Kinderen
alle pijlers
ik wel, hij niet
donderdag 3 juli 2008 om 20:01
En stel hem eens de vraag: oké, als ik er klaar voor ben, zeg ik je niets maar probeer ik zwanger te worden. Dus dan kies ik en niet jij en voor jou komt het dan als 'per ongeluk', zou je dat zien zitten?
Ik weet niet wat ik zou doen, je bent nog hardstikke jong en mannen hebben wat meer tijd om vader te worden.
Zou er nog niet zo druk om maken en proberen over te blijven praten zo af en toe.
het klinkt niet als dat je vriend er per defenitie nee tegen zegt, dus kan best zijn dat hij over een jaar of 3, 4 of 8 heel anders over denkt.
Ik weet niet wat ik zou doen, je bent nog hardstikke jong en mannen hebben wat meer tijd om vader te worden.
Zou er nog niet zo druk om maken en proberen over te blijven praten zo af en toe.
het klinkt niet als dat je vriend er per defenitie nee tegen zegt, dus kan best zijn dat hij over een jaar of 3, 4 of 8 heel anders over denkt.
donderdag 3 juli 2008 om 20:02
Oh, dit is zo'n lastig onderwerp... Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje, alleen is mijn vriend veel jonger dan de jouwe (hij is 23, ik ben 25) en zegt hij dat hij nu nog niet kan inschatten of hij in de toekomst kinderen wil, maar dat hij ze nu in ieder geval niet wil. Ik zat juist dit weekend ook weer heel erg te tobben of ik iets dat nu goed is, moest beëindigen om iets dat in de toekomst een probleem zou kunnen gaan worden... We hebben het er weer uitgebreid over gehad, over waarom hij geen kinderen wil en ik wel, en eigenlijk zijn zijn redenen om (in ieder geval in de nabije toekomst) geen kinderen te willen redelijk vergelijkbaar met die van mij om nu nog geen kinderen te willen. Mijn kinderwens is wel aanwezig (of in ontwikkeling) maar (nog?) niet zo sterk, en we zijn allebei nog jong, dus ik heb besloten het maar op zijn beloop te laten - maar dit komt zeker periodiek terug als piekerpunt, dus ik blijf hier meelezen... Ik heb helaas niet echt advies voor je, maar wil je wel veel sterkte wensen!
This was not judgment day - only morning. Morning: excellent and fair.
donderdag 3 juli 2008 om 20:12
Hallo,
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Ik ben ook 23 en mijn vriend is 29. Mijn kinderwens is ook erg groot.
Toen ik er de eerste paar keren over begon moest hij er nog niks van weten. Ik vond dat erg jammer.
Ik heb er heel veel met hem over gesproken en hem zo nu en dan door laten schemeren dat ik het écht heel graag wilde. Ik heb me verdiept in de voor en nadelen van het krijgen van kinderen, hoe het zou gaan met baan, huis en kosten etc. En dat steeds voorzichtig bij hem neergelegd. Mannen vinden vooral die onderwerpen erg belangrijk. Op een gegeven moment heb ik zijn vertrouwen gewonnen en wist hij zeker dat ik het echt sirieus meende. Hij kwam er zelf mee dat hij het toch ook wel leuk vond. Na een jaar lang kletsen en overtuigen (op een leuke niet zeurende manier) ben ik 39 weken zwanger!
Het helpt trouwens ook als je vriendinnen hebt in je omgeving die kindjes hebben. Neem hem zo nu en dan daar mee naar toe en laat hem dan vooral ook met haar partner kletsen. Vaak komt het dan ook wel op het onderwerp kinderen. Dat overtuigd hen vaak ook!
Mannen hebben meer tijd nodig! Dus doe het rustig aan en probeer heb beetje bij beetje te overtuigen van je kinderwens.
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Ik ben ook 23 en mijn vriend is 29. Mijn kinderwens is ook erg groot.
Toen ik er de eerste paar keren over begon moest hij er nog niks van weten. Ik vond dat erg jammer.
Ik heb er heel veel met hem over gesproken en hem zo nu en dan door laten schemeren dat ik het écht heel graag wilde. Ik heb me verdiept in de voor en nadelen van het krijgen van kinderen, hoe het zou gaan met baan, huis en kosten etc. En dat steeds voorzichtig bij hem neergelegd. Mannen vinden vooral die onderwerpen erg belangrijk. Op een gegeven moment heb ik zijn vertrouwen gewonnen en wist hij zeker dat ik het echt sirieus meende. Hij kwam er zelf mee dat hij het toch ook wel leuk vond. Na een jaar lang kletsen en overtuigen (op een leuke niet zeurende manier) ben ik 39 weken zwanger!
Het helpt trouwens ook als je vriendinnen hebt in je omgeving die kindjes hebben. Neem hem zo nu en dan daar mee naar toe en laat hem dan vooral ook met haar partner kletsen. Vaak komt het dan ook wel op het onderwerp kinderen. Dat overtuigd hen vaak ook!
