Kinderen
alle pijlers
Kindjes die weinig alleen spelen
vrijdag 24 september 2021 om 09:28
vrijdag 24 september 2021 om 09:47
Ik maak vaak van de dagelijkse dingen "samen". Samen boodschappen doen en hij mag dingen pakken, samen koken en hij mag helpen enz. We gaan ook elke dag wel even naar buiten, speeltuin, kinderboerderij enz. Verder speelt hij in huis vooral alleen. Komt soms een kopje thee brengen uit zijn keukentje of vraagt te helpen bij een puzzel. Wat hij wel graag samen doet is een filmpje kijken dan klimt ie lekker tegen me aan op de bank.
Hij is bijna 2,5.
Hij is bijna 2,5.
vrijdag 24 september 2021 om 09:52
Mijn oudste kon echt maximaal 5 minuten per dag alleen spelen. Die moest de hele dag weten wat ik aan het doen was en zich daar me bemoeien of ze wilde samen spelen. Dat betekende dus dat ik vooral fysieke klusjes deed als ze wakker was (vaatwasser uitruimen, was ophangen, boodsdchappen doen), zodat ze me daarmee kon helpen. En als ze dan sliep dan ging ik iets voor mezelf doen, want ik vond het echt heel vermoeiend.
Toen ze niet meer 's middags sliep en ik wel heel hard rust nodig had omdat ze een zusje had gekregen die 's nachts nogal spookte mocht ze dus s middags vaak 1,5 uur tv kijken zodat ik nog even kon dutten op de bank terwijl ze naast me zat. Anders trok ik het echt niet.
De jongste is heel anders, die kan rustig een uur met haar keukentje in de weer zijn en vind het ook prima om zelf te puzzelen terwijl ik aan het koken ben ofzo. Echt heel verschillende kinderen wat dat betreft.
Mijn oudste kan ook hevig teleurgesteld zijn als de jongste (of onze buurjongen) aangeeft dat ze niet samen willen spelen, daar snapt ze echt helemaal niets van. Nu ze 5 is vind ze het wel leuk om zelf lego te bouwen, maar dan nog wil ze het liefste dat ik naast haar kom zitten.
Toen ze niet meer 's middags sliep en ik wel heel hard rust nodig had omdat ze een zusje had gekregen die 's nachts nogal spookte mocht ze dus s middags vaak 1,5 uur tv kijken zodat ik nog even kon dutten op de bank terwijl ze naast me zat. Anders trok ik het echt niet.
De jongste is heel anders, die kan rustig een uur met haar keukentje in de weer zijn en vind het ook prima om zelf te puzzelen terwijl ik aan het koken ben ofzo. Echt heel verschillende kinderen wat dat betreft.
Mijn oudste kan ook hevig teleurgesteld zijn als de jongste (of onze buurjongen) aangeeft dat ze niet samen willen spelen, daar snapt ze echt helemaal niets van. Nu ze 5 is vind ze het wel leuk om zelf lego te bouwen, maar dan nog wil ze het liefste dat ik naast haar kom zitten.
vrijdag 24 september 2021 om 09:53
vrijdag 24 september 2021 om 10:08
Och 
Ja hier ook.
Het is in fases heel erg. Ze is zo ontzettend aanhankelijk en kan zich zelf maar moeilijk sturing geven.
Ze is al bijna vier en ik vind dat het erg lastig begint te worden. Ze kan zo boos en teleurgesteld zijn als ik ga koken of dergelijke. En ze gaat er heel ver in om af te dwingen dat ik tijd met haar door breng. Tot woede aanvallen aan toe.
Soms ben ik ergens bang dat het met een basisgevoel van veiligheid of zelfvertrouwen te maken heeft, dat er maar minimaal is.
Vaak is het ook reuze gezellig hoor, en die knuffeligheid is ook zo heerlijk.
Maar ik heb toch regelmatig het gevoel (zeker als je in de avond denkt even rust te hebben en ze wordt ook nog weer eens wakker om me weer te claimen) dat de energie wel uit me wordt gezogen door de dag heen.
En dat maar door éen klein peuter meisje
Ja hier ook.Het is in fases heel erg. Ze is zo ontzettend aanhankelijk en kan zich zelf maar moeilijk sturing geven.
