Kinderen
alle pijlers
Kind met angststoornis
donderdag 12 januari 2023 om 14:52
Wie heeft er ervaring met een kind met angst? Onze dochter heeft er veel last van en het is voor ons momenteel echt zwaar. Ik wil niet teveel details delen ivm herkenbaarheid. Maar slapen, buiten spelen, naar een andere ruimte in huis, kan allemaal niet. Ze wil ons overal bij hebben. Checkt continue of ik in de buurt ben. School gaat nog wel maar meer dan dat niet. We hebben hulp, maar ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Maak me soms zorgen over haar toekomst. Wat als ze straks naar de middelbare school moet? Ze durft daar nooit zelf heen, kan niet alleen thuis blijven etc.
donderdag 12 januari 2023 om 15:01
Huisarts stadium zijn we al lang voorbij. We hebben al jaren hulp van een fijne orthopedagoog. Dus al bekend met van alles. Eerst vermoeden adhd, verandert nu in vermoeden ASS (heb ik zelf ook). We hebben al een eerdere ‘angstperiode’ doorgemaakt, dat is langzaam minder geworden maar ze is altijd wel ‘wat angstig’. Nu is het extreem. Ze is bijna 9 jaar. School vraagt veel van haar, periode voor kerst was druk, thuis was niet optimaal (zit zelf niet goed in mn vel) dus het is ergens wel te herleiden. Maar ik maak me zorgen, zou zo graag zien dat ze wat lekkerder in haar vel komt te zitten en weer de dingen durft te doen die ze leuk vindt.
donderdag 12 januari 2023 om 15:16
Nu is nu.
Laat die hele middelbare school los. Ze is nog maar 8.
Voor nú is het een fase.
School vergt veel van haar. Dus buiten school maak je het voor haar zo rustig mogelijk, zo min mogelijk prikkels. Goed eten, op tijd naar bed, thuis mag ze uit staan. Thuis hoeft ze helemaal niets te doen. Thuis mag ze opladen en ontprikkelen.
Laat alle verwachtingen los. Geef haar de ruimte. Kijk wat ze op dit moment wel fijn vind. Als dat is, op de bank met een deken en een knuffel: prima.
Alles is prima.
Laat jij vooral los wat jij denkt dat de rest verwacht van een kind en wat een kind zou horen te doen. Laat haar zichzelf zijn.
Laat die hele middelbare school los. Ze is nog maar 8.
Voor nú is het een fase.
School vergt veel van haar. Dus buiten school maak je het voor haar zo rustig mogelijk, zo min mogelijk prikkels. Goed eten, op tijd naar bed, thuis mag ze uit staan. Thuis hoeft ze helemaal niets te doen. Thuis mag ze opladen en ontprikkelen.
Laat alle verwachtingen los. Geef haar de ruimte. Kijk wat ze op dit moment wel fijn vind. Als dat is, op de bank met een deken en een knuffel: prima.
Alles is prima.
Laat jij vooral los wat jij denkt dat de rest verwacht van een kind en wat een kind zou horen te doen. Laat haar zichzelf zijn.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 12 januari 2023 om 15:19
Je hebt helemaal gelijk, mijn eigen brein staat alleen continue aan en maakt zich zorgen. En het vraagt ook veel van ons, ik ben het meeste thuis en moet constant bij haar in de buurt zijn. Man en ik hebben geen tijd meer met elkaar, ik voel me inmiddels een beetje ‘opgesloten’ maar ik wil er wel voor haar zijn. Het is steeds zoeken naar haar rust geven, en soms toch ook een zetje geven om wel iets te proberen.Doreia* schreef: ↑12-01-2023 15:16Nu is nu.
Laat die hele middelbare school los. Ze is nog maar 8.
Voor nú is het een fase.
School vergt veel van haar. Dus buiten school maak je het voor haar zo rustig mogelijk, zo min mogelijk prikkels. Goed eten, op tijd naar bed, thuis mag ze uit staan. Thuis hoeft ze helemaal niets te doen. Thuis mag ze opladen en ontprikkelen.
Laat alle verwachtingen los. Geef haar de ruimte. Kijk wat ze op dit moment wel fijn vind. Als dat is, op de bank met een deken en een knuffel: prima.
Alles is prima.
Laat jij vooral los wat jij denkt dat de rest verwacht van een kind en wat een kind zou horen te doen. Laat haar zichzelf zijn.
donderdag 12 januari 2023 om 15:26
Blijf in het hier en nu.Velisval schreef: ↑12-01-2023 15:19Je hebt helemaal gelijk, mijn eigen brein staat alleen continue aan en maakt zich zorgen. En het vraagt ook veel van ons, ik ben het meeste thuis en moet constant bij haar in de buurt zijn. Man en ik hebben geen tijd meer met elkaar, ik voel me inmiddels een beetje ‘opgesloten’ maar ik wil er wel voor haar zijn. Het is steeds zoeken naar haar rust geven, en soms toch ook een zetje geven om wel iets te proberen.
Op school kun je haar even loslaten.
Uit school kun je voor jezelf een plan maken wat je doen kunt. Dat zetje komt wel. Maar nu nog niet. Ze is er nog niet klaar voor. En dat hoeft ook helemaal niet. Geef haar de tijd.
Ga bijvoorbeeld met je laptop in de kamer zitten werken als dit kan. Of vraag haar actief mee naar de andere ruimte als je daar naartoe gaat. ( 'ik ga nu de was opruimen, kom je met me mee?') Laat haar bijvoorbeeld meehelpen de was in de machine te doen, was sorteren, vaatwasser inruimen, als jij daarmee aan de slag gaat. Zo is ze geen blok aan je been, is ze even met iets in het hier en nu bezig en is het nog een aangenaam bij elkaar zijn ook.
Net zolang tot ze 'nee ik blijf hier zitten' zegt. 'Ok' zeg je dan. En huppelt dan naar boven van innerlijke blijdschap.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 12 januari 2023 om 15:31
Mooie post.Doreia* schreef: ↑12-01-2023 15:26Blijf in het hier en nu.
Op school kun je haar even loslaten.
Uit school kun je voor jezelf een plan maken wat je doen kunt. Dat zetje komt wel. Maar nu nog niet. Ze is er nog niet klaar voor. En dat hoeft ook helemaal niet. Geef haar de tijd.
Ga bijvoorbeeld met je laptop in de kamer zitten werken als dit kan. Of vraag haar actief mee naar de andere ruimte als je daar naartoe gaat. ( 'ik ga nu de was opruimen, kom je met me mee?') Laat haar bijvoorbeeld meehelpen de was in de machine te doen, was sorteren, vaatwasser inruimen, als jij daarmee aan de slag gaat. Zo is ze geen blok aan je been, is ze even met iets in het hier en nu bezig en is het nog een aangenaam bij elkaar zijn ook.
Net zolang tot ze 'nee ik blijf hier zitten' zegt. 'Ok' zeg je dan. En huppelt dan naar boven van innerlijke blijdschap.
Misschien kun je eens met haar naar een klassiek homeopaat. Als je in Brabant woont of bij Nijmegen weet ik nog wel iemand.
donderdag 12 januari 2023 om 15:45
Grofweg vanaf haar 5e tot haar 16e.
Sommige jaren erger dan andere. In de ergere jaren had ik een hotline met school, werd ze door verschillende mensen naar school en weer naar huis gebracht. Was altijd wel iemand thuis bij haar. Sliep ze naast ons bed op een opklapbed.
Het is nu een zelfstandige 18 jarige. Ze vind veel zaken nog steeds eng, is erg faalangstig. Studeren in een andere stad is geen optie. Maar ze doet dit jaar eindexamen. Gaat studeren, is vrolijk, heeft vrienden. En ze weet zelf heel goed wat haar grenzen zijn
Sommige jaren erger dan andere. In de ergere jaren had ik een hotline met school, werd ze door verschillende mensen naar school en weer naar huis gebracht. Was altijd wel iemand thuis bij haar. Sliep ze naast ons bed op een opklapbed.
Het is nu een zelfstandige 18 jarige. Ze vind veel zaken nog steeds eng, is erg faalangstig. Studeren in een andere stad is geen optie. Maar ze doet dit jaar eindexamen. Gaat studeren, is vrolijk, heeft vrienden. En ze weet zelf heel goed wat haar grenzen zijn
donderdag 12 januari 2023 om 15:52
Wat fijn lonelycat dat het goed met haar gaat. Ik heb zelf veel psychische klachten, verleden met angsten en terugkerende depressies. Zie dat dan al helemaal gebeuren bij haar. Maar zij is mij niet, ik moet dat echt los zien van elkaar.
De harde aanpak werkt niet voor ons. We willen haar niet dwingen dingen te doen die ze niet durft. Maar ik ben soms ook bang om juist teveel mee te gaan in haar angst tot het punt dat ze straks echt niks meer wil. Die balans vinden vind ik lastig.
De harde aanpak werkt niet voor ons. We willen haar niet dwingen dingen te doen die ze niet durft. Maar ik ben soms ook bang om juist teveel mee te gaan in haar angst tot het punt dat ze straks echt niks meer wil. Die balans vinden vind ik lastig.
donderdag 12 januari 2023 om 16:03
Dat durfden wij ook niet. Maar ja wij waren haar ouders.
Haar psycholoog was daar wat harder in.
Die ging met haar wandelen. Ze moest dan mensen op straat aanspreken of ze de hond mocht aaien. Ze moest dan vragen hoe die heette en hoe oud dat die was.
Of hij ging met haar naar de supermarkt. Moest ze iets kopen en daarna weer terugbrengen.
Stomme dingen eigenlijk maar ze realiseerde zich wel dat de wereld niet verging en dat ze erna gewoon nog ‘leefde’.
Haar psycholoog was daar wat harder in.
Die ging met haar wandelen. Ze moest dan mensen op straat aanspreken of ze de hond mocht aaien. Ze moest dan vragen hoe die heette en hoe oud dat die was.
Of hij ging met haar naar de supermarkt. Moest ze iets kopen en daarna weer terugbrengen.
Stomme dingen eigenlijk maar ze realiseerde zich wel dat de wereld niet verging en dat ze erna gewoon nog ‘leefde’.
donderdag 12 januari 2023 om 16:08
Ik heb volgende week toevallig intake voor dochter van ongeveer dezelfde leeftijd. Ik maak me ook wel eens druk om later, maar bedenk me dan ook dat we er met haar op tijd bij zijn. In mijn tijd werd het niet gezien (in mijn geval adhd en angststoornis), waardoor ik ook nog steeds worstel.
Wat ze straks jong leert neemt ze haar hele leven mee, houd dat voor ogen!
Wat ze straks jong leert neemt ze haar hele leven mee, houd dat voor ogen!
donderdag 12 januari 2023 om 16:46
donderdag 12 januari 2023 om 16:51
Hier ook 1 van bijna 7 die niet alleen gelaten wil worden, bij school, clubjes etc. Ook als ik er even bij blijf, moet ze toch huilen. Ik word er best hopeloos van. Op 1clubje gaat het nu wel goed, als ik haar daar achterlaat voor 1 uur. Op school gaat het nu ook beter, alleen in de ochtend is het een drama.
Voor iedereen een groene tuin
donderdag 12 januari 2023 om 17:06
Helaas is dit bij een angststoornis wel de methide. Hoe meer je het ontwijkt, hoe heftiger het wordt weet ik helaas uit ervaring.Velisval schreef: ↑12-01-2023 15:52Wat fijn lonelycat dat het goed met haar gaat. Ik heb zelf veel psychische klachten, verleden met angsten en terugkerende depressies. Zie dat dan al helemaal gebeuren bij haar. Maar zij is mij niet, ik moet dat echt los zien van elkaar.
De harde aanpak werkt niet voor ons. We willen haar niet dwingen dingen te doen die ze niet durft. Maar ik ben soms ook bang om juist teveel mee te gaan in haar angst tot het punt dat ze straks echt niks meer wil. Die balans vinden vind ik lastig.
De angsten groeien en breiden zich steeds verder uit.
Welke hulp hebben jullie nu? Wat zijn de adviezen die jullie krijgen?
donderdag 12 januari 2023 om 17:09
Dan doe ik het toch goedNoekie-Noek schreef: ↑12-01-2023 17:06Helaas is dit bij een angststoornis wel de methide. Hoe meer je het ontwijkt, hoe heftiger het wordt weet ik helaas uit ervaring.
De angsten groeien en breiden zich steeds verder uit.
Welke hulp hebben jullie nu? Wat zijn de adviezen die jullie krijgen?
ik dwing haar lichtelijk om overal aan mee te doen, zoals dansles. Ik dans dan desnoods even mee en dan ga ik weer even zitten etc. Het went bijna zeg maar 
Voor iedereen een groene tuin
donderdag 12 januari 2023 om 17:18
GroenTuintje schreef: ↑12-01-2023 16:51Hier ook 1 van bijna 7 die niet alleen gelaten wil worden, bij school, clubjes etc. Ook als ik er even bij blijf, moet ze toch huilen. Ik word er best hopeloos van. Op 1clubje gaat het nu wel goed, als ik haar daar achterlaat voor 1 uur. Op school gaat het nu ook beter, alleen in de ochtend is het een drama.
Een ansgstoornis gaat verder dan het niet alleen ergens willen zijn of niet mee willen dansen. Maar denk dat het sowieso geen kwaad kan op de manier goe je het dansen nu aanpakt.GroenTuintje schreef: ↑12-01-2023 17:09Dan doe ik het toch goed
Wat me wel opvalt is dat je het over clubjes hebt. Hoeveel activiteiten heeft jouw dochter in de week? Misschien is het gewoon teveel en is school en het clubje waar het goed gaat voor nu even voldoende en kun je verder uibreiden als ze het vertrouwen heeft dat ze het kan.
donderdag 12 januari 2023 om 17:22
Mijn vriend heeft een angststoornis, en zijn broertje en zusje hebben het ook. Van zijn zusje hebben 2 van de 3 kinderen het ook. Incl schooltrauma.
Ik begeleid daarnaast veel kinderen met een angststoornis op school, VO.
Mijn partner gebruikt angstremmers. En waarom ook niet? Je mist voldoende aanmaak van een stofje (hormoon) in je lichaam waardoor je minder goed om kan gaan met je angsten. Een diabeet gebruikt ook insuline omdat die dat zelf onvoldoende aanmaakt.
Bij een kind kan ik me voorstellen dat je dat niet graag doet. Toch kan het wel net even het steuntje in de rug geven en daarbij helpen met het omgaan met je angsten. Mijn leerlingen gebruiken allemaal niets hoor. Dat gaat met check-in en check-out en een ambulant begeleider en mij als leerlingbegeleider redelijk.
Ik begeleid daarnaast veel kinderen met een angststoornis op school, VO.
Mijn partner gebruikt angstremmers. En waarom ook niet? Je mist voldoende aanmaak van een stofje (hormoon) in je lichaam waardoor je minder goed om kan gaan met je angsten. Een diabeet gebruikt ook insuline omdat die dat zelf onvoldoende aanmaakt.
Bij een kind kan ik me voorstellen dat je dat niet graag doet. Toch kan het wel net even het steuntje in de rug geven en daarbij helpen met het omgaan met je angsten. Mijn leerlingen gebruiken allemaal niets hoor. Dat gaat met check-in en check-out en een ambulant begeleider en mij als leerlingbegeleider redelijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 12 januari 2023 om 17:42
Momenteel 2. Zwemles gelukkig klaar sinds okt. Dat was in het begin ook een drama, daarna ging het goed en had ze binnen een jaar haar diploma.Noekie-Noek schreef: ↑12-01-2023 17:18Een ansgstoornis gaat verder dan het niet alleen ergens willen zijn of niet mee willen dansen. Maar denk dat het sowieso geen kwaad kan op de manier goe je het dansen nu aanpakt.
Wat me wel opvalt is dat je het over clubjes hebt. Hoeveel activiteiten heeft jouw dochter in de week? Misschien is het gewoon teveel en is school en het clubje waar het goed gaat voor nu even voldoende en kun je verder uibreiden als ze het vertrouwen heeft dat ze het kan.
Voor iedereen een groene tuin
donderdag 12 januari 2023 om 18:08
Allereerst 
Heftig, voor je dochter en voor jullie.
Jullie situatie is anders dan die van ons, dus misschien sla ik de plank helemaal mis. Maar wil het je toch meegeven, misschien heb je er wat aan.
Mijn zoon heeft kenmerken van ASS (niet formeel getest, maar we herkennen veel en het is ook uitgesproken door sGGZ en orthopedagoog school). Hij liep vorig jaar helemaal vast op school. Wat uitte in stemmings- en angstklachten.
Ipv de symptomen (de stemmings- en angstklachten) aan te pakken, hebben we veel veranderd op school (de “oorzaak”). Hij heeft nu bijvoorbeeld een heel eigen lesprogramma en gaat op dit moment 4 dagen in de week naar school. Maw school sluit nu veel beter aan op wat hij nodig heeft en wat hij kan. Gevolg is dat hij minder op zijn tenen loopt, hij zit lekker in zijn vel, de angstklachten zijn nagenoeg weg en hij komt zelfs meer aan leren toe.
Lang verhaal kort: misschien niet op de angstklachten richten, maar op passend onderwijs?
Heftig, voor je dochter en voor jullie.
Jullie situatie is anders dan die van ons, dus misschien sla ik de plank helemaal mis. Maar wil het je toch meegeven, misschien heb je er wat aan.
Mijn zoon heeft kenmerken van ASS (niet formeel getest, maar we herkennen veel en het is ook uitgesproken door sGGZ en orthopedagoog school). Hij liep vorig jaar helemaal vast op school. Wat uitte in stemmings- en angstklachten.
Ipv de symptomen (de stemmings- en angstklachten) aan te pakken, hebben we veel veranderd op school (de “oorzaak”). Hij heeft nu bijvoorbeeld een heel eigen lesprogramma en gaat op dit moment 4 dagen in de week naar school. Maw school sluit nu veel beter aan op wat hij nodig heeft en wat hij kan. Gevolg is dat hij minder op zijn tenen loopt, hij zit lekker in zijn vel, de angstklachten zijn nagenoeg weg en hij komt zelfs meer aan leren toe.
Lang verhaal kort: misschien niet op de angstklachten richten, maar op passend onderwijs?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
