Kinderen
alle pijlers
Kinderen en erfelijke ziekte
dinsdag 8 mei 2007 om 13:05
Hoi, ik ben nieuw hier maar wil graag mijn probleempje met jullie delen, in de hoop dat iemand me raad kan geven.:$
Om een lang verhaal kort te maken : Ik ben al 3 jaar ontzettend gelukkig met mijn vriend, hij is 23, ik 20. Ik wist al die tijd al dat hij een erfelijke spierziekte heeft, maar we hebben het tot voorkort nooit echt over gehad.
Nu heeft hij pasgeleden heel erg duidelijk gemaakt dat hij absoluut geen kinderen van zichzelf wil, omdat hij de pijn die hij nu heeft iemand anders niet aan wil doen. Heel begrijpelijk.
Hij staat overigens wel open voor adoptie en andere mogelijkheden, alleen weet hij nog niet echt hoe zijn leven zal lopen en of het er wel van komt. Hij heeft dus geen overduidelijke kinderwens.
Ik daarintegen wel! Al mn hele leven weet ik gewoon dat ik een gezinnetje zal opbouwen. Het lijkt me heerlijk te ontdekken dat ik zwanger ben en een eigen kindje te baren. Welteverstaan een kindje van de man waarvan ik hou.
Nou denk je misschien : Kind, je bent 20, waarom ben je hier mee bezig?!
Tja, het heeft me erg geraakt, en ik ben sinds mijn vriend en ik het hier over gehad hebben erg aan het denken gezet. Wil ik bij mijn vriend blijven?! Ik vraag me namelijk af of er mannen zijn die ooit zo lief en goed voor me zullen zijn :) Of moet ik mijn droom achterna gaan?
Het is heel moeilijk omdat ik nu al het gevoel heb te moeten kiezen, want zolang het zo leuk en goed gaat met mijn vriend, is het moeilijk bij hem weg te gaan. Maarja, voor hetzelfde geld is het nog 10 jaar leuk, en zie dan nog maar eens een man te vinden! :D
Kortom, ik weet niet wat ik nou moet doen. Heb jij ook in zo'n situatie gezeten? Weet je raad? Wat zou jij doen in mijn geval?!
Ik hoor het graag
Liefs, Feun
Ps. Sorry voor het lange verhaal, korter uitleggen = moeilijk:$
Thanks voor het lezen!
Om een lang verhaal kort te maken : Ik ben al 3 jaar ontzettend gelukkig met mijn vriend, hij is 23, ik 20. Ik wist al die tijd al dat hij een erfelijke spierziekte heeft, maar we hebben het tot voorkort nooit echt over gehad.
Nu heeft hij pasgeleden heel erg duidelijk gemaakt dat hij absoluut geen kinderen van zichzelf wil, omdat hij de pijn die hij nu heeft iemand anders niet aan wil doen. Heel begrijpelijk.
Hij staat overigens wel open voor adoptie en andere mogelijkheden, alleen weet hij nog niet echt hoe zijn leven zal lopen en of het er wel van komt. Hij heeft dus geen overduidelijke kinderwens.
Ik daarintegen wel! Al mn hele leven weet ik gewoon dat ik een gezinnetje zal opbouwen. Het lijkt me heerlijk te ontdekken dat ik zwanger ben en een eigen kindje te baren. Welteverstaan een kindje van de man waarvan ik hou.
Nou denk je misschien : Kind, je bent 20, waarom ben je hier mee bezig?!
Tja, het heeft me erg geraakt, en ik ben sinds mijn vriend en ik het hier over gehad hebben erg aan het denken gezet. Wil ik bij mijn vriend blijven?! Ik vraag me namelijk af of er mannen zijn die ooit zo lief en goed voor me zullen zijn :) Of moet ik mijn droom achterna gaan?
Het is heel moeilijk omdat ik nu al het gevoel heb te moeten kiezen, want zolang het zo leuk en goed gaat met mijn vriend, is het moeilijk bij hem weg te gaan. Maarja, voor hetzelfde geld is het nog 10 jaar leuk, en zie dan nog maar eens een man te vinden! :D
Kortom, ik weet niet wat ik nou moet doen. Heb jij ook in zo'n situatie gezeten? Weet je raad? Wat zou jij doen in mijn geval?!
Ik hoor het graag
Liefs, Feun
Ps. Sorry voor het lange verhaal, korter uitleggen = moeilijk:$
Thanks voor het lezen!
dinsdag 8 mei 2007 om 14:06
Ja, dat vroeg ik me ook af, zou hij willen dat je zwanger raakt van een donor? (maar ik lees ook dat jij zwanger wilt worden/ zijn van de/ een man waar je van houdt, erg begrijpelijk trouwens:D)
En als hij/jij bij elkaar willen blijven en dan zwanger (willen) raken van een donor, zou hij dat op korte termijn willen?
Ik snap je wel hoor, ben 23 jaar, heb een dochtertje van 4,5 maand en alweer zwanger van de 2e (:D:$) Ben gelukkig getrouwd en wilde ook altijd op vroege leeftijd een gezinnetje, mist mogelijk.
Ik hou zielsveel van mijn kerel maar toch, als mijn man (destijds vriend) te kennen zou geven dat hij geen kinderen zou willen dan hield het voor mij op.. mijn kinderwens was/is gewoon heel sterk.
Mijn man heeft/had trouwens hetzelfde.
Als zijn vriendin geen kinderen wilde dan hield het voor hem ook op.
Maar mocht het zo zijn dat we geen kinderen konden krijgen samen dan zouden we dat accepteren, of een andere mogelijkheid bespreken zoals adoptie/donor-----> maar daar was mijn man niet voor... (maar goed, dit hadden we toen besproken maar ofdat het in de praktijk ook zo zou werken weet ik niet, gelukkig zijn we daar iet achter hoeven te komen)
Wat ik me afvraag, wat heeft jou vriend een kindje te bieden? kan hij de kleine mee verzorgen? badderen? spelen? optillen/knuffelen? In hoeverre is hij daarin beprekt?
Liefs, Nurse
En als hij/jij bij elkaar willen blijven en dan zwanger (willen) raken van een donor, zou hij dat op korte termijn willen?
Ik snap je wel hoor, ben 23 jaar, heb een dochtertje van 4,5 maand en alweer zwanger van de 2e (:D:$) Ben gelukkig getrouwd en wilde ook altijd op vroege leeftijd een gezinnetje, mist mogelijk.
Ik hou zielsveel van mijn kerel maar toch, als mijn man (destijds vriend) te kennen zou geven dat hij geen kinderen zou willen dan hield het voor mij op.. mijn kinderwens was/is gewoon heel sterk.
Mijn man heeft/had trouwens hetzelfde.
Als zijn vriendin geen kinderen wilde dan hield het voor hem ook op.
Maar mocht het zo zijn dat we geen kinderen konden krijgen samen dan zouden we dat accepteren, of een andere mogelijkheid bespreken zoals adoptie/donor-----> maar daar was mijn man niet voor... (maar goed, dit hadden we toen besproken maar ofdat het in de praktijk ook zo zou werken weet ik niet, gelukkig zijn we daar iet achter hoeven te komen)
Wat ik me afvraag, wat heeft jou vriend een kindje te bieden? kan hij de kleine mee verzorgen? badderen? spelen? optillen/knuffelen? In hoeverre is hij daarin beprekt?
