Kinderen
alle pijlers
Jong kinderen gekregen - ervaringen
dinsdag 26 april 2022 om 12:40
Hoi!
Wij hebben jong kinderen (relatief in onze omgeving iig). Nu 29 en 3 kinderen van 5, 3 en 1.
Ik vond het eenzaam in het begin en voelde me best geisoleerd. Onze vrienden (allemaal geen kinderen) begrepen echt niet hoe intensief een baby is en hoe moe je wordt van die gebroken nachten.
Nu krijgen de eerste mensen om ons heen kinderen, en het is zoooo anders dan ik me had voorgesteld! Ik dacht altijd dat het zou voelen als aansluiting, maar bij sommigen is het tegenovergestelde juist waar.. ten eerste omdat ik me niet meer helemaal kan verplaatsen in hoe het was om voor het eerst ouder te worden (merk dat ik meer behoefte heb om te sparren over de oudste bijvoorbeeld, zo’n baby is gewoon een beetje.. saai
) en ten tweede kan het juist ook voor meer verwijdering zorgen als iemand het heel anders aanpakt dan jij. Wel krijgen we van alle mensen die nu kinderen krijgen credits, dat het toch best pittig is
Ben benieuwd of er meer mensen hier zijn die jong kinderen hebben gekregen en ben benieuwd wat dan opvalt op lange termijn. Ook bijvoorbeeld als de kinderen groot zijn. Sommigen zeggen dat het heerlijk is dat je dan weer tijd voor jezelf hebt, maar mij lijkt het eigenlijk saai dat je dan dus geen kinderen meer in huis hebt op jonge leeftijd.
Heel benieuwd naar jullie ervaringen!
Wij hebben jong kinderen (relatief in onze omgeving iig). Nu 29 en 3 kinderen van 5, 3 en 1.
Ik vond het eenzaam in het begin en voelde me best geisoleerd. Onze vrienden (allemaal geen kinderen) begrepen echt niet hoe intensief een baby is en hoe moe je wordt van die gebroken nachten.
Nu krijgen de eerste mensen om ons heen kinderen, en het is zoooo anders dan ik me had voorgesteld! Ik dacht altijd dat het zou voelen als aansluiting, maar bij sommigen is het tegenovergestelde juist waar.. ten eerste omdat ik me niet meer helemaal kan verplaatsen in hoe het was om voor het eerst ouder te worden (merk dat ik meer behoefte heb om te sparren over de oudste bijvoorbeeld, zo’n baby is gewoon een beetje.. saai
) en ten tweede kan het juist ook voor meer verwijdering zorgen als iemand het heel anders aanpakt dan jij. Wel krijgen we van alle mensen die nu kinderen krijgen credits, dat het toch best pittig is Ben benieuwd of er meer mensen hier zijn die jong kinderen hebben gekregen en ben benieuwd wat dan opvalt op lange termijn. Ook bijvoorbeeld als de kinderen groot zijn. Sommigen zeggen dat het heerlijk is dat je dan weer tijd voor jezelf hebt, maar mij lijkt het eigenlijk saai dat je dan dus geen kinderen meer in huis hebt op jonge leeftijd.
Heel benieuwd naar jullie ervaringen!
dinsdag 26 april 2022 om 16:48
Leuk veel reacties al.
Waar ik ook nog wel benieuwd naar ben hoe jullie nu terugkijken op jong moeder worden? Als ik nu terugkijk denk ik soms wel… dat zou ik nu heel anders aanpakken ik zou me bijvoorbeeld niet meer in alle bochten wringen om vrienden te zien (terwijl het helemaal niet handig uitkomt) en we studeerden nog toen nr 1 werd geboren, na 5 maanden ben ik begonnen in mijn eerste baan en dat kostte natuurlijk ook veel energie. Voel me daar soms wel schuldig over, vooral naar de oudste.