Mannen hebben meer tijd nodig! Dus doe het rustig aan en probeer heb beetje bij beetje te overtuigen van je kinderwens.
donderdag 3 juli 2008 om 20:40
Hey meiden,
Wat een lieve berichtjes
hanneslove: nou dat geeft me een beetje hoop!, ik probeer het ook op een niet zeurende en niet dwingende manier te doen, omdat ik hem niet wil dwingen voor een kind te kiezen omdat ik anders misschien bij hem weg ga of zoiets.
Ik heb hem ook gevraagd of hij het misschien niet wil ivm het geld enzo. maar daar zit hij helemaal niet mee, dat loopt wel los zegt hij dan.
Hij ziet zich zelf geen kind opvoeden: maar hij is niet alleen.
Soms bedenk ik stiekum snikkend hoe ik het mijn moeder zal vertellen dat ze oma wordt , in zulke gedachten kan ik helemaal wegdromen..
Hij is zeker de ware voor mij, dat weet ik zeker, maar ik weet ook zeker dat mijn ware wel kinderen moet willen om mijn ware te zijn (zucht snappen julliehet nog )
Ik zal het onderwerp voorzichtig af en toe ter sprake brengen.. zonder er een hele discussie van te maken.. ik moet hem natuurlijk ook de kans geven om er aan te wennen toch?
liefs..
Wat een lieve berichtjes
hanneslove: nou dat geeft me een beetje hoop!, ik probeer het ook op een niet zeurende en niet dwingende manier te doen, omdat ik hem niet wil dwingen voor een kind te kiezen omdat ik anders misschien bij hem weg ga of zoiets.
Ik heb hem ook gevraagd of hij het misschien niet wil ivm het geld enzo. maar daar zit hij helemaal niet mee, dat loopt wel los zegt hij dan.
Hij ziet zich zelf geen kind opvoeden: maar hij is niet alleen.
Soms bedenk ik stiekum snikkend hoe ik het mijn moeder zal vertellen dat ze oma wordt , in zulke gedachten kan ik helemaal wegdromen..
Hij is zeker de ware voor mij, dat weet ik zeker, maar ik weet ook zeker dat mijn ware wel kinderen moet willen om mijn ware te zijn (zucht snappen julliehet nog )
Ik zal het onderwerp voorzichtig af en toe ter sprake brengen.. zonder er een hele discussie van te maken.. ik moet hem natuurlijk ook de kans geven om er aan te wennen toch?
liefs..
donderdag 3 juli 2008 om 21:04
Mijn vriend wilde ze ook 'pas' op zijn 36e.
Gelukkig schelen we 9 jaar, net als to en haar vriend, en wilde ik niet op mijn 23e 'al' kinderen dus bij ons is het nooit een issue geweest. Maar ik vind het niet zo vreemd hoor, zeker niet voor een man.
Ik zou zelf als ik anita was nog wat geduld hebben, je hebt nog tijd genoeg. Ik denk dat als iemand zegt dat het welkom is als het per ongeluk komt, dat hij nog bezig is met aan het idee wennen. Ik weet niet hoe lang geleden je er voor het eerst over begonnen bent Anita?
Maar garanties heb je natuurlijk niet....
donderdag 3 juli 2008 om 21:20
ik ben pas sinds een paar maanden bezig af en toe het onderwerp aan te snijden...
En ja hij is al 32, maar heeft nog nooit echt serieus in zn leven gestaan, hij was vrachtwagenchauffeur hele weken van huis, veel feest vieren. Pas sinds wij samen zijn is hij wat rustiger geworden , kan hij ook eens een feestje missen.
We wonen al een poos samen en dat gaat heel goed, lekker degelijk met twee katten en een voor en een achter tuintje, het bevalt hem ook super goed. hij zegt zo heel gelukkig te zijn. Dus dat hij -al- 32 is, zegt mij niet zoveel over hoe iemand in het leven kan staan.
Misschien is geduld wel het beste,, maar ik vind het zo moeilijk ... vooral het niet zeker weten of hij van gedachten veranderd... stel nou dat ik er op mn 29e achter kom dat hij het echt niet wil.. wat dan? pff nou ja... toch bedankt meiden
Liefs
En ja hij is al 32, maar heeft nog nooit echt serieus in zn leven gestaan, hij was vrachtwagenchauffeur hele weken van huis, veel feest vieren. Pas sinds wij samen zijn is hij wat rustiger geworden , kan hij ook eens een feestje missen.
We wonen al een poos samen en dat gaat heel goed, lekker degelijk met twee katten en een voor en een achter tuintje, het bevalt hem ook super goed. hij zegt zo heel gelukkig te zijn. Dus dat hij -al- 32 is, zegt mij niet zoveel over hoe iemand in het leven kan staan.
Misschien is geduld wel het beste,, maar ik vind het zo moeilijk ... vooral het niet zeker weten of hij van gedachten veranderd... stel nou dat ik er op mn 29e achter kom dat hij het echt niet wil.. wat dan? pff nou ja... toch bedankt meiden
Liefs
donderdag 3 juli 2008 om 21:23
Wat de toekomst brengt zul je nooit weten. Ik vind zelf dat als je nu 23 bent, je het best nog even aan kunt kijken, maar andere mensen zullen daar weer anders tegenaan kijken. En dat ik dat vind komt natuurlijk omdat het bij mij goed uitgepakt heeft én ik zelf nog niet die sterke kinderwens had op mijn 23e.