Liefs, Nurse
dinsdag 8 mei 2007 om 14:12
Tja meis, ik denk dat als je er over denkt dat dit je relatie zou kunnen kosten je toch eens met je vriend moet praten. Misschien is jouw kinderwens voor hem niet helemaal duidelijk en als hij er goed over nadenkt wil hij misschien wel. Het is tegenover hem wel zo eerlijk dat hij van je gedachten gang op de hoogte is. Zoals hier al geopperd, misschien kan je een alternatieve donor krijgen. En wil hij geen kinderen omdat hij bang is dat zij de spierziekte ook krijgen of is het omdat hij denkt dat hij het lichamelijk of financieel niet aankan.
dinsdag 8 mei 2007 om 15:49
En dan gaat iedereen er maar meteen vanuit dat jij vruchtbaar bent, kinderen kan krijgen en dat een eventuele volgende vriend ook vruchtbaar is en kinderen wilt. Dat zou ik allemaal te veel 'als als als' vinden.
Mijn liefde voor mijn man is altijd sterker geweest dan mijn kinderwens. M.a.w.: wij hebben altijd afgesproken dat als we geen kinderen konden krijgen, dat het dan ook oke was, dat we dan samen een heel leuk en gelukkig leven zouden hebben, zonder alle stress van IVF en adoptie.
Ik besef heel goed dat ik makkelijk praten heb: ik ben 24 en heb inmiddels twee zoons...
Maar toch blijf ik erbij: kijk naar wat je hebt, en niet naar wat je niet hebt. Je weet namelijk nooit of je wat je nu ontbeert, ooit zou kunnen krijgen en je weet pas wat je had op het moment dat je het verloren bent.
Mijn liefde voor mijn man is altijd sterker geweest dan mijn kinderwens. M.a.w.: wij hebben altijd afgesproken dat als we geen kinderen konden krijgen, dat het dan ook oke was, dat we dan samen een heel leuk en gelukkig leven zouden hebben, zonder alle stress van IVF en adoptie.
Ik besef heel goed dat ik makkelijk praten heb: ik ben 24 en heb inmiddels twee zoons...
Maar toch blijf ik erbij: kijk naar wat je hebt, en niet naar wat je niet hebt. Je weet namelijk nooit of je wat je nu ontbeert, ooit zou kunnen krijgen en je weet pas wat je had op het moment dat je het verloren bent.
dinsdag 8 mei 2007 om 15:50
Dankjewel voor jullie reacties!
Om even wat meer duidelijkheid te scheppen : mn vriend kwam zelf met alternatieven als adoptie en donor. Daar staat ie ook open voor. Het probleem is alleen dat hij nooit echt een kinderwens gehad heeft,dus dat nadenken over dit soort zaken voor hem nieuw is...dus hij staat zeker open voor donor,maar ik heb er toch niet zo'n lekker gevoel bij, en dat is zegmaar het probleem : moet ik bij mn vriend blijven en kinderen krijgen op een manier die voor mij niet op nr. 1 staat? Of bij iemand anders het geluk zoeken?!! twijfels twijfels...
We praten en iig heel open en eerlijk over, daar zijn we master in, en hij weet ook precies hoe ik er over denk, dus dat is het probleem niet.
Mn vriend heeft de ziekte alleen nog in zn benen, en kan alles nog, is ook heel sterk en sportief, dus dat helpt zeker, maar hij heeft wel bij elke stap pijn (heeft ook zooltjes etc.) en dat wil hij niemand aandoen. Want het wordt ook bij elke generatie erger. Maar de ziekte kan uitgroeien tot het hele lichaam, al is die kans bij hem wel klein. Dus het is niet dat hij bang is dat hij niet goed voor het kind kan zorgen, het is alleen dat hij die pijn niet wil doorgeven.
En ik ben idd nu aan het proberen uit te zoeken wat belangrijker is, de liefde voor mn vriend of mijn kinderwens.
Iig bedankt voor de reacties.
Om even wat meer duidelijkheid te scheppen : mn vriend kwam zelf met alternatieven als adoptie en donor. Daar staat ie ook open voor. Het probleem is alleen dat hij nooit echt een kinderwens gehad heeft,dus dat nadenken over dit soort zaken voor hem nieuw is...dus hij staat zeker open voor donor,maar ik heb er toch niet zo'n lekker gevoel bij, en dat is zegmaar het probleem : moet ik bij mn vriend blijven en kinderen krijgen op een manier die voor mij niet op nr. 1 staat? Of bij iemand anders het geluk zoeken?!! twijfels twijfels...
We praten en iig heel open en eerlijk over, daar zijn we master in, en hij weet ook precies hoe ik er over denk, dus dat is het probleem niet.
Mn vriend heeft de ziekte alleen nog in zn benen, en kan alles nog, is ook heel sterk en sportief, dus dat helpt zeker, maar hij heeft wel bij elke stap pijn (heeft ook zooltjes etc.) en dat wil hij niemand aandoen. Want het wordt ook bij elke generatie erger. Maar de ziekte kan uitgroeien tot het hele lichaam, al is die kans bij hem wel klein. Dus het is niet dat hij bang is dat hij niet goed voor het kind kan zorgen, het is alleen dat hij die pijn niet wil doorgeven.
En ik ben idd nu aan het proberen uit te zoeken wat belangrijker is, de liefde voor mn vriend of mijn kinderwens.
Iig bedankt voor de reacties.
dinsdag 8 mei 2007 om 16:00
quote: sosofie reageerde
Maar toch blijf ik erbij: kijk naar wat je hebt, en niet naar wat je niet hebt. Je weet namelijk nooit of je wat je nu ontbeert, ooit zou kunnen krijgen en je weet pas wat je had op het moment dat je het verloren bent.
En dat is nou net wat het allemaal zo moeilijk maakt
Het is heel moeilijk uit te leggen. Hoop dat je het toch ergens begrijpt
Liefs
Maar toch blijf ik erbij: kijk naar wat je hebt, en niet naar wat je niet hebt. Je weet namelijk nooit of je wat je nu ontbeert, ooit zou kunnen krijgen en je weet pas wat je had op het moment dat je het verloren bent.
En dat is nou net wat het allemaal zo moeilijk maakt
Het is heel moeilijk uit te leggen. Hoop dat je het toch ergens begrijpt
Liefs
dinsdag 8 mei 2007 om 16:22
Ik zou in jouw geval gaan voor een donor!
De reden dat je vriend geen kinderen wil is niet dat hij sowieso geen kinderen wil, maar omdat hij zijn erfelijke ziekte niet door wil geven. Heel begrijpelijk! Dat is ingegeven door liefde voor het toekomstige kind.
Ik heb zelf altijd gezegd dat ik, als ik een erfelijke ziekte zou blijken te hebben, die beslist niet leuk is voor het kind en zelfs dodelijk, dat ik dan af zou zien van kinderen van mezelf.
En een spierziekte voldoet meestal aan die criteria.
Een kind van een donor is natuurlijk wel ánders dan een kind van je vriend, maar het wordt uiteindelijk toch een kind van jullie samen
Is het trouwens ook nog mogelijk door middel van gentherapie of wat dan ook, de goede (ziektevrije) zaadjes uit zijn sperma te selecteren? Daar heb ik wel eens over gelezen. Misschien is dat nog een optie?
succes
De reden dat je vriend geen kinderen wil is niet dat hij sowieso geen kinderen wil, maar omdat hij zijn erfelijke ziekte niet door wil geven. Heel begrijpelijk! Dat is ingegeven door liefde voor het toekomstige kind.
Ik heb zelf altijd gezegd dat ik, als ik een erfelijke ziekte zou blijken te hebben, die beslist niet leuk is voor het kind en zelfs dodelijk, dat ik dan af zou zien van kinderen van mezelf.
En een spierziekte voldoet meestal aan die criteria.
