Kinderen
alle pijlers
Mag je een moeder aanspreken op haar gedrag?
maandag 24 september 2007 om 11:06
Hallo allemaal.
Ik zit met iets in m'n maag en weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken. Wie weet herkennen jullie de situatie en hebben jullie goede tips e/o adviezen:
Bij m'n dochter in groep 1/2 zit een meisje wiens moeder regelmatig als een bezetene tegen haar tekeer gaat. Moeder staat er om bekend in de buurt waar ze woont, dat ze veel schreeuwt en scheldt tegen haar 3 kinderen. Nou zit ik ook wel eens niet lekker in m'n vel en betrap ik mezelf er dan ook wel eens op dat m'n volume omhoog schiet als m'n humeur omlaag zakt.... maar dit is echt buitenproportioneel. Meisje (5) is in haar doen en laten iets langzamer dan andere kindjes, en daar heeft Moeder schijnbaar erg veel moeite mee. Regelmatig wordt Meisje waar iedereen bij is door Moeder uitgescholden in de trant van:"Je bent toch niet achterlijk zeker, dat kun je best, stel je niet aan, ik wordt doodmoe van je!" En dan niet zachtjes maar op luide toon, waarbij Meisje hardhandig op haar stoeltje geduwd wordt "EN NU ZITTEN BLIJVEN!" Een knuffel en kroel bij het weggaan kan er nog net vanaf, want Moeder heeft altijd haast en sleurt haar 2 andere kinderen vervolgens de klas uit. Een paar weken geleden liep het echt de spuigaten uit: Meisje was om een bepaalde reden erg van streek, maar ze mocht absoluut niet met Moeder knuffelen en zeker niet 'janken' want "Daar trap ik echt niet in, JE HOUDT NU JE MOND EN STOP MET JANKEN!!" waardoor ze natuurlijk nog meer overstuur raakte. De juf greep in en nam haar op schoot met de opmerking:"Ze wil denk ik nu even knuffelen." Daar ging Moeder helemaal van door het lint en woest brieste ze de klas uit. De overige ouders en Meisje in opperste verbijstering achterlatend. Niemand durfde wat te zeggen.
Ik ben niet de enige moeder die erg bang is dat het een keer totaal uit de hand loopt, fysiek gezien. Geestelijk wordt Meisje volgens mij al helemaal murw gemaakt. Er zijn al plannen van een paar moeders om de kinderbescherming in te schakelen; anderen zeggen weer 'nee je moet het eerst via de school bespreken'; sommigen zeggen : "Niet mee bemoeien" en er zijn er ook een paar die Moeder zelf op haar gedrag willen wijzen. Maar Moeder is een nogal agressief en defensief type, en ze zijn bang dat die laatst genoemde aanpak ertoe leidt dat zij het op haar kinderen zal afreageren. Deze situatie speelt al maanden.
Wat nu? Horen, zien & zwijgen of ingrijpen?
Ik zit met iets in m'n maag en weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken. Wie weet herkennen jullie de situatie en hebben jullie goede tips e/o adviezen:
Bij m'n dochter in groep 1/2 zit een meisje wiens moeder regelmatig als een bezetene tegen haar tekeer gaat. Moeder staat er om bekend in de buurt waar ze woont, dat ze veel schreeuwt en scheldt tegen haar 3 kinderen. Nou zit ik ook wel eens niet lekker in m'n vel en betrap ik mezelf er dan ook wel eens op dat m'n volume omhoog schiet als m'n humeur omlaag zakt.... maar dit is echt buitenproportioneel. Meisje (5) is in haar doen en laten iets langzamer dan andere kindjes, en daar heeft Moeder schijnbaar erg veel moeite mee. Regelmatig wordt Meisje waar iedereen bij is door Moeder uitgescholden in de trant van:"Je bent toch niet achterlijk zeker, dat kun je best, stel je niet aan, ik wordt doodmoe van je!" En dan niet zachtjes maar op luide toon, waarbij Meisje hardhandig op haar stoeltje geduwd wordt "EN NU ZITTEN BLIJVEN!" Een knuffel en kroel bij het weggaan kan er nog net vanaf, want Moeder heeft altijd haast en sleurt haar 2 andere kinderen vervolgens de klas uit. Een paar weken geleden liep het echt de spuigaten uit: Meisje was om een bepaalde reden erg van streek, maar ze mocht absoluut niet met Moeder knuffelen en zeker niet 'janken' want "Daar trap ik echt niet in, JE HOUDT NU JE MOND EN STOP MET JANKEN!!" waardoor ze natuurlijk nog meer overstuur raakte. De juf greep in en nam haar op schoot met de opmerking:"Ze wil denk ik nu even knuffelen." Daar ging Moeder helemaal van door het lint en woest brieste ze de klas uit. De overige ouders en Meisje in opperste verbijstering achterlatend. Niemand durfde wat te zeggen.
