Kinderen
alle pijlers
Kind naar basisschool. Mama onzeker?
donderdag 18 juni 2020 om 11:40
Blehh, wat voel ik mij verdrietig!
Mijn kleine manneke is naar de basisschool gegaan sinds een paar weken. Van te voren leek mij dit zo'n fijn moment. Tijd voor mijzelf en voor mijn dochtertje van 1.
Maar nu zoon op school zit vind ik het helemaal niet leuk. Ik mis hem ontzettend. Zijn knuffels, hoe lekker die kan spelen, het lekker kletsen samen over van alles. Eigenlijk de kleine dingen, het is zo stil in huis.. En ik weet het, ze moeten naar school en het hoort erbij. Ze zijn smiddags alweer thuis maar toch vind ik het behoorlijk saai.
Zoon vind het leuk op school, alhoewel het wel een verlegen mannetje is wat niet zo snel vriendjes maakt. Het maakt mij behoorlijk onzeker. Heb al met de juf gesproken, hij doet het goed op school. Maar speelt voornamelijk alleen.
Je wilt het gewoon goed doen voor je kleine mannetje die nu naar de 'grote' school gaat.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Berichtjes zoals stel je niet aan of iets dergelijks heb ik niet zoveel aan
.
Mijn kleine manneke is naar de basisschool gegaan sinds een paar weken. Van te voren leek mij dit zo'n fijn moment. Tijd voor mijzelf en voor mijn dochtertje van 1.
Maar nu zoon op school zit vind ik het helemaal niet leuk. Ik mis hem ontzettend. Zijn knuffels, hoe lekker die kan spelen, het lekker kletsen samen over van alles. Eigenlijk de kleine dingen, het is zo stil in huis.. En ik weet het, ze moeten naar school en het hoort erbij. Ze zijn smiddags alweer thuis maar toch vind ik het behoorlijk saai.
Zoon vind het leuk op school, alhoewel het wel een verlegen mannetje is wat niet zo snel vriendjes maakt. Het maakt mij behoorlijk onzeker. Heb al met de juf gesproken, hij doet het goed op school. Maar speelt voornamelijk alleen.
Je wilt het gewoon goed doen voor je kleine mannetje die nu naar de 'grote' school gaat.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Berichtjes zoals stel je niet aan of iets dergelijks heb ik niet zoveel aan
.
donderdag 18 juni 2020 om 11:42
Niet herkenbaar. Mijn zoontje is ook sinds vorige week écht naar school (in plaats van die paar dagen per week) en ik vind het heerlijk dat ik mijn kind af en toe niet in huis heb en dat hij met nieuwe verhalen thuis komt en mensen ontmoet. Hij is ook verlegen en vond het héél spannend. Hij heeft een crush op een meisje en ik heb geen idee in hoeverre dat wederzijds is, maar we hebben het dus wel eens over haar.
Ik denk dat je er wel weer aan went. En/of meer gaan doen met je jongste. Of andere dingen gaan doen voor jezelf zodat het minder saai voelt.
Ik denk dat je er wel weer aan went. En/of meer gaan doen met je jongste. Of andere dingen gaan doen voor jezelf zodat het minder saai voelt.
donderdag 18 juni 2020 om 11:48
Als hij het leuk vindt, is het toch prima? Nu moet jij alleen nog verzinnen wat je gaat doen om het voor jezelf leuk te maken! Misschien kan je wat meer gaan ondernemen met je dochtertje? Je kan nu veel makkelijker gaan zwemmen, bijvoorbeeld. In je eentje, of bij ouder-kind zwemles. Of kijk eens naar andere clubjes in de buurt.
donderdag 18 juni 2020 om 11:50
Jawel. Ik heb een baan voor drie dagen in de week. Werk ook om de week in het weekend (zorgsector) dus ben doordeweeks soms wat meer thuis.
Werk op dit moment 24 uur.
Moet ook even wennen aan al die toestand ivm corona. Enorm hectisch geweest op het werk. Nu is het een heel stuk rustiger op het werk, én zoon naar school is niet zo'n lekkere combi denk ik.
Werk op dit moment 24 uur.
