Kinderen
alle pijlers
Kind met angststoornis
donderdag 12 januari 2023 om 14:52
Wie heeft er ervaring met een kind met angst? Onze dochter heeft er veel last van en het is voor ons momenteel echt zwaar. Ik wil niet teveel details delen ivm herkenbaarheid. Maar slapen, buiten spelen, naar een andere ruimte in huis, kan allemaal niet. Ze wil ons overal bij hebben. Checkt continue of ik in de buurt ben. School gaat nog wel maar meer dan dat niet. We hebben hulp, maar ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Maak me soms zorgen over haar toekomst. Wat als ze straks naar de middelbare school moet? Ze durft daar nooit zelf heen, kan niet alleen thuis blijven etc.
zaterdag 14 januari 2023 om 13:25
Dat je nogal stellig onzin beweert met je 'is'.
zaterdag 14 januari 2023 om 15:29
Ik ben het volledig met haar eens. Vind het een gevaarlijk advies zelfs (als feit gebracht), zonder de hele context te kennen.Noekie-Noek schreef: ↑14-01-2023 13:37Stellig...onzin? Dat je dat uit het ene woordje is kan halen vind ik heel knap.
maandag 16 januari 2023 om 11:22
Ik heb alle reacties nog eens door zitten lezen en er zitten echt wel goede tips bij. Maar waar begin ik?
Ik wil de sterke ouder zijn en dat lukt ook wel als ze thuis is, maar ik voel me zo ellendig. Kan de hele ochtend wel huilen als ze op school zit. Ik wou dat het me niet zo erg raakte als dat het nu doet.
Ik vind het zo naar dat ze niet lekker in haar vel zit maar ik zou het zoveel beter aan kunnen als ik zelf wel lekker in m’n vel zou zitten.
Orthopedagoog denkt toch ook aan ass. Dit heb ik zelf en jongste ook. Dus zo raar zou het niet zijn. Ze denkt dat ik met dat in het achterhoofd misschien beter kan accepteren dat niet alles voor dochter haalbaar is. Bij de jongste kan ik dat veel beter, denk ik sneller: oh dat gaat niet vanwege ass dus dat moeten we anders aanpakken. Terwijl ik bij dochter veel vaker denk, kom op je bent 8 jaar, dit zou nu toch moeten kunnen.
Nou ja kortom, het loopt allemaal even helemaal niet zo lekker, en ik maak het voor mezelf nog erger door er zo van te balen ipv de schouders eronder te zetten..
Ik wil de sterke ouder zijn en dat lukt ook wel als ze thuis is, maar ik voel me zo ellendig. Kan de hele ochtend wel huilen als ze op school zit. Ik wou dat het me niet zo erg raakte als dat het nu doet.
Ik vind het zo naar dat ze niet lekker in haar vel zit maar ik zou het zoveel beter aan kunnen als ik zelf wel lekker in m’n vel zou zitten.
Orthopedagoog denkt toch ook aan ass. Dit heb ik zelf en jongste ook. Dus zo raar zou het niet zijn. Ze denkt dat ik met dat in het achterhoofd misschien beter kan accepteren dat niet alles voor dochter haalbaar is. Bij de jongste kan ik dat veel beter, denk ik sneller: oh dat gaat niet vanwege ass dus dat moeten we anders aanpakken. Terwijl ik bij dochter veel vaker denk, kom op je bent 8 jaar, dit zou nu toch moeten kunnen.
Nou ja kortom, het loopt allemaal even helemaal niet zo lekker, en ik maak het voor mezelf nog erger door er zo van te balen ipv de schouders eronder te zetten..
maandag 16 januari 2023 om 12:57
Dat zou ik echt loslaten. Je emoties zijn er gewoon, en daar ook nog tegen vechten terwijl je al op je tandvlees loopt, maakt het alleen maar moeilijker. ‘‘Niet zo emotioneel zijn” is een advies in de categorie “Denk niet aan een roze olifant”: bijna niet te doen.Velisval schreef: ↑13-01-2023 13:59Ik probeer inderdaad niet te emotioneel te reageren, en als dat niet lukt vraag ik hulp aan man, of oma, die accepteert ze ook en daar wil ze gelukkig wel zijn, dat geeft ons wat ademruimte. Die heb ik zelf ook nodig.
Het grote probleem wat zij zelf nu ziet is de opvang na school voor 2 dagen, daar is het drama mee begonnen. Dat gaan we nu proberen anders op te lossen want dat werkt nu gewoon echt niet. Hopelijk krijgt ze dan wat meer rust.
maandag 16 januari 2023 om 16:51
Ja daar heb je ook een punt, maar ik zal toch ook soms gewoon moeten doen alsof ik het wel allemaal trek. Dat heeft ze nodig.
We hebben de opvang zo geregeld dat ze naar oma mag. Dat zou volgens haar helemaal de oplossing zijn. Maar helaas, alsnog stress en verdriet, ze wil gewoon bij ons zijn. En naar school begint ze nu ook al over, buikpijn, niet leuk etc.
We hebben de opvang zo geregeld dat ze naar oma mag. Dat zou volgens haar helemaal de oplossing zijn. Maar helaas, alsnog stress en verdriet, ze wil gewoon bij ons zijn. En naar school begint ze nu ook al over, buikpijn, niet leuk etc.
vrijdag 20 januari 2023 om 18:37
vrijdag 20 januari 2023 om 21:13
Velisval, bij mij was het toen zo erg geworden op mijn 16de dat ik helemaal niet meer naar school (havo) durfde. Zelfs erheen fietsen was al te veel. Mijn ouders konden niets doen. Ze hebben me aan de antidepressiva proberen te krijgen (werd ik alleen maar angstiger van) en bij het riagg (nu ggz) wisten ze zich ook geen raad meer.
Toen met school gestopt en wel 3 jaar thuis gezeten en daarna ging het langzaam beter. Toen ook mijn havo alsnog afgemaakt en mijn rijbewijs gehaald, MBO gedaan en een baan gezocht. Ik heb het gevoel dat ik er zelf doorheen moest en dat niemand me kon helpen. Het heeft mijn moeder destijds net zoveel verdriet gedaan als jou nu. Maar het is iets waar je geen grip op hebt helaas. Ik denk zelf dat het bij mij ook een hormonale kwestie was. Na de pubertijd werden mijn angstgevoelens minder heftig en leerde ik er ook beter mee omgaan.
Ik hoop dat jij erop kan vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt met je dochter. Sterkte!
Toen met school gestopt en wel 3 jaar thuis gezeten en daarna ging het langzaam beter. Toen ook mijn havo alsnog afgemaakt en mijn rijbewijs gehaald, MBO gedaan en een baan gezocht. Ik heb het gevoel dat ik er zelf doorheen moest en dat niemand me kon helpen. Het heeft mijn moeder destijds net zoveel verdriet gedaan als jou nu. Maar het is iets waar je geen grip op hebt helaas. Ik denk zelf dat het bij mij ook een hormonale kwestie was. Na de pubertijd werden mijn angstgevoelens minder heftig en leerde ik er ook beter mee omgaan.
Ik hoop dat jij erop kan vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt met je dochter. Sterkte!
Groetjes!
vrijdag 20 januari 2023 om 21:57
Hier ook veel ervaring met angsten. Zowel bij mezelf als bij kind. Als de angstklachten echt heel heftig zijn, denk ik dat even doorzetten, of pushen, juist nog schadelijker is.
Als het na heel veel drama toch lukt om in eigen bed in slaap te vallen, is het dan nog een succeservaring?
Ik bedoel het niet als oordeel, we hebben daar zelf ook gezeten met kind. Urenlang doorzetten, erop inpraten etc. Dat doen we nu niet meer. Ik blijf bij hem zitten tot hij slaapt. Vanuit veiligheid vertrouwen opbouwen. En hopen dat we daar verder op kunnen bouwen.
Maar het is wel een kwestie van veeeeel geduld en vertrouwen en een lange adem hebben. En loslaten hoe het zou 'moeten'.
Als het na heel veel drama toch lukt om in eigen bed in slaap te vallen, is het dan nog een succeservaring?
Ik bedoel het niet als oordeel, we hebben daar zelf ook gezeten met kind. Urenlang doorzetten, erop inpraten etc. Dat doen we nu niet meer. Ik blijf bij hem zitten tot hij slaapt. Vanuit veiligheid vertrouwen opbouwen. En hopen dat we daar verder op kunnen bouwen.
Maar het is wel een kwestie van veeeeel geduld en vertrouwen en een lange adem hebben. En loslaten hoe het zou 'moeten'.
vrijdag 20 januari 2023 om 22:36
Dit.Cranberry schreef: ↑20-01-2023 21:57Hier ook veel ervaring met angsten. Zowel bij mezelf als bij kind. Als de angstklachten echt heel heftig zijn, denk ik dat even doorzetten, of pushen, juist nog schadelijker is.
Als het na heel veel drama toch lukt om in eigen bed in slaap te vallen, is het dan nog een succeservaring?
Ik bedoel het niet als oordeel, we hebben daar zelf ook gezeten met kind. Urenlang doorzetten, erop inpraten etc. Dat doen we nu niet meer. Ik blijf bij hem zitten tot hij slaapt. Vanuit veiligheid vertrouwen opbouwen. En hopen dat we daar verder op kunnen bouwen.
Maar het is wel een kwestie van veeeeel geduld en vertrouwen en een lange adem hebben. En loslaten hoe het zou 'moeten'.
Wij hebben enorme stappen afgelopen jaar kunnen maken. Met rust, veiligheid, (passend onderwijs, dus minder op tenen lopen). Bij veel van de angsten ging hij stap voor stap zelf de confrontatie aan, toen er ruimte voor was in lijf en hoofd. Andere angsten hebben we gestimuleerd, maar niet gedwongen of gepushed.
zaterdag 21 januari 2023 om 04:50
Ik had zf het idee dat het slapen bij ons ook een beetje een ‘gewoonte’ aan het worden was. En dat het steeds moeilijker wordt naarmate het langer duurt. Daarbij trekken we het zelf gewoon niet meer. Het is niet dat ze zelf in slaap viel in onze kamer, we moesten zelf ook naar bed om die tijd. Geen avondje meer samen gezeten de afgelopen weken.
In ieder geval, gisteravond is ze zonder gedoe gaan slapen in eigen bed. We mogen nog niet naar beneden, dus moeten boven blijven in ons eigen slaapkamer. Maar ik vind dit al heel wat. Het geeft haar denk ik ook weer zelfvertrouwen als iets lukt.
In ieder geval, gisteravond is ze zonder gedoe gaan slapen in eigen bed. We mogen nog niet naar beneden, dus moeten boven blijven in ons eigen slaapkamer. Maar ik vind dit al heel wat. Het geeft haar denk ik ook weer zelfvertrouwen als iets lukt.
zondag 22 januari 2023 om 21:31
Vraagje TO, heeft ze nog een babyfoon? Bij onze dochter helpt het idee dat we haar horen. Ze roept ons bijna dagelijks wel eens, maar dan praten we even en zeg dan dat ze een boekje mag pakken ter afleiding en dan moet proberen te gaan slapen. Meestal blijft het bij één keer.
De laatste tijd heeft ze ook veel baat bij een warme douche en mijn spijkermat (Google maar eens, spijkermat en kinderen). Het kalmeert haar meer en het slapen ging afgelopen week een heel stuk beter.
De laatste tijd heeft ze ook veel baat bij een warme douche en mijn spijkermat (Google maar eens, spijkermat en kinderen). Het kalmeert haar meer en het slapen ging afgelopen week een heel stuk beter.
zondag 22 januari 2023 om 21:56
Ik haal uit je verhaal dat jouw problematiek door elkaar loopt met de problematiek van je dochter. Het is een beetje vaag,maar soms kunnen kinderen dingen overnemen die eigenlijk van de ouder zijn. Door zelf met die delen aan de slag te gaan help je daar dan ook je kind mee.
Ik heb op een gegeven moment brainspotting gedaan ivm trauma. Daar zijn best wel dingen boven gekomen die tussen mij en dochter door elkaar liepen. Het voelt nu steviger en dochter neemt nu ook veel meer de ruimte om met haar eigen problemen te komen. Eerder voelde ze die ruimte misschien wel niet.
Ik zou dus op zelfzorg insteken. En laat het een beetje los bij je dochter. Dag voor dag en de middelbare school is nog zo ver weg. Kinderen kunnen zich razendsnel ontwikkelen en doen dan opeens allemaal dingen die eerder een levensgroot probleem leken.
Ik heb op een gegeven moment brainspotting gedaan ivm trauma. Daar zijn best wel dingen boven gekomen die tussen mij en dochter door elkaar liepen. Het voelt nu steviger en dochter neemt nu ook veel meer de ruimte om met haar eigen problemen te komen. Eerder voelde ze die ruimte misschien wel niet.
Ik zou dus op zelfzorg insteken. En laat het een beetje los bij je dochter. Dag voor dag en de middelbare school is nog zo ver weg. Kinderen kunnen zich razendsnel ontwikkelen en doen dan opeens allemaal dingen die eerder een levensgroot probleem leken.
maandag 23 januari 2023 om 05:38
Stevienicks: we hebben idd een babyfoon, en al aangegeven dat we bij de volgende stap, wanneer we naar beneden mogen als ze gaat slapen, die babyfoon ook echt meenemen naar beneden. Dus dat is zeker iets dat helpt.
Appeltaart: het loopt momenteel ook allemaal door elkaar heen. Hulp zoeken (weer) voor mezelf ga ik doen, ik heb deze ochtend ee afspraak bij de huisarts staan om te overleggen en voor verwijzing.
We maken met dochter kleine stapjes. Slapen in eigen bed gaat goed, we hebben een nieuw leesboek voor haar gekocht. Ze leest dan in eigen bed en zegt daarna sneller te kunnen slapen. Valt ook snel in slaap. Ze wordt vaak einde van de nacht wakker en dan mag ze bij ons op het logeerbedje verder slapen. Maar vannacht zei ze verder te willen slapen in eigen bed.
Haar hobby zaterdag was wel weer heel spannen, huilen, gillen. En vooral de angst niet toegeven maar steeds zeggen dat ze zich niet lekker voelt. Ook hier hebben we toch een beetje doorgezet want ik weet dat de angst weg is zodra ze er is. En dat was ook zo, ze heeft het hartstikke naar haar zin gehad.
Op aanraden van wat tips van hier, laat ik mijn man wat meer dingen doen die voor mij heel stressvol zijn. Hij brengt haar naar bed en naar hobby. Hij is zoveel meer standvastig en daardoor gaat het beter.
Appeltaart: het loopt momenteel ook allemaal door elkaar heen. Hulp zoeken (weer) voor mezelf ga ik doen, ik heb deze ochtend ee afspraak bij de huisarts staan om te overleggen en voor verwijzing.
We maken met dochter kleine stapjes. Slapen in eigen bed gaat goed, we hebben een nieuw leesboek voor haar gekocht. Ze leest dan in eigen bed en zegt daarna sneller te kunnen slapen. Valt ook snel in slaap. Ze wordt vaak einde van de nacht wakker en dan mag ze bij ons op het logeerbedje verder slapen. Maar vannacht zei ze verder te willen slapen in eigen bed.
Haar hobby zaterdag was wel weer heel spannen, huilen, gillen. En vooral de angst niet toegeven maar steeds zeggen dat ze zich niet lekker voelt. Ook hier hebben we toch een beetje doorgezet want ik weet dat de angst weg is zodra ze er is. En dat was ook zo, ze heeft het hartstikke naar haar zin gehad.
Op aanraden van wat tips van hier, laat ik mijn man wat meer dingen doen die voor mij heel stressvol zijn. Hij brengt haar naar bed en naar hobby. Hij is zoveel meer standvastig en daardoor gaat het beter.
zondag 5 maart 2023 om 11:36
Korte update: we maken steeds kleine stapjes vooruit. Slapen gaat best wel goed, ze zit weer lekkerder in haar vel. Volgt me niet meer door het hele huis. Nieuwe hulp is in gang gezet, bij het oude kwamen we niet zo verder. Helaas overal wachttijden maar we redden de tussentijd zo wel. Ze gaat weer met meer plezier naar school en ze is vrolijker. Ze wil nu uit zichzelf ook soms dingetjes oefenen die ze spannend vindt. We zijn super trots op haar hoe ze het allemaal doet
maandag 6 maart 2023 om 12:53
Bij mij idemNoekie-Noek schreef: ↑12-01-2023 21:50Hier hetzelfde, al is die diagnose, vooral bij (hoog functionerende) vrouwen lastig te stellen.
Hier heeft het ook met controle te maken.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 7 maart 2023 om 18:17
Wat klinkt dat goed! Heel fijn voor jullie.Velisval schreef: ↑05-03-2023 11:36Korte update: we maken steeds kleine stapjes vooruit. Slapen gaat best wel goed, ze zit weer lekkerder in haar vel. Volgt me niet meer door het hele huis. Nieuwe hulp is in gang gezet, bij het oude kwamen we niet zo verder. Helaas overal wachttijden maar we redden de tussentijd zo wel. Ze gaat weer met meer plezier naar school en ze is vrolijker. Ze wil nu uit zichzelf ook soms dingetjes oefenen die ze spannend vindt. We zijn super trots op haar hoe ze het allemaal doet
Het is zoals het is
maandag 10 april 2023 om 00:01
Velisval schreef: ↑05-03-2023 11:36Korte update: we maken steeds kleine stapjes vooruit. Slapen gaat best wel goed, ze zit weer lekkerder in haar vel. Volgt me niet meer door het hele huis. Nieuwe hulp is in gang gezet, bij het oude kwamen we niet zo verder. Helaas overal wachttijden maar we redden de tussentijd zo wel. Ze gaat weer met meer plezier naar school en ze is vrolijker. Ze wil nu uit zichzelf ook soms dingetjes oefenen die ze spannend vindt. We zijn super trots op haar hoe ze het allemaal doet
Hallo Velisval, ik wilde voor mijn dochter met dezelfde klachten ook net een topic openen.
Fijn dat het beter gaat. Ik wil je, ondanks dat ik er weer middenin zit, een hart onder de riem steken.
Mijn oudste had hetzelfde, net iets extremer omdat hij er ook nog een paniekstoornis bij had.
Met cognitieve gedragstherapie is hij geheel van zijn angststoornis vanaf gekomen.
Mijn dochter staat nu ook op de wachtlijst. Erg jammer dat je zolang moet wachten.
Hopelijk blijft jouw dochter stappen vooruit maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