Ze is al bijna vier en ik vind dat het erg lastig begint te worden. Ze kan zo boos en teleurgesteld zijn als ik ga koken of dergelijke. En ze gaat er heel ver in om af te dwingen dat ik tijd met haar door breng. Tot woede aanvallen aan toe.
Soms ben ik ergens bang dat het met een basisgevoel van veiligheid of zelfvertrouwen te maken heeft, dat er maar minimaal is.
Vaak is het ook reuze gezellig hoor, en die knuffeligheid is ook zo heerlijk.
Maar ik heb toch regelmatig het gevoel (zeker als je in de avond denkt even rust te hebben en ze wordt ook nog weer eens wakker om me weer te claimen) dat de energie wel uit me wordt gezogen door de dag heen.
En dat maar door éen klein peuter meisje
vrijdag 24 september 2021 om 10:17
Ja herkenbaar. Peuter is 2,5 en kan zich nauwelijks alleen vermaken. Hoewel, op de opvang en bij opa en oma kan ze het wel.
We proberen het thuis nu wel wat meer te 'oefenen'. Dus even meespelen/opstarten en dan weggaan. Of zeggen dat ik eerst de vaatwasser uitruim en dan kom spelen.
Vind het wel moeilijk, want ze gaat heel erg aan me hangen of trekken en zeuren. Soms wil ik even mijn boterham opeten en dat lukt dan nauwelijks.
Meehelpen met de was/vaatwasser etc. wil ze ook niet altijd.
Hoop eigenlijk dat het met het ouder worden beter gaat, maar als ik Saivash lees...
We proberen het thuis nu wel wat meer te 'oefenen'. Dus even meespelen/opstarten en dan weggaan. Of zeggen dat ik eerst de vaatwasser uitruim en dan kom spelen.
Vind het wel moeilijk, want ze gaat heel erg aan me hangen of trekken en zeuren. Soms wil ik even mijn boterham opeten en dat lukt dan nauwelijks.
Meehelpen met de was/vaatwasser etc. wil ze ook niet altijd.
Hoop eigenlijk dat het met het ouder worden beter gaat, maar als ik Saivash lees...
vrijdag 24 september 2021 om 10:28
Onze peuter is 2,5 en hij deed met anderhalf al geen slaapje meer. Vind ik niet erg eigenlijk. Hij slaapt best vroeg om kwart over 6 al tot 7.Kaaaaaaaatje schreef: ↑24-09-2021 09:52Mijn oudste kon echt maximaal 5 minuten per dag alleen spelen. Die moest de hele dag weten wat ik aan het doen was en zich daar me bemoeien of ze wilde samen spelen. Dat betekende dus dat ik vooral fysieke klusjes deed als ze wakker was (vaatwasser uitruimen, was ophangen, boodsdchappen doen), zodat ze me daarmee kon helpen. En als ze dan sliep dan ging ik iets voor mezelf doen, want ik vond het echt heel vermoeiend.
Toen ze niet meer 's middags sliep en ik wel heel hard rust nodig had omdat ze een zusje had gekregen die 's nachts nogal spookte mocht ze dus s middags vaak 1,5 uur tv kijken zodat ik nog even kon dutten op de bank terwijl ze naast me zat. Anders trok ik het echt niet.
De jongste is heel anders, die kan rustig een uur met haar keukentje in de weer zijn en vind het ook prima om zelf te puzzelen terwijl ik aan het koken ben ofzo. Echt heel verschillende kinderen wat dat betreft.
Mijn oudste kan ook hevig teleurgesteld zijn als de jongste (of onze buurjongen) aangeeft dat ze niet samen willen spelen, daar snapt ze echt helemaal niets van. Nu ze 5 is vind ze het wel leuk om zelf lego te bouwen, maar dan nog wil ze het liefste dat ik naast haar kom zitten.
Ik speel met de Lego met hem en treinbaan. En we zijn veel buiten.
Maar alleen spelen eigenlijk heel weinig. Zou wel fijn zijn geweest.
Hij doet wel mee met de vuile was in de wasmachine, vaatwasser meehelpen met inruimen. Dat soort dingen.
