Ik verlang naar 3e kind, partner niet

Ja, heb het ook meegemaakt. Toen wij elkaar leerden kennen had hij het over vier kids. Dus ik dacht, dat zit wel goed, ik wil ook een groot gezin. Nu werd ik zwanger van de eerste omdat ik de pil vergat. Zei hij dat dat maar goed was, omdat er anders geen kinderen waren gekomen. Vond het maar een rare uitspraak maar heb er niets van gemaakt toen.

De tweede kwam vanzelf erachter aan, en ik heb altijd gezegd, de derde komt er wel maar niet nu.

Nu heeft mijn man wel gezegd dat het van hem niet hoefde die derde, maar hij vond het ook wel leuk. Maar naarmate de jongste ouder werd, kwam er van alles tussen, Ook een bijna scheiding.

Een van de redenen was, dat hij mijn wens voor een groot gezin naast zich neer heeft gelegd en dat vond ik niet eerlijk. als het financieel kan vond ik dat we die derde erbij konden krijgen.

(er speelde nog meer, maar is niet relevant voor het verhaal)



Na veel praten, onze relatie weer goed laten worden, ben ik op mijn 34ste zwanger geworden van nr 3. Ben nu 35, middelste is 7 jaar, ik vind het helemaal geweldig. Ik zou graag nr 4 ook willen, maar leg me erbij neer als die niet komt.

Hoi blijemama!



Ook ik heb in dezelfde situatie als jij gezeten.

Hovaman zei in eerste instantie maar 1 kind te willen, maar de 2e kwam er toch al vrij snel achteraan, daar waren we het beiden over eens. Daarna zei hij geen 3e meer te willen en ik wilde wel heel, heel graag. Maar goed, ik vind wel dat je het beiden moet willen en ik had natuurlijk al twee hele lieve, gezonde kindjes dus het was niet anders.

En toen ineens een jaar of 3 later begon Hovaman er ineens zelf over dat een 3e kindje toch wel heel leuk zou zijn! (Helaas lukte het niet zo snel zwanger te worden en kreeg ik twee miskramen, waardoor er nu 5,5 jaar tussen de middelste en jongste zit, maar dat doet eigenlijk niet ter zake :P). Dus... hij is zelf van gedachten veranderd, gelukkig voor mij!



Ik kan je wel zeggen dat dat verlangen naar nog een kindje blijft hoor...

Wij gaan niet meer voor een 4e, 3 is gewoon praktischer; we passen in ons huis, in onze auto enzovoort. Maar toch blijft stiekum dat verlangen naar nog zo'n kleintje ergens diep in me borrelen.

Maar ik ben zielsgelukkig met mijn 3 kindjes en voel ook wel dat ons gezin compleet is!



Ik hoop voor je dat je man van gedachten veranderd!

Maar vergeet vooral niet te genieten van de twee kindjes die je al hebt!!!



Groetjes, Hova

Bepaalde delen zijn wel heel herkenbaar hoor, Swinta!



Ik wil ook ee groot gezin, en mijn partner weet dit al vanaf dat we gingen samenwonen. Ik zou graag 4 kinderen willen, en 1 of 2 pleegkinderen. Hij heeft hier ook altijd mee ingestemd.



Nu ben ik zwanger van nummer 3 (zoontje van 2, pleegdochter 6 maanden), en begint ie toch een beetje te twijfelen. Hierna is het toch ook wel goed??? Wordt ook wel weer erg druk met 3 kleine kinderen. Terwijl ik juist zoiets heb van; ik ben nog jong. Dan wachten we toch een paar jaar voor we gaan voor een evt. nummer 4 en 5? Hebben we straks een setje van 3 en een setje van 2 :D ook leuk toch? Hij ziet er tegen op om dan weer 'opnieuw' te moeten beginnen...

Ik knijp m nu dus wel een beetje, want wat als hij geen woord houdt?

Nou ja, we zullen het wel zien...



Maar goed, over kinderen is weinig onderhandeling mogelijk. Want als de een wel wil en de ander niet, valt er geen compromis te sluiten, want het is wel iets heel fundamenteels.



Mijn zwager en schoonzusje hebben 1 kind. Zij wou een tweede, hij niet. Dat heeft hen bijna hun huwelijk gekost, doordat ze beiden volhielden. Uiteindelijk heeft mijn schoonzusje zich er bij neer gelegd (met pijn in haar hart). Want haar gezin is belangrijker dan een tweede kindje.