Kinderen
alle pijlers
Kindje van een jaar eet ineens heel weinig
woensdag 30 april 2008 om 15:38
Ik heb een vraag over een van mijn zoontjes. Het ventje is nu een jaar en tot een week geleden een heel goede eter geweest. Het is niet zo dat ik hem alles voor kon zetten (dat kan ik bij zijn broertje), maar hij at altijd in een rap tempo zijn bordje leeg.
Ineens, van de een op de andere dag, is dat veranderd. Momenteel eet hij zo langzaam, dat we soms een uur aan tafel zitten zodat hij zijn halve banaan en zes aarbeien kan eten. Een uur!
Eerst dacht ik dat het misschien kon zijn dat hij smeerkaas/aardbeien/banaan/vul maar in niet meer lekker vond, maar dat lijkt me stug. Hij wordt altijd razend enthousiast als hij zijn bordje met eten ziet, maar dat enthousiasme is binnen een minuut weg. Hij gaat op zoek naar de poes, kijkt wat rond, zit een beetje in zijn tripp trapp, lacht naar mij en zijn broertje en is heel gezellig, maar eten? Ho maar! 
Hij eet al een paar maanden met zijn handjes, vooral de boterhammen en fruit. Het avondeten is wisselend. Afhankelijk van wat we eten eet hij zelf of voer ik hem. Dit levert eigenlijk geen problemen op. (soms, maar dat is meer zijn temperamentje)
Nog wat aanvullende informatie: hij is zeven weken te vroeg geboren en hij is er een van een tweeling. Hij heeft nog geen tandjes (zijn vader was ook laat) en ik dacht dat het misschien daar aan ligt. Nu heeft zijn broertje wel al een aantal tandjes, maar naar mijn weten heeft hij weinig last van het doorkomen van de tanden gehad. Sinds februari trekt hij zichzelf op tot staan en sinds een week zet hij een aantal stapjes achter de babywalker/stoel/Fisher Price garage.
Ik heb het consultatiebureau al gebeld met deze vraag, maar ik kreeg alleen de wedervraag waar ik zelf aan dacht waar het aan zou liggen. Dat is nu net de crux: ik denk niet zo veel op het moment.
Ik merk dat ik een beetje sikkeneurig word zodra het etenstijd is! Dit is niet de bedoeling en ik zou graag willen weten of het herkenbaar is voor jullie of dat er tips zijn waar ik niet op gekomen ben.
Ineens, van de een op de andere dag, is dat veranderd. Momenteel eet hij zo langzaam, dat we soms een uur aan tafel zitten zodat hij zijn halve banaan en zes aarbeien kan eten. Een uur!
Eerst dacht ik dat het misschien kon zijn dat hij smeerkaas/aardbeien/banaan/vul maar in niet meer lekker vond, maar dat lijkt me stug. Hij wordt altijd razend enthousiast als hij zijn bordje met eten ziet, maar dat enthousiasme is binnen een minuut weg. Hij gaat op zoek naar de poes, kijkt wat rond, zit een beetje in zijn tripp trapp, lacht naar mij en zijn broertje en is heel gezellig, maar eten? Ho maar! Hij eet al een paar maanden met zijn handjes, vooral de boterhammen en fruit. Het avondeten is wisselend. Afhankelijk van wat we eten eet hij zelf of voer ik hem. Dit levert eigenlijk geen problemen op. (soms, maar dat is meer zijn temperamentje)
Nog wat aanvullende informatie: hij is zeven weken te vroeg geboren en hij is er een van een tweeling. Hij heeft nog geen tandjes (zijn vader was ook laat) en ik dacht dat het misschien daar aan ligt. Nu heeft zijn broertje wel al een aantal tandjes, maar naar mijn weten heeft hij weinig last van het doorkomen van de tanden gehad. Sinds februari trekt hij zichzelf op tot staan en sinds een week zet hij een aantal stapjes achter de babywalker/stoel/Fisher Price garage.
Ik heb het consultatiebureau al gebeld met deze vraag, maar ik kreeg alleen de wedervraag waar ik zelf aan dacht waar het aan zou liggen. Dat is nu net de crux: ik denk niet zo veel op het moment.
Ik merk dat ik een beetje sikkeneurig word zodra het etenstijd is! Dit is niet de bedoeling en ik zou graag willen weten of het herkenbaar is voor jullie of dat er tips zijn waar ik niet op gekomen ben.
anoniem_32255 wijzigde dit bericht op 30-04-2008 15:43
Reden: Verhaal was nog niet compleet!
Reden: Verhaal was nog niet compleet!
% gewijzigd
woensdag 30 april 2008 om 16:00
Biologisch gezien is het normaal dat de smaak van kinderen zo rond de leeftijd van een jaar verandert.
Stel dat je in de vrije natuur zou leven; rond die tijd wordt een kind mobiel en komt onderweg dus vanalles tegen dat hij in zijn mond zou kunnen stoppen. Waaronder giftige vruchten etc.
Meestal zie je dat kinderen dan vooral voedsel dat enigszins bitter smaakt niet meer willen (de meeste groenten).
Helaas komt het ook veel voor dat 'ze' opeens bijna niks meer lusten. Zoals bij mijn zoontjes. Vooral de oudste was een echte alles-eter, zat garnaaltjes mee te smikkelen enzo. Tot... hij ongeveer een jaar was. De jongste is nooit echt een makkelijke eter geweest, maar ook minder kieskeurig zo tussen 8 maanden en een jaar (dus eigenlijk maar een paar maanden van volledige borstvoeding tot de smaakverandering).
Zwaar frustrerend.
Het is toch het beste wanneer je steeds weer voedsel aanbiedt en laat proeven, al is het maar één hapje. Dat is dus weer die natuur; jij als ouder moet je kinderen aanleren wat ze wel en niet kunnen eten en blijkbaar duurt het soms wel tot tien of meer keer van iets proeven tot ze het zelf waarderen...
(hoor mij, ik krijg er bij mijn kinderen vaak nog niet eens een zo'n hapje in...)
Succes!
xx lisa.
Stel dat je in de vrije natuur zou leven; rond die tijd wordt een kind mobiel en komt onderweg dus vanalles tegen dat hij in zijn mond zou kunnen stoppen. Waaronder giftige vruchten etc.
Meestal zie je dat kinderen dan vooral voedsel dat enigszins bitter smaakt niet meer willen (de meeste groenten).
Helaas komt het ook veel voor dat 'ze' opeens bijna niks meer lusten. Zoals bij mijn zoontjes. Vooral de oudste was een echte alles-eter, zat garnaaltjes mee te smikkelen enzo. Tot... hij ongeveer een jaar was. De jongste is nooit echt een makkelijke eter geweest, maar ook minder kieskeurig zo tussen 8 maanden en een jaar (dus eigenlijk maar een paar maanden van volledige borstvoeding tot de smaakverandering).
Zwaar frustrerend.
Het is toch het beste wanneer je steeds weer voedsel aanbiedt en laat proeven, al is het maar één hapje. Dat is dus weer die natuur; jij als ouder moet je kinderen aanleren wat ze wel en niet kunnen eten en blijkbaar duurt het soms wel tot tien of meer keer van iets proeven tot ze het zelf waarderen...
(hoor mij, ik krijg er bij mijn kinderen vaak nog niet eens een zo'n hapje in...)
Succes!
xx lisa.
woensdag 30 april 2008 om 16:32
Jommetje - ook net 1 - is ook aan het klieren met z'n avondeten. Wil niet meer gevoerd worden, wil geen stukjes meer zelf pakken, maar wil zelf prikken en scheppen en doen, met als gevolg dat het een puinhoop wordt en hij eigenlijk alleen maar vlees (of vis of ei) en koolhydraten eet. En weinig.
Maar ja, hij is z'n eigen vrolijke zelf, slaapt goed, dus het zal allemaal wel. Vanaf een jaar gaan kindjes veel minder hard groeien en hebben ze dus ook minder eten nodig. Komt wel weer goed.
Maar ja, hij is z'n eigen vrolijke zelf, slaapt goed, dus het zal allemaal wel. Vanaf een jaar gaan kindjes veel minder hard groeien en hebben ze dus ook minder eten nodig. Komt wel weer goed.
woensdag 30 april 2008 om 17:47
Hier ook. M'n kindje at mijn vers gekookte voedsel maar al te graag. Eerst geprakt van een lepeltje, later at ze zelf met de hand stukjes. Maar ineens vond ze er niks meer aan, zo rond 14 maanden. Dus maar weer een potje geprobeerd. Dat ging er wel in. Nu nog steeds potjes. Want als we haar vers geven eet ze óf maar een paar stukjes en gaat ze met de rest spelen óf ze eet het helemaal niet. Ik kom er maar niet achter waar het precies aan ligt, maar ze is gezond, dik genoeg, dus ik vermoed dat ze niet te weinig binnenkrijgt. Wel zou ik erg blij zijn als ze weer vrolijk eigenhandig haar versgekookte maaltje naar binnen schuift. Want die potjes....echt optimaal gezond kan dat toch niet zijn op de langere termijn.
woensdag 30 april 2008 om 18:54
Spitsmuis, ik heb hetzelfde met Zahra, al een aantal weken wil ze niet veel meer van haar avondeten. Ik merk de laatste dagen dat ze wel meer eet als ze hetzelfde eet als wij, dus als ik voor ons kook hou ik daar rekening mee (niet te scherp/zout etc.). Vandaag bijv. had ik rijst met kip in soort ketjapsaus en komkommersalade. Dan kook ik voor haar nog wat extra diepvriesgroente (broccoli/bloemkool/wortel) en ik had voor de zekerheid ook een eigengemaakt witlofprutje opgewarmd. Ze wilde eerst met ons mee-eten, dus rijst en groente en wat stukjes kip gegeven wat ze met haar handjes kan eten, en tussendoor steeds hapje van het witlofprutje voeren. Uiteindelijk lag het meeste eten op de grond, maar dat witlofprutje heeft ze wel helemaal opgegeten. Wat ook wel eens helpt is om haar een speeltje o.i.d te geven zodat ze een beetje afgeleid is. Ik heb het er met het cb over gehad en die zeiden dat ik er niet veel aan kon doen, in ieder geval niet dwingen. Ze eten op deze leeftijd sowieso wat minder dus als ze maar een paar hapjes eten is het niet erg het zal vanzelf wel weer beter gaan. Nu heeft Zahra genoeg reserves dus ik maak me er ook niet zo'n zorgen meer over.
woensdag 30 april 2008 om 18:57
Hier hetzelfde meegemaakt, ik denk zelf dat het aan een veranderende smaak lag. Dingen ze eerst heel goed at, at ze opeens heel slecht, net alsof ze weer aan alles opnieuw moest wennen.
Hier gaan de potjes ook beter dan het normale eten, hoewel dat nu.. op de leeftijd van 2 jaar eindelijk beter lijkt te gaan. Maar ja, beter een potje dan helemaal niet eten denk ik dan maar.
Hier gaan de potjes ook beter dan het normale eten, hoewel dat nu.. op de leeftijd van 2 jaar eindelijk beter lijkt te gaan. Maar ja, beter een potje dan helemaal niet eten denk ik dan maar.
donderdag 1 mei 2008 om 23:30
Zo is het dus eigenlijk ook, Winterlelie, dat ze alles opnieuw moeten ontdekken.
Zolang een kind normaal groeit etc is er ook weinig aan de hand.
Bij mijn zoontjes was het punt dat ze heel erg vaak ziek waren. En dan ging er gelijk bijna helemaal niks meer in. Vooral over de jongste was ik bezorgd, die is tenger en dun. Ik heb dus heel vaak poedermelk bijgegeven, nummer 3, voor peuters. Ik ben daar niet zo heel erg voor, maarja, als er anders niets in gaat en ze hebben weinig bij te zetten... dan kies ik toch voor aanvulling op die manier.
Waar je wel heel kritisch naar moet kijken TO, is naar wat je je kind over de dag allemaal voorzet. Vaak gaan er ongemerkt nogal wat calorieën naar binnen met drankjes. Sapjes, melkdranken etc. Dan heeft een kind niet zo heel veel honger meer bij de maaltijden. Je hebt natuurlijk lekkerbekken die altijd wel willen eten, maar heb je er eentje voor wie genoeg nogal snel genoeg is, dan kan het goed zijn eens te kijken of er misschien inderdaad veel via drankjes naar binnen gaat.
En voor de lekkerbekken trouwens ook, want die worden bijna ongemerkt uiteindelijk dik op die manier.
(waarmee ik helemaal niet wil zeggen natuurlijk dat door iemand hier zeker teveel aan zoete drankjes wordt gegeven, maar het komt vaak voor dus vandaar dat ik het noem)
Bij mijn jongens merk ik trouwens meteen een mindere eetlust aan tafel als ze chocomel of yoghurtdrank gehad hebben. En de jongste hoeft na vier uur maar een koekje gehad te hebben en je merkt het al.
Ik vind dat echt moeilijk. Zelf ben ik te zwaar en zou zo graag willen dat ik gewoon kon stoppen na een half bordje!
xx lisa.
Zolang een kind normaal groeit etc is er ook weinig aan de hand.
Bij mijn zoontjes was het punt dat ze heel erg vaak ziek waren. En dan ging er gelijk bijna helemaal niks meer in. Vooral over de jongste was ik bezorgd, die is tenger en dun. Ik heb dus heel vaak poedermelk bijgegeven, nummer 3, voor peuters. Ik ben daar niet zo heel erg voor, maarja, als er anders niets in gaat en ze hebben weinig bij te zetten... dan kies ik toch voor aanvulling op die manier.
Waar je wel heel kritisch naar moet kijken TO, is naar wat je je kind over de dag allemaal voorzet. Vaak gaan er ongemerkt nogal wat calorieën naar binnen met drankjes. Sapjes, melkdranken etc. Dan heeft een kind niet zo heel veel honger meer bij de maaltijden. Je hebt natuurlijk lekkerbekken die altijd wel willen eten, maar heb je er eentje voor wie genoeg nogal snel genoeg is, dan kan het goed zijn eens te kijken of er misschien inderdaad veel via drankjes naar binnen gaat.
En voor de lekkerbekken trouwens ook, want die worden bijna ongemerkt uiteindelijk dik op die manier.
(waarmee ik helemaal niet wil zeggen natuurlijk dat door iemand hier zeker teveel aan zoete drankjes wordt gegeven, maar het komt vaak voor dus vandaar dat ik het noem)
Bij mijn jongens merk ik trouwens meteen een mindere eetlust aan tafel als ze chocomel of yoghurtdrank gehad hebben. En de jongste hoeft na vier uur maar een koekje gehad te hebben en je merkt het al.
Ik vind dat echt moeilijk. Zelf ben ik te zwaar en zou zo graag willen dat ik gewoon kon stoppen na een half bordje!
xx lisa.
