Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
vrijdag 19 juni 2020 om 10:32
Wat klinken die vakanties fijn en wat goed dat dat bestaat, kan me voorstellen dat met een zorgintensief kind het heel spannend is om op vakantie te gaan.
Zijn daar dan ook (kinder)artsen sneller te bereiken? Ik kan me voorstellen dat dat wel een fijn idee is als je in het buitenland zit en je hebt een kind met somatische problemen.
Hier nog geen vakantieplannen. Aankomende week toch maar eens actief gaan kijken.
Wel ander goed nieuws. Mijn zoontje zou een traject ingaan van extra onderzoek, maar door corona vertraging opgelopen. Dus ging er vanuit dat het na de zomervakantie gestart zou worden. Maar nu werd ik van de week gebeld of hij volgende week en de week erop 2 ochtenden kan komen! Dus hopelijk hebben we bij aanvang van het nieuwe schooljaar wat meer duidelijkheid, omdat zijn begeleiders/docenten op school het nog lastig vinden om te bepalen wat de juiste plek is voor mijn zoontje.
Ben benieuwd hoe het gaat, ik mag er niet bij zijn. Mijn zoontje is gelukkig vrij makkelijk n vind iedereen lief, leuk en aardig, dus maak me er niet teveel zorgen over.
Zijn daar dan ook (kinder)artsen sneller te bereiken? Ik kan me voorstellen dat dat wel een fijn idee is als je in het buitenland zit en je hebt een kind met somatische problemen.
Hier nog geen vakantieplannen. Aankomende week toch maar eens actief gaan kijken.
Wel ander goed nieuws. Mijn zoontje zou een traject ingaan van extra onderzoek, maar door corona vertraging opgelopen. Dus ging er vanuit dat het na de zomervakantie gestart zou worden. Maar nu werd ik van de week gebeld of hij volgende week en de week erop 2 ochtenden kan komen! Dus hopelijk hebben we bij aanvang van het nieuwe schooljaar wat meer duidelijkheid, omdat zijn begeleiders/docenten op school het nog lastig vinden om te bepalen wat de juiste plek is voor mijn zoontje.
Ben benieuwd hoe het gaat, ik mag er niet bij zijn. Mijn zoontje is gelukkig vrij makkelijk n vind iedereen lief, leuk en aardig, dus maak me er niet teveel zorgen over.
zaterdag 4 juli 2020 om 12:37
Onze zoon (4,5) start na de zomervakantie met speciaal basisonderwijs. Hij heeft een taal- en ontwikkelingsachterstand van een jaar en er zijn vermoedens van autisme. Hij heeft er trouwens zelf niet zoveel last van (zit veel in eigen wereld), maar ik vind het wel verdrietig om te zien hoe zijn nogal snelle en bijdehante zusje (2,5) hem aan het inhalen is. Gelukkig praat hij inmiddels wel, kan hij veel beter zijn emoties reguleren en lijkt hij qua iq iets beneden gemiddeld tot gemiddeld, dus kan hij wel dingen leren.
We zijn uiteindelijk afgelopen winter zelfs verhuisd naar een andere stad met minder wachtlijsten en betere voorzieningen.
De acceptatie komt en gaat in golven, net als het verdriet. Ik ben trots op wat hij wel kan en heb ergens ook wel het vertrouwen dat hij z’n plek gaat vinden in het leven. Het is een lief, grappig en uitbundig kind. Maar van de week had hij weer een poepluier tot aan z’n nek en dan word ik er zo moedeloos van dat hij ondanks alle inspanningen nog steeds niet zindelijk is. En dat zoveel mensen me ook lang hebben weggezet als overbezorgde moeder of juist mij erop aankeken dat hij niet tot nauwelijks praatte. En dat ik al aan de bel trek sinds hij 2 jaar oud is en dat nu pas de hulpverlening goed op gang lijkt te komen.
