Kind met angststoornis

Velisval donderdag 12 januari 2023 om 14:52

Wie heeft er ervaring met een kind met angst? Onze dochter heeft er veel last van en het is voor ons momenteel echt zwaar. Ik wil niet teveel details delen ivm herkenbaarheid. Maar slapen, buiten spelen, naar een andere ruimte in huis, kan allemaal niet. Ze wil ons overal bij hebben. Checkt continue of ik in de buurt ben. School gaat nog wel maar meer dan dat niet. We hebben hulp, maar ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Maak me soms zorgen over haar toekomst. Wat als ze straks naar de middelbare school moet? Ze durft daar nooit zelf heen, kan niet alleen thuis blijven etc.

BoosBoosBoos donderdag 12 januari 2023 om 18:23

Sprak eens een behandelaar van kinderen met angstklachten. Die gaf aan dat 9 van de 10 kinderen met angstklachten, een ouder had die ook last had van angstklachten. Gaf mij wel stof tot nadenken. Als ik jou was zou ik dan ook (naast professionele begeleiding voor dochter en ouders) goed nagaan over wat kind van mij meekrijgt en evt hulp zoeken voor mezelf.

libe donderdag 12 januari 2023 om 18:30

Ik was dat kind. Het gaat niet zomaar over. Ik ben ervoor in therapie gegaan op mijn 22ste en kan er nu mee omgaan met de juiste leefstijl. (Veel slapen, vast dagritme en parttime werken.) Ben nu 38 en tijdelijk thuis met mijn zoontje van 2 en het gaat momenteel goed.

Groetjes!

Anoniem_65fffc027e485 donderdag 12 januari 2023 om 18:38

TO: wat een heftige situatie voor jullie.

Om je een hart onder de riem te steken: de dochter van mijn vriend had rond 8 a 9 jaar ook een heftige angststoornis. Uiteindelijk is dat door therapie en gewoon ouder worden beter geworden en nu is ze een 15 jarige met wie het over het algemeen gewoon goed gaat. Middelbare school gaat hartstikke goed. Dus probeer in het nu te leven en niet teveel na te denken en te piekeren over de toekomst, want daar help je je dochter ook niet mee. Je helpt haar juist door zelf stabiel te zijn en haar veel liefde en grenzen te bieden.

anoniem_65fffc027e485 wijzigde dit bericht op 12-01-2023 18:40

13.21% gewijzigd

meisje85 donderdag 12 januari 2023 om 18:39

TO, ik denk dat je er waarschijnlijk ook verstandig aan doet om (weer?) hulp voor jezelf te zoeken. Je zegt dat je zelf niet lekker in je vel zit en dat je bekend bent met angststoornissen. Kinderen zijn spiegels en zeker als zij dezelfde klachten vertoont als jij, zou het haar waarschijnlijk ook kunnen helpen als jij ook aan de slag gaat met je problemen.

lonelycat donderdag 12 januari 2023 om 19:12

In de fase dat mijn dochter ernstige angstklachten had dacht men ook aan autisme. Bij het verdwijnen van de angstklachten verdwenen ook de autisme kenmerken. Ze zocht controle op dat moment

Sorcha_ donderdag 12 januari 2023 om 19:50

Ik lees ook even mee. Mijn kind staat op de wachtlijst voor therapie, niet specifiek voor angst nog.

Noekie-Noek donderdag 12 januari 2023 om 21:50

lonelycat schreef: ↑
12-01-2023 19:12
In de fase dat mijn dochter ernstige angstklachten had dacht men ook aan autisme. Bij het verdwijnen van de angstklachten verdwenen ook de autisme kenmerken. Ze zocht controle op dat moment

Hier hetzelfde, al is die diagnose, vooral bij (hoog functionerende) vrouwen lastig te stellen.
Hier heeft het ook met controle te maken.

Velisval vrijdag 13 januari 2023 om 06:59

Wat een reacties, bedankt daarvoor. Fijn ook om herkenning te lezen.
Ik twijfel ook over dat autisme verhaal, al heb ik zelf pas sinds 2 jaar die diagnose. Dus ik weet ook hoe het kan werken bij meisjes. Maar bij mijn dochter is het echt voornamelijk die angst.