Moet ook even wennen aan al die toestand ivm corona. Enorm hectisch geweest op het werk. Nu is het een heel stuk rustiger op het werk, én zoon naar school is niet zo'n lekkere combi denk ik.
donderdag 18 juni 2020 om 11:50
Eigenlijk wel ja. Maar dat mag. Blijf er vooral niet in hangen!
donderdag 18 juni 2020 om 11:51
Haha ik vind het wel lief van je. Ik herken het helemaal niet verder. Ik was dolblij dat mijn dochter eindelijk naar school mocht, vooral voor haar. Wat een fantastishe nieuwe wereld.
Ik kan het me nog wel herinneren dat ik toen ze met 1 jaar voor het eerst naar de crèche ging wij er heel erg aan moesten wennen dat we bijvoorbeeld niet wisten wat ze op haar brood gehad had, of wat ze gedaan had die dag. Is jouw zoontje tot nu toe alleen maar thuis geweest?
Ik kan het me nog wel herinneren dat ik toen ze met 1 jaar voor het eerst naar de crèche ging wij er heel erg aan moesten wennen dat we bijvoorbeeld niet wisten wat ze op haar brood gehad had, of wat ze gedaan had die dag. Is jouw zoontje tot nu toe alleen maar thuis geweest?
donderdag 18 juni 2020 om 11:51
donderdag 18 juni 2020 om 11:52
Dankjewel voor je nuttige bijdrage. Hennie
donderdag 18 juni 2020 om 11:54
Moemoe64 schreef: ↑18-06-2020 11:51Waar ik woon gaan bijna alle kinderen naar school wanneer ze 2,5j zijn.
Ik vond het bij mijn eigen kinderen ook de eerste dagen heftig, en bij mijn kleinkinderen ook.
Maar dit duurde echt maar enkele dagen.
Ga er dus vanuit dat 4-jarigen al veel zelfstandiger zijn TO!
En echt; het komt goed.
Ooh, jawel. Het komt ook echt wel goed. Heb geen twijfels over school ofzo! Maar moet waarschijnlijk even wennen aan dit nieuwe ritme. En daar ben ik helaas niet zo goed in heb ik de afgelopen 20 jaar gemerkt haha.
donderdag 18 juni 2020 om 11:55
Ik herken het hoor!
Ik moest steeds weer wennen als er een kind van mij naar school ging. Ik heb ze gewoon graag om me heen. En je sluit een intensieve periode af met je kind die nooit meer terug komt.
Zorgen maakte ik mij niet. En dat is bij jou ook niet nodig als je kind graag naar school gaat.
Geef het de tijd en focus je op je dochter. Die tijd met haar samen is ook veel waard!
Ik moest steeds weer wennen als er een kind van mij naar school ging. Ik heb ze gewoon graag om me heen. En je sluit een intensieve periode af met je kind die nooit meer terug komt.
Zorgen maakte ik mij niet. En dat is bij jou ook niet nodig als je kind graag naar school gaat.
Geef het de tijd en focus je op je dochter. Die tijd met haar samen is ook veel waard!
donderdag 18 juni 2020 om 11:57
Wat een aannames weer. Net alsof je je kind alleen mist als je een thuisblijfmoeder bent.forumfossiel schreef: ↑18-06-2020 11:45Zoek een baan of vrijwilligerswerk voor 2 of 3 dagen ( ochtenden) in de week. Dan draait je leven niet meer om de kinderen, wordt zowel hun als jouw wereld wat groter en ben je minder gefocust op het missen.
donderdag 18 juni 2020 om 12:01
Als je niks nuttigs te melden hebt zeg dan ook niks alsjeblieft. Zie je mij ergens schijven dat ik niet blij ben voor zoon? Ik vind het heel leuk dat hij naar school gaat en zijn wereld groter word. Alleen ik zelf vind het lastiger dat ik hem wat meer moet loslaten.
Iedereen is hier anders in. Ik heb hier last van. Jij hebt waarschijnlijk weer andere problemen.
donderdag 18 juni 2020 om 12:03
watdachtjehiervan schreef: ↑18-06-2020 11:55Ik herken het hoor!
Ik moest steeds weer wennen als er een kind van mij naar school ging. Ik heb ze gewoon graag om me heen. En je sluit een intensieve periode af met je kind die nooit meer terug komt.
Jaa, precies. Met die laatste regel sla je de spijker op zijn kop!! Dankjewel
Zorgen maakte ik mij niet. En dat is bij jou ook niet nodig als je kind graag naar school gaat.
