Kinderen
alle pijlers
interessante opvoedcursus?
dinsdag 30 april 2024 om 12:15
De aanleiding is dat we samen onverwacht veel lol hadden samen tijdens een eendaagse beval-cursus ter voorbereiding op de komst van het eerste kind...
Nu zijn we 10 jaar later, en vriend en ik voelen aankomen dat een opvoedcursus mbt ons ingewikkelde, uitdagende, maar gelukkig fantastisch leuke kind geen overbodige luxe is. We zijn beiden nogal anders opgevoed, dus we hebben soms iets nodig om de brug te slaan en te focussen op 'het beste van twee werelden'. Wat we vooral zoeken is iets wat we samen kunnen doen zodat we een beetje dezelfde taal ontwikkelen en vertrekpunt hebben in het bespreken van wat in onze situatie goed zou zijn.
Maar goed, waar babyland vol staat met allerhande cursussen, kom je in puberland meteen terecht in de ggz of hulpverlening. En dat is nou net wat we graag voor willen zijn.
Boeken die ik heb gelezen en waar ik op zich wel iets uit haalde: Het hele brein het hele kind, en jagen, verzamelen, opvoeden. Ook de fontein vond ik prettig en gaf wel inzichten. Probleem is nu dat ik dus wel van boeken hou, lekker in theorie op de bank, maar ook veraf van de praktijk. Vriend is dus niet zo'n lezer en zelfhulpboekliefhebber.
We zoeken dus een vorm waarin we wel dat gezamelijke vertrekpunt kunnen vinden. Ooit hadden we met bevallen -in -1 -dag samen veel plezier, zonder dat we avond aan avond zaten te puffen. Wie kent zo'n cursus? dank alvast!
Nu zijn we 10 jaar later, en vriend en ik voelen aankomen dat een opvoedcursus mbt ons ingewikkelde, uitdagende, maar gelukkig fantastisch leuke kind geen overbodige luxe is. We zijn beiden nogal anders opgevoed, dus we hebben soms iets nodig om de brug te slaan en te focussen op 'het beste van twee werelden'. Wat we vooral zoeken is iets wat we samen kunnen doen zodat we een beetje dezelfde taal ontwikkelen en vertrekpunt hebben in het bespreken van wat in onze situatie goed zou zijn.
Maar goed, waar babyland vol staat met allerhande cursussen, kom je in puberland meteen terecht in de ggz of hulpverlening. En dat is nou net wat we graag voor willen zijn.
Boeken die ik heb gelezen en waar ik op zich wel iets uit haalde: Het hele brein het hele kind, en jagen, verzamelen, opvoeden. Ook de fontein vond ik prettig en gaf wel inzichten. Probleem is nu dat ik dus wel van boeken hou, lekker in theorie op de bank, maar ook veraf van de praktijk. Vriend is dus niet zo'n lezer en zelfhulpboekliefhebber.
We zoeken dus een vorm waarin we wel dat gezamelijke vertrekpunt kunnen vinden. Ooit hadden we met bevallen -in -1 -dag samen veel plezier, zonder dat we avond aan avond zaten te puffen. Wie kent zo'n cursus? dank alvast!
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
dinsdag 30 april 2024 om 23:23
Wat je schrijft over wat je zoon nodig heeft en hoe hij zich uit vind ik nogal heftig.
Hij drukt een behoorlijke stempel op het gezin zo te horen. En jullie hebben al veel aangepast.
Ik zou juist niet langer aanrommelen met online opvoedcursussen op de bank, maar wel door naar de ggz.
Want als er wel iets is doe je hem en de rest van je gezin tekort door dit zo nog langer door te laten gaan.
Want als hij compleet gemiddeld is en jullie gewoon een opvoedcursusje nodig hebben, dan vertellen ze je dat ook bij de ggz.
Maar als hij een beperking ergens in heeft dan wordt de gebruiksaanwijzing anders dan voor een gemiddeld kind.
Hij drukt een behoorlijke stempel op het gezin zo te horen. En jullie hebben al veel aangepast.
Ik zou juist niet langer aanrommelen met online opvoedcursussen op de bank, maar wel door naar de ggz.
Want als er wel iets is doe je hem en de rest van je gezin tekort door dit zo nog langer door te laten gaan.
Want als hij compleet gemiddeld is en jullie gewoon een opvoedcursusje nodig hebben, dan vertellen ze je dat ook bij de ggz.