Tv kijkt die ook bijna nooit. Vind die nog niet interessant denk ik.
vrijdag 24 september 2021 om 10:31
Ik hoor vaak dat het echt steeds beter gaat met het ouder worden. Een kind kan vaak leren alleen te spelen. Niet uren of wat dan ook, maar wel steeds langer.navy-blue schreef: ↑24-09-2021 10:17Ja herkenbaar. Peuter is 2,5 en kan zich nauwelijks alleen vermaken. Hoewel, op de opvang en bij opa en oma kan ze het wel.
We proberen het thuis nu wel wat meer te 'oefenen'. Dus even meespelen/opstarten en dan weggaan. Of zeggen dat ik eerst de vaatwasser uitruim en dan kom spelen.
Vind het wel moeilijk, want ze gaat heel erg aan me hangen of trekken en zeuren. Soms wil ik even mijn boterham opeten en dat lukt dan nauwelijks.
Meehelpen met de was/vaatwasser etc. wil ze ook niet altijd.
Hoop eigenlijk dat het met het ouder worden beter gaat, maar als ik Saivash lees...
Ons meisje is enigst kind en zal dat ook blijven. Dus dat werkt daarin denk ik al niet mee. Verder merk ik nu ook dat het een soort van machtsstrijd begint te worden. Ze kán het wel alleen allemaal volgens mij, vindt het gewoon prettiger of veiliger als er iemand gezellig bij zit. Ze komt alleen niet er aan toe om het alleen spelen steeds meer te oefenen en te ervaren dat dat ook okee kan zijn.
En dit komt vooral door de continue strijd die ze blijft voeren. Ze heeft een temperament waar je echt een gebruiksaanwijzing voor nodig hebt
vrijdag 24 september 2021 om 10:31
Saivash schreef: ↑24-09-2021 10:08Och
Het is in fases heel erg. Ze is zo ontzettend aanhankelijk en kan zich zelf maar moeilijk sturing geven.
Ze is al bijna vier en ik vind dat het erg lastig begint te worden. Ze kan zo boos en teleurgesteld zijn als ik ga koken of dergelijke. En ze gaat er heel ver in om af te dwingen dat ik tijd met haar door breng. Tot woede aanvallen aan toe.
Soms ben ik ergens bang dat het met een basisgevoel van veiligheid of zelfvertrouwen te maken heeft, dat er maar minimaal is.
Vaak is het ook reuze gezellig hoor, en die knuffeligheid is ook zo heerlijk.
Maar ik heb toch regelmatig het gevoel (zeker als je in de avond denkt even rust te hebben en ze wordt ook nog weer eens wakker om me weer te claimen) dat de energie wel uit me wordt gezogen door de dag heen.
En dat maar door éen klein peuter meisje
Zo herkenbaar indd.
Dat claimen ook.
vrijdag 24 september 2021 om 10:39
Ja joh. En hoewel het niet moet en niet mag en zó fout is
, kan ik dan in de nacht nog wel eens uit mijn slof schieten als ze wakker wordt en me weer verder probeert te claimen.Dan heb ik echt zoiets van “hee, maar jij sliep eindelijk en ik had héél even vrij, maar niet dus, ik moet weer paraat staan”.
vrijdag 24 september 2021 om 10:40
vrijdag 24 september 2021 om 10:45
Op school wordt het inderdaad alweer anders, want mijn oudste is inderdaad ook altijd met andere kinderen aan het spelen, die geniet daar ook heel erg van, dus dan heb je weer wat meer rust. En ik merk dat het voor onze jongste ook heel fijn is als ze naar school gaat, want die kan dan dus ongestoord thuis spelen zonder dat de oudste de hele tijd eens even komt vertellen wat ze moet doen....
vrijdag 24 september 2021 om 10:51
Ja precies Kaaatje, en ik merk ook dat doordat ze op school zoveel sociale contacten heeft, ze thuis iets minder de hele tijd alles samen moet doen. Maar als ze even geen vermaak heeft, met name in vakanties ofzo, is ze echt in staat om op de grond te gaan liggen en roepen “ik verveel meeeeeeeeeeeeee”. Ben daar nu wel redelijk makkelijk in, dan verveelt ze zich maar. Maar met een jonger kind is dat lastiger denk ik (alweer vergeten 
)
)
vrijdag 24 september 2021 om 11:03
Peuterspeelzaal en/of kinderdag verblijf waren daar heel fijn voor. Ik ga liever werken dan 7 dagen in de week een peuter entertainen en de kinderen vonden dat zelf heerlijk, spelen met zo veel mogelijk leeftijdsgenootjes.
Niet ieder kind en ouder is zo. Maar ik ben dus ook zo'n 'ontaarde' ouder ( lulkoek natuurlijk) die echt geen zin heeft om elke dag, thuis dingen te doen met kleine kinderen.
En de dag die ieder dan thuiswaren is een keer of 2 wat doen met de peuter en gezellig samen spelen ook gewoon heel fijn, in de weekenden konden we afwisselen.
Of allemaal samen wat doen.
Ik zou gillend gek worden anders.
Niet ieder kind en ouder is zo. Maar ik ben dus ook zo'n 'ontaarde' ouder ( lulkoek natuurlijk) die echt geen zin heeft om elke dag, thuis dingen te doen met kleine kinderen.
En de dag die ieder dan thuiswaren is een keer of 2 wat doen met de peuter en gezellig samen spelen ook gewoon heel fijn, in de weekenden konden we afwisselen.
Of allemaal samen wat doen.
Ik zou gillend gek worden anders.
vrijdag 24 september 2021 om 11:10
Hier hetzelfde qua verschil tussen de oudste (4) en jongste (2), tot aan de hevige teleurstelling als iemand niet samen wil spelen toe. De oudste kan zich, sinds hij naar school gaat, wel echt steeds beter even alleen vermaken met Lego inderdaad, of Kapla, een puzzel, electro enz, maar ook dat doet hij dan het liefste samen.Kaaaaaaaatje schreef: ↑24-09-2021 09:52Mijn oudste kon echt maximaal 5 minuten per dag alleen spelen. Die moest de hele dag weten wat ik aan het doen was en zich daar me bemoeien of ze wilde samen spelen. Dat betekende dus dat ik vooral fysieke klusjes deed als ze wakker was (vaatwasser uitruimen, was ophangen, boodsdchappen doen), zodat ze me daarmee kon helpen. En als ze dan sliep dan ging ik iets voor mezelf doen, want ik vond het echt heel vermoeiend.
Toen ze niet meer 's middags sliep en ik wel heel hard rust nodig had omdat ze een zusje had gekregen die 's nachts nogal spookte mocht ze dus s middags vaak 1,5 uur tv kijken zodat ik nog even kon dutten op de bank terwijl ze naast me zat. Anders trok ik het echt niet.
De jongste is heel anders, die kan rustig een uur met haar keukentje in de weer zijn en vind het ook prima om zelf te puzzelen terwijl ik aan het koken ben ofzo. Echt heel verschillende kinderen wat dat betreft.
Mijn oudste kan ook hevig teleurgesteld zijn als de jongste (of onze buurjongen) aangeeft dat ze niet samen willen spelen, daar snapt ze echt helemaal niets van. Nu ze 5 is vind ze het wel leuk om zelf lego te bouwen, maar dan nog wil ze het liefste dat ik naast haar kom zitten.
Ik speel dan wel heel veel met mijn kinderen, maar dat vind ik ook wel zelf leuk, dus dat scheelt
Maar ik speel dus wel op een andere manier met de oudste dan met de jongste, en ook weer op een andere manier met zijn drieën. Met de oudste is het vooral fantasie spel, met een bouwwerk wat daar een rol in heeft of Pokémon battles enzo. De jongste lees ik meer voor, speel ik 1000 keer per dag verstoppertje en "ik ga je pakken" mee, we zingen samen liedjes, maar als zij zit te bouwen met iets of te puzzelen, dan mag ik me er absoluut niet mee bemoeien. Ik mag het alleen bewonderen zodra ze daar om vraagt en dan zegt ze "Is nog niet klaar" en gaat weer verder. Spelen met zijn drieën is vaak iets als een hut bouwen met kussens en dekens oid, daar verzin ik dan met de oudste een heel fantasie spel bij en de jongste helpt met het bouwen en gaat ook wel mee in het fantasie spel dan.
Speel ook dagelijks wel bordspelletjes met ze (wel nog apart van elkaar, gezamenlijk wil nog niet zo lukken), maar ook boodschappen doen enzo kan onderdeel zijn van het spel.
vrijdag 24 september 2021 om 11:13
De mijne heeft nooit alleen kunnen spelen en is inmiddels zes. We hebben hier dus heel vaak speelafspraken. Daarnaast is ie gelukkig dol op rollenspellen, dus spelen we restaurantje tijdens het koken, dat we de schoonmakers van het toiletgebouw op een camping zijn als ik de badkamer wil poetsen etc. Het heeft wel een voordeel: het heeft jaren geduurd maar nu zijn de huishoudelijke klussen sneller klaar als hij meehelpt 
En dan doen we vaak samen een spelletje in de tijd die we over houden.
En dan doen we vaak samen een spelletje in de tijd die we over houden.
vrijdag 24 september 2021 om 11:20
Nou, dat soort moeders, die daar zó ontzéttend van genieten elke dag en de hele dag, daar heb ik dus ook echt niks mee. Ik kan het niet eens aanhoren, dat maakt me al futloos.FeeLucifer01 schreef: ↑24-09-2021 11:03Peuterspeelzaal en/of kinderdag verblijf waren daar heel fijn voor. Ik ga liever werken dan 7 dagen in de week een peuter entertainen en de kinderen vonden dat zelf heerlijk, spelen met zo veel mogelijk leeftijdsgenootjes.
Niet ieder kind en ouder is zo. Maar ik ben dus ook zo'n 'ontaarde' ouder ( lulkoek natuurlijk) die echt geen zin heeft om elke dag, thuis dingen te doen met kleine kinderen.
En de dag die ieder dan thuiswaren is een keer of 2 wat doen met de peuter en gezellig samen spelen ook gewoon heel fijn, in de weekenden konden we afwisselen.
Of allemaal samen wat doen.
Ik zou gillend gek worden anders.
En dan zijn ze vaak ook nog verbaasd als mijn dochter een dagje naar het kinderdagverblijf of bij oma is op een moment dat ik een keertje vrij ben
.Echt hoor, ze is lief en zo, maar ik moet echt opladen tussendoor. Ik maak verdomme zelf wel uit hoe ik een optimale moeder voor mijn kind kan zijn. En dat is op deze manier, zoals ik het nodig heb.
vrijdag 24 september 2021 om 11:32
Misschien ten overvloede, maar in hoeverre laat je je peuter in zijn uppie aanrommelen zonder je ermee te bemoeien?
Ik heb een nichtje dat van baby af aan al continu op schoot wordt getrokken door de ouders. Op het moment dat ze ergens zelf mee ging spelen, ging een van de ouders meteen meedoen. Dat resulteerde erin dat ze een hele poos eerst om een soort toestemming/bevestiging kwam vragen voordat ze met een stuk speelgoed ging spelen, en tegenwoordig (bijna kleuterleeftijd) is het zo dat ze zichzelf nog amper kan vermaken.
Misschien is dit helemaal niet aan de hand bij jouw kind, maar ik zou wel nagaan of je hem genoeg ruimte laat om het zelfstandig spelen te ontdekken. En of je je er niet in gaat mengen áls hij dan een keer helemaal zelf aan het spelen is, ook al is juist dan de verleiding groot om gezellig mee te doen.
Ik heb een nichtje dat van baby af aan al continu op schoot wordt getrokken door de ouders. Op het moment dat ze ergens zelf mee ging spelen, ging een van de ouders meteen meedoen. Dat resulteerde erin dat ze een hele poos eerst om een soort toestemming/bevestiging kwam vragen voordat ze met een stuk speelgoed ging spelen, en tegenwoordig (bijna kleuterleeftijd) is het zo dat ze zichzelf nog amper kan vermaken.
