Kind hysterisch bedtijd

17-08-2022 19:41 78 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Vooral benieuwd of mensen dit herkennen. Onze dochter is 4 jaar en sinds een paar weken is ze helemaal van het padje af zodra ze naar bed moet. Het bedritueel verloopt nog gezellig en rustig, maar zodra de tijd aanbreekt voor een kusje knuffel en laatste welterusten, spuwt ze vuur en krijgt ze mega heftige driftbuien die soms wel tot drie kwartier aanhouden. We hebben alles al geprobeerd, vragen wat er is (wat ze overigens niet kan beantwoorden want t is iedere keer wat anders en het lijkt gewoon echt op tijd willen rekken) , alles uitleggen, belonings systeem, haar gevoelens benoemen, maar werkelijk niets helpt. Ze trekt expres haar dekens los en zet t op t krijsen. We zijn nu zover dat we nu gewoon alles doen zoals we normaal altijd doen, daarna een kus en knuffel (ook al doet ze hysterisch) en gaan we rustig de kamer uit (onder dus luid gekrijs van haar) we proberen niet meer terug te gaan, zodat ze leert dat haar gedrag niet loont. Maar wat ja dat moeilijk. Ik heb al meerdere keren huilend op de bank gezeten en ja, ook wel eens m’n geduld verloren en met luide stem de kamer in gestormt (uiteraard nooit schelden of slaan!)

Misschien heeft iemand een gouden tip? Herkenning?
Overdag is het ook een pittige tante, maar op zich is ze dan goed te corrigeren met uitleg, veel liefde en humor en uiteraard .. grenzen ..

Op school doet ze t prima en horen we geen klachten.
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
redhead70 schreef:
17-08-2022 21:15
Het is een kleuter.iedere dag op school is overdaad. Dat vraag gewenning van ouders als kind. En wellicht andere 9mgangsvormen. Niet iederkind past en niet iedere ouder past
Omgangsvormen?
Het kind is vier niet veertig
Alle reacties Link kopieren Quote
Een kind van 4 weet vaak beter hoe het zit qua omgangsvormen dan de ouders. Die gaan daar doorgaans tegenwoordig vanuit de opvang mee, ook naar het onderwijs
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter heeft ook echt crisismomenten gehad met bedtijd.
Nu is t weer maar dan smoezentrommel die open gaat.
Ze is 7 en we gaan nu voor 10 stempels voor een klein kadootje.

Eerder heeft ze ook echt paniek gehad bij naar bed gaan. Ik heb toen wel een soort geleide meditatie gedaan met haar.
Voetjes vasthouden 'voetjes slapen'
Enkels vasthouden 'enkels slapen'
Enz enz enz tot hand op haar voorhoofd 'hoofdje slapen'
Nu doet ze t soms zelf heb ik t idee.

Praten over wat haar wakker hield hielp soms ook.

Of was gaan vouwen op de kamer er naast

Succes TO.
Been there, done that, got the T-shirt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lastig! Misschien kun je haar deur op een kier laten en zelf nog wat rommelen met de was en daarna een half uurtje / uurtje in je eigen slaapkamer blijven? Dan hoort ze jou/jullie en hoef jij je ook minder schuldig te voelen, want je bent dichtbij.

Andere tips:
- Op tijd naar bed, misschien is ze al té moe? 7u was voor ons een normale tijd op die leeftijd.
- Heb het na het eten alvast over het bedritueel, zorg dat ze je goed aankijkt en vertel wat jullie gaan doen: "We gaan straks douchen en tanden poetsen, daarna lees ik een verhaaltje voor een geef ik je een kusje en ga je lekker slapen."
- Doe precies wat je afgesproken hebt en benadruk dat er geen ruimte voor onderhandeling is: de dag is voorbij, ze gaat nu lekker slapen.
- Is een muziekje misschien nog een optie? Deden wij op die leeftijd niet meer, maar misschien is zij wel gebaat met afleidende en rustgevende zenn muziek oid?
- Heel persoonlijk: maar keihard drama maken accepteer ik niet bij ons thuis, er is dan geen verdriet of pijn, maar aandacht vragen en drama. Ik spreek dochters dan even streng toe, even checken of er niet echt iets is. Als slapen niet meteen lukt is dat ook ok, maar zonder dat volumeniveau.. Daarover gesproken, ik merk hier dat ze vaak verwachten dat ze als een blok inslapen en in paniek kunnen raken als dat niet lukt. Helpt misschien om uit te leggen dat dat heel normaal is?
- Het is heel warm geweest de afgelopen tijd, hoe is dat op haar kamer?
Alle reacties Link kopieren Quote
Huilen vind ik wel een lastig thema hoor.. want ik kan er niet zo goed tegen en heb twee temperamentvolle meiden.. Er lukt iets niet: huilen. Zus wil niet doen wat andere zus wil: huilen. Ze maken iets stuk: huilen, want 'bang' dat mama boos wordt, maar het voelt als manipulatie. Ik zou sowieso al niet boos worden, maar dat huilen dát vind ik afgrijselijk. Is er iemand die dat herkent??
Alle reacties Link kopieren Quote
Het zal wel niet als verantwoord gezien worden maar wat hier helpt om een bui te doorbreken is samen liggend op bed een filmpje op de telefoon kijken. Dwars door de bui heen zeg ik dat ik even een filmpje ga kijken en plots is haar aandacht ook bij het filmpje. Ze wordt dan rustig en gaat erna zonder mokken slapen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ze zo overstuur is, is het niet zomaar aandacht vragen. Ik zou dit echt zielig vinden.

Ik heb zo vaak 'slechte gewoontes' aangeleerd en dan na een periode ging dat ook wel weer over.

Vraag haar overdag wat zou kunnen helpen:

Zou het helpen als ze nog even boekjes mag kijken in bed?

Zou het helpen als ze verhaaltjes mag luisteren? (Zet Spotify op met magische eenhoorn meditaties)

Zou het helpen als ze liedjes mag luisteren?

Of als jij zingt op de gang tijdens het was vouwen?

Of laat haar iets bedenken. Herhaal dat een paar keer overdag 'vanavond gaan we dat doen'
dropdrop wijzigde dit bericht op 17-08-2022 21:51
0.09% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Begint bij jullie school bijna weer? En is ze daarom van slag?
Bij mij sliepen de oudste twee altijd snel en zonder gedoe. De jongste is bijna twaalf en die staat met periodes nog steeds beneden dat ze niet kan slapen.
Toen ze klein was hielp het haar om te zeggen dat ze niet hoefde te slapen maar dat ze wel in bed moest blijven. Ze mocht dan in een boekje kijken, kleuren, meditatie luisteren. Dan werd ze vanzelf moe. Inmiddels weten we dat ze moeite heeft met prikkels verwerken en soms zijn die er meer dan anders. Ik bereid me ook voor op een lastige week qua slaap voor ze straks naar de middelbare school gaat.
Jouw kind is natuurlijk veel jonger maar wellicht helpt de tip van het niet hoeven slapen maar wel in bed blijven jullie ook. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wow, magische eenhoorn meditaties bestaan echt!

Ik durf er vergif op in te nemen dat dat beter is voor alle gezinsleden dan een oude cassettespeler die enkel volume 12 kent en bandjes van Ibbeltje.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
In zo’n fase (ze kwamen en gingen weer) ging ik met een boek of iets anders gewoon in een stoel naast hem zitten. Totdat hij ècht vast sliep. Ben er ook wel eens in slaap gevallen in die stoel. Menig toets gecorrigeerd terwijl zoon dan vanonder een deken riep: ‘Ik slaap niet hoor!’. Als ik zelf naar bed moest en hij nog zat te spoken dan ging hij mee naar het grote bed.

De eerste zeven maanden van zijn leven was hij een huilbaby (18 uur van de 24 uur, serieus). Ik denk dat ik toen zo murw ben gebeukt dat ik daarna altijd heel makkelijk was in ‘doen wat werkt’ en ‘go with the flow’.

Vier jaar is wel zo’n bekende leeftijd voor zo’n fase. Er gebeurt van alles (school) maar ze kunnen het nog niet zo goed onder woorden brengen wat er dan is.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
17-08-2022 20:11
Ik zit eigenlijk te wachten op de berichten van übersuccesvolle opvoeders wier kinderen altijd juichend naar bed gaan, al is het om vier uur 's middags, en dan ook direct onbedaarlijk in slaap vallen. En dat dat dus allemaal te danken is aan hun übersuccesvolle opvoeding.
Meld.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
17-08-2022 20:28
Met hun lekkere volle buikjes vol witlof
:rofl:
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
CatherineTheGreat schreef:
17-08-2022 21:09
De Franse Methode.

Boeken:
'French children don't throw food'.
'French parents don't give in'

of

'French kids eat everything'

... je zult versteld staan hoe makkelijk het eigenlijk allemaal is als je kind zichzelf niet als het middelpunt van de universum waant maar vooral als ouders het kind gewoon 'laten leven'.
Ah, het fabeltje dat Franse kinderen zo beaaf zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik nam mijn kind vaak gewoon weer een poosje mee naar de woonkamer.
Tegen alle adviezen in, want dat is beloning en dan gaat het nooit over enzo.
Gelukkig heb ik qua slapen mijn kinderen goed opgevoed echt super makkelijke kinderen, dus het was meestal na 2 dagen weer over.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
PlayingTheAngel schreef:
17-08-2022 21:39
Huilen vind ik wel een lastig thema hoor.. want ik kan er niet zo goed tegen en heb twee temperamentvolle meiden.. Er lukt iets niet: huilen. Zus wil niet doen wat andere zus wil: huilen. Ze maken iets stuk: huilen, want 'bang' dat mama boos wordt, maar het voelt als manipulatie. Ik zou sowieso al niet boos worden, maar dat huilen dát vind ik afgrijselijk. Is er iemand die dat herkent??
Ohja dat is heel herkenbaar. Ik vind huilen als er echt wat is (echte pijn, echt verdriet, angst ect) echt helemaal prima, en vaak ook best hartverscheurend, maar huilen om andere redenen ben ik zwaar allergisch voor.