We zijn uiteindelijk afgelopen winter zelfs verhuisd naar een andere stad met minder wachtlijsten en betere voorzieningen.
De acceptatie komt en gaat in golven, net als het verdriet. Ik ben trots op wat hij wel kan en heb ergens ook wel het vertrouwen dat hij z’n plek gaat vinden in het leven. Het is een lief, grappig en uitbundig kind. Maar van de week had hij weer een poepluier tot aan z’n nek en dan word ik er zo moedeloos van dat hij ondanks alle inspanningen nog steeds niet zindelijk is. En dat zoveel mensen me ook lang hebben weggezet als overbezorgde moeder of juist mij erop aankeken dat hij niet tot nauwelijks praatte. En dat ik al aan de bel trek sinds hij 2 jaar oud is en dat nu pas de hulpverlening goed op gang lijkt te komen.
anoniem_667969d00e896 wijzigde dit bericht op 04-07-2020 20:47
0.83% gewijzigd
zaterdag 4 juli 2020 om 19:46
@laura: ik kan me nog herinneren dat je in het peutertopic hebt geschreven over je zoon en zijn onderzoeken. Daar heb je me toen erg mee geholpen!
Zoon hier was toen nog net geen 2 en sprak nog niet, maar door jouw verhaal durfde ik er bij het cb veel meer bovenop te zitten ivm doorverwijzingen enzo.
Zoon is iets na zijn 2e verjaardag al begonnen met logopedie, en we hebben nu eindelijk ook de onderzoeken bij Kentalis afgerond. Hij heeft een fonetische stoornis waardoor hij klanken niet goed heeft opgeslagen. Hij heeft zeg maar geen problemen met praten, maar de toehoorders wel met hem te verstaan.
In september wordt hij 4 en gaat op een normale basisschool beginnen, we hebben de IBer al gesproken en hij gaf zelf aan om open te staan voor adviezen vanuit Kentalis, dus dat klinkt in elk geval positief.
Maar nogmaals bedankt dat je toen je verhaal al hebt gedaan!!
Zoon hier was toen nog net geen 2 en sprak nog niet, maar door jouw verhaal durfde ik er bij het cb veel meer bovenop te zitten ivm doorverwijzingen enzo.
Zoon is iets na zijn 2e verjaardag al begonnen met logopedie, en we hebben nu eindelijk ook de onderzoeken bij Kentalis afgerond. Hij heeft een fonetische stoornis waardoor hij klanken niet goed heeft opgeslagen. Hij heeft zeg maar geen problemen met praten, maar de toehoorders wel met hem te verstaan.
In september wordt hij 4 en gaat op een normale basisschool beginnen, we hebben de IBer al gesproken en hij gaf zelf aan om open te staan voor adviezen vanuit Kentalis, dus dat klinkt in elk geval positief.
Maar nogmaals bedankt dat je toen je verhaal al hebt gedaan!!
zondag 5 juli 2020 om 08:14
Wat goed! En fijn dat jullie nu eindelijk weten wat de oorzaak is.
Hier blijft het een zoektocht, maar het belangrijkste is dat zoon weer een blij, gelukkig en begrepen kind is. De periode 3-3,5 jaar was hij dat namelijk niet en had ik het idee dat we hem nooit meer zouden bereiken tussen alle woede en apathie.
Hier blijft het een zoektocht, maar het belangrijkste is dat zoon weer een blij, gelukkig en begrepen kind is. De periode 3-3,5 jaar was hij dat namelijk niet en had ik het idee dat we hem nooit meer zouden bereiken tussen alle woede en apathie.
zondag 5 juli 2020 om 08:27
Hier ook kinderen met een extra hulpvraag. Mijn middelste is geboren met een zintuigelijke beparking, naarmate ze ouder werd kwamen daar meerdere dingen bij. Inmiddels woknt ze ook al een aantal jaren niet meer thuis ivm heftige gedragsproblemen. Elke keer verwachtingspatronen bijstellen is elke keer een stukje rouwen, levend verlies. Gelukkig is ze de laatste jaren stabieler en komt ze meer en meer tot ontwikkeling.