Een kind van een donor is natuurlijk wel ánders dan een kind van je vriend, maar het wordt uiteindelijk toch een kind van jullie samen
Is het trouwens ook nog mogelijk door middel van gentherapie of wat dan ook, de goede (ziektevrije) zaadjes uit zijn sperma te selecteren? Daar heb ik wel eens over gelezen. Misschien is dat nog een optie?
succes
Later is nu
dinsdag 8 mei 2007 om 17:21
Ik vind dit wel lastige materie hoor. Ieders relatie is anders, en ieder persoon is anders. Maar als je bij je vriend wil blijven, je zelf graag een zwangerschap wilt meemaken, hij geen kinderen 'mag' verwekken en maar wel openstaat voor andere alternatieven, lijkt me de keuze voor een donor de meest voor de hand liggende. Er zijn veel mannen die die optie niet zien zitten omdat ze toch hun eigen genen terug willen zien in een kind en niet het kind 'van een ander' - ook al is het kind net zo goed van hun partner en het meer de opvoeder is die het kind vormt dan degene die de zaadcellen heeft geleverd -, ik vind het eigenlijk wel heel mooi dat hij jou (en hemzelf) dermate een kind gunt dat hij ook voor dat alternatief wil kiezen.
dinsdag 8 mei 2007 om 17:40
dinsdag 8 mei 2007 om 20:08
Beste Feun,Wil jou/jullie veel sterkte toewensen in het nemen van deze moeilijke beslissing. Dit is iets wat alleen jij/jullie zelf kunnen doen. Het enige advies dat ik wil geven is om jullie zo goed mogelijk op de hoogte te laten stellen over de erfelijkheidsproblematiek rondom de spierziekte en wat dit precies voor jullie betekent. Hoe groot is de kans dat een kindje van jullie samen het ook krijgt, wat zijn de mogelijkheden voor genetisch testen (als je dat wil) enzovoort. Deze adviezen kunnen helemaal op jullie eigen persoonlijke situatie worden uitgezocht in een centrum voor klinisch genetisch onderzoek. Mochten jullie dit al hebben laten doen...zie dit berichtje dan maar als niet gepost.
dinsdag 8 mei 2007 om 20:18
dinsdag 8 mei 2007 om 21:02
Hoi Feun, is het met zo'n spierziekte niet mogelijk om vrij snel een vruchtwaterpunctie te laten uitvoeren en wanneer het kindje de ziekte heeft dat je het laat afbreken? Is niet makkelijk emotioneel, maar op die manier kunnen jullie wel samen voor een kindje gaan.
En dat hij nog niet echt een kinderwens heeft, de knul is 23. Is toch ook best jong. Ik kan me voorstellen dat hij er nog niet veel over na heeft gedacht en er nog niet mee bezig is. Je hebt nog even de tijd toch. Het zou voor mij geen reden zijn om NU de relatie te verbreken. Als het verder allemaal goed zit, is dat toch zonde. Wat iemand anders ook al zei, misschien ben jij wel onvruchtbaar. Verlaat je de liefde van je leven, kun je alsnog geen kinderen krijgen. Ik zou eerst eens kijken wat de toekomst brengt en hoe hij er over een jaar over denkt. Dan is het nog vroeg genoeg om beslissingen te nemen.
En dat hij nog niet echt een kinderwens heeft, de knul is 23. Is toch ook best jong. Ik kan me voorstellen dat hij er nog niet veel over na heeft gedacht en er nog niet mee bezig is. Je hebt nog even de tijd toch. Het zou voor mij geen reden zijn om NU de relatie te verbreken. Als het verder allemaal goed zit, is dat toch zonde. Wat iemand anders ook al zei, misschien ben jij wel onvruchtbaar. Verlaat je de liefde van je leven, kun je alsnog geen kinderen krijgen. Ik zou eerst eens kijken wat de toekomst brengt en hoe hij er over een jaar over denkt. Dan is het nog vroeg genoeg om beslissingen te nemen.
