Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
zondag 13 september 2020 om 00:03
zondag 13 september 2020 om 00:14
LauraRoar schreef: ↑09-09-2020 13:52Klopt, hier ook. Het is in het ongewis hoe de toekomst er voor onze zoon uit zal zien want hij is nog erg jong. Maar ik zal er sowieso nooit een probleem mee hebben als hij vakkenvuller of hovenier wordt.
En ja, hier ook zoveel mensen in mijn omgeving die dingen hebben gezegd als: “elk kind heeft tegenwoordig wel wat.” Dat kan wel zijn, maar dat neemt nog steeds niet weg dat iets als zelf gaan praten bij onze zoon niet vanzelf ging.
Goed, terug on topic.
Zo kwam het ook bij onze zoon aan het licht en dan van die goedbedoelde adviezen dat elk kind vanzelf leert praten, nou niet dus. Bij onze zoon bleek het uiteindelijk autisme te zijn (rond zijn 5e gediagnosticeerd).
zondag 13 september 2020 om 08:37
Z.s.m. even bellen inderdaad. Hier was het echt in een paar dagen geregeld, daar hadden we geluk mee.Staopstoel schreef: ↑12-09-2020 22:47Even een heel praktische vraag, hoe snel hadden jullie het vervoer naar school geregeld?
Op dit moment kunnen we zelf nog wel dingen regelen qua halen en brengen, maar binnenkort gaat dat niet meer lukken vanwege een ander werkschema.
Nu ging ik me verdiepen in de info van de gemeente en lees ik dat het wel 8 weken kan duren voor je weet of je überhaupt in aanmerking komt....!?
zondag 13 september 2020 om 08:58
Het kan best snel inderdaad. Maar dan zou ik er zeker achteraan bellen met uitleg en -uiteraard- vriendelijk en begrijpend aan de telefoon zijn.
Ik herinner me ineens een jeugdwerker die (toen onze zoon tijdelijk uit huis was) gewoon verzuimd had vervoer te regelen. Wij dus bellen, bellen, bellen. Was het met 2 dagen geregeld.
Ik herinner me ineens een jeugdwerker die (toen onze zoon tijdelijk uit huis was) gewoon verzuimd had vervoer te regelen. Wij dus bellen, bellen, bellen. Was het met 2 dagen geregeld.
donderdag 17 september 2020 om 09:52
Is het gelukt met het taxivervoer, Staopstoel?
Mijn zoon is dit jaar begonnen in een structuurklasje. Hij straalt op de foto's die ik krijg van de juf. Ze doen allemaal dingen die hij leuk vindt, heel veel gymles, wandelen, zwemmen, snoezelen, muziek. Ook werkjes aan tafel natuurlijk en activiteiten in de kring. Bij kinderen die belangstelling hebben voor lezen, schrijven, rekenen wordt dat aangeboden, maar het staat niet meer standaard op het rooster en dat is voor onze zoon heel fijn. Al vond ik het wel even slikken... Hij is negen en eigenlijk (op cognitief gebied) nu al uitgeleerd. We gaan ervan uit dat hij niet gaat leren lezen, rekenen, schrijven.
Er wordt nu vooral ingezet op het leren van allerlei taakjes.
Mijn zoon is dit jaar begonnen in een structuurklasje. Hij straalt op de foto's die ik krijg van de juf. Ze doen allemaal dingen die hij leuk vindt, heel veel gymles, wandelen, zwemmen, snoezelen, muziek. Ook werkjes aan tafel natuurlijk en activiteiten in de kring. Bij kinderen die belangstelling hebben voor lezen, schrijven, rekenen wordt dat aangeboden, maar het staat niet meer standaard op het rooster en dat is voor onze zoon heel fijn. Al vond ik het wel even slikken... Hij is negen en eigenlijk (op cognitief gebied) nu al uitgeleerd. We gaan ervan uit dat hij niet gaat leren lezen, rekenen, schrijven.
Er wordt nu vooral ingezet op het leren van allerlei taakjes.
vrijdag 18 september 2020 om 22:24
Ik kan me voorstellen dat het wel even slikken is, Nansie,om te beseffen dat jullie zoon niet zal leren lezen en schrijven. Maar het is wel fijn om je zoon te zien stralen.