Pas toen ik mij het " levend verlies" stukje realiseerde, stond ik mijzelf toe om af en toe hier verdrietig om te zijn.
Ze is mijn meest ingewikkelde kind maar heeft ook een bijzonder plekje in mijn hart.
Mijn oudste is volkomen vastgelopen op het VO en start na de vakantie op het VSO, derde jaar. En voor haar ben ik enorm blij en opgelucht. Dit wordt een steuntje in dr rug wat ze zo enorm nodig heeft. Voelt niet als inleveren maar hulp krijgen, gehoord worden en erkenning.
Mijn jongste heeft ook haar strubbelingen, maar ook zij komt er wel. 3 kids, elk hun eigen bijzondere ik, en bij alle 3 verschillende ervaringen op gevoelsniveau. Voor alle 3 ga ik door t vuur.
Pas toen ik mij het " levend verlies" stukje realiseerde, stond ik mijzelf toe om af en toe hier verdrietig om te zijn.
Ze is mijn meest ingewikkelde kind maar heeft ook een bijzonder plekje in mijn hart.
Mijn oudste is volkomen vastgelopen op het VO en start na de vakantie op het VSO, derde jaar. En voor haar ben ik enorm blij en opgelucht. Dit wordt een steuntje in dr rug wat ze zo enorm nodig heeft. Voelt niet als inleveren maar hulp krijgen, gehoord worden en erkenning.
Mijn jongste heeft ook haar strubbelingen, maar ook zij komt er wel. 3 kids, elk hun eigen bijzondere ik, en bij alle 3 verschillende ervaringen op gevoelsniveau. Voor alle 3 ga ik door t vuur.
zondag 6 september 2020 om 17:27
In mijn zoektocht naar wat herkenning kwam ik dit topic tegen....
Na een rampjaar in het reguliere onderwijs, gaat onze zoon beginnen in het speciaal onderwijs.
Met mijn verstand weet ik dat we geen andere keuze hebben, maar mijn hart huilt.
Ik verschrikkelijk op tegen de eerste dag.
Zoon wil niet, is bang, boos en opstandig. Hij neemt het ons kwalijk dat hij weg moet van zijn huidige school. Terwijl hij daar alleen maar negatieve ervaringen had met ruzies, conflicten. Ze wisten zich geen raad met zijn gedrag, echt drama.
Ik hoop zo dat de overgang ten goede zal keten. Maar nu heb ik alleen maar visioenen van dramatische toestanden bij het naar school brengen....
Hebben jullie nog tips hoe de overgang soepeler te laten verlopen?
Na een rampjaar in het reguliere onderwijs, gaat onze zoon beginnen in het speciaal onderwijs.
Met mijn verstand weet ik dat we geen andere keuze hebben, maar mijn hart huilt.
Ik verschrikkelijk op tegen de eerste dag.
Zoon wil niet, is bang, boos en opstandig. Hij neemt het ons kwalijk dat hij weg moet van zijn huidige school. Terwijl hij daar alleen maar negatieve ervaringen had met ruzies, conflicten. Ze wisten zich geen raad met zijn gedrag, echt drama.
Ik hoop zo dat de overgang ten goede zal keten. Maar nu heb ik alleen maar visioenen van dramatische toestanden bij het naar school brengen....
Hebben jullie nog tips hoe de overgang soepeler te laten verlopen?
maandag 7 september 2020 om 22:37
Wellicht kan je kijken of je met hem een keertje apart in de klas kan kijken en de juf al kan ontmoeten? Dat scheelt vaak al enorm.
Gaat jouw zoon naar het Speciaal Onderwijs (clusters) of Speciaal Basisonderwijs?
