Kinderen
alle pijlers
Ik word gek van mezelf... hoezo ongeduldig?
zondag 10 juni 2007 om 21:03
Het is zwanger en vreselijk ongeduldig.... De naam is Lucybelle.
Herkenbaar?
Hoi, ik heb afgelopen woensdag een zwangerschapstest gedaan en de uitslag was tot onze grote verrassing enorm positief. Binnen 10 seconden verscheen streepje twee. Vriend en ik door het dolle heen, want ik ben pas twee maanden gestopt met de pil.
Maar goed, dikke roze wolk de afgelopen dagen. En gisteren was ik 5 weken zwanger volgens mijn berekening. Gisteren overviel me ook meteen een enorm onzeker gevoel. En vandaag dendert dat lekker door. Ik hoop zo dat alles lukt, dat het goed gaat, dat ik niet volgende week moet melden dat ik een miskraam heb gehad, dat ik een kind wel aankan, etc.
Daarnaast ben ik extreem ongeduldig, merk ik. Eigenlijk zit ik de hele dag al te zeiken: 'Djie, pas 5 weken! Zeker nog 5 weken wachten op een echo. Als ik al dat geluk heb" En ga zo maar door. Heel irritant, al zeg ik het zelf.
Komt bij dat ik het ook het liefst van de daken schreeuw dat ik zwanger ben! Ik wil het tegen onze ouders vertellen, zussen, broers en vrienden! Maar het is nog zo pril... En moet ik me dan weer aan regeltjes houden als 'aan wie vertel ik het eerst', 'is het stom het telefonisch te vertellen', 'wat als vriendin A het erg vindt dat ik het eerder aan vriendin F heb verteld' Allemaal nogal bizarre onzekerheden.... En ondertussen vermoeden 3 vriendinnen al heel wat omdat ik op het terras geen wit biertje nam en zo moe was. Hoe moet ik in godsnaam de komende weekenden doorkomen als we in de kroeg zitten...?
Wanneer heb jij het verteld?
En altijd 'live' of ook wel telefonisch?
En 'hoort' het dat ouders de eersten zijn?
Pfff... zoals de titel al zegt word ik (vandaag) een beetje gek van mezelf :P
Maar ik vond het wel lekker even wat van me af te schrijven.
Liefs, Lucybelle
Herkenbaar?
Hoi, ik heb afgelopen woensdag een zwangerschapstest gedaan en de uitslag was tot onze grote verrassing enorm positief. Binnen 10 seconden verscheen streepje twee. Vriend en ik door het dolle heen, want ik ben pas twee maanden gestopt met de pil.
Maar goed, dikke roze wolk de afgelopen dagen. En gisteren was ik 5 weken zwanger volgens mijn berekening. Gisteren overviel me ook meteen een enorm onzeker gevoel. En vandaag dendert dat lekker door. Ik hoop zo dat alles lukt, dat het goed gaat, dat ik niet volgende week moet melden dat ik een miskraam heb gehad, dat ik een kind wel aankan, etc.
Daarnaast ben ik extreem ongeduldig, merk ik. Eigenlijk zit ik de hele dag al te zeiken: 'Djie, pas 5 weken! Zeker nog 5 weken wachten op een echo. Als ik al dat geluk heb" En ga zo maar door. Heel irritant, al zeg ik het zelf.
Komt bij dat ik het ook het liefst van de daken schreeuw dat ik zwanger ben! Ik wil het tegen onze ouders vertellen, zussen, broers en vrienden! Maar het is nog zo pril... En moet ik me dan weer aan regeltjes houden als 'aan wie vertel ik het eerst', 'is het stom het telefonisch te vertellen', 'wat als vriendin A het erg vindt dat ik het eerder aan vriendin F heb verteld' Allemaal nogal bizarre onzekerheden.... En ondertussen vermoeden 3 vriendinnen al heel wat omdat ik op het terras geen wit biertje nam en zo moe was. Hoe moet ik in godsnaam de komende weekenden doorkomen als we in de kroeg zitten...?
Wanneer heb jij het verteld?
En altijd 'live' of ook wel telefonisch?
En 'hoort' het dat ouders de eersten zijn?
Pfff... zoals de titel al zegt word ik (vandaag) een beetje gek van mezelf :P
Maar ik vond het wel lekker even wat van me af te schrijven.
Liefs, Lucybelle
zondag 10 juni 2007 om 21:36
van harte gefeliciteerd met je zwangerschap !!Ik snap je ongeduldige gevoel wel. Toen ik net zwanger was dacht ik ook: pfff nog maar zo kort zwanger, het duurt allemaal nog zo lang. Maar de tijd gaat echt snel. Ik ben inmiddels alweer bijna in mn 21 week. Ik probeer er goed van te genieten want voor ik het weet is het weer voorbij.Over het vertellen aan familie etc. Als je dat wilt doen;lekker doen dan !!Ik heb het bij mijn eerste zwangerschap direct verteld. Helaas werd dat na 5 weken een miskraam maar toch had ik absoluut geen spijt dat ik het verteld had. Sterker nog, toen ik een maand later weer zwanger bleek te zijn heb ik het ook bij 6 weken al verteld. Alleen op mn werk heb ik gewacht tot ik een week of 10-11 was.Je moet gewoon doen wat je gevoel ingeeft en niet kijken naar de ' ongeschreven regeltjes 'geniet er van!
zondag 10 juni 2007 om 21:37
Hoi Lucybelle,
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Ik heb het vrij snel aan mijn ouders en zus verteld, kon het niet voor me houden. Mijn naaste collega "wist" het al (ze is een soort van helderziend).
Vrij snel daarna verteld aan zwager en schoonzusje (kunnen geen kinderen krijgen) en daarna aan andere broer en zus van mijn vriend.
Met 7 weken heb ik het mijn teamleider verteld, de rest van de wereld wist het zo'n beetje na de eerste echo.
Ik was ook onzeker, bij mijn zus was het bij 17 weken misgegaan, dus waarom zou het bij mij goed gaan? Zal ik wel een goede moeder zijn enz...
Het hoort er volgens mij gewoon allemaal bij!
Als je het echt nog niet wil vertellen aan je vriendinnen kan je misschien een griepje voorwenden of zo. Aan de andere kant, mocht het fout gaan dan heb je ook ontzettend veel steun aan de omgeving als ze wel op de hoogte zijn.
Ik wens je ontzettend veel succes met je beslissing, enne... die 9 maanden waren bij mij zo om!
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Ik heb het vrij snel aan mijn ouders en zus verteld, kon het niet voor me houden. Mijn naaste collega "wist" het al (ze is een soort van helderziend).
Vrij snel daarna verteld aan zwager en schoonzusje (kunnen geen kinderen krijgen) en daarna aan andere broer en zus van mijn vriend.
Met 7 weken heb ik het mijn teamleider verteld, de rest van de wereld wist het zo'n beetje na de eerste echo.
Ik was ook onzeker, bij mijn zus was het bij 17 weken misgegaan, dus waarom zou het bij mij goed gaan? Zal ik wel een goede moeder zijn enz...
Het hoort er volgens mij gewoon allemaal bij!
Als je het echt nog niet wil vertellen aan je vriendinnen kan je misschien een griepje voorwenden of zo. Aan de andere kant, mocht het fout gaan dan heb je ook ontzettend veel steun aan de omgeving als ze wel op de hoogte zijn.
Ik wens je ontzettend veel succes met je beslissing, enne... die 9 maanden waren bij mij zo om!
zondag 10 juni 2007 om 21:39
Ha Lucybelle,
Gefeliciteerd!
In inderdaad erg herkenbaar, ik kan me die gevoelens van de eerste weken nog heel helder voor de geest halen (ben inmiddels sinds eind april mama van een ontzettend schattig meisje :D).
Vorig jaar augustus positief getest bij één dag overtijd en ik kon ook niet wachten tot de eerste 'kritieke' weken voorbij waren, tot ik de eerste echo kreeg, tot ik het mensen kon gaan vertellen.... de tijd leek te kruipen.
Normaal ben ik een redelijk stevige drinker, maar niemand had echt door dat ik aan de cola ging!
Wij hebben het bij 6 weken aan de ouders verteld en ik een week of twee later aan mijn beste vriendin en aan een collega (ik kreeg een bloedinkje op het werk en moest gewoon iemand hebben waar ik m'n ei bij kwijt kon als ik onzeker was). Verder wel gewacht tot we het hartje hadden gehoord (dat was bij 11 weken) en toen heb ik het echt iedereen verteld, persoonlijk of telefonisch, afhankelijk van de persoon.
En ik ben zelf pas vrij laat op dit forum terecht gekomen, maar het lijkt me een prima plek om even te kletsen en te spuien als je gek van jezelf wordt.
Succes en sterkte nog de komende weken!
Gefeliciteerd!
In inderdaad erg herkenbaar, ik kan me die gevoelens van de eerste weken nog heel helder voor de geest halen (ben inmiddels sinds eind april mama van een ontzettend schattig meisje :D).
Vorig jaar augustus positief getest bij één dag overtijd en ik kon ook niet wachten tot de eerste 'kritieke' weken voorbij waren, tot ik de eerste echo kreeg, tot ik het mensen kon gaan vertellen.... de tijd leek te kruipen.
Normaal ben ik een redelijk stevige drinker, maar niemand had echt door dat ik aan de cola ging!
Wij hebben het bij 6 weken aan de ouders verteld en ik een week of twee later aan mijn beste vriendin en aan een collega (ik kreeg een bloedinkje op het werk en moest gewoon iemand hebben waar ik m'n ei bij kwijt kon als ik onzeker was). Verder wel gewacht tot we het hartje hadden gehoord (dat was bij 11 weken) en toen heb ik het echt iedereen verteld, persoonlijk of telefonisch, afhankelijk van de persoon.
En ik ben zelf pas vrij laat op dit forum terecht gekomen, maar het lijkt me een prima plek om even te kletsen en te spuien als je gek van jezelf wordt.
Succes en sterkte nog de komende weken!
maandag 11 juni 2007 om 07:50
Lucybelle, gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik kan me volledig vinden in je verhaal, enne (dat is vast geen troost) ik heb het nog! Ben nu 16 weken. We hebben het al vrij snel aan ouders, familie, vrienden verteld (inderdaad live, ik vind aan de telefoon gewoon niet zo leuk, zie graag de verraste gezichten).
Maar het wachten... Eerst op de echo (10 weken), toen tot het hartje eindelijk bij de vlos te horen was (15 weken), nu tot ik het echt voel bewegen, dan tot de 20 weken echo (pas dan weet je met wat meer zekerheid of het echt wel gezond is), etc..... Wachten is volgens mij gewoon een integraal onderdeel van de zwangerschap.
Maar genieten is het hoofddeel :)! Als je je eerste echo hebt gehad wordt het allemaal veel echter en dan kun je genieten, echt waar! Blijf eerst maar hopen dat de kwaaltjes je vergeten
Ik kan me volledig vinden in je verhaal, enne (dat is vast geen troost) ik heb het nog! Ben nu 16 weken. We hebben het al vrij snel aan ouders, familie, vrienden verteld (inderdaad live, ik vind aan de telefoon gewoon niet zo leuk, zie graag de verraste gezichten).
Maar het wachten... Eerst op de echo (10 weken), toen tot het hartje eindelijk bij de vlos te horen was (15 weken), nu tot ik het echt voel bewegen, dan tot de 20 weken echo (pas dan weet je met wat meer zekerheid of het echt wel gezond is), etc..... Wachten is volgens mij gewoon een integraal onderdeel van de zwangerschap.
Maar genieten is het hoofddeel :)! Als je je eerste echo hebt gehad wordt het allemaal veel echter en dan kun je genieten, echt waar! Blijf eerst maar hopen dat de kwaaltjes je vergeten
maandag 11 juni 2007 om 09:22
Wat een fijne reacties!
Het doet goed om te lezen dat volgens mij een heleboel vrouwen tijdens hun zwangerschap last hebben van bergen onzekerheid. En het is natuurlijk ook niet niks...
Ik wil nu heel bewust proberen om een weekje niet zo 'informatiegeil' over het internet en in de boekenwinkelst te banjeren. Misschien vind ik dan wat meer rust... (wishfull thinking?)
Liefs,
Lucybelle
Het doet goed om te lezen dat volgens mij een heleboel vrouwen tijdens hun zwangerschap last hebben van bergen onzekerheid. En het is natuurlijk ook niet niks...
Ik wil nu heel bewust proberen om een weekje niet zo 'informatiegeil' over het internet en in de boekenwinkelst te banjeren. Misschien vind ik dan wat meer rust... (wishfull thinking?)
Liefs,
Lucybelle
maandag 11 juni 2007 om 10:35
GEFELICITEERD!!!
ik was ook vreselijk ongeduldig! en nu ik er zo op terugkijk, ik vond zwangerzijn dus 3x niks! maar ik had ook een vervelende zwangerschap. wees gerust, als die kleine er eenmaal is, wordt het vanzelf leuk! ik kan niet wachten tot ze kan praten....ik verveel me! gelukkig is het nu zomer en kunnen we van een enorm lange vakantie genieten.....en 13 september gaat deze ontaarde moeder weer lekker aan de slag! heerlijk, ik kijk er nu al naar uit om weer te gaan werken. gelukkig krijg ik deze zomer veel aanloop, kunnen we mooi naar het strand, park en SHOPPEN!!!
ik ga vandaag voor ons allemaal nieuwe schoenen kopen!
ik was ook vreselijk ongeduldig! en nu ik er zo op terugkijk, ik vond zwangerzijn dus 3x niks! maar ik had ook een vervelende zwangerschap. wees gerust, als die kleine er eenmaal is, wordt het vanzelf leuk! ik kan niet wachten tot ze kan praten....ik verveel me! gelukkig is het nu zomer en kunnen we van een enorm lange vakantie genieten.....en 13 september gaat deze ontaarde moeder weer lekker aan de slag! heerlijk, ik kijk er nu al naar uit om weer te gaan werken. gelukkig krijg ik deze zomer veel aanloop, kunnen we mooi naar het strand, park en SHOPPEN!!!
ik ga vandaag voor ons allemaal nieuwe schoenen kopen!
maandag 11 juni 2007 om 11:27
Oehhh wat heerlijk herkenbaar!
De eerste week geloofde ik niet dat ik dan echt zwanger was. Na 4 zwangerschapstesten gedaan te hebben (alle 4 positief uiteraard) geloofde ik het pas...
En vrij snel kwamen de volgende zorgen, ik voel me niet zwanger dus zit het wel goed en dan had ik krampjes en dacht ik ook weer dat het fout ging...
Nu mocht ik afgelopen zaterdag al voor een echo komen, hele dag zenuwachtig geweest maar gelukkig alles goed. Volgens de echografe wel pas 6 weken en 6 dagen i.p.v de bijna 8 weken.... Ben ik daar weer stiekem een beetje teleurgesteld over, terwijl ik mezelf zo gelukkig mag prijzen dat ik snel en zonder problemen zwanger geworden ben!
Conclusie: ik word ook zo gek van mezelf af en toe!
En ik kan niet wachten tot de "kritieke" periode voorbij is maar of dat mijn onzekerheid weg neemt?
De eerste week geloofde ik niet dat ik dan echt zwanger was. Na 4 zwangerschapstesten gedaan te hebben (alle 4 positief uiteraard) geloofde ik het pas...
En vrij snel kwamen de volgende zorgen, ik voel me niet zwanger dus zit het wel goed en dan had ik krampjes en dacht ik ook weer dat het fout ging...
Nu mocht ik afgelopen zaterdag al voor een echo komen, hele dag zenuwachtig geweest maar gelukkig alles goed. Volgens de echografe wel pas 6 weken en 6 dagen i.p.v de bijna 8 weken.... Ben ik daar weer stiekem een beetje teleurgesteld over, terwijl ik mezelf zo gelukkig mag prijzen dat ik snel en zonder problemen zwanger geworden ben!
Conclusie: ik word ook zo gek van mezelf af en toe!
En ik kan niet wachten tot de "kritieke" periode voorbij is maar of dat mijn onzekerheid weg neemt?