Denk dat dat ook meespeelt waarom ik dit topic open, dat ik er soms van baal dat ik zoveel aandacht voor mijn vriendinnen had, om hun niet teleur te stellen, en zoveel aandacht voor dingen op de rit te krijgen, terwijl ik nu denk: had je hoofd wat meer thuis gehad
Waar ik ook nog wel benieuwd naar ben hoe jullie nu terugkijken op jong moeder worden? Als ik nu terugkijk denk ik soms wel… dat zou ik nu heel anders aanpakken
ik zou me bijvoorbeeld niet meer in alle bochten wringen om vrienden te zien (terwijl het helemaal niet handig uitkomt) en we studeerden nog toen nr 1 werd geboren, na 5 maanden ben ik begonnen in mijn eerste baan en dat kostte natuurlijk ook veel energie. Voel me daar soms wel schuldig over, vooral naar de oudste. Denk dat dat ook meespeelt waarom ik dit topic open, dat ik er soms van baal dat ik zoveel aandacht voor mijn vriendinnen had, om hun niet teleur te stellen, en zoveel aandacht voor dingen op de rit te krijgen, terwijl ik nu denk: had je hoofd wat meer thuis gehad
dinsdag 26 april 2022 om 16:59
Het woord alleen al....alsof vrouwen broedkippen zijn.
Je mag er van alles van vinden je hoeft het alleen niet zo uit te dragen.
dinsdag 26 april 2022 om 17:07
Wij hebben achteraf wel allebei zoiets van: waarom die haast toen? Ik was 30 bij de tweede, was ook prima geweest als dat onze eerste was qua leeftijd.
Absoluut geen spijt, maar achteraf denk ik wel, we hadden nog best lekker een paar jaar van onze vrijheid kunnen genieten. Maar toen wilden we het echt al zó graag!
dinsdag 26 april 2022 om 17:10
Hier kinderen gekregen toen ik 27 & 29 was, achteraf gezien misschien wel wat jong, maar ben er wel blij mee. Zijn inmiddels al tien jaar verder, heerlijk.
Waar ik me, altijd al, aan heb geërgerd, zijn de mensen die alleen maar over hun kinderen kunnen praten en die niets meer kunnen ondernemen (avondje stappen oid) ‘want ze hebben kinderen’. Denk dat dat meer aan het type ligt dan aan de leeftijd. Vriendin van mijn leeftijd met kinderen in dezelfde leeftijd is zo, maar ook m’n oudere vriendinnen met nu baby’s praten alleen maar over hun grut. Vreselijk, ik kan er niets mee. Wel heel jammer.
Waar ik me, altijd al, aan heb geërgerd, zijn de mensen die alleen maar over hun kinderen kunnen praten en die niets meer kunnen ondernemen (avondje stappen oid) ‘want ze hebben kinderen’. Denk dat dat meer aan het type ligt dan aan de leeftijd. Vriendin van mijn leeftijd met kinderen in dezelfde leeftijd is zo, maar ook m’n oudere vriendinnen met nu baby’s praten alleen maar over hun grut. Vreselijk, ik kan er niets mee. Wel heel jammer.
dinsdag 26 april 2022 om 17:12
Ik kijk er niet echt anders naar. Ik vond het toen een goed idee, dus dat is dan zo. Wat zou kunnen is dat ik op latere leeftijd makkelijker gestopt was met mijn borstvoedingsdrama, omdat ik misschien wat beter had kunnen relativeren. Tegelijkertijd was dat echt een gevolg van een vervelende bevalling en hormonen en dat was tien jaar later niet anders geweest.
dinsdag 26 april 2022 om 17:14
maar dat is ook gewoon Volwassen-worden, bij jou ging dat nog deels, toen je al een kind had
Je wordt met de jaren vanzelf wat assertiever, en ziet wat meer in, waar je prioriteiten liggen
dinsdag 26 april 2022 om 17:34
Zonnestraal89 schreef: ↑26-04-2022 17:07Wij hebben achteraf wel allebei zoiets van: waarom die haast toen? Ik was 30 bij de tweede, was ook prima geweest als dat onze eerste was qua leeftijd.
Je weet nooit hoe het loopt. Ik wilde het ook heel graag, op mijn zesentwintig al. Wij werden door de natuur gedwongen nog vier jaar van onze vrijheid te genieten. IVF was onze redding. Stel dat ik op mijn dertigste pas begonnen was dan was onze derde er waarschijnlijk nooit gekomen. Misschien onze tweede zelfs ook niet.
dinsdag 26 april 2022 om 18:47
Ik denk dat je gelijk hebt dat dat 10 jaar later nog steeds niet anders was geweest. Ik was 35 en ik was voor mezelf echt van de borstvoedingsmaffia. Ondanks dat ik normaal heel goed kan relatieveren, lukte me dat, door alle hormonen, op dat moment echt niet. Het is echt dat mijn man en het consultatiebureau me op een gegeven moment streng toespraken en lieten inzien dat stoppen echt beter was, anders had ik nog weken aan lopen klooien ten kosten van mezelf. Ik hoop echt dat ik daar deze keer nuchterder mee om kan gaan.cuculuscanorus schreef: ↑26-04-2022 17:12Ik kijk er niet echt anders naar. Ik vond het toen een goed idee, dus dat is dan zo. Wat zou kunnen is dat ik op latere leeftijd makkelijker gestopt was met mijn borstvoedingsdrama, omdat ik misschien wat beter had kunnen relativeren. Tegelijkertijd was dat echt een gevolg van een vervelende bevalling en hormonen en dat was tien jaar later niet anders geweest.
