Huismoeder worden?

Hedgehog vrijdag 15 november 2024 om 22:08

Hi allemaal, even op zoek naar advies/herkenning. Ik zou heel graag een tweede kindje willen, mocht dat gegund zijn. Maar mijn man twijfelt hierover omdat we het beide nu al best wel zwaar vinden, combinatie werk en zorgen voor een peuter. Hij geeft aan dat als ik stop met werken dat hij dan wel misschien een tweede kind wil.
Ik vind het zelf ook best wel zwaar werken in combinatie met het moederschap, ook omdat ik best wat stress ervaar op mijn werk. Als ik stop met werken heeft dat natuurlijk wel een impact op de financiën en ben ik volledig afhankelijk van mijn man. Ik ben ook bang dat wanneer mijn kind(eren) groot zijn, het dan ook moeilijker is om een baan te vinden omdat ik er dan een tijd tussenuit ben geweest. Heeft iemand anders dit ook, iemand advies?

MrsMorrison maandag 18 november 2024 om 11:47

Dahlia74 schreef: ↑
18-11-2024 11:38
Er staat letterlijk: " Hij geeft aan dat als ik stop met werken dat hij dan wel misschien een tweede kind wil."

Ik lees dat als dat hij wil dat TO stopt met werken en dan wil hij misschien wel een tweede kind. Niet dat het 2e kind er komt als TO stopt met werken.

Er staat ook dat hij het nu al als zwaar ervaart. Het is niet goed van hem dat hij dat als voorwaarde stelt voor een 2e kind. Hij kan beter gewoon zeggen ik wil geen 2e kind. Maar we weten ook niet in hoeverre TO haar wens voor een 2e kind door wil zetten ondanks dat man al aangeeft het nu al zwaar te vinden. Dat man daardoor "toegeeft" aan haar wens, omdat TO dat zo graag wil.

Het zal niet de eerste keer zijn dat een vrouw haar kinderwens doordrukt ondanks de bezwaren van een man.

Ik zou alleen nooit ingaan op deze eis van partner als ik TO zou zijn. Dan zou ik mijn kinderwens heroverwegen of mijn relatie.

CHL maandag 18 november 2024 om 11:51

Ik heb er wel voor gekozen, maar goed, ik vond de risico's wel te overzien in onze situatie en wij kijken er ook eigenlijk wel heel positief op terug. Ik ben sinds een paar maanden weer aan het werk, maar we hebben dat zo ingericht dat er altijd 1 van ons thuis is. Dus in principe hebben we geen opvang nodig, al gaat de jongste (3) wel 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal, zoals de oudste 2 ook destijds.

Mette maandag 18 november 2024 om 12:57

Hallodaar schreef: ↑
18-11-2024 08:41
Absoluut mee eens. Mijn moeder heeft nooit een baan gehad. Maar heus niet dat ze die moeder was die ons zat op te wachten met thee, limonade en een koekje als we uit school kwamen.
Dat koekje kregen we überhaupt níet, want dat kruimelde en ze stofzuigde al minstens 2x per dag.
Lego bouwsels mochten nooit blijven staan, want dat oogde rommelig.
Het was vaak helemaal zo fijn niet dat ze altijd thuis was, want daardoor kon er meestal ook bijna niks.
Ze beweerde het ook altijd verschrikkelijk druk te hebben! En dat kwam door haar sloddervossen van kinderen zei ze.
Ik denk dat mijn moeder best een intelligente vrouw was, die zich veel meer had kunnen ontplooien, en daarmee ook gelukkiger was geweest.
Maar ze heeft de rol van kapitein, hoofd huishouding etc, nóóit los willen laten. En ik heb gezien hoe het haar kon frustreren. Maar de stap naar verandering heeft ze zelf nóóit willen maken.

Ik kan me de thee en de koekjes ook niet herinneren, dus als het al aan de orde was dan heeft het weinig gedaan.

