Kinderen
alle pijlers
Mijlpalen exclusief voor ouders?
vrijdag 10 september 2021 om 19:35
Wat als je kindje zijn eerste stapjes op het kdv zet.
1. Pedagogisch medewerkers zeggen niks en gunnen de ouders de primeur van het “eerste” stapje
2. Pedagogisch medewerkers melden dit, al dan niet enthousiast aan de ouders
3. Pedagogisch medewerkers kijken dit per ouder van omdat ze goed kunnen inschatten of ouders optie 1 of optie 2 meer kunnen waarderen
Ik ben dus heel erg “optie 2”
Optie 1 en 3 waren eerlijk gezegd niet eens bij mij opgekomen. Maar goed die opties worden blijkbaar wel breed gedragen
Nu wil ik daar meer begrip voor krijgen dus ik sta open voor argumenten van complete vreemden.
1. Pedagogisch medewerkers zeggen niks en gunnen de ouders de primeur van het “eerste” stapje
2. Pedagogisch medewerkers melden dit, al dan niet enthousiast aan de ouders
3. Pedagogisch medewerkers kijken dit per ouder van omdat ze goed kunnen inschatten of ouders optie 1 of optie 2 meer kunnen waarderen
Ik ben dus heel erg “optie 2”
Optie 1 en 3 waren eerlijk gezegd niet eens bij mij opgekomen. Maar goed die opties worden blijkbaar wel breed gedragen
Nu wil ik daar meer begrip voor krijgen dus ik sta open voor argumenten van complete vreemden.
vrijdag 10 september 2021 om 20:23
Leuk! Optie 2 wat mij betreft. En dan graag met foto's/filmpjes of ander bewijsmateriaal enthousiast vertellen bij het ophalen aub
vrijdag 10 september 2021 om 20:43
Graag! Ik vind het alleen maar leuk als anderen net zo blij worden van mijn kind als ikZwartgroen schreef: ↑10-09-2021 20:23Leuk! Optie 2 wat mij betreft. En dan graag met foto's/filmpjes of ander bewijsmateriaal enthousiast vertellen bij het ophalen aub
vrijdag 10 september 2021 om 20:48
Dochter liet vaak pas een hele poos later zien bij het kdv wat ze thuis al lang kon. "Nee we hebben haar nog steeds niet zien rollen." "Wat leuk dat ze tijgerend de kamer gaat verkennen." Oh dat deed ze thuis al een maand geleden.
Dus ik kon me niet voorstellen dat het eerste stapje daar is geweest (en volgens mij was die ook toen ze gesloten waren vanwege corona).
Maar als dat wel zo was geweest, ook prima toch. Het is meestal niet dat ze na een eerste losse stapje, meteen goed kunnen lopen. De tweede keer eerste stapjes zijn wat dat betreft net zo leuk om te zien in de ontwikkeling
Dus ik kon me niet voorstellen dat het eerste stapje daar is geweest (en volgens mij was die ook toen ze gesloten waren vanwege corona).
Maar als dat wel zo was geweest, ook prima toch. Het is meestal niet dat ze na een eerste losse stapje, meteen goed kunnen lopen. De tweede keer eerste stapjes zijn wat dat betreft net zo leuk om te zien in de ontwikkeling
vrijdag 10 september 2021 om 20:51
Van een medewerkster op een KDV verwacht ik dat ze eerlijk verteld hoe de dag gegaan is.
Als een kind daar zijn eerste stapjes heeft gezet dan vind ik dat dit verteld moet worden.
Raar als ouders daar moeilijk over doen. Dat is nou eenmaal de consequentie van je kind naar een KDV brengen. Je krijgt niet alles meer mee van je kind.
Als een kind daar zijn eerste stapjes heeft gezet dan vind ik dat dit verteld moet worden.
Raar als ouders daar moeilijk over doen. Dat is nou eenmaal de consequentie van je kind naar een KDV brengen. Je krijgt niet alles meer mee van je kind.
sugarmiss wijzigde dit bericht op 10-09-2021 21:56
0.60% gewijzigd
vrijdag 10 september 2021 om 21:23
vrijdag 10 september 2021 om 21:43
vrijdag 10 september 2021 om 21:52
Ik heb er nog 1 op de KDV peutergroep en tegenwoordig is dat contact er idd ook niet. Tuurlijk wordt er verteld hoe de dag was, maar alle ‘eerste keren’ passeren daarbij de revu niet.
Dus bij ons is het optie 1 of de aangepaste versie daarvan: KDV houdt z’n mond maar ik vermoed dat ze dat doen omdat ze er zelf helemaal niet bij stilstaan dat ie het thuis dan wellicht nog niet heeft gedaan. Of misschien vermoeden ze dat wel en zeggen ze het dan speciaal voor mij niet, wat dan attent bedoeld is.
Het maakt me sowieso geen hol uit
vrijdag 10 september 2021 om 21:59
Mijn kleine doet alles later op het kdv dan thuis. Alleen zitten deed hij daar voor het eerst geloof ik en dat werd enthousiast verteld door de leidsters. Vond het leuk dat ze enthousiast waren over zijn ontwikkeling. Ik kan me er echt niks bij voorstellen dat ouders dat dan niet willen horen omdat ze zelf de primeur dan niet hebben.
Geen motto
vrijdag 10 september 2021 om 22:00
Oke. Ineens vallen hier een paar kwartjes. De leidster van het kdv vertelde mij destijds heel voorzichtig dat mijn dochter haar eerste woordje had gezegd die dag. Haar naam dus.
Ze vertelde het zo voorzichtig terwijl ik het juist heel schattig vond. En de leidster was ook de liefste ooit.
Maar ik begrijp dus dat ouders hierover kunnen vallen
Ze vertelde het zo voorzichtig terwijl ik het juist heel schattig vond. En de leidster was ook de liefste ooit.
Maar ik begrijp dus dat ouders hierover kunnen vallen
vrijdag 10 september 2021 om 22:41
Ik begrijp 1 en 3 wel. Kleine moeite voor de leidsters om niks te zeggen. En ik denk dat er maar weinig ouders echt over vallen. Maar niet iedereen vind het makkelijk om die eerste mijlpalen te moeten missen. Veel ouders werken ook gewoon omdat het moet. En het is toch ook gewoon een stuk specialer als je kindje zijn eerste stapjes zet als jij hem/haar als ouder aan het aanmoedigen bent. En misschien is het ook wel een beetje overdreven. Maar gevoelens zijn niet altijd rationeel.
Je kunt er in ieder geval van uit gaan, dat het de leidsters een stuk minder doet dat ze het niet bij de overdracht kunnen doorgeven.
Je kunt er in ieder geval van uit gaan, dat het de leidsters een stuk minder doet dat ze het niet bij de overdracht kunnen doorgeven.
vrijdag 10 september 2021 om 22:48
Ik had het dus oprecht jammer gevonden als ik die momenten er niet bij was geweest, de eerste keer rollen, de eerste keer stappen, eerste hapjes, de eerste keer me op de fiets, de eerste keer zelf fietsen. Al dat soort eerste keren vind ik leuk om mee te maken. Die glunderende oogjes de eerste keer mee op de fietsen en het ogen uitkijken vond ik zo leuk, kind was heel boos dat ze met riempjes vastgezet werd en zodra de fiets bewoog was ze stil. Ogen open en overal heen kijken, die blik.. Was echt zo leuk om te doen.
De ontwikkeling van een kind hou je niet tegen dus wat dat betreft zou ik het niemand kwalijk nemen of er verbolgen over zijn oid als een kind bij een ander de eerste stapjes zou zetten, maar ik was oprecht blij dat ik ze wel gezien heb. Zeker bij een van de kinderen toen ik zelf erg ziek was en daardoor heel veel wel miste vind ik het fijn om bij die eerste stapjes wel te zijn geweest. Ik miste al zo veel, kon niet mee naar uitjes, kon geen uren met haar spelen, kon geen borstvoeding meer geven, kon haar niet meer in de draagzak dragen... en dan was het zo fijn om zijn mijlpaaltje wel te zien.
Er over vallen oid vind ik dus (in mijn ogen) niet goed verwoord, eerder jammer vinden dat je er niet bij was. Het zelfde heb ik met het woord exclusief want het gaat toch ook niet om over welke andere mensen er bij waren, maar over dat sommige ouders er graag ook bij zijn. Ik snap ook niet dat je het verdrietig vind. Je hebt het zelf over enthousiast vertellen dat ze een 'eerste keer moment' gehad hebben, je ziet het dus als iets leuks. Is het dan heel gek dat sommige mensen er graag bij waren geweest?