Ik vind het ook manipulerend aanvoelen dus ik raak direct geïrriteerd. En heel eerlijk: het is ook natuurlijk een vorm van manipulatie, al doen ze dat natuurlijk niet bewust. Ze proberen onbewust natuurlijk van alles uit en het ene kind is er gewoon gevoeliger voor dan het andere.

Ik leer mijn dochter (want die doet het dus ook, veel janken, de zonen dus niet) echt om te communiceren zonder allerlei gehuil. Dus ik zeg haar ook gewoon dat er van alles mag en kan gebeuren, en we alles kunnen bespreken, maar graag wel zonder het gehuil. Dat het niet nodig is, en dat je dingen ook op kunt lossen en gevoelens kunt benoemen zonder erbij te huilen. Dus eerst even stoppen met huilen, en dan bespreken. Maar ik blijf altijd bij haar en laat altijd zien dat ik er ben. En soms is de conclusie ook gewoon dat het gezeik om niks is, maar dan heb ik tenminste wel oprecht geluisterd voor ik die conclusie trok.

Janken met buitenspelen overigens ben ik zero tolerance mee, gewoon niet aanstellen en weer naar buiten anders heb ik hier de de hele groep om en om jankend aan de deur. En 5 min later speelt alles weer leuk samen.

Werkt gelukkig goed, want inmiddels is het huilen behoorlijk afgenomen maar komt ze met evenveel dingen naar me toe. Naar ex komt ze met dezelfde dingen, maar dan wel huilend want hij geeft er wel veel ruimte voor. Maar hij doorziet gewoon minder wanneer het gemeend is, en wanneer ze manipuleert haha.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jemig wat een overdaad aan tips allemaal. Heel fijn om te lezen dat sommigen het ook herkennen. Vooral de tips over een luister verhaaltje of muziekje zouden haar wellicht kunnen helpen. Ik deed ook al eens geleide meditaties met haar voor kinderen voor het slapen gaan maar had helaas geen effect. Ik probeer haar wel altijd uit te leggen dat alle gevoelens “ erbij horen” en het ook echt niet erg is als ze verdrietig is. Toch misschien ook een manier vinden om wat meer mijn nabijheid te laten blijken, maar dan zonder dat ze ermee aan de haal gaat, want t is wel een slimmerd 😉 Voordeel is overigens wel: als ze slaapt, slaapt ze. Ik besef me dat dat ook een enorm groot goed is 😮‍💨😅
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
Kindermeditatie of muziekje zachtjes aan, en als je rustig gaat liggen met je oogjes dicht blijf ik nog een (half) uurtje bij je zitten.

Stoel naast het bed, forummen maar.
Stoel richting deur.
Tijd inkorten.

Dat werkte bij een van mijn kinderen.

Bij de andere ging ik er altijd even 5 minuutjes naast liggen. Meestal sliep kind dan.
Nouja, denk ik.
Als ik rond 23.00 wakker werd sliep kind in elk geval ook. :high5:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat hier bij dergelijke dingen nog weleens hielp is om een strip te tekenen (het liefst samen) van het hele ritueel.
Dan begon ik gewoon en zei ik: ‘Eeuhhhmmm wat doen we ook alweer altijd na het tandenpoetsen?’, en zo haakte hij in.
Het eindresultaat gebruikten we dan als handleiding: ‘oh wat nu? Kijk jij even op de tekening?’.
Zoon ervoer dan weer zelf regie en dus duidelijkheid en veiligheid.

Overigens was het altijd een teken aan de wand dat er méér aan de hand was, wat zich dan in dergelijk gedrag uitte.

Ik zou dus nog eens gaan puzzelen; hoe vindt ze het op school, hoe gaat het op de opvang, is ze vermoeid of overprikkeld, etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien heeft ze een te vol hoofd. Overprikkeling en dan kan er teveel door je hoofd gaan.
Er staan goeie tips over filmpje kijken, samen lezen, liedjes zingen of luisteren. Je kan ook proberen een rollenspel met poppen te doen. Die naar bed brengen. Misschien kan ze dan meer vertellen wat er “eng” aan is. (Mijne kon dat soms wel op die leeftijd)

Zelf vond ik het fijn om iedereen in huis te horen. Ook al was het zachtjes en op de achtergrond en een klein lampje aan. Moet ik nog steeds.
Heb veel last van nachtmerries en nachtangsten gehad, en dat hielp wel wat.

Heb je zelf al eens op haar bed gelegen in het donker en gekeken of er wat “engs” te zien valt? Sommige dingen kunnen er in het donker anders uit zien.
Naast de tops die al gegeven zijn, je kan haar ook deels de regie even over bedtijd. Als je bijvoorbeeld nu eerst de pyama aandoet en dan tansenpoetst, misschien wil zij het graag andersom. Kan je naar vragen...

En je hebt een soort dagboekjes om met een kind de dag door te spreken. Bijvoorbeeld Slaapklets, elke dag worden er vragen gesteld als wat was het leukste, wat was het stomstez welk cijfer geef je vandaag. En soms ook andere vragen. Misschien helpt dat haar de dag af te sluiten.
Alle reacties Link kopieren Quote
CatherineTheGreat schreef:
17-08-2022 21:09
De Franse Methode.

Boeken:
'French children don't throw food'.
'French parents don't give in'

of

'French kids eat everything'

... je zult versteld staan hoe makkelijk het eigenlijk allemaal is als je kind zichzelf niet als het middelpunt van de universum waant maar vooral als ouders het kind gewoon 'laten leven'.
En in Frankrijk komen die boeken uit onder de titel:
'Dutch children don't throw food'.
'Dutch parents don't give in' ?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
17-08-2022 21:12
Nederlandse kinderen zijn veruit de gelukkigste kinderen. Veel gelukkiger dan Franse
Heb ik ook gelezen en het zal vast wel waar zijn.

Ik denk echter (en pas op, dit is een mening :hyper: ) dat kinderen betere mensen (!) worden als ze leren dat niet alleen hun geluk telt maar ook dat van anderen.

Het geluk van andere kinderen, ouders, grootouders, etc... mag ook wel meetellen.

Maar dit is dan weer een opvoedingsdiscussie.

TO vraagt naar advies, ik adviseer de Franse methode...
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
Alle reacties Link kopieren Quote
CatherineTheGreat schreef:
18-08-2022 08:20
Heb ik ook gelezen en het zal vast wel waar zijn.

Ik denk echter (en pas op, dit is een mening :hyper: ) dat kinderen betere mensen (!) worden als ze leren dat niet alleen hun geluk telt maar ook dat van anderen.

Het geluk van andere kinderen, ouders, grootouders, etc... mag ook wel meetellen.

Maar dit is dan weer een opvoedingsdiscussie.

TO vraagt naar advies, ik adviseer de Franse methode...
kinderen in NL zijn met name zo gelukkig, omdat hun ouders (vooral moeders) dat zijn, omdat ze een fijne band met hun ouders hebben
Niet omdat het prinsjes en prinsesjes zijn, maar omdat ze leren hoe er liefdevol met je omgegaan wordt. Hoe je je eigen grenzen mag stellen
Omdat hun ouders ook al liefdevol werden opgevoed. Gelukkige kinderen van nu, worden gelukkige volwassenen later

Geluk zegt helemaal niks over egoïsme, of egocentrisme. Juiste niet. Een egoistisch mens is zelden gelukkig

Maar goed, die Franse methode, wat moet TO doen dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
CatherineTheGreat schreef:
18-08-2022 08:20
Heb ik ook gelezen en het zal vast wel waar zijn.

Ik denk echter (en pas op, dit is een mening :hyper: ) dat kinderen betere mensen (!) worden als ze leren dat niet alleen hun geluk telt maar ook dat van anderen.

Het geluk van andere kinderen, ouders, grootouders, etc... mag ook wel meetellen.

Maar dit is dan weer een opvoedingsdiscussie.

TO vraagt naar advies, ik adviseer de Franse methode...
Helaas word je van de Franse methode niet gelukkig. Ook als ouder niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij houden de methode aan van een bekende slaapcoach: eerste 3 nachten naast het bed blijven zitten, dan 3 nachten halverwege de kamer/in de deuropening (zichtbaar), 3 nachten op de gang (net uit het zicht) en dan zeggen dat je boven blijft, maar even gaat opruimen/was vouwen/in de buurt blijft maar niet met alle aandacht op het kind. Je blijft daar tot het kind slaapt.

Idee hiervan is dat je vertrouwen opbouwt dat je altijd in de buurt bent, maar tegelijkertijd zelfvertrouwen opbouwt zodat kind leert dat ze zelf in slaap kunnen vallen. Werkt bij ons (ook strong willed kind, vreselijke term trouwens maar ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven) heel goed.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven