Kinderen
alle pijlers
Meegaan in angst van je kind of juist niet?
dinsdag 8 mei 2007 om 20:47
Hallo,
Sinds een week is mijn zoontje twee, en op verlatingsangst na heb ik nog niet meegemaakt dat mijn kind ergens bang voor is.
De afgelopen week is het echter raak. Hij is met het naar bed gaan bang voor een "vogel" op zijn kamer. Hij wijst naar het raam en reageert heel angstig en roept paniekerig, "vogel weg"
Nu wonen we aan een sloot en als je goed luistert hoor je inderdaad de eenden kwaken. Ik kan me geen situatie voor de geest halen dat ie iets naars heeft meegemaakt of gezien heeft met een vogel.
Als hij zo bang is leg ik uit dat de vogel weg is, en dan wil ie uit het raam kijken. Dat doen we dan en dan is het goed. Totdat ik naar beneden loop. Het begint met roepen en dan steeds overstuurder en begint hij weer over een vogel te roepen.
Sinds vandaag is hij ook bang om alleen de woonkamer in te gaan, want daar zit ook een vogel.:o
Ik weet niet zo goed hoe ik hier op moet reageren. Ik heb s avonds soms de indruk dat het misschien ook is om ons naar boven te krijgen, maar ik wil zijn angst ook niet negeren of niet serieus nemen.
Heeft iemand een tip wat ik nog kan proberen?
Sinds een week is mijn zoontje twee, en op verlatingsangst na heb ik nog niet meegemaakt dat mijn kind ergens bang voor is.
De afgelopen week is het echter raak. Hij is met het naar bed gaan bang voor een "vogel" op zijn kamer. Hij wijst naar het raam en reageert heel angstig en roept paniekerig, "vogel weg"
Nu wonen we aan een sloot en als je goed luistert hoor je inderdaad de eenden kwaken. Ik kan me geen situatie voor de geest halen dat ie iets naars heeft meegemaakt of gezien heeft met een vogel.
Als hij zo bang is leg ik uit dat de vogel weg is, en dan wil ie uit het raam kijken. Dat doen we dan en dan is het goed. Totdat ik naar beneden loop. Het begint met roepen en dan steeds overstuurder en begint hij weer over een vogel te roepen.
Sinds vandaag is hij ook bang om alleen de woonkamer in te gaan, want daar zit ook een vogel.:o
Ik weet niet zo goed hoe ik hier op moet reageren. Ik heb s avonds soms de indruk dat het misschien ook is om ons naar boven te krijgen, maar ik wil zijn angst ook niet negeren of niet serieus nemen.
Heeft iemand een tip wat ik nog kan proberen?
dinsdag 8 mei 2007 om 21:09
Hoi Kikkie,
Ik heb er (nog) geen ervaring mee. Wel heb ik op Google gekeken,
[fgcolor=#000000]hier[/fgcolor]
een voorbeeld van een website met soortgelijke vraag.
Ik heb 'fantasie van een kind enge beesten' getypt, er kwamen genoeg websites met tips.
Succes ermee.
Ik heb er (nog) geen ervaring mee. Wel heb ik op Google gekeken,
[fgcolor=#000000]hier[/fgcolor]
een voorbeeld van een website met soortgelijke vraag.
Ik heb 'fantasie van een kind enge beesten' getypt, er kwamen genoeg websites met tips.
Succes ermee.
dinsdag 8 mei 2007 om 21:37
Probeer er in elk geval achter te komen wat die vogel is. Voor het zelfde is het de schaduw van een tak of een vliegje of zo iets. Okee, die laatste is vergezocht.
Of met vragen erachter proberen te komen wat hem zo bang maakt van de vogel. Wat doet de vogel dan, maakt 'ie herrie, vliegt 'ie, dat soort dingen.
Als hij het gevoel heeft dat 'ie begrepen wordt heeft 'ie minder reden om bang te zijn dan als jij zegt dat de vogel weg is terwijl hij dat zelf niet zo ervaart.
Of met vragen erachter proberen te komen wat hem zo bang maakt van de vogel. Wat doet de vogel dan, maakt 'ie herrie, vliegt 'ie, dat soort dingen.