Overigens hecht ik veel waarde aan sommige mensen van het kdv, ieder kind heeft er 1 of 2 gehad waar een enorme klik mee was en ik heel hoog heb zitten. Zeker als je kind ze meerdere dagen per week ziet dan zijn ze een groot onderdeel van hun leven. 1 van de kinderen hier heeft nog steeds een vriendenboekje waarin 2 leidsters geschreven hebben. Dat kind heeft een tijdje de naam van een leidster gebruikt als ja op de vraag of het leuk was geweest, als zij er was was het namelijk altijd leuk. En dat mijn jongste vandaag 10 minuten op de fiets de naam van de leider heeft geroepen omdat ze eigenlijk nog een knuffel had willen geven vond ik naast irritant (want dat is een blerend kind op de fiets gewoon) ook heel schattig. Het laat heel goed zien hoe goed ze het daar met hun heeft en ik ben daar erg blij mee. Het is dus niet dat ik vind dat iets niet bij hun kan, ik vind het gewoon leuk om zelf (ook) bij dat soort dingen van mijn kind te zijn. En rond het eerste jaar kan een kind nou eenmaal nog niet heel veel dus is leren lopen toch best een flinke stap.
De ontwikkeling van een kind hou je niet tegen dus wat dat betreft zou ik het niemand kwalijk nemen of er verbolgen over zijn oid als een kind bij een ander de eerste stapjes zou zetten, maar ik was oprecht blij dat ik ze wel gezien heb. Zeker bij een van de kinderen toen ik zelf erg ziek was en daardoor heel veel wel miste vind ik het fijn om bij die eerste stapjes wel te zijn geweest. Ik miste al zo veel, kon niet mee naar uitjes, kon geen uren met haar spelen, kon geen borstvoeding meer geven, kon haar niet meer in de draagzak dragen... en dan was het zo fijn om zijn mijlpaaltje wel te zien.
Er over vallen oid vind ik dus (in mijn ogen) niet goed verwoord, eerder jammer vinden dat je er niet bij was. Het zelfde heb ik met het woord exclusief want het gaat toch ook niet om over welke andere mensen er bij waren, maar over dat sommige ouders er graag ook bij zijn. Ik snap ook niet dat je het verdrietig vind. Je hebt het zelf over enthousiast vertellen dat ze een 'eerste keer moment' gehad hebben, je ziet het dus als iets leuks. Is het dan heel gek dat sommige mensen er graag bij waren geweest?
Overigens hecht ik veel waarde aan sommige mensen van het kdv, ieder kind heeft er 1 of 2 gehad waar een enorme klik mee was en ik heel hoog heb zitten. Zeker als je kind ze meerdere dagen per week ziet dan zijn ze een groot onderdeel van hun leven. 1 van de kinderen hier heeft nog steeds een vriendenboekje waarin 2 leidsters geschreven hebben. Dat kind heeft een tijdje de naam van een leidster gebruikt als ja op de vraag of het leuk was geweest, als zij er was was het namelijk altijd leuk. En dat mijn jongste vandaag 10 minuten op de fiets de naam van de leider heeft geroepen omdat ze eigenlijk nog een knuffel had willen geven vond ik naast irritant (want dat is een blerend kind op de fiets gewoon) ook heel schattig. Het laat heel goed zien hoe goed ze het daar met hun heeft en ik ben daar erg blij mee. Het is dus niet dat ik vind dat iets niet bij hun kan, ik vind het gewoon leuk om zelf (ook) bij dat soort dingen van mijn kind te zijn. En rond het eerste jaar kan een kind nou eenmaal nog niet heel veel dus is leren lopen toch best een flinke stap.
vrijdag 10 september 2021 om 23:08
Verbaast me niet.maze schreef: ↑10-09-2021 19:40Ja daar kwam ik dus vandaag achter
Maar mijn eigen kinderen zijn inmiddels volwassen, maar in hun tijd speelde dat volgens mij echt helemaal niet. In ieder geval niet bij mij.
Maar goed ik heb vandaag wat pedagogisch medewerkers gepolst over dit onderwerp en die waren eigenlijk unaniem optie 1 en 3. Word ik dan te oud??
In een tijd van gender-reveal parties waarbij volwassen mensen doen alsof ze Sinterklaas voor het eerst zien...
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 10 september 2021 om 23:11
Ik ben er altijd vanuit gegaan dat mijn kind eerst in zijn ledikant geoefend heeft voordat ie mij het resultaat liet zien.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 10 september 2021 om 23:15
Oprechte vraag: Waarom word je hier verdrietig van?
Ik vind alle opties prima, ik denk nr 3 de beste. Er zijn ouders die de eerste keren héél graag zelf mee willen maken (hier deed een kind alles eerst bij papa, die filmde het voor mij, want soms duurde het wel een week voor ik het zag! Zou ik misschien teveel gepusht hebben? ).