Lijkt me een hele geruststelling om te weten dat hij in goede handen is en dingen doet die hem plezier geven, en waar hij ook van leert maar dan anders.
Met onze zoon gaat het wisselend.
Hij lijkt het wel naar de zin te hebben, maar is regelmatig weer erg geagiteerd.
Op school heeft hij al een paar keer driftig om zich heen geslagen.
Nu zit hij niet voor niets op deze school en ze zijn best wat gewend, maar ik krijg toch alweer angstvisioenen dat we over een paar maanden weer gaan horen dat hij ook op deze school niet terecht kan.
De juffen hebben me op het hart gedrukt dat ze hem echt niet zomaar opgeven.
Hij heeft echt een rot jaar achter de rug en ik kan niet verwachten dat hij na een week speciaal onderwijs in balans kan zijn....
Oja en dat leerlingenvervoer schiet niet op hier. "degene die erover gaat is er niet" en de site waar je het kan aanvragen ligt steeds plat......
Lijkt me een hele geruststelling om te weten dat hij in goede handen is en dingen doet die hem plezier geven, en waar hij ook van leert maar dan anders.
Met onze zoon gaat het wisselend.
Hij lijkt het wel naar de zin te hebben, maar is regelmatig weer erg geagiteerd.
Op school heeft hij al een paar keer driftig om zich heen geslagen.
Nu zit hij niet voor niets op deze school en ze zijn best wat gewend, maar ik krijg toch alweer angstvisioenen dat we over een paar maanden weer gaan horen dat hij ook op deze school niet terecht kan.
De juffen hebben me op het hart gedrukt dat ze hem echt niet zomaar opgeven.
Hij heeft echt een rot jaar achter de rug en ik kan niet verwachten dat hij na een week speciaal onderwijs in balans kan zijn....
Oja en dat leerlingenvervoer schiet niet op hier. "degene die erover gaat is er niet" en de site waar je het kan aanvragen ligt steeds plat......
zaterdag 19 september 2020 om 06:55
Oooo Staopstoel, maak je niet te snel druk over zijn gedrag op school. Bij onze zoon heeft het een heel schooljaar geduurd voordat zijn gedrag rustiger werd en hij echt gewend was aan zijn nieuwe school. De juffen weten dat dat bij heel veel kinderen best wel een tijdje duurt, juist doordat er daarvoor zoveel is gebeurd.
woensdag 23 september 2020 om 09:38
Het is moeilijk om vertrouwen te houden. Ik merk dat het laatste jaar er nogal heeft ingehakt bij hem en ons.
Onze zoon is thuis rustiger, al kan hij 1x per week wel een meltdown hebben. School roept blijkbaar extreme angst bij hem op en dat uit zich ook op deze school in dwars en opstandig gedrag.
Ik voel me vandaag weer echt moedeloos en wanhopig...
Wat als hij ook hier niet terecht kan?
Ik geloof niet dat er echt een alternatief is.
Straks zitten we weer met onze slimme, maar ook dwarse, ongelukkige zoon thuis.
Onze zoon is thuis rustiger, al kan hij 1x per week wel een meltdown hebben. School roept blijkbaar extreme angst bij hem op en dat uit zich ook op deze school in dwars en opstandig gedrag.
Ik voel me vandaag weer echt moedeloos en wanhopig...
Wat als hij ook hier niet terecht kan?
Ik geloof niet dat er echt een alternatief is.
Straks zitten we weer met onze slimme, maar ook dwarse, ongelukkige zoon thuis.
woensdag 23 september 2020 om 09:49
Vraag gerust om een gesprek als je je zorgen maakt of gewoon wil weten hoe het gaat.Staopstoel schreef: ↑18-09-2020 22:24Ik kan me voorstellen dat het wel even slikken is, Nansie,om te beseffen dat jullie zoon niet zal leren lezen en schrijven. Maar het is wel fijn om je zoon te zien stralen.
Lijkt me een hele geruststelling om te weten dat hij in goede handen is en dingen doet die hem plezier geven, en waar hij ook van leert maar dan anders.
Met onze zoon gaat het wisselend.
Hij lijkt het wel naar de zin te hebben, maar is regelmatig weer erg geagiteerd.
Op school heeft hij al een paar keer driftig om zich heen geslagen.
Nu zit hij niet voor niets op deze school en ze zijn best wat gewend, maar ik krijg toch alweer angstvisioenen dat we over een paar maanden weer gaan horen dat hij ook op deze school niet terecht kan.
De juffen hebben me op het hart gedrukt dat ze hem echt niet zomaar opgeven.
Hij heeft echt een rot jaar achter de rug en ik kan niet verwachten dat hij na een week speciaal onderwijs in balans kan zijn....
Oja en dat leerlingenvervoer schiet niet op hier. "degene die erover gaat is er niet" en de site waar je het kan aanvragen ligt steeds plat......
woensdag 23 september 2020 om 10:04
dinsdag 29 september 2020 om 16:26
Inmiddels een gesprek op school gehad.
Hele dagen blijken voor hem nog te heftig.
Het advies van school is om hem een paar dagen tot rust te laten komen.
School gaat samen met de behandelaar van zoon een plan maken hoe hij toch succes ervaringen op school kan opdoen.
Ik ben op zich gerustgesteld dat ze echt wel hun best gaan doen, maar vind het ook moeilijk. Al was het alleen al omdat ik niet meer weet hoe we het in combinatie met ons werk allemaal moeten organiseren. De kans is groot dat ze hem de komende tijd steeds maar een uurtje of twee op school laten “wennen”.
Zijn hier nog anderen met dit soort ervaringen? Of die hier tips voor hebben?
Voor hij naar deze school ging heeft hij al een paar maanden thuis gezeten omdat de vorige (reguliere) school hem niets kon bieden.
Ik had echt gehoopt dat we daar nu vanaf waren.
Hele dagen blijken voor hem nog te heftig.
Het advies van school is om hem een paar dagen tot rust te laten komen.
School gaat samen met de behandelaar van zoon een plan maken hoe hij toch succes ervaringen op school kan opdoen.
Ik ben op zich gerustgesteld dat ze echt wel hun best gaan doen, maar vind het ook moeilijk. Al was het alleen al omdat ik niet meer weet hoe we het in combinatie met ons werk allemaal moeten organiseren. De kans is groot dat ze hem de komende tijd steeds maar een uurtje of twee op school laten “wennen”.
Zijn hier nog anderen met dit soort ervaringen? Of die hier tips voor hebben?
Voor hij naar deze school ging heeft hij al een paar maanden thuis gezeten omdat de vorige (reguliere) school hem niets kon bieden.
Ik had echt gehoopt dat we daar nu vanaf waren.
dinsdag 29 september 2020 om 23:12
Ik heb geen tips @staopstoel, maar wil je wel een hart onder de riem steken. wat een zorgen.
Ik zit zelf in een Facebookgroep van ouders met een autistisch kind. Als je me een pb stuurt dan kan ik je de naam even doorgeven.
Daar komen ook veel van dit soort situaties voor.
Hier heeft de school gevraagd of we zoon zelf willen komen verschonen. Hij is met 4,5 nog steeds niet zindelijk en jij produceert iedere dag een poepbroek. Hoop dat ik ze gewoon in hun hoofd kan praten dat ze hem beter een luier kunnen omlaten (want die doen ze hem nu steeds af, maar vervolgens klagen ze dat het 20 min duurt om die broek te verschonen...)
Ik zit zelf in een Facebookgroep van ouders met een autistisch kind. Als je me een pb stuurt dan kan ik je de naam even doorgeven.
Daar komen ook veel van dit soort situaties voor.
Hier heeft de school gevraagd of we zoon zelf willen komen verschonen. Hij is met 4,5 nog steeds niet zindelijk en jij produceert iedere dag een poepbroek. Hoop dat ik ze gewoon in hun hoofd kan praten dat ze hem beter een luier kunnen omlaten (want die doen ze hem nu steeds af, maar vervolgens klagen ze dat het 20 min duurt om die broek te verschonen...)
dinsdag 29 september 2020 om 23:49
Ik zie dit topic nu pas. Hier heeft oudste een ontwikkelingsstoornis. Niet gespecificeerd, dus geen labels verder. Wel breed onderzocht. Ze heeft met name een grote taalachterstand maar blijft ook op andere gebieden wel achter (sociaal bijv), sommige dingen kan ze wel redelijk ‘op niveau’. Iq lastig te bepalen want heel disharmonisch en ze is moeilijk te testen.
Ze zit op regulier onderwijs en dochter wordt daar heel fijn begeleid. Hulpverleningstrajecten die we hebben doorlopen vond ik heel zwaar, frustrerend en onbevredigend.
Wat ik zelf heel zwaar vindt is dat de nadruk vaak ligt op haar beperkingen. En de zorgen voor de toekomst drukken ook zwaar. Zal ze zelfstandig kunnen zijn, zal ze niet te kwetsbaar zijn, kan ze zichzelf redden in de maatschappij, zijn er voorzieningen om haar te ondersteunen als dat nodig is. Ik heb daar psychisch best last van gehad. Dat gaat gelukkig, ook door de fijne school, nu veel beter.
Verder realiseer ik me goed dat de beperking van dochter meevalt, dat het best nog alle kanten kan opgaan (of nou ja, niet alle, maar het kan nog meevallen) en dat het gewoon een lief en gelukkig kind is. Ook is ze makkelijk in de opvoeding, meegaand, kan zich goed vermaken. Maar het leren en het sociale baart me wel zorgen, net als haar kwetsbaarheid. Het gaat mij ook niet om mijn verwachtingen, maar om de angst dat zij later misschien maar heel beperkt regie heeft over haar eigen leven.
Ze zit op regulier onderwijs en dochter wordt daar heel fijn begeleid. Hulpverleningstrajecten die we hebben doorlopen vond ik heel zwaar, frustrerend en onbevredigend.
Wat ik zelf heel zwaar vindt is dat de nadruk vaak ligt op haar beperkingen. En de zorgen voor de toekomst drukken ook zwaar. Zal ze zelfstandig kunnen zijn, zal ze niet te kwetsbaar zijn, kan ze zichzelf redden in de maatschappij, zijn er voorzieningen om haar te ondersteunen als dat nodig is. Ik heb daar psychisch best last van gehad. Dat gaat gelukkig, ook door de fijne school, nu veel beter.
Verder realiseer ik me goed dat de beperking van dochter meevalt, dat het best nog alle kanten kan opgaan (of nou ja, niet alle, maar het kan nog meevallen) en dat het gewoon een lief en gelukkig kind is. Ook is ze makkelijk in de opvoeding, meegaand, kan zich goed vermaken. Maar het leren en het sociale baart me wel zorgen, net als haar kwetsbaarheid. Het gaat mij ook niet om mijn verwachtingen, maar om de angst dat zij later misschien maar heel beperkt regie heeft over haar eigen leven.
woensdag 30 september 2020 om 00:01
Beetje een oude post maar dit verwoord je heel goed. Dochter heeft een relatief ‘milde afwijking’. We kunnen van alles met haar doen en daar geniet ze van, is zich er bewust van enz enz. Betekent ook dat ze zich bewust is van de wereld om zich heen en begint te beseffen dat ze anders is. Andere kinderen zeggen dat soms ook (wel zeldzaam gelukkig) en dat begrijpt ze. Dat vind ik heel moeilijk, vooral voor haar natuurlijk.Soumis schreef: ↑08-09-2020 22:24Kinderen hebben in verschillende niveaus hun beperking. Wanneer dat heel ernstig is zal het kind inderdaad iets niet missen omdat hij of zij het niet kent.
Maar een hele groep kinderen op speciaal (basis)onderwijs beseft maar al te goed dat ze niet mee kunnen met de 'gewone' wereld.
Als je daar ouder van bent zie je de frustraties en het verdriet van je kind dat iets niet lukt wat die toch graag wil, omdat de meeste andere kinderen het wel kunnen.
Ze beseffen wel dat ze soms anders worden aangekeken omdat hun boze buien extremer zijn.
Alleen dat verdriet bij je kind zien is al genoeg reden om daar zelf ook verdriet om te hebben.
Ik ben ontzettend dankbaar (echt!) dat ze, zoals ze dat noemen, erg leerbaar is/lijkt (ze is nog jong) maar tegelijk bang voor wat er gebeurt als ze niet meer in een beschermde omgeving is en zich steeds meer bewust wordt van haar afwijkingen.
woensdag 30 september 2020 om 01:18
En jij leest er gemakshalve overheen dat ik zelf zo'n kind heb, misschien wel een tandje heftiger dan die van jou. En IK mag ook een mening hebben.-Darkside- schreef: ↑08-09-2020 22:41Tnx
In het verleden al vaak gehad dat er mensen waren die 'gewoon wisten dat kind geen autisme had'. Nee hoor, dat was een modeziekte en een labeltje en gewoon een opvoedprobleem en geef maar een weekje aan mij dan is het zo over.
Echt, flikker op. Ik heb wel eens op het punt gestaan om due betweters het nummer van de kinderpsychiater te geven, zodat ze even konden discussiëren over de diagnose.
Blijkbaar zijn er nog steeds mensen die volledig vanuit hun eigen bubbel menen mij op te kunnen leggen wat ik wel en niet mag denken en voelen.
Ik heb de situatie volledig geaccepteerd, maar dat wil niet zeggen dat dingen soms toch pijnlijk zijn. Dat heb ik trouwens eerder al geschreven, maar daar leest SA gemakshalve overheen.
woensdag 30 september 2020 om 04:04
Is het mogelijk dat ze dit binnen de school opvangen? Ik heb bijv leerlingen met een op-af rooster die bijvoorbeeld een kwartier in de klas zijn en dan een half uur een 1op1 activiteit met iemand buiten de klas hebben (boodschappen doen, een kastje ordenen, stuk wandelen, dansen, helpen met iets, etc, opgevangen door toa’s, de gastvrouw, de pm’ers, een stagiaire, de mediator, iedereen heeft een blok met een vaste activiteit.p), met natuurlijk als doel om (zoveel mogelijk) naar een volledig rooster in de klas te werken.Staopstoel schreef: ↑29-09-2020 16:26Inmiddels een gesprek op school gehad.
Hele dagen blijken voor hem nog te heftig.
Het advies van school is om hem een paar dagen tot rust te laten komen.
School gaat samen met de behandelaar van zoon een plan maken hoe hij toch succes ervaringen op school kan opdoen.
Ik ben op zich gerustgesteld dat ze echt wel hun best gaan doen, maar vind het ook moeilijk. Al was het alleen al omdat ik niet meer weet hoe we het in combinatie met ons werk allemaal moeten organiseren. De kans is groot dat ze hem de komende tijd steeds maar een uurtje of twee op school laten “wennen”.
Zijn hier nog anderen met dit soort ervaringen? Of die hier tips voor hebben?
Voor hij naar deze school ging heeft hij al een paar maanden thuis gezeten omdat de vorige (reguliere) school hem niets kon bieden.
Ik had echt gehoopt dat we daar nu vanaf waren.
Voor een ander is dat weer een uur in de klas en een half uur uit de klas etc. Vraagt wat creativiteit, maar bij ons werkt het echt super. Mijn ongeleide projectiel (heeft daar echt een master in) heeft het heel veel rust gegeven en zijn kwantiteit en kwaliteit van zijn werk zijn fiks verbeterd.
woensdag 30 september 2020 om 04:20
Ja. Na veel strubbelingen, school was dwars, zijn we met de leerplicht ambtenaar (heb ik er bij gehaald) pb er en nog iemand hebben we het voor elkaar gekregen dat zoon later kon beginnen. School wilde niet want het zou niet goed gaan. Zijn juf van dat moment wilde gelukkig meewerken en kwam even meepraten in dat gesprek. Dat zoon gewoon als hij om 10 uur de klas in kwam meteen prima mee deed.Staopstoel schreef: ↑29-09-2020 16:26Inmiddels een gesprek op school gehad.