Misschien is dit helemaal niet aan de hand bij jouw kind, maar ik zou wel nagaan of je hem genoeg ruimte laat om het zelfstandig spelen te ontdekken. En of je je er niet in gaat mengen áls hij dan een keer helemaal zelf aan het spelen is, ook al is juist dan de verleiding groot om gezellig mee te doen.
vrijdag 24 september 2021 om 11:37
Ik heb niet de indruk dat dat aan de hand is bij het kind van to. Of de meeste kinderen trouwens, want de meeste ouders doen dit echt niet (die zijn echt heel blij als hun kind even iets voor zichzelf doet). Daarbij is dit vooral karakter van het kind. Mijn oudste kan zich twee uur terugtrekken op haar kamer om te spelen, verzint de hele dag wat ze wil doen. Mijn jongste kan de hele dag lamlendig op de bank hangen als ze niet vermaakt wordt.Daveotion schreef: ↑24-09-2021 11:32Misschien ten overvloede, maar in hoeverre laat je je peuter in zijn uppie aanrommelen zonder je ermee te bemoeien?
Ik heb een nichtje dat van baby af aan al continu op schoot wordt getrokken door de ouders. Op het moment dat ze ergens zelf mee ging spelen, ging een van de ouders meteen meedoen. Dat resulteerde erin dat ze een hele poos eerst om een soort toestemming/bevestiging kwam vragen voordat ze met een stuk speelgoed ging spelen, en tegenwoordig (bijna kleuterleeftijd) is het zo dat ze zichzelf nog amper kan vermaken.
Misschien is dit helemaal niet aan de hand bij jouw kind, maar ik zou wel nagaan of je hem genoeg ruimte laat om het zelfstandig spelen te ontdekken. En of je je er niet in gaat mengen áls hij dan een keer helemaal zelf aan het spelen is, ook al is juist dan de verleiding groot om gezellig mee te doen.
vrijdag 24 september 2021 om 11:40
Die van mij is net een paar weken 1 maar kan zich ook totaal niet zelf vermaken. Had inderdaad gehoopt dat het beter zou worden met ouder gaan maar niet dus als ik het zo lees haha
Ik vind meespelen leuk maar af en toe is het wel heel erg vermoeiend. Ze gaat ook heel hard "praten/gillen" als ik niet direct binnen 10 sec reageer. Ik vind het heel lastig om het te begrenzen omdat ze nog zo klein is en veel nog niet begrijpt! Negeren werkt niet maar positief gedrag belonen (als ze wel een keer 5 minuten zelf speelt) ook niet want zodra ze me weer in het vizier heeft moet ik weer meedoen.
Op het kdv heeft ze ook veel aandacht nodig van de leidsters, met andere kinderen spelen doet ze nog niet echt maar daar is ze misschien ook wat te jong voor. Vanaf hoe oud gaan kinderen eigenlijk echt samen spelen?
Ik vind meespelen leuk maar af en toe is het wel heel erg vermoeiend. Ze gaat ook heel hard "praten/gillen" als ik niet direct binnen 10 sec reageer. Ik vind het heel lastig om het te begrenzen omdat ze nog zo klein is en veel nog niet begrijpt! Negeren werkt niet maar positief gedrag belonen (als ze wel een keer 5 minuten zelf speelt) ook niet want zodra ze me weer in het vizier heeft moet ik weer meedoen.
Op het kdv heeft ze ook veel aandacht nodig van de leidsters, met andere kinderen spelen doet ze nog niet echt maar daar is ze misschien ook wat te jong voor. Vanaf hoe oud gaan kinderen eigenlijk echt samen spelen?
vrijdag 24 september 2021 om 11:45
Ja dit is ook een goed punt. Ik heb ook eens gelezen dat ouders soms vinden dat kinderen op een bepaalde manier 'horen' te spelen of dat speelgoed op een bepaalde manier gebruikt moet worden. Terwijl als je kind aan het aanrommelen is, jij je als ouder er eigenlijk niet mee moet bemoeien (zolang het niet gevaarlijk is of schade toebrengt). Dus als mijn kind met een rol wc papier aan de haal gaat en de kamer vol ligt, laat ik haar. Terwijl mijn vader of moeder zou zeggen; Wat doe je nou?! Niet zo'n rommel maken.Daveotion schreef: ↑24-09-2021 11:32Misschien ten overvloede, maar in hoeverre laat je je peuter in zijn uppie aanrommelen zonder je ermee te bemoeien?