Maar anderzijds zou ik het fijn vinden dat een leidster enthousiast is over mijn kind en ook dat de ontwikkeling blijkbaar goed in de gaten gehouden wordt. M’n kind is in beeld. Ook belangrijk.
zaterdag 11 september 2021 om 00:03
Omdat ik vind dat we totaal aan het doorslaan zijn. Ouders iets niet vertellen omdat ouders het jammer vinden dat ze het zelf niet als eerste meemaken.
Ik wil echt wel leren van anderen, mee gaan met de tijd, meningen herzien.
Maar eerlijk gezegd vind ik dit weer zo kansloos. Waar houdt het op? Wat mogen we straks allemaal niet meer en wat moeten we allemaal.
Maar misschien verlang ik wel teveel terug naar de “goeie oude tijd”
En dan word ik verdrietig. Waar gaat dit heen?
zaterdag 11 september 2021 om 00:09
Laat je kind dan lekker thuis zou ik denken!
Alecta schreef: ↑10-09-2021 19:51In mijn tijd waren daar al ouders die daar best moeilijk over deden, dus ik kan mij er wel iets bij voorstellen. Zelf heb ik nooit de behoefte gehad om zo'n primeur zelf mee te maken. Alleen maar leuk, dat een kind het ineens kan.
Voorbeeld: een moeder op school was heel verbolgen dat haar schoonouders haar kind tijdens een logeerweekeindje hadden leren fietsen. Blijkbaar had ze dat zelf willen doen (ik zou dan zelf alleen maar denken "handig, scheelt mij weer geren achter de fiets"), maar die moeder maakte daar nogal stampei over. Terwijl de schoonouders alleen maar behulpzaam wilden zijn vermoed ik.
zaterdag 11 september 2021 om 00:27
De mentaliteit van ouders nu is gewoon sterk veranderd. En vaak niet ten goede.maze schreef: ↑10-09-2021 19:40Ja daar kwam ik dus vandaag achter
Maar mijn eigen kinderen zijn inmiddels volwassen, maar in hun tijd speelde dat volgens mij echt helemaal niet. In ieder geval niet bij mij.
Maar goed ik heb vandaag wat pedagogisch medewerkers gepolst over dit onderwerp en die waren eigenlijk unaniem optie 1 en 3. Word ik dan te oud??
Het is een ego ding geworden in plaats van zoals vroeger een mooi moment dat met het hele dorp gedeeld werd. Je weet wel, datzelfde dorp dat nodig is om een kind op te voeden.
zaterdag 11 september 2021 om 07:55
Hier kregen we een filmpje van de leidster met luide aanmoediging op de achtergrond. Super leuk en geen enkel probleem dat we het niet thuis als eerst gezien hebben. Bij de tweede weet ik het eerlijk gezegd niet eens meer, waar en wanneer het was. Misschien ook wel op het kdv maar dan zonder filmpje. Ook prima.
zaterdag 11 september 2021 om 09:35
En dan nog kun je teleurgesteld raken. Onze jongste lachte het eerst naar een speelgoedje.poldervrouw schreef: ↑11-09-2021 07:57Als je van alle mijlpalen de primeur wil, dan breng je je kind niet naar de opvang. Simpel ?
Vader en ik moesten jaren in therapie, ik ben zelfs even opgenomen geweest. Zo teleurgesteld en afgewezen.
zaterdag 11 september 2021 om 09:44
Ik zou het echt heel jammer vinden als ik niet bij het eerste stapje zou zijn geweest van mijn kinderen! Maar dat risico loop je nu eenmaal als je niet 24/7 bij je kinderen bent.
Ik vind het wel lief bedoeld van een leidster wanneer die niet verteld dat een kind zijn eerste stapje heeft gezet. Ik begrijp echt niet to dat je daar verdrietig van wordt.
Ik vind het wel lief bedoeld van een leidster wanneer die niet verteld dat een kind zijn eerste stapje heeft gezet. Ik begrijp echt niet to dat je daar verdrietig van wordt.
zaterdag 11 september 2021 om 09:53
Laat je kind thuis zeggen ze dan.
Ik zat thuis met mijn kinderen hoor, dus heb alle mijlpalen zelf mee gekregen. Maar niet iedereen heeft die keuze. Niet iedereen leeft in een bubbel waarin werken en kinderen naar de kinderopvang een bewuste keuze is waar ze achter staan. En misschien is het wel een bewuste keuze en ben je een trotse full time werkende moeder, die het toch even slikken vind dat je bepaalde dingen mist van je kind.
