Kind wordt ineens genegeerd

20-01-2023 21:27 45 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kind zit al een tijdje op een sport. Daar heeft ze een leuk meisje gevonden waar ze het goed mee kan vinden.

Sinds de vakantie voorbij is, is er een ander kind in de groep erbij gekomen waar dat meisje veel mee omgaat. Nu ziet dat meisje mijn kind niet meer staan. Ze zegt niks meer tegen mijn kind en wordt echt genegeerd. Mijn kind heeft er echt last van. Ze wil liever niet meer naar de sport gaan en is na afloop ook verdrietig omdat ze wordt genegeerd door dat meisje. Als ze iets tegen dat meisje zegt antwoord ze niet meer terug.

Wat moeten we hier nu mee doen? Ik vind het heel sneu voor haar.
Ik zou het wel bij de trainer aangeven maar dan met de insteek dat je het wil checken en het meer bij onzekerheid van je dochter wil houden dan direct beschuldigend te worden.
Ik heb jarenlang meisjes gecoacht tot 14 jaar en het is een kleine moeite (maar met een groot effect) om onzekere meisjes (en pestgedrag) een beetje in de gaten te houden.
Zo vaak gezien dat bijvoorbeeld meisjes na de training samen naar huis fietsen en er ineens een meisje niet mee mag fietsen. Niet ok en ik was blij als ik dit soort dingen hoorde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dochter had dat met meisje op school. Dat ging van negeren naar buitensluiten en andere vriendinnen van dochter opstoken. Met dochter over vriendschap gesproken en wat echte vrienden zijn.

Bij teamsport zou ik zeker ook trainer inlichten, want dat beinvloed ook het team en samenspel. Andere situatie: dochter werd sociaal wel betrokken, maar in het veld werd de bal weinig naar haar gespeeld. Dochter was nieuw in dit team waar kinderen al heel lang samen speelden. Dochter trok zelf haar mond open (Ze was toen 8 jaar) en de trainer had het ook opgemerkt en besproken.
2020Suzuki schreef:
20-01-2023 21:58
Hou op zeg.. pfff... dat gepap en ge-bemoei van die ouders tegenwoordig met hun prinsjes en prinsesjes.
Laat die kinderen het zelf uitzoeken. En maak je eigen kind weerbaar. Teleurstelling, ook in andere mensen, is onderdeel van het leven.
Heb jij zelf kinderen?
anoniem_65e9b0826cfac wijzigde dit bericht op 21-01-2023 08:46
0.44% gewijzigd
fryskefaam schreef:
20-01-2023 22:24
Nou ik ben in principe helemaal niet van het bemoeien maar iemand anders doelgericht negeren vind ik niet iets wat hoort in een team oid, het geeft een hele nare sfeer. Ik vind dat zo'n meisje daar best op aangesproken mag worden. Zou ik niet zelf doen maar ik denk wel dat ik de trainer even in zou seinen, helemaal als mijn kind daarom niet meer naar sport wil.

Met dat ander kind geen besties meer wil zijn kun je niks natuurlijk.

Edit: ligt wel ook aan de leeftijd, boven de 11/12 zou ik me er sowieso niet meer mee bemoeien.
Dit lijkt mij een zinvol advies.
Alle reacties Link kopieren Quote
BlaBla schreef:
21-01-2023 08:44
Heb jij zelf kinderen?
Ja een zoon van 17. En ook bij jongens komt dit voor. Je kunt je kind aanhoren, er voor hem of haar zijn, maar ook leren dat dit helaas voorkomt. Je kunt andere mensen niet veranderen. Hierdoor leert hij hopelijk andere mensen beter inschatten en wellicht andere keuzes te maken in wie echte vrienden zijn.

Dat is mijns inziens wat je als ouder mee kunt geven. Wat wil je dan; je kind zijn/haar hele leven aan het handje blijven houden? Als iemand anders gemeen doet, of gaat negeren, verhaal gaan halen? Daar maak je dingen alleen maar erger en groter van. Plus het kind leert niet voor zichzelf opkomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
En daarmee creëer je het verwende prinsjes en prinsessen gedrag. Dat kinderen gaan denken overal recht op te hebben.
Denk aan Glennis Grace.
Ik denk dat een kind van 7 zeker nog bij de hand mag worden genomen door dit als ouder kenbaar te maken bij een trainer of juf/ meester. Daarmee creëer je geen prinsjes of prinsesjes. Nare benamingen die te pas en te onpas gehanteerd worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
2020Suzuki schreef:
21-01-2023 10:35
En daarmee creëer je het verwende prinsjes en prinsessen gedrag. Dat kinderen gaan denken overal recht op te hebben.
Denk aan Glennis Grace.
Hou toch op, dat kind is 7 joh. Op sommige momenten moet je een kind ondersteunen en voor hem/haar opkomen, dat heeft niks te maken met het creëren van prinsjes en prinsesjes.
2020Suzuki schreef:
21-01-2023 10:35
En daarmee creëer je het verwende prinsjes en prinsessen gedrag. Dat kinderen gaan denken overal recht op te hebben.
Denk aan Glennis Grace.
Glennis Grace is eerder die andere griet die de dochter vn TO totaal aan het buitensluiten is
Alle reacties Link kopieren Quote
smulrol schreef:
21-01-2023 12:33
Glennis Grace is eerder die andere griet die de dochter vn TO totaal aan het buitensluiten is
Huh? Glennis Grace is/was een moeder die verhaal kwam halen omdat ze vond dat haar kind onheus bejegend was.
Wat zie jij daarvan bij dat andere meisje terug?

En jouw benaming van ´die andere griet´ bij een meisje van 7 vind ik ook zorgelijk. Weet jij veel wat er bij dat meisje speelt?
Het zijn kinderen. Laat gaan. Morgen spelen ze wellicht weer met elkaar. Of niet. Maakt ook niet uit.
Alle reacties Link kopieren Quote
2020Suzuki schreef:
21-01-2023 13:15
Huh? Glennis Grace is/was een moeder die verhaal kwam halen omdat ze vond dat haar kind onheus bejegend was.
Wat zie jij daarvan bij dat andere meisje terug?

En jouw benaming van ´die andere griet´ bij een meisje van 7 vind ik ook zorgelijk. Weet jij veel wat er bij dat meisje speelt?
Het zijn kinderen. Laat gaan. Morgen spelen ze wellicht weer met elkaar. Of niet. Maakt ook niet uit.
Ik vind zeker ook wel wat te zeggen voor jouw “bemoei je niet overal mee” houding, en ja, als je dit al teveel doet denk ik dat dat voor een kind niet goed is, maar niet in de zin van prinsesjesgedrag maar meer qua onzekerheid dat een kind later zelf niks aankan. Met Glennis Grace heeft dit wat mij betreft helemaal niks te maken. Tja, in de zin dat je dat soort agressieve gedrag van je ouders overneemt. Maar dat staat hier los van.

Ik ben het echt niét eens met het “ach wat boeit dat nou het zijn kinderen, morgen speelt ze weer met een ander”-argument. Sorry, maar dan neem je de emoties van je kind echt niet serieus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou de Glennis in mezelf wel een beetje moeten onderdrukken ;), arm kind.
Buster schreef:
21-01-2023 16:30
Ik zou de Glennis in mezelf wel een beetje moeten onderdrukken ;), arm kind.
Ik ook hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Charlie591 schreef:
21-01-2023 14:43

Ik ben het echt niét eens met het “ach wat boeit dat nou het zijn kinderen, morgen speelt ze weer met een ander”-argument. Sorry, maar dan neem je de emoties van je kind echt niet serieus.
Nee ik neem inderdaad ieder pijntje en verdrietje van een kind van 7 niet te serieus. Tenzij er echt iets ernstigs of grensoverschrijdends gebeurd natuurlijk. Maar een vriendinnenruzietje zou ik niet te groot maken. Dat is het leven, kus erop en door.
Moiren schreef:
21-01-2023 07:30
Didactische skills gaan over hoe iets aan te leren. Je zal vast pedagogische skills bedoelen.
Ik zou coach dochter er wel even attent op maken. Niet om de vriendschap te laten herstellen, maar om dochter erbij (het teamgebeuren) te betrekken.
Oeps, je hebt gelijk 😅 ik bedoel pedagogisch inderdaad.
Alle reacties Link kopieren Quote
2020Suzuki schreef:
21-01-2023 17:48
Nee ik neem inderdaad ieder pijntje en verdrietje van een kind van 7 niet te serieus. Tenzij er echt iets ernstigs of grensoverschrijdends gebeurd natuurlijk. Maar een vriendinnenruzietje zou ik niet te groot maken. Dat is het leven, kus erop en door.
Voor de team geest zou ik de coach inlichten...
Daarnaast zou ik voor ieder verdrietje, hoe klein ook, mijn kind en kus geven en weer door. Ook al zijn dat honderd verdrietjes over hetzelfde onderwerp. ...
Als advies zou ik mijn kind meegeven: probeer het meisje zelf aan te spreken dat dit gedrag echt niet kan. Lukt dat niet ( omdat je niet durft, omdat ze wegrent of welke reden dan ook) probeer dan andere contacten te leggen. Lukt dat ook niet ( om welke reden dan ook) dan heb je alles geprobeerd en mag je van mij naar een andere school/sport/hobby/klas...
Als je alles hebt geprobeerd binnen je kunnen ( het is wel een kind van 7) dan is het vrij schadelijk om steeds op een plek te moeten terugkomen waar je je onwelkom voelt...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb nu hetzelfde met mijn dochter, maar dan op school. Ze is 8 en mag de laatste tijd vaak niet meedoen. Daar over praten en het ook aangeven bij de meester werkt wel wat. Ik merk dat kinderen op deze leeftijd erg verschillend zijn in hun sociale gedrag. Wisselen van vriendjes, iemand een tijdje negeren, een afspraakje op het laatste moment afzeggen, bij een aantal kinderen zie je dat veel. Dat is op zich normaal, want kinderen zijn erg op zichzelf en hun behoefte in het nú gericht. Het is aan opvoeders (ouders en leraren) om dat bij te sturen, maar lang niet allemaal vinden ze dat nodig. Kinderen moeten het zelf oplossen, zo zijn ze nu eenmaal..

Helaas zal je dochter deze mensen blijven tegenkomen in haar leven. Je kunt haar, zoals je al doet, laten weten dat het niet aan haar ligt, en helpen positieve sociale ervaringen op te doen. Melden bij de docent kun je doen, maar als het tijdelijk is en de sfeer tijdens het sporten zelf ok is dan doet hij hier misschien niets mee/aan. Het blijft ook lastig, want kun je sociaal gedrag afdwingen? Het is geen leuke leerschool, maar zo is het leven helaas.

Overigens denk ik dat kinderen die juist zelf sociaal zijn en veel waarde hechten aan vriendschappen degene die hier het meeste last van hebben. Zij trekken zich het meeste aan en balen duidelijk van zo'n situatie. Helaas geeft het de vriendjes die de aandacht onthouden een soort macht. Ze zijn gewild en andere kinderen doen moeite voor hen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap heel goed dat je dit lastig vindt om te zien bij je dochter. Wat sneu zeg. Dat zijn de harde lessen van het leven, leuk is echt anders. Ik vind het ook pestgedrag en zeker niet acceptabel. Glennis heeft natuurlijk meer gedaan dan een gesprek aangaan om op te komen voor haar kind.
Als het echt een vervelende situatie is voor haar en ze nog maar kort daarheen hoeft, zou ik persoonlijk vragen of ze helemaal niet meer wilt gaan. Als het zo onprettig is voor haar, mag dat best de grens voor haar zijn. Ik heb wel geleerd dat goed naar je eigen gevoel en grens luisteren je zelf heel goed doet en zelfvertrouwen geeft. Nee zeggen tegen een ander/iets vervelends, is ja zeggen tegen jezelf!
Alle reacties Link kopieren Quote
2020Suzuki schreef:
21-01-2023 10:35
En daarmee creëer je het verwende prinsjes en prinsessen gedrag. Dat kinderen gaan denken overal recht op te hebben.
Denk aan Glennis Grace.
Door kinderen niet te corrigeren normaliseer je dit gedrag. Leeftijdsgenootjes negeren is geen normaal gedrag.

Je moet je kinderen weerbaar maken, maar anderzijds kan het geen kwaad kinderen te leren om te kijken naar elkaar, en dat negeren gewoon erg naar is.

Ik ben er ook van overtuigd dat dit soort gedrag in de kindertijd zich door kan zetten als er niet over gesproken wordt. Dan worden het pestkoppen met alle - schadelijke - gevolgen van dien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn ervaring is , niet mee bemoeien. Kind troosten en naar haar luisteren maar niet groter maken, en niet willen oplossen. Kinderen kunnen soms zo hard zijn. Misschien zijn er nog wel meer leuke kinderen die ze nu beter kan leren kennen. Soms zijn ouders er te druk mee en de volgende dag spelen ze ineens weer samen en is er niks meer aan de hand.
Hier ook wel eens gehad, kreeg allerlei appjes en telefoon van een moeder, terwijl de meisjes het zelf al weer hadden goed gemaakt.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven