Kinderen
alle pijlers
Kinderen voorbereiden op sterven ouder
zondag 30 maart 2025 om 10:55
Beste lezers,
De vader van mijn kinderen en ik zijn enkele jaren geleden uit elkaar gegaan.
Nog geen half jaar daarna is hij gediagnosticeerd met een ernstige ziekte.
Inmiddels is de situatie zo dat hij uitbehandeld is en het waarschijnlijk nog een kwestie van weken/hooguit maanden is.
Aangezien vader de ernst niet onder ogen wil of kan zien, is het heel lastig om met hem te bespreken hoe we de kinderen hierin gaan begeleiden en voorbereiden. De kinderen zijn beide nog jong, onderbouw en middenbouw van de basisschool.
Iemand ervaring met het begeleiden van jonge kinderen in het stervensproces van een ouder?
Tips voor mij en mijn ex-partner?
** toevoeging: ik heb korte lijntjes met hulp voor de oudste. Het punt is alleen dat deze instanties weinig ervaring hebben met het proces rondom het overlijden van een ouder. Ik ben me er zeker bewust van dat er hulp van buitenaf nodig is, maar zoek ook tips van mensen die iets soortgelijks meegemaakt hebben als ouder of kind.
De vader van mijn kinderen en ik zijn enkele jaren geleden uit elkaar gegaan.
Nog geen half jaar daarna is hij gediagnosticeerd met een ernstige ziekte.
Inmiddels is de situatie zo dat hij uitbehandeld is en het waarschijnlijk nog een kwestie van weken/hooguit maanden is.
Aangezien vader de ernst niet onder ogen wil of kan zien, is het heel lastig om met hem te bespreken hoe we de kinderen hierin gaan begeleiden en voorbereiden. De kinderen zijn beide nog jong, onderbouw en middenbouw van de basisschool.
Iemand ervaring met het begeleiden van jonge kinderen in het stervensproces van een ouder?
Tips voor mij en mijn ex-partner?
** toevoeging: ik heb korte lijntjes met hulp voor de oudste. Het punt is alleen dat deze instanties weinig ervaring hebben met het proces rondom het overlijden van een ouder. Ik ben me er zeker bewust van dat er hulp van buitenaf nodig is, maar zoek ook tips van mensen die iets soortgelijks meegemaakt hebben als ouder of kind.
koekenbakker wijzigde dit bericht op 30-03-2025 19:54
20.24% gewijzigd
zondag 30 maart 2025 om 11:11
Eens met craziestcatlady. Dit kun je niet alleen. Wees vooral moeder en geen hulpverlener.
Hier stierf vader onverwacht (suïcide). Kind was toen 6. Ik kon dat niet alleen opvangen.
Iets indringends zoals het overlijden van een ouder als het kind nog jong is, heeft een enorme impact. Niet alleen nu, maar ook later.
Heel veel sterkte gewenst...
Hier stierf vader onverwacht (suïcide). Kind was toen 6. Ik kon dat niet alleen opvangen.
Iets indringends zoals het overlijden van een ouder als het kind nog jong is, heeft een enorme impact. Niet alleen nu, maar ook later.
Heel veel sterkte gewenst...
zondag 30 maart 2025 om 11:19
Wat heftig, TO. Misschien kan dit boek een fijn handboek/naslagwerk zijn:
https://www.in-de-wolken.nl/groothandel ... gen-tranen
https://www.in-de-wolken.nl/groothandel ... gen-tranen
zondag 30 maart 2025 om 11:19
Heftig Koekenbakker! Ook dat vader er nog niet aan toe is het te bespreken. Hopelijk zijn de kinderen wel al meegenomen in zijn ziekte?
- Bespreek het met de school. Zijnhebven ervaring hier mee.
- Ga boeken lenen in de bieb voor de kinderen.
- Bespreek het sterven NU al, betrek ze op hun niveau en laat ze vragen stellen. Hoe normaler het nu is om er over te praten, hoe makkelijker dat later is. Is er al ooit een huisdier of ander familielid of van vriendjes klasgenootjes gestorven? Dat is een handige link om te maken naar de dood. Zo zijn ook de leesboekjes.
- maak herinneringen dozen en veel foto’s en filmpjes met papa. Ook met zijn beperkingen ivm ziekte.
- vraag om hulp bij de behandelaren/verpleegkundigen in het ziekenhuis, zij hebben er ervaring mee. Laat de kinderen evt. meegaan naar een gesprek.
- betrek ze ook bij het ‘gaan’ sterven - op hun niveau. Houd ze er niet bij weg omdat jij het moeilijk vindt.
- zorg dat een begrafenisondernemer ook de kinderen betrekt.
Maak je nog niet te druk over later, maar zorg dat het NU normaal bespreekbaar is en ze betrokken worden op hun niveau, in hun eigen taal. Neem ze serieus met al hun vragen en emoties. Dan heb je de basis gelegd voor bespreken in openheid.
Veel sterkte!!
- Bespreek het met de school. Zijnhebven ervaring hier mee.
- Ga boeken lenen in de bieb voor de kinderen.
- Bespreek het sterven NU al, betrek ze op hun niveau en laat ze vragen stellen. Hoe normaler het nu is om er over te praten, hoe makkelijker dat later is. Is er al ooit een huisdier of ander familielid of van vriendjes klasgenootjes gestorven? Dat is een handige link om te maken naar de dood. Zo zijn ook de leesboekjes.
- maak herinneringen dozen en veel foto’s en filmpjes met papa. Ook met zijn beperkingen ivm ziekte.
- vraag om hulp bij de behandelaren/verpleegkundigen in het ziekenhuis, zij hebben er ervaring mee. Laat de kinderen evt. meegaan naar een gesprek.
- betrek ze ook bij het ‘gaan’ sterven - op hun niveau. Houd ze er niet bij weg omdat jij het moeilijk vindt.
- zorg dat een begrafenisondernemer ook de kinderen betrekt.
Maak je nog niet te druk over later, maar zorg dat het NU normaal bespreekbaar is en ze betrokken worden op hun niveau, in hun eigen taal. Neem ze serieus met al hun vragen en emoties. Dan heb je de basis gelegd voor bespreken in openheid.
Veel sterkte!!
zondag 30 maart 2025 om 11:36
Waarom zou je dat niet zelf kunnen?Craziestcatlady schreef: ↑30-03-2025 10:58Schakel gespecialiseerde hulp hiervoor in.
Er zijn kinderpsychologen die zich hier in gespecialiseerd hebben.
Dit kun je als ouder niet doen met wat tips van een forum
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 30 maart 2025 om 11:37
Als vader niet toe is aan het bespreken van de situatie, dan zal hij vast ook niet willen dat kinderen mee gaan naar een gesprek met een behandelaar. Wat is daar überhaupt de meerwaarde van, voor deze jonge kinderen?Gryla schreef: ↑30-03-2025 11:19Heftig Koekenbakker! Ook dat vader er nog niet aan toe is het te bespreken. Hopelijk zijn de kinderen wel al meegenomen in zijn ziekte?
- Bespreek het met de school. Zijnhebven ervaring hier mee.
- Ga boeken lenen in de bieb voor de kinderen.
- Bespreek het sterven NU al, betrek ze op hun niveau en laat ze vragen stellen. Hoe normaler het nu is om er over te praten, hoe makkelijker dat later is. Is er al ooit een huisdier of ander familielid of van vriendjes klasgenootjes gestorven? Dat is een handige link om te maken naar de dood. Zo zijn ook de leesboekjes.
- maak herinneringen dozen en veel foto’s en filmpjes met papa. Ook met zijn beperkingen ivm ziekte.
- vraag om hulp bij de behandelaren/verpleegkundigen in het ziekenhuis, zij hebben er ervaring mee. Laat de kinderen evt. meegaan naar een gesprek.
- betrek ze ook bij het ‘gaan’ sterven - op hun niveau. Houd ze er niet bij weg omdat jij het moeilijk vindt.
- zorg dat een begrafenisondernemer ook de kinderen betrekt.
Maak je nog niet te druk over later, maar zorg dat het NU normaal bespreekbaar is en ze betrokken worden op hun niveau, in hun eigen taal. Neem ze serieus met al hun vragen en emoties. Dan heb je de basis gelegd voor bespreken in openheid.
Veel sterkte!!
En gezien TO ex partner is, heeft zij ook niets te zoeken bij zijn behandelaren. Tenzij hij daar toestemming voor geeft(been there, done that, helaas...).
Ook de lijn naar de dood trekken door het te hebben over een overleden huisdier, andere familieleden of de overleden oma van klasgenoot Piet, is weinig zeggend voor kinderen. En totaal niet vergelijkbaar met het overlijden van een primaire verzorger/ouder. Maar dat is mijn onbescheiden mening.
Afhankelijk van de leeftijd van de kinderen kan het begrip van wat dood zijn is, heel erg verschillend zijn.
TO, als ik je nog een tip mag geven voor een latere fase: je kunt tegen die tijd eens oriënteren op stichting achter de regenboog. Zij organiseren weekenden voor gezinnen die een dierbare hebben verloren. Wij zijn bij zo'n weekend geweest. Warm bad. Lotgenotencontact voor de kinderen. Heel waardevol.
zondag 30 maart 2025 om 12:05
Misschien heb je iets aan deze site. Het is een site voor kinderen die ouders met kanker hebben, maar ook voor volwassenen in de buurt van die kinderen.
Je ex hoeft natuurlijk niet persé kanker te hebben om iets te hebben aan de tips, of aan de woorden die er voor kinderen staan over niet meer beter worden of doodgaan.
https://www.kankerspoken.nl
Je ex hoeft natuurlijk niet persé kanker te hebben om iets te hebben aan de tips, of aan de woorden die er voor kinderen staan over niet meer beter worden of doodgaan.
https://www.kankerspoken.nl
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 30 maart 2025 om 12:19
Je kunt alles zelf, maar waarom zou je voor dit soort impactvolle zaken geen specialist vragen om te helpen? Niemand stelt vragen als je voor iets simpels als een stopcontact monteren een elektricien vraagt, maar voor iets complex als overlijden van de andere ouder waar niemand ervaring mee heeft zou je dat wel even zelf doen.....
zondag 30 maart 2025 om 12:49
Met de school bespreken wordt ook de vader waarschijnlijk benaderd of geconfronteerd. Hij wil daar (nog) buiten blijven.Gryla schreef: ↑30-03-2025 11:19Heftig Koekenbakker! Ook dat vader er nog niet aan toe is het te bespreken. Hopelijk zijn de kinderen wel al meegenomen in zijn ziekte?
- Bespreek het met de school. Zijnhebven ervaring hier mee.
- Ga boeken lenen in de bieb voor de kinderen.
- Bespreek het sterven NU al, betrek ze op hun niveau en laat ze vragen stellen. Hoe normaler het nu is om er over te praten, hoe makkelijker dat later is. Is er al ooit een huisdier of ander familielid of van vriendjes klasgenootjes gestorven? Dat is een handige link om te maken naar de dood. Zo zijn ook de leesboekjes.
- maak herinneringen dozen en veel foto’s en filmpjes met papa. Ook met zijn beperkingen ivm ziekte.
- vraag om hulp bij de behandelaren/verpleegkundigen in het ziekenhuis, zij hebben er ervaring mee. Laat de kinderen evt. meegaan naar een gesprek.
- betrek ze ook bij het ‘gaan’ sterven - op hun niveau. Houd ze er niet bij weg omdat jij het moeilijk vindt.
- zorg dat een begrafenisondernemer ook de kinderen betrekt.
Maak je nog niet te druk over later, maar zorg dat het NU normaal bespreekbaar is en ze betrokken worden op hun niveau, in hun eigen taal. Neem ze serieus met al hun vragen en emoties. Dan heb je de basis gelegd voor bespreken in openheid.
Veel sterkte!!
Jonge kinderen hebben er niks aan om mee te gaan naar een gesprek met artsen
En hier in geldt ook, de vader wil het er (nog) niet over hebben.
To, wat moeilijk dit. Zoek hier hulp bij is mijn advies. Zoek boekjes op het niveau van je kinderen over doodgaan. En probeer ex ervan te overtuigen dat hij/jullie het met de kinderen gaan bespreken. Het is in mijn ogen echt belangrijk. Al snap ik ook dat ex in de ontkenning zit.
Maak anders een afspraak met je huisarts en overleg wat je het beste in deze situatie kunt doen.
Sterkte.
l'odeur du sucré.
de geur van zoet.
de geur van zoet.
zondag 30 maart 2025 om 13:11
Voorbereiden is wellicht een wat te groot woord. Meenemen in dekt de lading beter.
In aanvulling op wat al gezegd is. Je kunt ook heel veel zelf. Het hoeft niet perfect. Jij bent hun moeder en als ze zich vrij voelen om iets te vragen of zeggen is dat al van onschatbare waarde.
Houd het klein en wacht ook op hun reactie en vragen. Papa is heel erg ziek. De dokter kan hem niet meer beter maken. Etc.
Benoem de feiten en blijf herhalen. Anders kunnen kinderen dingen met hun fantasie anders gaan invullen.
Een feit is dat dit een onnatuurlijke situatie is, normaal verlies je als kind eerst opa s en oma s. Jonge kinderen zijn nog niet toegerust op deze mate van verlies.
Bereid ook jezelf voor. Kinderen kunnen na overlijden ouder terugvallen in ontwikkeling, vervelend worden, stil, teruggetrokken, of je merkt niets dat kan ook. Kinderen voelen de enorme zwaarte die hiermee samenhangt maar kunnen die niet bevatten, duiden, laat staan sturen.
Enorm triest voor je kinderen dit, zo jong een ouder moeten missen. De helft van hun zijn.
In aanvulling op wat al gezegd is. Je kunt ook heel veel zelf. Het hoeft niet perfect. Jij bent hun moeder en als ze zich vrij voelen om iets te vragen of zeggen is dat al van onschatbare waarde.
Houd het klein en wacht ook op hun reactie en vragen. Papa is heel erg ziek. De dokter kan hem niet meer beter maken. Etc.
Benoem de feiten en blijf herhalen. Anders kunnen kinderen dingen met hun fantasie anders gaan invullen.
Een feit is dat dit een onnatuurlijke situatie is, normaal verlies je als kind eerst opa s en oma s. Jonge kinderen zijn nog niet toegerust op deze mate van verlies.
Bereid ook jezelf voor. Kinderen kunnen na overlijden ouder terugvallen in ontwikkeling, vervelend worden, stil, teruggetrokken, of je merkt niets dat kan ook. Kinderen voelen de enorme zwaarte die hiermee samenhangt maar kunnen die niet bevatten, duiden, laat staan sturen.
Enorm triest voor je kinderen dit, zo jong een ouder moeten missen. De helft van hun zijn.
zondag 30 maart 2025 om 13:27
Ik verbaas me er nogal over dat dat het eerste advies is.Appletje schreef: ↑30-03-2025 12:19Je kunt alles zelf, maar waarom zou je voor dit soort impactvolle zaken geen specialist vragen om te helpen? Niemand stelt vragen als je voor iets simpels als een stopcontact monteren een elektricien vraagt, maar voor iets complex als overlijden van de andere ouder waar niemand ervaring mee heeft zou je dat wel even zelf doen.....
Ik denk dat de meeste mensen dit prima (zouden moeten) kunnen bespreken met hun kinderen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 30 maart 2025 om 13:55
zondag 30 maart 2025 om 14:08
Ik heb (en ik heb een ouder verloren als kind) helaas een heel andere ervaring.
TO: je denkt erover na en ik denk dat dat al het beste begin is. Rouw is vreemd en gaat soms anders dan je verwacht, juist bij kinderen. Het is belangrijk het passend voor hun leeftijd te houden en niet te schrikken van de vragen die ze kunnen stellen. En als ze het er even niet over willen hebben, is het ook prima.
Jij kunt niets doen aan het feit dat de stervende ouder de kop in het zand steekt (ik kan me ook best voorstellen dat je blijft doen alsof je niet dood gaat), je hoeft niet alles op te vangen en goed te maken. Maar het zou fijn zijn als je een veilige en begripvolle plek kunt zijn.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 30 maart 2025 om 17:25
Jeetje Koekenbakker wat erg voor je kinderen en voor jou.
Ik heb zelf mijn dochter verloren en ik weet hoe heftig het is. Haar kinderen waren nog klein.
Het eerste wat in mij opkomt is dat je er moet zijn voor de kinderen, met liefde, met veiligheid, met duidelijkheid, met alles. Maar dat zul je zelf al bedacht hebben.
Kleine kinderen snappen het vaak nog niet goed, zij begrijpen het niet en kunnen bijvoorbeeld last krijgen van bijvoorbeeld driftbuien, bedplassen, verlatingsangst.
Wat grotere kinderen kunnen bijvoorbeeld angstig worden, bijvoorbeeld bang dat er iets met jou gebeurt.
Elk kind reageert weer anders, maar het wordt heftig.
Stel ze gerust, geef liefde en veiligheid, dat is denk ik het allerbelangste. En vraag hulp als dat nodig is.
En ik denk dat het beter is dat je de school inlicht over de situatie. Dat is beter voor de kinderen. De leerkrachten weten dan wat er speelt en kunnen jouw kinderen beter helpen en begrijpen. Je kunt aangeven dat het gevoelig ligt voor je ex.
Het tweede waar ik aan denk is meer praktisch. Zijn de kinderen enig erfgenaam, want als dat zo is, dan krijg je straks ook nog te maken met het regelen van de uitvaart en de nalatenschap.
Probeer dan toch hoe dan ook, iets van financiële informatie boven tafel te krijgen.
Ik heb zelf mijn dochter verloren en ik weet hoe heftig het is. Haar kinderen waren nog klein.
Het eerste wat in mij opkomt is dat je er moet zijn voor de kinderen, met liefde, met veiligheid, met duidelijkheid, met alles. Maar dat zul je zelf al bedacht hebben.
Kleine kinderen snappen het vaak nog niet goed, zij begrijpen het niet en kunnen bijvoorbeeld last krijgen van bijvoorbeeld driftbuien, bedplassen, verlatingsangst.
Wat grotere kinderen kunnen bijvoorbeeld angstig worden, bijvoorbeeld bang dat er iets met jou gebeurt.
Elk kind reageert weer anders, maar het wordt heftig.
Stel ze gerust, geef liefde en veiligheid, dat is denk ik het allerbelangste. En vraag hulp als dat nodig is.
En ik denk dat het beter is dat je de school inlicht over de situatie. Dat is beter voor de kinderen. De leerkrachten weten dan wat er speelt en kunnen jouw kinderen beter helpen en begrijpen. Je kunt aangeven dat het gevoelig ligt voor je ex.
Het tweede waar ik aan denk is meer praktisch. Zijn de kinderen enig erfgenaam, want als dat zo is, dan krijg je straks ook nog te maken met het regelen van de uitvaart en de nalatenschap.
Probeer dan toch hoe dan ook, iets van financiële informatie boven tafel te krijgen.
zondag 30 maart 2025 om 17:44
Dat ligt eraan van wie de tips komen. Ik heb veel gehad aan ervaringen van anderen.Craziestcatlady schreef: ↑30-03-2025 10:58Schakel gespecialiseerde hulp hiervoor in.
Er zijn kinderpsychologen die zich hier in gespecialiseerd hebben.
Dit kun je als ouder niet doen met wat tips van een forum
Ik heb voor mijzelf geen gespecialiseerde hulp gehad, gewoon te druk gehad met op de been blijven, met zorgen, zeg maar. En ik haalde ook veel uit verhalen van anderen die ook met verlies te maken hebben gehad. Zelfs met online, anonieme contacten. Dat heeft mij wel geholpen. Iedereen staat anders in zijn rouw en door die ervaringen heb je meer begrip naar de personen die dichtbij je staan en totaal anders reageren dan dat jij dacht dat ze zouden reageren.
Voor de kinderen is het belangrijk dat zij het overlijden van hun ouder goed kunnen verwerken. En dat lukt denk ik, vaak niet zonder professionele begeleiding.
Maar wat kan het voor kwaad om ervaringen van anderen te lezen.
teardrop2 wijzigde dit bericht op 30-03-2025 17:47
3.24% gewijzigd
zondag 30 maart 2025 om 18:02
Ik zou bij wat je ook doet het belang van de kinderen voorop stellen. ‘Leuk’ dat vader er zelf nog niet aan wil, maar hij is er straks niet meer en dan zitten jij en de kinderen ermee als dit niet goed is verlopen.
Je kunt vader niet dwingen, maar hij kan jou ook niet (altijd) tegenhouden. Vind jij dat de kinderen iets nodig hebben dan zou ook dat ondanks eventuele weerstand dus ook echt wel doen. Dat is ook je verantwoordelijk als ouder als de ander dat niet kan of wil.
Je kunt vader niet dwingen, maar hij kan jou ook niet (altijd) tegenhouden. Vind jij dat de kinderen iets nodig hebben dan zou ook dat ondanks eventuele weerstand dus ook echt wel doen. Dat is ook je verantwoordelijk als ouder als de ander dat niet kan of wil.
zondag 30 maart 2025 om 18:22
Moeilijke situatie zeg.
Het ligt eraan wat de kinderen nu al weten, zeker jongste. Ik denk dat ik vooral zou inzetten op praten over de dood in het algemeen. Boekjes in huis halen en zo. Dan kan je snel de overstap maken naar een concretere uitleg over papa zo gauw dat moment zich aandient. Liefst met medeweten van papa en anders dan toch maar.
Misschien hebben ze al wel veel meer door dan je denkt. Ik neem aan dat hij niet in staat is om voor ze te zorgen bijvoorbeeld.
Het ligt eraan wat de kinderen nu al weten, zeker jongste. Ik denk dat ik vooral zou inzetten op praten over de dood in het algemeen. Boekjes in huis halen en zo. Dan kan je snel de overstap maken naar een concretere uitleg over papa zo gauw dat moment zich aandient. Liefst met medeweten van papa en anders dan toch maar.
Misschien hebben ze al wel veel meer door dan je denkt. Ik neem aan dat hij niet in staat is om voor ze te zorgen bijvoorbeeld.
zondag 30 maart 2025 om 18:23
Het regelen van een uitvaart staat los van het afwikkelen van een erfenis.Teardrop2 schreef: ↑30-03-2025 17:25
Het tweede waar ik aan denk is meer praktisch. Zijn de kinderen enig erfgenaam, want als dat zo is, dan krijg je straks ook nog te maken met het regelen van de uitvaart en de nalatenschap.
Probeer dan toch hoe dan ook, iets van financiële informatie boven tafel te krijgen.
Ouders van ex regelden hier de uitvaart en ik deed de afwikkeling van de erfenis.
En zelfs die afwikkeling heb ik destijds tegen betaling uit handen gegeven. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd, zoals op de been blijven.
zondag 30 maart 2025 om 18:46
zondag 30 maart 2025 om 19:43
Kan ik me voorstellen Flipflop, de eerste tijd ben je alleen maar bezig met overleven.Flipflop schreef: ↑30-03-2025 18:23Het regelen van een uitvaart staat los van het afwikkelen van een erfenis.
Ouders van ex regelden hier de uitvaart en ik deed de afwikkeling van de erfenis.
En zelfs die afwikkeling heb ik destijds tegen betaling uit handen gegeven. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd, zoals op de been blijven.
En het klopt dat degene die tekent de uitvaart regelt en betaalt. Maar toch is het handig als iemand van tevoren al iets weet over hoe en wat, bijvoorbeeld waar de belangrijke papieren liggen.
Als je helemaal niets weet, dan kan het in bepaalde situaties heel lastig worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