Ik schreef het zelf ook te hebben, echter door medicatie heb ik er nauwelijks last van dus ik denk niet dat dochter veel aan mij ziet. Wel had ik een flinke terugval in depressie afgelopen periode, maar haar angsten waren daarvoor al heel heftig. Dus dat is geen gevolg daarop.

Iemand schreef over mijn man. Hij werkt fulltime en ik werk heel weinig. De uurtjes na school komen dus op mij aan, maar wanneer hij er is doet hij juist erg veel hoor. Ik sta er absoluut niet alleen voor. Maar ik ben dus wel meer thuis, dat is nou eenmaal zo.

meisje85 vrijdag 13 januari 2023 om 07:10

Maar lieve Velisval, je bent bekend met depressieve perioden, zit niet lekker in je vel, je schreef eerder al eens dat er thuis veel onrust is, ruzie en stress, jullie hebben het zwaar, toch? Is het dan niet een beetje naief om te denken dat, nu je medicatie slikt, je dochter niets mee kreeg of krijgt van hoe het met je gaat? Dat dat er op de een of andere manier ook bij je dochter uitkomt? Niet om je een schuldgevoel aan te praten, wel om je te wijzen op dat hier misschien voor jou zelf ook nog een taak ligt. Onderschat niet hoeveel kinderen meekrijgen en voelen.

Velisval vrijdag 13 januari 2023 om 08:25

Ik weet wel zeker dat ze er ook wat van mee krijgt. Het is altijd al een gevoelig meisje. We hebben als ouders zeker werk aan de winkel. Ik weet ook echt wel wat aanleidingen voor haar angstige periode nu, maar wil dit ivm herkenbaarheid niet allemaal precies neerschrijven hier. Zaak voor ons als ouders om te zorgen voor rust in huis. Alleen, net als dat zij mijn emoties oppikt, pik ik die van haar net zo hard op. En haar angst raakt me zo enorm dat ik er heel emotioneel van word steeds. En dat voelt zij dan weer. Cirkeltje dus.

Er zijn wat dingen veranderd in haar leven wat haar spanning geeft. Voor ons of voor andere kinderen misschien niks groots, maar voor haar wel. En nu is mijn grote dilemma, moet ik die oorzaken voor haar wegnemen en meer rust creeeren, of moeten we met haar doorzetten en haar leren dat het echt zo spannend niet hoeft te zijn (dit laatste lukt de afgelopen weken dus niet).

Oftewel, toegeven aan haar angst en haar rust geven, of doorzetten? Ik vind dit echt heel moeilijk. Doorzetten betekent een continue gestresst kind. Maar met toegeven ben ik bang dat er straks steeds meer angsten komen.

En ik ben zo bang dat ze een toekomst tegemoet gaat mat angsten, depressies etc. Maar dan projecteer ik mijn eigen leven op dat van haar en dat is natuurlijk ook niet terecht.

_horizon_ vrijdag 13 januari 2023 om 11:46

Velisval schreef: ↑
13-01-2023 08:25
Oftewel, toegeven aan haar angst en haar rust geven, of doorzetten? Ik vind dit echt heel moeilijk. Doorzetten betekent een continue gestresst kind. Maar met toegeven ben ik bang dat er straks steeds meer angsten

Het is meestal niet zwart of wit. Ik zou op zoek gaan naar de grijstinten. Vaak is meer mogelijk dan je denkt, met een beetje omdenken en hulp vragen.

Daarmee bedoel ik: haar niet afzonderen van verandering(en), maar kijken of je het tempo kan veranderen. In kleinere stapjes kan gaan ipv meteen een grote stap. Of het doel minder groot maken.
(Schrijf ik nu zonder te weten waar het precies over gaat).

Als je merkt dat het te snel gaat even op de rem, en weer oppakken als het beter gaat. Dus binnen de comfort zone blijven, maar wel de randen opzoeken. In de hoop/verwachting dat haar comfort zone langzaam groter wordt. En als ze goed in haar vel zit, dan kan je langzaam die comfort zone soms eens verlaten.