Als hij het gevoel heeft dat 'ie begrepen wordt heeft 'ie minder reden om bang te zijn dan als jij zegt dat de vogel weg is terwijl hij dat zelf niet zo ervaart.
dinsdag 8 mei 2007 om 21:47
Hoi Kikkie,
Mijn zoontje is nog te klein om van dat soort dingen last te hebben.
Maar ik kan me nog wel goed herinneren hoe ik vroeger als kind dat soort dingen ervaarde.
Ik was ook soms best angstig als kind (voor het slapen gaan in het schemer). Zag in schaduwen spinnen en in de plooien van de gordijnen kon ik ook hele monsters zien (niet echt, maar het idee, dat het zou kunnen). Mijn moeder ging dat voor me kijken om met te verzekeren dat er geen monster zat.
Ik denk dat je je kind best mag geruststellen, maar maak wel duidelijk dat er geen enge vogels zijn. Je kunt het wel hebben over de eendjes buiten. En misschien kunnen jullie eens eendjes voeren, zodat hij ziet dat ze niet eng zijn.
Ik denk niet dat je moet zeggen: de vogel is er nu niet meer. Of zo. Dan zou je te kennen geven dat hij er wel geweest is....en dan kan hij dus ook weer terugkomen (in je zoontjes optiek).
Wees zijn rots in de branding, maar maak wel duidelijk dat er geen enge vogels in huis zijn. En dat vogeltjes per definitie niet eng zijn.
Succes!
Mijn zoontje is nog te klein om van dat soort dingen last te hebben.
Maar ik kan me nog wel goed herinneren hoe ik vroeger als kind dat soort dingen ervaarde.
Ik was ook soms best angstig als kind (voor het slapen gaan in het schemer). Zag in schaduwen spinnen en in de plooien van de gordijnen kon ik ook hele monsters zien (niet echt, maar het idee, dat het zou kunnen). Mijn moeder ging dat voor me kijken om met te verzekeren dat er geen monster zat.
Ik denk dat je je kind best mag geruststellen, maar maak wel duidelijk dat er geen enge vogels zijn. Je kunt het wel hebben over de eendjes buiten. En misschien kunnen jullie eens eendjes voeren, zodat hij ziet dat ze niet eng zijn.
Ik denk niet dat je moet zeggen: de vogel is er nu niet meer. Of zo. Dan zou je te kennen geven dat hij er wel geweest is....en dan kan hij dus ook weer terugkomen (in je zoontjes optiek).
Wees zijn rots in de branding, maar maak wel duidelijk dat er geen enge vogels in huis zijn. En dat vogeltjes per definitie niet eng zijn.
Succes!
woensdag 9 mei 2007 om 10:44
Hallo, ik ontkende bij mijn dochter en haar angsten (monsters op de muur) dit juist niet. Ging er ook niet heel ver op in, maar had eens ergens gehoord dat als je zegt dat het niet zo is, je kind zich niet serieus genomen voelt. Zij ervaren het wel als echt. Kunnen werkelijkheid en fantasie nog niet onderscheiden. Op de momenten dat dochter bang is staat er een heel leger beren en knuffels op de drempel om de monsters weg te jagen of tegen te houden. Vind ze erg grappig en soms jagen we samen even een rondje door de slaapkamer. Op het moment is het erg rustig (ze is drie en een half), maar tussen twee en een half en drie jaar had ze veel van dit soort angsten. Groet famke.
tsja.....
donderdag 10 mei 2007 om 20:22
bedankt voor alle tips. Tot nu toe heeft nog niets echt geholpen. Ik heb de vogel de deur uitgejaagd en de trap af zo de voordeur uit, ik heb hem leren klappen dat ie hem zelf weg kan jagen. Als ik vraag of de vogel weg is, zegt ie ja. En dan wil hij uit het raam kijken. En dat herhaalt zich tich keer. Heb dan ook een beetje het idee dat ik uitgeprobeerd wordt omdat ie dan lacht.
nog meer tips misschien?
nog meer tips misschien?
