Ken jij alle ouders van de vrienden van je puberkind?

04-11-2022 13:43 177 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemorgen

Ik ben niet zó heel erg goed in loslaten en wil daarom het volgende even voorleggen.

Zoon (13) heeft een nieuwe klas en daar horen ook nieuwe vrienden bij. Prima, helemaal leuk.
Nu is hij vandaag (herfstvakantie hier) heel de dag op pad aan de andere kant van de stad (trampolinepark, ergens wat eten, iets kopen, chillen etc) met een jongen uit zijn klas. Ik ken alleen zijn voornaam en verder niks.
Zoon gaf aan dat hij zijn gsm nummer niet heeft en dat ze meestal gewoon contact hadden via insta. Waar hij precies woonde wist hij ook niet, alleen de naam van de wijk. Hij gaf aan dat het niet zo 'cool is onder de jongens' om zoveel privé vragen te stellen
Ik gaf aan dat ik het wel fijn vond om te weten wie die jongen was en of ik misschien op zijn minst het gsm nummer kon krijgen van een van de ouders. Stel dat er wat zou gebeuren dan vind ik het wel fijn om tenminste het nummer van een vd ouders te hebben of te weten wie ze zijn.
Zoon zou het hem vragen als ze elkaar zouden ontmoeten.

Een half uur geleden belt zoon mij op, ze staan op de bus te wachten en zijn nieuwe vriend staat naast hem.
Hij zegt: "x staat hier naast me en wil het nummer van een van zijn ouders niet geven, dat is privé zegt hij"
Ik besloot niet verder aan te dringen en kreeg 5 minuten later een sms van zoon.
'Sorry mama, ik heb het gevraagd en hij wil echt niet '

Ik vraag me af: is het raar om meer te willen weten over de vrienden met wie je puberkind omgaat? Ik moet hem steeds meer loslaten, maar het idee dat als hem wat overkomt of dat hij niet meer te bereiken is ik helemaal niemand anders kan bellen vind ik geen fijne gedachte.
Op dit moment weet ik dus helemaal niks van die andere jongen, alleen zijn voornaam.

Is het een voorwaarde die je aan je kind kunt stellen of overdrijf ik heel hard?
Lariba schreef:
04-11-2022 15:56
De vader van Hanaa's kinderen is een lang verhaal dat we hier niet gaan oprakelen...

Edit: Ik snap je punt wel, maar in Hanaa's specifieke geval is de vraag niet relevant. Laten we het daar op houden.
Aha! Ik weet het weer.


Hanaa, is anders een gps locatie deler wat voor jou en je zoon. Kan hij aanzetten als hij op pad is. Of hij stuurt een linkje van zijn locatie. Heb jij minder zorgen en hoeft hij geen vriendjes om telefoongegevens van zijn ouders te vragen.

Met 13 is echt niet raar om zoiets af te spreken en geeft hem misschien wel meer vrijheden dan zonder die app of locatieberichtje?
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee, ik heb geen telefoonnummers van de vriendinnen van mijn dochters. Sommige adressen wel (mam, wil je brengen/halen).

De dochters onderling hebben zo’n locatie-app en ondanks hun aanbod zit ik er niet in.
...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ken 1 moeder van een vriend van mijn oudste zoon (15) maar dat komt alleen maar omdat haar zoon en mijn zoon vanaf groep 3 op de basisschool al bij elkaar in de klas zaten. We hebben elkaars nummer nog. Van mijn puberkinderen ken ik verder helemaal geen ouders. Ik ken zelfs niet alle klasgenoten of vrienden. Ik zie daarin ook geen toegevoegde waarde. Mijn kinderen hebben zelf een mobieltje. Als ik ze moet bellen, dan kan dat gewoon (niet dat ze altijd meteen opnemen of reageren op een appje, maar dat hoort er gewoon bij. Inderdaad: loslaten!
Tweede middelbare.
Ik heb van bijna alle klasgenoten en vriendinnen de nummers en ken de ouders.

Op de jaarlijkse ouderavond stimuleert de school dat er een ouderapp wordt gemaakt door ouders onderling.
Van vriendinnen van andere plekken wordt mijn nummer gevraagd of ik vraag het aan het kind.
En ik woon nog wel in een grote stad, en het verst wonende vriendinnetje woont in een andere gemeente, toch kom ik aan de nummers.
en mijn kind zit ook nog op een redelijk 'losgeslagen' middelbare.
Vanaf volgend jaar, dan is ze bijna 15, laat ik het los maar voor nu zijn de betrokken ouders en ik zeer tevreden, het is fijn om even te kunnen contacten en het idee te hebben dat je ook iets kunt vragen.
Dus to, het is op het Viva forum gek maar om me heen hoor ik heel andere geluiden.
Alle reacties Link kopieren Quote
liane77 schreef:
04-11-2022 13:57

Doe zelf veel verenigingswerk met jongeren en merk daarbij dat loslaten voor veel ouders best wel een ding is. Bv. ouders die mailen/appen/reageren i.p.v. de jongere zelf. Aangezien ze zowat vergroeid zijn met hun telefoon, kunnen ze dat prima zelf. Ik geef ze hier af en toe nog wel de tip om ergens op te reageren.
veel jongeren reageren zelf niet en vragen ook niks. Dus als je als ouder aan je kind vraagt: kun je even aan de coach vragen in welk weekend dat toernooi is, want ik weet dat er iets gepland is, maar ik heb geen mail. Dan is de kans groot dat A: de informatie van de trainer of docent de ouders niet bereikt (want het kind geeft niks door en raakt alles kwijt) en dat als de ouder aan het kind vraagt om meer navraag te doen, dat óók niet gebeurd, want tegen de tijd dat ze je zien zijn ze het weer vergeten. Maar er wordt dan wel verwacht dat het kind om tijd x op locatie y is. Dan kun je beter even een ouder hebben die dat soort dingen checked en het kind helpt herinneren. Lijkt mij dan ten minste. Vaak zijn die hoofden al een grote chaos. Ik vind het een ander verhaal als je 15/16 bent. Dan wordt het tijd dat je je eigen leven georganiseerd krijgt. Maar 13/14 hebben de meesten nog best wel vaak sturing en herinneringen nodig en ja, dan moet je de informatie als ouder wel hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pergamon schreef:
04-11-2022 14:00
Ik weet ook niet of ik dit als ouder op prijs zou stellen eigenlijk. Dan hangt mijn privé nummer bij iemand die ik niet ken en waar ik ook niet perse iets mee hoef.

maar ik ben wel beschermend over mijn privé nummer. Vanwege medische situatie kind heb ik dat ding constant bij me (ook op mijn werk - waar ze van de situatie weten). Zit ik op mijn werk en word ik gebeld door de moeder van Pietje om iets met mijn 13jarige zoon te regelen. Ik zou daar geen interesse in hebben.
Deze snap ik niet. Jouw kind heeft een medische situatie waardoor jij constant je telefoon bij je hebt. Maar als ouders van een vriend van je kind (waar het op dat moment is) jouw telefoonnummer hebben (waarmee ze je evt. kunnen bereiken over die medische situatie) dan voelt dat privé. Voelt voor mij een beetje tegenstrijdig dat je je dan drukker maakt om een mobiel nummer dat bij ouders van een vriendje ligt dan de (medische) veiligheid van je kind waarvoor ze je in nood kunnen bellen. Zo zal je het vast niet bedoelen, maar zo komt het wel op mij over.
Surebaby schreef:
04-11-2022 19:09
Tweede middelbare.
Ik heb van bijna alle klasgenoten en vriendinnen de nummers en ken de ouders.

Op de jaarlijkse ouderavond stimuleert de school dat er een ouderapp wordt gemaakt door ouders onderling.
Van vriendinnen van andere plekken wordt mijn nummer gevraagd of ik vraag het aan het kind.
En ik woon nog wel in een grote stad, en het verst wonende vriendinnetje woont in een andere gemeente, toch kom ik aan de nummers.
en mijn kind zit ook nog op een redelijk 'losgeslagen' middelbare.
Vanaf volgend jaar, dan is ze bijna 15, laat ik het los maar voor nu zijn de betrokken ouders en ik zeer tevreden, het is fijn om even te kunnen contacten en het idee te hebben dat je ook iets kunt vragen.
Dus to, het is op het Viva forum gek maar om me heen hoor ik heel andere geluiden.
Zo blij dat dat hier niet gebeurt. :cheer2:

