Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter en haar vriend…
woensdag 14 februari 2024 om 08:38
Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
…
woensdag 18 december 2024 om 07:43
Doreia* schreef: ↑17-12-2024 09:22
En ja Nomenesci0, dochter haalt hier ook iets uit. Oververantwoordelijk zijn, redderssyndroom, niet op willen geven omdat ze dan overblijft. Er zitten heel veel zaken onder die maken dat ze gevoelig is voor dit type relatie en ook dat ze erin blijft. Maar het is al een knipperlicht relatie. Mensen hebben gemiddeld 7x nodig om definitief weg te komen uit hun ongezonde relatie. Dat zal bij dochter vaker zijn verwacht ik, omdat er een baby aankomt.
Ik zie jou dit heel vaak schrijven. Weet je dat dit heel demotiverend kan zijn om te lezen als je uit zo'n foute relatie wil stappen? Als je eindelijk de kracht hebt gevonden om een of twee keer bij zo iemand weg bent gegaan en je leest dit, zakt de moed zo iemand meteen in de schoenen. Je zal het helpend bedoelen maar zo komt het niet over. Iets neutraler schrijven dat vrouwen soms meerdere pogingen nodig hebben om weg te gaan lijkt me meer helpend.
Ooit zat ik in zo'n foute relatie, maar als ik dit toen gelezen had, weet ik niet of het mij de tweede keer was gelukt. En de tweede keer lukte het om definitief weg te blijven en mijn leven op te bouwen.
woensdag 18 december 2024 om 08:52
Ik kan niet verantwoordelijk zijn voor als iemand het negatief op wil vatten.
Het moment waarop ik meestal op de proppen kom met dit gegeven, is als iemand weer terug is gegaan. Niet als iemand is wég gegaan. Alleen bij goedmaken.
En in dit geval schreef ik het in de context van de knipperlichtrelatie. En dat knipperen daarmee onderdeel is van dit type relatie.
Ik ben blij te lezen dat jij ook eruit hebt kunnen stappen Sierlijk! Goed gedaan!
Het moment waarop ik meestal op de proppen kom met dit gegeven, is als iemand weer terug is gegaan. Niet als iemand is wég gegaan. Alleen bij goedmaken.
En in dit geval schreef ik het in de context van de knipperlichtrelatie. En dat knipperen daarmee onderdeel is van dit type relatie.
Ik ben blij te lezen dat jij ook eruit hebt kunnen stappen Sierlijk! Goed gedaan!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 25 december 2024 om 09:03
Gisteren hadden we hier thuis een kerstborrel. Verwekker kind was ook over de vloer, met dochter op haar kamer. We hoorden hem schreeuwen en schelden over onze geanimeerde gesprekken heen. Iedereen viel stil. We hebben hem de deur gewezen. Ik ben dit zo zat. Ik ben dit ZO zat! Gelukkig zouden ze elkaar vandaag en morgen sowieso al niet zien. Dochter was erg boos op hem, maar laat op de avond kwam ze weer met een big smile naar ons toe en wisten we dat ze alweer gezwicht was voor zijn zoete woorden. Fijne kerst.
…
zaterdag 4 januari 2025 om 20:07
Tsja met de baby die komt zal je hem voorgoed over de vloer hebben aangezien hij de vader is en dochter hem niet kwijt wil.Janice schreef: ↑25-12-2024 09:03Gisteren hadden we hier thuis een kerstborrel. Verwekker kind was ook over de vloer, met dochter op haar kamer. We hoorden hem schreeuwen en schelden over onze geanimeerde gesprekken heen. Iedereen viel stil. We hebben hem de deur gewezen. Ik ben dit zo zat. Ik ben dit ZO zat! Gelukkig zouden ze elkaar vandaag en morgen sowieso al niet zien. Dochter was erg boos op hem, maar laat op de avond kwam ze weer met een big smile naar ons toe en wisten we dat ze alweer gezwicht was voor zijn zoete woorden. Fijne kerst.
Andere opties zijn hem aanspreken op normale beleefdheidsvormen of kijken of je dochter kan helpen om op zichzelf te gaan wonen.
En anders wordt dit slikken
zaterdag 4 januari 2025 om 20:10
Het wordt schipperen als moeder. Wat suggereer jij qua zorg om het jongere zusje? Wat is er met haar veilige haven gebeurd?Doreia* schreef: ↑17-12-2024 12:24Ik heb dikgedrukt welk stukje ik precies aanmatigend vond. En dat sloeg niet op datgene waar jij nu antwoord op denkt te geven.
En verder: de beste manier om je dochter met een toxische relatie over de rand te duwen, is om haar op een strak regime te zetten. Ja, zij zál die jongen achterna blijven fladderen. Ze kán nog geen hand in eigen boezem steken, want ze is bezig om Hem zo te veranderen en te kneden dat hij binnen haar familie past, dat hij een goede vader gaat worden, dat hij een stabiele baan krijgt, dat hij op haar niveau komt en ze nog Lang en Gelukkig zullen gaan zijn. Dát is waar zij mee bezig is. En als je haar daarin belemmert, zal de vriend dit gaan gebruiken om haar los te weken van haar familie.
Echt, verdiep je in de deze diepe patronen alsjeblieft.
zondag 5 januari 2025 om 12:16
Ach, het lijkt me zo lastig om dit te moeten aanzien als moeder. Je weet dat deze tienerrelatie voor de rest van je dochter's leven invloed zal hebben hoe zij relaties gaat ervaren. Deze jongen verkloot haar vertrouwen in mannen en haar zelfvertrouwen ooit nog met een ander een gezonde stabiele relatie op te bouwen. Sorry voor het doemdenken. Je zou deze jongen het liefst voorgoed uit jullie leven weren. Hoe komt zo;n jongen zo jong al verknipt. Kun je geen afspraken maken met zijn verzorger, dat hij zolang hij zich zo gedraag, niet mag laten zien in jullie dochters leven?Janice schreef: ↑25-12-2024 09:03Gisteren hadden we hier thuis een kerstborrel. Verwekker kind was ook over de vloer, met dochter op haar kamer. We hoorden hem schreeuwen en schelden over onze geanimeerde gesprekken heen. Iedereen viel stil. We hebben hem de deur gewezen. Ik ben dit zo zat. Ik ben dit ZO zat! Gelukkig zouden ze elkaar vandaag en morgen sowieso al niet zien. Dochter was erg boos op hem, maar laat op de avond kwam ze weer met een big smile naar ons toe en wisten we dat ze alweer gezwicht was voor zijn zoete woorden. Fijne kerst.
zondag 5 januari 2025 om 14:09
Een beetje voor dochter gaan beslissen dat ze hem niet mag zien lijkt me echt de meest domme move die je als ouder kan maken.NikkiC schreef: ↑05-01-2025 12:16Ach, het lijkt me zo lastig om dit te moeten aanzien als moeder. Je weet dat deze tienerrelatie voor de rest van je dochter's leven invloed zal hebben hoe zij relaties gaat ervaren. Deze jongen verkloot haar vertrouwen in mannen en haar zelfvertrouwen ooit nog met een ander een gezonde stabiele relatie op te bouwen. Sorry voor het doemdenken. Je zou deze jongen het liefst voorgoed uit jullie leven weren. Hoe komt zo;n jongen zo jong al verknipt. Kun je geen afspraken maken met zijn verzorger, dat hij zolang hij zich zo gedraag, niet mag laten zien in jullie dochters leven?
Ik kan wel verzinnen waarom een zo jong iemand al zoveel problemen heeft. Jij niet?
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zondag 5 januari 2025 om 14:22
zondag 5 januari 2025 om 14:34
Ik zou het niet voor haar beslissen, ik zou die verzorger vragen verantwoordelijkheid te nemen voor het verbale en fysieke agressieve gedrag van die jongen. Ze kunnen elkaar zien, als hij dat onder controle krijgt, anders niet. Dat is niet verbieden maar een optie geven. Gedrag heeft consequenties, ik zou mijn dochter niet toestaan zich fysiek en verbaal te laten mishandelen. Daar zou ik wel een grens trekken, je ziet wat er gebeurt als je het wel toestaat.
Ik kan best bedenken dat een jong iemand al veel ellende kan hebben meegemaakt, niet dat je het dan afreageert op een leeftijdgenoot van het andere geslacht ook nog eens.
zondag 5 januari 2025 om 14:46
Natuurlijk is dat verbieden. Alleen noem je het anders. Die gozer is volwassen, geen verzorger die wat over hem te zeggen heeft trouwens.NikkiC schreef: ↑05-01-2025 14:34Ik zou het niet voor haar beslissen, ik zou die verzorger vragen verantwoordelijkheid te nemen voor het verbale en fysieke agressieve gedrag van die jongen. Ze kunnen elkaar zien, als hij dat onder controle krijgt, anders niet. Dat is niet verbieden maar een optie geven. Gedrag heeft consequenties, ik zou mijn dochter niet toestaan zich fysiek en verbaal te laten mishandelen. Daar zou ik wel een grens trekken, je ziet wat er gebeurt als je het wel toestaat.
Ik kan best bedenken dat een jong iemand al veel ellende kan hebben meegemaakt, niet dat je het dan afreageert op een leeftijdgenoot van het andere geslacht ook nog eens.
Net als dat TO dat ook niet heeft over haar bijna 18 jarige. Anders dreigen met uit huis zetten ofzo?
Je kan je niet bedenken dat dat het voorbeeld is wat die jongen wrs zijn hele leven heeft gekregen?
Het is zo makkelijk oordelen en weten wat te moeten doen als je het zelf nooit aan de hand hebt gehad.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zondag 5 januari 2025 om 14:57
Ik oordeel niet, ik geef aan hoe ik erin zou staan als ouder. Ik zou ook aardig radeloos zijn, maar iemand over de vloer laten komen, die vervolgens mijn dochter gaat toeschreeuwen en uitschelden. Dan houdt het wel op met bezoekjes, ik zou daar niet grenzeloos in kunnen zijn om mijn dochter maar niet tegen de haren in te strijken. En inderdaad, als zij als volwassenen zelf hun beslissingen willen nemen, dan zijn de consequenties ook voor hun zelf. Als dat zou betekenen dat dochter dan beter zelfstandig kan gaan wonden, dan zou ik de oplossing in die hoek gaan zoeken. Alleen maar thuis ruzieen over die jongen, dat gaat niemand verder helpen, er is nog een dochter in dat gezin. Dat betekent niet dat je je dochter in de steek laat, maar zelf een grens trekt in wat je in je huis laat gebeuren. Misschien helpt het juist met de onderlinge verstandhoudingen, als er wat meer afstand is. Dat kan dochter ook dingen laten inzien, die ze nu misschien niet kan inzien. Allemaal niet makkelijk, en ik denk zeker niet de oplossing voor handen te hebben. Alleen maar aangegeven hoe ik erin zou staan.Moiren schreef: ↑05-01-2025 14:46Natuurlijk is dat verbieden. Alleen noem je het anders. Die gozer is volwassen, geen verzorger die wat over hem te zeggen heeft trouwens.
Net als dat TO dat ook niet heeft over haar bijna 18 jarige. Anders dreigen met uit huis zetten ofzo?
Je kan je niet bedenken dat dat het voorbeeld is wat die jongen wrs zijn hele leven heeft gekregen?
Het is zo makkelijk oordelen en weten wat te moeten doen als je het zelf nooit aan de hand hebt gehad.
zondag 5 januari 2025 om 14:59
Als ze elkaar willen zien houdt je dat als ouder niet tegen. Nu heeft TO er nog een beetje zicht op, als je het gaat verbieden gebeurd het allemaal buiten haar gezichtsveld.NikkiC schreef: ↑05-01-2025 14:34Ik zou het niet voor haar beslissen, ik zou die verzorger vragen verantwoordelijkheid te nemen voor het verbale en fysieke agressieve gedrag van die jongen. Ze kunnen elkaar zien, als hij dat onder controle krijgt, anders niet. Dat is niet verbieden maar een optie geven. Gedrag heeft consequenties, ik zou mijn dochter niet toestaan zich fysiek en verbaal te laten mishandelen. Daar zou ik wel een grens trekken, je ziet wat er gebeurt als je het wel toestaat.
Ik kan best bedenken dat een jong iemand al veel ellende kan hebben meegemaakt, niet dat je het dan afreageert op een leeftijdgenoot van het andere geslacht ook nog eens.
TO, je doet het goed maar wat zul je je regelmatig machteloos voelen.
zondag 5 januari 2025 om 15:09
Ik deel je standpunt. Onder het mom van liefde geweld in je eigen huis (waar nog meer kinderen wonen) toestaan, zodat je dochter maar niet wegloopt en met de hakken in het zand gaat, lijkt me ook geen oplossing. Hoe moeilijk, verdrietig en radeloosmakend dit ook is. Maar dochter, hoe jong ook, kiest voor deze jongen en daarmee kiest ze er ook voor dat het geweld nu in het huis van deze moeder komt. Daar zou voor mij de grens liggen en dat zou ik in alle openheid bespreken. En als dat betekent dat dochter dan niet meer thuis wil wonen, dan zou ik met hulpverlening samen mijn stinkende best doen om te kijken op welke crisisplekken of moederhuizen ze terecht kan. Maar ik heb óók een ander kind te beschermen.NikkiC schreef: ↑05-01-2025 14:57Ik oordeel niet, ik geef aan hoe ik erin zou staan als ouder. Ik zou ook aardig radeloos zijn, maar iemand over de vloer laten komen, die vervolgens mijn dochter gaat toeschreeuwen en uitschelden. Dan houdt het wel op met bezoekjes, ik zou daar niet grenzeloos in kunnen zijn om mijn dochter maar niet tegen de haren in te strijken. En inderdaad, als zij als volwassenen zelf hun beslissingen willen nemen, dan zijn de consequenties ook voor hun zelf. Als dat zou betekenen dat dochter dan beter zelfstandig kan gaan wonden, dan zou ik de oplossing in die hoek gaan zoeken. Alleen maar thuis ruzieen over die jongen, dat gaat niemand verder helpen, er is nog een dochter in dat gezin. Dat betekent niet dat je je dochter in de steek laat, maar zelf een grens trekt in wat je in je huis laat gebeuren. Misschien helpt het juist met de onderlinge verstandhoudingen, als er wat meer afstand is. Dat kan dochter ook dingen laten inzien, die ze nu misschien niet kan inzien. Allemaal niet makkelijk, en ik denk zeker niet de oplossing voor handen te hebben. Alleen maar aangegeven hoe ik erin zou staan.
