Invloed als stiefouder

Ik heb samen met mijn echtgenoot een samengesteld gezin van nu meer dan tien jaar. Natuurlijk met vallen en opstaan maar eigenlijk werkt het echt heel goed. Ik denk grotendeels dankzij onze stelregel dat de ouder samen met de andere ouder dus ex-partner de lijnen van de opvoeding bepalen en de stiefouder enkel in de dagelijkse zorg en aandacht met gepaste afstand mee doet. Het helpt natuurlijk dat ik en mijn partner en de exen aan beide kanten grotendeels dezelfde opvoedprincipes hanteren. Bij verschillen trekken de biologische ouders een lijn en hebben de stiefouders normaliter het nakijken. De kinderen weten en accepteren dat ook. Nu heeft mijn stiefdochter echter een beslissing genomen waar haar ouders niet echt blij mee zijn maar ze worden het ook niet echt eens over de aanpak. Ikzelf vind het risico van deze beslissing veel te groot en wil daarom niet dat ze hiermee doorgaat. Stiefdochter weet dat ik dit vind en waarom. Stiefdochter wil het echter wel graag, schat de risico’s lager in en haar ouders verbieden het niet dus gaat ze er mee door. Ik heb hier nu al drie dagen discussie over met mijn partner. Ik vind het zo risicovol dat ik wil dat ze er mee stopt. (Ze is ook nog op de leeftijd dat je hier als ouder nog wel iets over te zeggen hebt.) Uit zorg en liefde voor dit kind waar ik al ruim tien jaar mede voor zorg wil ik dat het stopt en desnoods met de boodschap omdat ik het niet wil hebben. Ik heb er goede redenen voor en dan ben ik maar een keer de boeman. Ik schat in dat mijn relatie met haar dat kan hebben. Mijn partner twijfelt en ik ook. Ik vraag me af of er niet een moment komt waarop je ook als stiefouder vanuit oprechte zorg toch op echt wel iets te zeggen hebt.

Alle gesprekken hebben er toe geleidt dat stiefdochter zelf de stekker eruit heeft getrokken. Bedankt voor alle inzichten. Ik ben blij dat ik me zo duidelijk heb uitgesproken in deze naar dochter en vader. Ik ben ook blij dat mijn mening weegt. Mischien had ik daar ook wat meer op moeten vertrouwen.