Ik ben niet de enige moeder die erg bang is dat het een keer totaal uit de hand loopt, fysiek gezien. Geestelijk wordt Meisje volgens mij al helemaal murw gemaakt. Er zijn al plannen van een paar moeders om de kinderbescherming in te schakelen; anderen zeggen weer 'nee je moet het eerst via de school bespreken'; sommigen zeggen : "Niet mee bemoeien" en er zijn er ook een paar die Moeder zelf op haar gedrag willen wijzen. Maar Moeder is een nogal agressief en defensief type, en ze zijn bang dat die laatst genoemde aanpak ertoe leidt dat zij het op haar kinderen zal afreageren. Deze situatie speelt al maanden.
Wat nu? Horen, zien & zwijgen of ingrijpen?
maandag 24 september 2007 om 11:47
Ik vind toch dat dit de verantwoordelijkheid is van de school. Zij dienen de moeder op dit probleem aan te spreken. Ik zou als ik jou was een keer de juf aanspreken en vragen wat daar nu aan gedaan wordt omdat je je zorgen maakt over die kinderen. Via de juf/school kan er dan hulp gezocht worden voor het gezin want je ziet maar 1 stukje van het hele probleem, waarschijnlijk komt dit toch ergens vandaan. Is de moeder alleenstaand bijv. en wat voor problemen spelen er nog meer dat die moeder zo gefrustreerd is. Ik denk dat je niet direct de kinderbescherming er op af moet sturen, dan kan nog al eens averechts werken. De school kan haar in contact brengen met het maatschappelijk werk die haar in het algemeen kunnen helpen met haar problemen. Ik denk dat als de problemen van haar moeder in kaart worden gebracht en ze daar hulp bij krijgt en ook bij de opvoeding van de kinderen dat de kinderbescherming een stap te ver is. Misschien wel als dit allemaal niks uithaalt maar ik denk wel dat er nog dingen zijn die gedaan kunnen worden voordat je de kinderbescherming er op af stuurt.
maandag 24 september 2007 om 11:53
OK, er zijn misschien nog veel stappen te ondernemen voordat de kinderbescherming erbij gehaald moet worden, maar dat iemand NU het voortouw moet nemen lijkt me wel duidelijk. Ik heb zelf op latere leeftijd ook pas begrepen van ouders van vriendinnetjes en klasgenootjes dat ze zich vroeger zo'n zorgen over mij hadden gemaakt om de manier waarop mijn ouders met mij omgingen, en dan is het al te laat eigenlijk. Hadden ze vroeger maar iets gedaan, dan had het er later misschien een stuk anders uitgezien. Wanneer je op zo'n jonge leeftijd al zo behandeld wordt kan dit heel ingrijpende gevolgen hebben voor je latere zelfbeeld en emotionele ontwikkeling. Ga dus a.u.b. niet afwachten tot een ander initiatief neemt maar steek de koppen bij elkaar en doe iets!
maandag 24 september 2007 om 12:18
Als de school het aandurft kan ze de moeder erop aanspreken. Maar in kan me voorstellen dat je in een wespennest terecht komt.
Als burger ben je VERPLICHTeen VERMOEDEN van kindermishandeling te melden bij het AMK.
En... als moeder dit al durft in bijzijn van anderen, wat gebeurt er dan achter gesloten deuren........
Sterkte, het is een gigantische hobbel
(is er een vertrouwens persoon op school? Ik heb dit als mentor op een vmbo een keer voor handen gehad, en dat is toen door de vertrouwens persoon afgehandeld, die weet precies waar ze moet zijn)
Ik denk dat een deel van de verloedering van de maatschappij komt door het feit dat we elkaar niet meer aanspreken op gedrag.
Bemoei je niet met mijn zaken enz, sociale controle valt weg. Maar zolang er dingen gebeuren in mijn leefomgeving is het wel mijn zaak denk ik dan maar...
Als burger ben je VERPLICHTeen VERMOEDEN van kindermishandeling te melden bij het AMK.
En... als moeder dit al durft in bijzijn van anderen, wat gebeurt er dan achter gesloten deuren........
Sterkte, het is een gigantische hobbel
(is er een vertrouwens persoon op school? Ik heb dit als mentor op een vmbo een keer voor handen gehad, en dat is toen door de vertrouwens persoon afgehandeld, die weet precies waar ze moet zijn)
Ik denk dat een deel van de verloedering van de maatschappij komt door het feit dat we elkaar niet meer aanspreken op gedrag.
Bemoei je niet met mijn zaken enz, sociale controle valt weg. Maar zolang er dingen gebeuren in mijn leefomgeving is het wel mijn zaak denk ik dan maar...
maandag 24 september 2007 om 12:30
Toch heeft een leraar wel de verplichting om dit ter sprake te brengen bij de ouder. Zeker als je vermoed dat er sprake is van kindermishandeling. En ik denk ook dat de school hier de juiste partij is om in te grijpen en niet de andere ouders, die hebben wel de plicht om het te melden bij de school. Als de ouders zich hiermee gaan bemoeien wordt het een groot wespennest idd en dan heb je grote kans dat het alleen maar erger wordt en dat je dus niks bereikt, want waarom zou die moeder iets aannemen van die betweterige ouders? De kans is groot dat ze zo denkt. De school daarentegen heeft wel een belangrijke positie en toch enige mate van gezag ook naar de ouders toe. Die kunnen de moeder er op een juiste manier op aanspreken en er over praten. Ik denk gewoon niet dat je als mede-ouder die normaal geen contact heeft met deze moeder iets aan deze situatie kan veranderen, je kan het hooguit verergeren. Het is niet over als je als ouder tegen die moeder zegt: hey doe jij eens even normaal tegen je kind! Dat kan je ook anders doen hoor!. Dat haalt helemaal niks uit want het gedrag tegen het kind is hoogstwaarschijnlijk een gevolg van andere problemen van de moeder.
woensdag 26 september 2007 om 09:59
Bedankt voor jullie reacties, geeft me een flinke steun in de rug !! Ik heb dit onderwerp met andere moeders uit betr. groep besproken; dit waren de reacties, ik citeer: "Tja wat kun je eraan doen, hè..." "Ja en thuis gaat ze ook zo tekeer, de hele buurt kan meegenieten" "Kan je niet beter eerst met die en die gaan praten, die heeft wel eens een goed gesprek met haar gehad" "Ze schijnt een hele moeilijke jeugd gehad te hebben" "Ik zou nog even wachten als ik jou was, het gaat nu net een paar dagen goed" "Kijk maar uit, ze heeft ook al knallende ruzie met de juf hierover gehad"
JA, DUS?!?
Niet dat ik nou zo'n held ben hoor, maar hallo zeg, we hebben het hier over een kind van 5!!! Toen ik daarna ook nog eens alle reacties in de topic "Mond houden..." gelezen had was voor mij de maat vol. Op korte termijn ga ik in ieder geval zelf een gesprek aan met de juf e/o de vertrouwenspersoon op school. Het kan me niks schelen wat die andere moeders daarvan vinden. Ik kan gewoon niet niks doen en het op z'n beloop laten in de hoop dat het maar overgaat. Kom nou zeg!
Sorry hoor, ik moest even stoom afblazen...
JA, DUS?!?
Niet dat ik nou zo'n held ben hoor, maar hallo zeg, we hebben het hier over een kind van 5!!! Toen ik daarna ook nog eens alle reacties in de topic "Mond houden..." gelezen had was voor mij de maat vol. Op korte termijn ga ik in ieder geval zelf een gesprek aan met de juf e/o de vertrouwenspersoon op school. Het kan me niks schelen wat die andere moeders daarvan vinden. Ik kan gewoon niet niks doen en het op z'n beloop laten in de hoop dat het maar overgaat. Kom nou zeg!
Sorry hoor, ik moest even stoom afblazen...
woensdag 26 september 2007 om 10:16
Het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) is de centrale instantie voor het vragen van advies over of het melden van kindermishandeling. Elke provincie en grootstedelijke regio heeft haar eigen Advies- en Meldpunt Kindermishandeling.
Je kunt in ieder geval even contact opnemen en advies vragen. Als die moeder al zo doet waar anderen bij zijn, hoe doet ze dan als er niemand kijkt. Moet je je voorstellen dat je dagelijks van de belangrijste persoon in je leven moet horen dat je waardeloos bent...Wat doet dat met je zelfbeeld. Die kinderen en die moeder doe je meer plezier door hulp in te schakelen.
Je kunt in ieder geval even contact opnemen en advies vragen. Als die moeder al zo doet waar anderen bij zijn, hoe doet ze dan als er niemand kijkt. Moet je je voorstellen dat je dagelijks van de belangrijste persoon in je leven moet horen dat je waardeloos bent...Wat doet dat met je zelfbeeld. Die kinderen en die moeder doe je meer plezier door hulp in te schakelen.
woensdag 26 september 2007 om 20:07
De reactie 'niet mee bemoeien' is in ieder geval de slechtste. Hoe je je er mee moet bemoeien, is lastig. Maar als je vermoedens hebt van kindermishandeling mag je niet in je stoel blijven zitten.
Je kunt 2 dingen doen.
Bespreek je zorgen met de juf, en vraag wat voor akties de school onderneemt. School heeft een grote verantwoordelijkheid als het gaat om dit soort openlijke signalen. Ze kunnen het gesprek aan gaan met moeder, en als dit niets uithaalt, kunnen ze een melding doen bij het AMK. Veel scholen echter zijn hier helaas terughoudend in, omdat ze de vertrouwensband met ouders niet willen schaden. Gelukkig zijn er ook veel scholen die wel hun verantwoordelijkheid nemen en melding maken als ze zelf niets bereiken met ouders.
De andere stap die je kunt nemen is zelf contact opnemen met het AMK. In eerste instantie om te vragen wat je kunt doen in zo'n geval, en anders om een melding te doen van vermoeden van mishandeling.
Het AMK neemt dan contact op met de ouders, om eens te gaan praten. Als het AMK meer info nodig heeft, zullen ze school en eventueel andere informanten benaderen. Ze doen ouders een voorstel, hoe de dingen anders aan te pakken, eventueel met vrijwillige hulpverlening. pas als ouders daar niets mee willen, wordt de Raad voor de Kinderbescherming ingeschakeld om te kijken of er genoeg reden is om een maatregel op te leggen. Zo'n maatregel houdt meestal gedwongen hulpverlening in. Ook de Raad zal eerst proberen vrijwillige hulpverlening op gang te brengen, voor ze de kinderechter gaan vragen een maatregel op te leggen.
Ouders krijgen dus voldoende gelegenheid zelf iets aan de situatie te doen. Als ze dat niet willen of niet inzien dat er een probleem is, dan pas volgen er dwingende maatregelen.
Hou in zulke situaties het belang van die kinderen voor ogen. Wat gebeurt er met die kinderen, als iedereen zijn ogen er voor sluit? Als iedereen denkt dat een ander wel ingrijpt?
Je kunt 2 dingen doen.
Bespreek je zorgen met de juf, en vraag wat voor akties de school onderneemt. School heeft een grote verantwoordelijkheid als het gaat om dit soort openlijke signalen. Ze kunnen het gesprek aan gaan met moeder, en als dit niets uithaalt, kunnen ze een melding doen bij het AMK. Veel scholen echter zijn hier helaas terughoudend in, omdat ze de vertrouwensband met ouders niet willen schaden. Gelukkig zijn er ook veel scholen die wel hun verantwoordelijkheid nemen en melding maken als ze zelf niets bereiken met ouders.
De andere stap die je kunt nemen is zelf contact opnemen met het AMK. In eerste instantie om te vragen wat je kunt doen in zo'n geval, en anders om een melding te doen van vermoeden van mishandeling.
Het AMK neemt dan contact op met de ouders, om eens te gaan praten. Als het AMK meer info nodig heeft, zullen ze school en eventueel andere informanten benaderen. Ze doen ouders een voorstel, hoe de dingen anders aan te pakken, eventueel met vrijwillige hulpverlening. pas als ouders daar niets mee willen, wordt de Raad voor de Kinderbescherming ingeschakeld om te kijken of er genoeg reden is om een maatregel op te leggen. Zo'n maatregel houdt meestal gedwongen hulpverlening in. Ook de Raad zal eerst proberen vrijwillige hulpverlening op gang te brengen, voor ze de kinderechter gaan vragen een maatregel op te leggen.
Ouders krijgen dus voldoende gelegenheid zelf iets aan de situatie te doen. Als ze dat niet willen of niet inzien dat er een probleem is, dan pas volgen er dwingende maatregelen.
Hou in zulke situaties het belang van die kinderen voor ogen. Wat gebeurt er met die kinderen, als iedereen zijn ogen er voor sluit? Als iedereen denkt dat een ander wel ingrijpt?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