zondag 5 januari 2025 om 17:09
Heel stom, ineens kreeg ik bijna tranen in m'n ogen van deze post.
Destijds, tegen m'n gevoel en alle adviezen in heb ik de vriend van kind en vader van kleinkind binnenboord gehouden.
Hij was niet goed voor haar, dacht alleen aan zichzelf en zij kwispelde als een hondje als hij een goede bui had.
Ik vertrouwde erop dat ze op een dag kon zeggen "tot hier en niet verder" en na blauwe plekken gebeurde dat.
Kortom ik heb niets verboden of beslist, wel soep aan de keukentafel.
TO, wat mij hielp, ondanks alles, hoe tegendraads ook, mijn dochter wist dat ik er was / ben voor haar.
Alles sal reg kom
zondag 5 januari 2025 om 17:14
Hele goede beslissing, maar ook verrot moeilijk en tegennatuurlijk. Knap gedaan!Sharing* schreef: ↑05-01-2025 17:09Heel stom, ineens kreeg ik bijna tranen in m'n ogen van deze post.
Destijds, tegen m'n gevoel en alle adviezen in heb ik de vriend van kind en vader van kleinkind binnenboord gehouden.
Hij was niet goed voor haar, dacht alleen aan zichzelf en zij kwispelde als een hondje als hij een goede bui had.
Ik vertrouwde erop dat ze op een dag kon zeggen "tot hier en niet verder" en na blauwe plekken gebeurde dat.
Kortom ik heb niets verboden of beslist, wel soep aan de keukentafel.
TO, wat mij hielp, ondanks alles, hoe tegendraads ook, mijn dochter wist dat ik er was / ben voor haar.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zondag 5 januari 2025 om 17:21
Geweld onder je eigen dak dan maar? Waar nog een ander kind inwoont, niet te vergeten jezelf en je partner?
Allemaal maar oogkleppen op en doen alsof het er niet is? Hopende dat ze ooit gaat bijdraaien? Ook al is er geen reden om bij te draaien, want de gevolgen draagt ze nergens zelf, maar wél haar ouders en jongere zusje? En straks nog een baby. Je hebt geen blauwe plekken nodig om in of uit een toxische relatie te stappen. Genoeg vrouwen die ook blauwe plekken geen reden vinden. Alles went en ook een blauwe plek geneest wel weer.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 05-01-2025 17:25
17.39% gewijzigd
zondag 5 januari 2025 om 17:29
En dáár ga je dus de mist in Doreia. Jij noemt het laten vallen. Ik noem het iemand even heel hard zelf laten ervaren hoe het échte leven is zonder kussentjes. Ik denk dat sommige mensen meer hebben aan een dergelijke wake up call dan maar blijven pappen en nathouden. Want niemand zegt dat je deur niet open staat voor je kind als die weer bij je aanbelt.
Maar dit meisje is van mening dat ze een volwassene is die van niemand pikt dat ze zich met haar leven en keuzes bemoeit. En brengt daarmee het drama het hoofdgezin binnen.
Ben je bekend met verslaving en hoe daarin geadviseerd wordt? Soms heeft iemand het nodig om de bodem te voelen en die bereik je niet door het vallen te voorkomen.
BTW, ik hoop dat to niet wegkijkt als haar kleinkind wordt geboren en gezag aanvraagt over kleinkind als haar dochter nog steeds als een kwispelende puppy achter het vriendje aanrent en daarmee de verantwoordelijkheid voor de baby laat afweten.
Maar dit meisje is van mening dat ze een volwassene is die van niemand pikt dat ze zich met haar leven en keuzes bemoeit. En brengt daarmee het drama het hoofdgezin binnen.
Ben je bekend met verslaving en hoe daarin geadviseerd wordt? Soms heeft iemand het nodig om de bodem te voelen en die bereik je niet door het vallen te voorkomen.
BTW, ik hoop dat to niet wegkijkt als haar kleinkind wordt geboren en gezag aanvraagt over kleinkind als haar dochter nog steeds als een kwispelende puppy achter het vriendje aanrent en daarmee de verantwoordelijkheid voor de baby laat afweten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
