Kans op droomfunctie, maar minder tijd met mijn kind

30-07-2023 20:08 225 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal,

Ik heb de kans om in mijn droomfunctie, iets waar ik al sinds mijn jeugd van droom, aan de slag te gaan. Maar, er is een hele dikke, vette maar waardoor ik er eigenlijk naar neig het niet te doen. En dat is dat ik mijn kind zo'n 15 dagen per jaar minder zal zien. Er zijn geen andere opties mogelijk dan dat. En dat terwijl ik mijn kind al voor 50% van de tijd zie omdat vader en ik co-ouderschap hebben. Ik voel me schuldig als ik hiervoor zou kiezen. Een slechte moeder die haar eigen ambitie verkiest boven haar kind zien. Ik zou bang zijn dat mijn kind er last van heeft en bovendien vind ik elke dag dat ik haar niet zie er al 1 te veel. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik mijn eigen droombaan en roeping opzij zet als ik hier niet voor ga. Ik ben vooral op zoek naar jullie kijk hierop, misschien zelfs ervaringen hiermee.. het schuldgevoel overheerst echt als ik hiervoor zou kiezen, maar ik weet niet of ik ooit weer deze kans krijg om die droomfunctie te krijgen. Mijn kind is onder de 10, een leeftijd waarop ik vindt dat je er moet zijn voor je kind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zaramorad schreef:
01-08-2023 13:22
Met die onrust zal het wel meevallen toch? 15 dagen in het jaar, pfoe. Maar wat vindt je zelf de meest waardevolle invulling van je kostbare tijd, daar zou ik eens goed bij stil staan.

Als bejaarde mensen wordt gevraagd waar ze spijt van hebben in hun leven is hun antwoord nooit: 'Ik wou dat ik meer tijd op m'n werk had doorgebracht'.
Nee zo concreet niet. "Ik wou dat ik in 2024 pakweg 15 middagen meer naar mijn spelende kind had gekeken" hoor je ook maar zelden als laatste woorden.

Gaat om het algehele beeld en de grote lijn.
Kinderen houden de dagen niet bij.
Ze merken echter wel degelijk hoe gelukkig en zelfstandig hun ouders hun leven invullen. Dat beeld is een voorbeeld voor hun hele leven.
Als ze daarnaast veiligheid en liefde voelen, klaar.
Daar hoef je echt geen uren voor af te strepen.

Werk kan overigens ontzettend belangrijk zijn, ook om op terug te kijken!
Toen mijn vader terminaal was blikten we juist ook daar op terug en had hij wel dingen nog meer en nog beter willen doen. (hij was arts ).
Mijn moeder had ontzettend fijne en mooie herinneringen aan haar werk, had niks anders willen doen, nul spijt van veel werken (docent)
Alle reacties Link kopieren Quote
katkaatje schreef:
01-08-2023 14:04
Hmm…..ik denk dat mijn moeder op haar sterfbed ook echt wel zou zeggen: “Ik heb altijd zulk leuk werk gehad”. Die heeft haar droombaan en geniet daar met volle teugen van. Zelfs nu na haar pensioen doet ze dit werk nog 3 dagen in de week.

Als je de kans hebt op werk dat je heel leuk vindt, zou ik dat, als het even kan, altijd doen.
Maar voor de meeste mensen geldt dat er niet maar 1 absolute droombaan is. Ja, tenzij je minister president van Nederland of koningin van Nederland wil worden, daar is er maar 1 van, maar van vrijwel elke andere baan zijn er altijd veel meer dan 1 van. Dus als het deze droombaan niet wordt (en hoe droombaan is een baan waar je kind ongelukkig van wordt eigenlijk?) dan komt de volgende wel langs.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren Quote
Zaramorad schreef:
01-08-2023 13:22
Met die onrust zal het wel meevallen toch? 15 dagen in het jaar, pfoe. Maar wat vindt je zelf de meest waardevolle invulling van je kostbare tijd, daar zou ik eens goed bij stil staan.

Als bejaarde mensen wordt gevraagd waar ze spijt van hebben in hun leven is hun antwoord nooit: 'Ik wou dat ik meer tijd op m'n werk had doorgebracht'.
Het gaat dan ook niet om 'meer uren willen maken'. Het gaat om doen waar je altijd al van hebt gedroomd. Echt wel dat mensen spijt kunnen hebben van het niet najagen van dromen (kunnen, hoeft natuurlijk niet).
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar doen waarvan je altijd hebt gedroomd kan ook vies tegen vallen. Juíst omdat je er altijd van hebt gedroomd. En de vraag is sowieso ook nog maar hoe leuk die droombaan nog is als je kind erop moet inleveren of als het - op z'n minst genomen - spanning/gedoe oplevert met de vader van je kind.

Maar iedereen staat er anders in he. Voor mij zou het niet belangrijk zijn om op mijn sterfbed te kunnen zeggen dat ik zulk leuk werk heb gehad. Eerlijk gezegd hoop ik vooral dat ik niet aan mijn werk denk op mijn sterfbed, hoe leuk ik mijn werk ook vind. Ik vind andere dingen in the end gewoon belangrijker.
TO, hoe klinkt deze zin je in de oren? "...omdat dat hetgeen is wat ik ook het belangrijkst vindt in het leven: Mijn kind voorop, daarna mijn partner, dan mijn werk."

Je weet het antwoord zelf al toch?
Alle reacties Link kopieren Quote
Rabarber schreef:
02-08-2023 00:44
TO, hoe klinkt deze zin je in de oren? "...omdat dat hetgeen is wat ik ook het belangrijkst vindt in het leven: Mijn kind voorop, daarna mijn partner, dan mijn werk."

Je weet het antwoord zelf al toch?

Maar wat betekent dat dan? Je kind op 1 zetten. Kun je dan helemaal niet werken of alleen onder schooltijd? Moet je er áltijd voor je kind zijn? Is 24 uur genoeg of 40 uur? Vind je dat mensen die reizen voor hun werk helemaal geen kinderen zouden moeten krijgen? Waar stopt het belang van het kind en begint dat dan van jou? En wat is eigenlijk in het belang van het kind?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat belang is voor iedereen anders. Ik zou het zelf geen probleem vinden om mijn kind 15 middagen/avonden per jaar te zien, maar als er door mijn werk een ritme ontstaat waardoor ze op regelmatige basis maar één dag bij mij is en dan weer terug naar haar vader moet wél. Dat is in mijn ogen, maar dat schreef ik al eerder, veel te onrustig - ik ken echt geen één kind van gescheiden ouders dat dat relaxed zou vinden - maar ik zou het ook teveel vinden alsof kind te gast is in haar/zijn eigen huis ipv bewoner (je bent één dag welkom en daarna moet je weer weg) en dat is niet een gevoel dat ik mee zou willen geven.

En dat zou voor mij dus ook betekenen dat, als ik zou scheiden, ik dus ook geen baan zou nemen waarbij ik (veel) reis op het moment dat de kinderen bij mij zouden zijn. Dat zijn wat mij betreft dan eenmaal (ook) de consequenties van scheiden.
Alle reacties Link kopieren Quote
15 middagen en het naar bed brengen.

Ik zie het probleem niet hoor, zeker niet wanneer het een baan is waar je altijd naar hebt uitgekeken.

Neem die kans, je kind wordt ouder en gaat steeds meer zelf en alleen doen.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is niet alleen die 15 middagen, het heeft gevolgen voor het hele schema:

Tomatenbakje schreef:
30-07-2023 20:25
Die 15dagen die ik mis zullen dus bestaan uit inderdaad de middagen die ik dan niet bij haar kan zijn. Er is helaas geen andere verdeling met haar vader te vinden. Wat wel zo is, is dat de verdeling van de zorg anders zal worden waardoor mijn dochter soms 1 dag bij mij is en dan alweer naar haar vader gaat. Ik voel me schuldig over de onrust die haar dat misschien geeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou dit nooit doen. Niet vanwege die 15 dagen, maar vanwege het schema dat om zeep wordt geholpen en de onrust die het veroorzaakt.
Welzijn van kind staat op een. 15 dagen meer of minder heeft geen impact op het welzijn van je kind. Maar onrust, verslechterde relatie met vader van het kind, wat iemand al noemde het te gast zijn in je eigen huis, dat heeft wel impact op het welzijn van je kind. Een flink negatieve.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
Tomatenbakje schreef:
30-07-2023 23:02
Dat is om de week, dus 2x per maand. Weet niet hoe onrustig dit voor haar zal voelen.

Maak je daar een speciaal dagje van. Een dag waarop zij mag kiezen wat jullie eten, of dat je samen pannenkoeken gaat eten, of juist een lekker toetje, weet ik veel. Dit kan je natuurlijk ook gewoon leuk maken hè. Iedereen frames het nu al 'oh wat erg' of 'oh wat onrustig', maar er zijn talloze kinderen die op regelmatige basis een dagje/nachtje een beetje anders hebben vanwege het werk van paps en mams. Omdat ze dan bij opa en oma slapen ofzo, of bij een vriendje of vriendinnetje. Dan is het iets leuks en een feestje. Nou, dat kan je thuis ook creëren. En jullie zien elkaar die ene dag, omdat je het zo leuk vindt om haar te zien toch, niet omdat het moet. Maak het dan ook leuk.

Dan leer je je kind gelijk omdenken en situaties naar de hand zetten. Een iets andere versie van 'when life gives you lemons, make limonade". Je kind is zelfs oud genoeg om daar over mee te denken, want een leuke traditie zou kunnen worden op die dag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dus kind moet weer leren omdenken? En wat nou als kind daar helemaal geen zin in heeft en het liever dan ook die ene dag bij vader blijft met de vertrouwde spulletjes en met vriendinnen om de hoek? Moet kind zich dan weer vanwege moeders behoefte daar maar overheen zetten en omdenken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou het ook niet doen als het zo'n verdeling oplevert, en als daar niks aan gedaan kan worden.
Teveel onrust en te kort samen dan inderdaad.
justagirly wijzigde dit bericht op 02-08-2023 12:35
0.70% gewijzigd
pindakaasmetnootjes schreef:
02-08-2023 12:21
Dus kind moet weer leren omdenken? En wat nou als kind daar helemaal geen zin in heeft en het liever dan ook die ene dag bij vader blijft met de vertrouwde spulletjes en met vriendinnen om de hoek? Moet kind zich dan weer vanwege moeders behoefte daar maar overheen zetten en omdenken?

Dat merk je dan vanzelf en dan kan je daar weer mee omgaan op het moment dat het speelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ieder moet het voor zich weten, maar zo'n co-ouderschap vraagt sowieso al wat van een kind en er zou mij dus wel wat aan gelegen zijn om dat niet ingewikkelder te maken dan het al is. Er iedere keer een feestje van maken omdat het eigenlijk een abnormale situatie is die míj als ouder beter uitkomt, zou niet mijn manier zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
katkaatje schreef:
02-08-2023 12:30
Dat merk je dan vanzelf en dan kan je daar weer mee omgaan op het moment dat het speelt.
En dan zie je je dochter daarna nog minder....
Ik zou het niet doen TO.
meisje85 schreef:
02-08-2023 08:20
Dat belang is voor iedereen anders. Ik zou het zelf geen probleem vinden om mijn kind 15 middagen/avonden per jaar te zien, maar als er door mijn werk een ritme ontstaat waardoor ze op regelmatige basis maar één dag bij mij is en dan weer terug naar haar vader moet wél. Dat is in mijn ogen, maar dat schreef ik al eerder, veel te onrustig - ik ken echt geen één kind van gescheiden ouders dat dat relaxed zou vinden - maar ik zou het ook teveel vinden alsof kind te gast is in haar/zijn eigen huis ipv bewoner (je bent één dag welkom en daarna moet je weer weg) en dat is niet een gevoel dat ik mee zou willen geven.

En dat zou voor mij dus ook betekenen dat, als ik zou scheiden, ik dus ook geen baan zou nemen waarbij ik (veel) reis op het moment dat de kinderen bij mij zouden zijn. Dat zijn wat mij betreft dan eenmaal (ook) de consequenties van scheiden.
:HA: Zo is dat ouderschap goed vol te houden ja.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO wat vind jouw vriend ervan, die had nu al moeiten met jouw carrière.
Alle reacties Link kopieren Quote
pindakaasmetnootjes schreef:
02-08-2023 12:21
Dus kind moet weer leren omdenken? En wat nou als kind daar helemaal geen zin in heeft en het liever dan ook die ene dag bij vader blijft met de vertrouwde spulletjes en met vriendinnen om de hoek? Moet kind zich dan weer vanwege moeders behoefte daar maar overheen zetten en omdenken?
Deze vind ik heel raak.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
Sjaantje37 schreef:
02-08-2023 13:10
TO wat vind jouw vriend ervan, die had nu al moeiten met jouw carrière.