Maar als hij een beperking ergens in heeft dan wordt de gebruiksaanwijzing anders dan voor een gemiddeld kind.
woensdag 1 mei 2024 om 08:11
woensdag 1 mei 2024 om 10:35
Wat Lila-Linda zegt geloof ik ook. Een boek of cursus kan zeker helpen maar gewoon herkennen en evalueren en bijsturen zal je vaak toch zelf moeten doen. Is het echt nodig dat hij 'verantwoordelijkheid neemt' in de vorm die het nu heeft. Ik zou hem geen keuzes bieden waar het schermtijd betreft. Dat is voor volwassenen zelfs nog een uitdaging. Misschien meer in de zin van wordt het een vegaschnitzel of echt vlees vanavond en dan bespreken achteraf hoe dat voelt. Soms heb je inderdaad spijt van een keuze, dat is ongemakkelijk. Daar moet je mee leren omgaan met dat ongemak. Doe je het de volgende keer echt anders of heeft dat ook nadelen? Hoe meer zelfvertrouwen hij heeft hoe makkelijker het zou moeten zijn om los te laten. Hoe staat het met zijn zelfbeeld? Wat doen jullie daar aan?
Lorem Ipsum
woensdag 1 mei 2024 om 11:37
Het ingewikkelde van voorbeelden geven, is dat het altijd maar een klein stukje van de werkelijkheid weergeeft. Ik probeerde antwoord te geven op een vraag, maar daarmee ben ik natuurlijk niet compleet.
Er is wel meer aan de hand met kind, maar vooralsnog zit het opvoed-vraagstuk nog in het 'normale', en juist omdat we wél invloed hebben op ons eigen gedrag, willen we dat nu wat serieuzer nemen. We merken verandering bij ons kind, we zien de pubertijd aan de horizon gloren, dus liever nú actie met in ieder geval een jargon en een gezamenlijk vertrekpunt. Vandaar mijn vraag naar opvoedcursussen.
Kind heeft een motorische beperking, en de hoeveelheid verschillende artsen, therapeuten en therapien hebben absoluut zijn sporen nagelaten. Wat niet mee helpt is dat kind sowieso een autonoom karakter heeft, en dat vorig jaar bleek dat hij heel hoog scoort op een iq-test, muv verwerkingssnelheid. Er kijkt een psycholoog mee op de achtergrond. Kind heeft geen behoefte aan haar, maar zij kan ons wel op de achtergrond steunen. Zij vindt het uitdagend, zijn karakter en situatie, maar nog niet zorgelijk. Het feit dat hij op school (regulier onderwijs) goed mee komt en zich daar kan gedragen helpt daar in mee. Thuis komt het er uit en moeten we alle zeilen bijzetten.
Ik vraag dan ook geen opvoedadvies hier op het forum, daarvoor is de situatie denk ik te complex. Ik vraag naar iets waarbij ik denk dat mijn vriend en ik het goed zal doen, omdat we dan vanuit een bepaalde 'zin' de volgende fase in gaan. Want ja, het is dan wel pittig, maar in goede fases hebben we twee leuke kinderen waarmee we ook plezier kunnen beleven.
Er is wel meer aan de hand met kind, maar vooralsnog zit het opvoed-vraagstuk nog in het 'normale', en juist omdat we wél invloed hebben op ons eigen gedrag, willen we dat nu wat serieuzer nemen. We merken verandering bij ons kind, we zien de pubertijd aan de horizon gloren, dus liever nú actie met in ieder geval een jargon en een gezamenlijk vertrekpunt. Vandaar mijn vraag naar opvoedcursussen.
Kind heeft een motorische beperking, en de hoeveelheid verschillende artsen, therapeuten en therapien hebben absoluut zijn sporen nagelaten. Wat niet mee helpt is dat kind sowieso een autonoom karakter heeft, en dat vorig jaar bleek dat hij heel hoog scoort op een iq-test, muv verwerkingssnelheid. Er kijkt een psycholoog mee op de achtergrond. Kind heeft geen behoefte aan haar, maar zij kan ons wel op de achtergrond steunen. Zij vindt het uitdagend, zijn karakter en situatie, maar nog niet zorgelijk. Het feit dat hij op school (regulier onderwijs) goed mee komt en zich daar kan gedragen helpt daar in mee. Thuis komt het er uit en moeten we alle zeilen bijzetten.