Ik heb een liefdevolle jeugd gehad verder daar niet van. Maar ik heb ook altijd gevoeld hoe ongelukkig mijn moeder was in haar rol als huisvrouw. Toen ik 11 was werd ze aangenomen bij een winkel. De vreugdekreet en de tranen van geluk toen ze de aanstellingsbrief openmaakte weet ik nog wel heel goed. En hoe ze opbloeide in de periode daarna van 2 dagen per week in een winkel werken. Van haar eerste salaris kocht ze een droger. Zo zei ze, van die ellende met die rotspijkerbroeken van jullie ben ik nu ook eindelijk verlost. Mijn vader had haar nooit geld willen geven voor een droger. Voor haar betekende die baan in zoveel opzichten vrijheid.

Gerbera maandag 18 november 2024 om 14:17

Zowel mijn moeder als ik hebben altijd gewerkt, in mijn moeders tijd(ze zou nu 91 zijn geweest)was dit niet gebruikelijk.
Mijn moeder ontleende er status aan en we hadden het door haar werken ook financieel beter.
In mijn tijd was het al meer normaal maar ook nog niet heel erg gangbaar.
Ik was een betere moeder doordat ik werkte
Ik had de behoefte om te compenseren , dus vaker voorlezen,leukere dingen doen met de kids.
Ik zou er altijd voor kiezen om te blijven werken, je bent niet alleen de vrouw van, of de moeder van ...
Op je werk ben je je eigen persoonlijkheid waar je om gewaardeerd wordt.En wij hadden door 2 salarissen ook financieel wat meer ruimte, en over niet al te lange tijd 2x pensioen waardoor we kunnen doen wat we willen(als we niet teveel willen:-)
Als je thuisblijft bouw je geen pensioen op, je maakt je afhankelijk van je partner, en je relatie kan nog zo goed zijn,ik snap niet waarom je dat wil.
Ik ben wel gezegend met een man die behoorlijk geëmancipeerd is. Die probleemloos de kinderopvoeding en de huishoudelijke taken mee oppakte.

Summertje maandag 18 november 2024 om 19:59

Merel90 schreef: ↑
17-11-2024 20:32
Jouw woorden. Als je naar werk moet maar je slaapt al tijden slecht omdat je kind meerdere malen per nacht wakker wordt, je ogen amper open kan houden, en dat er dan iemand tegen je zegt dat die ook moe is omdat die een nacht slecht heeft geslapen, ja dan ga ik daar heel slecht op.

Heb je weleens een depressie gehad? Daar word je pas moe van. Als er dan iemand zegt dat die ook moe is omdat die slecht slaapt door de kinderen, die diegene vrijwillig heeft gekregen want niemand verplicht je ertoe, ja dan ga ik daar heel slecht op.

MrsMorrison maandag 18 november 2024 om 20:09

Summertje schreef: ↑
18-11-2024 19:59
Heb je weleens een depressie gehad? Daar word je pas moe van. Als er dan iemand zegt dat die ook moe is omdat die slecht slaapt door de kinderen, die diegene vrijwillig heeft gekregen want niemand verplicht je ertoe, ja dan ga ik daar heel slecht op.

Het is gewoon ontzettend kortzichtig en onempathisch om zo te denken. Sommigen mensen hebben van nature nu eenmaal meer energie dan anderen. Dat hoef je ook helemaal niet te vergelijken met elkaar. Moe is moe. De reden is verder niet belangrijk.

Speculaastaart maandag 18 november 2024 om 20:20

MrsMorrison schreef: ↑
18-11-2024 20:09

Het is gewoon ontzettend kortzichtig en onempathisch om zo te denken. Sommigen mensen hebben van nature nu eenmaal meer energie dan anderen. Dat hoef je ook helemaal niet te vergelijken met elkaar. Moe is moe. De reden is verder niet belangrijk.

Nou, mijn man kon nog wel eens tv kijken tot 01:30 toen de kinderen klein waren en dan klagen dat hij moe was als er eentje 's nachts wakker werd. Tja, dan ging ik echt wil in discussie over de reden van het moe zijn. Goed voor jezelf zorgen zit ook in preventie.

Dat zou ik overigens nooit tegen derden zeggen.

MrsMorrison maandag 18 november 2024 om 20:25

Speculaastaart schreef: ↑
18-11-2024 20:20
Nou, mijn man kon nog wel eens tv kijken tot 01:30 toen de kinderen klein waren en dan klagen dat hij moe was als er eentje 's nachts wakker werd. Tja, dan ging ik echt wil in discussie over de reden van het moe zijn. Goed voor jezelf zorgen zit ook in preventie.

