Kinderen
alle pijlers
inwonende oudere kinderen
zondag 11 februari 2024 om 09:05
Ik heb een luxe probleem. Ik ben alleenstaande ouder van twee kinderen. 1 is volwassen en de ander bijna volwassen. Oudste studeert in woonplaats, jongste is in de afrondende fase van het vo maar zal ook dichtbij gaan studeren en dus thuis blijven wonen.
Ik heb over het algemeen makkelijke kinderen. Oudste heeft wat psychische problemen maar ze krijgt hulp en het gaat langzaam beter.
Ze drinken beide niet, zijn beide ook uit overtuiging tegen alcohol. Zelfde geld voor roken. Ze gaan eigenlijk nooit uit. Ze doen het beide prima in het opleiding.
We hebben nooit ruzie thuis, zelden discussie. Ik hoef maar zelden streng te zijn want ze doen eigenlijk nooit iets wat niet door de beugel kan.
En daar ligt ook een beetje mijn probleem. Ze gaan nooit weg, ze gaan nooit uit. Met feestdagen en vakanties leunen ze volledig op mij.
En tot nu toe was dat ook geen probleem. Vakanties zijn gezellig met hun, idem voor oud en nieuw.
Maar mijn vrienden hebben kinderen in dezelfde leeftijd en die gaan wel uit, die gaan alleen op vakantie.
Mijn vrienden komen in de fase dat ze zonder kinderen weggaan, dat ze met oud en nieuw naar een besloten feest willen want ja nu is de tijd ervoor. Kids gaan zeg uit en ze willen niet meer thuis blijven hangen.
Als ik met vrienden een weekend wegga betekent dat dat ik geen geld heb voor een weekend met 1 van de kinderen. Als ik met oud en nieuw uitga zitten de kinderen alleen thuis. En dat vind ik gewoon sneu. Ik wil niet dat ze op zo’n avond alleen zitten.
Ik zou best eens alleen op vakantie willen in de zomer maar dat betekent dat mijn kinderen geen vakantie dat jaar hebben.
Ik vind voor de toekomst het best lastig hoe ik hiermee om moet gaan. Vooral omdat ik ze niet zie veranderen. Ze zijn gewoon zo. En het zijn prachtmensen. Ze hoeven niet perse te veranderen maar ik ben nu ze ouder worden wel zoekende hoe ik mijn leven daarop kan aanpassen.
Pas ik mij nu te veel aan? Moet ik meer loslaten? Of gewoon verder met het idee dat ik nu die jaren met de kinderen nog heb, daarvan genieten en denken dat mijn tijd misschien over 5 of 10 jaar komt
Ik heb over het algemeen makkelijke kinderen. Oudste heeft wat psychische problemen maar ze krijgt hulp en het gaat langzaam beter.
Ze drinken beide niet, zijn beide ook uit overtuiging tegen alcohol. Zelfde geld voor roken. Ze gaan eigenlijk nooit uit. Ze doen het beide prima in het opleiding.
We hebben nooit ruzie thuis, zelden discussie. Ik hoef maar zelden streng te zijn want ze doen eigenlijk nooit iets wat niet door de beugel kan.
En daar ligt ook een beetje mijn probleem. Ze gaan nooit weg, ze gaan nooit uit. Met feestdagen en vakanties leunen ze volledig op mij.
En tot nu toe was dat ook geen probleem. Vakanties zijn gezellig met hun, idem voor oud en nieuw.
Maar mijn vrienden hebben kinderen in dezelfde leeftijd en die gaan wel uit, die gaan alleen op vakantie.
Mijn vrienden komen in de fase dat ze zonder kinderen weggaan, dat ze met oud en nieuw naar een besloten feest willen want ja nu is de tijd ervoor. Kids gaan zeg uit en ze willen niet meer thuis blijven hangen.
Als ik met vrienden een weekend wegga betekent dat dat ik geen geld heb voor een weekend met 1 van de kinderen. Als ik met oud en nieuw uitga zitten de kinderen alleen thuis. En dat vind ik gewoon sneu. Ik wil niet dat ze op zo’n avond alleen zitten.
Ik zou best eens alleen op vakantie willen in de zomer maar dat betekent dat mijn kinderen geen vakantie dat jaar hebben.
Ik vind voor de toekomst het best lastig hoe ik hiermee om moet gaan. Vooral omdat ik ze niet zie veranderen. Ze zijn gewoon zo. En het zijn prachtmensen. Ze hoeven niet perse te veranderen maar ik ben nu ze ouder worden wel zoekende hoe ik mijn leven daarop kan aanpassen.
Pas ik mij nu te veel aan? Moet ik meer loslaten? Of gewoon verder met het idee dat ik nu die jaren met de kinderen nog heb, daarvan genieten en denken dat mijn tijd misschien over 5 of 10 jaar komt
zondag 11 februari 2024 om 14:36
zondag 11 februari 2024 om 14:41
Gedaan.
Ze luisteren niet.
Maar het gaat niet - alleen - om nog thuis wonen, he. Het gaat ook over niet zelf op vakantie gaan etc.
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 11-02-2024 14:42
22.69% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 februari 2024 om 14:41
zondag 11 februari 2024 om 14:54
Het goedkoopste hok is hier in A'dam 2 ton. Hoeveel 'zat' kunnen dat betalen?Bamboetafeltje schreef: ↑11-02-2024 14:40Er zijn er ook zat die iets kopen. Beginnen misschien met een klein flatje.
zondag 11 februari 2024 om 14:55
Je belemmert nu je kinderen door er altijd voor ze te zijn en dat brengt schade aan. Ze hoeven nooit iets zelf uit te vinden, ze hoeven nooit uit hun bubbel te komen want jij bent er altijd voor ze, ze hoeven nooit zelfstandig te zijn, ze hoeven nooit nieuwe mensen te leren kennen om iets mee te gaan doen wat ze graag willen doen.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 12:38Mijn gevoel is continu in discussie met zichzelf. Een deel wat je hard roept het is nou jouw tijd, je hebt genoeg gezorgd dat eigenlijk ook gewoon niet meer wil maar ook een deel wat nog steeds verantwoordelijk voelt voor die armekinderen die thuis zitten.
En het bijkomende probleem is dat ik gewoon door mijn burn-out soms dingen niet goed of rationeel meer zie. Ik ben over emotioneel soms.
kinderen die thuis zitten.Ga op vakantie en laat ze zelf uitvinden of zij ook op vakantie willen en hoe ze dat dan gaan regelen: door nieuwe vrienden te maken, door met een groepsreis mee te maken etc., of misschien blijven ze wel gewoon thuis en maken ze nooit vrienden omdat ze daar geen behoefte aan hebben.
Toch lijkt het me gezond dat ze hun sociale bubbel uitbreiden, je houdt nu zelf de situatie in stand. Je hoeft ze niet te dwingen om iets te gaan doen voor zichzelf, je moet het ze zelf laten doen. Doordat JIJ dus iets voor jezelf gaat doen. En als zij dan denken, 'hee ik wil ook wat leuks doen', moeten ze dus ZELF gaan nadenken hoe en wat en met wie. Dan dwing je ze dus helemaal niet door te zeggen 'je moet 1 dag van de vakantie zelf iets gaan doen', maar JIJ moet zelf dingen gaan doen. En hen achterlaten.
Je beperkt ze door je zo op te stellen. Dat is de switch die je in je gedachtegang moet maken. Je helpt ze niet door er voor ze te zijn, je helpt ze juist door er niet altijd meer te zijn en zelf dingen te gaan doen.