Ik vraag dan ook geen opvoedadvies hier op het forum, daarvoor is de situatie denk ik te complex. Ik vraag naar iets waarbij ik denk dat mijn vriend en ik het goed zal doen, omdat we dan vanuit een bepaalde 'zin' de volgende fase in gaan. Want ja, het is dan wel pittig, maar in goede fases hebben we twee leuke kinderen waarmee we ook plezier kunnen beleven.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
woensdag 1 mei 2024 om 18:06
Oh. Dat verandert de zaak wel wat mij betreft. Ik zou het dan namelijk zoeken in meer passend onderwijs (want wat jullie psycholoog niet zorgelijk vind is het wel; het onderwijs past niet en dat merk je dus thuis) en op opvoedadviezen in de HB-hoek. Dat vraag namelijk echt veel meer dan een gewone opvoeding, zeg maar.
•
woensdag 1 mei 2024 om 20:30
Ik ben wel benieuwd wat je precies bedoeld, wat je het meest zorgelijke vindt?Frizz schreef: ↑01-05-2024 18:06Oh. Dat verandert de zaak wel wat mij betreft. Ik zou het dan namelijk zoeken in meer passend onderwijs (want wat jullie psycholoog niet zorgelijk vind is het wel; het onderwijs past niet en dat merk je dus thuis) en op opvoedadviezen in de HB-hoek. Dat vraag namelijk echt veel meer dan een gewone opvoeding, zeg maar.
Je laatste advies laat ik even bezinken, mogelijk dat dat nou precies iets is waar we als ouders mee aan de slag kunnen. Onze invloed op de maatschappij en het systeem is maar beperkt. Dus we focussen ons nu meer op het kleine: hoe doen we het thuis, wat kunnen wij doen vanuit onze rol om ons kind op de juiste manier te faciliteren. Dat zou er voor pleiten om meer te verdiepen in HB, dan in opvoeden in het algemeen.
Qua passend onderwijs zijn de grenzen wel bereikt denk ik. School denkt heus wel mee, maar het lijkt niet beter te kunnen dan dit. We hebben uit armoede er maar een 4 daagse schoolweek van gemaakt, ipv 5 dagen. Er zijn 2 ambulant begeleiders betrokken, eentje vanwege een visuele handicap en eentje vanuit school (om te ondersteunen bij de gymlessen en andere motorische uitdagingen). Die laatste is goud waard, die doet gewoon wat nodig is, ipv wat precies staat opgeschreven in het handelingsplan. Zij heeft ook oog voor hoe je hem het beste kunt benaderen en aanspreken. Speciaal Onderwijs (cluster 3) is al vanaf het begin een reële optie geweest, maar ook daar is de hulp beperkt. Daar is wel enorme ondersteuning op het motorische vlak, maar ook daar zal de ambulant begeleider voor zijn visuele handicap nodig zijn en daar is nog minder HB ervaring. Wat onderwijs betreft focussen we ons op de voordelen en de dingetjes die er wel zijn. De nadelen negeren we maar een beetje.
Hulp vanuit zorg is er natuurlijk wel, maar enorm gefragmenteerd. Bij alle artsen, therapeuten, psychologen is wel handicap ervaring, en bijvoorbeeld ook veel LVB ervaring. Maar niet zoveel met dat autonome. En nu blijkt dus sinds vorig jaar HB. De psycholoog die mee kijkt kent ons kind vanaf het begin, vanaf dat hij 2 jaar is en ze zegt vaak wel dingen die we herkennen. Dus vandaar dat we er maar voor kiezen haar te vertrouwen.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
woensdag 1 mei 2024 om 20:51
Hoogstwaarschijnlijk past hij zich op school ontzettend aan, terwijl de lesstof en het niveau onvoldoende passend zijn.
Dan schuurt z’n behoefte aan autonomie ook nog eens ontzettend met alle hulp die hij door z’n beperkingen nodig heeft.
Ik snap heel goed dat hij eenmaal thuis waar het veilig is uit elkaar knalt, en (dacht ik te lezen) dat hij ook gewoon slecht in z’n vel zit. Logisch!
Ik zou het zeker in die HB-hoek zoeken, mogelijk ook als ouder iemand consulteren.
Ook op dat gebied zijn er trouwens podcasts te over, ook zijn er een aantal aanbieders van trainingen mbt opvoeden en HB.
•
woensdag 1 mei 2024 om 23:24
Het stomme is dat ik vorig jaar opgelucht was, toen werd vastgesteld dat hij cognitief dus behoorlijk begaafd is. Ons jochie gaat het wel redden, hij bedenkt wel een manier om zich staande te houden in de maatschappij.
Maar voor het gemak had ik het toch even aan de kant geschoven nu rondom het opvoedvraagstuk. Ik denk dat ik er tegenop zie om te accepteren dat HB zoveel invloed heeft. Dan dealen we straks eigenlijk met 3 handicaps.
Ik baal er van dat meerderen van jullie zorgen uiten op basis van dit verhaal. Zullen we weer terug naar het valt-heus-wel-mee-scenario? Gewoon een leuk opvoedcursusje
Maar voor het gemak had ik het toch even aan de kant geschoven nu rondom het opvoedvraagstuk. Ik denk dat ik er tegenop zie om te accepteren dat HB zoveel invloed heeft. Dan dealen we straks eigenlijk met 3 handicaps.
Ik baal er van dat meerderen van jullie zorgen uiten op basis van dit verhaal. Zullen we weer terug naar het valt-heus-wel-mee-scenario? Gewoon een leuk opvoedcursusje
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
donderdag 2 mei 2024 om 07:20
Verdiepen in HB is inderdaad verstandig, maar misschien ook juist verdiepen in waar zijn beperking zit? De verwerkingssnelheid.
Want daar komt waarschijnlijk veel van zijn frustratie vandaan. Hij heeft een supercomputer in zijn hoofd, waarvan 1 onderdeel traag werkt, waardoor veel dingen toch niet lukken.
En omdat hij zo slim is, zal hij door zijn omgeving overvraagd worden, terwijl hij op de verwerkingssnelheid in de knoop komt.
Hij heeft geen diagnose ADHD, maar ADHD'ers hebben ook trage verwerkingssnelheid en zij krijgen hun hele leven te horen: 'je bent zo slim waarom kun je dit niet??' Ze horen dit van andere mensen, maar ook zeker van zichzelf, omdat ze zichzelf vergelijken met anderen.
Ik weet niet of het van toepassing is op jouw zoon, maar het boek 'ik snap het wel, maar niet zo snel' gaat over kinderen met een trage verwerkingssnelheid.
Ik zou het op basis van de titel niet lezen, die slaat de plank volledig mis, maar de inhoud lijkt interessant.
Want daar komt waarschijnlijk veel van zijn frustratie vandaan. Hij heeft een supercomputer in zijn hoofd, waarvan 1 onderdeel traag werkt, waardoor veel dingen toch niet lukken.
En omdat hij zo slim is, zal hij door zijn omgeving overvraagd worden, terwijl hij op de verwerkingssnelheid in de knoop komt.
Hij heeft geen diagnose ADHD, maar ADHD'ers hebben ook trage verwerkingssnelheid en zij krijgen hun hele leven te horen: 'je bent zo slim waarom kun je dit niet??' Ze horen dit van andere mensen, maar ook zeker van zichzelf, omdat ze zichzelf vergelijken met anderen.
Ik weet niet of het van toepassing is op jouw zoon, maar het boek 'ik snap het wel, maar niet zo snel' gaat over kinderen met een trage verwerkingssnelheid.
Ik zou het op basis van de titel niet lezen, die slaat de plank volledig mis, maar de inhoud lijkt interessant.
donderdag 2 mei 2024 om 07:29
Helaas is HB niet voldoende om het te redden, een derde van de HB'ers zit werkloos thuis: https://www.trouw.nl/nieuws/een-derde-h ... ~bdcbd010/
Persoonlijk ken ik 2 HB'ers en allebei waren ze al halverwege de 30 toen ze eindelijk ergens terecht kwamen waar ze konden excelleren.
Die 20 jaar daarvoor waren alleen maar mislukte opleidingen en laaggeschoolde baantjes om de rekeningen te betalen.
donderdag 2 mei 2024 om 07:34
Ik adviseer je het boek 'Lastige kinderen. Heb jij even geluk'.
Vind ik een erg verfrissende kijk hebben op het opvoeden van kinderen.
Ik heb zelf ook 2 kinderen die niet al te eenvoudig in elkaar steken, maar met het gedachtegoed van Omdenken (schrijver is de bedenker hiervan) geeft me wel een soort rust.
Vind ik een erg verfrissende kijk hebben op het opvoeden van kinderen.
Ik heb zelf ook 2 kinderen die niet al te eenvoudig in elkaar steken, maar met het gedachtegoed van Omdenken (schrijver is de bedenker hiervan) geeft me wel een soort rust.
This is not kosher!
donderdag 2 mei 2024 om 08:01
Dropdrop schreef: ↑02-05-2024 07:20Verdiepen in HB is inderdaad verstandig, maar misschien ook juist verdiepen in waar zijn beperking zit? De verwerkingssnelheid.
Want daar komt waarschijnlijk veel van zijn frustratie vandaan. Hij heeft een supercomputer in zijn hoofd, waarvan 1 onderdeel traag werkt, waardoor veel dingen toch niet lukken.
En omdat hij zo slim is, zal hij door zijn omgeving overvraagd worden, terwijl hij op de verwerkingssnelheid in de knoop komt.
Hij heeft geen diagnose ADHD, maar ADHD'ers hebben ook trage verwerkingssnelheid en zij krijgen hun hele leven te horen: 'je bent zo slim waarom kun je dit niet??' Ze horen dit van andere mensen, maar ook zeker van zichzelf, omdat ze zichzelf vergelijken met anderen.
Ik weet niet of het van toepassing is op jouw zoon, maar het boek 'ik snap het wel, maar niet zo snel' gaat over kinderen met een trage verwerkingssnelheid.
Ik zou het op basis van de titel niet lezen, die slaat de plank volledig mis, maar de inhoud lijkt interessant.
Niet zelden scoren HB’ers laag op verwerkingssnelheid. Niet omdat ze langzaam verwerken, maar omdat ze (zeker bij een reguliere onderzoeker) lang gaan zitten nadenken. Omdat ze wel écht het goede antwoord willen geven. Of omdat ze zich afvragen of er de vraag een instinkertje is (want zo makkelijk?!).
Ik zou dus niet zomaar op de uitslag afgaan en daar flinke conclusies uit trekken. Mogelijk zit daar helemaal geen probleem. Ik dacht ook dat zoon van TO faalangstig is.
•
donderdag 2 mei 2024 om 08:08
Zoccellia schreef: ↑01-05-2024 23:24Het stomme is dat ik vorig jaar opgelucht was, toen werd vastgesteld dat hij cognitief dus behoorlijk begaafd is. Ons jochie gaat het wel redden, hij bedenkt wel een manier om zich staande te houden in de maatschappij.
Maar voor het gemak had ik het toch even aan de kant geschoven nu rondom het opvoedvraagstuk. Ik denk dat ik er tegenop zie om te accepteren dat HB zoveel invloed heeft. Dan dealen we straks eigenlijk met 3 handicaps.
Ik baal er van dat meerderen van jullie zorgen uiten op basis van dit verhaal. Zullen we weer terug naar het valt-heus-wel-mee-scenario? Gewoon een leuk opvoedcursusje
Je zal deels gelijk hebben. Wellicht maakt z’n intelligentie bv dat hij heel goed kan mentaliseren en dus kan aanpassen. En zo zal er meer zijn waar hij super sterk in is.
Het onderwijs is niet ingesteld op de meeste hoogbegaafden, met een pluswerkje hier en daar. Ook is het hebben van peers van groot belang.
Ik zou veel meer inzetten op uitzoeken wat hb’ers nodig hebben en dat proberen te verkrijgen. En dan eens kijken wat er gebeurt. Het zou me niks verbazen als jullie opvoedvraag dan veel minder actueel wordt.
Aangezien jij een lezer bent raad ik je het boek Als je kind geen Einstein is, van Kieboom. Een heel goed basisboek, ook op het gebied van school en opvoeding.
•
donderdag 2 mei 2024 om 08:19
Zeker, maar dat zijn motorische ontwikkeling ook vertraagd is, is wel een teken aan de wand dat hij echt minder snel verwerkt.Frizz schreef: ↑02-05-2024 08:01Niet zelden scoren HB’ers laag op verwerkingssnelheid. Niet omdat ze langzaam verwerken, maar omdat ze (zeker bij een reguliere onderzoeker) lang gaan zitten nadenken. Omdat ze wel écht het goede antwoord willen geven. Of omdat ze zich afvragen of er de vraag een instinkertje is (want zo makkelijk?!).
Ik zou dus niet zomaar op de uitslag afgaan en daar flinke conclusies uit trekken. Mogelijk zit daar helemaal geen probleem. Ik dacht ook dat zoon van TO faalangstig is.
donderdag 2 mei 2024 om 08:41
verwerkingssnelheid wordt ook beïnvloed door zijn motorische en visuele beperking.
Hoewel de iq test is afgenomen door gespecialiseerd centrum voor visuele beperkingen, is het toch de vraag in hoeverre hij de test goed heeft kunnen maken. In het verslag is men er vanuit gegaan dat de beperkingen geen voordeel zijn geweest, dus zijn werkelijke iq zal niet lager liggen. Maar of de uitslag van verwerkingsnelheid accuraat is, dat is ook maar de vraag.
Ik zou wel willen weten wat er van het opvoedprobleem over blijft als we alle handicap gerelateerde activiteiten uit ons weekprogramma zouden halen.
Maar feit blijft dat kind van ons wel echt specifieke aanpak vraagt.
Ik begin langzaam te accepteren dat we thuis in ieder geval wel meer zouden kunnen accepteren dat er mogelijk HB kenmerken zijn, en dat we daar misschien nog wel meer over te weten zouden moeten komen om te kunnen bepalen wat voor ons kind passend is.
Nouja, ik kom wel aan mijn trekken met jullie tips voor boeken. De brug naar vriend is nog niet helemaal geslagen haha. Hoewel hij wel positief reageerde op die online cursus van Tisha Neve.
Hoewel de iq test is afgenomen door gespecialiseerd centrum voor visuele beperkingen, is het toch de vraag in hoeverre hij de test goed heeft kunnen maken. In het verslag is men er vanuit gegaan dat de beperkingen geen voordeel zijn geweest, dus zijn werkelijke iq zal niet lager liggen. Maar of de uitslag van verwerkingsnelheid accuraat is, dat is ook maar de vraag.
Ik zou wel willen weten wat er van het opvoedprobleem over blijft als we alle handicap gerelateerde activiteiten uit ons weekprogramma zouden halen.
Maar feit blijft dat kind van ons wel echt specifieke aanpak vraagt.
Ik begin langzaam te accepteren dat we thuis in ieder geval wel meer zouden kunnen accepteren dat er mogelijk HB kenmerken zijn, en dat we daar misschien nog wel meer over te weten zouden moeten komen om te kunnen bepalen wat voor ons kind passend is.
Nouja, ik kom wel aan mijn trekken met jullie tips voor boeken. De brug naar vriend is nog niet helemaal geslagen haha. Hoewel hij wel positief reageerde op die online cursus van Tisha Neve.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
donderdag 2 mei 2024 om 09:16
Dat laatste lijkt mij heel leerzaam voor hem. Opgroeien is steeds meer keuzes maken en ook merken dat je soms spijt hebt van een keuze of er keuzes zijn, die beide voor- en nadelen hebben.Zoccellia schreef: ↑30-04-2024 22:38ik ook
Het kan twee kanten op gaan, soms hij kan inderdaad aangeven wat zou werken.
Of, hij vindt de vraag te groot en te ingewikkeld en wil er niet mee lastig gevallen worden. Alles valt of staat met de timing van de vraag denk ik. Dus een dag later als we samen in de auto zitten is kansrijker dan diezelfde dag nog.
Hij wil zich meestal overal mee bemoeien en grenzen ook echt begrijpen/toegelicht krijgen. Maar soms ook juist niet: heel soms is er de gelegenheid dat hij de keuze heeft: extra schermtijd, maar dan niet voorlezen bij naar bed gaan, of zoals 'normaal', scherm uit en later nog tijd voor voorlezen. Daarvan geeft hij aan: dat is een té moeilijke keuze, die mag je niet bij mij neer leggen want ik heb na afloop altijd spijt van wat ik heb gekozen.
Soms is het dan makkelijker als ouders die keuze voor je maken: dan kun je boos worden op hen in plaats van jezelf.
Mijn jongste heeft dezelfde leeftijd en dat is best een lastige. Wij en de omgeving verwachten steeds meer van kind en kind heeft steeds meer keuzes te verwerken. Dat zorgt weleens voor kortsluiting.
Heb je de indruk dat alle therapiegerelateerde zaken door hem als belemmerend gezien worden? Ook dat is wel vaker voorkomend op deze leeftijd, waarin kinderen soms moeite hebben met het "moeten". Dit speelt bij mijn kind ook erg.
donderdag 2 mei 2024 om 09:43
Als ik met deze nieuwe informatie je OP nog eens lees, zou ik juist niet zo bang zijn voor het landschap van GGZ.
Ik heb zelf 2 jongens van 2 en 5. Zodra onze oudste aan school begon, ging het mis. Het escaleerde dermate dat andere kinderen zich niet veilig voelde in de klas en wij het GGZ-jeugdzorg-circus ingegaan. Niet leuk, niet makkelijk, maar terugkijkend fantastisch want we krijgen nu de hulp die we nodig hebben. DIt kunnen we niet zelf en dan is niet omdat wij shitty ouders zijn, maar omdat onze zoon opvoeden 3.0 nodig heeft en die cursus hebben we niet gehad.
Wij hebben een jongen met een enorme behoefte aan autonomie, een enorme piekeraar, extreem gevoelig voor sferen, hoge intelligentie en problemen met motoriek.
Hij is (nu 5,5, al 1,5 jaar in traject) te jong om te diagnostiseren en stickers te plakken. Maar hij krijgt nu wel hulp van een instituut gespecialiseerd in hoogbegaafdheid, waarbij ze ook de spectra van hooggevoeligheid en ASS aanraken.
Het is heel heftig geweest, maar dankzij het jeugdzorg-traject hebben wij nu de juiste hulp. Hij krijgt zelf wekelijks individuele begeleiding, wij zijn als ouders geobserveerd en hebben een vaste hulplijn waar we dilemma's aan voor kunnen leggen. Hun toolbox is vele malen groter dan die van ons. Waar wij bij een spijker alleen een hamer kunnen voorstellen, reiken zij ons regelmatig alternatief gereedschap aan wat we ook eens kunnen proberen. Zij krijgen in gesprekken met hem ook antwoorden die hij ons niet geeft omdat we te dichtbij zijn. (en wij misschien ook de verkeerde vragen stellen?)
Daarnaast heeft hij wekelijks een peergroep waar hij met andere kindjes speelt/knutselt/leert die op eenzelfde golflengte zitten.
En tot slotte motorische remedial teaching.
Ik lees in jouw informatie heel veel dingen die ik herken. Hij reageert anders dan je zou verwachten. Veel autonomie willen, maar geen keuzes kunnen maken.
Een simpele situatie als met mooi weer 's middags de vraag stellen of we een ijsje zullen gaan halen, zorgt bij onze zoon voor kortsluiting. Want soms krijgt hij een ijsje als toetje, en als hij nu ja zegt, krijgt hij dan vanavond geen ijsje en hoe weet hij nou of hij liever nu een ijsje heeft dan vanavond en geen spijt krijgt van zn beslissing. bijvoorbeeld.. alles is dus ingewikkeld.
En ja.. soms moet je je neerleggen bij het feit dat je niet de makkelijke route kunt gaan volgen. Heeft bij ons wat acceptatie gekost. WIj hebben geen makkelijke kinderen (de jongste begint nu soortgelijke gedragskenmerken te laten zien), het gaat niet vanzelf, maar het komt goed.
Ik heb zelf 2 jongens van 2 en 5. Zodra onze oudste aan school begon, ging het mis. Het escaleerde dermate dat andere kinderen zich niet veilig voelde in de klas en wij het GGZ-jeugdzorg-circus ingegaan. Niet leuk, niet makkelijk, maar terugkijkend fantastisch want we krijgen nu de hulp die we nodig hebben. DIt kunnen we niet zelf en dan is niet omdat wij shitty ouders zijn, maar omdat onze zoon opvoeden 3.0 nodig heeft en die cursus hebben we niet gehad.
Wij hebben een jongen met een enorme behoefte aan autonomie, een enorme piekeraar, extreem gevoelig voor sferen, hoge intelligentie en problemen met motoriek.
Hij is (nu 5,5, al 1,5 jaar in traject) te jong om te diagnostiseren en stickers te plakken. Maar hij krijgt nu wel hulp van een instituut gespecialiseerd in hoogbegaafdheid, waarbij ze ook de spectra van hooggevoeligheid en ASS aanraken.
Het is heel heftig geweest, maar dankzij het jeugdzorg-traject hebben wij nu de juiste hulp. Hij krijgt zelf wekelijks individuele begeleiding, wij zijn als ouders geobserveerd en hebben een vaste hulplijn waar we dilemma's aan voor kunnen leggen. Hun toolbox is vele malen groter dan die van ons. Waar wij bij een spijker alleen een hamer kunnen voorstellen, reiken zij ons regelmatig alternatief gereedschap aan wat we ook eens kunnen proberen. Zij krijgen in gesprekken met hem ook antwoorden die hij ons niet geeft omdat we te dichtbij zijn. (en wij misschien ook de verkeerde vragen stellen?)
