Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter en haar vriend…
woensdag 14 februari 2024 om 08:38
Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
…
maandag 6 januari 2025 om 09:19
Die vriend kan zijn kind erkennen zonder dat jullie daar ook maar iets over te zeggen hebben. Het onderwerp vermijden lijkt me zoals bijna alles in deze saga zó onverstandig. Duidelijke stellingname des te meer.
Maar wat ik echt niet begrijp vanaf moment 1 dat dit topic gestart is, dat deze jongen nog überhaupt bij jullie binnen mocht komen. Zei je niet dat je man dat vanaf het begin al niet meer wilde? Waarom heeft hij zich bedacht? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en het gaat maar door en door.
maandag 6 januari 2025 om 09:30
Zeker, maar ze hoeft hem zelf niet op het idee van erkennen te brengen. Dat mag hij zelf bedenken dan, stukje eigen verantwoordelijkheid?
Vriendin van mij heeft ooit gestreden voor de erkenning van haar kind door nu ex. Hij junk, totaal ongeïnteresseerd in hun kind. Maar het kind moest een papa. Excuses voor mijn sarcastische toon.
Zij heeft alles geregeld voor erkenning, uiteindelijk is het haar gelukt hem mee te krijgen voor wat nodig is dit te regelen.
Later kon ze naar de rechtbank voor het volledige gezag. Hij had haar leven bedreigd en hij lag op alle mogelijke manieren dwars wat erg nadelig was voor kind. Hij kwam ook duidelijk niet voor kind langs maar voor haar. Heel gedoe geweest. Ze heeft het volledige gezag gekregen, gelukkig. Hij is nu weer wat in beeld, clean en ziet kind één keer per week omdat zij dat goed vindt. Hij heeft nooit op een enkele manier geprobeerd het gezag terug te krijgen. Hij is niet eens bij de zitting over gezag komen opdagen waar hij het gezag is kwijtgeraakt.
Klinkt mij als een hulpverlener die zeker ziet wat hier gaande is.
Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst. Je klinkt als een moeder die het beste wil doen voor haar kinderen en kleinkind. Doe je goed, maar wat zal het verdomd moeilijk zijn!
Vriendin van mij heeft ooit gestreden voor de erkenning van haar kind door nu ex. Hij junk, totaal ongeïnteresseerd in hun kind. Maar het kind moest een papa. Excuses voor mijn sarcastische toon.
Zij heeft alles geregeld voor erkenning, uiteindelijk is het haar gelukt hem mee te krijgen voor wat nodig is dit te regelen.
Later kon ze naar de rechtbank voor het volledige gezag. Hij had haar leven bedreigd en hij lag op alle mogelijke manieren dwars wat erg nadelig was voor kind. Hij kwam ook duidelijk niet voor kind langs maar voor haar. Heel gedoe geweest. Ze heeft het volledige gezag gekregen, gelukkig. Hij is nu weer wat in beeld, clean en ziet kind één keer per week omdat zij dat goed vindt. Hij heeft nooit op een enkele manier geprobeerd het gezag terug te krijgen. Hij is niet eens bij de zitting over gezag komen opdagen waar hij het gezag is kwijtgeraakt.
Klinkt mij als een hulpverlener die zeker ziet wat hier gaande is.
Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst. Je klinkt als een moeder die het beste wil doen voor haar kinderen en kleinkind. Doe je goed, maar wat zal het verdomd moeilijk zijn!
maandag 6 januari 2025 om 09:44
Zeker moet ze dat niet doen, ze zou helemaal zelfs geen contact meer moeten hebben met hem en TO zou al dit contact onder haar eigen dak niet moeten faciliteren.
.
Eens.NomenNesci0 schreef: ↑05-01-2025 17:29Ik denk dat sommige mensen meer hebben aan een dergelijke wake up call dan maar blijven pappen en nathouden. Want niemand zegt dat je deur niet open staat voor je kind als die weer bij je aanbelt.
Maar dit meisje is van mening dat ze een volwassene is die van niemand pikt dat ze zich met haar leven en keuzes bemoeit. En brengt daarmee het drama het hoofdgezin binnen.
pioen00 wijzigde dit bericht op 06-01-2025 09:46
29.32% gewijzigd
maandag 6 januari 2025 om 09:45
Nou... Ik snap Nomen Nescio wel. De aandacht gaat nu bijna constant uit naar de situatie rond de zwangere dochter. Aandacht daarvoor is zeker nodig maar de jongste dochter kan zich best wat verloren voelen in deze situatie.Speculaastaart schreef: ↑05-01-2025 22:24Ik denk niet dat je je ene kind kunt laten vallen om het goed te doen voor het andere kind.