Ga er echt niet in zitten ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij mijn dochter heb ik wel contact met ouders als ze ging logeren. Mijn dochter gaf dan mijn nummer aan de ouder in kwestie of ze mij wilden appen/ bellen dat het logeren ok was. Dit deden ze allemaal. Ik gaf aan dat ik het fijn vond even contact te hebben zodat ze mijn nummer hadden voor als er wat is en ik wist dan zeker dat er ook echt daar gelogeerd werd. (Ik heb een dochter die al eens zei dat ze ging logeren, het andere meisje zei dat ze bij ons sliep en de dames waren op weg naar een feest met oudere kinderen. Nooit nagedacht wat ze na dat feest dan moesten doen. 8-) )
Laatst wilde ze naar een feest (ze is nu 16), een andere vader zou ze 's nachts ophalen en ik kende het meisje niet en haar vader niet. Daar heb ik dan wel eerst contact mee. Mijn kind stapt daar wel bij in de auto.
Voor gewoon afspreken overdag en 's avonds zoek ik geen contact, dat is inderdaad loslaten en vertrouwen op je opvoedkunsten en je kind.

Wat betreft de vrienden zelf: ik heb er best wat in mijn mobiel staan. Mijn kinderen bellen me soms met die nummers, de vrienden appen mij soms iets. De beste vrienden / vriendinnen van beide kinderen ken ik inmiddels, maar er zijn ook altijd nieuwe vrienden. Ik heb overigens niet om de nummers gevraagd, ook daar hebben zij mijn nummer van mijn kinderen gekregen.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn nekharen gaan overeind staan als ik dit zo lees.. als puber was mijn moeder ook zo (als enige van al mijn vrienden). Voelde me echt vaak voor schut staan. Laat los to, het komt echt goed!
Alle reacties Link kopieren Quote
Loslaten inderdaad. Mijn kinderen zijn puber af. Maar in die t8jd zag ik sommige vrienden thuis. Anderen nooit. Met die vrienden thuis doen ze nog steeds leuke dingen. Mijn jongste woont in Nijmegen en studeert. Daarvan ken ik alleen zijn huisgenoten zijdelings. Zijn vrienden hier ken ik allemaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb momenteel geen nummers van ouders van vrienden of überhaupt die vrienden zelf, maar nu is die ook 16. Met 13 jaar heb ik enkel bij logeren erop gestaan dat ik 1 van de ouders telefonisch kort sprak om te weten dat het logeren OK is. Dat accepteerde het kind wel ook al vond die het onzin, maar ik wilde verhalen als A zegt 'ik slaap bij B' en B zegt 'ik slaap bij A' en ondertussen lopen ze midden in de nacht ergens op straat voorkomen. Tegenwoordig doe ik dat ook niet meer en vertrouw ik maar op diens verstand.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
04-11-2022 16:19
Intussen berichtjes ontvangen van zoon, verdwaald op de terugweg. Ze zijn aan het uitvogelen met welke bus/tram of metroverbindingen ze weer deze kant op kunnen.
Zijn zus roept: 'Goed zo, wordt hij een beetje meer streetwise van, je bemoedert hem teveel mam!😄
Is hij al thuis? In elk geval een goede manier om te kijken hoe hij zelf dingen gaat oplossen. Complimenteer hem daarmee. Zal zijn zelfvertrouwen goed doen.