_horizon_ wijzigde dit bericht op 13-01-2023 11:49

7.23% gewijzigd

_horizon_ vrijdag 13 januari 2023 om 11:46

Overigens hebben wij, omdat het niet goed ging met mijn zoon, vorig jaar besloten om een geplande verbouwing niet door te laten gaan. De verandering was te groot, en dan ook nog 8 weken lang mensen in ons huis en veel troep. Zijn draagkracht was daar niet naar.

Maar dat we inschatten dat deze verandering teveel, wil niet zeggen dat we geen andere veranderingen hebben doorgevoerd waar hij zich ook minder comfortabel bij voelde. Iets even niet doorzetten, hoeft dus zeker geen stilstand of achteruitgang te betekenen. Het is mijn inziens vooral goed inspelen op wat je denkt dat haalbaar is op dat moment.

Doreia* vrijdag 13 januari 2023 om 12:02

Ik denk dat het dan vooral nodig is dat JIJ niet overal heel emotioneel op reageert.
Dat JIJ leert dat niet alles eng en angstig is. Dat JIJ voorleeft hoe je op tegenslag mag reageren.

Mijn moeder kon mij ook nooit ergens emotioneel in bijstaan. Meestal draaide het er bij mij op uit dat als ik ergens over in zat en mijn moeder daarover in vertrouwen nam, IK mijn móeder aan het troosten was, in plaats van dat ik van haar de hulp kreeg die ik nodig had.

Laat dat niet zover komen. Misschien ben jij dan ook niet de meest aangewezen persoon om je kind hierin te kunnen helpen en bijstaan en is vader hiervoor de betere persoon. Tot jij het zelf beter aankunt.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Noekie-Noek vrijdag 13 januari 2023 om 12:15

Doreia* schreef: ↑
13-01-2023 12:02
Ik denk dat het dan vooral nodig is dat JIJ niet overal heel emotioneel op reageert.
Dat JIJ leert dat niet alles eng en angstig is. Dat JIJ voorleeft hoe je op tegenslag mag reageren.

Mijn moeder kon mij ook nooit ergens emotioneel in bijstaan. Meestal draaide het er bij mij op uit dat als ik ergens over in zat en mijn moeder daarover in vertrouwen nam, IK mijn móeder aan het troosten was, in plaats van dat ik van haar de hulp kreeg die ik nodig had.

Laat dat niet zover komen. Misschien ben jij dan ook niet de meest aangewezen persoon om je kind hierin te kunnen helpen en bijstaan en is vader hiervoor de betere persoon. Tot jij het zelf beter aankunt.

Eens.
TO als jij emotioneel worst van haar angst geef je indirect aan dat haar angst gegrond is. Als zij is heeft ze iemand nodig die sterk in zijn/haar schoenen staat waar ze op kan vertrouwen. Waarvan ze voelt dat het goed is en goed komt.
Absoluut geen verwijt naar jou. Ik herken je gevoel en als het zo slecht met je kind gaat doet dat iets met je als moeder en dat is logisch. Maar aangezien je bekend bent met angsten en depressie kan dar heel goed een een verstekende factor voor haar zijn.

Velisval vrijdag 13 januari 2023 om 13:59

Ik probeer inderdaad niet te emotioneel te reageren, en als dat niet lukt vraag ik hulp aan man, of oma, die accepteert ze ook en daar wil ze gelukkig wel zijn, dat geeft ons wat ademruimte. Die heb ik zelf ook nodig.
Het grote probleem wat zij zelf nu ziet is de opvang na school voor 2 dagen, daar is het drama mee begonnen. Dat gaan we nu proberen anders op te lossen want dat werkt nu gewoon echt niet. Hopelijk krijgt ze dan wat meer rust.

Doreia* vrijdag 13 januari 2023 om 15:06

Velisval schreef: ↑
13-01-2023 13:59
Ik probeer inderdaad niet te emotioneel te reageren, en als dat niet lukt vraag ik hulp aan man, of oma, die accepteert ze ook en daar wil ze gelukkig wel zijn, dat geeft ons wat ademruimte. Die heb ik zelf ook nodig.
Het grote probleem wat zij zelf nu ziet is de opvang na school voor 2 dagen, daar is het drama mee begonnen. Dat gaan we nu proberen anders op te lossen want dat werkt nu gewoon echt niet. Hopelijk krijgt ze dan wat meer rust.

Dit zou geen punt van zorg moeten zijn voor een kind. Zij zou zich hier niet verantwoordelijk voor moeten voelen, of denken dat zij het probleem is of de oplossing zou moeten weten.

In dit geval kun je tegen haar zeggen: 'Lieverd, ik ben je moeder. Het is MIJN taak om te zorgen dat jij gewoon 2 dagen opvang krijgt. Dat is niet iets waar jij je zorgen over hoeft te maken. Ik ga dat, samen met papa, oma en andere mensen, voor je oplossen. Zit daar niet over in.'

Zijn er meer volwassen-mensen-zaken waarover zij in zit?
Ik heb dat vroeger ook gehad. Terug kijkend op mijn jeugd, ben ik heel vroeg volwassen geworden omdat mijn moeder mij overal in betrok. En ik daardoor ook vond dat ik onderdeel van de oplossing moest gaan worden. Of zelfs moest zorgen voor een oplossing. Ik paste me aan, omwille van de zorgen die mijn moeder had. Heel fijn voor mijn moeder, maar zeer ongezond voor mezelf.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Velisval vrijdag 13 januari 2023 om 16:04

Doreia: ik bedoelde het anders. Ze heeft sinds kort 2 dagen opvang na school, omdat ik meer ben gaan werken. Daar komt de spanning van. Ze vindt het vreselijk, heeft er buikpijn van, en heb haar gister eerder moeten ophalen ondat het echt niet ging. We gaan nu dus kijken of we de opvang toch weer kunnen stoppen, dan ga ik een dag minder werken toch weer, en man een middag thuis werken. Hopelijk komt er dan weer iets meer rust in haar hoofd

Doreia* vrijdag 13 januari 2023 om 16:18

Ah, excuus, ik las het heel andersom.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

meisje85 vrijdag 13 januari 2023 om 18:11

Velisval schreef: ↑
13-01-2023 13:59
Ik probeer inderdaad niet te emotioneel te reageren, en als dat niet lukt vraag ik hulp aan man, of oma, die accepteert ze ook en daar wil ze gelukkig wel zijn, dat geeft ons wat ademruimte. Die heb ik zelf ook nodig.
Het grote probleem wat zij zelf nu ziet is de opvang na school voor 2 dagen, daar is het drama mee begonnen. Dat gaan we nu proberen anders op te lossen want dat werkt nu gewoon echt niet. Hopelijk krijgt ze dan wat meer rust.

Je probeert niet te emotioneel te reageren, maar je maakt je zorgen. Wat logisch is, als moeder, maar misschien maak je je nog meer zorgen omdat je het (her)kent. Zo lijkt het iig. Je bent bang dat het gaat zoals bij jou, je bent sowieso bang voor de toekomst (hoe moet het als ze naar de middelbare gaat?). Kortom; bij jou roept het angst op. Dus eigenlijk is haar angst nu een trigger voor jouw angst, want als ik dit topic lees, dan lees ik vooral ook een bange vrouw die erg bezig is met 'wat als...'. En of je dit nou hardop naar haar uitspreekt of niet, ze voelt dit aan. Haar angst zal weer groter worden als ze jouw instabiliteit voelr. En dan is dus idd de vraag in hoeverre jij nu de aangewezen persoon voor haar bent om haar angst te beteugelen en stabiliteit te bieden. Het is niet voor niets dat het bij je man beter gaat, denk ik.
Zoals je zelf al schreef: zij is niet jou. En die middelbare school is echt nog lang niet. Jouw angst is niet de hare en mag dat niet zijn, haar angst is van haar en niet van jou. Hoe lullig en pijnlijk ook, je kunt het niet van haar overnemen. Dus leren ieders angst bij de juiste persoon te houden, lijkt me heel zinvol. Want elkaar aanvoelen is handig, maar elkaars gevoel overnemen is niet goed. En de enige van wie ze op dat vlak kan leren, ben jij.