dinsdag 26 april 2022 om 18:58
Echt zero regrets. Wat jij aangeeft is een soort mijmering waar je niks aan hebt (sorry!) Wanneer alles nieuw is doe je alles voor het eerst en doe je dat naar beste kunnen. Met de kennis van *nu* zou je dat anders doen. Maar dat is een situatie die zich nooit gaat voordoen. Met de kennis van nu zou ik nooit zoveel stress hebben over of ik wel goed genoeg voor mijn kinderen zorgde en geen nachten wakker liggen over de vraag of ze nog wel ademhaalden. Maar toen ik die stress had kon ik nog geen kamerplant langer dan een week in leven houden, dus die stress was toen helemaal niet zo vreemd. Sterker nog, die stress heeft eraan bijgedragen dat ik een hele goede moeder ben geworden (die ook nog kamerplanten járen in leven kan houden!). Dus vergeef jezelf dat je niet perfect was en feliciteer jezelf vervolgens dat het onder aan de streep behoorlijk kick ass is afgelopen.
dinsdag 26 april 2022 om 20:11
Ik heb mijn eerste op mijn 21e gekregen, hij is nu 25 na hem kwamen er nog drie.
Ik ben nog jong en heb er geen spijt van dat ik jong moeder ben geworden.
Ik heb een aantal vriendinnen die geen kinderen hebben, heerlijk met hen gaat het inderdaad vooral NIET over kinderen. Hoewel zij vinden de verhalen over mijn puber dochter vaak weer wel hilarisch (en zij zorgt ook voor de beste verhalen)
Ik praatte nooit veel over mijn kinderen, ja de normale dingen, of als iemand vroeg " heb jij eigenlijk kinderen "
Maar niks zo irritant als collega's met foto's of verhalen over hun kroost beginnen.
Ik heb ook altijd vier dagen gewerkt ook toen ze klein waren, natuurlijk lever je veel in, maar toch niet alles.
Toen mijn oudste naar de kleuterschool ging, was ik wel echt de jongste op het schoolplein, dat heeft weleens voor blikken en zelfs opmerkingen gezorgd.
" Wel zwaar he zo jong een kind " " uh niet zwaarder dan voor jou hoor, wij zijn beiden moeder, en het ouderschap is sowieso zwaar op sommige momenten "
En " heb jij je school wel afgemaakt " " uhhh want? "
Mensen denken niet altijd lekker na.
Iedereen die kinderen krijgt jong of oud, loopt veelal tegen dezelfde dingen aan.
Alleen ik ben er relatief jong weer uit en dat vind ik zelf wel echt een voordeel.
En met deze woningmarkt, heb ik er sowieso voorlopig nog drie thuis, dus alleen zit ik niet
(ik kan de oudste nog thuiswonenden kinderen er soms wel uit kijken hoor, maar ja)
Ik ben nog jong en heb er geen spijt van dat ik jong moeder ben geworden.
Ik heb een aantal vriendinnen die geen kinderen hebben, heerlijk met hen gaat het inderdaad vooral NIET over kinderen. Hoewel zij vinden de verhalen over mijn puber dochter vaak weer wel hilarisch (en zij zorgt ook voor de beste verhalen)
Ik praatte nooit veel over mijn kinderen, ja de normale dingen, of als iemand vroeg " heb jij eigenlijk kinderen "
Maar niks zo irritant als collega's met foto's of verhalen over hun kroost beginnen.
Ik heb ook altijd vier dagen gewerkt ook toen ze klein waren, natuurlijk lever je veel in, maar toch niet alles.
Toen mijn oudste naar de kleuterschool ging, was ik wel echt de jongste op het schoolplein, dat heeft weleens voor blikken en zelfs opmerkingen gezorgd.
" Wel zwaar he zo jong een kind " " uh niet zwaarder dan voor jou hoor, wij zijn beiden moeder, en het ouderschap is sowieso zwaar op sommige momenten "
En " heb jij je school wel afgemaakt " " uhhh want? "
Mensen denken niet altijd lekker na.
