Kinderen
alle pijlers
Kind ziekig en je werk.
dinsdag 1 april 2008 om 19:04
Ik heb vanochtend twee kinderen naar school gestuurd waarvan tenminste één kwakkelig was. Als ik vrij was geweest had ik die thuis gelaten.
Moeilijk om de afweging te maken tussen thuishouden en naar school laten gaan. Zo vaak zijn ze niet doodziek tenslotte. In dat geval is het duidelijk, thuisblijven, maar wat doe je in die onduidelijke gevallen? Het werk roept, wegblijven betekent dat heel wat mensen voor niks komen.
Laat je je kind thuis zodra hij zelf aangeeft dat 'ie ziek is, of laat je hem proberen? Zou je je kind bij een oppas laten als hij wat kwakkelig is? -in mijn geval geen optie: ik héb die niet-
Ik ben benieuwd.
Moeilijk om de afweging te maken tussen thuishouden en naar school laten gaan. Zo vaak zijn ze niet doodziek tenslotte. In dat geval is het duidelijk, thuisblijven, maar wat doe je in die onduidelijke gevallen? Het werk roept, wegblijven betekent dat heel wat mensen voor niks komen.
Laat je je kind thuis zodra hij zelf aangeeft dat 'ie ziek is, of laat je hem proberen? Zou je je kind bij een oppas laten als hij wat kwakkelig is? -in mijn geval geen optie: ik héb die niet-
Ik ben benieuwd.
dinsdag 1 april 2008 om 19:10
Ik ben altijd op mijn gevoel afgegaan, en ook wel eens op mijn werk gebeld dat hij ziek was en ik hem moest komen halen (fout gevoel gehad). Ooo wat voelde ik me dan een slechte moeder. Gelukkig is hij nu wat ouder en kan hij kwakkelend wel alleen zijn, laatst was hij echt ziek en toen heb ik vrij genomen. Hij is nu dan wel een echte puber maar ook pubers willen vertroeteld worden als ze echt ziek zijn.
dinsdag 1 april 2008 om 19:10
Hallo,
voor die situaties bestaat er toch zoiets als kortdurend zorgverlof?
Of misschien zelfs calamiteitenverlof.
En als ik moest kiezen tussen een ziek kind en mensen die eventueel voor niks naar m'n werk komen wist ik het wel......
Even googelen op kortdurend zorgverlof, en je kunt een hoop info vinden.
voor die situaties bestaat er toch zoiets als kortdurend zorgverlof?
Of misschien zelfs calamiteitenverlof.
En als ik moest kiezen tussen een ziek kind en mensen die eventueel voor niks naar m'n werk komen wist ik het wel......
Even googelen op kortdurend zorgverlof, en je kunt een hoop info vinden.
dinsdag 1 april 2008 om 19:24
Grappig dat dit onderwerp niet vaker ter sprake komt hier op het forum ik snap namelijk niet hoe andere werkenden ouders dit regelen. Ik heb de luxe dat ik ouders heb die vaak kunnen inspringen. Maar wat doe je als je dat niet hebt? Op mijn werk wordt hier nooit over gesproken. Ik vermoed echter dat heel veel ouders zich ziek melden als hun kind ziek is. Een collega is hier wel heel eerlijk over en zegt het als ze niet komt omdat haar kind ziek is. Ik weet niet of zij hier speciaal verlof voor krijgt. Het commentaar van de overige collega's is in deze situatie dan enorm en als ik heel eerlijk ben baal ik zelf ook stevig als zij er weer niet is (gebeurd vaak) zodat ik nog harder moet werken omdat ik een gedeelte van haar werk erbij moet doen! Maar hoe zij het anders op zou moeten lossen weet ik ook niet. Het is een moeilijke situatie.
Ik stuur mijn zoontje in twijfel gevallen trouwens wel altijd naar school en zeg dan tegen de juf dat ze me altijd mag bellen. Negen van de tien keer gaat dit goed. Ik hoop hem hiermee te leren dat je je niet voor elk wissewasje ziek moet melden.
Ik stuur mijn zoontje in twijfel gevallen trouwens wel altijd naar school en zeg dan tegen de juf dat ze me altijd mag bellen. Negen van de tien keer gaat dit goed. Ik hoop hem hiermee te leren dat je je niet voor elk wissewasje ziek moet melden.
dinsdag 1 april 2008 om 19:34
Ik heb vrijwilligerswerk dus op dit moment is het geen probleem om vrij te nemen als er eentje ziek is. Dat ik er moeite mee heb om klanten voor niks te laten komen .. maar ja, als het echt moet dan neem ik vrij. Sinds oktober zou dat dan met vandaag twee keer zijn geweest voor zieke kinders.
Ik heb drie kinderen dus het kan ineens aardig aantikken -ze worden altijd na elkaar ziek en niet tegelijkertijd-
Op dit moment dus niet zo'n probleem maar ik zie best wel op tegen echt werk en werkgevers die helemaal niet zitten te wachten op een moeder met ziek kroost.
Ik heb drie kinderen dus het kan ineens aardig aantikken -ze worden altijd na elkaar ziek en niet tegelijkertijd-
Op dit moment dus niet zo'n probleem maar ik zie best wel op tegen echt werk en werkgevers die helemaal niet zitten te wachten op een moeder met ziek kroost.
dinsdag 1 april 2008 om 19:45
Als mijn kinderen écht ziek zijn, neemt één van ons vrij (inderdaad kan dat zorgverlof zijn). We kijken dan voor wie van de twee het minst vervelend is om niet op het werk te verschijnen. Komt heel weinig voor. Ik hou mijn kinderen ook niet voor ieder wissewasje thuis. Ga zelf ook werken als ik niet echt ziek ben, dus die mentaliteit wil ik ze graag bijbrengen. Het is ook wel eens voorgekomen dat de oppas belde of zoonlief die middag op de bank mocht blijven bij haar ipv naar school. Ook prima, dan laat ik de inschatting aan haar over en bel zelf even naar school. Eigenlijk is het, nu ik er zo over nadenk, telkens weer een momentopname.
Overigens, Mamzelle; ik heb nog nooit meegemaakt dat een werkgever vervelend reageerde als ik eens iets moest omzetten qua werkafspraken of helemaal een dag thuis moest blijven voor de kinderen. Als je nou om de haverklap iets zou hebben... Volgens mij kunnen de meeste leidinggevenden zich best verplaatsen in een situatie.
Overigens, Mamzelle; ik heb nog nooit meegemaakt dat een werkgever vervelend reageerde als ik eens iets moest omzetten qua werkafspraken of helemaal een dag thuis moest blijven voor de kinderen. Als je nou om de haverklap iets zou hebben... Volgens mij kunnen de meeste leidinggevenden zich best verplaatsen in een situatie.
dinsdag 1 april 2008 om 19:54
Mijn kind moet wel heel erg ziek zijn wil ik hem thuishouden, maar gelukkig is hij dat niet vaak. Hij heeft wel vaak dingetjes, maar dat zijn dan zaken als een operatie of een ziekenhuisonderzoek ofzo, en dat weet ik ruim vantevoren en dan regel ik gewoon vooraf al het aantal dagen dat ik nodig denk te hebben.
En op de een of andere manier wacht mijn zoon ook altijd tot de avond met ziek worden, dus ik zit wel vaak 's avonds ineens bij de huisartsenpost. Meestal sein ik dan al mijn leidinggevende in, en geef dan aan dat de kans bestaat dat ik de volgende dag dus moet thuisblijven. Maar dat is eigenlijk nog nooit gebeurd, meestal kan hij dan de volgende dag wel gewoon naar de creche (nu dus school).
Wat ik wel regelmatig doe is wat later beginnen of juist wat eerder weggaan, dus een beetje schuiven met uren, als ik het idee heb dat hij kwakkelig is. Da's vaak genoeg om ervoor te zorgen dat hij snel weer boven jan is.
En op de een of andere manier wacht mijn zoon ook altijd tot de avond met ziek worden, dus ik zit wel vaak 's avonds ineens bij de huisartsenpost. Meestal sein ik dan al mijn leidinggevende in, en geef dan aan dat de kans bestaat dat ik de volgende dag dus moet thuisblijven. Maar dat is eigenlijk nog nooit gebeurd, meestal kan hij dan de volgende dag wel gewoon naar de creche (nu dus school).
Wat ik wel regelmatig doe is wat later beginnen of juist wat eerder weggaan, dus een beetje schuiven met uren, als ik het idee heb dat hij kwakkelig is. Da's vaak genoeg om ervoor te zorgen dat hij snel weer boven jan is.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 1 april 2008 om 20:34
Ik denk dat als je twijfelt of je thuis moet blijven, het dan niet direct echt nodig is. Als je kind echt goed ziek is, dan twijfel je niet, voel je je hooguit schuldig tegenover klanten die je af moet bellen of je collega's.
Het is hier met een kind van 3,5 nog niet vaak voorgekomen dat ik onverwacht thuis moest blijven. Ben geloof ik 2 keer gebeld door het kinderdagverblijf maar dat was twee keer rond 16 uur en dan ga ik hem gewoon ophalen. Mijn vriend is ook weleens gegaan.
Als zoon echt ziek is dan kijken vriend en ik wie er het makkelijkst thuis kan blijven. Of de een doet de ochtend en de ander de middag. Of we schakelen mijn vader in, maar liever niet als zoon ziek is.
Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit echt problematische situaties mee gehad. Ik kan me wel voorstellen dat als je kind regelmatig ziek is, dat het lastig wordt. Ik heb een collega gehad waarvan het kind een maandenlang om de twee weken ziek was en zij dus thuis moest blijven. Dat vond ik sneu voor haar, maar eerlijk gezegd ook voor mezelf en mijn collega's.....
Het is hier met een kind van 3,5 nog niet vaak voorgekomen dat ik onverwacht thuis moest blijven. Ben geloof ik 2 keer gebeld door het kinderdagverblijf maar dat was twee keer rond 16 uur en dan ga ik hem gewoon ophalen. Mijn vriend is ook weleens gegaan.
Als zoon echt ziek is dan kijken vriend en ik wie er het makkelijkst thuis kan blijven. Of de een doet de ochtend en de ander de middag. Of we schakelen mijn vader in, maar liever niet als zoon ziek is.
Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit echt problematische situaties mee gehad. Ik kan me wel voorstellen dat als je kind regelmatig ziek is, dat het lastig wordt. Ik heb een collega gehad waarvan het kind een maandenlang om de twee weken ziek was en zij dus thuis moest blijven. Dat vond ik sneu voor haar, maar eerlijk gezegd ook voor mezelf en mijn collega's.....
dinsdag 1 april 2008 om 20:58
Ik had datzelfde mannetje verleden week naar school gestuurd met een we zien wel. Kreeg hem huilend terug. Vandaar mijn twijfel om tegen zijn ziekzijn in te gaan. Hij klonk voldoende levendig om hem toch maar te sturen en uiteindelijk heeft hij ook de hele dag inclusief lunchpauze op school gezeten. Zonder huilen, wel sip op de terugweg.
Ben blij om te lezen dat er wel meer ouders zijn die bikkels maken van hun kinderen.
Ben blij om te lezen dat er wel meer ouders zijn die bikkels maken van hun kinderen.
dinsdag 1 april 2008 om 22:12
Pfoeh, ik ken alleen moeders van het schoolplein. Vind het toch nogal wat om aan hen te vragen of ze op mijn kind willen passen, als ze al thuis zijn.
Ben gewoon verwend de afgelopen jaren want kon mijn kinderen thuishouden bij een dwarse scheet. En dat zit er simpelweg niet meer in als ik aan het werk ga.
Ben gewoon verwend de afgelopen jaren want kon mijn kinderen thuishouden bij een dwarse scheet. En dat zit er simpelweg niet meer in als ik aan het werk ga.
dinsdag 1 april 2008 om 22:21
Hebben je kinderen geen vriendjes met leuke ouders?
Wij kennen nu de ouders van het vriendinnetje van onze zoon van het kinderdagverblijf. Inmiddels heeft hij daar al twee keer gelogeerd en zij een keer bij ons.
Dat is iets dat moet groeien natuurlijk, dat heeft ook wel een jaar of 2 geduurd. Maar uiteindelijk hebben we er leuke vrienden aan over gehouden en helpen we elkaar ook over en weer met de kinderen.
Het is net als krokusje zegt ook een beetje zelf de situatie creeren. Als er leuke mensen tussen zitten tenminste...
Wij kennen nu de ouders van het vriendinnetje van onze zoon van het kinderdagverblijf. Inmiddels heeft hij daar al twee keer gelogeerd en zij een keer bij ons.
Dat is iets dat moet groeien natuurlijk, dat heeft ook wel een jaar of 2 geduurd. Maar uiteindelijk hebben we er leuke vrienden aan over gehouden en helpen we elkaar ook over en weer met de kinderen.
Het is net als krokusje zegt ook een beetje zelf de situatie creeren. Als er leuke mensen tussen zitten tenminste...
dinsdag 1 april 2008 om 22:33
Ach joh, zo moet je het niet zien. Je kunt vast ook wel eens wat terugdoen. Het moet natuurlijk wel een beetje gelijkwaardig aanvoelen maar het is toch niet bij voorbaat al zo dat je nooit wat terug zou kunnen doen? Als het klikt van beide kanten weten ze jou ook te vinden. Ik denk dat of je alleenstaand bent of niet daar verder niet veel mee te maken heeft.
Nou ja, dit soort dingen zijn ook geen dingen die je van de een op de andere dag 'geregeld' hebt. Maar het is het overwegen waard om te kijken of je in een vriendschap kunt investeren.
Nou ja, dit soort dingen zijn ook geen dingen die je van de een op de andere dag 'geregeld' hebt. Maar het is het overwegen waard om te kijken of je in een vriendschap kunt investeren.
dinsdag 1 april 2008 om 22:37
Hoi Mamzelle,
Hier eigenlijk hetzelfde verhaal als de meesten hierboven: de kids moeten wel echt ziek zijn om thuis te mogen blijven (ik geef toe, hier speelt ook een beetje mee dat het wel "lastig" is als ze ziek zijn, geeft een hoop geregel enzo), niet voor ieder hoestje meteen een dag thuis. Als ik word gebeld door school of naschoolse opvang omdat een van de kids ziek is, dan geldt mijn persoonlijke regel: ik ben in eerste instantie moeder en daarnaast heb ik een baan. Mijn werkgever weet daarvan en gelukkig heb ik een functie waarin dat wel flexibel op te lossen is. Mijn hubbie speelt daar ook een rol in, al hebben we wel duidelijk afgesproken dat ik eerder en meer naar huis ga dan hij (werken bij dezelfde werkgever, hij heeft hogere functie). In de praktijk delen we het alsnog samen, vind ik eigenlijk.
Ook hier geen back-up in de vorm van ouders of schoonouders. Maar weet je, als die er wel zouden zijn (of, zoals Morrie hierboven als suggestie aandraagt, er zijn ouders van vriendjes of vriendinnetjes die eventueel zouden kunnen helpen).... dan is het nog steeds één van MIJN kinderen die (echt) ziek is en dan wil ik daar gewoon bij zijn.
Als één van de kinderen kwakkelt, dan vertroetel ik dat kind op mijn vrije dag wat extra en zorg ervoor dat hij/zij wat meer vitamines binnenkrijgt, op tijd in bed ligt, eigenlijk behandeld wordt als ziek kind (behalve het thuisblijven van school dan) zodat het op de volgende schooldag (en werkdag) weer wat extra weerstand heeft om er tegen aan te gaan.
(Nu heb ik wel het geluk dat mijn kinderen heerlijk gezond zijn en niet vaak ziek zijn)
Hier eigenlijk hetzelfde verhaal als de meesten hierboven: de kids moeten wel echt ziek zijn om thuis te mogen blijven (ik geef toe, hier speelt ook een beetje mee dat het wel "lastig" is als ze ziek zijn, geeft een hoop geregel enzo), niet voor ieder hoestje meteen een dag thuis. Als ik word gebeld door school of naschoolse opvang omdat een van de kids ziek is, dan geldt mijn persoonlijke regel: ik ben in eerste instantie moeder en daarnaast heb ik een baan. Mijn werkgever weet daarvan en gelukkig heb ik een functie waarin dat wel flexibel op te lossen is. Mijn hubbie speelt daar ook een rol in, al hebben we wel duidelijk afgesproken dat ik eerder en meer naar huis ga dan hij (werken bij dezelfde werkgever, hij heeft hogere functie). In de praktijk delen we het alsnog samen, vind ik eigenlijk.
Ook hier geen back-up in de vorm van ouders of schoonouders. Maar weet je, als die er wel zouden zijn (of, zoals Morrie hierboven als suggestie aandraagt, er zijn ouders van vriendjes of vriendinnetjes die eventueel zouden kunnen helpen).... dan is het nog steeds één van MIJN kinderen die (echt) ziek is en dan wil ik daar gewoon bij zijn.
Als één van de kinderen kwakkelt, dan vertroetel ik dat kind op mijn vrije dag wat extra en zorg ervoor dat hij/zij wat meer vitamines binnenkrijgt, op tijd in bed ligt, eigenlijk behandeld wordt als ziek kind (behalve het thuisblijven van school dan) zodat het op de volgende schooldag (en werkdag) weer wat extra weerstand heeft om er tegen aan te gaan.
(Nu heb ik wel het geluk dat mijn kinderen heerlijk gezond zijn en niet vaak ziek zijn)
dinsdag 1 april 2008 om 22:48
Opvallend bij kinderen is dat ze het ene moment ziek op de bank hangen en een uurtje later door het huis rennen, althans bij mij gaat het zo. Laatst kreeg ik onder werktijd telefoontje van school want dochter zou ziek zijn. Toen ik daar aan kwam lag dochterlief op n veldbedje te genieten van de aandacht. Niks aan de hand hoor, 's ochtends bleek een ander kindje te zijn opgehaald door moeder en mijn dochter wilde ook graag naar huis...zucht! Was op dat moment mega druk op mijn werk, dus ook weer terug gegaan. Als ze echt ziek is (dus niet voor ieder wissewasje) neem ik haar uiteraard mee.
Maar tis moeilijk als je verder geen back up hebt, heb ik ook niet Mamzelle. En omdat ik full time werk ook niet zo veel persoonlijke contacten op het schoolplein. Vind ik wel jammer als ik eerlijk ben. Tis regelmatig voorgekomen dat ik in mijn vakanties hele dagen klasgenootjes hier thuis had omdat ouders geen oppas of iets belangrijks hadden. Geeft ook niks, wil graag iemand uit de brand helpen, zeker als ik vrij ben. En is ook gezellig voor mijn dochter. Toen ik uiteindelijk eens met een hulpvraag kwam, 2 x gevraagd in 4 jaar tijd omdat bso studie dag had werd er niet al te enthousiast op gereageerd en kon het niet. Dus ik vraag echt noooooit meer aan andere ouders.
Een netwerk van allemaal alleenstaande moeders zou wel een uitkomst zijn, eens een keertje erop uit met de kids en elkaar helpen wanneer iemand een oppas probleem heeft.
Maar tis moeilijk als je verder geen back up hebt, heb ik ook niet Mamzelle. En omdat ik full time werk ook niet zo veel persoonlijke contacten op het schoolplein. Vind ik wel jammer als ik eerlijk ben. Tis regelmatig voorgekomen dat ik in mijn vakanties hele dagen klasgenootjes hier thuis had omdat ouders geen oppas of iets belangrijks hadden. Geeft ook niks, wil graag iemand uit de brand helpen, zeker als ik vrij ben. En is ook gezellig voor mijn dochter. Toen ik uiteindelijk eens met een hulpvraag kwam, 2 x gevraagd in 4 jaar tijd omdat bso studie dag had werd er niet al te enthousiast op gereageerd en kon het niet. Dus ik vraag echt noooooit meer aan andere ouders.
Een netwerk van allemaal alleenstaande moeders zou wel een uitkomst zijn, eens een keertje erop uit met de kids en elkaar helpen wanneer iemand een oppas probleem heeft.
woensdag 2 april 2008 om 14:20
Precies Mamzelle,
een netwerk van alleenstaande ouders, kun je daar niet eens op google-en in je omgeving?
En weet je wat ik heb gemerkt, ju kunt het ook leren om een beroep(je) te doen op een ander. Gewoon klein beginnen, desnoods begin je zelf met het initiatief. Vraag een kind van iemand anders eens te spelen bij jou. Offe, gewoon simpelweg (open) vragen aan ouders van de school:
iets in de trant van hoe doen jullie dat nou? Ik viiut lastig en ben benieuwd of jullie daar tips voor hebben. Hebben jullie een netwerkje, hoe pak je dat aan? Misschien mag je wel 'meedoen' of krijg je goeie suggesties.
Met open vragen in woord en uitstraling, kun je ver komen.
een netwerk van alleenstaande ouders, kun je daar niet eens op google-en in je omgeving?
En weet je wat ik heb gemerkt, ju kunt het ook leren om een beroep(je) te doen op een ander. Gewoon klein beginnen, desnoods begin je zelf met het initiatief. Vraag een kind van iemand anders eens te spelen bij jou. Offe, gewoon simpelweg (open) vragen aan ouders van de school:
iets in de trant van hoe doen jullie dat nou? Ik viiut lastig en ben benieuwd of jullie daar tips voor hebben. Hebben jullie een netwerkje, hoe pak je dat aan? Misschien mag je wel 'meedoen' of krijg je goeie suggesties.
Met open vragen in woord en uitstraling, kun je ver komen.
woensdag 2 april 2008 om 16:23