Geef het de tijd en focus je op je dochter. Die tijd met haar samen is ook veel waard!
donderdag 18 juni 2020 om 12:05
Mijn zoontje wordt binnenkort 4 en gaat na de zomervakantie naar groep 1. Zoals ik er nu in sta heb ik daar heel veel zin in en hij ook. Maar hij vindt de kdv ook superleuk, dat scheelt. Maar ongetwijfeld zal ik het tegen die tijd ook spannend vinden hoor. Niet zozeer voor mezelf, lijkt me wel fijn om mn handen meer vrij te hebben. Maar hoe zal hij het gaan doen. Is best normaal denk ik, gaat ongetwijfeld vanzelf wennen 
donderdag 18 juni 2020 om 12:05
Het is te begrijpen hoor!
Dat hij meestal alleen speelt zegt niets, jongste kleuters doen dat allemaal in het begin. In de loop van dat eerste jaar gaan ze meer en meer echt samenspelen, de één wat eerder dan de ander.
Zolang hij het leuk heeft lekker laten gaan.
Probeer een invulling te geven aan deze uren, iets dat je aandacht vraagt, waar je energie van krijgt.
En ook deze gevoelens gaan weer, het went echt wel.
Dat hij meestal alleen speelt zegt niets, jongste kleuters doen dat allemaal in het begin. In de loop van dat eerste jaar gaan ze meer en meer echt samenspelen, de één wat eerder dan de ander.
Zolang hij het leuk heeft lekker laten gaan.
Probeer een invulling te geven aan deze uren, iets dat je aandacht vraagt, waar je energie van krijgt.
En ook deze gevoelens gaan weer, het went echt wel.
donderdag 18 juni 2020 om 12:08
Ik mis mijn kinderen niet als ik aan het werk ben, maar als ik thuis ben en vrij heb dan wel.watdachtjehiervan schreef: ↑18-06-2020 11:57Wat een aannames weer. Net alsof je je kind alleen mist als je een thuisblijfmoeder bent.
Dus ik zeg helemaal niet dat alleen thuisblijfmoeders hun kinderen missen, maar dat afleiding zoeken in iets door voor jezelf buitenshuis dat missen kan verminderen.
Na het lezen van meerdere posts van TO moet ik mijn reactie bijstellen naar: “ Je hebt gewoon even tijd nodig om te wennen aan de nieuwe situatie. Komt vanzelf en dan kun je ook genieten van extra tijd en ruimte
voor je andere kind.
donderdag 18 juni 2020 om 12:19
Weet je TO; opvoeden is een proces van steeds weer een beetje loslaten.
En dat gaat niet alleen over voor het eerst naar school.
Het gaat ook over bv de eerste keer bij een vriendje blijven logeren.
Ook de eerste keer dat kinderen alleen op kamp gaan.....
en later: de eerste keer dat ze uitgaan.
Elke keer weer moet je je kind een beetje meer loslaten en ja; dat doet pijn.
Toen mijn oudste kind het huis verliet heb ik ook dagenlang tranen met tuiten gehuild hoor.
Bij kind 2 ook, en toen mijn jongste het 'nestje' verliet voelde het alsof ik in een zwart gat beland was.
Maar: ik wist dat mijn kinderen die keuze zelf gemaakt hadden en dat ze gelukkig waren.
En dat zijn ze nog steeds!
Intussen enkele kleinkinderen en ja; telkens er ééntje voor het eerst naar school gaat heb ik het er nog lastig mee.
Toch is dat het leven TO. Loslaten-loslaten-loslaten!
Veel sterkte
En dat gaat niet alleen over voor het eerst naar school.
Het gaat ook over bv de eerste keer bij een vriendje blijven logeren.
Ook de eerste keer dat kinderen alleen op kamp gaan.....
en later: de eerste keer dat ze uitgaan.
Elke keer weer moet je je kind een beetje meer loslaten en ja; dat doet pijn.
Toen mijn oudste kind het huis verliet heb ik ook dagenlang tranen met tuiten gehuild hoor.
Bij kind 2 ook, en toen mijn jongste het 'nestje' verliet voelde het alsof ik in een zwart gat beland was.
Maar: ik wist dat mijn kinderen die keuze zelf gemaakt hadden en dat ze gelukkig waren.
En dat zijn ze nog steeds!
Intussen enkele kleinkinderen en ja; telkens er ééntje voor het eerst naar school gaat heb ik het er nog lastig mee.
Toch is dat het leven TO. Loslaten-loslaten-loslaten!
Veel sterkte