Iedereen die kinderen krijgt jong of oud, loopt veelal tegen dezelfde dingen aan.
Alleen ik ben er relatief jong weer uit en dat vind ik zelf wel echt een voordeel.
En met deze woningmarkt, heb ik er sowieso voorlopig nog drie thuis, dus alleen zit ik niet
(ik kan de oudste nog thuiswonenden kinderen er soms wel uit kijken hoor, maar ja)
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 26 april 2022 om 20:15
Maar dit is geweest en kun je niet meer terug draaien. Het is zoals het is en dat moet je los laten. Toen deed je je best op de manier waarvan je toen dacht dat juist was. Natuurlijk zou je het nu met die wetenschap anders doen maar is dat niet met alles zo als je eerst even kon spieken in de toekomst?dethe schreef: ↑26-04-2022 16:48Leuk veel reacties al.
Waar ik ook nog wel benieuwd naar ben hoe jullie nu terugkijken op jong moeder worden? Als ik nu terugkijk denk ik soms wel… dat zou ik nu heel anders aanpakken
Denk dat dat ook meespeelt waarom ik dit topic open, dat ik er soms van baal dat ik zoveel aandacht voor mijn vriendinnen had, om hun niet teleur te stellen, en zoveel aandacht voor dingen op de rit te krijgen, terwijl ik nu denk: had je hoofd wat meer thuis gehad
Ik vond mezelf met 21 echt al volwassen. Nu mijn zoon 21 is debk ik hmmm ik was ook nog maar een kind ookal woonde ik al 3 jaar op mezelf.
Bij die wetenschap had ik misschien langer gewacht al was toen de wens heel groot en ging het ons ook prima af. Maar bij de wetenschap dat ik jaren later van hun vader zou scheiden had ik niet met hem aan kinderen begonnen en eerder uit elkaar gegaan.
Dingen lopen in je leven zoals ze lopen. Zonde om je er daarna zo druk over te maken.
dinsdag 26 april 2022 om 20:17
Ik was, voor mijn omgeving, relatief jong. 27 en 29. Mijn vriendinnen kwamen zeker >5 jaar later.
Ik ervaar alleen maar voordeel. Ik ben op m'n 41ste begonnen aan een nieuwe carrière en heb inmiddels mijn handen al bijna vrij terwijl mijn vriendinnen nog in de naschoolse opvang toestanden en met oppas zitten als ze eens wat willen.
Ik ervaar alleen maar voordeel. Ik ben op m'n 41ste begonnen aan een nieuwe carrière en heb inmiddels mijn handen al bijna vrij terwijl mijn vriendinnen nog in de naschoolse opvang toestanden en met oppas zitten als ze eens wat willen.
dinsdag 26 april 2022 om 20:20
Ik heb me nooit in bochten gewrongen om vrienden te zien.dethe schreef: ↑26-04-2022 16:48Leuk veel reacties al.
Waar ik ook nog wel benieuwd naar ben hoe jullie nu terugkijken op jong moeder worden? Als ik nu terugkijk denk ik soms wel… dat zou ik nu heel anders aanpakken
Denk dat dat ook meespeelt waarom ik dit topic open, dat ik er soms van baal dat ik zoveel aandacht voor mijn vriendinnen had, om hun niet teleur te stellen, en zoveel aandacht voor dingen op de rit te krijgen, terwijl ik nu denk: had je hoofd wat meer thuis gehad
Ja ik sprak minder af, maar dat vond ik geen probleem.
Toevallig was een heel goede vriendin ook jong moeder, met haar sprak ik wel af.
Het overal mee aar toe slepen heb ik nooit gedaan, ik was 21, maar wel van de Rust, Reinheid en Regelmaat.
En precies om de rust te behouden, dus geen gesleep en dat heb ik met al mijn kinderen gedaan.
De eerste jaren zijn nu eenmaal pittig, je leven verandert, en daar moet je in groeien, rustig.
Want naast een baby, had ik ook een baan, en een huishouden wat ook met een baby anders werd.
Ik kon wel weg hoor, dan bleven de kinderen bij hun vader. En andersom.
Overdag nam ik ze nog wel mee hoor, maar hield rekening met hun slaapjes.
Zwaar? soms best wel, vond de babytijd sowieso zwaar, en helemaal niet zo heel leuk.