Hele dagen blijken voor hem nog te heftig.
Het advies van school is om hem een paar dagen tot rust te laten komen.
School gaat samen met de behandelaar van zoon een plan maken hoe hij toch succes ervaringen op school kan opdoen.
Ik ben op zich gerustgesteld dat ze echt wel hun best gaan doen, maar vind het ook moeilijk. Al was het alleen al omdat ik niet meer weet hoe we het in combinatie met ons werk allemaal moeten organiseren. De kans is groot dat ze hem de komende tijd steeds maar een uurtje of twee op school laten “wennen”.
Zijn hier nog anderen met dit soort ervaringen? Of die hier tips voor hebben?
Voor hij naar deze school ging heeft hij al een paar maanden thuis gezeten omdat de vorige (reguliere) school hem niets kon bieden.
Ik had echt gehoopt dat we daar nu vanaf waren.
Dat hebben we een half jaar gehad waarin we steeds ietsje vroeger probeerden te komen.
Vanaf 10 uur was voor mijn zoon te behappen. De hele dag was voor hem te heftig.
Toen ze nog op woensdag een halve dag hadden was mijn idee om vrijstelling te vragen voor de woensdag. 2 dagen school, rust en dan weer maar 2 dagen. Als het dan na een dag niet zo goed ging hoefde hij nog maar één dag.
Echter werd het rooster omgegooid voordat dat door kon gaan. Na een hoop ziekmeldingen en afwezigheid dus om 10 uur beginnen.
Het is ook gewoon ontzettend vermoeiend als je voor de meest gewone dingen dubbel je best moet doen.
woensdag 30 september 2020 om 07:20
Jaja, jouw mening is dat iedereen die iets van verdriet of teleurstelling voelt iets verkeerds voelt. Waarvan akte dan maar.strings-attached schreef: ↑30-09-2020 01:18En jij leest er gemakshalve overheen dat ik zelf zo'n kind heb, misschien wel een tandje heftiger dan die van jou. En IK mag ook een mening hebben.
Grappig trouwens dat je je kinds handicap gebruikt om mee op te bieden hoe zwaar je het hebt, terwijl je het al vanaf dag 1 geaccepteerd hebt.
Ik doe dat niet, ik heb alleen geen behoefte aan betweters die vertellen wat ik wel en niet mag voelen of gevoeld mag hebben. En dat zeg ik.
Sue me.
woensdag 30 september 2020 om 08:11
Mooi gezegd. Mijn dochter is nu 17 en de term ‘levend verlies’ dekt de lading goed.-Darkside- schreef: ↑11-06-2020 14:19Dit dus.
Mijn zoon is al wat ouder (17) dan die van TO maar hier blijf ik tegenaan lopen.
Niet gaan studeren
Arbeidsmatige dagbesteding ipv een echte baan, carriere etc
Altijd begeleiding nodig hebben
Geen gezin gaan starten
Tuurlijk, ik heb het geaccepteerd, maar soms doet het toch pijn.
Dat er überhaupt gevraagd moet worden wat er dan geaccepteerd moet worden
Manu Keirse heeft daar zinnige dingen over te zeggen die mij hebben geholpen.
Wat SA doet: ontkennen, is één van de dingen die hij beschrijft. Sommige mensen hebben daar nu eenmaal baat bij. Ik niet. Ik heb verdriet.
woensdag 30 september 2020 om 22:44
Dit herken ik wel. Vandaag liep ik met zoon in het bos die in opperbeste stemming was. Veel kikkers en paddenstoelen gezien. Dan zou ik zo graag willen dat de wereld altijd zo kon zijn voor hem.*Sally* schreef: ↑29-09-2020 23:49
Wat ik zelf heel zwaar vindt is dat de nadruk vaak ligt op haar beperkingen. En de zorgen voor de toekomst drukken ook zwaar. Zal ze zelfstandig kunnen zijn, zal ze niet te kwetsbaar zijn, kan ze zichzelf redden in de maatschappij, zijn er voorzieningen om haar te ondersteunen als dat nodig is. Ik heb daar psychisch best last van gehad. Dat gaat gelukkig, ook door de fijne school, nu veel beter.