(Ik heb (ook) een angststoornis. Je kunt je dochter alleen helpen door haar zelf haar angsten te laten overwinnen, en ja daar gaan jaren overheen en ja die angststoornis gaat nooit helemaal weg, je moet elke keer weer die berg over, maar de angststoornis wordt alleen maar groter als je de bergen niet keer op keer weer overgaat omdat je altijd in je veilige bubbel met je moeder kunt blijven. Ik heb dagboeken vol aan peptalks aan mezelf geschreven omdat die bergen zo hoog bleven. En keer op keer moest ik er weer overheen. Maar uiteindelijk, halverwege de twintig, zag ik eindelijk resultaat en werden de angsten minder).
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
zondag 11 februari 2024 om 14:59
Waarom perse forever in Amsterdam wonen? En waarom zou 2 ton op je dertigste niet te betalen zijn. Nee niet voor iedereen maar voor anderen wel natuurlijk. Het gaat niet over 5 ton of een miljoen. Uiteindelijk is kopen wel goedkoper.
zondag 11 februari 2024 om 14:59
zondag 11 februari 2024 om 15:04
Eigenlijk ben je ook niet lief voor je kinderen to. Klinkt een beetje flauw. Maar de reden waarom je bepaalde onprettig voelende keuzes niet wilt maken, is omdat je niet kan dealen met je eigen onprettige asociaties. Je bent dus vooral bezig met je eigen vervelende gevoelens uit de weg te gaan en helemaal niet eens per se met vervelende gevoelens van je kinderen. Want feitelijk weet je niet eens of zij daar onprettige gevoelens bij hebben.
Je bent jezelf aan het sussen, niet je kinderen.
Je bent jezelf aan het sussen, niet je kinderen.
zondag 11 februari 2024 om 15:34
Wat ik uit de posts haal is dat To wat meer ademruimte nodig heeft en regelmatig even wil ontmoederen(als dat überhaupt kan).
Is er geen fijne familielid of bekende in de omgeving waar je kinderen een dagje bij 'terecht' kunnen.
Dan zou je kunnen aankondigen bij je kinderen; ik ga een weekendje weg met Marietje, mocht er iets zijn of je wil even babbelen kin je altijd bij tante Roos terecht.
Zou dat al voor je gevoel helpen?
Is er geen fijne familielid of bekende in de omgeving waar je kinderen een dagje bij 'terecht' kunnen.
Dan zou je kunnen aankondigen bij je kinderen; ik ga een weekendje weg met Marietje, mocht er iets zijn of je wil even babbelen kin je altijd bij tante Roos terecht.
Zou dat al voor je gevoel helpen?
zondag 11 februari 2024 om 16:38
Zo! Dat is een rake conclusieNomenNescio schreef: ↑11-02-2024 15:04Eigenlijk ben je ook niet lief voor je kinderen to. Klinkt een beetje flauw. Maar de reden waarom je bepaalde onprettig voelende keuzes niet wilt maken, is omdat je niet kan dealen met je eigen onprettige asociaties. Je bent dus vooral bezig met je eigen vervelende gevoelens uit de weg te gaan en helemaal niet eens per se met vervelende gevoelens van je kinderen. Want feitelijk weet je niet eens of zij daar onprettige gevoelens bij hebben.
Je bent jezelf aan het sussen, niet je kinderen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 11 februari 2024 om 16:39
Dit....NomenNescio schreef: ↑11-02-2024 15:04Eigenlijk ben je ook niet lief voor je kinderen to. Klinkt een beetje flauw. Maar de reden waarom je bepaalde onprettig voelende keuzes niet wilt maken, is omdat je niet kan dealen met je eigen onprettige asociaties. Je bent dus vooral bezig met je eigen vervelende gevoelens uit de weg te gaan en helemaal niet eens per se met vervelende gevoelens van je kinderen. Want feitelijk weet je niet eens of zij daar onprettige gevoelens bij hebben.
Je bent jezelf aan het sussen, niet je kinderen.
Lorem Ipsum
zondag 11 februari 2024 om 17:28
Zorgen om je kinderen zijn geen luxe probleem idd. Als alleenstaande ouder is dat extra lastig.