On topic, nummers van de ouders heb ik niet. Wel de telefoonnummers van vrienden en hun adressen. En ze kennen mijn en nummer van mijn man uit hun hoofd. (Voor geval batterij op en gsm van een ander moeten gebruiken.)
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb geen nummers van de ouders. Een uitzondering daargelaten. Maar weet zeker wel met welke kinderen die van mij omgaan. Ik vind het belangrijk om interesse te tonen. En wil weten wat ze doen en met wie. Dus ze nodigen vrienden regelmatig thuis uit. Daar hebben we ook bewust een mooie ruimte voor gemaakt. Ik wil namelijk niet dat mijn kinderen buiten gaan rondhangen of problemen veroorzaken (wat je vaak ziet bij hangjeugd). En de verkeerde vrienden kunnen voor enorme problemen zorgen. Dat was vroeger niet anders dan nu.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had ook geen nummers van ouders toen mijn kinderen pubers waren.
Wel had ik toen ze rond de 12, 13 jaar waren een gedeelde locatie.
Ik heb van mijn zoon van bijna al zijn vrienden de nummers van de ouders. Omdat een deel van de basisschool is, een ander deel van de voetbal (ouderapp) en van een enkeling niet. Ik ken alle vrienden, op 1 na.
Bij dochter hetzelfde verhaal, 80% van de basisschool of van sport. Bij haar kende ik alle meiden, bijna alle ouders. Inmiddels studeert ze.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het eigenlijk wel goed van dat vriendje dat hij dat nummer niet gaf.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
04-11-2022 21:10
Ik heb geen nummers van de ouders. Een uitzondering daargelaten. Maar weet zeker wel met welke kinderen die van mij omgaan. Ik vind het belangrijk om interesse te tonen. En wil weten wat ze doen en met wie. Dus ze nodigen vrienden regelmatig thuis uit. Daar hebben we ook bewust een mooie ruimte voor gemaakt. Ik wil namelijk niet dat mijn kinderen buiten gaan rondhangen of problemen veroorzaken (wat je vaak ziet bij hangjeugd). En de verkeerde vrienden kunnen voor enorme problemen zorgen. Dat was vroeger niet anders dan nu.
Evelien, niet elk gezin heeft de mogelijkheden om een ruimte te maken in huis, waardoor kinderen (graag) thuis komen. Als je je voorstelt dat er ook genoeg gezinnen wonen in kleine huizen waarbij iedereen op elkaars lip zitten, zijn pubers uit zichzelf graag weg. Er is nl. niks leuks aan als je moeder elk stukje gesprek mee kan luisteren, omdat ze 2 meter verderop zit. En moeders zelf is met 2, 3 of 4 grote puberjongens die haar hele bank in beslag nemen waarschijnlijk zelf ook blij als die een luchtje buiten gaan scheppen.
Het feit dat dit bij jou mogelijk is, houdt niet automatisch in dat andere ouders geen interesse hebben in hun kind.

Al vind ik de leeftijd van 13 erg jong om in de stad rond te hangen (als reactie op anderen). Dat je via school langs de supermarkt fietst en onderweg op een bankje in het park je zak chips opeet, zal vast normaal zijn. Maar je weet toch wel hoe laat je dertienjarige ongeveer thuis komt? Ik kan me meer in to verplaatsen dan in de meeste reacties hier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
04-11-2022 16:20
en straks is hij weer thuis, hij een stukje wijzer, jij een stukje geruster
Loslaten......
Klopt helemaal!
Vond het wel een beetje spannend toen ze verdwaald waren, maar het is ze gelukt, hij is een ervaring rijker en ik moest wel loslaten. Eigenlijk was het wel goed dat het vriendje het nummer niet wilde geven. Ik werd gedwongen om daar mee te dealen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoerabanaan schreef:
04-11-2022 22:32
Evelien, niet elk gezin heeft de mogelijkheden om een ruimte te maken in huis, waardoor kinderen (graag) thuis komen. Als je je voorstelt dat er ook genoeg gezinnen wonen in kleine huizen waarbij iedereen op elkaars lip zitten, zijn pubers uit zichzelf graag weg. Er is nl. niks leuks aan als je moeder elk stukje gesprek mee kan luisteren, omdat ze 2 meter verderop zit. En moeders zelf is met 2, 3 of 4 grote puberjongens die haar hele bank in beslag nemen waarschijnlijk zelf ook blij als die een luchtje buiten gaan scheppen.
Het feit dat dit bij jou mogelijk is, houdt niet automatisch in dat andere ouders geen interesse hebben in hun kind.