Juist het kind met de zwangerschap en de moeilijke relatie heeft heel veel hulp en liefde nodig.
De andere ook, maar dat zal meer vanzelf gaan denk ik.
Ook sluit ik niet uit dat de gevoelens van de vriend alle kanten opvliegen. Zo te zien kent hij geen stabiele basis, heeft geen rolmodellen van hoe een relatie ook of wel kan. En nu wordt hij vader, dat is voor een 20 jarige ook niet niks. Die jongen zal ook in de paniek geschoten zijn. Mijn ervaring is dat als het kindje er eenmaal is zijn aandacht voor de dochter zal afnemen en hij gaat omkijken naar een nieuw vriendinnetje met wie het niet zo'n "gedoe" is. Dat zal de dochter van TO rust geven al blijft zij altijd met hem verbonden door het kind. Haar proces van teleurstelling over zijn rol en het besef van haar beslissing om het kindje te houden, wat ongetwijfeld invloed zal hebben op opleiding, werk, woonplek en mogelijke nieuwe relaties, gaat dan pas beginnen. TO kan tot op zekere hoogte haar kind steunen, maar er komt een moment dat de dochter ook zelf een stuk verantwoording moet nemen voor haar keuzes.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 06-01-2025 09:48
0.71% gewijzigd
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 6 januari 2025 om 09:47
Dan hadden we nu helemaal geen zicht meer gehad op de situatie en hadden we onze dochter van ons afgestoten.Pioen00 schreef: ↑06-01-2025 09:19Die vriend kan zijn kind erkennen zonder dat jullie daar ook maar iets over te zeggen hebben. Het onderwerp vermijden lijkt me zoals bijna alles in deze saga zó onverstandig. Duidelijke stellingname des te meer.
Maar wat ik echt niet begrijp vanaf moment 1 dat dit topic gestart is, dat deze jongen nog überhaupt bij jullie binnen mocht komen. Zei je niet dat je man dat vanaf het begin al niet meer wilde? Waarom heeft hij zich bedacht? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en het gaat maar door en door.
…
maandag 6 januari 2025 om 09:51
Het is het proces van onze dochter. We hebben alle opties overwogen. Dat ze geen contact meer met hem had moeten hebben: helemaal eens, maar die beslissing is niet aan ons. Contact onder eigen dak: zo kunnen wij enigszins grip houden op de situatie, door hem weg te sturen als er weer gedoe is. De enkele keer dat ze bij hem is, is het ook allemaal geruzie en gezeik, maar blijft ze daar hangen omdat zijn ouderfiguur juist vindt dat ze er samen uit moeten komen nu ze een kind verwachten.
Jongste dochter krijgt zoveel mogelijk extra aandacht en quality time
…
maandag 6 januari 2025 om 10:07
Ik lees dat jullie wel degelijk grenzen hebben gesteld en ingrijpen als de verwekker zich daar niet aan houdt.
Begrijp heel goed dat je er zicht op wilt houden en ik denk dat de jongste dochter daardoor juist ook ziet wat duidelijk NIET geaccepteerd wordt door ouders.
Wel vind ik het zorgelijk dat tot nu toe nog steeds de ouders iedere keer moeten ingrijpen en de verwekker daadwerkelijk weg moeten sturen. Zwangere dochter is (ondanks dat ze de afspraken over onacceptabel gedrag kent en die onderschrijft) blijkbaar nog niet in staat om zelf adequaat te handelen bij het overschrijden van de grenzen.
Kan de hulpverlening van dochter niet alleen haarzelf, maar ook jullie daarin nog adviseren en begeleiden? Hoe jullie die verantwoordelijkheid stapsgewijs kunnen overdragen aan zwangere dochter?
Lijkt me, zeker met het oog op de toekomst en eventueel begeleid/zelfstandig wonen, heel belangrijk dat ze daarin snel stappen gaat maken om daadkrachtig voor zichzelf (en haar kind!) op te kunnen komen.
Als ze dat onder jullie dak en met jullie als back-up kan oefenen en perfectioneren heeft ze daar vast ook veel profijt van als ze het zelf moet doen en jullie niet meer alles meekrijgen.
Begrijp heel goed dat je er zicht op wilt houden en ik denk dat de jongste dochter daardoor juist ook ziet wat duidelijk NIET geaccepteerd wordt door ouders.
Wel vind ik het zorgelijk dat tot nu toe nog steeds de ouders iedere keer moeten ingrijpen en de verwekker daadwerkelijk weg moeten sturen. Zwangere dochter is (ondanks dat ze de afspraken over onacceptabel gedrag kent en die onderschrijft) blijkbaar nog niet in staat om zelf adequaat te handelen bij het overschrijden van de grenzen.
Kan de hulpverlening van dochter niet alleen haarzelf, maar ook jullie daarin nog adviseren en begeleiden? Hoe jullie die verantwoordelijkheid stapsgewijs kunnen overdragen aan zwangere dochter?
Lijkt me, zeker met het oog op de toekomst en eventueel begeleid/zelfstandig wonen, heel belangrijk dat ze daarin snel stappen gaat maken om daadkrachtig voor zichzelf (en haar kind!) op te kunnen komen.
Als ze dat onder jullie dak en met jullie als back-up kan oefenen en perfectioneren heeft ze daar vast ook veel profijt van als ze het zelf moet doen en jullie niet meer alles meekrijgen.
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
maandag 6 januari 2025 om 10:31
Keihard verbieden, veel aandacht aan besteden en er zoveel mogelijk op hameren dat hij vooral géén gezag moet krijgen, lijkt mij de allerzekerste manier om te garanderen dat hij dat vandaag nog aanvraagt.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 6 januari 2025 om 10:37
Jullie hebben in mijn ogen nul komma nul grip op de situatie vanaf het begin tot nu. Mensen denken echt nog steeds dat het verbieden van dingen (grenzen stellen) standaard leidt tot een tegenovergestelde uitkomst.
Je begon dit topic al met dat die vriend fysiek en verbaal agressief was. Genoeg om hem niet toe te laten in je huis lijkt mij. Als je dochter dan toch dat contact wil, dan niet in jouw huis, waar nota bene nog een ander kind van je woont. Wat heb je er aan gehad door 'zicht' te hebben op deze destructieve man?
maandag 6 januari 2025 om 10:44
O, dan heb ik die indruk verkeerd gewekt. Het is tegenwoordig een mix vanOriginalHeleen schreef: ↑06-01-2025 10:07Wel vind ik het zorgelijk dat tot nu toe nog steeds de ouders iedere keer moeten ingrijpen en de verwekker daadwerkelijk weg moeten sturen. Zwangere dochter is (ondanks dat ze de afspraken over onacceptabel gedrag kent en die onderschrijft) blijkbaar nog niet in staat om zelf adequaat te handelen bij het
- hij gaat zelf weg als er weer gedoe is
- dochter stuurt hem weg
- wij grijpen in, maar dat is gelukkig steeds minder vaak nodig
…
maandag 6 januari 2025 om 10:44
Pioen00, jij gaat gewoon verder waar NomenNesci0 is gestopt begrijp ik?
On topic:
Janice,
Je doet het echt heel goed, maar dat zul je zelf ook wel voelen en weten.
Belangrijk is om je dochter te vertellen over het Redderssyndroom, als dat al niet in de hulpverlening word meegenomen. Zij denkt dat er onder al die lagen drek en modder een fantastisch leuke jongen zit. De jongen die ze heeft leren kennen in de beginfase van het daten en de relatie. En zij denkt dat zij schuld heeft aan dat hij is verandert in de persoon die hij nu aan iedereen laat zien. En als zij nu eenmaal maar veel hard werk erin stopt, dan komt die jongen van de begintijd weer terug.
Het jammere is alleen dat die jongen van de begintijd niet de ware persoon was. Die ze nú ziet, dát is de ware persoon. En die verandering moet zij leren inzien. Hij heeft de mooie mantel van de begintijd afgedaan en in de kast gehangen, want die is nu niet meer nodig. En je dochter is nu, bedekt met modder en drek, aan het zoeken naar die mooie mantel, niet wetende dat die in de kast hangt voor een volgende vriendin. En dat proces kun je niet afdwingen. Zij moet ergens onderweg zelf tot het besef komen dat de jongen van nu, de persoon is die zal blijven. En dat is een heel langdurig proces helaas.
On topic:
Janice,
Je doet het echt heel goed, maar dat zul je zelf ook wel voelen en weten.
Belangrijk is om je dochter te vertellen over het Redderssyndroom, als dat al niet in de hulpverlening word meegenomen. Zij denkt dat er onder al die lagen drek en modder een fantastisch leuke jongen zit. De jongen die ze heeft leren kennen in de beginfase van het daten en de relatie. En zij denkt dat zij schuld heeft aan dat hij is verandert in de persoon die hij nu aan iedereen laat zien. En als zij nu eenmaal maar veel hard werk erin stopt, dan komt die jongen van de begintijd weer terug.
Het jammere is alleen dat die jongen van de begintijd niet de ware persoon was. Die ze nú ziet, dát is de ware persoon. En die verandering moet zij leren inzien. Hij heeft de mooie mantel van de begintijd afgedaan en in de kast gehangen, want die is nu niet meer nodig. En je dochter is nu, bedekt met modder en drek, aan het zoeken naar die mooie mantel, niet wetende dat die in de kast hangt voor een volgende vriendin. En dat proces kun je niet afdwingen. Zij moet ergens onderweg zelf tot het besef komen dat de jongen van nu, de persoon is die zal blijven. En dat is een heel langdurig proces helaas.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 6 januari 2025 om 10:44
Je hebt alleen invloed op je eigen zwangere, voor de wet volwassen, dochter en die kan je goed adviseren door niets te verzwijgen. Wat zijn de gevolgen van elk scenario, etc etc. Maar ondertussen is de destructieve man nog steeds de vriend van, dus ik vraag me echt af of TO en haar man er iets tot haar door kunnen laten dringen, behalve de realiteit van een kindje alleen opvoeden met hooguit een middelbare schoolopleiding straks.KooktMetKnoflook schreef: ↑06-01-2025 10:31Keihard verbieden, veel aandacht aan besteden en er zoveel mogelijk op hameren dat hij vooral géén gezag moet krijgen, lijkt mij de allerzekerste manier om te garanderen dat hij dat vandaag nog aanvraagt.
maandag 6 januari 2025 om 10:50
Zo mee eens en ik denk dat grenzen stellen helemaal niet zo verkeerd is. Denk ook dat TO minder bang moet zijn om haar dochter te verliezen. Dat meisje gaat echt niet weten wat haar dadelijk overkomt met een baby en dan heeft ze haar moeder echt heel hard nodig.SweetFirefly schreef: ↑06-01-2025 09:45Nou... Ik snap Nomen Nescio wel. De aandacht gaat nu bijna constant uit naar de situatie rond de zwangere dochter. Aandacht daarvoor is zeker nodig maar de jongste dochter kan zich best wat verloren voelen in deze situatie.
Ook sluit ik niet uit dat de gevoelens van de vriend alle kanten opvliegen. Zo te zien kent hij geen stabiele basis, heeft geen rolmodellen van hoe een relatie ook of wel kan. En nu wordt hij vader, dat is voor een 20 jarige ook niet niks. Die jongen zal ook in de paniek geschoten zijn. Mijn ervaring is dat als het kindje er eenmaal is zijn aandacht voor de dochter zal afnemen en hij gaat omkijken naar een nieuw vriendinnetje met wie het niet zo'n "gedoe" is. Dat zal de dochter van TO rust geven al blijft zij altijd met hem verbonden door het kind. Haar proces van teleurstelling over zijn rol en het besef van haar beslissing om het kindje te houden, wat ongetwijfeld invloed zal hebben op opleiding, werk, woonplek en mogelijke nieuwe relaties, gaat dan pas beginnen. TO kan tot op zekere hoogte haar kind steunen, maar er komt een moment dat de dochter ook zelf een stuk verantwoording moet nemen voor haar keuzes.
Ze zal in een razend tempo iets van volwassenheid moeten gaan laten zien, ook om haar kind te beschermen tegen een agressieve vader.
maandag 6 januari 2025 om 13:13
De hulpverlener praat poep natuurlijk.Pioen00 schreef: ↑06-01-2025 09:19Die vriend kan zijn kind erkennen zonder dat jullie daar ook maar iets over te zeggen hebben. Het onderwerp vermijden lijkt me zoals bijna alles in deze saga zó onverstandig. Duidelijke stellingname des te meer.
Maar wat ik echt niet begrijp vanaf moment 1 dat dit topic gestart is, dat deze jongen nog überhaupt bij jullie binnen mocht komen. Zei je niet dat je man dat vanaf het begin al niet meer wilde? Waarom heeft hij zich bedacht? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en het gaat maar door en door.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
maandag 6 januari 2025 om 13:17
TO stelt toch grenzen?Sjaantje37 schreef: ↑06-01-2025 10:50Zo mee eens en ik denk dat grenzen stellen helemaal niet zo verkeerd is.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
maandag 6 januari 2025 om 13:19
Ja, op dit topic. Je hebt geen idee hoe dat real life in het huis van TO is. Wat een geoordeel zonder kennis van feiten.SweetFirefly schreef: ↑06-01-2025 09:45Nou... Ik snap Nomen Nescio wel. De aandacht gaat nu bijna constant uit naar de situatie rond de zwangere dochter. Aandacht daarvoor is zeker nodig maar de jongste dochter kan zich best wat verloren voelen in deze situatie.
moiren wijzigde dit bericht op 06-01-2025 15:30
0.24% gewijzigd
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
maandag 6 januari 2025 om 16:51
Ben jij niet om te bepalen en had je graag gewild door me te staffen, omdat jij vond dat het klaar was en ik hier niks te zoeken had.Wijndruifje schreef: ↑05-01-2025 20:16Nee, dat is niet de plek hier. Dit topic is voor TO om haar hart te luchten. Open dan een algemeen topic over dit onderwerp.
Je hebt je kritiek geuit, mensen hebben tegenargumenten gegeven. Het is klaar.
Dit topic is zeker voor to bedoeld. Maar het zijn vooral de mensen die niet to zijn, die vinden dat hier geen kritische noot of vragen geuit mogen worden. Van to zelf lees ik dat nl. niet. Het zou anderen dan ook sieren om dan ook niet te dicteren hoe zij vinden dat dit topic hoort te lopen en dat willen bepalen voor een to die prima in staat is voor zichzelf op te komen. Als deze vraag van to uit komt, zal ik de eerste zijn die vertrekt. Maar niet omdat jij dat vindt en me dan maar gaat staffen.
maandag 6 januari 2025 om 16:55
@to, hoe gaat het met je andere gezinsleden dan je dochter? Jij, je man, je andere dochter? Hoe gaan jullie hier verder mee om en hoe dealen jullie hiermee?
Het is nl. niet niks wat er ook bij jullie op het bordje gekomen is. Heb je wat aan de hulpverlening voor jezelf? En zitten je man en jij op dezelfde lijn?
Het is nl. niet niks wat er ook bij jullie op het bordje gekomen is. Heb je wat aan de hulpverlening voor jezelf? En zitten je man en jij op dezelfde lijn?
maandag 6 januari 2025 om 17:11
Ik kan wel wat tegengas aan, hoor.
In dit topic gaat het natuurlijk telkens over de hele situatie rondom mijn oudste. In de praktijk draait binnen ons gezin niet alles daarom en gaat het gewone leven door. Jongste leeft het leven van een puber met veel vriendinnen, leuke uitjes, feestjes en o ja, ook nog school. We geven haar extra aandacht, gelukkig is zij een heel open kind. Even met haar ergens lunchen of binnenkort een weekendje weg (met mij), dan wordt er veel besproken. Via de POH kan ook zij hulp krijgen, daar staat ze wel voor open. Straks als de baby geboren is zal het voor haar ook allemaal anders worden, dat neem ik ook mee in mijn eigen gesprekken met de POH. Man en ik zijn samen sterk en al eeuwen samen, dat is heel fijn. We zitten op 1 lijn en hebben veel steun aan elkaar.
Oudste en vader van haar kind hebben minder contact dan voorheen, toen ze zo ongeveer aan elkaar vastgeplakt zaten. Gelukkig heeft zij wel weer wat meer contact met vriendinnen: leuke meiden op het MBO en regelmatig haar BFF hier te logeren. Doorgaans is ze gewoon haar leuke sociale zelf. Was hij maar niet in beeld, dat zou zoveel onrust schelen… ruzie met hem wordt vaak thuis afgereageerd en dat is voor iedereen lastig. Iemand noemde het redderssyndroom, dat hebben we inderdaad meer dan eens met haar besproken. Ze staat zelf open voor meer hulp, want ze is zich er steeds meer van bewust dat ze “issues” heeft waardoor ze gedrag van hem accepteert dat ze van niemand anders zou accepteren.