Dat zou ik overigens nooit tegen derden zeggen.

Maar als je man nou een avondpersoon is, en gewoon een ander ritme heeft dan kun je daar weer rekening mee houden door apart van elkaar de 3e shift te doen toch? Ik ben bijvoorbeeld absoluut geen ochtendmens, ik begin meestal pas om 9.00 met werken of zelfs 12.00 maar dan wel tot 20.00 of 21.00. Dat past mij veel beter. Dan zou ik dus in mijn geval met mijn man afspreken dat hij de ochtenddienst draait en ik de avond. Kan ik langer blijven liggen en heeft hij savonds zijn rust.

(Geen idee of dat bij jullie zo was hoor, maar sommige mensen hebben gewoon opstartproblemen smorgens, dat kun je er ook niet helemaal uitkrijgen)

Speculaastaart maandag 18 november 2024 om 22:41

MrsMorrison schreef: ↑
18-11-2024 20:25
Maar als je man nou een avondpersoon is, en gewoon een ander ritme heeft dan kun je daar weer rekening mee houden door apart van elkaar de 3e shift te doen toch? Ik ben bijvoorbeeld absoluut geen ochtendmens, ik begin meestal pas om 9.00 met werken of zelfs 12.00 maar dan wel tot 20.00 of 21.00. Dat past mij veel beter. Dan zou ik dus in mijn geval met mijn man afspreken dat hij de ochtenddienst draait en ik de avond. Kan ik langer blijven liggen en heeft hij savonds zijn rust.

(Geen idee of dat bij jullie zo was hoor, maar sommige mensen hebben gewoon opstartproblemen smorgens, dat kun je er ook niet helemaal uitkrijgen)

Nee hoor, hij stond altijd al om 6:00 uur op, ging meestal rond 23:00 uur slapen. En kleine kinderen worden wel eens wakker in de nacht. Het blijven plakken voor de tv is dan een keuze dus niet miepen

Hallodaar dinsdag 19 november 2024 om 07:40

Mette schreef: ↑
18-11-2024 12:57
Ik kan me de thee en de koekjes ook niet herinneren, dus als het al aan de orde was dan heeft het weinig gedaan.

Ik heb een liefdevolle jeugd gehad verder daar niet van. Maar ik heb ook altijd gevoeld hoe ongelukkig mijn moeder was in haar rol als huisvrouw. Toen ik 11 was werd ze aangenomen bij een winkel. De vreugdekreet en de tranen van geluk toen ze de aanstellingsbrief openmaakte weet ik nog wel heel goed. En hoe ze opbloeide in de periode daarna van 2 dagen per week in een winkel werken. Van haar eerste salaris kocht ze een droger. Zo zei ze, van die ellende met die rotspijkerbroeken van jullie ben ik nu ook eindelijk verlost. Mijn vader had haar nooit geld willen geven voor een droger. Voor haar betekende die baan in zoveel opzichten vrijheid.

Wat leuk om te lezen. Dat had ik mijn moeder ook gegund.
Ik herinner me dat ze ooit een ontzettend leuke en creatieve baan, als het ware op een presenteerblaadje aangereikt kreeg. Ze twijfelde, maar sloeg het aanbod af.
Dat heb ik haar eigenlijk wel kwalijk genomen want dit was best wel een buitenkansje. En van 3 dagdelen werken loopt heus niet meteen je huishouden in de soep. Mijn vader legde haar ook geen strobreed in de weg maar ze zag overal leeuwen en beren. Uiteindelijk werd ze onverwacht en vrij jong weduwe. Toen moest ze wel!, maar toen inmiddels richting de 60 jaar en 40 jaar geen werkervaring meer opgedaan, viel er weinig te solliciteren. Behalve op vrijwilligers functies. Alleen voor huishoudelijk werk kwam ze aan de bak. En niet om daar denigrerend over te doen, maar ze had zoveel méér gekund. Maar die kansen waren inmiddels geweest.
Dit is voor mij altijd een stimulans geweest om weer aan het werk te gaan. Om de boot niet te missen zeg maar!
Heb altijd die gefrustreerde moeder gezien met haar bijna perfecte huishouden. Die moeder die bijna altijd thuis was, maar daarmee zelden voor gezelligheid zorgde.
Haar wereld was veelste klein en ze zocht ook altijd maar waardering voor alles dat ze voor ons (haar kinderen) deed.
Terwijl wij echt wel eens dachten: "mens, ga eens wat nuttigs doen i.p.v 3x per week alle bedden verschonen en 2 uur per dag te stofzuigen!"
Maar ja, allemaal achteraf gepraat natuurlijk.