Al vind ik de leeftijd van 13 erg jong om in de stad rond te hangen (als reactie op anderen). Dat je via school langs de supermarkt fietst en onderweg op een bankje in het park je zak chips opeet, zal vast normaal zijn. Maar je weet toch wel hoe laat je dertienjarige ongeveer thuis komt? Ik kan me meer in to verplaatsen dan in de meeste reacties hier.
Mee eens, ik woon zo klein en deel een slaapkamer met zoon, dat vrienden uitnodigen voelt alsof ze in mijn nek hijgen. Zoon wil zelf ook nooit vrienden thuis uitnodigen omdat hij a)geen eigen kamer heeft, b) anders met hen in de huiskamer met open keuken moet zitten, met 0 privacy en ik dan helemaal overprikkeld raak van puberlawaai op zo klein aantal m2. Zijn zus overigens ook dan.
LuciFee2022 schreef:
04-11-2022 19:28
Zo blij dat dat hier niet gebeurt. :cheer2:

Ga er echt niet in zitten ook.
Ok.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dan snap ik dat je kind het luchtruim opzoekt. Dit is voor zijn eigen ontwikkeling goed om afstand van jou te krijgen als moeder. Helaas is zijn ruimte dus alleen buitenruimte en dat zou ik wel een beetje zorgwekkend vinden. Omdat een jongen of meisje op die leeftijd liever niet uit een soort noodzaak op straat moet gaan hangen. Naar mijn idee is de straat prima als plek om je langs te verplaatsen en van A naar B te komen, zoals naar een trampolinepark of een voetbalpleintje, maar niet per se om hangend uren door te brengen bij gebrek aan alternatief.

Is er geen mogelijkheid dat hij zijn eigen kamer krijgt? Een opgroeiende jongen naar man zou toch eigenlijk geen kamer moeten delen met zijn moeder. Kan jij niet op een slaapbank in de woonkamer gaan slapen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoerabanaan schreef:
05-11-2022 12:33
Dan snap ik dat je kind het luchtruim opzoekt. Dit is voor zijn eigen ontwikkeling goed om afstand van jou te krijgen als moeder. Helaas is zijn ruimte dus alleen buitenruimte en dat zou ik wel een beetje zorgwekkend vinden. Omdat een jongen of meisje op die leeftijd liever niet uit een soort noodzaak op straat moet gaan hangen. Naar mijn idee is de straat prima als plek om je langs te verplaatsen en van A naar B te komen, zoals naar een trampolinepark of een voetbalpleintje, maar niet per se om hangend uren door te brengen bij gebrek aan alternatief.

Is er geen mogelijkheid dat hij zijn eigen kamer krijgt? Een opgroeiende jongen naar man zou toch eigenlijk geen kamer moeten delen met zijn moeder. Kan jij niet op een slaapbank in de woonkamer gaan slapen?
Ik weet dat het gezond is om een eigen kamer te hebben, slapen in de huiskamer is geen optie.
Huiskamer en open keuken is constant in en uit lopen. Ik slaap soms heel vroeg , dan zijn mijn tieners nog heel actief, maken nog wat klaar, eten drinken, gamen, met elkaar chillen. Ik zou nooit mijn rust kunnen vinden en heb die ivm mijn chronische vermoeidheid heel erg hard nodig.
Het is zo ontstaan toen hij nog jong was, heel slecht sliep als baby/peuter, vaak ziek was, veel huilde in de nacht waardoor ik van de slaapkamer van mijn dochter verhuisde naar zijn slaapkamer (altijd maar 2 slaapkamers gehad)

Bij dochter op de kamer is nu geen optie meer, zij is een nachtmens en zwerft/belt/ appt/gamed vooral in de uren dat ik slaap.
Alle reacties Link kopieren Quote
En een tussenmuur plaatsen? Hoe klein ook, de meeste mensen hebben wel graag een beetje privacy vanaf een bepaalde leeftijd? Je kind gaat zich lichamelijk en ook seksueel ontwikkelen, maar dat wordt op deze manier nogal lastig als je moeder 2 meter verderop in dezelfde kamer ligt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou ook zoeken naar een manier om binnen je huidge woning een eigen plek voor je zoon te maken, dat hoeft echt niet groot te zijn. Eventueel de kamer van je dochter opdelen met een stapelbed in het midden waarbij je aan elke zijde een andere zijkant afmaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ken je deze constructie to? Je zet een stapelbed in het midden vd kamer, alsof het de muur is die de ruimte in 2en deelt. dan maak je aan de ene kant het beneden deel dicht en aan de andere kant het bovendeel. Dan trek je het "muurtje" door naar de muur en voila, je hebt 2 kamers. Ik zou in dit geval de grootste kamer pakken en dat jij dan op de kleinste kamer slaapt.

Zie voor plaatje https://i.pinimg.com/236x/43/3e/ec/433e ... 1acfd1.jpg

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven