Kinderen
alle pijlers
Kinderwens vs angsten [lege OP]
maandag 17 oktober 2022 om 14:27
sorry, het voelt echt heel oncomfortabel om dit te laten staan, het is te persoonlijk en ik ben te bang dat iemand me herkent. Iedereen onwijs bedankt voor het advies!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-10-2022 10:13
Reden: OP (grotendeels) verwijderd, maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva.
Reden: OP (grotendeels) verwijderd, maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva.
97.22% gewijzigd
maandag 17 oktober 2022 om 18:14
Ik denk heel eerlijk dat je huisarts gelijk heeft dat je zoals je nu praat en redeneert beter geen kind kan krijgen. Ik zeg niet dat je het niet waard bent, maar dat het nu niet goed is voor jou en het kind zelf.
Zwangerschap en bevalling is één ding waar je nu al irrationeel op reageert. Maar wat als het een huilbaby is of als de ontwikkeling niet via het boekje verloopt. Ook verandert de relatie tussen partners. Je hebt niet alleen rekening te houden met elkaar maar ook met een kind en daar je leven op aan te passen. Wil je dat? Kun je dat? Kan je partner je dan de steun geven die je nodig hebt en hoe ziet hij zijn rol als vader en jouw rol als moeder?
Je bent geen broedmachine maar een vrouw met de nodige issues. Als je partner van je houdt en van je issues weet dan is het een grote zak om je zo voor het blok te zetten. Wil je een relatie en een kind met iemand die zijn eigen behoefte zo sterk voelt en jou daarmee manipuleert door je te laten kiezen tussen een leven met kind of een leven zonder hem.
Zwangerschap en bevalling is één ding waar je nu al irrationeel op reageert. Maar wat als het een huilbaby is of als de ontwikkeling niet via het boekje verloopt. Ook verandert de relatie tussen partners. Je hebt niet alleen rekening te houden met elkaar maar ook met een kind en daar je leven op aan te passen. Wil je dat? Kun je dat? Kan je partner je dan de steun geven die je nodig hebt en hoe ziet hij zijn rol als vader en jouw rol als moeder?
Je bent geen broedmachine maar een vrouw met de nodige issues. Als je partner van je houdt en van je issues weet dan is het een grote zak om je zo voor het blok te zetten. Wil je een relatie en een kind met iemand die zijn eigen behoefte zo sterk voelt en jou daarmee manipuleert door je te laten kiezen tussen een leven met kind of een leven zonder hem.
maandag 17 oktober 2022 om 18:34
Nogmaals: ga bezig met je jeugd VOOR je kinderen krijgtstopcontact schreef: ↑17-10-2022 17:41Ik vind het helemaal super dat iedereen reageert, bedankt! Ik heb even geen tijd om overal op in te gaan.
Het is zo dat ik het idd overtrokken op heb geschreven, en ik wil erbij vermelden dat dit is hoe het in mijn fobische brein gaat, dus irreëel idd. Vandaar dat ik om een realitycheck vraag. Het is niet zo dat ik zo naar moeders kijk, absoluut niet! Het zijn mijn angsten voor mijzelf, de controle verliezen enz enz, en die gaan met alles aan de haal. Ik denk dat het helaas zo triggert vanuit de onveiligheid van mijn jeugd. Ik zie een gebeurtenis als deze ook als heel onveilig. Ik dacht eigenlijk dat ik mijn jeugd grotendeels achter me gelaten had, aantal jaar intensief therapie gehad en er is superveel verandert.
Het is zo dat wij een tijd terug aan kinderen wilden beginnen, en je zal net zien dat precies toen mijn oog viel op een nieuwsbericht van een gynaecoloog, stond in verschillende kranten, hoe ongeschikt vrouwen wel niet waren om te bevallen. Met idd dramatische getallen erbij. Dat is bij mij het zaadje in mijn brein geworden, en dat je dan vervolgens niet kan vinden wat je hier concreet tegen kunt doen.
Ik ben ermee naar de huisarts gegaan die dus onmiddellijk besloot dat ik geen kind waard was, dat je niks kon doen om de uitkomst van een bevalling te beïnvloeden, en dat de gevolgen inderdaad geen kattenpis zouden zijn. Vervolgens dan maar een preconceptieconsult bij een verloskundige. Die zei dat vrouwen voor een tweede gingen 'omdat alles toch al kapot was'. En dat ze zelf ook schade had. Toen heb ik het eerlijk gezegd opgegeven.
Mijn vriend weet heel goed hoe ik er in sta.
En ja, ik weet als geen ander hoe het is om een onveilig thuis te hebben, om ongewenst te zijn, hoe belangrijk het is om je niet zo te voelen.
Ik blijf nog even overwegen, bedankt voor de geruststellingen ook!
maandag 17 oktober 2022 om 18:38
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/02/14 ... rzoekster/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 17 oktober 2022 om 19:11
Waarom zou jij jezelf dit willen aandoen? Wat voor aanvulling vormt een kind op jouw leven. Om te bevallen moet je alle controle kunnen loslaten. Je overgeven aan je lichaam en vertrouwen hebben in jezelf en het team om je heen. Ik vraag mij af of jij dat kunt. En wat als jouw kind jouw blijvende schade bezorgd? Neem je het hem of haar dan onbewust kwalijk?
Ik ken er die zonder een scheurtje moeiteloos door meerdere bevallingen kwamen. Maar evenveel verhalen van ellendige zwangerschappen (extreme misselijkheid 9 maanden lang) en vreselijke bevallingen (knippen, scheuren, gebruik van de pomp, volledige ruptuur tot een niet volledig verdoofde keizersnede... Die laatste persoon vertelde daar trouwens heel luchtig over (kind ging voor alles) en heeft daarna nog meer kinderen gekregen.
Dus hoe jij als moeder de bevalling beleeft is heel persoonlijk. Sommige moeders maakt schade of ellende niets uit en hebben een hoge pijngrens. Anderen kunnen niets hebben en zeuren en klagen alleen maar.
Geen kinderen willen is ook volkomen normaal en geaccepteerd.
Ik ken er die zonder een scheurtje moeiteloos door meerdere bevallingen kwamen. Maar evenveel verhalen van ellendige zwangerschappen (extreme misselijkheid 9 maanden lang) en vreselijke bevallingen (knippen, scheuren, gebruik van de pomp, volledige ruptuur tot een niet volledig verdoofde keizersnede... Die laatste persoon vertelde daar trouwens heel luchtig over (kind ging voor alles) en heeft daarna nog meer kinderen gekregen.
Dus hoe jij als moeder de bevalling beleeft is heel persoonlijk. Sommige moeders maakt schade of ellende niets uit en hebben een hoge pijngrens. Anderen kunnen niets hebben en zeuren en klagen alleen maar.
Geen kinderen willen is ook volkomen normaal en geaccepteerd.
maandag 17 oktober 2022 om 19:25
Tja TO ik vind de angst voor schade/traume an sich al een valide reden om geen kinderen te willen. Dat maakt de wens van jouw vriend niet minder legitiem, maargoed hij loopt geen risico op een totaalruptuur en dergelijke. Ik denk ook best weleens, om verschillende redenen, "ik wil geen moeder worden maar vader worden had ik wie weet wel gewild".
maandag 17 oktober 2022 om 19:26
DitPimPom schreef: ↑17-10-2022 16:01To, als je bewust kindvrij wil blijven dan is dat jouw goed recht hè. Je hoeft je daar helemaal niet voor te verantwoorden tegen wie dan ook. Wel is het belangrijk dat je eerlijk bent tegen je vriend. Als hij echt wel kinderen zou willen en jij niet, dan matchen jullie niet meer. Ga niet aan een kind beginnen alleen maar omdat hij dat zou willen en dat jij dat maar moet ondergaan.
maandag 17 oktober 2022 om 19:30
Jij wil het niet, dus dan is de rest van de argumenten onbelangrijk.
Wat jouw eigen argumenten betreft, ik heb twee kinderen, geen rest schade, ben netjes behandeld beide keren. Ik kijk er positief op terug. Maar het kan ook anders lopen ja.
Hoe bij jou een aantal hulpverleners in rij heel raar reageren en advies geven vind ik echt bizar.
Ten slotte nog even over de horror verhalen op internet, alleen mensen die iets extreems meemaken hebben de behoefte om dat te vertellen of er over te schrijven, de heel veel meer mensen die een prima verlopen bevalling hebben gehad hebben die behoefte niet.
Wat jouw eigen argumenten betreft, ik heb twee kinderen, geen rest schade, ben netjes behandeld beide keren. Ik kijk er positief op terug. Maar het kan ook anders lopen ja.
Hoe bij jou een aantal hulpverleners in rij heel raar reageren en advies geven vind ik echt bizar.
Ten slotte nog even over de horror verhalen op internet, alleen mensen die iets extreems meemaken hebben de behoefte om dat te vertellen of er over te schrijven, de heel veel meer mensen die een prima verlopen bevalling hebben gehad hebben die behoefte niet.
maandag 17 oktober 2022 om 19:31
Na het lezen van je verhaal en je reactie vind ik die potentiële fysieke gevolgen echt heel onbelangrijk t.o.v. van jouw gemoedstoestand (die bij een zwangerschap/bevalling/ouderschap nog mer overhoop gaat) veel zorgelijker. Het is niet de de vraag zoals jij hem stelt moet jij jezelf een kind aandoen maar andersom ben jij in staat een potentieel kind deze staat van moeder aan te doen. Heel hard maar vraag mij oprecht af of jij er naar jezelf en potentieel kind er wel goed aan doet en dan heb ik het eigenlijk nauwelijks over lichamelijk.
maandag 17 oktober 2022 om 19:31
Weet je wat het is: als je een kind krijgt, verandert je leven. Voorgoed. Want ineens is er iemand die afhankelijk van je is, die in heel veel gevallen voor gaat (niet altijd, dat nou ook weer niet, maar wel vaak). Waarvan je lang niet altijd weet wat hij/zij wil, wat niet aan jou ligt, maar aan het feit dat het een baby is. En die je kwetsbaarheid definitief enorm vergroot, want als er iets met je kind zou gebeuren, vind je dat vaak nog erger dan met jezelf. En dat blijft, ook als ze groter worden.
Dus mensen die zeggen: er is niks veranderd, mwah, daar geloof ik niet zo in. Alleen: die verandering hoeft niet negatief te zijn. Ik heb het tot nu oprecht nooit erg gevonden dat behoeften van kind voor de mijne gingen, juist wel lekker dat er een soort duidelijke leidraad was wat belangrijk was. Ik sta met liefde mijn koekje bij mijn kopje thee af, omdat ik meer plezier haal uit dat blije snoetje dan uit dat koekje zelf opeten.
En wat je er voor terug krijgt: liefde/geluksmomenten. Al die mensen die zeggen ‘nou, ik weet niet wat je er voor terug krijgt hoor’. Wat hadden die dan verwacht? Je krijgt er geen gevulde bankrekening bij nee, of iemand die je was doet. Je moet blij worden van een knuffel, van dat kleine handje in de jouwe. Ik vind het fantastisch om te zien hoe leuk mijn kind het vindt om iets nieuws te ontdekken. Maar: dat moet dan dus wel iets zijn wat je leuk vindt. Het is in feite niet heel anders dan elke willekeurige hobby inclusief bergbeklimmen. Wat krijg je daarvoor terug? Ik persoonlijk helemaal niks, ik word er niet gelukkig van, alleen angstig en ellendig. Dat doe ik dan dus ook gewoon niet. Maar ik kan me zo voorstellen dat die-hard klimmers wel degelijk gelukkig worden van het uitzicht, het gevoel van de moeilijkheden overwinnen, of iets in die richting. Als jij dat gevoel niet hebt met kinderen, dan is dat helemaal prima. En dan moet je er vooral niet aan beginnen.
Dus mensen die zeggen: er is niks veranderd, mwah, daar geloof ik niet zo in. Alleen: die verandering hoeft niet negatief te zijn. Ik heb het tot nu oprecht nooit erg gevonden dat behoeften van kind voor de mijne gingen, juist wel lekker dat er een soort duidelijke leidraad was wat belangrijk was. Ik sta met liefde mijn koekje bij mijn kopje thee af, omdat ik meer plezier haal uit dat blije snoetje dan uit dat koekje zelf opeten.
En wat je er voor terug krijgt: liefde/geluksmomenten. Al die mensen die zeggen ‘nou, ik weet niet wat je er voor terug krijgt hoor’. Wat hadden die dan verwacht? Je krijgt er geen gevulde bankrekening bij nee, of iemand die je was doet. Je moet blij worden van een knuffel, van dat kleine handje in de jouwe. Ik vind het fantastisch om te zien hoe leuk mijn kind het vindt om iets nieuws te ontdekken. Maar: dat moet dan dus wel iets zijn wat je leuk vindt. Het is in feite niet heel anders dan elke willekeurige hobby inclusief bergbeklimmen. Wat krijg je daarvoor terug? Ik persoonlijk helemaal niks, ik word er niet gelukkig van, alleen angstig en ellendig. Dat doe ik dan dus ook gewoon niet. Maar ik kan me zo voorstellen dat die-hard klimmers wel degelijk gelukkig worden van het uitzicht, het gevoel van de moeilijkheden overwinnen, of iets in die richting. Als jij dat gevoel niet hebt met kinderen, dan is dat helemaal prima. En dan moet je er vooral niet aan beginnen.
maandag 17 oktober 2022 om 19:42
Ik moest bij TO haar verhaal gelijk aan de reddit https://www.reddit.com/r/childfree/new/stokbootje schreef: ↑17-10-2022 17:08Ik lees zelf op een aantal plekken waar twijfel over kinderwens wordt besproken (facebook groepen, reddit) en daar komen jouw angsten regelmatig voorbij, dus in die zin ben je zeker niet de enige.
Maar wat denk ik belangrijk is voor jezelf om vast te stellen: Wil je eigenlijk wel een kind, maar veroorzaakt dat idee zoveel angst, dat je met horrorbeelden komt om jezelf wijs te maken dat je niet wil? Of zijn die horrorbeelden omdat je geen kind wil, en daar een rationele reden voor zoekt?
Die vraag kan alleen jijzelf beantwoorden, maar je hoeft dat niet alleen te doen. Ik zou het gaan onderzoeken samen met een therapeut, die je helpt de gedachten te ontwarren. Want de keuze is te groot om met haast, of vanwege de wensen van een ander, te maken.
Daar komen dit soort extremen inderdaad ook vaak voorbij.
"I love not Man the less, but Nature more..."
maandag 17 oktober 2022 om 20:08
Nou dit dus! X100.. je wilt geen kinderen, dat is je goed recht. Je bent het niet verplicht hè. Leef je eigen leven. Verbreek je relatie en laat je partner een relatie vinden met iemand die wel kinderen wil.
Kinderen zijn pittig, ook als alles goed gaat en gezond is en je samen blijft met de andere ouder van kind.
Mijn gevoel, als je aan een kind begint voor je partner gaan jullie alsnog uit elkaar omdat je niet kan wennen aan het ouderschap, je partner begrijpt je niet want 'je wilde zelf toch ook?!' wie gaat er voor kind zorgen als jullie uit elkaar zijn?
Ik ben het met veel uit de op niet eens, vraag me af waar je je bronnen vandaan hebt, maar ik vind het wel goed dat je er duidelijk goed over nadenkt. Volg aub je eigen gevoel en niet de puppy blikken van je partner.
Je richting is belangrijker dan je snelheid
maandag 17 oktober 2022 om 20:12
Eens. Maar sommige dingen worden pas duidelijk/ zichtbaar worden als je moeder bent.
To heeft al veel therapieën gehad begrijp ik.. soms wil het niet, lukt het niet om wat voor reden dan ook
Je richting is belangrijker dan je snelheid
maandag 17 oktober 2022 om 20:16
Ik ben vooral geschrokken hoe angstig je wordt van kinderen. Alsof je nooit wist wat het was om iets te verliezen te hebben. Je hart en ziel opeens aan de buitenkant zit, en dan niet lekker stevig verpakt, maar in zo'n kwetsbaar babylijfje.
Doe er nog een sloot hormonen en in geval van TO aanleg voor angst en bindingsproblemen bij en je glijdt zó in een zee aan mentale problemen die niet zomaar opgelost zijn.
Dat doet ook helemaal niks goeds voor je relatie overigens.
Doe er nog een sloot hormonen en in geval van TO aanleg voor angst en bindingsproblemen bij en je glijdt zó in een zee aan mentale problemen die niet zomaar opgelost zijn.
Dat doet ook helemaal niks goeds voor je relatie overigens.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 17 oktober 2022 om 20:24
Wat een gekke hulpverleners tref jij. Of is het misschien dat jij vooral datgene hoort en onthoudt waar je bang voor bent? Geen kind waard omdat je bang bent voor controleverlies en fysieke gevolgen… dan zijn er heel veel geschikte moeders geen kind waard denk ik.stopcontact schreef: ↑17-10-2022 17:41Ik ben ermee naar de huisarts gegaan die dus onmiddellijk besloot dat ik geen kind waard was, dat je niks kon doen om de uitkomst van een bevalling te beïnvloeden, en dat de gevolgen inderdaad geen kattenpis zouden zijn. Vervolgens dan maar een preconceptieconsult bij een verloskundige. Die zei dat vrouwen voor een tweede gingen 'omdat alles toch al kapot was'. En dat ze zelf ook schade had. Toen heb ik het eerlijk gezegd opgegeven.
Ik ben zeker niet voor de tweede gegaan omdat alles toch al kapot was, wat een gekkigheid is dat. Alles was heel. Beetje rekbaarder, maar dat kon ik goed waarderen
Ik heb nog nooit een vrouw in NL gezien bij wie “alles kapot” was door een bevalling… je genéést dus weer hè. Ik zou toch weer eens met een psycholoog of zo je kinderwens gaan uitpluizen. Lijkt me ook zonde om door angst niet te doen (maar zeker ook niet slim om roekeloos wél te doen natuurlijk).
maandag 17 oktober 2022 om 20:39
Ik en mijn man wilden heel graag een kind. (Jij wil niet heel graag een kind) Mijn traumatische jeugd had ik na jaren therapie verwerkt. (Jij hebt je jeugd nog lang niet verwerkt) Ik werd zwanger, wat een vreugde!
En toen kreeg ik HG. Maanden achter elkaar uitgemergeld in bed links en rechts in bakken kotsen.
En toen kreeg ik een zware bevalling met een flinke knip.
En toen bleek onze droombaby een huilbaby.
En toen lag ik weken met veel pijn in bed met tussen mijn benen een bal bloed maar werd ik niet verzorgd.
En toen lag ik bij de gyneacoloog en werd ik opnieuw open gesneden.
En baby bleef huilen en wij hadden nooit rust en kregen ook geen hulp.
En toen kwamen mijn eigen jeugdtrauma's met een rotgang terug in m'n leven.
En toen werd m'n contract niet verlengd.
En toen waren man en ik altijd kwaad op elkaar en wilden we scheiden.
Jah... Zo kan het gaan.
Wij zijn nog samen en erg gelukkig met onze dochter, maar no way dat ik het weer doe! En dat terwijl ik wel graag een tweede zou willen.
Jij wilt niet graag een kind. Doe het dan ook maar niet.
Ps. Ik heb een lichte verzakking wat neerkomt op pijn bij diepe penetratie, menstruatiecup die nu te laag hangt en klein beetje urineverlies als ik nies. En ik heb geen strakke buik meer.
En toen kreeg ik HG. Maanden achter elkaar uitgemergeld in bed links en rechts in bakken kotsen.
En toen kreeg ik een zware bevalling met een flinke knip.
En toen bleek onze droombaby een huilbaby.
En toen lag ik weken met veel pijn in bed met tussen mijn benen een bal bloed maar werd ik niet verzorgd.
En toen lag ik bij de gyneacoloog en werd ik opnieuw open gesneden.
En baby bleef huilen en wij hadden nooit rust en kregen ook geen hulp.
En toen kwamen mijn eigen jeugdtrauma's met een rotgang terug in m'n leven.
En toen werd m'n contract niet verlengd.
En toen waren man en ik altijd kwaad op elkaar en wilden we scheiden.
Jah... Zo kan het gaan.
Wij zijn nog samen en erg gelukkig met onze dochter, maar no way dat ik het weer doe! En dat terwijl ik wel graag een tweede zou willen.
Jij wilt niet graag een kind. Doe het dan ook maar niet.
Ps. Ik heb een lichte verzakking wat neerkomt op pijn bij diepe penetratie, menstruatiecup die nu te laag hangt en klein beetje urineverlies als ik nies. En ik heb geen strakke buik meer.
plakkies wijzigde dit bericht op 18-10-2022 12:08
2.57% gewijzigd
maandag 17 oktober 2022 om 21:06
Wat een dillema. Ik twijfel ook over wat je wilt.
Mijn eerste gedachte is dat jij geen kinderwens hebt maar wel een hele fijne relatie. En dat is zwaar k*t als je dan niet dezelfde wens hebt. Maar het voor een ander doen is het aller slechtste besluit.
Geen kinderen willen is ook normaal.
Maar mocht het echt alleen angst zijn. Dan is een pop poli misschien een idee. Ik las dat sommige ook ggz hulp bieden bij een kinderwens. Zoals hier: https://www.antoniusziekenhuis.nl/pop-poli
Extra ruk dat je leeftijd meespeelt met het maken van zo'n belangrijke beslissing. Sterkte/Succes
Mijn eerste gedachte is dat jij geen kinderwens hebt maar wel een hele fijne relatie. En dat is zwaar k*t als je dan niet dezelfde wens hebt. Maar het voor een ander doen is het aller slechtste besluit.
Geen kinderen willen is ook normaal.
Maar mocht het echt alleen angst zijn. Dan is een pop poli misschien een idee. Ik las dat sommige ook ggz hulp bieden bij een kinderwens. Zoals hier: https://www.antoniusziekenhuis.nl/pop-poli
Extra ruk dat je leeftijd meespeelt met het maken van zo'n belangrijke beslissing. Sterkte/Succes
maandag 17 oktober 2022 om 21:09
Ik ben 28. Ben ingeknipt en heb twee weken onwijs pijn gehad aan mijn wond. Daarna een gespannen bekkenbodem gehad incl urineverlies.
Een aantal weken bekkenbodemfysio gehad en nergens meer last van. Ik sport (hardlopen, dansen, cardio training met een trainer) en voel me echt prima.
Het enige is dat heel af en toe mn huid bij de oude wond een klein beetje gevoelig is, bijv als ik een string draag die daar schuurt.
Een aantal weken bekkenbodemfysio gehad en nergens meer last van. Ik sport (hardlopen, dansen, cardio training met een trainer) en voel me echt prima.
Het enige is dat heel af en toe mn huid bij de oude wond een klein beetje gevoelig is, bijv als ik een string draag die daar schuurt.
maandag 17 oktober 2022 om 21:30
Joe. 3 kinderen, allemaal 41+ weken gedragen. 1x knip, 2x gescheurd. Allemaal gehecht en dat is helemaal goed gekomen. Zelfs mijn buik is gewoon weer bijgetrokken, en mijn borsten zijn mooier dan ooit. Geen striae, geen aambeien, geen spataderen, geen incontinentie. Ik merk aan mijn lijf niet dat ik kinderen heb.
Aan mijn lijf niet nee.
Mijn leven is compleet veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn. In alles weeg ik de kinderen mee. Relaties, werk, vakantie, opleiding. De kinderen zitten altijd in mijn hoofd. En ik maak me altijd zorgen.
Mijn punt: als je niet echt vol overtuiging kinderen wilt, doe het dan niet.
Aan mijn lijf niet nee.
Mijn leven is compleet veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn. In alles weeg ik de kinderen mee. Relaties, werk, vakantie, opleiding. De kinderen zitten altijd in mijn hoofd. En ik maak me altijd zorgen.
Mijn punt: als je niet echt vol overtuiging kinderen wilt, doe het dan niet.
maandag 17 oktober 2022 om 23:10
Oh TO, ik snap je heel goed hoor. Voor schade na de bevalling was ik niet direct bang, dat is bijna een vaststaand gegeven. Maar dat die schade mij blijvend zou beperken, voor de rest van mijn leven, daar was ik doodsbang voor. Ik ben sportief, houdt van meerdaagse trektochten in de bergen, wat als dat niet meer zou kunnen? Een ramp.
Totaalruptuur, verzakkingen, wat maakt het uit als je daar uiteindelijk van herstelt? Maar dat was niet mijn punt. Óf je uiteindelijk hersteld, dat is toch de grote vraag.
Maar... Ik was ook realistisch. In mijn sporten zag ik allemaal vrouwen met 2, 3, 4 kinderen volop sporten. De meesten kunnen echt nog veel, zo niet alles.
Dus, lang verhaal kort: ik kreeg een kind. En bingo, ik had fysiek vette pech. Tot jaren na de bevalling heb ik last gehad en had ik medische zorg nodig. Daar heb ik veel stress van gehad. En dan zou ik altijd maar moeten denken, "maar ik heb wel een kind! Jippie!" En volledig voorbijgaan aan al dat gedoe wat ik er van had?! Dan snappen anderen echt niet wat het is om écht klachten te hebben. Ik had er veel voor over gehad om alleen maar een buik met striae te hebben.
Uiteindelijk is nu alles goed, en ja, ik zou het zo weer doen want ik ben zielsgelukkig met mijn zoon. Al 8 jaar ben ik verliefd op hem
Maar er komt geen tweede. Dat hadden we voordat ik zwanger was al beslist. Dus toen ik al die klachten had was ik blij dat ik dat hele circus niet nog eens hoefde mee te maken.
Ook het onbegrip van anderen en soort van laconieke houding van zorgverleners dat die problemen er nu eenmaal bijhoren is mij zwaar gevallen. En met al die lichamelijke klachten, onbegrip en stress moet je ook nog voor een baby zorgen. Het is maar goed dat zoon het zo goed deed, want als hij ook nog vanalles qua gezondheid had gehad was het helemaal dubbele stress geweest.
Voor mij was het het allemaal dubbel en dwars waard, maar ik voel ook wel een beetje opluchting dat ik niet meer 'hoef'.
Edit, ik had dus wel een grote kinderwens.
Ik krijg juist het gevoel dat je eigenlijk wel een kind zou willen maar je ziet enorm veel beren op de weg en dat wil je hier eens bespreken. Heel begrijpelijk.
Ik denk wel dat alle problemen die je nu hebt, dat je daar eerst mee aan de slag moet gaan. Vooral het punt uit je jeugd, dat zijn m.i. essentiële zaken die je eerst verwerkt moet hebben voordat je zelf een kind wil gaan opvoeden.
Totaalruptuur, verzakkingen, wat maakt het uit als je daar uiteindelijk van herstelt? Maar dat was niet mijn punt. Óf je uiteindelijk hersteld, dat is toch de grote vraag.
Maar... Ik was ook realistisch. In mijn sporten zag ik allemaal vrouwen met 2, 3, 4 kinderen volop sporten. De meesten kunnen echt nog veel, zo niet alles.
Dus, lang verhaal kort: ik kreeg een kind. En bingo, ik had fysiek vette pech. Tot jaren na de bevalling heb ik last gehad en had ik medische zorg nodig. Daar heb ik veel stress van gehad. En dan zou ik altijd maar moeten denken, "maar ik heb wel een kind! Jippie!" En volledig voorbijgaan aan al dat gedoe wat ik er van had?! Dan snappen anderen echt niet wat het is om écht klachten te hebben. Ik had er veel voor over gehad om alleen maar een buik met striae te hebben.
Uiteindelijk is nu alles goed, en ja, ik zou het zo weer doen want ik ben zielsgelukkig met mijn zoon. Al 8 jaar ben ik verliefd op hem
Maar er komt geen tweede. Dat hadden we voordat ik zwanger was al beslist. Dus toen ik al die klachten had was ik blij dat ik dat hele circus niet nog eens hoefde mee te maken.
Ook het onbegrip van anderen en soort van laconieke houding van zorgverleners dat die problemen er nu eenmaal bijhoren is mij zwaar gevallen. En met al die lichamelijke klachten, onbegrip en stress moet je ook nog voor een baby zorgen. Het is maar goed dat zoon het zo goed deed, want als hij ook nog vanalles qua gezondheid had gehad was het helemaal dubbele stress geweest.
Voor mij was het het allemaal dubbel en dwars waard, maar ik voel ook wel een beetje opluchting dat ik niet meer 'hoef'.
Edit, ik had dus wel een grote kinderwens.
Ik krijg juist het gevoel dat je eigenlijk wel een kind zou willen maar je ziet enorm veel beren op de weg en dat wil je hier eens bespreken. Heel begrijpelijk.
Ik denk wel dat alle problemen die je nu hebt, dat je daar eerst mee aan de slag moet gaan. Vooral het punt uit je jeugd, dat zijn m.i. essentiële zaken die je eerst verwerkt moet hebben voordat je zelf een kind wil gaan opvoeden.
beschuitmetjam wijzigde dit bericht op 17-10-2022 23:52
Reden: .
Reden: .
10.06% gewijzigd
maandag 17 oktober 2022 om 23:22
Veel vrouwen kunnen omgaan met alle ongemak, problemen en zelfs trauma's of blijvende schade. Want een kind was alles waard. Maar die intense en diepe wens lees ik nergens in het lange verhaal van TO.
Het gaat alleen maar over de zwangerschap en bevalling. Maar het woord kind en de jaren daarna komt er niet in voor. Dat zegt toch genoeg?
Het gaat alleen maar over de zwangerschap en bevalling. Maar het woord kind en de jaren daarna komt er niet in voor. Dat zegt toch genoeg?
maandag 17 oktober 2022 om 23:24
maandag 17 oktober 2022 om 23:34
4 kinderen gekregen: niet geknipt, niet gescheurd, geen pijnstilling en liep dezelfde dag weer rond.
Dat kan ook, maar er is geen garantie.
Ik heb ook nog steeds mijn eigen maat kleding als vroeger, maar is dat nu zo belangrijk?
De enige reden voor mij om niet opnieuw voor kinderen te kiezen is de angst ze te verliezen. Maar ik houd zoveel van ze dat ik dat risico neem
Maar zoals eerder is opgemerkt: je hoeft het niet te proberen om kinderen te krijgen
Dat kan ook, maar er is geen garantie.
Ik heb ook nog steeds mijn eigen maat kleding als vroeger, maar is dat nu zo belangrijk?
De enige reden voor mij om niet opnieuw voor kinderen te kiezen is de angst ze te verliezen. Maar ik houd zoveel van ze dat ik dat risico neem
Maar zoals eerder is opgemerkt: je hoeft het niet te proberen om kinderen te krijgen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