En dan word je niet boos, en dan ga je niet klagen bij het kinderdagverblijf omdat ze het toch hebben gezegd. Maar ergens had je het leuker gevonden als het wel bij jou was gebeurt.
En dan staat daar tegenover de leidster. De leidster die op een verticale groep iedere vier jaar weer nieuwe kinderen krijgt. En op een horizontale nog vaker nieuwe kinderen krijgt. Die vast en zeker gek op de kinderen is, maar er verder weinig emotioneel bij betrokken is los van de momenten dat het kind daadwerkelijk op het kinderdagverblijf is. De leidster die soms zo'n 14 overdrachten per dag doet. Van 14 verschillende ouders. Is het dan echt zo moeilijk om gewoon niks te zeggen? Word je leven daardoor minder leuk? Want je maakt het leven van sommige ouders wel een stukje leuker als zij denken de primeur te hebben. Dat zijn herinneringen voor de rest van je leven, die je als mens bij gemiddeld zo'n 2 kinderen meemaakt.
Ik zat thuis met mijn kinderen hoor, dus heb alle mijlpalen zelf mee gekregen. Maar niet iedereen heeft die keuze. Niet iedereen leeft in een bubbel waarin werken en kinderen naar de kinderopvang een bewuste keuze is waar ze achter staan. En misschien is het wel een bewuste keuze en ben je een trotse full time werkende moeder, die het toch even slikken vind dat je bepaalde dingen mist van je kind.
En dan word je niet boos, en dan ga je niet klagen bij het kinderdagverblijf omdat ze het toch hebben gezegd. Maar ergens had je het leuker gevonden als het wel bij jou was gebeurt.
En dan staat daar tegenover de leidster. De leidster die op een verticale groep iedere vier jaar weer nieuwe kinderen krijgt. En op een horizontale nog vaker nieuwe kinderen krijgt. Die vast en zeker gek op de kinderen is, maar er verder weinig emotioneel bij betrokken is los van de momenten dat het kind daadwerkelijk op het kinderdagverblijf is. De leidster die soms zo'n 14 overdrachten per dag doet. Van 14 verschillende ouders. Is het dan echt zo moeilijk om gewoon niks te zeggen? Word je leven daardoor minder leuk? Want je maakt het leven van sommige ouders wel een stukje leuker als zij denken de primeur te hebben. Dat zijn herinneringen voor de rest van je leven, die je als mens bij gemiddeld zo'n 2 kinderen meemaakt.
zaterdag 11 september 2021 om 09:56
Ja, want dat is voor iedereen een keuze, om maar gewoon thuis te blijven. Er zijn ook gewoon ouders die liever thuis zouden willen blijven, maar die wel moeten hè!poldervrouw schreef: ↑11-09-2021 07:57Als je van alle mijlpalen de primeur wil, dan breng je je kind niet naar de opvang. Simpel ?
zaterdag 11 september 2021 om 09:59
De mentaliteit is ten goede verandert naar mijn mening. In die tijd kregen kinderen ook een speen gedoopt in jenever zodat ze doorsliepen, lagen ze 's nachts urenlang te krijsen want dat was goed voor de longetjes, en werden kleine kinderen nou ook niet echt behandelt als mensen met een eigen mening en variërende behoeften.Veranderling schreef: ↑11-09-2021 00:27De mentaliteit van ouders nu is gewoon sterk veranderd. En vaak niet ten goede.
Het is een ego ding geworden in plaats van zoals vroeger een mooi moment dat met het hele dorp gedeeld werd. Je weet wel, datzelfde dorp dat nodig is om een kind op te voeden.
anoniem_394611 wijzigde dit bericht op 11-09-2021 10:00
2.30% gewijzigd
zaterdag 11 september 2021 om 10:00
Inderdaad. Het begint al met al die onzin als babyshowers (de eerste keer dat ik dat woord hoorde dacht ik dat het om een kleine doucht ging voor in het babybadje) en gender reveal party's. We MOETEN van iedere minuut in het leven GENIETEN. Doen we dat niet dan is het leven mislukt. Dus alles moet gevierd worden. Denken sommigen tenminste. Maar ik zal wel oud worden.Veranderling schreef: ↑11-09-2021 00:27De mentaliteit van ouders nu is gewoon sterk veranderd. En vaak niet ten goede.
Het is een ego ding geworden in plaats van zoals vroeger een mooi moment dat met het hele dorp gedeeld werd. Je weet wel, datzelfde dorp dat nodig is om een kind op te voeden.