AnAppleADay dinsdag 19 november 2024 om 07:49

MrsMorrison schreef: ↑
18-11-2024 20:25
Maar als je man nou een avondpersoon is, en gewoon een ander ritme heeft dan kun je daar weer rekening mee houden door apart van elkaar de 3e shift te doen toch? Ik ben bijvoorbeeld absoluut geen ochtendmens, ik begin meestal pas om 9.00 met werken of zelfs 12.00 maar dan wel tot 20.00 of 21.00. Dat past mij veel beter. Dan zou ik dus in mijn geval met mijn man afspreken dat hij de ochtenddienst draait en ik de avond. Kan ik langer blijven liggen en heeft hij savonds zijn rust.

(Geen idee of dat bij jullie zo was hoor, maar sommige mensen hebben gewoon opstartproblemen smorgens, dat kun je er ook niet helemaal uitkrijgen)

Zo doen wij het ook, hij brengt naar bed en doet alles voor 02.00 en ik alles vanaf 04.00 en opstarten in de ochtend.

Alleen tussen 2-4 is er discussie maar dat komt zelden voor en dan doen we zo’n beetje om de beurt.

oKathyo dinsdag 19 november 2024 om 15:42

Hallodaar schreef: ↑
19-11-2024 07:40
Wat leuk om te lezen. Dat had ik mijn moeder ook gegund.
Ik herinner me dat ze ooit een ontzettend leuke en creatieve baan, als het ware op een presenteerblaadje aangereikt kreeg. Ze twijfelde, maar sloeg het aanbod af.
Dat heb ik haar eigenlijk wel kwalijk genomen want dit was best wel een buitenkansje. En van 3 dagdelen werken loopt heus niet meteen je huishouden in de soep. Mijn vader legde haar ook geen strobreed in de weg maar ze zag overal leeuwen en beren. Uiteindelijk werd ze onverwacht en vrij jong weduwe. Toen moest ze wel!, maar toen inmiddels richting de 60 jaar en 40 jaar geen werkervaring meer opgedaan, viel er weinig te solliciteren. Behalve op vrijwilligers functies. Alleen voor huishoudelijk werk kwam ze aan de bak. En niet om daar denigrerend over te doen, maar ze had zoveel méér gekund. Maar die kansen waren inmiddels geweest.
Dit is voor mij altijd een stimulans geweest om weer aan het werk te gaan. Om de boot niet te missen zeg maar!
Heb altijd die gefrustreerde moeder gezien met haar bijna perfecte huishouden. Die moeder die bijna altijd thuis was, maar daarmee zelden voor gezelligheid zorgde.
Haar wereld was veelste klein en ze zocht ook altijd maar waardering voor alles dat ze voor ons (haar kinderen) deed.
Terwijl wij echt wel eens dachten: "mens, ga eens wat nuttigs doen i.p.v 3x per week alle bedden verschonen en 2 uur per dag te stofzuigen!"
Maar ja, allemaal achteraf gepraat natuurlijk.

Zo herkenbaar... en ik merk ook aan de generatie van mijn moeder dat het huishouden een heel groot ding werd, omdat dat eigenlijk het enige was waar ze voldoening/trots uit haalde (naast de opvoeding van de kinderen). Achteraf zie ik dit omdat ik nu zelf een gezin heb, maar toen ik er nog middenin zat, zag ik het niet. Kan me nog herinneren dat mijn moeder altijd zei: je ligt vanavond weer in een schoon en fris bedje. En dat ik dacht.. ja, en? Maar ze zorgde voor ons en voor het huishouden, haar trots. Ze had ook veel meer in haar mars, maar was faalangstig.

ioneszoveelstekeer dinsdag 19 november 2024 om 18:24

MrsMorrison schreef: ↑
18-11-2024 20:25
Maar als je man nou een avondpersoon is, en gewoon een ander ritme heeft dan kun je daar weer rekening mee houden door apart van elkaar de 3e shift te doen toch? Ik ben bijvoorbeeld absoluut geen ochtendmens, ik begin meestal pas om 9.00 met werken of zelfs 12.00 maar dan wel tot 20.00 of 21.00. Dat past mij veel beter. Dan zou ik dus in mijn geval met mijn man afspreken dat hij de ochtenddienst draait en ik de avond. Kan ik langer blijven liggen en heeft hij savonds zijn rust.