Ons zoontje gaat naar het laatste, wat in principe inhoudt dat hij hetzelfde programma krijgt, alleen dan in een klasje van 10 met een juf, onderwijsassistent en een stagiair. Persoonlijk zie ik zelf vooral de voordelen ervan: gerichte aandacht, niet te druk, etc. Eigenlijk onderwijs dat ik aan elk kind zou gunnen. De school heeft ook een aparte ruimte met begeleiding voor kinderen die een meltdown krijgen of even uit de drukte weg moeten. En ons zoontje bloeit er echt helemaal op. Wie weet valt het jullie ook alleszins mee.
Gaat jouw zoon naar het Speciaal Onderwijs (clusters) of Speciaal Basisonderwijs?
Ons zoontje gaat naar het laatste, wat in principe inhoudt dat hij hetzelfde programma krijgt, alleen dan in een klasje van 10 met een juf, onderwijsassistent en een stagiair. Persoonlijk zie ik zelf vooral de voordelen ervan: gerichte aandacht, niet te druk, etc. Eigenlijk onderwijs dat ik aan elk kind zou gunnen. De school heeft ook een aparte ruimte met begeleiding voor kinderen die een meltdown krijgen of even uit de drukte weg moeten. En ons zoontje bloeit er echt helemaal op. Wie weet valt het jullie ook alleszins mee.
dinsdag 8 september 2020 om 08:46
Hij begint morgen.
Vorige week hebben we kennisgemaakt en heeft hij ook zijn juffen ontmoet.
Bij binnenkomst leek hij het allemaal wel interessant te vinden, maar toen hij eenmaal doorkreeg dat het echt definitief zou worden deze school werd hij super opstandig.
Afgelopen dagen deed hij wisselende uitspraken. Soms dacht ik dat hij er vrede mee leek te hebben, maar op andere momenten riep hij uit dat hij maar beter dood kon gaan als hij toch naar een andere school moest van ons.
Vorige week hebben we kennisgemaakt en heeft hij ook zijn juffen ontmoet.
Bij binnenkomst leek hij het allemaal wel interessant te vinden, maar toen hij eenmaal doorkreeg dat het echt definitief zou worden deze school werd hij super opstandig.
Afgelopen dagen deed hij wisselende uitspraken. Soms dacht ik dat hij er vrede mee leek te hebben, maar op andere momenten riep hij uit dat hij maar beter dood kon gaan als hij toch naar een andere school moest van ons.
dinsdag 8 september 2020 om 09:25
Bij mijn zoon was dat allemaal angst voor het onbekende. Zo hadden we eens geregeld dat hij in het weekend een dag naar een zorgboerderij kon omdat hij dat op school ook zo leuk vond. Nou drama's!Staopstoel schreef: ↑08-09-2020 08:46Hij begint morgen.
Vorige week hebben we kennisgemaakt en heeft hij ook zijn juffen ontmoet.
Bij binnenkomst leek hij het allemaal wel interessant te vinden, maar toen hij eenmaal doorkreeg dat het echt definitief zou worden deze school werd hij super opstandig.
Afgelopen dagen deed hij wisselende uitspraken. Soms dacht ik dat hij er vrede mee leek te hebben, maar op andere momenten riep hij uit dat hij maar beter dood kon gaan als hij toch naar een andere school moest van ons.
Uiteindelijk bleek dat hij gewoon niet duidelijk had wat zijn taken daar waren. Ook hadden ze ander gereedschap dan op de andere boerderij en hij was bang dat hij daar niks mee kon. Heel.goed voorbereiden was bij hem dus nodig. Alles duidelijk en inzichtelijk maken en ervoor zorgen dat hij een aanspreekpunt had voor als hij iets toch niet wist.
Uiteindelijk heeft hij met veel plezier daar een paar jaar doorgebracht.
dinsdag 8 september 2020 om 10:11
Kan jij vertellen wat het specifieke verschil is tussen deze twee?
Ik begrijp een beetje uit je verhaal, dat speciaal basisonderwijs dichter bij regulier onderwijs staat.