In die optiek ben ik nog een keer blij dat ik ze jong heb mogen krijgen, moet er niet aan denken om nu kinderen in de baby/peuter/kleuter leeftijd te hebben.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 26 april 2022 om 20:43
Ik mijmer wel eens dat ik nu meer rust zou hebben. Maar goed, misschien ben ik wel rustiger, juist omdat ik al wat jaren ervaring heb als moeder. In het begin dacht ik dat als ik 1x iets verkeerd deed, ze gelijk voor hun leven verpest waren ofzo 
Verder kwamen alle life events wel heel snel achter elkaar. Eerste baan, 2x een kind, verhuizing, jezelf nog volop bewijzen, baanswitches, alles zat binnen een jaar of 3. Het vergde toen best veel, maar goed, nu heb ik mijn handen relatief vrij en dat vind ik wel een voordeel tov vriendinnen die nog helemaal in de kleine kids zitten.
Verder kwamen alle life events wel heel snel achter elkaar. Eerste baan, 2x een kind, verhuizing, jezelf nog volop bewijzen, baanswitches, alles zat binnen een jaar of 3. Het vergde toen best veel, maar goed, nu heb ik mijn handen relatief vrij en dat vind ik wel een voordeel tov vriendinnen die nog helemaal in de kleine kids zitten.
dinsdag 26 april 2022 om 21:18
Kinderen komen nooit op het juiste moment. En ik ben achteraf blij dat ik jong was. Bij de 2e moest ik via een traject zwanger worden ( beide jong maar toch lukte zwanger worden niet bij de 2e). Gelukkig heel snel zwanger eenmaal in het traject. Maar als ik 10 jaar ouder was geweest, was het traject nog veel zwaarder geweest vrees ik.Zonnestraal89 schreef: ↑26-04-2022 17:07Wij hebben achteraf wel allebei zoiets van: waarom die haast toen? Ik was 30 bij de tweede, was ook prima geweest als dat onze eerste was qua leeftijd.
Voor iedereen een groene tuin
dinsdag 26 april 2022 om 21:23
Hier ook jong moeder geworden. 19 toen nr. 1 werd geboren en 22 bij nr. 2.
Nu met mijn 38 jaar blijft het nog steeds grappig als mensen vragen of ik kinderen heb (blijkbaar zeer ongebruikelijk als je een fulltime baan hebt) en vervolgens hun leeftijd horen
.
Heb één vriendin overgehouden. Zij heeft inmiddels ook kinderen, maar die zijn een stuk jonger dan de mijne.
Het is lastig, wanneer levens zo veel verschillen van elkaar.
Nadeel van jong moederschap vind ik dat je jezelf steeds moet verantwoorden en niet altijd voor vol wordt aangezien.
Nu met mijn 38 jaar blijft het nog steeds grappig als mensen vragen of ik kinderen heb (blijkbaar zeer ongebruikelijk als je een fulltime baan hebt) en vervolgens hun leeftijd horen
. Heb één vriendin overgehouden. Zij heeft inmiddels ook kinderen, maar die zijn een stuk jonger dan de mijne.
Het is lastig, wanneer levens zo veel verschillen van elkaar.
Nadeel van jong moederschap vind ik dat je jezelf steeds moet verantwoorden en niet altijd voor vol wordt aangezien.
dinsdag 26 april 2022 om 21:44
Ik snap precies wat je schrijft, grappig.
Hier was ik 21 en ik vond het echt lastig om weinig begrip te krijgen vanuit vriendinnen in een totaal andere fase. Kon het ze niet echt kwalijk nemen, en heb zelf extra tandjes bijgezet om vriendschappen goed te houden. Dat vind ik net als jij in retrospect wel eens jammer.
Had gehoopt dat als de omgeving ook kids kreeg, het rechtgetrokken werd, maar dat was indd een verkeerde inschatting. Wij kijken naar middelbare scholen, zij twijfelen over een tweede.
Wat hielp is dat ik niet zo'n ubermoeder ben en de meesten van hen nu ook niet zo blijken te zijn.
En verder, het is een beetje wat het is. Inmiddels ook wel wat vrienden met kids on dezelfde leeftijd en dat is prettig om ook te hebben
Hier was ik 21 en ik vond het echt lastig om weinig begrip te krijgen vanuit vriendinnen in een totaal andere fase. Kon het ze niet echt kwalijk nemen, en heb zelf extra tandjes bijgezet om vriendschappen goed te houden. Dat vind ik net als jij in retrospect wel eens jammer.