(Geen idee of dat bij jullie zo was hoor, maar sommige mensen hebben gewoon opstartproblemen smorgens, dat kun je er ook niet helemaal uitkrijgen)

Het feit dat iemand een ochtendmens is ofwel een avondmens, dat is genetisch aangelegd. Dat is aangetoond .
Maar als je om half een 's nachts naar bed gaat, wordt het al helemaal niks. Ik ben zelf een avond mens en absoluut geen ochtendmens. Ik sta elke dag op om half acht. Mijn paarden staan immers op mij te wachten zodat ik ze kan voeren en buiten kan zetten. Ze hebben regelmaat nodig. Dat is mijn redding. Het dwingt me om elke dag op het zelfde tijdstip op te staan. En als ik dan hoor hoe laat de meeste mensen op staan, sommigen al om zes uur!!. Ik moet er niet aan denken. Dan kom ik er nog goed mee weg. Toch dwingt het mij om 's avonds op tijd in bed te liggen. Anders kom ik mezelf tegen.

En als je voor kinderen kiest, dan heb je je slaap nodig want kleine kinderen zijn slaaprovers. Dan kun je ondanks dat je een avondmens bent en geen ochtendmens toch maar beter ervoor zorgen dat je rond een uur of elf in bed ligt.

Mette dinsdag 19 november 2024 om 19:14

Hallodaar schreef: ↑
19-11-2024 07:40
Wat leuk om te lezen. Dat had ik mijn moeder ook gegund.
Ik herinner me dat ze ooit een ontzettend leuke en creatieve baan, als het ware op een presenteerblaadje aangereikt kreeg. Ze twijfelde, maar sloeg het aanbod af.
Dat heb ik haar eigenlijk wel kwalijk genomen want dit was best wel een buitenkansje. En van 3 dagdelen werken loopt heus niet meteen je huishouden in de soep. Mijn vader legde haar ook geen strobreed in de weg maar ze zag overal leeuwen en beren. Uiteindelijk werd ze onverwacht en vrij jong weduwe. Toen moest ze wel!, maar toen inmiddels richting de 60 jaar en 40 jaar geen werkervaring meer opgedaan, viel er weinig te solliciteren. Behalve op vrijwilligers functies. Alleen voor huishoudelijk werk kwam ze aan de bak. En niet om daar denigrerend over te doen, maar ze had zoveel méér gekund. Maar die kansen waren inmiddels geweest.
Dit is voor mij altijd een stimulans geweest om weer aan het werk te gaan. Om de boot niet te missen zeg maar!
Heb altijd die gefrustreerde moeder gezien met haar bijna perfecte huishouden. Die moeder die bijna altijd thuis was, maar daarmee zelden voor gezelligheid zorgde.
Haar wereld was veelste klein en ze zocht ook altijd maar waardering voor alles dat ze voor ons (haar kinderen) deed.
Terwijl wij echt wel eens dachten: "mens, ga eens wat nuttigs doen i.p.v 3x per week alle bedden verschonen en 2 uur per dag te stofzuigen!"
Maar ja, allemaal achteraf gepraat natuurlijk.

Verdrietig om te lezen en ontzettend jammer dat je moeder het niet aandurfde met die baan. Het huisvrouwensyndroom bestond echt en veroorzaakte serieuze mentale problemen.

Mijn moeder is nu eind 70 en zegt heel vaak dat die baan haar gered heeft. Met een aantal van de dames waar ze toen mee werkte is ze nog steeds dikke vriendinnen.

Het verschil met nu is dat je er nu zelf voor kiest om huisvrouw te zijn. Dat zal veel uitmaken voor hoe je het ervaart.

Actieve topics