Kinderen
alle pijlers
misschien buitenbaarmoederlijke zwangerschap
vrijdag 30 mei 2008 om 17:26
Ik weet niet goed of ik dit wel goed plaats bij 'kinderen' maar ik wilde toch graag weten of er mensen zijn die hetzelfde als ik hebben (meegemaakt)
Ik ben net zwanger maar hoogstwaarschijnlijk heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap! Ik heb pijn klachten aan de linkerkant van mijn buik/lies.
Heb een inwendige echo gehad, maar helaas hebben ze hier nog niets kunnen zien..
Ik moet nu dinsdag terug komen en dan gaan ze weer bloed prikken en inwendig kijken. Ben erg bang en zenuwachtig dat het mis is..
Ik heb gelezen dat dit meer vrouwen overkomt dan dat ik dacht!
Zijn er meer mensen die dit verhaal herkennen? En hoe is het bij jullie afgelopen? Wat waren jullie klachten precies?
Heel erg bedankt
Steeds probeer ik het te vergeten, maar dit lukt natuurlijk niet!!
Ik ben net zwanger maar hoogstwaarschijnlijk heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap! Ik heb pijn klachten aan de linkerkant van mijn buik/lies.
Heb een inwendige echo gehad, maar helaas hebben ze hier nog niets kunnen zien..
Ik moet nu dinsdag terug komen en dan gaan ze weer bloed prikken en inwendig kijken. Ben erg bang en zenuwachtig dat het mis is..
Ik heb gelezen dat dit meer vrouwen overkomt dan dat ik dacht!Zijn er meer mensen die dit verhaal herkennen? En hoe is het bij jullie afgelopen? Wat waren jullie klachten precies?
Heel erg bedankt
Steeds probeer ik het te vergeten, maar dit lukt natuurlijk niet!!
vrijdag 30 mei 2008 om 17:30
Hoi 2000, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is heel ingrijpend. Ik heb er ook een gehad (op de echo ook niets te zien, behalve veel vocht bij de rechtereileider) en het is gewoon ontzettend naar zoiets. Ik heb mijn hele verhaal al wel eens verteld hier maar ik weet niet hoe ik het nu nog naar boven moet halen...
vrijdag 30 mei 2008 om 17:30
Beste 2000, hier zijn eerder topics over geweest, hier of bij 'gezondheid'.
Mij is het ook overkomen, alweer 15 jaar geleden. Ik was ongepland zwanger, misschien maakt het dat wel iets minder moeilijk, psychisch dan. Het was lichamelijk erg naar en ook nog met lange nasleep. Dring aan op goed onderzoek, maar ik begrijp dat je goed in de gaten gehouden wordt. En krijg je acute heftige pijn, onmiddellijk naar de EHBO.
Veel sterkte,
xx lisa.
Mij is het ook overkomen, alweer 15 jaar geleden. Ik was ongepland zwanger, misschien maakt het dat wel iets minder moeilijk, psychisch dan. Het was lichamelijk erg naar en ook nog met lange nasleep. Dring aan op goed onderzoek, maar ik begrijp dat je goed in de gaten gehouden wordt. En krijg je acute heftige pijn, onmiddellijk naar de EHBO.
Veel sterkte,
xx lisa.
vrijdag 30 mei 2008 om 18:30
Lieve 2000,
Helaas heb ik ruim een half jaar geleden net zo'n topic geopend en weet dus wat je doormaakt.
Hoop dat het lukt me je hierbij de link te sturen:
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Heel veel sterkte meid!
Liefs Bep
Helaas heb ik ruim een half jaar geleden net zo'n topic geopend en weet dus wat je doormaakt.
Hoop dat het lukt me je hierbij de link te sturen:
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Heel veel sterkte meid!
Liefs Bep
vrijdag 30 mei 2008 om 20:30
Hai 2000,
ik heb twee jaar geleden een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad.Bij mij begon het eerst met een gevoel alsof mn baarmoeder was verzakt.Dat heb ik een paar keer gehad voordat ik naar de HA-post ging.Daar vroegen ze wel of ik zwanger kon zijn maar ik was net twee weken daarvoor ongesteld geweest (gewoon net zo erg als anders,geen verschil met gewone ongi) dus heb gezegd dat me dat erg stug leek.De HA dacht toen aan een acute blinde dramontsteking (de pijn zat rechts onderin) omdat ik verging van de pijn als ze op mn buik drukte.
Meteen doorgestuurd naar de SEH en daar gezien door de chirurg.Die moest eerst nog een andere operatie doen en zou me daarna via een kijkoperatie opereren.Toen ik na anderhalf uur wachten bijna flauw viel hebben ze me met spoed geopereerd en bleek ik dus met de kijkoperatie een liter bloed in mn buik te hebben.De buitenbaarmoedelijke zwangerschap had losgelaten of was geknapt en daar kwam dus al dat bloed vandaan.De chirurg heeft me ook meteen opengesneden (De chirurg deed de operatie omdat ze dus dachten dat het een blinde darmontsteking was).
Er zitten nog veel meer haken en ogen aan het verhaal (complicaties ed) maar die hebben met die bbz niks te maken.
Het hoeft niet altijd zo af te lopen hoor.Mijn verhaal was wel een klein beetje ernstig.Gelukkig hebben ze mn eileider wel kunnen sparen en hoefde die niet verwijderd te worden.En ik ben vandaag 40 weken zwanger dus alles is nog goed gekomen!
Heel erg veel sterkte ermee!!!!!
ik heb twee jaar geleden een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad.Bij mij begon het eerst met een gevoel alsof mn baarmoeder was verzakt.Dat heb ik een paar keer gehad voordat ik naar de HA-post ging.Daar vroegen ze wel of ik zwanger kon zijn maar ik was net twee weken daarvoor ongesteld geweest (gewoon net zo erg als anders,geen verschil met gewone ongi) dus heb gezegd dat me dat erg stug leek.De HA dacht toen aan een acute blinde dramontsteking (de pijn zat rechts onderin) omdat ik verging van de pijn als ze op mn buik drukte.
Meteen doorgestuurd naar de SEH en daar gezien door de chirurg.Die moest eerst nog een andere operatie doen en zou me daarna via een kijkoperatie opereren.Toen ik na anderhalf uur wachten bijna flauw viel hebben ze me met spoed geopereerd en bleek ik dus met de kijkoperatie een liter bloed in mn buik te hebben.De buitenbaarmoedelijke zwangerschap had losgelaten of was geknapt en daar kwam dus al dat bloed vandaan.De chirurg heeft me ook meteen opengesneden (De chirurg deed de operatie omdat ze dus dachten dat het een blinde darmontsteking was).
Er zitten nog veel meer haken en ogen aan het verhaal (complicaties ed) maar die hebben met die bbz niks te maken.
Het hoeft niet altijd zo af te lopen hoor.Mijn verhaal was wel een klein beetje ernstig.Gelukkig hebben ze mn eileider wel kunnen sparen en hoefde die niet verwijderd te worden.En ik ben vandaag 40 weken zwanger dus alles is nog goed gekomen!
Heel erg veel sterkte ermee!!!!!
vrijdag 30 mei 2008 om 22:29
Hallo,
Ook hier een BBZ.. afgelopen februari 2008.
Tsja, het was verschrikkelijk naar, maar hoe raar het ook klinkt, ik heb er eigenlijk niet echt psychisch onder geleden. Tuurlijk wel heel wat traantjes gelaten, maar alleen lichamelijk erg veel last gehad. Nu nog met vlagen erg snel moe en steken.
Ik had geen flauw benul dat het een BBZ was. Ik kreeg de diagnose miskraam, omdat ik erge bloedingen had. Maar omdat ik maar bleef overgeven en mijn testen steeds positiever werden bleek ik volgens mijn huisarts toch zwanger te zijn en kreeg ik een verwijzing voor een echo de volgende dag!
Serieus dezelfde avond dat mijn huisarts dat tegen me had gezegd kreeg ik toch een PIJN, helse pijn. Ik wist niet meer hoe ik moest zitten/staan en het trok helemaal door naar mijn anus.
Wist ik veel..ik dacht dat het erbij hoorde..1ste zwangerschap..
Dus ik de volgende dag naar die echo en ik bleef ook maar bloeden, kon nieteens een tampon in van de pijn. Ik vertelde mijn klachten aan de gynaecoloog en die herkende het meteen. Echo-> buikholte vol vocht (bloed)..eileider gescheurd, ellende..Uur later geopereerd, eileider verwijderd en ja.. dan?
Eigenlijk opluchting ook wel (hoe cru het ook klinkt), want het waren gewoon weken vol onzekerheid en vol vragen. Nu was er duidelijkheid, maar er kwam ook een hoop onzekerheid bij..Ik bedoel, nog 1 eileider etc..
Maar wat een geweldige begeleiding ik heb gekregen (en in de toekomst ook ga krijgen als ik weer zwanger word)..Iedereen was superlief voor me in het ziekenhuis dat ik er gewoon emotioneel van werd.
Maar goed, deze maand zijn we weer vol goede moed begonnen en ik wil je ook even een hart onder de riem steken, want je zal ook in een moeilijke periode zitten nu :(
Ik ben erg blij voor je dat je er 'optijd' bij bent en dat ze je in de gaten houden.
Veel sterkte meid, ook voor komende dinsdag!
Ook hier een BBZ.. afgelopen februari 2008.
Tsja, het was verschrikkelijk naar, maar hoe raar het ook klinkt, ik heb er eigenlijk niet echt psychisch onder geleden. Tuurlijk wel heel wat traantjes gelaten, maar alleen lichamelijk erg veel last gehad. Nu nog met vlagen erg snel moe en steken.
Ik had geen flauw benul dat het een BBZ was. Ik kreeg de diagnose miskraam, omdat ik erge bloedingen had. Maar omdat ik maar bleef overgeven en mijn testen steeds positiever werden bleek ik volgens mijn huisarts toch zwanger te zijn en kreeg ik een verwijzing voor een echo de volgende dag!
Serieus dezelfde avond dat mijn huisarts dat tegen me had gezegd kreeg ik toch een PIJN, helse pijn. Ik wist niet meer hoe ik moest zitten/staan en het trok helemaal door naar mijn anus.
Wist ik veel..ik dacht dat het erbij hoorde..1ste zwangerschap..
Dus ik de volgende dag naar die echo en ik bleef ook maar bloeden, kon nieteens een tampon in van de pijn. Ik vertelde mijn klachten aan de gynaecoloog en die herkende het meteen. Echo-> buikholte vol vocht (bloed)..eileider gescheurd, ellende..Uur later geopereerd, eileider verwijderd en ja.. dan?
Eigenlijk opluchting ook wel (hoe cru het ook klinkt), want het waren gewoon weken vol onzekerheid en vol vragen. Nu was er duidelijkheid, maar er kwam ook een hoop onzekerheid bij..Ik bedoel, nog 1 eileider etc..
Maar wat een geweldige begeleiding ik heb gekregen (en in de toekomst ook ga krijgen als ik weer zwanger word)..Iedereen was superlief voor me in het ziekenhuis dat ik er gewoon emotioneel van werd.
Maar goed, deze maand zijn we weer vol goede moed begonnen en ik wil je ook even een hart onder de riem steken, want je zal ook in een moeilijke periode zitten nu :(
Ik ben erg blij voor je dat je er 'optijd' bij bent en dat ze je in de gaten houden.
Veel sterkte meid, ook voor komende dinsdag!
vrijdag 30 mei 2008 om 22:42
Summerbreeze, jij dus ook. Goed dat je er weer voor durft te gaan.
Ik vond het psychisch wel zwaar. We waren al jaren bezig en opeens was ik weer (we hadden toen al een zoon) zwanger. Jippie natuurlijk. En toen ging het zo erg mis, en was ik zelfs een orgaan armer. Ik voelde me leeg, verminkt, minder "vrouw". Ik ging het ook compenseren met vrouwelijker (sexier) kleding.
Ik heb dit gedrag wel eens vaker gehoord, van andere vrouwen die een EUG hebben gehad.
Maar wel fijn dat jij er die niet op die manier last van had!
Ik vond het psychisch wel zwaar. We waren al jaren bezig en opeens was ik weer (we hadden toen al een zoon) zwanger. Jippie natuurlijk. En toen ging het zo erg mis, en was ik zelfs een orgaan armer. Ik voelde me leeg, verminkt, minder "vrouw". Ik ging het ook compenseren met vrouwelijker (sexier) kleding.
Ik heb dit gedrag wel eens vaker gehoord, van andere vrouwen die een EUG hebben gehad.
Maar wel fijn dat jij er die niet op die manier last van had!
vrijdag 30 mei 2008 om 22:47
Mirjam.. wat vreselijk.. Hoe is het nu?
Misschien is het omdat ik emotioneel heel sterk ben momenteel, omdat ik mijn paniekstoornis voor het grootste deel heb overwonnen en ik heel positief in het leven sta en het gevoel heb alles aan te kunnen.
Was eerst bang dat ik misschien een terugval zou krijgen, maar ben eigenlijk allemaal maar sterker geworden :-) gelukkig.
wat vreselijk.. Hoe is het nu? Misschien is het omdat ik emotioneel heel sterk ben momenteel, omdat ik mijn paniekstoornis voor het grootste deel heb overwonnen en ik heel positief in het leven sta en het gevoel heb alles aan te kunnen.
Was eerst bang dat ik misschien een terugval zou krijgen, maar ben eigenlijk allemaal maar sterker geworden :-) gelukkig.
vrijdag 30 mei 2008 om 22:54
Ja dat gevoel herken ik wel (genaaid door je eigen lichaam). Wat heerlijk dat je nu een klein meisje hebt! Was je niet ontzettend onzeker aan het begin van je zwangerschap?
Ben erg onzeker en wel bang voor een volgende zwangerschap, hoe dat zal verlopen etc etc.. Zit ook niet echt meer regelmaat in mijn menstruatie. Heb gedachtes als 'heb ik nou wel/niet een eisprong' etc..
Ben erg onzeker en wel bang voor een volgende zwangerschap, hoe dat zal verlopen etc etc.. Zit ook niet echt meer regelmaat in mijn menstruatie. Heb gedachtes als 'heb ik nou wel/niet een eisprong' etc..
zaterdag 31 mei 2008 om 21:49
Summerbreeze:Mag je alweer zwanger worden dan??Je geeft zelf al wel aan dat je nog wel moe bent.Ik zou eerst zorgen dat je zelf weer helemaal op en top fit bent en voordat je er weer voor gaat een afspraak maken met de ha of met de gynaecoloog.
Ik weet niet of ze jou ook helemaal hebben open gehaald of dat ze het bij jou met een kijkoperatie af konden maar ik moest wel bijna een half jaar wachten vanwege het litteken.Als ik te snel weer zwanger zou worden zou het litteken kunnen scheuren met het dikker worden.Ik ben in april (en mei,aan de complicaties) geopereerd en ik heb toen half september groen licht gekregen om weer te gaan beginnen.Het heeft uiteindelijk precies een jaar geduurd voordat ik weer zwanger werd.
Ik weet niet of ze jou ook helemaal hebben open gehaald of dat ze het bij jou met een kijkoperatie af konden maar ik moest wel bijna een half jaar wachten vanwege het litteken.Als ik te snel weer zwanger zou worden zou het litteken kunnen scheuren met het dikker worden.Ik ben in april (en mei,aan de complicaties) geopereerd en ik heb toen half september groen licht gekregen om weer te gaan beginnen.Het heeft uiteindelijk precies een jaar geduurd voordat ik weer zwanger werd.
zaterdag 31 mei 2008 om 23:07
Ik heb ook al meerdere keren hier mijn verhaal verteld. Werd bij mij pas ontdekt toen ik 8 weken zwanger was. Had toen al bijna maand klachten. Ook een flinke hoeveelheid bloed in mijn buik. Ben met spoed geopereerd en ze hebben helaas een eileider moeten verwijderen, omdat die helemaal gescheurd was vanwege het vruchtje. Als ze die gehecht hadden was de kans op nog een bbz groter.
Na een jaar was ik weer zwanger en nu ligt mijn meidje van bijna 1 lekker te slapen,
Ik herken het "verminkt"voelen ook. Voelde echt dat ik gefaald had. Heb er best psychisch een tik van gehad. Zeker toen het daarna snel niet lukte. Nu ben ik dat allemaal `vergeten`.
Het is wel zo dat als ze er snel bij zijn ze het makkelijker en minder ingrijpend kunnen weghalen.
Heel veel succes en sterkte!!!!
Na een jaar was ik weer zwanger en nu ligt mijn meidje van bijna 1 lekker te slapen,
Ik herken het "verminkt"voelen ook. Voelde echt dat ik gefaald had. Heb er best psychisch een tik van gehad. Zeker toen het daarna snel niet lukte. Nu ben ik dat allemaal `vergeten`.
Het is wel zo dat als ze er snel bij zijn ze het makkelijker en minder ingrijpend kunnen weghalen.
Heel veel succes en sterkte!!!!
zondag 1 juni 2008 om 20:58
Hoi 2000,
Zoals je het omschrijft klinkt het inderdaad als een mogelijke BBZ. Goed is dat je de klachten gelijk hebt gemeld en dat je in de gaten gehouden wordt.
Ik heb september 07 een BBZ gehad. Bij 5wk zwangerschap ging ik bloeden, ik dacht miskraam, bij 6wk curettage, bij 7wk nog steeds erge pijn in rechter zij, en kort daarna de diagnose BBZ. Mijn eileider was gelukkig nog niet gescheurd, en heb een spuit met methotrexaat gekregen. Dit is een soort kankermedicijn dat het vruchtje afbreekt. Daardoor is gelukkig mijn eileider bespaard gebleven en operatie is hierbij niet nodig.
Ik heb er psychisch best een tik van gekregen, inderdaad het gevoel van lichamelijk falen. Lichamelijk vond ik het echter veel zwaarder: lange tijd pijn, zwak, erg moe en lusteloos. Dit heeft al met al ruim een maand geduurd.
Gelukkig ben ik gauw weer zwanger geworden (4,5 mnd na de diagnose) en ben nu 19wk zwanger van een gezond meisje!
Hopelijk krijg je gauw duidelijkheid en een adequate behandeling. Laat je het hier nog even weten hoe het met je gaat?
Heel veel sterkte!!
Zoals je het omschrijft klinkt het inderdaad als een mogelijke BBZ. Goed is dat je de klachten gelijk hebt gemeld en dat je in de gaten gehouden wordt.
Ik heb september 07 een BBZ gehad. Bij 5wk zwangerschap ging ik bloeden, ik dacht miskraam, bij 6wk curettage, bij 7wk nog steeds erge pijn in rechter zij, en kort daarna de diagnose BBZ. Mijn eileider was gelukkig nog niet gescheurd, en heb een spuit met methotrexaat gekregen. Dit is een soort kankermedicijn dat het vruchtje afbreekt. Daardoor is gelukkig mijn eileider bespaard gebleven en operatie is hierbij niet nodig.
Ik heb er psychisch best een tik van gekregen, inderdaad het gevoel van lichamelijk falen. Lichamelijk vond ik het echter veel zwaarder: lange tijd pijn, zwak, erg moe en lusteloos. Dit heeft al met al ruim een maand geduurd.
Gelukkig ben ik gauw weer zwanger geworden (4,5 mnd na de diagnose) en ben nu 19wk zwanger van een gezond meisje!
Hopelijk krijg je gauw duidelijkheid en een adequate behandeling. Laat je het hier nog even weten hoe het met je gaat?
Heel veel sterkte!!