In dit topic gaat het natuurlijk telkens over de hele situatie rondom mijn oudste. In de praktijk draait binnen ons gezin niet alles daarom en gaat het gewone leven door. Jongste leeft het leven van een puber met veel vriendinnen, leuke uitjes, feestjes en o ja, ook nog school. We geven haar extra aandacht, gelukkig is zij een heel open kind. Even met haar ergens lunchen of binnenkort een weekendje weg (met mij), dan wordt er veel besproken. Via de POH kan ook zij hulp krijgen, daar staat ze wel voor open. Straks als de baby geboren is zal het voor haar ook allemaal anders worden, dat neem ik ook mee in mijn eigen gesprekken met de POH. Man en ik zijn samen sterk en al eeuwen samen, dat is heel fijn. We zitten op 1 lijn en hebben veel steun aan elkaar.
Oudste en vader van haar kind hebben minder contact dan voorheen, toen ze zo ongeveer aan elkaar vastgeplakt zaten. Gelukkig heeft zij wel weer wat meer contact met vriendinnen: leuke meiden op het MBO en regelmatig haar BFF hier te logeren. Doorgaans is ze gewoon haar leuke sociale zelf. Was hij maar niet in beeld, dat zou zoveel onrust schelen… ruzie met hem wordt vaak thuis afgereageerd en dat is voor iedereen lastig. Iemand noemde het redderssyndroom, dat hebben we inderdaad meer dan eens met haar besproken. Ze staat zelf open voor meer hulp, want ze is zich er steeds meer van bewust dat ze “issues” heeft waardoor ze gedrag van hem accepteert dat ze van niemand anders zou accepteren.
…
maandag 6 januari 2025 om 17:14
En o ja, we hebben haar wel gezegd dat het straks te doen moet zijn voor alle partijen. Dat we haar heel graag bij ons thuis houden, maar niet ten koste van alles. Welzijn zusje speelt natuurlijk ook een grote rol, dat beseft oudste heel goed. Ik pieker met name ‘s nachts nog steeds veel, maar denk wel dat haar voorlopig bij ons thuis houden nog altijd de beste optie is
…
maandag 6 januari 2025 om 17:30
Klinkt realistisch to. Fijn dat jij en je man veel aan elkaar hebben, want dat lijkt me heel nodig nu. Ik kan me voorstellen dat dit tussen mij en mijn man een groter issue zou zijn. Dus ben blij om te horen dat dit niet zozeer speelt bij jullie.
Is de eerste schok voorbij?
En als je een beetje een scenario durft te schetsen zoals je dochter zich nu ontwikkeld, durf je dan een beetje hoop te hebben op een goede uitkomst onder jullie dak?
Ik kan me voorstellen dat je blij bent dat je dochter nu gelukkig weer haar vriendschappen aanhaalt. Maar realistisch gezien verandert haar leven straks wel echt mega tov die van haar vriendinnen. Kan me ook indenken dat dit die vriendschappen ook wel weer onder druk kan zetten. Heb je zelf een beetje een idee wat jij en je man kunnen of willen betekenen in de zorg voor jullie kleinkind en ontlasting van dochter?
Is de eerste schok voorbij?
En als je een beetje een scenario durft te schetsen zoals je dochter zich nu ontwikkeld, durf je dan een beetje hoop te hebben op een goede uitkomst onder jullie dak?
Ik kan me voorstellen dat je blij bent dat je dochter nu gelukkig weer haar vriendschappen aanhaalt. Maar realistisch gezien verandert haar leven straks wel echt mega tov die van haar vriendinnen. Kan me ook indenken dat dit die vriendschappen ook wel weer onder druk kan zetten. Heb je zelf een beetje een idee wat jij en je man kunnen of willen betekenen in de zorg voor jullie kleinkind en ontlasting van dochter?
maandag 6 januari 2025 om 20:14
@ Janice, mag ik je even een hart onder de riem steken?Janice schreef: ↑06-01-2025 17:14En o ja, we hebben haar wel gezegd dat het straks te doen moet zijn voor alle partijen. Dat we haar heel graag bij ons thuis houden, maar niet ten koste van alles. Welzijn zusje speelt natuurlijk ook een grote rol, dat beseft oudste heel goed. Ik pieker met name ‘s nachts nog steeds veel, maar denk wel dat haar voorlopig bij ons thuis houden nog altijd de beste optie is
Mijn, onze tienermoeder is nu na 10 jaar een zelfbewuste, en soms onzekere, pracht dochter.