Wat zou een reden zijn dat je daar geen gaat en niet naar het cluster speciaal onderwijs?
dinsdag 8 september 2020 om 10:13
@staopstoel wat lastig om te zien. Ik heb helaas geen tips, wil je eigenlijk alleen een knuffel geven.
Wat darkside zegt, is het misschien het onbekende? Reageert hij altijd zo bij nieuwe dingen?
En daarnaast is het ook gewoon superspannend om naar een nieuwe school te gaan en mag dat ook natuurlijk.
Wat darkside zegt, is het misschien het onbekende? Reageert hij altijd zo bij nieuwe dingen?
En daarnaast is het ook gewoon superspannend om naar een nieuwe school te gaan en mag dat ook natuurlijk.
dinsdag 8 september 2020 om 10:16
Het is ook gewoon heel spannend om naar een nieuwe school te gaan met onbekende kinderen en juffen! Voor hem, en ook voor jou. Ik hoop dat hij morgen een goede dag heeft en dat hij snel went.
Hier belt de juf in de 1e schoolweek om te vertellen hoe het gaat. En verder is er in mijn ervaring ook veel meer contact met de juffen dan op een reguliere basisschool, dus je kunt altijd even een mailtje sturen om te vragen hoe het gaat. Dat vinden ze niet gek.
Hoe oud is hij? En wat is de reden voor de overstap naar het speciaal onderwijs?
Mijn zoon is dit schooljaar in een nieuw klasje begonnen en dat vond ik zelf ook weer heel spannend. Ik zie hem gelukkig elke middag met rode oren (van vermoeidheid) en een glimlach op zijn gezicht weer thuiskomen, dus dat gaat goed. Hij kan niet goed praten dus ik kan hem niet vragen wat hij ervan vindt, maar ik zie aan zijn lichaam en zijn gezicht dat hij een fijne dag heeft gehad.
Hier belt de juf in de 1e schoolweek om te vertellen hoe het gaat. En verder is er in mijn ervaring ook veel meer contact met de juffen dan op een reguliere basisschool, dus je kunt altijd even een mailtje sturen om te vragen hoe het gaat. Dat vinden ze niet gek.
Hoe oud is hij? En wat is de reden voor de overstap naar het speciaal onderwijs?
Mijn zoon is dit schooljaar in een nieuw klasje begonnen en dat vond ik zelf ook weer heel spannend. Ik zie hem gelukkig elke middag met rode oren (van vermoeidheid) en een glimlach op zijn gezicht weer thuiskomen, dus dat gaat goed. Hij kan niet goed praten dus ik kan hem niet vragen wat hij ervan vindt, maar ik zie aan zijn lichaam en zijn gezicht dat hij een fijne dag heeft gehad.
dinsdag 8 september 2020 om 17:42
@soumis, hij reageert op nieuwe dingen meestal enthousiast. Maar heb het idee dat hij door alle negatieve ervaringen steeds onzekerder is geworden.
@nansie, hij is 7. Zijn huidige school was een chaos, voortdurend personeel wisselingen, (als er al personeel was.) Een grote klas met bijna 30 kinderen en daarbij liep hij cognitief een jaar voor op de rest.
Allemaal niet zo handig als je ADHD hebt.....
Hij kan sociaal onhandig uit de hoek komen.
Er was niet echt sprake van passend onderwijs zullen we maar zeggen.
@nansie, hij is 7. Zijn huidige school was een chaos, voortdurend personeel wisselingen, (als er al personeel was.) Een grote klas met bijna 30 kinderen en daarbij liep hij cognitief een jaar voor op de rest.
Allemaal niet zo handig als je ADHD hebt.....
Hij kan sociaal onhandig uit de hoek komen.
Er was niet echt sprake van passend onderwijs zullen we maar zeggen.
dinsdag 8 september 2020 om 18:21
@Soumis
Speciaal basis onderwijs komt eerst. Voor kinderen met milde beperkingen die net niet meekomen in regulier onderwijs. Een klas is ook gemengd qua samenstelling.
Clusteronderwijs is een stap verder. Je hebt cluster 1 voor blinde en zeer slechtziende kinderen. Cluster 2 voor dove/zeer slechthorende kinderen of kinderen met een ernstige taalontwikkelstoornis. Cluster 3 is voor kinderen met een (ernstige) lichamelijke en/of verstandelijke beperking of kinderen die ziek zijn. Cluster 4 is voor kinderen met zware gedragsproblemen en/of psychiatrische stoornissen.
Speciaal basis onderwijs komt eerst. Voor kinderen met milde beperkingen die net niet meekomen in regulier onderwijs. Een klas is ook gemengd qua samenstelling.
Clusteronderwijs is een stap verder. Je hebt cluster 1 voor blinde en zeer slechtziende kinderen. Cluster 2 voor dove/zeer slechthorende kinderen of kinderen met een ernstige taalontwikkelstoornis. Cluster 3 is voor kinderen met een (ernstige) lichamelijke en/of verstandelijke beperking of kinderen die ziek zijn. Cluster 4 is voor kinderen met zware gedragsproblemen en/of psychiatrische stoornissen.
dinsdag 8 september 2020 om 19:27
Want arbeidsmatige dagbesteding is geen echte baan.. en je moet studeren om er bij te horen.-Darkside- schreef: ↑11-06-2020 14:19Dit dus.
Mijn zoon is al wat ouder (17) dan die van TO maar hier blijf ik tegenaan lopen.
Niet gaan studeren
Arbeidsmatige dagbesteding ipv een echte baan, carriere etc
Altijd begeleiding nodig hebben
Geen gezin gaan starten
Tuurlijk, ik heb het geaccepteerd, maar soms doet het toch pijn.
Dat er überhaupt gevraagd moet worden wat er dan geaccepteerd moet worden
Dit zegt een hoop over jou.
JIJ bent degene die daar tegenaan loopt, een groot deel van de wereld niet.
Wie houd het gemeente groen netjes en maait het gras. Wie doen er de prut werkjes waardoor iets wél werkt. Etc etc.
VInd je erg laatdunkend doen.
dinsdag 8 september 2020 om 19:29
Weinig aansluiting in de buurt klopt.-Darkside- schreef: ↑11-06-2020 14:23En inderdaad: geen schoolvrienden in de buurt, weinig aansluiting in de buurt sws, contacten via school blijven erg oppervlakkig, mede vanwege hun beperkingen. Sport en hobby is altijd moeilijk. Het moet altijd speciasl en dat is niet in de buurt, stervensduur, lange wachtlijst, geen tijd om heen te gaan (ik moet ook nog werken en ander kind wil ook naar sport).
Maar hoezo stervensduur? Judo kost hier 250 per jaar! En als je kind, net als die van mij, zo speciaal is dat er speciale clubs nodig zijn kun je die ook uit pgb betalen of op een andere manier compensatie krijgen.
dinsdag 8 september 2020 om 19:30
Niemand wil dat zijn kind prut werkjes moet doen.strings-attached schreef: ↑08-09-2020 19:27Want arbeidsmatige dagbesteding is geen echte baan.. en je moet studeren om er bij te horen.
Dit zegt een hoop over jou.
JIJ bent degene die daar tegenaan loopt, een groot deel van de wereld niet.
Wie houd het gemeente groen netjes en maait het gras. Wie doen er de prut werkjes waardoor iets wél werkt. Etc etc.
VInd je erg laatdunkend doen.
dinsdag 8 september 2020 om 19:34
Tja, ik heb het eigenlijk altijd al geaccepteerd . Wat het labeltje ook is, het kind is en blijft die hij is. Zoals een van de andere moeders eens zei,Waarom hij niest is niet belangrijk Hij Niest. Daar moeten ze mee omgaan, niet met de oorzaak.Saivash schreef: ↑11-06-2020 21:37Ik merk dat ik een beetje naar word van mezelf in de zin van in een slachtofferrol blijven zitten. Of misschien heeft het meer met acceptatie te maken?
Bij de mensen om mij heen zijn de kindjes wél allemaal ‘normaal’, op het kinderdagverblijf ook. Ik blijf vooralsnog denken aan hoe het zou zijn als het voor mijn dochtertje ook allemaal van een leien dakje was gegaan, en merk dat de acceptatie voor mij dus nog ver te zoeken is.
Hoe ervaren jullie dit? Bestaat volledige acceptatie of blijft het altijd slikken? Brengt enige acceptatie meer rust?
Beetje vreemde uitspraak in deze tijd
TOen was er geen corona Maar jullie begrijpen de strekking neem ik aan.
Zo heb ik ook altijd tegen mijn zoon aangekeken. Hij kan wat hij kan. Wel bezorgt natuurlijk over hoe het later moet ed. Maar nooit teleurstelling of echt rouwgevoel.
dinsdag 8 september 2020 om 19:42
Prima johstrings-attached schreef: ↑08-09-2020 19:27Want arbeidsmatige dagbesteding is geen echte baan.. en je moet studeren om er bij te horen.
Dit zegt een hoop over jou.
JIJ bent degene die daar tegenaan loopt, een groot deel van de wereld niet.
Wie houd het gemeente groen netjes en maait het gras. Wie doen er de prut werkjes waardoor iets wél werkt. Etc etc.
VInd je erg laatdunkend doen.
dinsdag 8 september 2020 om 20:20
Iedereen heeft zijn eigen dingen die hij of zij moeilijk vindt. Het is niet nodig om boos te worden op iemand die het anders ervaart. Dat we allemaal een kind met een beperking hebben, wil niet zeggen dat we het ook allemaal op dezelfde manier ervaren.
En wat mijzelf betreft, ik ervaar het zelf niet eens elke dag of week hetzelfde. De ene keer voelt het prima, en een andere keer schiet ik opeens vol.
En wat mijzelf betreft, ik ervaar het zelf niet eens elke dag of week hetzelfde. De ene keer voelt het prima, en een andere keer schiet ik opeens vol.
dinsdag 8 september 2020 om 20:24
Dan meld je je aan. Noem je jezelf Nanda Smit.
dinsdag 8 september 2020 om 21:36
Ik wordt hier echt boos van.Zoveel mensen, jongeren en wat ouderen, die met "het busje" gaan/moeten. Soms omdat het verkeer te druk is soms omdat het fysiek niet gaat. Te heftig.... ik heb er gewoon geen woorden voor.Vaasje2000 schreef: ↑12-06-2020 22:28Dit topic komt voor mij als geroepen....
Sinds een paar weken zijn wij hier ook tot de conclusie dat onze zoon het toch echt niet redt in het reguliere onderwijs.
Te slim, te druk, te sociaal onhandig, en veel te prikkelgevoelig en daarbij dan de vele personeelswisselingen, de chaos op zijn huidige school.... we zitten inmiddels met een zoon thuis die niet meer naar school kan en wachten op de procedure voor speciaal onderwijs.
Omdat hij de eerste 2 schooljaren best oké door was gekomen en op het kdv ook nooit echt problemen waren, kwam dit alles nogal rauw op ons dak.
Dat acceptatieproces waar je het over hebt Soumis gaat hier de ene dag beter dan de andere dag.
Ik baal er wel van als ik anderen hoor zeggen over opvoeden en kinderen"het wordt alleen maar makkelijker als ze ouder worden"
Soms vliegen de zorgen over de toekomst me echt aan.
Ik hoop maar dat we een goede plek niet al te ver van huis vinden.
Het idee dat hij straks met een busje naar school zou moeten vind ik echt nog even te heftig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
