Hoop en vrees in het examenjaar

Charlotta schreef: ↑

06-09-2024 12:29

Natuurlijk doe ik dat niet. haar stress komt door hele andere dinge die ik hier nog helemaal niet uit de doeken heb gedaan.
Ik zocht gewoon een pakkende titel en heb er exact 2 seconden over nagedacht.

Nou ja, laat ook maar.

Wat je wilde was een topic om elkaar door het examenjaar heen te loodsen.

Je zet mensen al meteen op het verkeerde been met een 'pakkende' en ondoordachte titel.

Ik, altijd even inlevend in de situatie van de TO, dacht bij het lezen van de titel: joh, het jaar is nog maar nét begonnen!
Had je geschreven: 'Examenjaar, samen er doorheen!' of iets van die strekking, dan had ik je topic niet eens geopend, omdat ik geen kinderen in een examenjaar heb.

Zie je hoe een titel ontzettend veel verschil maakt?

Mijn kind zit in het voorexamenjaar, maar ik ben mijn hele werkende leven zo ongeveer H5-mentor en jouw kind is echt de enige met deze gevoelens niet. Het is ook griezelig, spannend en confronterend, helemaal als je iemand bent die nadenkt over dingen. Maar het is ook zo, zo probeer ik het meestal maar te formuleren, dat je in H5 zit omdat we allemaal denken dat je een havo-diploma kunt halen. En het is in het belang van iedereen dat dat gebeurt. Op elke fatsoenlijke school wil elke docent je graag helpen het beste resultaat te behalen.

Blijf rustig naar je kind. Stimuleer haar naar meeloopdagen van opleidingen te gaan. Een opleiding kiezen voelt heel definitief voor leerlingen, daarom stellen ze de keuze soms veel te veel uit. Een diploma halen lijkt een immense bergtop die je in een keer op moet, maar eigenlijk wandel je elke dag een stukje, tot je ineens achter je kijkt en ziet wat je allemaal gedaan hebt. Maak het behapbaar.

Hier beide zoons in de examens komend jaar.
De oudste gaat VWO examen doen. Hij uit het niet, maar ervaart wel spanning (nukkig, niet kunnen eten voor een toets). Hij heeft nog nooit een onvoldoende op zijn rapport gehad, maar ook geen hele vette cijfers hoor, dus op zich zou het moeten kunnen. Hij is net 17. Ik gun hem het slagen, maar als dat niet het geval is, dan vergaat de wereld ook niet. Hij heeft al wel een idee wat hij volgend jaar zou willen doen, maar ik vraag me af of dat zijn definitieve keuze wordt. Hij gaat vast zelf met vrienden open dagen bezoeken, maar we zullen ook met hem gaan kijken.

De jongste (14) volgt een Groen Lyceum traject (in 6 jaar VMBO-TL+ MBO diploma). Hij zit nu in jaar 3 van het VMBO en gaat aan het eind van het jaar examen doen in engels, nederlands en praktijkvak(ken?). Dit is voor ons een wat onbekende route, dus ik ben meer benieuwd hoe dit jaar (en volgend jaar) er uit gaat zien, dan dat ik het spannend vind. Heb er alle vertouwen in dat hij het gaat redden, hoewel nederlands vanwege zeer ernstige dyslexie wel een dingetje zal zijn. Over zijn vervolgopleiding hoeven we nog niet na te denken.

We bieden ze alle voorwaarden om naar hun mogelijkheden te kunnen presteren (luisterend oor, evt ondersteunen bij toetsen/huiswerk voor de jongste vanwege dyslexie, goed/lekker eten, geen gekke dingen/drukte rondom toetsweken etc) en meer kunnen we niet doen.

Ooit al geschreven hier toen ik zwanger wilde worden (van de oudste) en nu over examens. Gezellig om mee te schrijven, maar eerlijk gezegd weet ik niet hoeveel er tot het voorjaar te melden is. We zullen het merken!

Hier 2 eindexamen dit jaar beide mavo

1 ontzettende stress kip, heeft nu al stress over eerste toetsweek dagen rond de toetsweek ook echt niet te genieten en hoop ruzie in huis (ze zoekt dan echt ruzie zodat ze boos wordt/ huilt en zo ontlaadt )

En 1 die vorig jaar net voor de laatste toetsweek iets begon te doen en dus met hakken over de sloot over is en het allemaal wel ziet.