Ik heb een nichtje dat van baby af aan al continu op schoot wordt getrokken door de ouders. Op het moment dat ze ergens zelf mee ging spelen, ging een van de ouders meteen meedoen. Dat resulteerde erin dat ze een hele poos eerst om een soort toestemming/bevestiging kwam vragen voordat ze met een stuk speelgoed ging spelen, en tegenwoordig (bijna kleuterleeftijd) is het zo dat ze zichzelf nog amper kan vermaken.
Misschien is dit helemaal niet aan de hand bij jouw kind, maar ik zou wel nagaan of je hem genoeg ruimte laat om het zelfstandig spelen te ontdekken. En of je je er niet in gaat mengen áls hij dan een keer helemaal zelf aan het spelen is, ook al is juist dan de verleiding groot om gezellig mee te doen.
vrijdag 24 september 2021 om 12:18
Niet om je ongerust te maken: maar ik kan mezelf nog steeds moeizaam in m’n eentje vermaken, en ik ben bijna 30 
Ik denk ook echt dat het soms gewoon een onderdeel van je karakter is. Een puzzel maken terwijl er iemand naast me zit of in dezelfde kamer is, hou ik best lang vol. Als ik alleen thuis ben vind ik er gewoon niets aan. Ik zoek dus het liefste mensen op, of ben bezig met wat opruimen en schoonmaken maar verder ben ik heel rusteloos als ik zelf iets moet gaan doen.
Mijn zusje daarentegen kan zich prima in haar uppie vermaken. Heb ook vriendinnen die wel in hun eentje gaan shoppen, daar vind ik nou helemaal niets aan. Dat doe ik echt alleen maar als ik gericht bepaalde dingen nodig heb, maar kleding en dergelijke zou ik dus nooit alleen gaan winkelen.
Idem voor alleen op vakantie, alleen uit eten, etc.
Wat betreft tips voor je kleine: helpt het om bijvoorbeeld een muziekje aan te zetten en samen te zingen, terwijl hij met de blokken/Lego bezig is en jij wat anders doet? Dan ben je deels samen bezig maar toch niet helemaal.
Ik denk ook echt dat het soms gewoon een onderdeel van je karakter is. Een puzzel maken terwijl er iemand naast me zit of in dezelfde kamer is, hou ik best lang vol. Als ik alleen thuis ben vind ik er gewoon niets aan. Ik zoek dus het liefste mensen op, of ben bezig met wat opruimen en schoonmaken maar verder ben ik heel rusteloos als ik zelf iets moet gaan doen.
Mijn zusje daarentegen kan zich prima in haar uppie vermaken. Heb ook vriendinnen die wel in hun eentje gaan shoppen, daar vind ik nou helemaal niets aan. Dat doe ik echt alleen maar als ik gericht bepaalde dingen nodig heb, maar kleding en dergelijke zou ik dus nooit alleen gaan winkelen.
Idem voor alleen op vakantie, alleen uit eten, etc.
Wat betreft tips voor je kleine: helpt het om bijvoorbeeld een muziekje aan te zetten en samen te zingen, terwijl hij met de blokken/Lego bezig is en jij wat anders doet? Dan ben je deels samen bezig maar toch niet helemaal.
vrijdag 24 september 2021 om 12:35
Herkenbaar. Mijn kind kan het ook niet. Echt karakter geloof ik.
Hij is net 3 en we zijn het nu aan het oefenen. Maar eigenlijk kan hij het nu alleen eventjes omdat hij weet dat zodra de kookwekker gaat, hij weer aandacht krijgt. Dus hij legt in zijn ‘zelf speel’-tijd vooral dingen klaar om later met ons mee te gaan spelen
Hij is net 3 en we zijn het nu aan het oefenen. Maar eigenlijk kan hij het nu alleen eventjes omdat hij weet dat zodra de kookwekker gaat, hij weer aandacht krijgt. Dus hij legt in zijn ‘zelf speel’-tijd vooral dingen klaar om later met ons mee te gaan spelen