Had gehoopt dat als de omgeving ook kids kreeg, het rechtgetrokken werd, maar dat was indd een verkeerde inschatting. Wij kijken naar middelbare scholen, zij twijfelen over een tweede.
Wat hielp is dat ik niet zo'n ubermoeder ben en de meesten van hen nu ook niet zo blijken te zijn.
En verder, het is een beetje wat het is. Inmiddels ook wel wat vrienden met kids on dezelfde leeftijd en dat is prettig om ook te hebben
woensdag 27 april 2022 om 00:09
Ik was:
18 bij de eerste (1999),
nog 1 dag 19 bij de tweede,
27 bij de derde
28 bij de vierde
30 bij de vijfde.
Toen ik zwanger was van de vijfde waren vriendinnen zwanger van hun eerste
.
Mijn moeder had toen ik zwanger was al gezegd dat ik vrienden zou gaan verliezen omdat de fases nu eenmaal uit elkaar liepen. Dat was ook het moment dat we gingen studeren dus dat zou sowieso ook wel gebeuren.
En we, ja. Ik ben gewoon gaan studeren. Met de eerste studie moest ik stoppen omdat ik zwaar bekkeninstabiliteit kreeg en dat beroep er niet mee te combineren was. Had toen al wel mijn P Cum Laude gehaald. (Maakte tentamens toen zoon 4 weken oud was) Zou geneeskunde gaan doen maar toen begonnen ze met avondcollege’s en toen was daar nog geen mogelijkheid met opvang voor dus dat kon niet doorgaan. Daarna twee studies afgerond, gewoon altijd ernaast gewerkt.
Goede vrienden aan mijn studies overgehouden maar ik werd vier jaar geleden ziek en sindsdien nog maar weinig contacten.
Dat ik kinderen had maakte me overigens niet minder interessant voor het andere geslacht toen mijn relatie over ging.
Mijn dochter van nu net 12 (klas 1 VO) zegt: jij bent nog steeds een van de jongste moeders uit mijn klas. Al die andere ouders zijn zo oud!
Ik vind het nu heerlijk dat ik gewoon overdag weer mijn eigen plan kan trekken. Als ik wil sporten dan redden ze zich prima, als ik naar de winkel wil dan kan dat gewoon. Tegelijkertijd zitten er nu weer twee op het VO en dat vraagt weer wat meer begeleiding.
18 bij de eerste (1999),
nog 1 dag 19 bij de tweede,
27 bij de derde
28 bij de vierde
30 bij de vijfde.
Toen ik zwanger was van de vijfde waren vriendinnen zwanger van hun eerste
. Mijn moeder had toen ik zwanger was al gezegd dat ik vrienden zou gaan verliezen omdat de fases nu eenmaal uit elkaar liepen. Dat was ook het moment dat we gingen studeren dus dat zou sowieso ook wel gebeuren.
En we, ja. Ik ben gewoon gaan studeren. Met de eerste studie moest ik stoppen omdat ik zwaar bekkeninstabiliteit kreeg en dat beroep er niet mee te combineren was. Had toen al wel mijn P Cum Laude gehaald. (Maakte tentamens toen zoon 4 weken oud was) Zou geneeskunde gaan doen maar toen begonnen ze met avondcollege’s en toen was daar nog geen mogelijkheid met opvang voor dus dat kon niet doorgaan. Daarna twee studies afgerond, gewoon altijd ernaast gewerkt.
Goede vrienden aan mijn studies overgehouden maar ik werd vier jaar geleden ziek en sindsdien nog maar weinig contacten.
Dat ik kinderen had maakte me overigens niet minder interessant voor het andere geslacht toen mijn relatie over ging.
Mijn dochter van nu net 12 (klas 1 VO) zegt: jij bent nog steeds een van de jongste moeders uit mijn klas. Al die andere ouders zijn zo oud!
Ik vind het nu heerlijk dat ik gewoon overdag weer mijn eigen plan kan trekken. Als ik wil sporten dan redden ze zich prima, als ik naar de winkel wil dan kan dat gewoon. Tegelijkertijd zitten er nu weer twee op het VO en dat vraagt weer wat meer begeleiding.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 27 april 2022 om 18:48
Jeetje wat absurd dat je niet voor vol wordt aangezien!Teotihuacan schreef: ↑26-04-2022 21:23Hier ook jong moeder geworden. 19 toen nr. 1 werd geboren en 22 bij nr. 2.
Nu met mijn 38 jaar blijft het nog steeds grappig als mensen vragen of ik kinderen heb (blijkbaar zeer ongebruikelijk als je een fulltime baan hebt) en vervolgens hun leeftijd horen
Heb één vriendin overgehouden. Zij heeft inmiddels ook kinderen, maar die zijn een stuk jonger dan de mijne.
Het is lastig, wanneer levens zo veel verschillen van elkaar.
Nadeel van jong moederschap vind ik dat je jezelf steeds moet verantwoorden en niet altijd voor vol wordt aangezien.
zaterdag 30 april 2022 om 06:01
Ik ben met 22 moeder geworden. Het grootste voordeel vind ik dat mijn zoon zijn oma goed leerde kennen. Ze hadden een geweldige band. Helaas is mijn moeder overleden drie jaar geleden toen mijn zoon 14 was. Ik ben zo blij dat ze die tijd gehad hebben samen. Ze waren helemaal gek op elkaar.
Inmiddels ben ik bijna 40. Mijn gezondheid is niet zo best dus ook op dat vlak ben ik blij vroeg ouder te zijn geworden. Ik heb geluk gehad dat in de straat waar ik een huis kocht 16 jaar terug, allemaal jonge moeders woonden. Een fijne toevalligheid. Inmiddels is iedereen verhuist maar toen was dat enorm gezellig.
Ik heb het alleen maar als positief ervaren maar ik ben dan ook wel het type dat zich geen ruk aantrekt van wat anderen vinden.
Inmiddels ben ik bijna 40. Mijn gezondheid is niet zo best dus ook op dat vlak ben ik blij vroeg ouder te zijn geworden. Ik heb geluk gehad dat in de straat waar ik een huis kocht 16 jaar terug, allemaal jonge moeders woonden. Een fijne toevalligheid. Inmiddels is iedereen verhuist maar toen was dat enorm gezellig.
Ik heb het alleen maar als positief ervaren maar ik ben dan ook wel het type dat zich geen ruk aantrekt van wat anderen vinden.
dinsdag 3 mei 2022 om 17:20
Ik ervaar het juist als een enorme vrijheid dat kinderen ouder en zelfstandiger worden. Enorm genoten van de baby en kleine kinderen tijd. Maar prima dat het nu geweest is. Er komt meer tijd voor jezelf, je relatie, werk en reizen. En alles is gewoon veel makkelijker. Ik heb dan ook meer met mensen die in dezelfde fase zitten omdat die ook meer tijd hebben. En niet continu bezig zijn met hapjes en slaapjes.
Van een nakomertje of 2e leg begrijp ik niets. Dat heb je toch (meermaals) meegemaakt? Waarom opnieuw beginnen.
En mijn ervaring is dat iedereen het op zijn eigen manier doet en mensen lang niet altijd naar jouw advies luisteren. Dus ik hoor het aan en denk mee als ze dat willen. Maar ben blij dat ik de vrijheid en tijd weer terug heb om andere zaken te doen. En ook met de kinderen dingen ondernemen is zoveel makkelijker! Geen kofferbak vol spullen. Niemand die moet slapen of luiers etc. Echt het wordt zoveel makkelijker!
Van een nakomertje of 2e leg begrijp ik niets. Dat heb je toch (meermaals) meegemaakt? Waarom opnieuw beginnen.
En mijn ervaring is dat iedereen het op zijn eigen manier doet en mensen lang niet altijd naar jouw advies luisteren. Dus ik hoor het aan en denk mee als ze dat willen. Maar ben blij dat ik de vrijheid en tijd weer terug heb om andere zaken te doen. En ook met de kinderen dingen ondernemen is zoveel makkelijker! Geen kofferbak vol spullen. Niemand die moet slapen of luiers etc. Echt het wordt zoveel makkelijker!
dinsdag 3 mei 2022 om 17:25
Mijn ervaring is zeer wisselend. Veel mensen van in de 20 zijn daar totaal niet mee bezig en kunnen zich oprecht geen enkele voorstelling maken van wat een kind en slaapgebrek met je doen. Jij zult veel volwassener en verantwoordelijker worden. En je 1e prioriteit ligt bij je gezin. Je hebt geen tijd, energie of geld om je continu druk te maken over roddels of problemen van anderen. En kunt niet spontaan op stap. Het kan ervoor zorgen dat je uit elkaar groeit maar dat hoeft niet. Hou er alleen wel rekening mee. En stel je verwachtingen bij. Je krijgt een totaal ander leven en gaat een volwassen fase in.Arretjescake2 schreef: ↑26-04-2022 20:25Ik lees even mee. Ik verwacht ons eerste kind en ben bijna 25 jaar. Vrienden zijn totaal nog niet in deze levensfase en ik ben dan ook heel benieuwd in hoeverre kind loze- vriendschappen standhouden.
woensdag 4 mei 2022 om 10:22
Wat herkenbaar om te lezen allemaal! Hier een ongeplande zwangerschap op mijn 22e, vriend en ik studeerden nog en zijn nu beide bezig met onze scriptie. De pandemie heeft de transitie naar ouderschap wel vergemakkelijkt; geen fomo en echt in onze eigen cocon. Vriend is meer een huismus, waardoor ik, nu het allemaal weer wat meer kan, vaak op vrijdagavond als kind in bed ligt toch nog een drankje mee kan doen (zijn gezegend met een goede slaper). De vrienden vanuit mijn kant, waar mijn vriend nu ook echt actief onderdeel van is, zijn echt totaal niet bezig met het krijgen van kinderen maar zijn -misschien juist daarom- wel heel erg betrokken bij de onze. Ze passen regelmatig op, recent zelfs een heel weekend waarin wij naar Parijs zijn geweest, halen kind vaak op om wat leuks met hem te doen en op zondag borrelen we vaak bij ons waar kind dan ook gewoon bij zit/speelt en willen volgend jaar met z'n allen een reis naar Zuid Amerika gaan maken. De vrienden van mijn vriend wonen aan de andere kant van het land (waar hij ook vandaan komt) en zijn echt 0 betrokken en hij merkt ook wel dat het heel erg verwaterd, vindt hij ook echt heel jammer maar het loopt nou eenmaal zo. Ik merk wel dat ik soms vriendinnen mis die ook moeder zijn, want hoewel mijn vrienden echt betrokken zijn erváren ze niet die moederliefde en immense verantwoordelijkheid die gepaard gaat met het krijgen van een kind. Maar al met al mag ik op het gebied van vriendschap echt niet klagen.
dinsdag 7 juni 2022 om 23:28
Ik was 19 jaar toen ik zwanger raakte van de eerste en nog geen maand 20 toen hij geboren werd.
Van de vriendengroep waren wij de eerste.
Iedereen ging uit maar ik was blij als ik s avonds op de bank zat. Dus ik was de saaie doos.
Bij het consultatiebureau moest ik me blijven bewijzen, denk dat ik dat met terugwerkende kracht het ergste vond.
Inmiddels is hij 16 jaar (bijna 17) en heeft hij een zusje (inmiddels 13). Ja na al die jaren ben ik nog steeds gelukkig met hun vader.
Nu kunnen we lekker samen een hapje eten, biertje doen bij de kroeg hier in het dorp zonder dat we een achterlijk dure, onbetrouwbare oppas nodig hebben.
Nee ik heb er nooit spijt van gehad jong moeder te worden. Eens in de maand gingen wij uit en paste opa en oma op. De rest van de maand waren we gewone ouders. We hebben carrière kunnen maken en nu kunnen we genieten van wat we hebben opgebouwd en zelf nog genoeg energie om van het leven te genieten.
Uiteraard wel het vriendelijke verzoek gekregen van zoonlief niet in het dorp/ kroeg te vertonen als hij uit is
Van de vriendengroep waren wij de eerste.
Iedereen ging uit maar ik was blij als ik s avonds op de bank zat. Dus ik was de saaie doos.
Bij het consultatiebureau moest ik me blijven bewijzen, denk dat ik dat met terugwerkende kracht het ergste vond.
Inmiddels is hij 16 jaar (bijna 17) en heeft hij een zusje (inmiddels 13). Ja na al die jaren ben ik nog steeds gelukkig met hun vader.
Nu kunnen we lekker samen een hapje eten, biertje doen bij de kroeg hier in het dorp zonder dat we een achterlijk dure, onbetrouwbare oppas nodig hebben.
Nee ik heb er nooit spijt van gehad jong moeder te worden. Eens in de maand gingen wij uit en paste opa en oma op. De rest van de maand waren we gewone ouders. We hebben carrière kunnen maken en nu kunnen we genieten van wat we hebben opgebouwd en zelf nog genoeg energie om van het leven te genieten.
Uiteraard wel het vriendelijke verzoek gekregen van zoonlief niet in het dorp/ kroeg te vertonen als hij uit is
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