En ja het is inderdaad lastig en moeilijk om dingen anders te gaan doen. Maar je kinderen laten wellicht ander gedrag zien als jij je gedrag verandert. Je geeft je dochter continu het signaal dat het niet oké is om alleen thuis te zijn. Ze " moet" een dag weg. En je ontzegt jezelf uitjes die je leuk vindt om haar te "redden" van alleen thuis zijn.
Ga regelmatig wat doen met jouw eigen vrienden. Jouw kinderen zijn oud genoeg hun eigen keuzes te maken. Maar jij vindt ze zielig als ze de keuze maken om thuis te blijven en geeft daarmee weer het signaal af dat ze niet oké zijn als ze er voor kiezen thuis te blijven.
Het is de interactie tussen jullie die maakt dat het gaat zoals het nu gaat. Als je wilt dat dit verandert zal je zelf stappen moeten zetten en niet piepen dat verandering moeilijk is.
En ja het is inderdaad lastig en moeilijk om dingen anders te gaan doen. Maar je kinderen laten wellicht ander gedrag zien als jij je gedrag verandert. Je geeft je dochter continu het signaal dat het niet oké is om alleen thuis te zijn. Ze " moet" een dag weg. En je ontzegt jezelf uitjes die je leuk vindt om haar te "redden" van alleen thuis zijn.
Ga regelmatig wat doen met jouw eigen vrienden. Jouw kinderen zijn oud genoeg hun eigen keuzes te maken. Maar jij vindt ze zielig als ze de keuze maken om thuis te blijven en geeft daarmee weer het signaal af dat ze niet oké zijn als ze er voor kiezen thuis te blijven.
Het is de interactie tussen jullie die maakt dat het gaat zoals het nu gaat. Als je wilt dat dit verandert zal je zelf stappen moeten zetten en niet piepen dat verandering moeilijk is.
zondag 11 februari 2024 om 17:44
Hier ook een alleenstaande ouder van twee kinderen. Oudste 20, jongste 14. Zie een eerder topic van mij over zoon die nog niet uit huis wil. Oudste is ook erg inhuizig. Ik heb veel aan dat topic gehad, goede tips. Niet projecteren wat leuk is of wat iemand moet. Ik heb het sindsdien veel meer losgelaten en maak me ook minder zorgen.
Ik ga wel alleen dingen doen, en dan is mijn jongste nog een stuk jonger. Ben onlangs week weggeweest (jongste ging deels uit logeren, verder waren ze samen). Ik voel me niet schuldig daarover. Ik ga ook met enige regelmaat mer vrienden uit eten. Kinderen vinden het meestal fijn als ik even weg ben, dat scheelt natuurlijk ook in het schuldgevoel. Misschien vinden jouw kinderen het echt vervelend?
Oud en nieuw zou ik ook niet snel weggaan eigenlijk, maar voor de rest denk ik dat je het best kunt proberen wat vaker weg te gaan! Succes en ik begrijp je heel goed.
Ik ga wel alleen dingen doen, en dan is mijn jongste nog een stuk jonger. Ben onlangs week weggeweest (jongste ging deels uit logeren, verder waren ze samen). Ik voel me niet schuldig daarover. Ik ga ook met enige regelmaat mer vrienden uit eten. Kinderen vinden het meestal fijn als ik even weg ben, dat scheelt natuurlijk ook in het schuldgevoel. Misschien vinden jouw kinderen het echt vervelend?
Oud en nieuw zou ik ook niet snel weggaan eigenlijk, maar voor de rest denk ik dat je het best kunt proberen wat vaker weg te gaan! Succes en ik begrijp je heel goed.
zondag 11 februari 2024 om 17:44
Stokbroodje schreef: ↑11-02-2024 15:34Wat ik uit de posts haal is dat To wat meer ademruimte nodig heeft en regelmatig even wil ontmoederen(als dat überhaupt kan).
Is er geen fijne familielid of bekende in de omgeving waar je kinderen een dagje bij 'terecht' kunnen.
Dan zou je kunnen aankondigen bij je kinderen; ik ga een weekendje weg met Marietje, mocht er iets zijn of je wil even babbelen kin je altijd bij tante Roos terecht.
Zou dat al voor je gevoel helpen?
Dat lijkt me niet. Dan leren haar kinderen nog steeds niet om zelfstandig te zijn en wordt er alweer voor hen gedacht. TO moet aan de slag met haar gevoel, hoe lastig dat ook is. Daarmee helpt ze zichzelf en haar kinderen verder mee.
zondag 11 februari 2024 om 17:49
zondag 11 februari 2024 om 17:55
Dit!Lorem_Ipsum schreef: ↑11-02-2024 12:14Maar ik denk dat het een illusie is dat het voor jou meteen goed zal voelen. Misschien overheerst de eerste keren dat je alleen op vakantie gaat het schuldgevoel. Nou prima, dat went echt wel. Het wordt dan heus wel makkelijker op den duur.
De eerste keer dat je een kind naar het kinderdagverblijf brengt zit je ook nog niet lekker die dag.
En wat betreft oud en nieuw: zou je niet kunnen zeggen: “ik overweeg om komende oud en nieuw te vieren met vrienden op een besloten feest. Ik kondig het op tijd aan zodat jullie ruim tijd hebben om na te denken hoe jullie het dit jaar willen invullen, en omdat het misschien even lastig kan zijn dat ik er dan niet ben.’
Het gaat in eerste instantie toch ook alleen maar om komende oud en nieuw. Wie weet vieren jullie het het jaar erop wel weer samen. Dat zien jullie dan wel weer. Niet te groot maken.
zondag 11 februari 2024 om 18:00
Ik denk dat je het voor jezelf makkelijker kunt maken door bepaalde gedachten te gaan veranderen:
Proberen om je kinderen niet te zien als zielig. Wat zij meegemaakt hebben (vader die is weggegaan, mentale problemen oudste) zijn dingen die zij hebben meegemaakt en voor hen bij hun leven horen. Dit is wat het is. Ze hebben vast meer veerkracht dan jij nu denkt.
Proberen om jezelf niet te spiegelen aan anderen, hun leven met volwassen wordende kinderen en de verschillen die er zijn. Verschillen zijn er altijd, het gaat erom dat jij zelf in jullie situatie keuzes kunt maken.
Proberen om los te laten op welke manier iemand sociaal zou moeten zijn. Voor sommigen is dat sociale contact er via gamen. Dat klinkt ongezond of eenzaam, maar dat hoeft niet zo te zijn. Soms kan dat contact ook leiden tot vriendschappen met echt contact.
Probeer vooral voor jezelf uit te vinden wat jij zelf vindt passen bij jouzelf en je kinderen. Wat wil je samen doen en welke dingen zou je willen doen zonder hen? Overleg met hen wat zij nodig hebben als jij er niet bent, geld voor boodschappen oid.
Alleen thuis zijn (ook ‘s nachts) is vanaf een jaar of 18 vaak juist heel fijn, even het rijk alleen, zelf alles regelen, heb ik bij mijn kinderen ervaren.
Proberen om je kinderen niet te zien als zielig. Wat zij meegemaakt hebben (vader die is weggegaan, mentale problemen oudste) zijn dingen die zij hebben meegemaakt en voor hen bij hun leven horen. Dit is wat het is. Ze hebben vast meer veerkracht dan jij nu denkt.
Proberen om jezelf niet te spiegelen aan anderen, hun leven met volwassen wordende kinderen en de verschillen die er zijn. Verschillen zijn er altijd, het gaat erom dat jij zelf in jullie situatie keuzes kunt maken.
Proberen om los te laten op welke manier iemand sociaal zou moeten zijn. Voor sommigen is dat sociale contact er via gamen. Dat klinkt ongezond of eenzaam, maar dat hoeft niet zo te zijn. Soms kan dat contact ook leiden tot vriendschappen met echt contact.
Probeer vooral voor jezelf uit te vinden wat jij zelf vindt passen bij jouzelf en je kinderen. Wat wil je samen doen en welke dingen zou je willen doen zonder hen? Overleg met hen wat zij nodig hebben als jij er niet bent, geld voor boodschappen oid.
Alleen thuis zijn (ook ‘s nachts) is vanaf een jaar of 18 vaak juist heel fijn, even het rijk alleen, zelf alles regelen, heb ik bij mijn kinderen ervaren.
laatje wijzigde dit bericht op 11-02-2024 18:06
0.52% gewijzigd
.
zondag 11 februari 2024 om 18:02
Ga eens een middagje tijdens het weekendje weg iets doen wat jij leuk vindt (en dochter niet per se) dan zou je eventueel nog alternatieven kunnen aandragen, maar wellicht komt dochter zelf wel op een idee van wat ze wil gaan doen. Wellicht gaat dochter dan op de hotelkamer een film kijken of zo, maar hierdoor creëer je wel op een ‘natuurlijke’ manier wat afstand zonder haar te pushen.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:18Dat heb ik nu al eens bij ze neergelegd. Ik bedoel het weekend weggaan met vrienden
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
Je tekst komt redelijk zwart-wit over. Je voelt heel sterk dat het ene goed is en het andere fout (dit is geen kritiek, maar zo komt het bij mij over). Wellicht kun je op een meer organische manier wat meer afstand creëren. Niet alles gaat natuurlijk en niet alle kinderen ontwikkelen zich op de zelfde manier. Je mag een bepaalde ontwikkeling best stimuleren. Dit kan echter best organisch gebeuren.
zondag 11 februari 2024 om 18:10
Eerlijk gezegd misschien ook een beetje raar om “oppas” te zoeken voor je grote kinderen? Het is duidelijk dat die kinderen prima voor zichzelf kunnen zorgen. Ze moeten alleen leren wennen aan hun moeder die er niet altijd meer bij is. En moeder ook.
zondag 11 februari 2024 om 18:12
Dit lijkt mij ook niet de manier. Pushen om iets alleen te gaan doen waar zij zelf niet de behoefte aan heeft. Ik zou het eerder andersom doen als in: ik wil graag zelf naar het huppeldepup museum, dus dan ben ik even alleen weg, vermaken jullie jezelf? Laat maar bedenken wat ze zelf zou willen doen.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:18Dat heb ik nu al eens bij ze neergelegd. Ik bedoel het weekend weggaan met vrienden
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
.
zondag 11 februari 2024 om 18:12
Dit lijkt mij ook niet de manier. Pushen om iets alleen te gaan doen waar zij zelf niet de behoefte aan heeft. Ik zou het eerder andersom doen als in: ik wil graag zelf naar het huppeldepup museum, dus dan ben ik even alleen weg, vermaken jullie jezelf? Laat maar bedenken wat ze zelf zou willen doen.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:18Dat heb ik nu al eens bij ze neergelegd. Ik bedoel het weekend weggaan met vrienden
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
.
zondag 11 februari 2024 om 18:21
We hebben het over eind tiener begin twintig toch hier? Maar vooruit, Rotterdam dan. Kleinste hok 150.000, Groningen idem.Bamboetafeltje schreef: ↑11-02-2024 14:59Waarom perse forever in Amsterdam wonen? En waarom zou 2 ton op je dertigste niet te betalen zijn. Nee niet voor iedereen maar voor anderen wel natuurlijk. Het gaat niet over 5 ton of een miljoen. Uiteindelijk is kopen wel goedkoper.
zondag 11 februari 2024 om 18:23
Jij leeft echt onder een steen he?Bamboetafeltje schreef: ↑11-02-2024 14:40Er zijn er ook zat die iets kopen. Beginnen misschien met een klein flatje.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