Mijn ervaring: of ze thuis is of op een kamertje, ze heeft jou nodig. En het kindje straks ook.
Dochter miste vooral aansluiting bij haar vriendinnen, medestudenten, die naar de kroeg gingen en zij haasje-repje naar het kdv.
Van alle doemscenario's die sommige forummers hier schrijven, klopt er echt niets.
Zij is nu docent aan een Hogeschool, heeft een tiny huisje. Met mediator is vader in beeld en die doet ook zijn best.
Alles sal reg kom
dinsdag 7 januari 2025 om 10:29
Dat is een mooie hart onder de riem. En toch lees ik hier wel terug waarvoor wordt 'gewaarschuwd'. Het missen van aansluiting bij leeftijdsgenoten, de constante struggle met de verwekker. Met mediatior is vader in beeld, is niet wat je voor je kind wenst als ouder. Dan hoop je op een fijne stabiele partner waarmee een leven en een gezin kan worden opgebouwd. Een fijn leven hebben. Niet het gedoe met in beeld zijn met een mediator, het kan slechter hoor, maar het is niet de toekomst waar je op hoopt voor je kind. Dus single mom in tiny huisje, met een vader 'in beeld' waar hulp/mediation bij nodig is, ik zou er niet om juichen. Misschien de beste uitkomst gezien de gegeven situatie, maar voor velen toch niet het idee van een heel fijn en happy leven. Fantastisch natuurlijk dat het qua loopbaan wel goed is uitgepakt. Ik bedoel dit niet als sneer naar jouw kind, maar je bevestigt wel een beetje de vrees van een aantal formummers.Sharing* schreef: ↑06-01-2025 20:14@ Janice, mag ik je even een hart onder de riem steken?
Mijn, onze tienermoeder is nu na 10 jaar een zelfbewuste, en soms onzekere, pracht dochter.
Mijn ervaring: of ze thuis is of op een kamertje, ze heeft jou nodig. En het kindje straks ook.
Dochter miste vooral aansluiting bij haar vriendinnen, medestudenten, die naar de kroeg gingen en zij haasje-repje naar het kdv.
Van alle doemscenario's die sommige forummers hier schrijven, klopt er echt niets.
Zij is nu docent aan een Hogeschool, heeft een tiny huisje. Met mediator is vader in beeld en die doet ook zijn best.
dinsdag 7 januari 2025 om 17:40
Als het als juichen overkomt heb ik het niet goed verwoord.
De schrik en zorg vanaf het moment dat je weet dat jouw kind van 18 een kind krijgt, kan denk ik iedere ouder zich voorstellen. Evenals de slapeloze nachten.
Je hebt gelijk NicciC, haar toekomst, leven had ik, hadden wij, idd anders voorgesteld, destijds 5de klas VWO, actief als jongere vertegenwoordiger (inter)nationaal. Haar zussen en vriendinnen een studentenleven met huis-, studie-, sportgenootjes, uitwisseling programma's enz. Die denken nu aan huisje-boompje-kindje en zij heeft komend jaar een brugpieper.
Kleinkind is het oogappeltje van de familie, incl. mijn moeder en alle tantes met vrienden om haar heen.
Van TO begrijp ik dat het kindje er komt, dus wensdenken over een 'Prénatal' happy family is een gepasseerd station. Mijn ervaring dat er weer andere stations komen, onverwacht, als je samen "op reis" gaat.
De schrik en zorg vanaf het moment dat je weet dat jouw kind van 18 een kind krijgt, kan denk ik iedere ouder zich voorstellen. Evenals de slapeloze nachten.
Je hebt gelijk NicciC, haar toekomst, leven had ik, hadden wij, idd anders voorgesteld, destijds 5de klas VWO, actief als jongere vertegenwoordiger (inter)nationaal. Haar zussen en vriendinnen een studentenleven met huis-, studie-, sportgenootjes, uitwisseling programma's enz. Die denken nu aan huisje-boompje-kindje en zij heeft komend jaar een brugpieper.
Kleinkind is het oogappeltje van de familie, incl. mijn moeder en alle tantes met vrienden om haar heen.
Van TO begrijp ik dat het kindje er komt, dus wensdenken over een 'Prénatal' happy family is een gepasseerd station. Mijn ervaring dat er weer andere stations komen, onverwacht, als je samen "op reis" gaat.
Alles sal reg kom
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