Daarnaast heeft hij wekelijks een peergroep waar hij met andere kindjes speelt/knutselt/leert die op eenzelfde golflengte zitten.
En tot slotte motorische remedial teaching.
Ik lees in jouw informatie heel veel dingen die ik herken. Hij reageert anders dan je zou verwachten. Veel autonomie willen, maar geen keuzes kunnen maken.
Een simpele situatie als met mooi weer 's middags de vraag stellen of we een ijsje zullen gaan halen, zorgt bij onze zoon voor kortsluiting. Want soms krijgt hij een ijsje als toetje, en als hij nu ja zegt, krijgt hij dan vanavond geen ijsje en hoe weet hij nou of hij liever nu een ijsje heeft dan vanavond en geen spijt krijgt van zn beslissing. bijvoorbeeld.. alles is dus ingewikkeld.
En ja.. soms moet je je neerleggen bij het feit dat je niet de makkelijke route kunt gaan volgen. Heeft bij ons wat acceptatie gekost. WIj hebben geen makkelijke kinderen (de jongste begint nu soortgelijke gedragskenmerken te laten zien), het gaat niet vanzelf, maar het komt goed.
donderdag 2 mei 2024 om 11:22
https://teaadema.nl/
Zij geeft ook trainingen en workshops aan ouders. Volgens mij biedt zij alleen online nog aan.
Kijk maar eens op haar website of er wat voor jullie bij zit. Ze heeft veel ervaring op verschillende vraagstukken.
Zij geeft ook trainingen en workshops aan ouders. Volgens mij biedt zij alleen online nog aan.
Kijk maar eens op haar website of er wat voor jullie bij zit. Ze heeft veel ervaring op verschillende vraagstukken.
Time doesn't hear if you ask it to wait.
So own all your tears and just roll with the waves
donderdag 2 mei 2024 om 11:29
Voor mij was de Gordon methode (http://www.opvoedenmetdegordonmethode.nl/) heel helpend. Heb een of twee boeken van de man gelezen en twee keer een korte cursus gedaan (niet via dit platform overigens). Vooral handig om samen met partner te doen zodat je beide de uitgangspunten snapt.
donderdag 2 mei 2024 om 21:20
dank voor tips over gordonmethode en website van coach. Ik ga met vriend in gesprek waar zijn behoefte ligt momenteel, of hij al ideeen heeft over een bepaalde methode en wat hij denkt van HB als invalshoek.
Wat betreft GGZ. We hebben er als gezin enorm belang bij dat we het zonder intensieve hulp gaan redden, want als er nog meer op ons af komt dat de agenda bepaalt, dan moet er ook iets af. En ik zou niet weten hoe te kiezen tussen alle zorg die er nu al is. Ben bang dat dit ook niet lukt, tenzij we echt vastlopen.
Dat is echt een nadeel van niet geïntegreerde zorg, alles is versnippert en niks werkt samen. Advies gaat dus ook bijna nooit over ons kind als geheel. Ik zou niet weten hoe een afweging te maken fysieke zorg tov psychologische zorg. Maar goed, dat is een andere discussie.
Ik wil dus niet afwijzend staan tegenover jullie signalen, ik kan het me alleen nog niet veroorloven om ze helemaal serieus te nemen.
Wat betreft GGZ. We hebben er als gezin enorm belang bij dat we het zonder intensieve hulp gaan redden, want als er nog meer op ons af komt dat de agenda bepaalt, dan moet er ook iets af. En ik zou niet weten hoe te kiezen tussen alle zorg die er nu al is. Ben bang dat dit ook niet lukt, tenzij we echt vastlopen.
Dat is echt een nadeel van niet geïntegreerde zorg, alles is versnippert en niks werkt samen. Advies gaat dus ook bijna nooit over ons kind als geheel. Ik zou niet weten hoe een afweging te maken fysieke zorg tov psychologische zorg. Maar goed, dat is een andere discussie.
Ik wil dus niet afwijzend staan tegenover jullie signalen, ik kan het me alleen nog niet veroorloven om ze helemaal serieus te nemen.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