Verder realiseer ik me goed dat de beperking van dochter meevalt, dat het best nog alle kanten kan opgaan (of nou ja, niet alle, maar het kan nog meevallen) en dat het gewoon een lief en gelukkig kind is. Ook is ze makkelijk in de opvoeding, meegaand, kan zich goed vermaken. Maar het leren en het sociale baart me wel zorgen, net als haar kwetsbaarheid. Het gaat mij ook niet om mijn verwachtingen, maar om de angst dat zij later misschien maar heel beperkt regie heeft over haar eigen leven.
donderdag 1 oktober 2020 om 06:45
Zo herkenbaar. Ook ik heb deze zorgen.*Sally* schreef: ↑29-09-2020 23:49Ik zie dit topic nu pas. Hier heeft oudste een ontwikkelingsstoornis. Niet gespecificeerd, dus geen labels verder. Wel breed onderzocht. Ze heeft met name een grote taalachterstand maar blijft ook op andere gebieden wel achter (sociaal bijv), sommige dingen kan ze wel redelijk ‘op niveau’. Iq lastig te bepalen want heel disharmonisch en ze is moeilijk te testen.
Ze zit op regulier onderwijs en dochter wordt daar heel fijn begeleid. Hulpverleningstrajecten die we hebben doorlopen vond ik heel zwaar, frustrerend en onbevredigend.
Wat ik zelf heel zwaar vindt is dat de nadruk vaak ligt op haar beperkingen. En de zorgen voor de toekomst drukken ook zwaar. Zal ze zelfstandig kunnen zijn, zal ze niet te kwetsbaar zijn, kan ze zichzelf redden in de maatschappij, zijn er voorzieningen om haar te ondersteunen als dat nodig is. Ik heb daar psychisch best last van gehad. Dat gaat gelukkig, ook door de fijne school, nu veel beter.
Verder realiseer ik me goed dat de beperking van dochter meevalt, dat het best nog alle kanten kan opgaan (of nou ja, niet alle, maar het kan nog meevallen) en dat het gewoon een lief en gelukkig kind is. Ook is ze makkelijk in de opvoeding, meegaand, kan zich goed vermaken. Maar het leren en het sociale baart me wel zorgen, net als haar kwetsbaarheid. Het gaat mij ook niet om mijn verwachtingen, maar om de angst dat zij later misschien maar heel beperkt regie heeft over haar eigen leven.
Zoon heeft een ernstige taalontwikkelingstoornis en is vorig schooljaar overgestapt naar het speciaal onderwijs.
Het was vrijwel meteen duidelijk dat dat de goede beslissing was. Het is elk jaar opnieuw afwachten bij de evaluatie of hij hier mag blijven. Behoorlijk spannend wel. Terug naar z'n oude reguliere school moeten is geen fijn scenario.
Het heeft wel aardig wat zorgen van mij weggenomen maar zeker niet allemaal. Met veel zorgen over de toekomst kan niemand me helpen, dat realiseer ik me.
En tegelijkertijd probeer ik positief te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat onze mooie, lieve, grappige, slimme zoon een plek in de maatschappij vindt die hem gelukkig maakt.
“They slipped briskly into an intimacy from which they never recovered.” ― F. Scott Fitzgerald, This Side of Paradise
donderdag 1 oktober 2020 om 08:42
Dat is ook zo idioot ja. Elk jaar evalueren of je kind wel op speciaal onderwijs mag blijven.
Bij de meeste leerlingen gaat hun handicap niet over en dat het goed gaat komt dus vooral door de school. Haal ze weg en het gaat weer fout.
Gelukkig weten de scholen dit en schrijven hun evaluaties zo dat de leerlingen over het algemeen kunnen blijven.
Bij de meeste leerlingen gaat hun handicap niet over en dat het goed gaat komt dus vooral door de school. Haal ze weg en het gaat weer fout.
Gelukkig weten de scholen dit en schrijven hun evaluaties zo dat de leerlingen over het algemeen kunnen blijven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