Als TO daar nu eens op zou antwoorden, is de hele discussie niet meer nodig denk ik. Heb het ook al diverse keren gevraagd. Maar ik zie helaas geen reactie.

Als ze het voor zichzelf in ieder geval maar weet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Coolbest schreef:
02-08-2023 12:57
:HA: Zo is dat ouderschap goed vol te houden ja.
Oh! :proud: Ik laat het lekker staan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sjaantje37 schreef:
02-08-2023 13:10
TO wat vind jouw vriend ervan, die had nu al moeiten met jouw carrière.
En toen ging het om een tijdrovende functie 'over 2 tot 8 jaar' of zoiets. Nu komt er ineens weer dit tussendoor, terwijl ze waarschijnlijk nog niet eens dat andere naar tevredenheid van beiden besproken hadden....
Alle reacties Link kopieren Quote
pindakaasmetnootjes schreef:
02-08-2023 12:21
Dus kind moet weer leren omdenken? En wat nou als kind daar helemaal geen zin in heeft en het liever dan ook die ene dag bij vader blijft met de vertrouwde spulletjes en met vriendinnen om de hoek? Moet kind zich dan weer vanwege moeders behoefte daar maar overheen zetten en omdenken?
Nou inderdaad.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Weet je wat het is met het moederschap? Je kunt het nooit goed doen voor de buitenwereld. De enigen voor wie je het goed kunt doen is je kind en voor jou.

Er zit een enorm grijs gebied tussen 'kind moet zich maar aan alles aanpassen' en 'jij moet je volledig aanpassen aan kind'. En iedereen heeft zijn grens op een ander plekje in dat grijze gebied. In welke situatie en op welke plek jij een punt zet op die as, is uiteindelijk aan jou. Jij kent je kind goed en jij weet wat je wil meegeven in je opvoeding. Op basis van die twee informatiebronnen moet je uiteindelijk je keuze maken. De een zal in die keuze meer richting links gaan en de ander meer richting rechts.

In het grotere plaatje zijn het details wanneer kind zich veilig, gezien en geborgen voelt. Maar het zijn wel die details die voor jou belangrijk zijn. En als je die keuze weloverwogen maakt, kun je er ook goed achter de consequenties daarvan staan.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
01-08-2023 20:48
Maar doen waarvan je altijd hebt gedroomd kan ook vies tegen vallen. Juíst omdat je er altijd van hebt gedroomd. En de vraag is sowieso ook nog maar hoe leuk die droombaan nog is als je kind erop moet inleveren of als het - op z'n minst genomen - spanning/gedoe oplevert met de vader van je kind.

Maar iedereen staat er anders in he. Voor mij zou het niet belangrijk zijn om op mijn sterfbed te kunnen zeggen dat ik zulk leuk werk heb gehad. Eerlijk gezegd hoop ik vooral dat ik niet aan mijn werk denk op mijn sterfbed, hoe leuk ik mijn werk ook vind. Ik vind andere dingen in the end gewoon belangrijker.
O dat kan zeker inderdaad. Maar dan weet je het wel. En waarschijnlijk stap je er makkelijker weer uit, dan erin.

Voor mij is op mijn sterfbed werk ook niet belangrijk, maar in de (hopelijk heel veel) jaren ervoor wel. Er zullen ook weinig mensen zijn die denken 'had ik maar 15 middagen vaker met kind doorgebracht 30 jaar terug' of 'die 15 middagen met kind 30 jaar terug waren zo waardevol'. Uiteindelijk gaat het om de grote lijnen. Onrust en gedoe zijn dan inderdaad wel dingen die die grote lijnen kunnen verstoren, dat zou ook voor mij een afweging kunnen zijn. Spanning en gedoe met vader van kind is vervelend, maar dan moet zijn gedoe wel redelijk zijn. Gedoe om gedoe weegt dan weer even minder zwaar

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven