Kinderen
alle pijlers
Kind heeft tandarts angst
donderdag 19 september 2024 om 10:13
Ons kind van net 5 jaar is van kinds af aan gevoelig voor geluiden/prikkels en ondervindt veel dingen als spannend. Ze zal waarschijnlijk ook wel HSP hebben.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
donderdag 19 september 2024 om 10:25
Mijn zoon vind de tandarts ook verschrikkelijk. We zijn al een jaar onderweg om toe te werken naar het vullen van een gaatje, bij een speciale kinder angst tandarts.
Ik denk dat we uiteindelijk toegaan naar een roesje, maar het drankje smaakt vies en dat gaat hij ook niet willen.
We tobben hier ook mee aan. Ook hier alles al geprobeerd. Het is het verlies van controle en de angst voor eventuele pijn die zorgt voor de blokkade.
Ik denk dat we uiteindelijk toegaan naar een roesje, maar het drankje smaakt vies en dat gaat hij ook niet willen.
We tobben hier ook mee aan. Ook hier alles al geprobeerd. Het is het verlies van controle en de angst voor eventuele pijn die zorgt voor de blokkade.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 19 september 2024 om 10:44
Ook veel volwassenen kampen hiermee en ja ook veel kinderen. Belangrijkste is om te blijven gaan en er niet aan toegeven, het zal toch moeten. Ik weet nog van mijn tandarts vroeger een bak met klein speelgoed had, waar je na de tijd 1 speeltje uit mocht zoeken. Dat vonden wij altijd heel leuk aan de tandarts want 'we krijgen weer een speeltje!'. Misschien voor je kind introduceren, dat ze een cadeautje krijgt na de tijd?
anoniem_671fe1cf1a3c3 wijzigde dit bericht op 19-09-2024 10:49
5.59% gewijzigd
donderdag 19 september 2024 om 10:45
Een narcose is echt heel heftig, dus ik denk dat je een soort roesje bedoelt? Ik zou dit echt alleen doen als het écht niet anders kan.
Het is lastig zo'n angst, want het verzorgen van je tanden is iets dat moet gebeuren. Als de tandarts aardig is en voorzichtig doet dan is die angst dus echt ongegrond. Ik vraag me in zo'n geval weleens af of je angst niet ook in stand kunt houden door het zo serieus te nemen en hierin mee te gaan. Kind is bang, maar moet er soms ook even doorheen, om daarna overladen te worden met complimentjes en steeds meer de wetenschap: zo erg is het nu ook weer niet. Door te stoppen/weg te gaan los je uiteindelijk ook niets op, want het moet alsnog gebeuren. Hoe de wetenschap erover denkt weet ik niet, maar ik vind dat het goed is om soms echt door te zetten, ook al gaat dat even gepaard met huilen en stress. Moeilijke dingen omzeilen is uiteindelijk geen oplossing. Natuurlijk hangt het ook af van de mate van angst, complete paniek is iets anders dan moeten huilen bijvoorbeeld.
Wellicht zijn er nog wel dingen je kunt doen om het minder heftig te maken. Kan ze misschien een koptelefoon op met een fijn muziekje of luisterboek, zodat ze de apparaten minder hoeft te horen? Mijn dochter vindt het ook vervelend en moest rond die leeftijd ook soms huilen. Bij haar helpt het ook dat de tandarts dingen uitlegt en dan zegt: 'Zo we gaan nu even vijf tellen schoonmaken, en daarna stoppen we'. Ze stoppen dan inderdaad netjes na die vijf tellen, daarna opnieuw vijf tellen etc. Dit geeft mijn dochter ook een stukje gevoel van controle. Op een gegeven moment zei ze zelf 'nou doe maar tien tellen hoor'.
Waarschijnlijk doe je dat al, maar mijn tandarts raadde mij aan om zo lang mogelijk de tanden van mijn kinderen te blijven poetsen (dus dat ze het niet zelf doen) met een elektrische tandenborstel. Juist met kaaskiezen zit je al snel met gaatjes en als vader of moeder poets je toch echt beter dan kind zelf.
Het is lastig zo'n angst, want het verzorgen van je tanden is iets dat moet gebeuren. Als de tandarts aardig is en voorzichtig doet dan is die angst dus echt ongegrond. Ik vraag me in zo'n geval weleens af of je angst niet ook in stand kunt houden door het zo serieus te nemen en hierin mee te gaan. Kind is bang, maar moet er soms ook even doorheen, om daarna overladen te worden met complimentjes en steeds meer de wetenschap: zo erg is het nu ook weer niet. Door te stoppen/weg te gaan los je uiteindelijk ook niets op, want het moet alsnog gebeuren. Hoe de wetenschap erover denkt weet ik niet, maar ik vind dat het goed is om soms echt door te zetten, ook al gaat dat even gepaard met huilen en stress. Moeilijke dingen omzeilen is uiteindelijk geen oplossing. Natuurlijk hangt het ook af van de mate van angst, complete paniek is iets anders dan moeten huilen bijvoorbeeld.
Wellicht zijn er nog wel dingen je kunt doen om het minder heftig te maken. Kan ze misschien een koptelefoon op met een fijn muziekje of luisterboek, zodat ze de apparaten minder hoeft te horen? Mijn dochter vindt het ook vervelend en moest rond die leeftijd ook soms huilen. Bij haar helpt het ook dat de tandarts dingen uitlegt en dan zegt: 'Zo we gaan nu even vijf tellen schoonmaken, en daarna stoppen we'. Ze stoppen dan inderdaad netjes na die vijf tellen, daarna opnieuw vijf tellen etc. Dit geeft mijn dochter ook een stukje gevoel van controle. Op een gegeven moment zei ze zelf 'nou doe maar tien tellen hoor'.
Waarschijnlijk doe je dat al, maar mijn tandarts raadde mij aan om zo lang mogelijk de tanden van mijn kinderen te blijven poetsen (dus dat ze het niet zelf doen) met een elektrische tandenborstel. Juist met kaaskiezen zit je al snel met gaatjes en als vader of moeder poets je toch echt beter dan kind zelf.
donderdag 19 september 2024 om 10:52
Vervelend voor jou en je kind.
Wat is het effect als jij niet in de behandelkamer aanwezig bent? Is er vetrouwen tussen jouw kind en de tandarts?
Bij ons mag je als ouder niet mee de behandelkamer in. Er moet namelijk een vertrouwen zijn tussen tandarts en kind. Is dat er niet dan lopen de behandelingen spaak.
Wat is het effect als jij niet in de behandelkamer aanwezig bent? Is er vetrouwen tussen jouw kind en de tandarts?
Bij ons mag je als ouder niet mee de behandelkamer in. Er moet namelijk een vertrouwen zijn tussen tandarts en kind. Is dat er niet dan lopen de behandelingen spaak.
donderdag 19 september 2024 om 10:56
Dan moet dat vertrouwen er dus wel eerst zijn. En dat kan tandarts best beschadigd hebben doordat kind niet verdrietig mocht zijn.Juul234 schreef: ↑19-09-2024 10:52Vervelend voor jou en je kind.
Wat is het effect als jij niet in de behandelkamer aanwezig bent? Is er vetrouwen tussen jouw kind en de tandarts?
Bij ons mag je als ouder niet mee de behandelkamer in. Er moet namelijk een vertrouwen zijn tussen tandarts en kind. Is dat er niet dan lopen de behandelingen spaak.
anoniem_671fe1cf1a3c3 wijzigde dit bericht op 19-09-2024 11:05
Reden: Typo
Reden: Typo
0.39% gewijzigd
donderdag 19 september 2024 om 11:09
donderdag 19 september 2024 om 11:10
Goed bedoeld waarschijnlijk maar het gaat hier niet om vermijden en niet door pakken. En 'vervelend' en 'even huilen' is ook niet van toepassing net als je verdere feedback. Dit zijn vaak de reacties die ik krijg van mensen dat geen kinderen of de ervaring hebben met echte angst.Waitingforthenight schreef: ↑19-09-2024 10:45Een narcose is echt heel heftig, dus ik denk dat je een soort roesje bedoelt? Ik zou dit echt alleen doen als het écht niet anders kan.
Het is lastig zo'n angst, want het verzorgen van je tanden is iets dat moet gebeuren. Als de tandarts aardig is en voorzichtig doet dan is die angst dus echt ongegrond. Ik vraag me in zo'n geval weleens af of je angst niet ook in stand kunt houden door het zo serieus te nemen en hierin mee te gaan. Kind is bang, maar moet er soms ook even doorheen, om daarna overladen te worden met complimentjes en steeds meer de wetenschap: zo erg is het nu ook weer niet. Door te stoppen/weg te gaan los je uiteindelijk ook niets op, want het moet alsnog gebeuren. Hoe de wetenschap erover denkt weet ik niet, maar ik vind dat het goed is om soms echt door te zetten, ook al gaat dat even gepaard met huilen en stress. Moeilijke dingen omzeilen is uiteindelijk geen oplossing. Natuurlijk hangt het ook af van de mate van angst, complete paniek is iets anders dan moeten huilen bijvoorbeeld.
Wellicht zijn er nog wel dingen je kunt doen om het minder heftig te maken. Kan ze misschien een koptelefoon op met een fijn muziekje of luisterboek, zodat ze de apparaten minder hoeft te horen? Mijn dochter vindt het ook vervelend en moest rond die leeftijd ook soms huilen. Bij haar helpt het ook dat de tandarts dingen uitlegt en dan zegt: 'Zo we gaan nu even vijf tellen schoonmaken, en daarna stoppen we'. Ze stoppen dan inderdaad netjes na die vijf tellen, daarna opnieuw vijf tellen etc. Dit geeft mijn dochter ook een stukje gevoel van controle. Op een gegeven moment zei ze zelf 'nou doe maar tien tellen hoor'.
Waarschijnlijk doe je dat al, maar mijn tandarts raadde mij aan om zo lang mogelijk de tanden van mijn kinderen te blijven poetsen (dus dat ze het niet zelf doen) met een elektrische tandenborstel. Juist met kaaskiezen zit je al snel met gaatjes en als vader of moeder poets je toch echt beter dan kind zelf.
Ik ben zelf niet zo angstig aangelegd en ben van het doorpakken want dan hebben we het maar gehad maar dit werkt niet bij mijn dochter. Het gaat alleen over de oplossing voor de zilveren kronen.
donderdag 19 september 2024 om 11:11
Ja dat hebben ze hier ook en dit werkt inderdaad goed bij gewone controles..Winterbloesem schreef: ↑19-09-2024 10:44Ook veel volwassenen kampen hiermee en ja ook veel kinderen. Belangrijkste is om te blijven gaan en er niet aan toegeven, het zal toch moeten. Ik weet nog van mijn tandarts vroeger een bak met klein speelgoed had, waar je na de tijd 1 speeltje uit mocht zoeken. Dat vonden wij altijd heel leuk aan de tandarts want 'we krijgen weer een speeltje!'. Misschien voor je kind introduceren, dat ze een cadeautje krijgt na de tijd?
donderdag 19 september 2024 om 11:11
Volgens mij krijg je hele waardevolle adviezen, waarom reageer je zo defensief?KOKO-DO schreef: ↑19-09-2024 11:10Goed bedoeld waarschijnlijk maar het gaat hier niet om vermijden en niet door pakken. En 'vervelend' en 'even huilen' is ook niet van toepassing net als je verdere feedback. Dit zijn vaak de reacties die ik krijg van mensen dat geen kinderen of de ervaring hebben met echte angst.
Ik ben zelf niet zo angstig aangelegd en ben van het doorpakken want dan hebben we het maar gehad maar dit werkt niet bij mijn dochter. Het gaat alleen over de oplossing voor de zilveren kronen.
donderdag 19 september 2024 om 11:13
Dan raakt ze volledig in paniek en overstuur. Ik zou dit ook niet aanraden in een kinder tandarts praktijk. Zij ontvangen ook kinderen met angst/autisme ect.Juul234 schreef: ↑19-09-2024 10:52Vervelend voor jou en je kind.
Wat is het effect als jij niet in de behandelkamer aanwezig bent? Is er vetrouwen tussen jouw kind en de tandarts?
Bij ons mag je als ouder niet mee de behandelkamer in. Er moet namelijk een vertrouwen zijn tussen tandarts en kind. Is dat er niet dan lopen de behandelingen spaak.
donderdag 19 september 2024 om 11:15
Omdat het ook een vervelende post was.
Ik ben ook heel angstig voor de tandarts. En daarbij zijn heel veel angsten niet reëel. Dat wil niet zeggen dat je er iets aan kunt doen of maar harder moet zijn oid.
donderdag 19 september 2024 om 11:16
Ik vind de tandarts ook echt heel eng en vervelend, maar een kind moet wel echt leren doorpakken. Sommige dingen moeten gewoon, ook al vind je het eng en spannend.
Ik werd vroeger omgekocht met een boek na een tandartsbezoek waarin veel moest gebeuren. En ja, ik ben ook wel eens weggelopen uit de stoel en als volwassene vind ik het nog altijd een nachtmerrie. Maar het moet toch. Dus ik snap die assistente wel. En een beetje een dooddoener om als ouder dan te zeggen dat een ander het toch niet snapt.
Ik werd vroeger omgekocht met een boek na een tandartsbezoek waarin veel moest gebeuren. En ja, ik ben ook wel eens weggelopen uit de stoel en als volwassene vind ik het nog altijd een nachtmerrie. Maar het moet toch. Dus ik snap die assistente wel. En een beetje een dooddoener om als ouder dan te zeggen dat een ander het toch niet snapt.
donderdag 19 september 2024 om 11:18
De aanpak van de assistente vind ik idd niet bepaald de juiste aanpak. Wel die van de tandarts zelf. Zij spreekt haar ook aan maar dan op een gerustellend manier. Legt veel uit en laat haar eerst voelen ect. Tot de assistente begint te praten dan kan ze niet stoppen met gesnik maar dan 'moet' ze stoppen. Doe dat maar eens..Justi schreef: ↑19-09-2024 11:09Bij mijn jongste heeft het juist wel geholpen om het gedrag een beetje te doorbreken. Door te stoppen met snikken komt er ook ruimte om te ervaren dat het wel goed gaat.
Ik lees hier meer een TO die geen vertrouwen in de tandarts (assistente) heeft dan dat het kind dat niet heeft.
donderdag 19 september 2024 om 11:19
KOKO-DO schreef: ↑19-09-2024 10:13Ons kind van net 5 jaar is van kinds af aan gevoelig voor geluiden/prikkels en ondervindt veel dingen als spannend. Ze zal waarschijnlijk ook wel HSP hebben.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
Hallo Koko-do,
Ik heb ervaring met jonge kindjes met Narcose.
Mijn dochter heeft met 6 jaar narcose gehad. Ze is nu is nu 7 jaar.
Het is ons heel erg goed bevallen. Ze kreeg eerst een verdovende zalf op haar hand. Daarna mocht ze een beker vullen met speeltjes en toen deden ze het infuus erin. Ze heeft helemaal nix gemerkt hier van. Daarna kreeg ze een masker/mondkapje voor en viel binnen paar tellen in slaap.
Toen hebben ze alles gemaakt wat moest gebeuren.
En toen mochten we haar mee naar huis nemen. We moeten nog 1 uur rijden in de auto. Toen we thuis kwamen was al weer helder en bij. En toen na een uurtje ging ze weer spelen rennen en doen. Nooit ergens last van gehad. Nooit iets gemerkt.
Dit krijg je voor kinderen gewoon vergoed bij je zorg verzekeraar.
Onze tandarts gier begint niet mrt vullen of iets bij jonge kinderen. Omdat ze geen angst willen creëeren.
Daarom werden wij meteen al door verwezen. Zonder dat er hier iets geprobeerd was.
Ik zou het zo weer doen.
Hopelijk heb je hier iets aan.
donderdag 19 september 2024 om 11:21
donderdag 19 september 2024 om 11:22
donderdag 19 september 2024 om 11:23
Maar oefen jij dan nooit met je kinderen om hun gedrag te doorbreken? Er zijn toch wel vaker situaties waarin de emoties even flink oplopen? Dan leer je ze toch al om bv eens een paar keer diep adem te halen om te stoppen met huilen. Zodat er weer wat ruimte komt voor een gesprekje over de situatie.KOKO-DO schreef: ↑19-09-2024 11:18De aanpak van de assistente vind ik idd niet bepaald de juiste aanpak. Wel die van de tandarts zelf. Zij spreekt haar ook aan maar dan op een gerustellend manier. Legt veel uit en laat haar eerst voelen ect. Tot de assistente begint te praten dan kan ze niet stoppen met gesnik maar dan 'moet' ze stoppen. Doe dat maar eens..
donderdag 19 september 2024 om 11:23
Je mag de OP niet quoten volgens de huistegels.Marioo2023 schreef: ↑19-09-2024 11:19Hallo Koko-do,
Ik heb ervaring met jonge kindjes met Narcose.
Mijn dochter heeft met 6 jaar narcose gehad. Ze is nu is nu 7 jaar.
Het is ons heel erg goed bevallen. Ze kreeg eerst een verdovende zalf op haar hand. Daarna mocht ze een beker vullen met speeltjes en toen deden ze het infuus erin. Ze heeft helemaal nix gemerkt hier van. Daarna kreeg ze een masker/mondkapje voor en viel binnen paar tellen in slaap.
Toen hebben ze alles gemaakt wat moest gebeuren.
En toen mochten we haar mee naar huis nemen. We moeten nog 1 uur rijden in de auto. Toen we thuis kwamen was al weer helder en bij. En toen na een uurtje ging ze weer spelen rennen en doen. Nooit ergens last van gehad. Nooit iets gemerkt.
Dit krijg je voor kinderen gewoon vergoed bij je zorg verzekeraar.
Onze tandarts gier begint niet mrt vullen of iets bij jonge kinderen. Omdat ze geen angst willen creëeren.
Daarom werden wij meteen al door verwezen. Zonder dat er hier iets geprobeerd was.
Ik zou het zo weer doen.
Hopelijk heb je hier iets aan.
Narcose is toch wel heftig hoor. Maar als het echt niet anders kan, is het mss wel een oplossing.
donderdag 19 september 2024 om 11:24
Justi schreef: ↑19-09-2024 11:23Maar oefen jij dan nooit met je kinderen om hun gedrag te doorbreken? Er zijn toch wel vaker situaties waarin de emoties even flink oplopen? Dan leer je ze toch al om bv eens een paar keer diep adem te halen om te stoppen met huilen. Zodat er weer wat ruimte komt voor een gesprekje over de situatie.
Wut? Emoties zijn geen ongewenst gedrag. Als mijn kinderen verdrietig zijn dan troost ik ze. En dán is er ruimte voor gesprek.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
