Kinderen
alle pijlers
miskraam
dinsdag 8 juli 2008 om 13:58
hallo iedereen,
ik ben op dit forum gekomen door verschillende site's.
ik was op zoek naar meer info over een miskraam.
door de vele getuigenissen van verschillende personen weet ik niet meer hoe het zit wanneer je een miskraam hebt gehad.
dit is mij vorige week overkomen. ik was 7 weken zwanger.
kan er iemand mee praten over zo'n tegenvaller ??
groztjes Jorlan
ik ben op dit forum gekomen door verschillende site's.
ik was op zoek naar meer info over een miskraam.
door de vele getuigenissen van verschillende personen weet ik niet meer hoe het zit wanneer je een miskraam hebt gehad.
dit is mij vorige week overkomen. ik was 7 weken zwanger.
kan er iemand mee praten over zo'n tegenvaller ??
groztjes Jorlan
dinsdag 8 juli 2008 om 14:42
Hoi Jorlan,
Ook ik heb net een miskraam gehad.
Ik was acht weken zwanger toen het mis ging, het samensmelten is niet goed gegaan.
Ik had eigenlijk op 16 juli gecurateerd moeten worden, maar tot mijn opluchting is het eergisterennacht op de natuurlijke manier gegaan.
Wel heel pijnlijk, het is net een kleine bevalling, maar beter dan een curatage die ik vorig jaar heb moeten ondergaan door alweer een miskraam.
Ik weet niet hoe het bij jou zit, heb je het al verloren, heb je pijn gehad of moet je nog voor opname in het ziekenhuis.
Ik wens je in ieder geval veel geestelijke sterkte toe, want hoe je het ook bekijkt, je verliest toch een "kindje" ....
Woman
Ook ik heb net een miskraam gehad.
Ik was acht weken zwanger toen het mis ging, het samensmelten is niet goed gegaan.
Ik had eigenlijk op 16 juli gecurateerd moeten worden, maar tot mijn opluchting is het eergisterennacht op de natuurlijke manier gegaan.
Wel heel pijnlijk, het is net een kleine bevalling, maar beter dan een curatage die ik vorig jaar heb moeten ondergaan door alweer een miskraam.
Ik weet niet hoe het bij jou zit, heb je het al verloren, heb je pijn gehad of moet je nog voor opname in het ziekenhuis.
Ik wens je in ieder geval veel geestelijke sterkte toe, want hoe je het ook bekijkt, je verliest toch een "kindje" ....
Woman
dinsdag 8 juli 2008 om 14:58
dinsdag 8 juli 2008 om 15:09
Ring, twee miskramen na elkaar moet verschrikkelijk zijn. Weet niet of ik er twee kort op elkaar zou aankunnen, vooral omdat ik lichamelijk zoveel klachten van de zwangerschap heb gehad en nog steeds. Zal blij zijn als het hch 0 is geworden en ik ongesteld ben geweest, dan pas ga ik het gevoel hebben dat het leven weer een beetje vooruit gaat. Nu heb ik het gevoel dat ik stilsta. Gelukkig hoef ik geen curettage.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik sinds ik een miskraam heb gehad heel veel bewondering heb voor 'de vrouw'. Een gezond kind op de wereld brengen lijkt me niet niets, vooral de weg er naar toe.
Jorlan, heb jij een curettage gehad? En hoe voel je je nu?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik sinds ik een miskraam heb gehad heel veel bewondering heb voor 'de vrouw'. Een gezond kind op de wereld brengen lijkt me niet niets, vooral de weg er naar toe.
Jorlan, heb jij een curettage gehad? En hoe voel je je nu?
dinsdag 8 juli 2008 om 15:13
Hee, ik heb net in jouw topic gereageerd, nu doe jij het hier op mij. Toevallig. 
Ik ben er wel achter gekomen dat het krijgen van een kind geen kattenpis is. Je doet het niet zomaar even, het is gewoon een wonder als het allemaal lukt. Ik ben nu niet erg negatief. Maar soms vraag je je wel eens af of het nog goed gaat komen. Gelukkig loopt er nu wel al het onderzoek. Hopelijk komt er niks uit!
Ik ben er wel achter gekomen dat het krijgen van een kind geen kattenpis is. Je doet het niet zomaar even, het is gewoon een wonder als het allemaal lukt. Ik ben nu niet erg negatief. Maar soms vraag je je wel eens af of het nog goed gaat komen. Gelukkig loopt er nu wel al het onderzoek. Hopelijk komt er niks uit!
dinsdag 8 juli 2008 om 15:14
Hi Jorlan,
Net als vele vrouwen hier, heb ook ik een miskraam gehad. In februari, na bijna zes weken. Om die reden voor mij nog behoorlijk goed te behappen, hoe jammer ik het ook vond. Was blij dat het zich al zo vlot manifesteerde en niet pas later in de zwangerschap tot uiting kwam (het misgaan).
Na een paar dagen kon ik eigenlijk alweer verder, omdat ik wist dat het zo vaak voorkomt. Niet dat dat het per se minder verdrietig maakt, maar wel meer draagbaar. Het kleine vruchtje was niet goed aangelegd, mijn lichaam merkte dat op tijd op. En ruimde het gelukkig ook zelf op. Ik was twee dagen goed ongesteld, maar niet eens zo vreselijk erg.
Ik hoop dat het voor jou ook zo mag gaan en dat je net als ik snel weer zwanger zult zijn. Heb zelf 1 maand gewacht met opnieuw proberen, puur om mijn lichaam even op orde te laten komen en erachter te komen of mijn cyclusduur hetzelfde zou zijn (was zo).
Houd je taai!
Groetjes,
Madelief (bijna 17 weken zwanger)
PS: In mijn dagboek schreef ik: Dag klein sterretje, kom maar snel terug als grote sterke ster. En dat is dus gebeurd!
Net als vele vrouwen hier, heb ook ik een miskraam gehad. In februari, na bijna zes weken. Om die reden voor mij nog behoorlijk goed te behappen, hoe jammer ik het ook vond. Was blij dat het zich al zo vlot manifesteerde en niet pas later in de zwangerschap tot uiting kwam (het misgaan).
Na een paar dagen kon ik eigenlijk alweer verder, omdat ik wist dat het zo vaak voorkomt. Niet dat dat het per se minder verdrietig maakt, maar wel meer draagbaar. Het kleine vruchtje was niet goed aangelegd, mijn lichaam merkte dat op tijd op. En ruimde het gelukkig ook zelf op. Ik was twee dagen goed ongesteld, maar niet eens zo vreselijk erg.
Ik hoop dat het voor jou ook zo mag gaan en dat je net als ik snel weer zwanger zult zijn. Heb zelf 1 maand gewacht met opnieuw proberen, puur om mijn lichaam even op orde te laten komen en erachter te komen of mijn cyclusduur hetzelfde zou zijn (was zo).
Houd je taai!
Groetjes,
Madelief (bijna 17 weken zwanger)
PS: In mijn dagboek schreef ik: Dag klein sterretje, kom maar snel terug als grote sterke ster. En dat is dus gebeurd!
dinsdag 8 juli 2008 om 15:16
Ik heb ook 2 miskramen gehad voor dat mijn dochter werd geboren. Was mijn 3e zwangerschap. Op het moment zelf is het heel vervelend. Je bent letterlijk leeg en staat met lege handen. Maar geloof me als jullie straks wel jullie kindje in handen hebben wordt het niet meer als een vervelende herinnering. En een kindje verliezen. In de verste verte niet. Ik heb nu 2 kinderen de 3e onderweg. Als een van mijn kinderen zou overlijden zou ik nooit meer echt gelukkig zijn. Elke dag zal er dan een zijn met een rouwrandje. Ik heb mijn oom en tante zien staan aan het graf van mijn 2-jarige nichtje. Ik heb ze zien schreeuwen toen de kist zakte en ze besefte dat ze haar nooit meer zouden zien. Dat is totaal geen vergelijk met een miskraam. Het overlijden van mijn nichtje wordt nooit een vervelende herinnering maar blijft altijd traumatisch voor hun gezin en opa's en oma's. Een miskraam is heel vervelend. Je kan er ook van slag van zijn. Allemaal heel begrijpelijk maar je moet het niet groter maken dan dat het is. Iemand zei ooit heel wijs. Het is het verliezen van een droom dat je voor je hebt en zo dichtbij is. Opeens spat het uiteen dat is verdrietig en aan dat verdriet mag je ook toegeven. Mijn vriendin heeft 4 miskramen gekregen. Na 3 onderzoeken gedaan. Gelukkig alles goed. Daarna weer een miskraam. De 5 keer een gezonde heerlijke dochter. Ze zijn nu een heerlijk mooi en gelukkig gezinnetje. De miskramen periode is een zwarte periode voor ze maar zijn nu heel gelukkig. Dat hadden ze niet geweest als ze hun dochter hadden verloren en moeten begraven of cremeren. Maar ik hoop dat jullie net als ik hierna een gezond kindje zullen krijgen. En ook een mooi gezin gaan vormen.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:16
dinsdag 8 juli 2008 om 15:26
Ik raak niet uitgepraat. 
Wat me toch wel heeft geraakt, was dat tijdens mijn intakebezoek aan de verloskundige werd gevraagd om de hoeveelste zwangerschap het ging. Dat is dus de derde. Terwijl ik eigenlijk toch voor ogen had dat het m'n tweede echte was. Maar er staat nu bij zowel huisarts als de verloskundige (en gyneacoloog) dat dit mijn derde zwangerschap is en dat er momenteel 1 kind uit is voortgekomen (met de 2e natuurlijk op komst).
Zo krijgt dat poppetje dat na die kleine zes weken is weggeraakt, toch zwart op wit een plekje. Ook bij anderen, op papier. En dat is soms best even voelbaar.
Het verliezen van een kind waar Maxem over schrijft, moet het ergste zijn wat je kan overkomen. Maar daar gaat het bij een miskraam uiteindelijk niet over. Over een droom, een vervulde wens, een voorstelling van de nabije toekomst zeker wel. En het blijft zuur als die droom voorbijgaat of wordt uitgesteld.
Wat me toch wel heeft geraakt, was dat tijdens mijn intakebezoek aan de verloskundige werd gevraagd om de hoeveelste zwangerschap het ging. Dat is dus de derde. Terwijl ik eigenlijk toch voor ogen had dat het m'n tweede echte was. Maar er staat nu bij zowel huisarts als de verloskundige (en gyneacoloog) dat dit mijn derde zwangerschap is en dat er momenteel 1 kind uit is voortgekomen (met de 2e natuurlijk op komst).
Zo krijgt dat poppetje dat na die kleine zes weken is weggeraakt, toch zwart op wit een plekje. Ook bij anderen, op papier. En dat is soms best even voelbaar.
Het verliezen van een kind waar Maxem over schrijft, moet het ergste zijn wat je kan overkomen. Maar daar gaat het bij een miskraam uiteindelijk niet over. Over een droom, een vervulde wens, een voorstelling van de nabije toekomst zeker wel. En het blijft zuur als die droom voorbijgaat of wordt uitgesteld.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:27
Maxem, ik ben het niet helemaal met je eens.
Ik vind het overlijden van een kind vreselijk, afschuwelijk en wens het niemand toe. Begrijp me dus niet verkeerd. Maar voor iemand die nooit in zo'n situatie heeft gestaan is een miskraam wel erg, vooral als je dat net hebt doorgemaakt. En diegene heeft weinig aan de opmerking: het overlijden van een kind is veel erger dan een miskraam. Ik spreek voor mezelf bijvoorbeeld, ik heb er nu niks aan. Natuurlijk, realistisch gezien snap ik dat een kind verliezen vreselijk is. Maar momenteel maak ik me meer zorgen over mijn eigen toekomst: zal ik ooit een gezonde baby krijgen? Volgen er nog meer miskramen?
Wat ik wel met je eens ben, is dat het een miskraam na verloop van tijd een vervelende herinnering wordt. Helemaal als je eenmaal een gezond kind in je armen houdt, zal de miskraam niet meer zijn dan: 'het was niet leuk, maar wat ben ik blij dat ik nu een gezond kindje heb.'
Je kan alles wel gaan vergelijken. Maar dan kan je bij alles wel zeggen: wat jij hebt is erg, maar het kan altijd erger.
Ik vind het overlijden van een kind vreselijk, afschuwelijk en wens het niemand toe. Begrijp me dus niet verkeerd. Maar voor iemand die nooit in zo'n situatie heeft gestaan is een miskraam wel erg, vooral als je dat net hebt doorgemaakt. En diegene heeft weinig aan de opmerking: het overlijden van een kind is veel erger dan een miskraam. Ik spreek voor mezelf bijvoorbeeld, ik heb er nu niks aan. Natuurlijk, realistisch gezien snap ik dat een kind verliezen vreselijk is. Maar momenteel maak ik me meer zorgen over mijn eigen toekomst: zal ik ooit een gezonde baby krijgen? Volgen er nog meer miskramen?
Wat ik wel met je eens ben, is dat het een miskraam na verloop van tijd een vervelende herinnering wordt. Helemaal als je eenmaal een gezond kind in je armen houdt, zal de miskraam niet meer zijn dan: 'het was niet leuk, maar wat ben ik blij dat ik nu een gezond kindje heb.'
Je kan alles wel gaan vergelijken. Maar dan kan je bij alles wel zeggen: wat jij hebt is erg, maar het kan altijd erger.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:30
Ja, dat vind ik ook best zuur. Bij mij stond er de laatste keer in het dossier bij de gynaecoloog: G2 P0... (Twee keer zwanger, nul keer bevallen van een levend kind.) Zo blijven die miskramen toch altijd bij je horen.:
Ik raak niet uitgepraat.
Wat me toch wel heeft geraakt, was dat tijdens mijn intakebezoek aan de verloskundige werd gevraagd om de hoeveelste zwangerschap het ging. Dat is dus de derde. Terwijl ik eigenlijk toch voor ogen had dat het m'n tweede echte was. Maar er staat nu bij zowel huisarts als de verloskundige (en gyneacoloog) dat dit mijn derde zwangerschap is en dat er momenteel 1 kind uit is voortgekomen (met de 2e natuurlijk op komst).
dinsdag 8 juli 2008 om 15:33
Waar het omgaat is dat een miskraam vaak wordt geassocieerd met een overleden kind. Dat vind ik te zwaar. Ik heb zelf 2 miskramen gehad en nu 2 kinderen dus weet waar ik het over heb. Miskramen compleet met ziekenhuisopname laprascopie en mogelijk verlies van eierstok/ken. Gelukkig alles goed gekomen. Tuurlijk is er na een miskraam verdriet. Maar een overleden kind, sorry nee. Verder hoop ik absoluut dat iedereen hierna een fijne zwangerschap en gezond kind/eren zal krijgen.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:35
dinsdag 8 juli 2008 om 15:38
Inderdaad Ring, je kunt een miskraam eigenlijk pas echt een plek geven als je weer zwanger bent en uiteindelijk een gezond kind hebt gekregen. Absoluut waar.
Zeker als je twee miskramen hebt gehad. Meisje, ik wens je echt nieuwe, gezonde zwangerschap toe!
(Had dat gevoel ook wel bij het stukje van Maxem, deels begrijpelijk & waar, maar als je iets meemaakt, is er altijd wel weer iets te noemen dat nóg erger is. Dat doet afbreuk aan het verdriet van in dit geval een miskraam. Dat blijft gewoonweg ronduit zonde, jammer en zeker in het begin verdrietig.)
Ik baalde er zelfs van dat we het weer opnieuw moesten gaan proberen (op het juiste moment etc). Haha. Stom hè...
Zeker als je twee miskramen hebt gehad. Meisje, ik wens je echt nieuwe, gezonde zwangerschap toe!
(Had dat gevoel ook wel bij het stukje van Maxem, deels begrijpelijk & waar, maar als je iets meemaakt, is er altijd wel weer iets te noemen dat nóg erger is. Dat doet afbreuk aan het verdriet van in dit geval een miskraam. Dat blijft gewoonweg ronduit zonde, jammer en zeker in het begin verdrietig.)
Ik baalde er zelfs van dat we het weer opnieuw moesten gaan proberen (op het juiste moment etc). Haha. Stom hè...
dinsdag 8 juli 2008 om 15:44
Maxem, ik kan niet beschrijven wat het is. Je kan stellen dat het amper wat cellen zijn die zich aan het vermenigvuldigen waren. Wat mij enorm parten heeft gespeeld is die lichamelijk uitputting. Ben nog steeds heel moe, en als je al weken heel erg last hebt van buikpijn dan heb je daar letterlijk op den duur je buik van vol. Als de zwangerschap dan nog goed was verlopen, ok, dan heb ik het er allemaal voor over maar nu blijf ik last hebben ook al ben ik niet meer zwanger. Dat is wat doorweegt op dit moment. Ok hcg is nog niet steeds uit mijn lichaam dus misschien moet ik nog eventjes geduld oefenen. Het vruchtje is nu twee weken geleden vanzelf uit mijn lichaam gedreven, dan wil ik me nu ook stilletjesaan weer beter voelen worden en kunnen vrijen en fietsen zonder pijn te hebben.
En jij ook twee miskramen Maxem, ja, een vriend zei het me onlangs nog, eenmaal je een gezonde baby in je armen houdt vergeet je al het voorgaande. Ik hoop het bij één miskraam te houden, twee lijkt me al zwaar laat staan vier miskramen zoals bij je vriendin.
Weet je, ik ben ook bijna 36, ik wil gerust tot mijn 40ste kinderen proberen krijgen alleen wil ik het toch liefst zo snel mogelijk omdat ik toch nog een ietwat 'jonge' moeder wil zijn. Heel stom maar mijn grootmoeder is gestorven op haar 47ste en mijn moeder had een hartstilstand op haar 52ste en is net aan de dood ontsnapt. Ik zou het verschrikkelijk vinden om te sterven vooraleer mijn kind er 18 is geworden. Waar ik nu aan denk hoor ik jullie zeggen, maar het zijn dingen die me bezighouden. Nu heb ik spijt dat ik niet eerder aan kinderen ben begonnen maar goed, als de ideale partner zich niet aanbood dan maak je best ook geen kindjes he.
Ring, ik zag dat onze berichten elkaar hebben gekruist, ik schrijf in deze topic verder omdat hier toch wel wat meer beweging is.
Een chromosoomonderzoek had ik nog nooit over gehoord. Hoe gaat dit in zijn werk? Hoop dat je gewoon pech hebt gehad en het de derde keer wel lukt. Misschien gaan we in dezelfde tijdspanne wel weer proberen. Vraag me af of je al een eisprong krijgt als je hch nog niet op O staat? Mijn huisarts wist het me niet goed te vertellen.
En jij ook twee miskramen Maxem, ja, een vriend zei het me onlangs nog, eenmaal je een gezonde baby in je armen houdt vergeet je al het voorgaande. Ik hoop het bij één miskraam te houden, twee lijkt me al zwaar laat staan vier miskramen zoals bij je vriendin.
Weet je, ik ben ook bijna 36, ik wil gerust tot mijn 40ste kinderen proberen krijgen alleen wil ik het toch liefst zo snel mogelijk omdat ik toch nog een ietwat 'jonge' moeder wil zijn. Heel stom maar mijn grootmoeder is gestorven op haar 47ste en mijn moeder had een hartstilstand op haar 52ste en is net aan de dood ontsnapt. Ik zou het verschrikkelijk vinden om te sterven vooraleer mijn kind er 18 is geworden. Waar ik nu aan denk hoor ik jullie zeggen, maar het zijn dingen die me bezighouden. Nu heb ik spijt dat ik niet eerder aan kinderen ben begonnen maar goed, als de ideale partner zich niet aanbood dan maak je best ook geen kindjes he.
Ring, ik zag dat onze berichten elkaar hebben gekruist, ik schrijf in deze topic verder omdat hier toch wel wat meer beweging is.
Een chromosoomonderzoek had ik nog nooit over gehoord. Hoe gaat dit in zijn werk? Hoop dat je gewoon pech hebt gehad en het de derde keer wel lukt.
Misschien gaan we in dezelfde tijdspanne wel weer proberen. Vraag me af of je al een eisprong krijgt als je hch nog niet op O staat? Mijn huisarts wist het me niet goed te vertellen.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:45
Ik vind het ook heel vervelend voor iedereen die een miskraam krijgt. En je mag best verdrietig zijn. Maar ik kom vaak tegen dat mensen zeggen dat hun kindje is overleden of ik heb een kindje verloren. Dat vind ik te zwaar. Verder vind ik het oprecht heel vervelend voor iedereen.
Dit stond in Woman haar tekst: Ik wens je in ieder geval veel geestelijke sterkte toe, want hoe je het ook bekijkt, je verliest toch een "kindje" ....
Vandaar dat ik daar op reageerde.
Dit stond in Woman haar tekst: Ik wens je in ieder geval veel geestelijke sterkte toe, want hoe je het ook bekijkt, je verliest toch een "kindje" ....
Vandaar dat ik daar op reageerde.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:52
Drew: Ik snap heel goed dat op jouw leeftijd de tijd gaat dringen. Mijn vader was net 50 toen hij overleed. Mijn oom net 40 en 2 jaar geleden kennis van zwangerschapsgym 34. Dus die angst heb ik ook. En hoe jonger des te meer kans op een gezond kind. En misschien wil je ook een 2e of 3e. Ik hoop dat alles voorspoedig en goed voor je zal gaan. Ik vind het oprecht heel vervelend voor je.