_horizon_ vrijdag 13 januari 2023 om 21:03

Kan je een oppas thuis inschakelen voor die twee middagen? Zodat je wel kan werken, en ze niet naar een BSO hoeft?

(Ik ga er trouwens vanuit dat je al met de BSO hierover hebt gesproken. Want dat is natuurlijk stap 1..)

krakje vrijdag 13 januari 2023 om 21:29

Ik heb een zoon van bijna 13 die nog steeds na een halve intake wacht op begeleiding. Hij werd ruim anderhalf jaar niet erkend met deze klachten omdat een begeleidster alles bagatelliseer. Heeft me echt 5 jaar van mijn leven gekost aan stress en frustratie.

Het zelf naar school fietsen was daardoor niet meteen mogelijk in de brugklas (,en dat had ik ook al jaren aan zien komen): ik zag daar heel erg tegenop maar mijn man fietste gewoon mee en haalde hem op, en samen hebben ze het afgebouwd. Inmiddels lukt dat wel.

We worden nog steeds enorm veel geclaimd, dus ik snak naar goede begeleiding. Ik kan niet eens ff de hond in mijn eentje uitlaten als mijn man niet thuis is: dan wil hij per se mee, ook al is het veel te laat.

Het enige dat ik kan zeggen is dat je kind steun nodig heeft, en je je niet te veel door anderen moet laten aanpraten dat jij de situatie in stand houdt.
Laat het verleggen van grenzen over aan deskundigen: wees zelf de veilige en altijd betrouwbare basis.

We hebben in de familie gezien dat een neefje met dit soort klachten zich veel te lang moest "vermannen". Dat heeft bij hem tot permanente uitval geleid: hij is rond zijn 14e gecrasht thuis komen te zitten en het is niet meer gelukt om school af te maken.

Ik hoop dat mijn zoon met goede erkenning en begeleiding wel met plezier terug gaat kijken op een leuke middelbare schooltijd. Ondanks zijn angsten thuis, zijn we heel trots wat hem zelf allemaal wel lukt.

Star⁴ vrijdag 13 januari 2023 om 21:36

Noekie-Noek schreef: ↑
12-01-2023 17:06
Helaas is dit bij een angststoornis wel de methide. Hoe meer je het ontwijkt, hoe heftiger het wordt weet ik helaas uit ervaring.
De angsten groeien en breiden zich steeds verder uit.

Welke hulp hebben jullie nu? Wat zijn de adviezen die jullie krijgen?

Is ook echt, toe maar.

Noekie-Noek vrijdag 13 januari 2023 om 22:34

Star⁴ schreef: ↑
13-01-2023 21:36
Is ook echt, toe maar.

?

Velisval zaterdag 14 januari 2023 om 13:17

Vandaag ook weer moeite met haar zaterdag hobby. Huilen, buikpijn, spanning. Toch doorgezet en ze is er nu heen. Maar lastig is het wel. In overleg met de orthopedagoog besloten de opvang zelf en door oma te laten doen. Volgens haar zit ze nu zo hoog in de spanning, dat er geen ruimte is om dingen te proberen of te oefenen, en is het toch zaak om een beetje druk van de ketel te halen.
Buiten de dingen die ze spannend vindt, is ze wel erg vrolijk thuis. Maar oh wat een angsten heeft ze.

Velisval zaterdag 14 januari 2023 om 13:21

We hebben deze situatie overigens zo’n 2,5 jaar geleden ook gehad, zonder aanwijsbare oorzaak. Dat is langzaamaan vanzelf weer beter geworden. Altijd een angstig meisje maar die extreme paniek en angst werd wel weer minder, ik hoop dat dat nu ook weer gaat gebeuren.

Actieve topics