. Weet je wat wij ons voorgenomen hadden? Roan niet meer de gelegenheid geven om boos met bloemkool te smijten. Wanneer hij niet wilde happen? Dan niet. Wanneer jij een stukje rust bij jezelf vindt met betrekking tot het avondeten zal het al een stuk leuker zijn.
Hm, hoor mij, wijze muts. Roan eet al 5 dagen gewoon en ik denk de wijsheid in pacht te hebben. Hahaha
Hm, hoor mij, wijze muts. Roan eet al 5 dagen gewoon en ik denk de wijsheid in pacht te hebben. Hahaha
donderdag 21 februari 2008 om 21:37
Ik herken het wel een beetje. Dochter is nu ook bijna 14 maanden en het eten ging heel lang goed maar op het moment vindt ze eigenlijk al het avondeten niet lekker. Zeker de groente worden niet eens bekeken. Ik besteed er, conform alle adviezen, maar geen aandacht aan en als ze gaat klieren pak ik zonder haar aan te kijken het bord af. Als ze weer rustig is krijgt ze hem weer terug en anders niet, dan wordt er gewoon afgeruimd als wij klaar zijn.
Ik geloof alle pedagogen maar op hun mooie blauwe ogen dat het vanzelf over gaat als je er geen aandacht aan geeft en er geen strijd om gaat maken.
Iets anders aanbieden doe ik zowiezo niet, ze eet zoveel brood en fruit op een dag dat ze dat avondeten wel een tijdje kan missen.
Ik geloof alle pedagogen maar op hun mooie blauwe ogen dat het vanzelf over gaat als je er geen aandacht aan geeft en er geen strijd om gaat maken.
Iets anders aanbieden doe ik zowiezo niet, ze eet zoveel brood en fruit op een dag dat ze dat avondeten wel een tijdje kan missen.
donderdag 21 februari 2008 om 21:39
Klieren met eten is hier meteen bord weghalen en een speeltje neerleggen. Ik probeer drie keer of Madammeke een hap wil, wil ze niet, ook goed. Maar dat bord gaat buiten bereik. Huilen en gillen om aandacht wordt hier beloond met inderdaad het omdraaien van de kinderstoel. En verder negeer ik alles. Ik zeg rustig dat ze maar even de andere kant op gaat gillen en dat er niet met eten gespeeld wordt.
Hier werk dit prima. Sinds ik dit toepas heb ik geen gezanik met eten meer en eet ze meestal goed. Zeker nu ze weet dat ik het eten meteen weghaal en ook geen alternatief meer aanbiedt.
Hier werk dit prima. Sinds ik dit toepas heb ik geen gezanik met eten meer en eet ze meestal goed. Zeker nu ze weet dat ik het eten meteen weghaal en ook geen alternatief meer aanbiedt.
donderdag 21 februari 2008 om 21:43
Ik heb jouw topic ook globaal doorgelezen Krokus! Bizar wat een gelijkenissen jouw apie met het mijne vertoond. Ook zo'n lekker eigenwijsje. Ach, een kind met een karaktertje is ook wel weer erg leuk (op zijn tijd....)
Ik heb laatst mijn man geadviseerd om zich niet meer druk te maken dat Manuel niks wil eten. Haha! En een week later ben ik zelf weer gefrustreerd... lekker tegenstrijdig.
Ik heb laatst mijn man geadviseerd om zich niet meer druk te maken dat Manuel niks wil eten. Haha! En een week later ben ik zelf weer gefrustreerd... lekker tegenstrijdig.
vrijdag 22 februari 2008 om 08:20
Sinas: Precies dat bedoel ik ook. Ik bepaal WAT hij eet, hij bepaalt OF en HOEVEEL hij eet. Daarmee bedoel ik dat ik hem geen boterham ga geven als hij geen bloemkool wil. (al moet ik eerlijk bekennen dat ik dat afgelopen week wel een keer heb gedaan omdat hij op de dag zelf ook zo weinig had gegeten)
vrijdag 22 februari 2008 om 12:17
Haha
Helaas ik herken het gedrag. Mijn kind is nu 23 maanden en eet het avondeten belabberd. Ook al toen ze 13 maanden was. Ik draaide toen inderdaad de kinderstoel om als ze zat te krijsen. Dat niet-eten vind ik nog tot daar aan toe, maar dat gekrijs. Vreselijk. Tegenwoordig helpt kinderstoel omdraaien niet, ze draait zich gewoon om. Nu gaat ze op de trap in de gang als ze aan het krijsen is tijdens het eten.
Tja hier is het vrees ik een hele lange fase. Milena eet (bijna) niks tijdens het eten. In het begin was ik nog zo gek dat ik iets ging maken waarvan ik wist dat ze het luste. Vervolgens at ze dan ook niet, dus daar trap ik niet meer in.
Ze eet met de pot mee, wil ze niks, eet ze niks. Gaat ze krijsen/gillen/met het eten/bestek/bord smijten dan gaat ze op de trap. Tegewoordig krijgt ze een (kleine) beloning als ze wat eet, namelijk een inieminie stukje kroepoek. Werkt een beetje, zo af en toe gaan er drie happen in.
vrijdag 22 februari 2008 om 15:03
Wij hebben geen geklier sinds onze zoon "vroeger" eet.
Beetje lullig om een kleuter een prakje (of twee potjes prut) mee te geven naar de oppas, maar als hij daar -vlot- heeft gegeten dan hebben we 's avonds geen geklier meer, we eten dan pas rond kwart over zes, dat is gewoon te laat.
Hij moet dan wel aan tafel zitten en krijgt een bordje met eten, maar hij mag zelf bepalen of hij dan nog iets neemt. We zeuren er niet om, en hij blijft braaf zitten totdat we zeggen dat hij van tafel mag.
Beetje lullig om een kleuter een prakje (of twee potjes prut) mee te geven naar de oppas, maar als hij daar -vlot- heeft gegeten dan hebben we 's avonds geen geklier meer, we eten dan pas rond kwart over zes, dat is gewoon te laat.
Hij moet dan wel aan tafel zitten en krijgt een bordje met eten, maar hij mag zelf bepalen of hij dan nog iets neemt. We zeuren er niet om, en hij blijft braaf zitten totdat we zeggen dat hij van tafel mag.
vrijdag 22 februari 2008 om 15:06
Waarom precies? een kind verhongert echt niet vrijwillig.
Onze methode:
1. Wij maken geen ruzie over het eten. Als het met zachte aandrang lukt, mooi, en anders maar niet.
2. Er komt géén alternatief, eten wat de pot schaft, of niet eten, dat zijn de enige opties.
3. Wie kliert aan tafel gaat in de gang even zitten afkoelen.
Pas als ze oud genoeg zijn om elkaar echt goed te verstaan, als ze voldoende taal hebben dus, wordt het: eten wat de pot schaft, geen discussie.
resultaat: gezellige maaltijden, geen gezeur, en kinderen netjes op de groeicurve.
